Λίγα τινά για την Ψυχανάλυση

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε και είχαμε αποδεχθεί πως «Φύσει ορέγεται το ειδέναι» ο άνθρωπος. Η Γνώση όμως σαν πληροφορία, όπως κατέληξε στα χέρια της επιστήμης, προσφέρεται μόνον στην περιέργεια, δεν μπορεί να προσφερθεί στην όρεξη! Η σημερινή Γνώση δεν απορρέει από την “Φύση” του ανθρώπου, προέρχεται από την Φύση του κόσμου και δυστυχώς για τους περισσότερους από τους ανθρώπους οι δύο αυτές Φύσεις δεν ταυτίζονται! Γιατί λέω δυστυχώς; Γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούν να ευτυχήσουν μέσω της Γνώσεως που προέρχεται από την Φύση, μέσω της Επιστήμης και της τεχνολογίας. Δυστυχώς ούτε αυτή η διαφορά γίνεται πλέον κατανοητή και οι άνθρωποι καταδικάζονται αργά ή γρήγορα στην Μελαγχολία! Στον βαρύ ουρανό που σκεπάζει τις ψυχές των συγχρόνων ανθρώπων, στο πανύψηλο τείχος που χωρίζει τις Ψυχές αυτές από το επέκεινα, τον θείο ΝΟΥ. Το Χάπι εντ που πραγματοποιείται σήμερα είναι απολύτως διαφορετικό από το happy end που μας υποσχέθηκε η ψυχανάλυση και ο Αμερικάνικος πολιτισμός.

Ας προσπαθήσουμε όμως να φωτίσουμε ορισμένα δεδομένα αυτής της αποτυχίας με την ευκαιρία της εκδόσεως της αλληλογραφίας των Φρόϋντ και Γιούνγκ και στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

Μαθαίνουμε λοιπόν πως η λίμπιντο, η σεξουαλικότης, η οποία παράγεται από την Αρχή της ηδονής, είναι η επαναστατική ανακάλυψη του Φρόϋντ, η αιώνια πηγή της ψυχαναλύσεως. Μαθαίνουμε επίσης πως η λίμπιντο αυτή μας οδηγεί φυσικώς στην αιμομιξία, η απαγόρευση της οποίας, το ταμπού, που προσπαθεί να προστατέψη την επιβίωσή μας, μας γεμίζει από αγωνία! Αυτή η αγωνία μας οδηγεί με την σειρά της στην ψυχανάλυση η οποία αναλαμβάνει να μας απελευθερώσει από τα ταμπού και να μας μεταμορφώσει σε μοντέρνους ανθρώπους. Ο απελευθερωτικός αγώνας ξεκινά αμέσως από την θρησκεία, αρχέτυπο της οποίας, στον Δυτικό κόσμο είναι ο Εβραϊκός ΝΟΜΟΣ, τον οποίο και συντρίβουμε για να ζήσουμε στην ποθούμενη απόλυτη ελευθερία του πολιτισμού μας! Ο Φρόϋντ, όπως ο Ρωμαϊκός στρατός είχε καταστρέψει τον Ναό του Σολομώντος, καταστρέφει ολοσχερώς την πνευματική παράδοση των Εβραίων, τον καινούργιο Ναό που έκτισαν με ζήλο μέσα στους αιώνες της διασποράς. Οι Εβραίοι και όλοι οι στερημένοι του κόσμου, δικαιούνται πλέον να ζήσουν ελεύθερα!

Η Αρχή της ηδονής, σαν το νέο σπαθί του Μεγαλέξανδρου κόβει τον ομφάλιο λώρο, ο οποίος σαν Γόρδιος δεσμός κρατούσε τους ανθρώπους στερημένους και ανώριμους και κατακτά την Δύση, στα χέρια του Φρόϋντ πλέον και του διαδόχου του Καρλ Γιούνγκ!

Ο Γιούνγκ εμβαθύνοντας τον απελευθερωτικό αγώνα του Δασκάλου του, παραλαμβάνει τους απελευθερωμένους και τους οδηγεί μέσα από έναν δύσβατο Μυστικό δρόμο στην ανακάλυψη του εαυτού.

