Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Αλαζονεία και μέθη



Ως πότε μπορεί μια χώρα να ζει με την ψυχή στο στόμα;
Να μη γνωρίζει τι θα της ξημερώσει αύριο. Ως πότε μπορεί να ζει με τα ψέματα;
Ποια ελευθερία έχουν οι πολίτες, όταν ένας κάποιος ουτιδανός κ. Τόμσεν κανονίζει τι θα φάνε, αν θα φάνε, πόσο θα φάνε και πότε τα παιδιά τους;
Ως πότε ένας ολόκληρος λαός μπορεί να ζει κάτω απ’ τη σπάθη του Δαμοκλή; Αλλος να χάνει τη δουλειά του, άλλος το κεφάλι του κι άλλος τα μυαλά του.
Ως πότε κάθε τυχάρπαστος θα μπορεί να αποφαίνεται για την τύχη μιας χώρας λέγοντας ό,τι θέλει, ή τα αντίθετα έλεγε χθες κι όσων τυχόν θα πει αύριο; Τι είναι ο κ. Αλεξάντερ Ντόμπριντ, ο Γραμματέας των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρία, και βγάζει φιρμάνι ότι καλό θα ήταν να βγούμε απ’ το Ευρώ;
«Αλαζονεία και μέθη», μέθη της αμάθειας∙ Μιας Ευρώπης Μπέπε Γκρίλο. Μιας Μέρκελ Μπέμπε Γκρίλο. Διότι αυτή είναι η εικόνα. Αν τη δεις ανεστραμμένη, θα δεις την αλήθεια της.
Οταν για παράδειγμα πληρώνουμε εμείς οι πολίτες χρυσή την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για να μας πάρουν στη συνέχεια οι τράπεζες το σπίτι, ποιος είναι ο ληστής και ποιος ο κλόουν;
Τι είναι ο κ. Στουρνάρας, όταν ένας υφιστάμενος του στο Υπουργείο χαρακτηρίζει «εκθέσεις του δημοτικού» τους νόμους που ετοιμάζει ο Υπουργός; Κι αν «τέτοιος αρχιερεύς» είναι ο κ. Στουρνάρας, εμείς που τον ακούμε και χάσκουμε τι είμαστε;
Ενας ολόκληρος λαός έχει τυλιχτεί στα ψιλά γράμματα συμβάσεων που υπέγραψαν ψιλοί και υπομείονες. Ως που θα φθάσει το κακό, που είναι το τέλος του; Το κακό που συντελείται, νέο κακό παράγει, έχουν ευφέρει για χάρη μας το αεικίνητο της δυστυχίας.
Ομίλησε ο κ. Σαμαράς στο κόμμα του. Ωσπου να τελειώσει την ομιλία του, δέκα εργαζόμενοι είχαν απολυθεί κι ώσπου να δύσει ο ήλιος εκείνης της ημέρας, πέντε μαγαζιά δεν θα έβλεπαν τον ήλιο της επόμενης. 

Κι έχεις τον κ. Βενιζέλο να μετράει τα Υπουργεία που «δικαιούται» να έχει το κόμμα του στον επόμενο ανασχηματισμό! Ποιο κόμμα; το κόμμα που πέρασε την Ελλάδα κάτω απ’ τα Καυδιανά Δίκρανα μιας νέας Κατοχής.
Κι έχεις τον κ. Κουβέλη να αγωνίζεται για να χρησιμοποιεί η Αστυνομία…οικολογικά δακρυγόνα, όταν φυσουνίζει παιδάκια στα σχολεία και διαδηλωτές στους δρόμους.
Κι έχεις αυτούς τους απίθανους που σου έχουν πηδήξει τη ζωή για το καλό σου, να σε βρίζουν κι από πάνω, «κουκουλοφόρο», «ακραίο» και «συνοδοιπόρο» της τρομοκρατίας.
Ποιας τρομοκρατίας; αυτής που ασκούν οι ίδιοι πετσοκόβοντας μισθούς, λεηλατώντας ασφαλιστικά ταμεία, φορολογώντας σαν Οθωμανοί, δέρνοντας συνταξιούχους και παιδιά σαν Ούννοι; Ποια τρομοκρατία; της προπαγάνδας των αληταράδων απ’ τα δελτία ειδήσεων της Διαπλοκής; Ποια τρομοκρατίας Την ιδεολογική τρομοκρατία που ασκεί ο ίδιος ο κ. Σαμαράς σε επίπεδο Κεδίκογλου, Γεωργιάδη και Βορίδη;
Αλαζονεία και μέθη. Ή μέθη της διακυβέρνησης με Προεδρικά Διατάγματα, του «καθίστε καλά να σας σφάξω να αγιάσετε», του πουλάω τον ΟΠΑΠ όσο γουστάρω και λογαριασμό δεν δίνω – θα δώσετε λογαριασμό!
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου θα δώσει λογαριασμό. Για αυτό το ίδιο που έλεγε ο κ. Σαμαράς, πριν να αρχίσει τις αεροπλανικές κωλοτούμπες, για το πως και το γιατί! Γιατί πήρε μια κρίση δανεισμού και την έκανε κρίση χρέους. Και ο κ. Σαμαράς! γιατί πήρε μια κρίση χρέους και την έκανε καθεστώς υποτέλειας. Γιατί έκανε την Ελλάδα Φόρου Υποτελή.
Καταλαβαίνω τον τρόμο τους. Καταλαβαίνω τι θα σημαίνει για αυτούς να βγουν απ’ το σοκ οι Ελληνες και να πάψουν να αντιμετωπίζουν ως ιερά πρόσωπα, ανάξιους ταγούς.
Ξέρουν τι θα γίνει αν οι ιερεμιάδες της Διαπλοκής για τον «λαό (κι όχι για τον βασιλιά) που είναι γυμνός», στερέψουν απ’ το δηλητήριο του «μαζί τα φάγαμε» και του «είσθε διεφθαρμένοι και τεμπέληδες». Ξέρουν τι θα γίνει.
Και για αυτό, το αδιανόητο αρχίζει να παίρνει στο μυαλό τους σχήμα. Η απόσταση απ’ τα Προεδρικά Διατάγματα και τα δακρυγόνα εναντίον των παιδιών ως την «Κατάσταση Εκτακτης Ανάγκης», δεν είναι μεγάλη.
Για αυτό, και η ακροδεξιά ρητορική των ανδρείκελων της Τρόικας και η ακροδεξιά απειλή της Χρυσής Αυγής, υπάρχουν και στις δύο άκρες της τανάλιας που θέλει να σφίγγει τον λαό. Και στο Ιερόν Παλάτιο και στους δρόμους
Του Στάθη από enikos



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

πω πω θείο! πολλή μπαρούτη μου μυρίζει...