Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Τοῦ σοφωτάτου Νικολάου Καβάσιλα τοῦ καὶ Χαμαετοῦ.--ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ


ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

(t.) ΜϚ´. Πῶς ἀεὶ τὰ δῶρα ταῦτα δεκτά εἰσι τῷ Θεῷ

(10.) Ταῦτα εἴποι καὶ ἀπορήσειεν ἄν, εἴ τις οἴεται τὸν
ἱερέα αὐτὸν εἶναι τὸν κύριον τῆς τῶν δώρων τούτων προσα-
γωγῆς· οὐκ ἔστι δέ· ἀλλὰ τὸ μὲν τὴν προσαγωγὴν αὐτῶν
κυρίως ἐργαζόμενον ἡ χάρις ἐστὶν ἡ ἁγιάζουσα. Τοῦτο γάρ
ἐστι προσενεχθῆναι αὐτὰ τὸ ἁγιασθῆναι· ὁ δ᾿ ἑκάστοτε (5)
ἱερουργῶν ὑπηρέτης ἐστὶν ἐκείνης. Εἰσφέρει γὰρ οὐδὲν
οἴκοθεν, οὐδέτι τολμᾷ ποιεῖν ἢ λέγειν ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ
κρίσεως καὶ τῶν λογισμῶν· ἀλλ᾿ ἐκεῖνα μόνον ἃ παρέλαβεν
ἐκεῖθεν, εἴτε πρᾶγμά ἐστιν, εἴτε λόγος, εἴτε ἔργον, κατὰ τὸν
τρόπον ὃν ἐκελεύσθη, κομίσας ἀποδίδωσι τῷ Θεῷ· καὶ οὕτω (10)
τὰ δῶρα κατὰ τὸ ἀρέσκον τῷ Θεῷ ἀεὶ προσφερόμενα ἀνάγκη
ἀρεστὰ αὐτῷ ἀεὶ καὶ δεκτὰ εἶναι.
(11.) Τί γὰρ εἰ τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν φαῦλός ἐστιν ὁ κομίζων; Οὐ
γὰρ προστίθησιν οὐδὲν ἡ φαυλότης ἐκείνου τοῖς δώροις, οὐδὲ @1
χείρω ποιεῖ τὴν προσαγωγήν, ὥσπερ οὐδὲ ἰατρικὸν φάρμακον
κωλύεται εἶναι ὑγιεινόν, ὅτι ἰδιώτης ἄνθρωπος καὶ τῆς
τέχνης οὐδὲν ἐπαΐων αὐτὸ συνέθηκεν, εἰ μόνον ἰατροῦ κελεύ- (5)
σαντος καὶ τὴν κατασκευὴν ἅπασαν ἐκδόντος αὐτῷ συνέθηκε.
Γένοιτο γὰρ ἂν οὐ διὰ τὴν ἀμάθειαν τοῦ ὑπηρετήσαντος
μάταιον, ἀλλὰ διὰ τὴν τέχνην τοῦ ἐκδεδωκότος σωτήριον.
Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ ὑπηρέτου ἀνεπιστημοσύνης οὐδὲν ἔλα-
βεν· ἀπὸ δὲ τῆς τοῦ ἱατροῦ τέχνης πᾶσαν ἐδέξατο τὴν κατα- (10)
σκευήν.
(12.) Οὕτω κἀνταῦθα τὸ πᾶν ἡ χάρις ἐργάζεται. Ὁ δὲ
ἱερεὺς ὑπηρέτης ἐστὶ μόνον, οὐδ᾿ αὐτὸ τὸ ὑπηρετεῖν οἴκοθεν
ἔχων. Καὶ τοῦτο γὰρ παρὰ τῆς χάριτος αὐτῷ. Τοῦτο γάρ
ἐστιν ἡ ἱερωσύνη δύναμις ὑπηρετική τις τῶν ἱερῶν.

