Πολύ ωραία τα λόγια του Άγιου Γέροντα! Στο επόμενο βίντεο με τις προφητείες του, ο αφηγητής λέει ότι ο Άγιος Παίσιος μίλησε για γενικό πόλεμο με μεγάλη αιματοχυσία (προφητεία Αγίου Κοσμά Αιτωλού για το το αίμα στην Κωνσταντινούπολη που θα πλέει το μοσχάρι).. καταστροφή της Τουρκίας και παραχώρηση Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες, και (εδώ είναι το σημαντικό) ότι αμέσως μετά έρχεται ο Αντίχριστος. Άρα διαφωνεί με τον γ. Ι.Βατοπαιδινό που λέει ότι για 33 χρόνια θα βασιλέψει ο Έλληνας Βασιλιάς σε όλο τον πλανήτη.
Απέναντι σε όλες αυτές τις προφητείες δοκιμάζεται η καρδιά μας. Αν έχουμε ως πόθο να πάρουμε τα ιερά προσκυνήματα της Μικράς Ασίας και Καππαδοκίας, όλα αυτά που καταπατήθηκαν από ιερόσυλους.. αυτό είναι θεμιτό.. Επίσης πρέπει να έχουμε αγάπη για την πατρίδα μας, το φυσικό χώρο που ο Ίδιος ο Κύριος οριοθετεί στην ιστορική πορεία των λαών, ως μέσο προστασίας κυρίως της Πίστης.Όλοι θέλουμε να δούμε την χώρα μας ισχυρή πρώτα πνευματικά και μετά υλικά. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι πολλές φορές η υλική ευημερία και άνεση μετατρέπεται σε παγίδα. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρει το πλάσμα του. Θέλει να το ευεργετεί και πνευματικά και υλικά, και αυτό να χαίρεται και να τον δοξάζει. Δυστυχώς όμως με λίγους ανθρώπους συμβαίνει αυτό. Οι περισσότεροι, όταν όλα πηγαίνουν καλά και είναι μέσα στην αφθονία και ευμάρεια, γίνονται σάρκες. Το μαρτυρεί όλη η ιστορία των χριστιανών, δηλ. πως ήταν τα πρώτα 300 χρόνια, πως μετά, και πως στους έσχατους καιρούς (μιλάω γενικά και φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλους.. έτσι κι αλλιώς πάντα οι χριστιανοί ήταν λίγοι, πολλοί οι κλητοί λίγοι οι εκλεκτοί). Παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος ζωής, χωρίς φυσικά να είναι η αιτία για το τελικό αποτέλεσμα. Είναι μάλλον η εικόνα της εσωτερικής κατάστασης της καρδιάς. Γιατί ο Θεός είναι αδύνατον να αδικήσει κανένα. Κανείς δεν θα μπορέσει να του πει μια μέρα ότι δεν φταίει γι' αυτό που είναι. Για τις πράξεις του, μπορεί να μην φταίει ακόμα και ένας φονιάς. Είναι πάρα πολλά αυτά που επηρεάζουν, από βιώματα μέχρι και "ξεβίδωμα" του μυαλού. Αλλά ο Κύριος δεν κατηγόρησε κανένα. Στον άσωτο δεν είπε τίποτα, ούτε στον ληστή, ούτε στην πόρνη. Περιμένει την μετάνοια και από κει και πέρα την αληθινή αλλαγή και τον αγιασμό. Επομένως όποιος δεν το δεχτεί θα είναι αιώνια αναπολόγητος. Άρα λοιπόν καταλήγουμε ότι είτε εκπληρωθούν κάποια πράγματα που περιμένουμε είτε όχι, η μετάνοια είναι μια ατομική υπόθεση, και ότι ο Κύριος μας χειρίζεται τον καθένα σύμφωνα με τις πνευματικές κυρίως ελλείψεις και ανάγκες του, (αν φυσικά εμείς του δώσουμε αυτό το δικαίωμα, γιατί μπορεί και να αποστασιοποιηθούμε οικειοθελώς, ο Θεός αυτό το σέβεται απόλυτα). Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι και η παροχή των υλικών. Να μάθουμε να Τον εμπιστευόμαστε. Όλη η πνευματική ζωή εκεί καταλήγει (όπως βλέπουμε από την πνευματική εκπαίδευση που έκανε ο Κύριος, στον λαό Ισραήλ, στους Προφήτες, στους μαθητές Του, και αργότερα στην εκκλησία). Στην εμπιστοσύνη και την Πίστη.