Ένα άπαρτο φρούριο το οποίο θα είναι πλέον το σύμβολο και η πραγματικότης της απολύτου ελευθερίας. Τα τείχη της Πόλης ωχριούν μπροστά στο μεγαλείο αυτών των υπερβατικών Επάλξεων, στην Ισχύ του αληθινού ΕΓΩ, το οποίο εξασφαλίζει την ύπαρξη απρουπόθετα, χωρίς την βοήθεια της σκέψεως, όπως ήταν απαραίτητο στο όραμα του προ-φροϋδικού Ντεκάρτ. Ένα καθαρό ΕΓΩ που είναι ταυτόχρονα και ο Άλλος. Η απόλυτη ταυτότης υποκειμένου και αντικειμένου. Η ολοκλήρωση του Γερμανικού Ιδεαλισμού.

Ας δούμε όμως τον ορισμό αυτής της επαναστατικής λίμπιντο! Στην σελίδα 420 του βιβλίου, διαβάζουμε:

«Το εξέχον γεγονός είναι η παλινδρομική κίνηση της λίμπιντο η οποία γεννά τις φαντασιώσεις. Μερικές φορές το αντικείμενο της φαντασίωσης ονομάζεται “μητέρα”, όχι όμως πάντα».

Αυτή είναι η καινούργια Αποκάλυψη, η οποία θα οδηγήσει την ανθρωπότητα με σιγουριά στα έσχατα, στην Βασιλεία των ουρανών επί της γης!

Ακόμη και οι πιο ισχυροί Δάσκαλοι της παραδόσεως, υποχωρούν ντροπιασμένοι μπροστά στο νέο αποκαλυπτικό Φως. Ο Βούδας, ο οποίος νίκησε το ίδιο το πνεύμα της πορνείας για να φωτιστεί και να μπει στο Νιρβάνα, σκύβει το κεφάλι ντροπιασμένος που παρέσυρε την ανθρωπότητα σε λάθος δρόμο για τόσους αιώνες!

Οι Φαντασιώσεις περιέχουν το νόημα της ζωής!

Δημιουργούν Ιστορία, δίνουν πληρότητα. Μια πληρότητα μέσα στην οποία χωρά και ο άλλος, σαν αντικείμενο ηδονής, σαν απόρροια της Αρχής, σαν αιτιατό της αιτίας. Το απόλυτο επιτέλους βρίσκεται στα πόδια μας και εμείς οι ανόητοι το αφήνουμε ακόμη να πάει χαμένο.

Δυστυχώς για μας τους Έλληνες, αποδεικνύεται πλέον περίτρανα πως ο ελληνικός πολιτισμός από τις αρχές του, με τις φιλοσοφικές Αρετές μέχρι το τέλος του με τις πνευματικές Αρετές, είναι ένα παράπλευρο Ιστορικό Φαινόμενο.

Πολεμώντας με επιτυχία το ασυνείδητο, τους λογισμούς και τις φαντασιώσεις μείωσε την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, η οποία αποκαλύπτεται σιγά – σιγά στην μοντέρνα Ιστορία. Βρήκε την ζωή, αλλά έχασε με σιγουριά το νόημα της ζωής, που είναι το ζητούμενο.

Έτσι λοιπόν γίνονται σιγά – σιγά κατανοητοί και οι προφήτες μας, οι οποίοι με επιμονή μας καλούν να γίνουμε ψυχολογικά υγιείς άνθρωποι και αν είναι δυνατόν ψυχολογικά υγιείς χριστιανοί. Να βάλουμε επιτέλους τέλος στην καταπίεση της σεξουαλικότητος, στην θρησκεία, η οποία περιορίζει την λίμπιντο με τα ταμπού, τέλος στους αγίους και στους παναγίους της σεξουαλικής στερήσεως, οι οποίοι ανήκουν καθαρά πια στην προϊστορία! Ας δεχθούμε λοιπόν με ειρήνη, την αληθινή πρόοδο, ακόμη και αυτού του Εκκλησιαστικού δόγματος: Αγάπα τον εαυτό σου, εξ’ όλης της ψυχής και εξ’ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου ως εαυτόν!