 (t.) ΜΖ´. Ὅσον εἰσὶ δεκτά
(1.) Ἀλλ᾿ ὅτι μὲν πάντας τοὺς πιστοὺς ἁγιάζει πάντα τὰ

(1.) Ἀλλ᾿ ὅτι μὲν πάντας τοὺς πιστοὺς ἁγιάζει πάντα τὰ
δῶρα καὶ πάντοτε, πάντοτε ὄντα δεκτὰ τῷ Θεῷ, δῆλον
ἀπὸ τῶν εἰρημένων. Ἑπόμενον δὲ θεωρῆσαι καὶ ὅσον εἰσὶ
δεκτά.
(2.) Τί γὰρ τῷ δώρῳ τὸ δεκτὸν εἶναι καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων;
Τί ποιοῦντες τὰ δῶρα δέχεσθαι αὐτὰ λέγονται; Ἆρ᾿ ὅτι ταῖς
χερσὶ λαμβάνομεν καὶ κόλπον αὐτοῖς ὑπέχομεν; Οὐδαμῶς.
Πολλὰ γὰρ οὐδὲ κομίσαι τοὺς λαμβάνοντας οὐδὲ ὑποδέξα-
σθαι δυνατόν· ὥσπερ εἰ ἀγρὸς εἴη τὸ διδόμενον ἢ οἰκία ἤ τι (5)
τοιοῦτον.
(3.) Ἀλλὰ τί ἂν εἴη τὸ δέχεσθαι ἐπὶ πάντων τῶν δώρων;
Τὸ μετὰ τῶν ἰδίων τάξαι, τὸ οἰκειώσασθαι, ταῦτα δεκτὰ
λέγονται. @1
(4.) Ὁ δὲ Θεὸς ταῦτα τὰ δῶρα οὕτως οἰκειοῦται, ὥστε αὐτὰ
σῶμα καὶ αἷμα ποιεῖται τοῦ Μονογενοῦς. Εἰ τοίνυν τῆς
οἰκειώσεως ταύτης ἴσον οὐδέν ἐστιν ἐνθυμηθῆναι, οὐδὲ ὅσον
εἰσὶ δεκτὰ μέτρον εὑρεῖν δυνατόν.
(5.) Ἔτι δὲ καὶ ἀπὸ τῆς ἀντιδόσεως δῆλον γίνεται ὅσον
ἀποδέχεται τὸ δοθὲν ὁ λαβών.
(6.) Τίς οὖν ἐνταῦθα ἡ ἀντίδοσις; Αὐτὸ πάλιν τὸ σῶμα τοῦ
Χριστοῦ καὶ τὸ αἷμα· λαμβάνων γὰρ παρ᾿ ἡμῶν ἄρτον καὶ
οἶνον ὁ Θεὸς αὐτὸν ἀντιδίδωσι τὸν Υἱόν. Καὶ πόθεν δῆλον,
φησίν, ὅτι ὡς δῶρα ταῦτα ἡμῖν ἀντὶ τῶν προσαγομένων παρὰ
τοῦ Θεοῦ δίδοται. Ἐξ ὧν αὐτὸς ὁ ταῦτα περικείμενός φησι (5)
πρὸς ἡμᾶς· «Λάβετε», λέγων· οὕτω γὰρ μηνύεται τὸ δῶρον.
Ταύτῃ τῇ φωνῇ καὶ ὁ διδοὺς καὶ ὁ δεχόμενος καὶ τὸ διδόμενον
σημαίνεται.
(7.) Ἔστι καὶ ἄλλως τι λαβεῖν ὡς παρακαταθήκην, ᾧ χρῆ-
σθαι τοὺς λαβόντας οὐ θέμις.
(8.) Σὺ δ᾿ ἴνα μῆ τοῦτο νομίσῃς, ἀλλ᾿ ἴδῃς ὅτι σόν ἐστι, καὶ
χρήσασθαι ἐκέλευσε· «Φάγετε», λέγων.

(8.) Σὺ δ᾿ ἴνα μῆ τοῦτο νομίσῃς, ἀλλ᾿ ἴδῃς ὅτι σόν ἐστι, καὶ
χρήσασθαι ἐκέλευσε· «Φάγετε», λέγων.
(9.) Οὕτω δεκτὰ τῷ Θεῷ τὰ δῶρα καὶ μετὰ τοσαύτης
ὑπερβολῆς.
(10.) Διὰ τοῦτο ἁγιάζουσιν ἀεὶ πάσας Χριστιανῶν ψυχὰς
καὶ ζώντων καὶ τεθνηκότων τὰς ἀτελεῖς ἔτι καὶ δεομένας
ἁγιασμοῦ. Οἱ γὰρ τελειωθέντες ἅγιοι μετὰ τῶν ἀγγέλων
ἑστῶτες καὶ εἰς τὴν οὐράνιον ἱεραρχίαν ἤδη τελέσαντες οὐκ
ἔτι δέονται τῆς ἐπιγείου ἱεραρχίας. @1 (5)
48.
 Κεφάλαιο 46

Πώς αυτά τα δώρα είναι πάντοτε δεκτά από τον Θεό

1. Κατόπιν, ας εξετάσουμε κι εκείνο. Το ότι μεν από την τελετή αγιάζονται όλοι οι πιστοί είναι φανερό από εκείνα που ελέχθησαν. Εάν δε τούτο συμβαίνει πάντοτε, είναι άξιο να το εξετάσουμε.

2. Η ιερουργία αυτή είναι προσφορά δώρων, τα δε δώρα δεν είναι πάντοτε δεκτά από τον Θεό, αλλά υπάρχουν μερικά που εξαιτίας της πονηρίας των προσφερόντων μισούνται και αποπέμπονται, και γι’ αυτό υπάρχουν πολλές αποδείξεις τόσο στους παλαιούς όσο και στους ζώντες στην εποχή της χάριτος. Ας ερευνήσουμε λοιπόν μήπως και αυτά τα δώρα ενίοτε ματαίως ιερουργούνται και ως απαράδεκτα δεν αγιάζονται όπως υπόσχεται η τελετή, από το γεγονός ότι δεν προσφέρονται πάντοτε από αγαθούς άνδρες, αλλά μερικές φορές και από πονηρούς.

3. Ότι ο Θεός και αυτά τα δώρα τα αποστρέφεται όταν ο προσφέρων είναι βέβηλος, είναι φανερό από το ότι και η Εκκλησία αυτό κάνει. Διότι όσους γνωρίζει ότι αμαρτάνουν θανάσιμα δεν τους επιτρέπει να προσφέρουν τέτοια δώρα. Και αν τολμήσουν, δεν τους δέχεται, αλλά τους διώχνει μαζί με τα δώρα. Επειδή όμως η Εκκλησία δεν γνωρίζει καλά όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά οι περισσότεροι μένουν άγνωστοι και δέχεται η θεία τράπεζα τα δώρα τους, τί πρέπει να νομίζουμε για τα δώρα αυτά; Άραγε είναι απαράδεκτα από τον θεό και στερούνται από κάθε αγιασμό; Και αν είναι έτσι το πράγμα, τότε δεν μπορούμε πλέον να γνωρίζουμε πότε έχουν αγιασθεί, διότι ως επί το πλείστον ή αμφιβάλλουμε για το ποιόν των προσφερόντων ή δεν το γνωρίζουμε καθόλου. Και έτσι οι πιστοί θα προσέρχονται με αβεβαιότητα και χωρίς πίστη στα μυστήρια και συνεπώς δεν θα ωφελούνται καθόλου από αυτά.

