πηγή: Antinews
Η προσπάθεια για μια γερμανική Ευρώπη άρχισε το 1914, απέτυχε δυο φορές, και σήμερα ολοκληρώνεται με την νίκη της Γερμανίας, έναν ολόκληρο αιώνα μετά.
Η Ευρώπη την οποία έχασε ο Κάιζερ το 1914, και που κατέστρεψε ο Χίτλερ το 1945, έχει επιτέλους κατακτηθεί από την καγκελάριο Μέρκελ, χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός.
Ή έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ευρωπαϊκές εφημερίδες. Που μιλάνε για ένα Τέταρτο Ράιχ, και για τους αλαζονικούς νέους ναζί Gauleiters, οι οποίοι υπαγορεύουν τους όρους τους στους Ευρωπαίους υποτελείς.
Κάποιες γελοιογραφίες απεικονίζουν Γερμανούς με σβάστικες, να χαιρετούν ναζιστικά, και να θέτουν κανόνες συμπεριφοράς για τους υποτιθέμενους «κατώτερους» λαούς.
Εκατομμύρια τρομοκρατημένοι Ιταλοί, Ισπανοί, Έλληνες, Πορτογάλοι, και άλλοι Ευρωπαίοι σπεύδουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στις γερμανικές τράπεζες στον ρυθμό των $15 δισεκατομμυρίων το μήνα.
Επαφίεται πλέον στην κρίση της πλούσιας από το ευρώ Μέρκελ, να καθορίσει ποια ευρωπαϊκά κράτη θα συνεχίσουν να παραπατάνε με γερμανικά δάνεια, και ποια θα χρεοκοπήσουν, επιστρέφοντας σε συνθήκες διαβίωσης του 1950.
Η ανήσυχη Γαλλία, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι και τώρα επιδεικνύει μια σχιζοφρενική συμπεριφορά, άλλοτε επιτιθέμενη στη Βρετανία που την εγκατέλειψε , και άλλοτε κολακεύοντας την Γερμανία για να την ηρεμήσει.
Οι ανησυχίες του 1989, των Margaret Thatcher και François Mitterrand σε σχέση με την γερμανική επανένωση, αποδείχτηκαν αληθινές.
Πως έγινε και το μεγάλο όνειρο της «νέας Ευρώπης», καταλήξει 20 χρόνια μετά σε ένα γερμανικό προτεκτοράτο, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ο στόχος της ΕΕ να εξουδετερώσει τις γερμανικές φιλοδοξίες μέσω ενός νέου πανευρωπαϊκού υπερκράτους;
Πάντως όχι με τα όπλα. Η Βρετανία πολεμά σε ολόκληρο τον πλανήτη, από την Λιβύη ως το Ιράκ. Η Γαλλία διαθέτει πυρηνικά. Η Γερμανία όμως μένει εντός συνόρων, χωρίς πυρηνικά, χωρίς αεροπλανοφόρα, και χωρίς καμιά στρατιωτική βάση πουθενά αλλού.
Η Γερμανία έριξε σχεδόν $2 τρις δικά της χρήματα στην αναδόμηση της Αν. Γερμανίας, χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια. Στη Νότια Ευρώπη, βλέπουμε παντού νέους δρόμους, γέφυρες, σιδηρόδρομους, στάδια, και αεροδρόμια, με χρηματοδότηση από τις γερμανικές τράπεζες, και με επιδοτήσεις από την γερμανική κυβέρνηση.
Πληθυσμιακά αν το δούμε, κάπου 120 εκατομμύρια Έλληνες, Ιταλοί, κλπ. εκλιπαρούν 80 εκατομμύρια Γερμανούς να τους σώσουν.
Μόλις 65 χρόνια πριν, το Βερολίνο ήταν ισοπεδωμένο, το Αμβούργο καμένο, και το Μόναχο διαλυμένο, κάτι που δεν έπαθαν η Αθήνα, η Ρώμη, η Μαδρίτη, ή η Λισσαβόνα.