Η αιμομιξία λοιπόν ή ακριβέστατα, ο πόθος της αιμομιξίας, όπως και αν ερμηνευθεί, είτε με την βοήθεια του Φρόϋντ και μόνον, είτε του Γιούνγκ και μόνον, είτε με την βοήθεια και των δύο, μας προσφέρει τα πρώτα βήματα για την αγάπη!

Για την τιμιότητά μας όμως και μόνον, πρέπει να υπενθυμίσουμε την ύπαρξη αυτής της αλήθειας, στην Αρχή του Δυτικού μας πολιτισμού. Η Ιστορία του Δυτικού πολιτισμού, παρότι δεν είναι πολύ γνωστό, δεν στηρίζεται και δεν ξεκινά από το πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδος. Αρχίζει από την Αίγυπτο και τα Μυστήρια της Αιγύπτου, τα οποία είχαν κατακτήσει και τον Ρωμαϊκό κόσμο και ήταν η πρώτη αιτία της Αναγεννήσεως, που δρομολογεί την Νεωτερικότητα! Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως η Αίγυπτος μελετάται με προσοχή και επιτυχία από την επιστήμη των ανασκαφών.

Οι Αιγύπτιοι Φαραώ εδοξάζοντο σαν θεοί, λόγω των καθαρών τους απογόνων, ακριβώς λόγο της αιμομιξίας. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ακολουθώντας ακριβώς τον δρόμο της αιμομιξίας, τον δρόμο της “μητέρας” οδηγούμεθα προς την “θέωση”. Προς την βασιλεία της γης, η οποία άρχισε ήδη μερικώς να πραγματοποιείται σε μερικά ευλογημένα σημεία του πλανήτη. Ένα από αυτά ανακάλυψε και απελευθερώθη ο γνωστός Γάλλος Φιλόσοφος Φουκώ, όπου και τέλειωσε την ζωή του ευτυχισμένα, στα σαδομαζοχιστικά κουτούκια του Λος Άντζελες! Επειδή η Ιστορία, παρότι δεν το γνωρίζουμε ακόμη ξεκάθαρα, δεν επέλεξε τους πρωτεργάτες της Γαλλικής Επανάστασης για να συνεχίση τον δρόμο της, αλλά τον άσημο Ντε Σαντ, ο οποίος απελευθερώθη με το γκρέμισμα της Βαστίλης! Όλοι μας γνωρίζουμε, είμαι βέβαιος, πως το Ελληνικό πείραμα, της αμέσου Δημοκρατίας, των Ροβεσπιέρων, απέτυχε οικτρά. Όπως και όλες οι θεωρητικές και πρακτικές προσπάθειες αναστηλώσεώς του. Όπως και στη Γαλλική επανάσταση, το πείραμα τέλειωνε πάντοτε σε μαζικές δολοφονίες! Ο Ντε-Σαντ ανεδείχθη ο αληθινός νικητής της ελευθερίας, ο οποίος είχε ανακαλύψει στα μπουντρούμια της Βαστίλης τον πιο ευτυχισμένο τρόπο να νικήσουμε την ηδονή της Φύσεως και να την υπερβούμε, με τον γνωστό Σαδομαζοχισμό. Η απόλυτη ηδονή. Τα παιδία της “μητέρας” είναι τελικώς οι νικητές της Ιστορίας!

Κλείνει λοιπόν, νομίζω, ο Ιστορικός κύκλος του Δυτικού πολιτισμού. Δεν τελειώνει. Ολοκληρώνεται! Μετά τον καθαρό λόγο, το καθαρό εγώ, την καθαρή ψυχή, τα καθαρά ευαγγέλια, φτάσαμε και στους καθαρούς απογόνους, το καθαρό μέλλον δηλ. το στοίχημα της συγχρόνου επιστήμης! Δεχθήκαμε τον Θεό στην ψυχή, τώρα είμαστε έτοιμοι να τον δεχθούμε και στο σώμα! Ο Θεός δεν είναι πλέον αναγκασμένος να εναθρωπίση, λόγω της παχύτητος του ανθρωπίνου γένους, τώρα μπορεί άνετα να υλοποιηθεί.