4. Τί μπορούμε λοιπόν να απαντήσουμε σ' αυτά;

5. Ότι η προσφορά των δώρων γίνεται σε δύο στάδια. Πρώτη είναι ή προσφορά του πιστού που φέρνει τα δώρα και τα παραδίδει στα χέρια των ιερέων, και δεύτερη η προσφορά τους από την Εκκλησία προς τον Θεό.

6. Η πρώτη προσφορά, όταν ο προσφέρων είναι πονηρός, είναι μάταιη και δεν προξενεί κανένα όφελος σ' εκείνον που προσφέρει τα δώρα, για το λόγο ότι αυτός είναι πονηρός• διότι τα προσφερόμενα αυτά καθ' εαυτά δεν είναι βδελυκτά στον Θεό, επειδή κάθε κτίσμα του Θεού είναι καλό.

7. Τη δεύτερη όμως προσφορά που γίνεται από αγαθούς άνδρες για τη δόξα του Θεού και των αγίων, για τη σωτηρία της οικουμένης και γενικά για κάθε δίκαιο αίτημα, τίποτε δεν την εμποδίζει να είναι ευπρόσδεκτη. Διότι κανένας μολυσμός δεν αφέθηκε επάνω στα δώρα από τα χέρια εκείνου πού τα πρόσφερε στην αρχή, αλλά μένοντας καθαρά και προσφερόμενα από καθαρούς αγιάζονται και αγιάζουν εκείνους που κοινωνούν. Διότι δεν μπορεί ποτέ να τεθεί ακαθαρσία αμαρτίας σε κανένα από τα άλογα ή τα άψυχα, διότι η αμαρτία είναι νόσημα της προαιρέσεως, και μόνο τα λογικά όντα μπορούν να μολυνθούν από την αμαρτία.

8. Αφού λοιπόν είναι πάντοτε καθαρά τα δώρα που προσφέρονται από τους πονηρούς, γιατί ο νόμος της Εκκλησίας δεν τα δέχεται; Για να ντροπιάσει εκείνους που τα προσφέρουν, για να μάθουν την υπερβολική οργή του Θεού εναντίον τους, αφού Αυτός και τα κτίσματα Του ακόμη, εναντίον των οποίων δεν έχει τίποτε, εξαιτίας τους τα αποστρέφεται και τα μισεί˙ και μαθαίνοντας να φοβηθούν και να διορθώσουν τη ζωή τους. Στα ίδια όμως τα δώρα δεν καταλογίζει καμία κακία. Γι' αυτό δεν υπάρχει εμπόδιο να γίνονται δεκτά τα δώρα και να αγιάζονται, όταν η δεύτερη προσφορά γίνεται από αγαθούς άνδρες.

9. Άλλα, θα πει κανείς, οι ιερείς που προσφέρουν τα δώρα δεν είναι όλοι αγαθοί, αλλά μερικοί νοσούν από την χειρότερη πονηρία. Έτσι ο λόγος μας καταλήγει στην ίδια απορία. Όταν λοιπόν τύχει και οι δύο προσφέροντες (ο πιστός και ο ιερεύς) να είναι μισητοί στον Θεό, πράγμα που μπορεί να συμβεί, από που εξασφαλίζεται το να είναι τα δώρα ευάρεστα στον Θεό και δεκτά και άγια και αγιαστικά; Από πουθενά. Άλλα τότε θα είναι πράγματι απαράδεκτα, σε κάθε άλλη δε περίπτωση αμφίβολα, επειδή θα υπάρχει αβεβαιότητα για το ποιόν εκείνων που προσφέρουν τα δώρα κι εκείνων που τα ιερουργούν. Διότι, όπως λέγει ο Απόστολος, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τα του ανθρώπου, εκτός από το πνεύμα που είναι μέσα σ' αυτόν. Και έτσι θα υπάρχει πολλή απιστία και αμφιβολία γύρω από την τελετή, και πουθενά η βεβαιότητα, και η μετάληψις των μυστηρίων δεν θα φέρει καμιά ωφέλεια στους πιστούς, αφού θα μεταλαμβάνουν χωρίς πίστη.

10. Αυτά θα έλεγε και θα απορούσε όποιος νομίζει ότι ο ιερεύς ο ίδιος είναι ο κύριος της προσφοράς αυτών των δώρων. Αλλά δεν είναι. Εκείνο που ενεργεί κυρίως αυτή την προσφορά είναι η χάρις, η οποία αγιάζει τα δώρα (διότι τούτο είναι η προσφορά των δώρων, ο αγιασμός τους), ο δε ιερουργός κάθε φορά είναι υπηρέτης της χάριτος. Διότι ο ιερεύς δεν προσφέρει τίποτε από τον εαυτό του, ούτε τολμά να πράξει ή να πει κάτι από τη δική του κρίση και σκέψη• αλλά μόνο εκείνα που παρέλαβε από την χάρη, είτε πράγμα είναι, είτε λόγο, είτε έργο, σύμφωνα με τον τρόπο που διατάχθηκε, το κομίζει και το αποδίδει στον Θεό. Και έτσι τα δώρα, προσφερόμενα πάντοτε κατά τρόπο ευάρεστο στον Θεό, κατ' ανάγκην του είναι πάντοτε ευάρεστα και δεκτά.