Στην πραγματικότητα, ο γερμανικός εθνικός χαρακτήρας, που εδώ και 500 χρόνια προκαλεί θαυμασμό και φόβο στην ευρωπαϊκή ιστορία και λογοτεχνία, είναι το στοιχείο που οδήγησε στη σημερινή γερμανοποίηση της Ευρώπης. Τείνουμε να αντιδρούμε όταν ακούμε τον όρο εθνικός χαρακτήρας, εξαιτίας των εφιαλτών του παρελθόντος. Καμία όμως πολιτικά ορθή εξήγηση δεν μπορεί να μας λύσει την απορία του πως γίνεται και το αμερικανικό Ντιτρόιτ που άνθιζε το 1945 μοιάζει σήμερα με βομβαρδισμένο τοπίο, ενώ το βομβαρδισμένο Βερολίνο του 1945 σήμερα ανθεί!
Σε γενικές γραμμές, οι Γερμανοί εργάστηκαν πιο σκληρά και πιο έξυπνα από τους γείτονές τους, επενδύοντας αντί να καταναλώνουν, αποταμιεύοντας αντί να ξοδεύουν, και πηγαίνοντας για ύπνο την ώρα που οι Ευρωπαίοι του Νότου έβγαιναν για φαγητό.
Οι αποδέκτες των γερμανικών χρημάτων παραπονούνται ότι οι γερμανικές τράπεζες τους δάνειζαν έτσι ώστε να μπορούν να αγοράζουν τα γερμανικά προϊόντα, σε μια μορφή σύγχρονης εμπορικής δουλοπαροικίας. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το ερώτημα παραμένει: Γιατί μόνο το Βερολίνο, και όχι η Ρώμη ή η Μαδρίτη μπόρεσε να πετύχει έναν τέτοιο κερδοφόρο μερκαντιλισμό;
Που οδηγούν όλα αυτά; Προς το παρόν στο άγνωστο, κάτι που τρομάζει την Ευρώπη. Μήπως η γερμανική εργατικότητα και το γερμανικό ταλέντο οδηγήσουν σε στρατιωτική κυριαρχία και πολιτισμικό σοβινισμό, όπως παλιά;
Πως θα μπορέσουν η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ, που «οδηγούνται από πίσω» από τις αποστασιοποιημένες ΗΠΑ, να πείσουν την Γερμανία να μην μετατρέψει την πανίσχυρη οικονομική της δύναμη σε πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία;
Μπορούν άραγε οι φτωχοί «έφηβοι» της Ευρώπης να υπακούσουν στους πλούσιους Γερμανούς «γονείς»; Στην ουσία, οι Γερμανοί μαλώνουν τους Νότιους, και τους λένε πως αν θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν δημόσια υγεία κα καταναλωτικά αγαθά, ζώντας πλούσια, τότε θα πρέπει να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως Γερμανοί, και να παράγουν.
Με άλλα λόγια, ο Αθηναίος μπορεί να συνεχίσει να έχει το υπερσύγχρονο αεροδρόμιο και μετρό του, ο Ισπανός μπορεί να συνεχίσει να χειρουργείται, και ο κάτοικος της Ρώμης μπορεί να συνεχίσει να απολαμβάνει την καινούργια του Μερσεντές. Όχι όμως αν συνεχίσουν να επιμένουν στον μεσημεριανό τους ύπνο, στο να πηγαίνουν για βραδινό στις 9 μμ, στην συνταξιοδότηση στα 50 τους, στη φοροδιαφυγή, και σε εργασιακά ωράρια 10:00-16:00.
Πίσω από την μπερδεμένη λύση τελευταίας στιγμής της ΕΕ, η νέα γερμανικού τύπου ευρωπαϊκή τάξη γίνεται ξεκάθαρη: Όποιος θέλει να ζει σαν Γερμανός, θα πρέπει να δουλεύει, και να αποταμιεύει σαν Γερμανός. Και σε όποιον αρέσει!
Του Victor Davis Hanson (Hoover Institution, Stanford University)
Η Ευρώπη την οποία έχασε ο Κάιζερ το 1914, και που κατέστρεψε ο Χίτλερ το 1945, έχει επιτέλους κατακτηθεί από την καγκελάριο Μέρκελ, χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός.
Ή έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι ευρωπαϊκές εφημερίδες. Που μιλάνε για ένα Τέταρτο Ράιχ, και για τους αλαζονικούς νέους ναζί Gauleiters, οι οποίοι υπαγορεύουν τους όρους τους στους Ευρωπαίους υποτελείς.