Ο Κύριος στούς δούλους του δέν δίνει ούτε λίγα, ούτε πολλά υλικά αγαθά. Οι χριστιανοί διαθέτουν άλλες πηγές πλούτου. Πίστη είναι αυτή πού σώζει, αυτή πού στεφανώνεται από τόν Κύριο. Υπάρχει καί άπιστος πίστη. Ας προσπαθήσουμε νά τήν διακρίνουμε. Αυτή πού δημιουργεί τήν γενεά τήν άπιστο, τήν γενεά πού ζητά από τόν Κύριο, πού δέν ζητά τόν ίδιο τόν Κύριο.
Αυτό είπα κι εγώ, ότι μετά το τέλος των διωγμών, εμφανίστηκε το φαινόμενο των "χριστιανών" ανάμεσα στους Χριστιανούς. Σήμερα είμαστε στο αποκορύφωμα. Στην εποχή των λίγων Χριστιανών ανάμεσα στους πολλούς ψευτοχριστιανούς-οπαδούς. Σχετικά με τα υλικά αγαθά, όλα αυτά που λέμε έχουν να κάνουν με την εσωτερική κατάσταση του ανθρώπου και την απόστασή του από τον Θεό.Όσοι άνθρωποι είμαστε τόσες διαφορετικές καταστάσεις υπάρχουν. Όλες είναι εικόνα της αποστασίας ή μη από τον Κύριο. Ο Θεός έχει πάντα ως κριτήριο γι΄αυτά που δίνει το αιώνιο συμφέρον, είτε υλικά είτε πνευματικά, δεν κάνει λάθος και όλα γίνονται στην ώρα τους, σύμφωνα με το Σχέδιό Του για κάθε πλάσμα Του. Είναι πνευματικοί "ευνούχοι" που ευνουχίστηκαν εκ κοιλίας μητρός, δηλ. γεννήθηκαν στερημένοι, φτωχοί, ακόμα και άρρωστοι, ανάπηροι κτλ.. και δεν μπορούν να προσκολληθούν στα πρόσκαιρα (αν όμως αυτό γίνεται αναγκαστικά, δεν τους εξασφαλίζει την σωτηρία γιατί μπορεί όλα να ενεργούνται μέσα στην καρδιά τους, η αμαρτία, η κακή επιθυμία κτλ..). Επίσης είναι ευνούχοι που ευνουχίσθηκαν υπό των ανθρώπων δηλ. κάποιοι άνθρωποι υπήρξαν η αιτία στο να μην προσκολλώνται στα εφήμερα, (για διάφορους λόγους όπως αδικίες καταστροφές κτλ.., όμως και αυτό μπορεί είτε να "αξιοποιηθεί" πνευματικά είτε όχι, μπορεί μάλιστα είτε να γίνει αιτία σωτηρίας είτε μεγαλύτερης σκληροκαρδίας, και επιθυμίας, οπότε ο άνθρωπος δεν θεωρείται πνευματικά "ευνούχος", αν και μπορεί να ζει σαν "ευνούχος"). Και υπάρχει το ανώτερο επίπεδο όπου ο άνθρωπος ευνουχίζει τον εαυτό του για την Βασιλεία του Θεού. Η καρδιά του αφήνει τα υλικά, για κάτι ανώτερο. Εκεί πάλι υπάρχουν επίπεδα. Ο Ιώβ ήταν πολύ πλούσιος. Όταν τα έχασε όλα, φάνηκε τι είχε μέσα στην καρδιά του. Ποιο ήταν το έργο της ζωής του, που όπως λέει ο Απ. Παύλος θα δοκιμαστεί με την φωτιά, και μόνο ότι δεν καεί θα μείνει στην αιωνιότητα. Ακόμα και στην κατάσταση που ο άνθρωπος ευνουχίζει τον εαυτό του, κόβει ότι τον χωρίζει από τον Θεό, υπάρχει το κίνητρο της καρδιάς. Υπάρχει ο φόβος, η ιδιοτέλεια, ή η Αγάπη. Και ακόμα και η Αγάπη έχει και αυτή βαθμούς. Αλλά με την Αγάπη του Θεού δεν υπάρχει πλέον δίλημμα ούτε μπέρδεμα. Όλα παίρνουν την φυσική τους θέση. Μπορεί ο άνθρωπος να τα χειρίζεται μηχανικά, γιατί έτσι πρέπει (πρέπει να δουλέψει, να φάει, να κοιμηθεί), αλλά η καρδιά και το μυαλό είναι εξ ολοκλήρου αλλού. Ζει περιμένοντας την στιγμή που θα συναντήσει τον Κύριο.."Ας είναι αι οσφύαι περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι, και εσείς όμοιοι με ανθρώπους που περιμένουν τον Κύριον, για να ανοίξουν ευθύς όταν κρούσει.."