11. Τί σημασία έχει αν ο κομιστής είναι ο ίδιος φαύλος; Διότι δεν προσθέτει τίποτε στα δώρα η φαυλότητα εκείνου, ούτε κάνει χειρότερη την προσφορά. Όπως και ένα φάρμακο που κατασκευάστηκε από άνθρωπο αμαθή και τελείως άσχετο με την ιατρική τέχνη δεν εμποδίζεται να προξενεί την υγεία, αρκεί μόνο να κατασκευάστηκε με εντολή και σύμφωνα με όλες τις οδηγίες του γιατρού. Θα είναι λοιπόν το φάρμακο όχι μάταιο εξαιτίας της αμάθειας του κατασκευαστού, αλλά σωτήριο εξαιτίας της τέχνης του γιατρού. Διότι από την αμάθεια του κατασκευαστή δεν πήρε τίποτε, αλλά κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από την τέχνη του γιατρού.

12. Έτσι κι εδώ η θεία χάρη ενεργεί (εργάζεται) το παν. Ο ιερεύς είναι μόνο υπηρέτης που ούτε καν την ιδιότητα να υπηρετεί δεν την έχει από τον εαυτό του. Και τούτο γαρ παρά της χάριτος αυτώ (Διότι και αυτό από τη χάρι τού έρχεται). Πράγματι, αυτό είναι η ιερωσύνη, μία δύναμις υπηρετική (ένα διακόνημα) των ιερών.


Κεφάλαιο 47

Πόσο είναι δεκτά τα δώρα


1. Ότι όλα τα δώρα αγιάζουν όλους τους πιστούς και πάντοτε, αφού πάντοτε είναι δεκτά από τον Θεό, είναι φανερό απ' όσα ειπώθηκαν. Στα επόμενα θα εξετάσουμε και πόσο είναι δεκτά.

2. Τί είναι εκείνο που κάνει δεκτό ένα δώρο μεταξύ των ανθρώπων; Τί κάνουμε με τα δώρα ώστε να θεωρηθεί ότι τα δεχθήκαμε; Μήπως ότι τα παίρνουμε στα χέρια μας και τα κρατούμε στην αγκαλιά; Καθόλου. Διότι πολλά ούτε να τα μεταφέρουν μπορούν, ούτε να τα δεχθούν στα χέρια εκείνοι που τα παίρνουν, όπως όταν το δώρο είναι χωράφι ή σπίτι ή κάτι τέτοιο.

3. Άλλα ποιο είναι εκείνο που σημαίνει την αποδοχή όλων των δώρων; Το να τα κατατάξει κανείς στα δικά του, το να τα οικειοποιηθεί. Αυτά τα δώρα λέγεται ότι γίνονται δεκτά.

4. Ο Θεός τόσο οικειοποιείται τα δώρα αυτά, ώστε τα ποιεί σώμα και αίμα του Μονογενούς. Αν λοιπόν δεν μπορούμε να διανοηθούμε τίποτε ίσο με αυτή την οικειοποίηση, άρα ούτε είναι δυνατόν να βρεθεί μέτρο για το πόσο αυτά τα δώρα είναι δεκτά.

5. Επίσης και από την ανταπόδοση για το δώρο φανερώνεται πόσο το δέχθηκε εκείνος που το έλαβε.

6. Ποια είναι λοιπόν εδώ η ανταπόδοση; Είναι ακριβώς το σώμα και το αίμα του Χρίστου. Ο Θεός, δεχόμενος από μας άρτο και οίνο, μας ανταποδίδει τον ίδιο τον Υιό. Και από που φαίνεται ότι αυτά μας δίνονται ως δώρα από τον Θεό αντί των δώρων πού προσφέραμε; Απ' όσα μας είπε Εκείνος πού είναι ενδεδυμένος με αυτά λέγοντας «Λάβετε», διότι έτσι φανερώνεται το δώρο. Με τη λέξη αυτή δηλώνεται και εκείνος που δίνει, και εκείνος που δέχεται, και το ίδιο το δώρο.

7. Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος να λάβει κανείς κάτι˙ να το λάβει σαν παρακαταθήκη, την οποία δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν οι λαβόντες.

8. Εσύ όμως για να μη νομίσεις κάτι τέτοιο, αλλά για να δεις ότι είναι δικό σου, σε διέταξε και να το χρησιμοποιήσεις, λέγοντας: «Φάγετε».

9. Έτσι λοιπόν είναι δεκτά τα δώρα από τον Θεό, και μάλιστα με τόση υπερβολή.

10. Γι' αυτό αγιάζουν πάντοτε όλες τις ψυχές των Χριστιανών, και ζώντων και νεκρών, τις ψυχές εκείνες που είναι ακόμη ατελείς κι έχουν ανάγκη αγιασμού. Διότι οι Άγιοι που έφθασαν στην τελειότητα στέκονται μαζί με τους Αγγέλους και είναι ήδη στην ουράνια ιεραρχία και δεν έχουν πλέον ανάγκη την επίγεια ιεραρχία.