Κάποιες γελοιογραφίες απεικονίζουν Γερμανούς με σβάστικες, να χαιρετούν ναζιστικά, και να θέτουν κανόνες συμπεριφοράς για τους υποτιθέμενους «κατώτερους» λαούς.
Εκατομμύρια τρομοκρατημένοι Ιταλοί, Ισπανοί, Έλληνες, Πορτογάλοι, και άλλοι Ευρωπαίοι σπεύδουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στις γερμανικές τράπεζες στον ρυθμό των $15 δισεκατομμυρίων το μήνα.
Επαφίεται πλέον στην κρίση της πλούσιας από το ευρώ Μέρκελ, να καθορίσει ποια ευρωπαϊκά κράτη θα συνεχίσουν να παραπατάνε με γερμανικά δάνεια, και ποια θα χρεοκοπήσουν, επιστρέφοντας σε συνθήκες διαβίωσης του 1950.
Η ανήσυχη Γαλλία, όπως πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι και τώρα επιδεικνύει μια σχιζοφρενική συμπεριφορά, άλλοτε επιτιθέμενη στη Βρετανία που την εγκατέλειψε , και άλλοτε κολακεύοντας την Γερμανία για να την ηρεμήσει.
Οι ανησυχίες του 1989, των Margaret Thatcher και François Mitterrand σε σχέση με την γερμανική επανένωση, αποδείχτηκαν αληθινές.
Πως έγινε και το μεγάλο όνειρο της «νέας Ευρώπης», καταλήξει 20 χρόνια μετά σε ένα γερμανικό προτεκτοράτο, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ο στόχος της ΕΕ να εξουδετερώσει τις γερμανικές φιλοδοξίες μέσω ενός νέου πανευρωπαϊκού υπερκράτους;
Πάντως όχι με τα όπλα. Η Βρετανία πολεμά σε ολόκληρο τον πλανήτη, από την Λιβύη ως το Ιράκ. Η Γαλλία διαθέτει πυρηνικά. Η Γερμανία όμως μένει εντός συνόρων, χωρίς πυρηνικά, χωρίς αεροπλανοφόρα, και χωρίς καμιά στρατιωτική βάση πουθενά αλλού.
Η Γερμανία έριξε σχεδόν $2 τρις δικά της χρήματα στην αναδόμηση της Αν. Γερμανίας, χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια. Στη Νότια Ευρώπη, βλέπουμε παντού νέους δρόμους, γέφυρες, σιδηρόδρομους, στάδια, και αεροδρόμια, με χρηματοδότηση από τις γερμανικές τράπεζες, και με επιδοτήσεις από την γερμανική κυβέρνηση.
Πληθυσμιακά αν το δούμε, κάπου 120 εκατομμύρια Έλληνες, Ιταλοί, κλπ. εκλιπαρούν 80 εκατομμύρια Γερμανούς να τους σώσουν.
Μόλις 65 χρόνια πριν, το Βερολίνο ήταν ισοπεδωμένο, το Αμβούργο καμένο, και το Μόναχο διαλυμένο, κάτι που δεν έπαθαν η Αθήνα, η Ρώμη, η Μαδρίτη, ή η Λισσαβόνα.
Στην πραγματικότητα, ο γερμανικός εθνικός χαρακτήρας, που εδώ και 500 χρόνια προκαλεί θαυμασμό και φόβο στην ευρωπαϊκή ιστορία και λογοτεχνία, είναι το στοιχείο που οδήγησε στη σημερινή γερμανοποίηση της Ευρώπης. Τείνουμε να αντιδρούμε όταν ακούμε τον όρο εθνικός χαρακτήρας, εξαιτίας των εφιαλτών του παρελθόντος. Καμία όμως πολιτικά ορθή εξήγηση δεν μπορεί να μας λύσει την απορία του πως γίνεται και το αμερικανικό Ντιτρόιτ που άνθιζε το 1945 μοιάζει σήμερα με βομβαρδισμένο τοπίο, ενώ το βομβαρδισμένο Βερολίνο του 1945 σήμερα ανθεί!
Σε γενικές γραμμές, οι Γερμανοί εργάστηκαν πιο σκληρά και πιο έξυπνα από τους γείτονές τους, επενδύοντας αντί να καταναλώνουν, αποταμιεύοντας αντί να ξοδεύουν, και πηγαίνοντας για ύπνο την ώρα που οι Ευρωπαίοι του Νότου έβγαιναν για φαγητό.