Τι ευτυχία! Δυστυχώς ο δικός μας Οδυσσέας, απέτυχε για πολύ λίγο, διαφορετικά ο πολιτισμός μας θα ήταν ακόμη σε ισχύ. Περιπλανήθηκε όσο κανείς άλλος στην θάλασσα της λίμπιντο, αυτός και οι σύντροφοί του γκρέμισαν όλα τα ταμπού της εποχής τους, και ολοκληρώθηκε στην Καλυψώ σαν ανθρώπινο σεξουαλικό ον. Εκεί έπρεπε να μείνη! Τι ήθελε και επέστρεφε; Κυριάρχησε την ψυχή του ο πόθος του γιου του και σιχάθηκε τα υπερβατικά σεξουαλικά παιχνίδια της θεάς του! Πόθησε να ζήσει σαν πατέρας, και η Ιστορία δικαίως τον ξεπέρασε!
Δύσκολα γίνεσαι θεός, ακολουθώντας τον Ελληνικό δρόμο. Το πολύ-πολύ, καλός καγαθός και με την προοπτική πάντοτε και να σε φαρμακώσουν κάποια στιγμή. Δυστυχισμένο παρελθόν.
Το μέλλον μας πλέον διαγράφεται άπειρο και πάντα νέο! Αυτή η Ιστορία που ολοκληρώνεται πλέον σιγά – σιγά, θα ξεδιπλωθεί στο άπειρο και στο αιώνιο κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, με μια συγκλονιστική διάσπαση όλης αυτής της συσσωρευμένης καθαρότητος και θα δημιουργήσει νέα σύμπαντα!

Θα μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε σαν ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΘΕΟΙ, χωρίς την βοήθεια κανενός, ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ.

Κλείνοντας πρέπει να θυμηθούμε και να κατανοήσουμε την τιτάνεια προσπάθεια που επιχειρεί ο κ. Ζηζιούλας και οι συνεργάτες του, να γυρίσουν πίσω τα νερά του ποταμού της Ιστορίας, να θεραπεύσουν με την βοήθεια της θεολογίας, τις πληγές της εποχής μας, κατασκευάζοντας μια νέα Εκκλησία η οποία θα δίνει στην δυστυχισμένη ανθρωπότητα έναν πατέρα, έστω έναν εικονικό πατέρα, τον Επίσκοπο!

Να είμαστε όλοι καλά,
Ειρήνη και Ευτυχία σε όλον τον κόσμο!

Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον

Σχόλιο στο κείμενο «Ποιος να αφορίσει τη διαστροφή;» του κ. Γιανναρά

Ποιος να αφορίσει την διαστροφή; Αναρωτιέται ο κ. Γιανναράς και εννοεί βεβαίως τον ηγούμενο της μονής Βατοπαιδίου και τους μοναχούς της!Ο Λόγος σοβαρώτατος: «πρόκειται για την υπονόμευση ή και την ανήκεστη βλάβη της σχέσεως του λαού με τη βιωματική του παράδοση».Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, προειδοποίησε ο Κύριος!

Στο βιβλίο του κ. Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» υπάρχει η εξής αποστροφή (σελ 200): «Ότι η λειτουργία της μητρότητας συνιστά ακαθαρσία, μέρος της δαιμονοποίησης της σεξουαλικότητας, βεβαιώνεται και στις επίμονες επαναλήψεις της εκκλησιαστικής υμνολογίας ότι η Παναγία Θεοτόκος έμεινε και μετά τόκον παρθένος, ότι είναι αειπάρθενος»!

Ο κ. Γιανναράς δηλαδή δεν υπονομεύει τη σχέση του λαού με τη βιωματική του παράδοση και τις ρίζες του;

Δεν θα πρέπει να προσέξει λίγο περισσότερο τον εαυτό του;

Να αρχίση ίσως να διακρίνη αχνά-αχνά την δοκό στο μάτι του και να πάψη να βλέπη με τόση κριτική ικανότητα και σκέψη την τρίχα στο μάτι του αδελφού του;

Ή μήπως δεν εχουν αδελφούς οι εκλεκτοί;