Αμέθυστος

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζουμε σε σχόλιο άλλου ιστολογίου ότι οι γέροντες Πορφύριος και Παϊσιος δεν έχουν κανένα δείγμα αγιότητας να επιδείξουν.. και όποιος προσβάλλεται μ' αυτό που ακούει.. να πάει στον αμέθυστο γιατί αυτός είναι για τα μέτρα του.
Τι να πούμε τώρα...
έχει έτοιμα τα δεδομένα, δημιουργεί το πρόβλημα, δίνει και τη λύση...Ελεος..
Μ.Π.

amethystos είπε...

Υπάρχει μεγάλη διάβρωση τού φρονήματος από τούς σχισματικούς. Εχουν γίνει ανεπανόρθωτες βλάβες στά θέματα τής πίστεως καί φυσικά αρχίζει νά βαραίνει πλέον τό πρόβλημα τής αγραμματωσύνης. Η Αρχή πού κυκλοφορεί είναι ότι ο αγράμματος είναι πιό κοντά στόν θεό.

Ανώνυμος είπε...

Ο καθένας πιστεύει κάτι, και δεν βρίσκεται σ' ένα χώρο τυχαία αλλά λόγω πεποίθησης... και αυτό μπορεί να του κοστίζει και πολύ.
Ομως ο Κύριος είπε ότι από τους καρπούς γνωρίζεται το δέντρο.
Ενα πολύ βασικό "πρόβλημα" του χώρου αυτού είναι οι "έριδες και μάχες" που λέει ο απ. Παύλος και το επακόλουθο...κατάρες και αναθέματα..
ευτυχώς ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο το υγιές "αισθητήριο" ώστε να αντιλαμβάνεται και να απομακρύνεται.
Ο απ. Παύλος ναι μεν λέει "όποιος δεν αγαπάει τον Κύριο ας είναι ανάθεμα" αλλά εννοεί ας είναι χωρισμένος (αφού ήδη είναι), δεν εννοεί να καταριέσαι και να αναθεματίζεις.
Αυτό λοιπόν γιατί γίνεται? Υποτίθεται για να εφαρμοστεί ο Λόγος του Θεού? Δηλ.όλα τ' άλλα έχουν τηρηθεί στο ακέραιο, όλες οι άλλες εντολές εκπληρώθηκαν...οπότε ας ρίξουμε τώρα και τα αναθέματα να είμαστε πλήρεις?
Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα και ειδικά όταν απευθύνονται όχι στους πρωτεργάτες αλλά σε απλούς συνανθρώπους που πιστεύουν διαφορετικά.
Ο αγιος Ιάκωβος λέει:
"την γλώσσα ουδείς δύναται δαμάσαι, είναι ακατάσχετο κακό, εν αυτή ευλογούμε το Θεό και εν αυτή ΚΑΤΑΡΩΜΕΘΑ τους ανθρώπους τους καθ' ομοίωσιν Θεού γεγονότας."
και συνεχίζει λέγοντας ότι δεν πρέπει να γίνεται αυτό γιατί δεν μπορεί από την ίδια πηγή να βγαίνει γλυκό και πικρό νερό.
Επίσης θέλω να πω ότι η θεωρία περί "εκλεκτών" που μόνο αυτοί θα σωθούν είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των αιρέσεων, σεκτών, και κλειστών ομάδων (εκεί εκπληρώνεται και ταυτοποιείται η εσωτερική οίηση και εωσφορική ανάγκη να υπερέχεις)...
μάρτυρες Ιεχωβά, σαϊεντολογία, πεντηκοστιανοί(θεωρία αρπαγής της εκκλησίας πριν την μεγάλη θλίψη), αντβεντιστές, μασόνοι...και δεν έχει τέλος ο κατάλογος.Από κει και μόνο καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά.Ας προβληματιστούν λοιπόν και οι παλαιοημερολογίτες.
Ολα αυτά βέβαια δεν έχουν καμιά σχέση, ούτε δικαιολογούν όλη αυτή την προσπάθεια και επιδίωξη των τελευταίων 100 χρόνων, για την δημιουργία της πανθρησκείας.Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ και να μην θέλεις...(εκτός αν είσαι τυφλός)..για να μην αντιληφθείς τι παίζεται γύρω σου.
Μ.Π.

ΠΑΛΑΙΟΣ είπε...

Ο Αγιος Νικολαος λεει για πονηρους και οχι για ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ!Ο ιερομοναχος Ευθυμιος δεν ειναι Λερναια Υδρα(αυτη αντιμετωπιστηκε απο τον Ηρακλη),ειναι ενας Χρυσοστομος,ενας Μαξιμος,ενας Μαρκος,ενας ΗΛΙΑΣ!!Ειναι ατρωτος!!!

Ανώνυμος είπε...

Κανένας δεν αμφισβητεί τις προθέσεις του π. Ευθυμίου, ούτε παραβλέπει το ότι στερείται και υποφέρει ζώντας μεσα σε μια σπηλια ενώ οι περισσότεροι του εκκλησιαστικού κατεστημένου κυκλοφορουν με πολυτελή αυτοκίνητα και ζουν πλουσιοπάροχα..προφανώς αυτό που κάνει το θεωρεί ο ίδιος ύψιστο καθήκον.
Το θέμα είναι όμως τι αποτέλεσμα θα υπάρξει απ' όλο αυτό.Ο ίδιος πιστεύει ότι θα δημιουργηθεί η απαραίτητη πίεση για αλλάγή πορείας. Εγώ προσωπικά το βλέπω πολύ δύσκολο και πιστεύω ότι θα πάμε άμεσα προς το χειρότερο.Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη...ΕΔΟΘΗ στο θηρίο να κάμει πόλεμο...ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ...Επιπλέον νομίζω ότι, αυτοί που βρίσκονται πίσω απ' αυτά χαίρονται να μας βλέπουν κατακερματισμένους και αποδυναμωμένους...αυτό τους βολεύει πολύ.
Αρα το ζητούμενο απ' όλες αυτές τις συζητήσεις είναι ποιά πρέπει να είναι η σωστή αντίδραση.
Μ.Π.

amethystos είπε...

