Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Δεν υπάρχουν διακρίσεις

Πηγή : Θρησκευτικά

Κυριακή Ι΄ Λουκά - Σχόλιο στο Αποστολικό Ανάγνωσμα

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει, στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε ὅτι ἡ πίστη στὸ Χριστὸ γκρεμίζει τὰ τείχη, ποὺ τοὺς χωρίζουν καὶ τοὺς ἀδελφοποιεῖ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅλοι εἶναι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡ μεταξύ τους ὅμως ἀγάπη προϋποθέτει τὴ ζῶσα πίστη, ἡ ὁποία ἀλλοιώνει ἱερῶς τὸν ἐσωτερικό τους κόσμο κι ἐνισχύει τὰ συναισθήματά τους.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὡς ἑξῆς: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ• πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».Δηλαδή, δὲν ὑπάρχουν πλέον διαφορὲς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ὑπάρχει πλέον διαφορὰ Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος, δὲν ὑπάρχει διάκριση δούλου καὶ ἐλεύθερου, δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θῆλυ, γιατὶ ὅλοι σας γίνατε ἕνας νέος ἄνθρωπος διὰ τῆς ἑνώσεώς σας μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό...

 Ἡ διακήρυξη αὐτὴ τοῦ Παύλου πρέπει νὰ ἀμβλύνει τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ τοὺς συσπειρώνει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἑνοποιὸς δύναμη. Ὅμως ὁ δρόμος ἀκόμα εἶναι μακρύς. Ὑπάρχουν πολλὰ τείχη ποὺ ἐμποδίζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ στραφοῦν στὸ Χριστό.

Συχνὰ βλέπουμε τείχη καὶ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν μιᾶς ἐνορίας ἤ μιᾶς μικρῆς κοινωνίας. Οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται καὶ σχηματίζουν ὁμάδες. Καλλιεργεῖται τὸ «ἐμεῖς» καὶ ἀπορρίπτονται οἱ ἄλλοι. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ θυμίζει τὸ λόγο τοῦ Φαρισαίου τῆς παραβολῆς: «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης». Μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ φαινόμενο αὐτὸ ἔχουν οἱ κληρικοὶ ποὺ τοὺς καθοδηγοῦν καὶ τοὺς ὑπερτονίζουν τὴν ἀνάγκη τῆς διαφοροποίησης, γιὰ νὰ μὴ δεχτοῦν ἐπηρεασμοὺς ἀπὸ τοὺς ἄλλους τοὺς ἁμαρτωλούς, ξεχνώντας ὅτι μόνο ἡ προσευχὴ τοῦ τελώνη ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸ Θεό.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 25/11/2011

 Σχόλιο: Απο τη στιγμή που δέν υπάρχει διάκριση αναπόφευκτα θα υπάρχουν διακρίσεις. Απο τη στιγμή που δεχόμαστε σάν καθεστώς Θείο την ύπαρξη τάξεων στην Εκκλησία, δέν υπάρχει καμμία ελπίδα. Ακόμη και ο αγαπητός πρωτοπρεσβύτερος πάσχει απο αυτή την κακοπιστία των τάξεων. Μία αμαρτία η οποία μετεφέρθη και καλλιεργήθηκε στην Εκκλησία καταστρέφοντας τα πάντα, διότι οι τάξεις είναι συνέπεια της αμαρτίας και του θανάτου. Ακόμη και στην εποχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, το μικρόβιο κυριαρχούσε, διότι καθώς μαθαίνουμε, ενώ ο Άγιος δίδασκε την νοερή προσευχή σε όλους, ένας γέροντας Αγιορείτης είχε σφοδρές αντιρρήσεις. Κανείς δέν αντιδρά σήμερα.

 Αμέθυστος