Η πρόοδος και η εξέλιξη του ευ ζειν στην σημερινή Ελλάδα

Σε ενημερωτική εκπομπή της τηλεοράσεως, γύρω απο τον επαγγελματικό προσανατολισμό των Ελληνοπαίδων, πριν λίγα χρόνια, είχε εμφανιστεί εκπρόσωπος του “Αγίου” Θεσσαλονίκης, ο οποίος προσπάθησε να πείση τις Ελληνίδες μητέρες πως μια Εκκλησιατική καρριέρα είναι καθ’ όλα αξιοπρεπής, απαιτεί λίγα προσόντα (τα παράγωγα της υποταγής στους ανωτέρους) και ο δρόμος είναι ανοιχτός μέχρις Επισκόπου, με λίγη τύχη. Μάλιστα η αξιοπρέπεια και η σοβαρότης της καρριέρος αυτής, ενισχύθηκε περαιτέρω θεολογικά και ο Επίσκοπος πρόκειται εντός ολίγου να αξιωθεί και σαν παρακαθήμενος του πάπα, του αληθινού πλανητάρχη!

Σήμερα πλέον, είμαστε εις θέσιν να απευθυνθούμε και στους Έλληνες πατέρες και να τους βεβαιώσουμε πως μια Αγιορείτικη καρριέρα μπορεί να είναι πλέον καλύτερη και προτιμώτερη και απο αυτή την Εκκλησιαστική. Με τα ίδια περίπου προσόντα: χρειάζεται μόνο ένας “λόγος”, “Γιατί όχι; (Why not?)”, όσοι έχουν επιπλέον και το “χάρισμα” της αγάπης, μπορούν να αναρριχηθούν μέχρι ηγουμένου. Να πλουτίσουν περισσότερο και από τον Λάτση, να κλείνουν εμπορικές συμφωνίες με κράτη και να πέφτουν στα πόδια τους βασιλείς και πρίγκιπες!

Βλέπουμε σιγά-σιγά την πρόοδο να κυριαρχεί, τον πολιτισμό να επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής μας! Η εξέλιξη λοιπόν και των Ευαγγελίων ήταν αναπόφευκτη: διότι παρότι έλεγε ο Κύριος στο κατά Ιωάννην 10,11. «Ο μισθωτός, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Έτσι, ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει». Ο μισθωτός εξελίχθηκε. Εντελώς απρόβλεπτο ακόμη και για τον Κύριο. Δεν φεύγει πλέον, πού θα βρει καλύτερα; Ούτε αφήνει τον Λύκο να διασκορπήσει τα πρόβατα! Μεγάλη ανοησία, από ένα πλάσμα που δεν εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες, και μάλλον δεν μπορεί καν να εξελιχθεί. Ο μισθωτός σήμερα χρησιμοποιεί τον Λύκο και με τη βοήθειά του μεταφέρει τα πρόβατα σε άλλη “μάντρα”, στην οποία τα πρόβατα πλέον είναι δικά του! Και στην πραγματικότητα καμμία μάντρα δεν υπάρχει πλέον γύρω τους, για την προστασία τους. Είναι ελεύθερα, απολύτως ελεύθερα! Απλώς κάποιες κατάλληλες στιγμές κάνει την εμφάνισή του ο Λύκος, ο οποίος δεν είναι πια ούτε αυτός ο πατροπαράδοτος Λύκος. Είναι η σκιά των προβάτων!

Και ζούμε όλοι μας καλά και στο μέλλον θα ζήσουμε και καλύτερα!

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

« Στην Αναφορά της Θ. Λειτουργίας προσευχόμαστε, λέγοντας: "Αξίωσε εμάς, που τρεφόμαστε με το Σώμα και το Αίμα του Υιού σου, πλήρεις από το Πνεύμα του το Άγιο, να ενωθούμε όλοι εν Χριστώ σ' ένα σώμα και σ' ένα πνεύμα". Αυτή η δέηση εκφράζει τη βαθιά πίστη της Εκκλησίας: Η Θεία Ευχαριστία είναι το κατ' εξοχήν μυστήριο ενότητας-κοινωνίας όλων των βαπτισμένων. Από την Θεία Ευχαριστία γεννιέται η Εκκλησία ως κοινωνία προσώπων. Σ' αυτό το ιερό Μυστήριο έχουμε τη βαθιά εμπειρία ότι δεν ζούμε ως μεμονωμένα άτομα την πίστη μας, αλλά ως μέλη ενός σώματος, το οποίο ταυτόχρονα είναι Σώμα Χριστού και Εκκλησία. Η Θεία Ευχαριστία όχι μόνο εκφράζει την ενότητα-κοινωνία της Εκκλησίας, αλλά και την πραγματοποιεί. »

