Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Η ΑΛΗΘΟΦΑΝΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

    Οι Έλληνες ορθόδοξοι συνεχίζουν να μην πιστεύουν στα μάτια τους! Συνεχίζουν να πιστεύουν πώς η Εκκλησία-θεσμός είναι η Εκκλησία του Χριστού, πως οι Επίσκοποι της είναι Χριστιανοί, πως πιστεύουν σε κάτι άλλο εκτός του εαυτού τους, πως μπορούν να σωθούν γραπωμένοι από την κενολογία τους. Δύο σεβαστοί επίσκοποι, επίσημοι, σε ομιλίες και συνεντεύξεις τους, αποκαλύπτονται γι’ άλλη μία φορά, και για άλλη μία φορά αποδεικνύουν πως οι Έλληνες πιστοί είναι τυφλοί.

    Γιατί όμως συμβαίνει ειδικά στην Ελλάδα αυτό το παρανοϊκό φαινόμενο; Επειδή ο πιστός λαός είναι θρεμμένος με τους Αγίους της Εκκλησίας, με την Θεοτόκο, με τον Κύριο. Αυτούς έχουν στήριγμα και βοηθούς στην τρικυμία της ζωής τους. Οι περισσότεροι λοιπόν δεν δίνουν σημασία στην θεσμοποιημένη Εκκλησία. Οι υπόλοιποι βλέπουν τους λειτουργούς αυτής της Εκκλησίας με τα μάτια της πίστης, με τα μάτια που απέκτησαν από τους Αγίους τους, δηλαδή δεν τους βλέπουν.

    Την αλήθεια λοιπόν για την Εκκλησία-θεσμό την μαθαίνουμε από τους λειτουργούς της! Από όσους έχουν περισσότερο θράσος από τους άλλους!

    Ο Επίσκοπος Μεσσηνίας, στην συνέντευξή του στο περιοδικό flash μας αποκαλύπτει λίγες πτυχές από τους ανθρώπους οι οποίοι αφιερώνονται στους θεσμούς

Ερώτηση δημοσιογράφου: -Αποφασίσατε να γίνετε κληρικός! Γιατί, όμως, άγαμος και όχι έγγαμος;

-Διότι αυτό που πήγαινα να κάνω ζητάει απόλυτη αφιέρωση! Γι’ αυτό όταν έγινα κληρικός, έφυγα αμέσως για το εξωτερικό για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Είχα πλέον κατασταλάξει ότι θα ακολουθήσω μια πορεία επιστήμης Θεολογικής, με σκοπό να βοηθήσω την Εκκλησία και τον άνθρωπο.

-Υπήρχαν και κοινωνικοί λόγοι που σας οδήγησαν στην απόφαση;

-Για μένα δεν νοείται Εκκλησία ξεκομμένη από τον κόσμο, αν ξεκοπεί από την κοινωνία γίνεται μουσείο και εμείς “ωραία” εκθέματα! Πιστεύω ότι η Εκκλησία, ανεξάρτητα από το έργο που προσφέρει καλείται να δώσει ένα νόημα στον άνθρωπο, νόημα ζωής, όχι με την έννοια πώς πρέπει να ζει κανείς, αλλά τι σημαίνει να ζει. Η Εκκλησία δεν ήταν ποτέ αποκομμένη από τον κόσμο, είχε να κάνει μέσα στον κόσμο και προσπαθούσε να του πει τι πρέπει να κάνει για να γίνει καλύτερος!

Δεν είναι εν συντομία οι ορισμοί του κοσμικού φρονήματος και του αθεϊσμού που σήμερα ονομάζονται κομψά εκκοσμίκευση;

Υπάρχουν όμως χειρότερα:

Ο Επίσκοπος Πρεβέζης, υπερασπιζόμενος τον οικουμενιστικό διάλογο με την χρησιμοποίηση του Αγίου Νεκταρίου!