Ο ΝΟΥΣ ΕΠΕΣΕ. Καί δέν μπορεί νά διακρίνει πλέον ο άνθρωπος ανάμεσα στήν πράξη καί τήν δράση ή τήν αντίδραση. Ενας άνθρωπος τής δράσεως ενεργεί καί στήν συνέχεια βρίσκει τούς ικανούς λόγους πού δικαιώνουν τήν δράση του. Υπήρξε εκλεκτός τού Χριστόδουλου. Στήν συνέχεια τού Μυτιληναίου. Δέν πείθει. Ανθρωπος τού περίγυρου. Στόν Μοναχισμό κυκλοφορεί καί αυτή η εύθυμη εκδοχή, πού εξαπλώνεται σήμερα ανεμπόδιστα.'' Γέροντα έκανα αυτό, έχει ευλογία;;''

χαλαρωσε είπε...

Κανένας δεν αμφισβητεί τις προθέσεις του π. Ευθυμίου.

Εχει προθεσεις.

Γέροντα έκανα αυτό, έχει ευλογία;

Δεν εχει ευλογια.

Ο Σηματης κλαψουριζοντας-κριμα, δεν εδειξε φρονημα ανδρειο. Το οτι θα κατηγορηθουμε ως φονταμενταλιστες, επειδη φοραμε παντελονια δεν το περιμενα.

Ο Κυριος να σωζει.

Ανώνυμος είπε...

Δεν υποστηρίζω επιλογές ούτε αξιολογώ καταστάσεις, απλά εκφράζω προσωπική αίσθηση προθέσεων με βάση αυτό που βλέπω.
Οι καλές προθέσεις δεν σημαίνουν πάντα σωστές επιλογές...και κυρίως αποτελεσματικές.
Ο Παύλος πήγαινε με ζήλο στην Δαμασκό να καταδιώξει χριστιανούς θεωρόντας ότι επιτελεί το ύψιστο καθήκον. Ομως ο Κύριος του είπε "Σαούλ, γιατί με διώκεις?"...
και επειδή βλέπει τα βάθη της καρδιάς έγινε αυτό το θαύμα που ξέρουμε, και η μεταστροφή.
Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον στους αγνούς αγωνιστές (που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να ξέρω ποιοί είναι απ' όλους τους χώρους..μέσα σ' αυτή τη σύγχυση που ζούμε...που δεν ξέρω αν υπήρξε σε άλλη εποχή),
καθώς θα εξελίσσεται η κατάσταση θα "μιλήσει" πλέον ο ίδιος ο Κύριος.Ελπίζω ο π. Ευθύμιος να είναι ένας από αυτούς, δηλ. να έχει "ανοιχτό αυτί" και να ακούσει τη φωνή του Θεού για τις σωστές επιλογές και γενικά την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει.
Μ.Π.

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από όλα αυτά που λέμε για προθέσεις και επιλογές, υπάρχει και ένα τελικό αποτέλεσμα, μια πραγματικότητα και αυτή είναι ο κατακερματισμός, και όλη η "ιδεολογική" σύγχυση περί "μολυσμού" μυστηρίων και ανθρώπων και όλα τα υπόλοιπα που ακούμε που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να τα δεχτώ ξεκινώντας από το δεδομένο ότι ο Θεός είναι υπεράνω ΟΛΩΝ, οριοθετεί ο Ιδιος την κατάσταση με απόλυτη ακρίβεια και δεν θα επιτρέψει ΠΟΤΕ λόγω ανάξιων ή άπιστων, να στερηθεί ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ την ΕΥΛΟΓΙΑ και τον ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΟΥ.
Αν κάποια στιγμή συμβεί αυτό θα είμαστε πια στο τέλος και θα στηριχτούμε με "άλλους" τρόπους "υπερφυσικούς" όπως οι Αγιοι και οι προφήτες.
Μ.Π.

amethystos είπε...

Aπό τήν εκκλησιαστική ιστορία πάντως προκύπτει ότι κανένας αιρετικός δέν γύρισε στήν ορθή πίστη. Κανένας δέν άφησε τήν κακοδοξία του. Πολύ περίεγο. Ο Αρειος δέ λέγεται πώς είπε στήν μητέρα του η οποία τόν πίεζε νά συμφωνήσει μέ τούς ορθοδόξους. Καί νά δεχθώ ότι έχουν δίκαιο αυτοί;;

Ανώνυμος είπε...