Ποιος έγραψε αυτό το κείμενο; Δεν θα μπορούσε να το ’χει γράψει ο κ. Ζηζιούλας; Ή το δεξί του χέρι ο κ. Γιαγκάζογλου; Ή το αριστερό του χέρι ο κ. Λουδοβίκος; Ή ο παρατρεχάμενος κ. Καλαϊτζίδης; Το κείμενο εγράφη από την Ιερά Σύνοδο Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος. Το κείμενο αποκαλύπτει την θλιβερή κατάντια της "ορθοδόξου" θεολογίας μας! η οποία θα μας αναγκάσει αργά ή γρήγορα να θυμόμαστε με νοσταλγία την "Βαβυλώνειο αιχμαλωσία" της θεολογίας μας!

Ας προσέξουμε όμως την καταστροφική απόκλιση: "πλήρεις από το Πνεύμα του το Άγιο". Αυτό εδώ είναι το διάσημο Filioque! Η καθολική Εκκλησία είναι ένας βάρβαρος Μονοθεϊσμός, στο επίπεδο του Μωαμεθανισμού και του Φαρισαϊσμού καθότι δεν υφίσταται Αγία Τριάδα, παρά μόνον Μία Αιτία, ο ΠΑΤΗΡ!

Υπάρχει όμως και ο Ιερός Καρπός της αρνήσεως της θεότητος του Κυρίου και του Αγίου Πνεύματος. "Να ενωθούμε όλοι εν Χριστώ σ' ένα σώμα και σ' ένα πνεύμα".
Εν Χριστώ, δια Χριστού! Να μην ενωθούμε με τον Χριστό. Να ενωθούμε εμείς οι πιστοί μεταξύ μας!

"Από την Θεία Ευχαριστία γεννιέται η Εκκλησία ως κοινωνία προσώπων". Σ’ αυτή την πρόταση περιλαμβάνεται όλη η θεολογία της Σχέσεως του κ. Γιανναρά. "Σ' αυτό το ιερό Μυστήριο έχουμε τη βαθιά εμπειρία ότι δεν ζούμε ως μεμονωμένα άτομα την πίστη μας, αλλά ως μέλη ενός σώματος". Με κεφαλή τον πρώτο. Εδώ βρίσκεται αναπαυμένος εν ειρήνη όλος ο κ. Ζηζιούλας.

Η Λατινική συμπαιγνία γίνεται πολυεθνική. Το πρώτο μεγάλο της παράρτημα άνοιξε ήδη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Υποσχέθηκε ο ίδιος ο πάπας, ο μεγάλος και μοναδικός αντιπρόσωπος του Θεού, να μας χαρίση τον μοναδικό ιστορικό τίτλο, του πρώτου παραρτήματος. Η Κωνσταντινούπολη θα έχει από εδώ και στο εξής, το πρωτείο των παραρτημάτων. Η Μόσχα έχασε το παιχνίδι στο παρά πέντε! Η Αθήνα είναι σιωπηλή και ταπεινή. Χωρίς αγώνα, χωρίς να εκτεθεί, βρίσκεται με άνεση Δεύτερη! Κι όμως το ερώτημα συνεχίζει να πλανιέται εναγωνίως στις ψυχές μας! Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά! Γιατί αντί να ελευθερωθούμε σκλαβωθήκαμε;