http://dakriametanoias.blogspot.ca/2015/10/blog-post_10.html
4 σχόλια:
Πολύ ωραία τα λόγια του Άγιου Γέροντα! Στο επόμενο βίντεο με τις προφητείες του, ο αφηγητής λέει ότι ο Άγιος Παίσιος μίλησε για γενικό πόλεμο με μεγάλη αιματοχυσία (προφητεία Αγίου Κοσμά Αιτωλού για το το αίμα στην Κωνσταντινούπολη που θα πλέει το μοσχάρι).. καταστροφή της Τουρκίας και παραχώρηση Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες, και (εδώ είναι το σημαντικό) ότι αμέσως μετά έρχεται ο Αντίχριστος. Άρα διαφωνεί με τον γ. Ι.Βατοπαιδινό που λέει ότι για 33 χρόνια θα βασιλέψει ο Έλληνας Βασιλιάς σε όλο τον πλανήτη.
Απέναντι σε όλες αυτές τις προφητείες δοκιμάζεται η καρδιά μας. Αν έχουμε ως πόθο να πάρουμε τα ιερά προσκυνήματα της Μικράς Ασίας και Καππαδοκίας, όλα αυτά που καταπατήθηκαν από ιερόσυλους.. αυτό είναι θεμιτό.. Επίσης πρέπει να έχουμε αγάπη για την πατρίδα μας, το φυσικό χώρο που ο Ίδιος ο Κύριος οριοθετεί στην ιστορική πορεία των λαών, ως μέσο προστασίας κυρίως της Πίστης.Όλοι θέλουμε να δούμε την χώρα μας ισχυρή πρώτα πνευματικά και μετά υλικά. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι πολλές φορές η υλική ευημερία και άνεση μετατρέπεται σε παγίδα. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρει το πλάσμα του. Θέλει να το ευεργετεί και πνευματικά και υλικά, και αυτό να χαίρεται και να τον δοξάζει. Δυστυχώς όμως με λίγους ανθρώπους συμβαίνει αυτό. Οι περισσότεροι, όταν όλα πηγαίνουν καλά και είναι μέσα στην αφθονία και ευμάρεια, γίνονται σάρκες. Το μαρτυρεί όλη η ιστορία των χριστιανών, δηλ. πως ήταν τα πρώτα 300 χρόνια, πως μετά, και πως στους έσχατους καιρούς (μιλάω γενικά και φυσικά δεν αναφέρομαι σε όλους.. έτσι κι αλλιώς πάντα οι χριστιανοί ήταν λίγοι, πολλοί οι κλητοί λίγοι οι εκλεκτοί). Παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος ζωής, χωρίς φυσικά να είναι η αιτία για το τελικό αποτέλεσμα. Είναι μάλλον η εικόνα της εσωτερικής κατάστασης της καρδιάς. Γιατί ο Θεός είναι αδύνατον να αδικήσει κανένα. Κανείς δεν θα μπορέσει να του πει μια μέρα ότι δεν φταίει γι' αυτό που είναι. Για τις πράξεις του, μπορεί να μην φταίει ακόμα και ένας φονιάς. Είναι πάρα πολλά αυτά που επηρεάζουν, από βιώματα μέχρι και "ξεβίδωμα" του μυαλού. Αλλά ο Κύριος δεν κατηγόρησε κανένα. Στον άσωτο δεν είπε τίποτα, ούτε στον ληστή, ούτε στην πόρνη. Περιμένει την μετάνοια και από κει και πέρα την αληθινή αλλαγή και τον αγιασμό. Επομένως όποιος δεν το δεχτεί θα είναι αιώνια αναπολόγητος.
Άρα λοιπόν καταλήγουμε ότι είτε εκπληρωθούν κάποια πράγματα που περιμένουμε είτε όχι, η μετάνοια είναι μια ατομική υπόθεση, και ότι ο Κύριος μας χειρίζεται τον καθένα σύμφωνα με τις πνευματικές κυρίως ελλείψεις και ανάγκες του, (αν φυσικά εμείς του δώσουμε αυτό το δικαίωμα, γιατί μπορεί και να αποστασιοποιηθούμε οικειοθελώς, ο Θεός αυτό το σέβεται απόλυτα). Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι και η παροχή των υλικών. Να μάθουμε να Τον εμπιστευόμαστε. Όλη η πνευματική ζωή εκεί καταλήγει (όπως βλέπουμε από την πνευματική εκπαίδευση που έκανε ο Κύριος, στον λαό Ισραήλ, στους Προφήτες, στους μαθητές Του, και αργότερα στην εκκλησία). Στην εμπιστοσύνη και την Πίστη.