Ναι σ' αυτό έχεις δίκιο, γι' αυτό είπα ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς και όπου δει την αγνή πρόθεση, θα κάνει και το Θαύμα όπως στον Παύλο.
Τώρα η λέξη "αιρετικός" είναι πολύ σχετική...ποιός μπορεί να την αντιληφθεί ακριβώς...και να την απευθύνει συγκεκριμένα..
Αυτό το καταλαβαίνουμε πολύ καλά (και πολύ ευκολα) αν δούμε το "χαος" απόψεων, και δεν μιλάω για νέο ή παλιο ημερολόγιο κτλ... αλλά για τον δικό μας μόνο χώρο..
Τι θέμα να πιάσεις? εσχατολογικά, θέματα πίστης, θέματα οικουμενισμού...καθένας θα σου πει ΑΛΛΑ..βγάλε συμπέρασμα λοιπόν.
Νομίζω ότι ο πιο ασφαλής δρόμος είναι ο Λόγος του Θεού εξηγημένος από τους Αγίους, και για τα καινοφανή που μας προέκυψαν λόγω οικουμενισμού, ΥΠΟΜΟΝΗ, και ψύχραιμη αντίδραση καθώς θα προχωρούν τα πράγματα..όχι πανικός και "αίσθηση καταπείγοντος"...αυτή είναι μια πολύ ωραία μέθοδος του διαβόλου που χρησιμοποιούν οι "μάρτυρες του Ιεχωβά" όπως λεει ένας πρωην "μάρτυρας" σε ένα πολύ ωραίο βιβλίο στην ΟΟΔΕ, και οδηγεί σε λάθος επιλογές.
Μ.Π.

χαλαρωσε είπε...

η επιχειρηματολογια του Σηματη ειναι διατρητη. Μονο καποιος που εχει προθεσεις επιμενει. Τωρα αν ο Τρικαμηνας ειναι στο δρομο προς την Δαμασκο Κυριος οιδε. Αυτο ακομα να δει!! Οτι ειναι ο Σαουλ πριν τον Παυλο και θα μας δαγκωσει τα πλευρα. Αυτο που λεει ο αμεθυστος ειναι φοβερο. Δεν ηθελε να παραδεχτει οτι οι αλλοι εχουν δικιο.
Ειδες τι γινεται με τους παλαιοτειχισμενους. Κανενας δεν λεει αδερφια, ολοι να κανουμε νηστεια και προσευχη και να αφησουμε τα πραγματα στα χερια του Κυριου. Ολοι εχουν δικιο. Κοντευει να βουλιαξει ο ιστοχωρος απο την επελαση των προθεσεων και των ακομη χειροτερων βεβαιοτητων. Αν δλδ. διαβαζουν αμεθυστο και ειναι σε αυτη την κατασταση οπου τα βεβηλα και τα ιερα κανοναρχουν την αγάπη προς τον Κυριο, θα επρεπε σοβαρα να αναρωτηθουν που ειναι ο Κυριος; Μιας και ο Κυριος επομενος τοις κανοσι αναιρειται.

Ανώνυμος είπε...

Δεν παραλληλίζω τον Παύλο με τον π. Ευθύμιο.Δεν έχει καμία σχέση η μια περίπτωση με την άλλη.Ο ένας είναι ο διώκτης που μεταστρέφεται και ο άλλος ο "επαναστάτης"...εσύ λες "χωρίς αιτία", οι αποτειχισμένοι λένε "με αιτία".
Κοίτα όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς λόγο.Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά κάποιοι.. Τέτοια φαινόμενα δεν είχαμε ποτέ στην ιστορία του χριστιανισμού.Το ξαναλέω υπάρχουν τεράστιες ευθύνες...και τις γνωρίζουν παρα πολύ καλά ΟΛΟΙ.
Από την άλλη βλέπουμε στις διάφορες ομάδες (σε όποιο χώρο κι αν βρίσκονται), χαρακτηριστικά "αίρεσης" δηλ. φανατισμό, θεωρία "φυλετικής καθαρότητας" και "μη μολυσμού", θεωρία "εκλεκτών" (μικρό ποιμνιο που θα κληρονομήσει την Βασιλεία), μαζική απόρριψη ανθρώπων και καταδίκη για τη κόλαση, περιχαράκωση στην "ομάδα" και αυτοδικαίωση αποκλειστικά και μόνο επειδή είσαι μέλος κτλ...
Αναμφισβήτητα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις...το τοπίο θα αλλάξει βίαια εφόσον δεν υπάρχουν αντιστάσεις...θα δούμε πράγματα "νέα"...
"Εδόθη...του αλλοιώσαι καιρούς και νόμους.." όπως λέει ο Δανιήλ..
χρειάζεται ψυχραιμία, λογική και ΕΝΟΤΗΤΑ..
Ολη η προσπάθεια του διαβόλου είναι να προκληθεί ολιγωρία, φόβος, "αίσθηση κατεπείγοντος", σύγχυση, και όσο γίνεται περισσότεροι να πέσουν σε πλάνες...το είπε ο Κύριος πριν από όλα τ' άλλα "βλέπετε μην πλανηθήτε"...
Βλέπουμε ένα χάος απόψεων και ειδικά στα εσχατολογικά και επίσης περιπτώσεις πλάνης σε ανθρώπους που ζουν με "νηστεία και προσευχή" όπως π.χ. θεωρία αναλαμπής ορθοδοξίας με μαραμαρωμένο βασιλιά και χρυσά κουτάλια...θεωρία 2018, και ότι άλλο θες.
Αλλά πέρα απ αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις ίδια γνώμη σε όποιο θέμα και αν πιάσεις.Ο καθένας θα σου πει άλλα.
Ξέροντας λοιπόν ότι όλα θα πηγαίνουν συνεχώς προς την κατεύθυνση της πανθρησκείας κατά παραχώρηση Θεού αφού ζούμε στα έσχατα, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε και πως θα ΔΙΑΤΗΡΗΘΟΥΜΕ..
"Ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται"
Μ.Π.

amethystos είπε...