Υπάρχει αιτία! Υπάρχει ένα Ιστορικό γεγονός που διέφυγε της προσοχής μας και λειτούργησε σαν κερκόπορτα της θεολογίας! Η προσπάθεια ενώσεως των Εκκλησιών στη μακρινή Φεράρα της Ιταλίας, δεν γέννησε μόνο τον Μάρκο Ευγενικό, αλλά και ένα υβρίδιο, όπως θα λέγαμε σήμερα, που πλάνεψε τους πάντες! Τον Γεννάδιο τον Σχολάριο! Αυτός είναι ο πατέρας της θεολογικής παραδόσεως, η οποία παραδίδεται σήμερα αμαχητί στον πάπα! Ο εν λόγω Γεννάδιος, παρότι φιλενωτικός και συμπολεμιστής του Βησσαρίωνος, “μετεστράφη”, υποτίθεται, στην πορεία στην Ορθοδοξία, φτάνοντας μέχρι του αξιώματος του Πατριάρχου! Ποια είναι η παράδοση την οποία εδημιούργησε!; Μια παράδοση στην οποία ομολογείται το Ορθόδοξο φρόνημα, το οποίο όμως έχει σαν περιεχόμενο την Σχολαστική Θεολογία. Τρόπον τινά εδημιούργησε πρώτος την Ουνία, το φοβερό όπλο του πάπα για να καταστρέψει το αισθητήριο της Ορθοδόξου θεολογικής μας συνειδήσεως! Οι σημερινοί εκφραστές αυτής της παραδόσεως, όπως ο κ. Ζηζιούλας και ο κ. Γιανναράς, έχουν εξελιχθεί! Καταφέρονται ως επί το πλείστον εναντίον του Αυγουστίνου αλλά η θεολογία τους είναι διαλεκτική και κατάγεται άμεσα από τις Summes του Ακινάτη!

Μάλιστα ο κ. Ζηζιούλας στο τελευταίο “Αγγλικό” του βιβλίο, όπως το ονομάζει και ο ίδιος, επαναλαμβάνει χωρίς ντροπή τις θέσεις του Σχολάριου, όπως τις εκφράζει ο ίδιος ο Σχολάριος στο παρακάτω απόσπασμα: “Οι Λατίνοι των ιερών ευαγγελίων ακούοντες "Πάντα όσα έχει ο Πατήρ εμά εστί" και πάλιν "Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν" και Υιόν είναι τον Πατέρα ή Πατέρα τον Υιόν αναγκάζονται λέγειν. Οι Λατίνοι τον Υιόν δεύτερον και ελάττω του Πατρός τη τάξει και τω αξιώματι της αιτίας από τε Αθανασίου και Βασιλείου και πολλών άλλων διδασκάλων ειληφότες πιστεύουσι! Ει τις αυτούς έροιτο, ουκούν και το Πνεύμα δε το Άγιον δεύτερον του Υιού τη τάξει και τω αξιώματι της αιτίας και τρίτον από του Πατρός λέγετε, ουκ αν αρνήσαιντο, ειδότες ουδέν εντεύθεν συμβαίνον άτοπον.”

Είναι ολόκληρο το περιεχόμενο του Αγγλικού βιβλίου, του μεγαλυτέρου μας θεολόγου, Ισάξιου του Παλαμά και του Μαξίμου.

Εάν είχαν διαβάσει έστω μία σελίδα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά θα γνώριζαν πως το πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος μπορούμε να το ονομάσουμε Εκπορευτή και όχι Πατέρα και να διδάσκουμε το Ίδιο πράγμα, καθότι δεν γνωρίζουμε στ' αλήθεια ποιό πρόσωπο στην Αγία Τριάδα είναι πρώτο, δεύτερο ή τρίτο.

Δυστυχώς περίμενε ο μεγαλύτερος θεολόγος μας τον κ. Γιαγκάζογλου για να του εξηγήσει τί λέει ο Άγιος Γρηγόριος. Μάλιστα δε, εκτίμησε τόσο πολύ το δώρο του κ. Γιαγκάζογλου, που του ανέθεσε εν λευκώ την προπαγάνδα της Ιδεολογίας της ενώσεως των Εκκλησιών. Δυστυχώς ξεχνούμε όλοι μας πως αυτό που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη του 1453, είχε ήδη συμβεί στην Ρώμη χίλια χρόνια πριν. Και ότι το Βατικανό είναι μια Αναπαράσταση της Εκκλησίας της Ρώμης, όπως ακριβώς η σημερινή Ορθοδοξία είναι μία θλιβερή Αναπαράσταση της Εκκλησίας των Πατέρων.