Ο Κύριος στούς δούλους του δέν δίνει ούτε λίγα, ούτε πολλά υλικά αγαθά. Οι χριστιανοί διαθέτουν άλλες πηγές πλούτου. Πίστη είναι αυτή πού σώζει, αυτή πού στεφανώνεται από τόν Κύριο. Υπάρχει καί άπιστος πίστη. Ας προσπαθήσουμε νά τήν διακρίνουμε. Αυτή πού δημιουργεί τήν γενεά τήν άπιστο, τήν γενεά πού ζητά από τόν Κύριο, πού δέν ζητά τόν ίδιο τόν Κύριο.
Αυτό είπα κι εγώ, ότι μετά το τέλος των διωγμών, εμφανίστηκε το φαινόμενο των "χριστιανών" ανάμεσα στους Χριστιανούς. Σήμερα είμαστε στο αποκορύφωμα. Στην εποχή των λίγων Χριστιανών ανάμεσα στους πολλούς ψευτοχριστιανούς-οπαδούς.
Σχετικά με τα υλικά αγαθά, όλα αυτά που λέμε έχουν να κάνουν με την εσωτερική κατάσταση του ανθρώπου και την απόστασή του από τον Θεό.Όσοι άνθρωποι είμαστε τόσες διαφορετικές καταστάσεις υπάρχουν. Όλες είναι εικόνα της αποστασίας ή μη από τον Κύριο. Ο Θεός έχει πάντα ως κριτήριο γι΄αυτά που δίνει το αιώνιο συμφέρον, είτε υλικά είτε πνευματικά, δεν κάνει λάθος και όλα γίνονται στην ώρα τους, σύμφωνα με το Σχέδιό Του για κάθε πλάσμα Του.
Είναι πνευματικοί "ευνούχοι" που ευνουχίστηκαν εκ κοιλίας μητρός, δηλ. γεννήθηκαν στερημένοι, φτωχοί, ακόμα και άρρωστοι, ανάπηροι κτλ.. και δεν μπορούν να προσκολληθούν στα πρόσκαιρα (αν όμως αυτό γίνεται αναγκαστικά, δεν τους εξασφαλίζει την σωτηρία γιατί μπορεί όλα να ενεργούνται μέσα στην καρδιά τους, η αμαρτία, η κακή επιθυμία κτλ..). Επίσης είναι ευνούχοι που ευνουχίσθηκαν υπό των ανθρώπων δηλ. κάποιοι άνθρωποι υπήρξαν η αιτία στο να μην προσκολλώνται στα εφήμερα, (για διάφορους λόγους όπως αδικίες καταστροφές κτλ.., όμως και αυτό μπορεί είτε να "αξιοποιηθεί" πνευματικά είτε όχι, μπορεί μάλιστα είτε να γίνει αιτία σωτηρίας είτε μεγαλύτερης σκληροκαρδίας, και επιθυμίας, οπότε ο άνθρωπος δεν θεωρείται πνευματικά "ευνούχος", αν και μπορεί να ζει σαν "ευνούχος").
Και υπάρχει το ανώτερο επίπεδο όπου ο άνθρωπος ευνουχίζει τον εαυτό του για την Βασιλεία του Θεού. Η καρδιά του αφήνει τα υλικά, για κάτι ανώτερο. Εκεί πάλι υπάρχουν επίπεδα. Ο Ιώβ ήταν πολύ πλούσιος. Όταν τα έχασε όλα, φάνηκε τι είχε μέσα στην καρδιά του. Ποιο ήταν το έργο της ζωής του, που όπως λέει ο Απ. Παύλος θα δοκιμαστεί με την φωτιά, και μόνο ότι δεν καεί θα μείνει στην αιωνιότητα.
Ακόμα και στην κατάσταση που ο άνθρωπος ευνουχίζει τον εαυτό του, κόβει ότι τον χωρίζει από τον Θεό, υπάρχει το κίνητρο της καρδιάς. Υπάρχει ο φόβος, η ιδιοτέλεια, ή η Αγάπη. Και ακόμα και η Αγάπη έχει και αυτή βαθμούς. Αλλά με την Αγάπη του Θεού δεν υπάρχει πλέον δίλημμα ούτε μπέρδεμα. Όλα παίρνουν την φυσική τους θέση. Μπορεί ο άνθρωπος να τα χειρίζεται μηχανικά, γιατί έτσι πρέπει (πρέπει να δουλέψει, να φάει, να κοιμηθεί), αλλά η καρδιά και το μυαλό είναι εξ ολοκλήρου αλλού. Ζει περιμένοντας την στιγμή που θα συναντήσει τον Κύριο.."Ας είναι αι οσφύαι περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι, και εσείς όμοιοι με ανθρώπους που περιμένουν τον Κύριον, για να ανοίξουν ευθύς όταν κρούσει.."
Δημοσίευση σχολίου