Σέ μπερδεύει ίσως τό γεγονός ότι μένει σέ σπηλιά, υποτίθεται. Δέν είναι ακριβώς έτσι τά πράγματα. Είναι οργανωσιακοί, στασιαστές Λαρισαίοι καί μισούν τούς αγίους. Εύχομαι νά μήν μάθεις ποτέ τί λέει η κλίκα τού Τρικαμηνά γιά τόν Παίσιο.

Ανώνυμος είπε...

Εβαλα τη λέξη επαναστάτης σε εισαγωγικά γιατί τον τελικό χαρακτηρισμό θα τον δώσει ο χρόνος και η ιστορία..κάποιοι τον λένε πλανεμένο..άλλοι λένε ότι προτρέχει..
Δεν ξέρω για τον γ. Παϊσιο, αλλά υποθέτω ότι .."όποιος δεν αποτειχίζεται , είναι απορριπτέος"..μεγάλο λάθος..
Σχετικά με την σπηλιά και την ασκητική ζωή...ναι με συγκινεί..γι αυτό λέω ότι δεν υπάρχει συμφέρον παρά μόνο μια πεποίθηση που υποστηρίζεται "εως αίματος"..όμως η δική μου γνώμη είναι ότι όλα αυτά είναι πρόωρα, γιατί ο Θεός λέει ότι η εκκλησία θα καταπατηθεί 42 μήνες και αυτό θα ξεκινήσει όταν δούμε το "βδέλυγμα της ερημώσεως"..
Ισως την "βγάλουν" από την "Βαβυλώνα" οι 2 Προφήτες όπως έβγαλαν τον λαό Ισραήλ από την Αίγυπτο ο Μωυσής με τον Ααρών, και τον Λωτ, από τα Σόδομα, οι 2 άγγελοι.Αυτά είναι σκέψεις δικές μου..δεν είμαι σίγουρη για τίποτα σχετικά μ' αυτά τα θέματα.
Μ.Π.

amethystos είπε...

Oπως ξέρεις μέ τίς προβολές δέν μπορούμε νά σκεφθούμε καί τόσο εύκολα, διότι προβάλλεται ένα μέρος τού εαυτού μας καί δέν χωράει συζήτηση.

Ανώνυμος είπε...

Ναι υπάρχει σε όλους το κομάτι εκείνο που.."επαναστάσεις στα όνειρά του αναζητεί..", όμως η προβολή είναι πλήρης στα 18 η στα 20..και θα γίνει συνήθως σε κάποιον "Τσε Γκεβάρα"...
Αργότερα η προβολή αρχίζει να έχει πρόβλημα και σίγουρα χωράει συζήτηση..
Δεν είναι δυνατόν να ταυτίσεις την ορθότητα του δόγματος με τη σπηλιά..γιατί ακόμα και οι βουδιστές μοναχοί ζουν έτσι.
Την έλλειψη σιγουριάς την ανέφερα για τα εσχατολογικά. Για το θέμα της αποτείχισης, δεν μπαίνω καν στη διαδικασία... με δεδομένο το Λόγο του Κυρίου για διατήρηση εως τέλους, με ΟΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ μπορεί ο καθένας.. ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ..
Μ.Π.

χαλαρωσε είπε...

ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ και προσευχονται για τις βεβαιοτητες τους. Θα μπορουσαν και να μη τι κανουν, αφου τα καταφεραν και παλιοτειχιστικαν και γλιτωσαν απο την πορνη την μεγαλη. Ειναι σε κατασταση δοξασμου. Ο Σταυρος ειναι για τους μαλακες, αυτοι τα καταφεραν και επικυρωσαν την νεοελληνικη τους σαπιλα, κανοντας την με ελαφρα πηδηματακια. Η παλαιοαποτειχιση ειναι οτι πιο νεοελληνικο και οργανωσιακο.
Τιποτε δεν αφηνουν στα χερια του Κυριου.

Ανώνυμος είπε...

Aυτοί που έζησαν με "νηστεία και προσευχή" και έπεσαν σε πλάνες δεν είναι απαραίτητα αποτειχισμένοι..π.χ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός (θεωρία αναλαμπής), π. Μάξιμος (Β Παρουσία 2018)κτλ...
Πέρα απ αυτά όμως το σημαντικό είναι αυτό που είπες ότι πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον Κύριο..Τους Ισραηλίτες τους οδήγησε "επίτηδες" στην Ερυθρά θάλασσα δηλ. σε αδιέξοδο, και οι Αιγύπτιοι είπαν "τους συνέκλεισε η έρημος" όμως εκεί έγινε και το θαύμα.Αυτά είναι μεγάλα πνευματικά μαθήματα...όλη η ιστορία της Εξόδου είναι ένας καθαρός συμβολισμός..
Είναι βλασφημία να πιστεύουμε ότι ο Θεός θα μας εγκαταλείψει στα χέρια τους.
Στο Δευτερονόμιο λέει: "Εγώ δε είπα προς εσάς, Μη τρομάξητε, μηδέ φοβηθήτε απ' αυτών, ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ, οστις προπορεύεται εμπροσθέν σας, Αυτός θέλει ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΥΠΕΡ ΥΜΩΝ...
ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ, σε εβάστασε, καθώς βαστάζει άνθρωπος τον υιόν αυτού, ΚΑΤΑ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΟΔΟΝ, την οποία περιεπάτησας...
Ο Κύριος ωργίσθη με τους λόγους σας... (ότι δεν μπορούν να νικηθούν οι γίγαντες Ανακείμ)...μόνο ο Χάλεβ ΕΝΤΕΛΩΣ ΗΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ (επειδή έδειξε εμπιστοσύνη)ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΕΚΕΙ.
Μ.Π.