Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ : ΡΑΜΦΟΣ

Στο Αντίφωνο αναρτήθηκε βίντεο με το τελευταίο μάθημα του Ράμφου που έχει σαν θέμα την κακοποίηση της φιλοκαλίας.
Θέλουμε να κάνουμε γνωστό ένα πολύ σημαντικό θέμα το οποίο αποσιωπάται εντέχνως απο τον Ράμφο για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει σαν απόδειξη της ερμηνείας του.
Τα οράματα και θάματα του Μακρυγιάννη είναι ένα βιβλίο πλάνης. Στην οποία περιέπεσε ο Μακρυγιάννης λόγω ελλείψεως πνευματικής πείρας. Όπως έδειξε ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, σε συνέχειες στον Ορθόδοξο Τύπο, οι εμπειρίες  που περιγράφονται είναι όλες δαιμονικές. ΟΛΕΣ. Παρομοίως και οι ερμηνείες του Ράμφου. ΟΛΕΣ.

Αμέθυστος  

6 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αν ο Μακρυγιάννης έπεσε σε πλάνη, πράγμα που γνωρίζει απολύτως καλά ο Μεγαλοδύναμος, τουλάχιστον αυτός δεν είχε φάει τα χρόνια του στο ασκηταριό.

Κάποιοι άλλοι όμως - ο Κύριος να τους αναπαύσει - που ασκήτεψαν μια ζωή δεν μας τα είπαν και τόσο καλά. Δεν έπαψαν να μνημονεύουν τον Αθηναγόρα και τους διαδόχους του. Λούστηκαν την πανάθλια αίρεση του οικουμενισμού και έβγαλαν την απόφαση ότι ο Μακρυγιάννης - ήταν και με το παλιό ημερολόγιο - πλανήθηκε.

"Εις πολλά έτη δέσποτα" ...

amethystos είπε...

Πολύ αγαπητέ μας φίλε και αυτοί πλανήθηκαν αλλά και ο Μακρυγιάννης. Άν κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε τις αποκαλύψεις το καταλαβαίνουμε εύκολα και εμείς.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αγαπητέ αμέθυστε,

Τον έχω διαβάσει τον Μακρυγιάννη και τις "αποκαλύψεις" του. Οι κριτές του νομίζω ότι κάνουν το αφετηριακό λάθος, να τον εκτιμούν όπως έναν μεγάλο θεοφόρο πατέρα. Γιατί με αυτούς ασχολούνται κατά κανόνα και όλους τους κρίνουν βάσει αυτών.

Αν ο Μακρυγιάννης φτάνει "εν οράσει" να γράφει αυτά τα πράγματα, είναι διότι αυτή την "όραση" είχε με τα κολλυβογράμματα που έμαθε στα πενήντα.
Αυτά τα όνειρα που έβλεπε, ήταν τα όνειρα ενός θεοσεβέστατου και πιστότατου τέκνου της Εκκλησίας. Θαύματα; Δεν θα το έλεγα. Ούτε και ο ίδιος νομίζω θα τα θεωρούσε έτσι, Άλλωστε, μη ξεχνάμε σε τι εποχή ζούσε.

Και να πω κάτι άλλο; Νομίζω ότι η κάθε εποχή έχει τους δικούς της αγίους. Τα χρόνια που έζησε ο Μακρυγιάννης είναι όπως τα χρόνια τα δικά μας : Με το λυχνάρι ψάχνουμε να βρούμε ανθρώπους με πραγματική και αληθινή ορθόδοξη πίστη. Από ορθοδοξο-λογίες άλλο τίποτα, μπουχτίσαμε.

Ας αφήσουμε τους αγίους στην ησυχία τους ή καλύτερα να μη μας απασχολούν μόνο και μόνο επειδή ευελπιστούμε να δείξουμε ότι είμαστε ορθόδοξοι πατώντας πάνω στις δικές τους πλάτες.

Οι Κολλυβάδες, ο Μακρυγιάνης, ο Παπουλάκος και άλλοι, μας διδάσκουν μιαν άλλη ποιότητα ορθοδοξίας, ένα διαφορετικό είδος πίστης, αυτό που ήταν πάντα.Όχι αυτό που είναι σήμερα.

amethystos είπε...

Αγαπητέ Κυπριανέ εσείς εντάξατε το θέμα σέ μιά άλλη προοπτική. Θά μάς επιτρέψετε να διαφωνήσουμε. Τό θέμα είναι πολύ σοβαρό και το ότι δέν μπορέσατε να διακρίνετε τον πονηρό όταν διαβάσατε το κείμενο δέν σάς μειώνει σέ τίποτα. Ο πονηρός είναι πιό πονηρός από μάς. Ο Κύριος δέν ξεχωρίζει αγράμματους και μορφωμένους. Όλοι οι άγιοι έχουν την εμπειρία τού δαιμονικού πειρασμού. Απλώς διακρίνουν, άν διακρίνουν. ΕΊΧΕ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ. Ο Μακρυγιάννης δέν μπόρεσε να διακρίνει, δέν είχε βοήθεια. Αυτό δέν συνεπάγεται τίποτα. Τό συζητάμε επειδή ο άνθρωπος τα έγραψε και επειδή τα εκμεταλλεύονται. Εμφανίζεται πάντοτε με ένδυμα φωτός.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αγαπητέ αμέθυστε,

Θα προτάξω αυτό : "Τό συζητάμε επειδή ο άνθρωπος τα έγραψε και επειδή τα εκμεταλλεύονται. Εμφανίζεται πάντοτε με ένδυμα φωτός."

Και ερωτώ : Μήπως αυτοί που κρίνουν - άλλοι, όχι εσύ - είναι ενδεδυμένοι κι αυτοί με ένδυμα φωτός;
Γιατί, μολονότι μιλούν και γράφουν ορθοδοξότατα, "κιχ" δεν βγάζουν για το σχίσμα που δημιούργησαν.

Με αυτό δεν αθωώνω την (πιθανή) πλάνη του Μακρυγιάννη επειδή ζούσε σε μια εποχή που δεν είχε τεθεί αυτό το ζήτημα (ημερολογιακό).

Οι σημερινοί ορθόδοξοι (σε εισαγωγικά) είναι 347 ημέρες ορθόδοξοι (αυτό με ερωτηματικό) και μετά θυμούνται ότι υπήρχαν και οι ... του παλαιού των ημερών ορθόδοξοι. Τώρα όμως "ιδού τα πάντα καινά" και άντε ύστερα να συμμαζευτούμε .

amethystos είπε...

Σ`αυτό έχετε δίκαιο. το πρόβλημα είναι τεράστιο, και δέν υπάρχει ούτε μία σοβαρή προσωπικότης να αναλάβει την ευθύνη τού πράγματος. Καί μάλιστα με τον οικουμενισμό τα πράγματα γίνονται όλο και πιό δύσκολα.