Οι αποδέκτες των γερμανικών χρημάτων παραπονούνται ότι οι γερμανικές τράπεζες τους δάνειζαν έτσι ώστε να μπορούν να αγοράζουν τα γερμανικά προϊόντα, σε μια μορφή σύγχρονης εμπορικής δουλοπαροικίας. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το ερώτημα παραμένει: Γιατί μόνο το Βερολίνο, και όχι η Ρώμη ή η Μαδρίτη μπόρεσε να πετύχει έναν τέτοιο κερδοφόρο μερκαντιλισμό;
Που οδηγούν όλα αυτά; Προς το παρόν στο άγνωστο, κάτι που τρομάζει την Ευρώπη. Μήπως η γερμανική εργατικότητα και το γερμανικό ταλέντο οδηγήσουν σε στρατιωτική κυριαρχία και πολιτισμικό σοβινισμό, όπως παλιά;
Πως θα μπορέσουν η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ, που «οδηγούνται από πίσω» από τις αποστασιοποιημένες ΗΠΑ, να πείσουν την Γερμανία να μην μετατρέψει την πανίσχυρη οικονομική της δύναμη σε πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία;
Μπορούν άραγε οι φτωχοί «έφηβοι» της Ευρώπης να υπακούσουν στους πλούσιους Γερμανούς «γονείς»; Στην ουσία, οι Γερμανοί μαλώνουν τους Νότιους, και τους λένε πως αν θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν δημόσια υγεία κα καταναλωτικά αγαθά, ζώντας πλούσια, τότε θα πρέπει να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως Γερμανοί, και να παράγουν.
Με άλλα λόγια, ο Αθηναίος μπορεί να συνεχίσει να έχει το υπερσύγχρονο αεροδρόμιο και μετρό του, ο Ισπανός μπορεί να συνεχίσει να χειρουργείται, και ο κάτοικος της Ρώμης μπορεί να συνεχίσει να απολαμβάνει την καινούργια του Μερσεντές. Όχι όμως αν συνεχίσουν να επιμένουν στον μεσημεριανό τους ύπνο, στο να πηγαίνουν για βραδινό στις 9 μμ, στην συνταξιοδότηση στα 50 τους, στη φοροδιαφυγή, και σε εργασιακά ωράρια 10:00-16:00.
Πίσω από την μπερδεμένη λύση τελευταίας στιγμής της ΕΕ, η νέα γερμανικού τύπου ευρωπαϊκή τάξη γίνεται ξεκάθαρη: Όποιος θέλει να ζει σαν Γερμανός, θα πρέπει να δουλεύει, και να αποταμιεύει σαν Γερμανός. Και σε όποιον αρέσει!
Του Victor Davis Hanson (Hoover Institution, Stanford University)
2 σχόλια:
"Η εκκλησία η οποία αναπτύσσεται στήν Ελληνική επικράτεια ΔΕΝ είναι η συνέχεια τής παραδοσιακής Εκκλησίας τού Κυρίου. Φαίνεται σάν νά έγινε ένα πραξικόπημα στήν πορεία της μέ τήν βοήθεια τού οποίου ο κλήρος έστησε τήν δικτατορία του, αλλοιώνοντας πλήρως τά πράγματα τής σωτηρίας μας"
...............................
Το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ έγινε 1)το 1924 με την αλλαγή της αρχαίας εκκλησιαστικής τάξης, και 2) το 1952, όταν κατάντησαν οι παπάδες ΜΙΣΘΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟΙ,ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ,
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ, ΑΝΥΣΤΑΚΤΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΩΦΕΙΛΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.
Πολύ σωστά καί τότε υπήρξαν μεγάλες ανακατατάξεις, όμως τό πηδάλιο είχε ήδη γραφτεί.
Ο Σμέμαν έκανε έρευνα στό θέμα καί ισχυρίστηκε πώς όλα διαλύθηκαν μετά τήν νίκη τής εικονολατρίας εναντίον τής εικονομαχίας. Διότι υπήρξε μία πύρρειος νίκη, καθώς η εκκλησία κλείστηκε στόν εαυτό της, έγινε σέκτα, διότι εφαρμόστηκαν κανόνες τύπου: απαγορεύεται στό εξής οι λαϊκοί νά ερμηνεύουν τό Ευαγγέλιο.
Δημοσίευση σχολίου