Επιτρέπονται οι σχέσεις με ετερόδοξους; [Όχι τα συλλείτουργα. Όχι να κατηγορούμε τον Μ. Φώτιο σάν δαιμονισμένο. Οι σχέσεις]

O Άγιος Νεκτάριος απαντά πώς επιβάλλονται οι σχέσεις, οι ποιμαντικές, οι σχέσεις αγάπης. Δεν μπορούν ούτε τα δόγματα να σταθούν εμπόδιο στις σχέσεις και στις πρωτοβουλίες του Επισκόπου! Λές και ο λαός δέν δίνει το παράδειγμα ζώντας δίπλα-δίπλα με ετερόδοξους! Από Αιώνων.

Λέει ο άγιος: «Ο επίσκοπος ο μή εργαζόμενος υπέρ των ετεροδόξων από ψεύδους κινείται ζήλου και εστερημένος εστίν αγάπης»! Βεβαίως ο Άγιος εννοούσε επισκόπους Αποστόλους, ταπεινούς δούλους του Κυρίου, όπως ήταν ο ίδιος. Με τους οποίους αυθαίρετα λόγω αξιώματος αισθάνεται συγγένεια και ο Επίσκοπος Πρεβέζης! Διότι γράφει: Είναι θαυμάσιος ο Άγιος Νεκτάριος. Δεν μιλάει ούτε για Ιερείς ούτε για λαϊκούς. Γιατί αυτοί δεν ποιμαίνουν. Αυτοί είναι οι συνεργοί εντολοδόχοι (οι Ιερείς) ή απλώς υπηρετικό προσωπικό που υποβοηθεί τους ποιμένες στο έργο τους (οι λαϊκοί).

Τί θλίψη να πιστεύει αυτός ο άνθρωπος πώς ο Άγιος αναφέρεται στην αφεντιά του! Τί λύκος ορθώνεται εμπρός μας! Δεν ντρέπεται να ταυτίζεται με τον Λόγο ενός επισκόπου ο οποίος είναι ο Άγιος που κατοικεί στις καρδιές μας! Τί κρίμα!

Ο άνθρωπος ο οποίος στο εικονικό μοναστήρι που έκτισε έξω από την Πρέβεζα διαθέτει κελί για τον πράκτορα του πάπα, ο οποίος εδώ και χρόνια δίνει αναφορές στο Βατικανό για το πλήθος των Εκκλησιαζόμενων στην Ελληνική επαρχία, ο οποίος κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων σε Μοναστήρι της Λευκάδος, από αγάπη. Ο άνθρωπος ο οποίος χειροτόνησε Ιερέα τον Μπέη. Την ντροπή κάθε Χριστιανού.

Αμέθυστος

3 σχόλια:

Ιωάννης είπε...

Καλησπέρα σας και καλά Χριστούγεννα.

Θα ήθελα, αν δε σας κουράζω και θέλετε να απαντήσετε, να σας θέσω ενα ερώτημα.

Υπάρχει, κατά την πατερική ορθόδοξη θεολογία και ορολογία, κάποια διαφορά μεταξύ υποστάσεως και προσώπου? Από αυτά που έχω διαβάσει και καταλάβει εγώ νομίζω πως οι δύο όροι ταυτίζονται.

Ακούω όμως ορισμένους θεολόγους που μιλάνε για κάποια λεπτή διαφορά μεταξύ των δύο όρων και πως το πρόσωπο χαρακτηρίζεται, σε αντίθεση με την υπόσταση, από αυτοσυνειδησία. Ισχύει αυτό? Μήπως υπάρχει (και) κάποιου άλλου είδους διαφορά ή όχι?

Σας ευχαριστώ.

amethystos είπε...

Καλησπέρα και καλά Χριστούγεννα και σε σένα.

Οι Πατέρες πραγματικά ταύτισαν τον όρο πρόσωπο με τον όρο υπόσταση.

Στην Δύση όμως ο Αυγουστίνος αρνήθηκε τον όρο υπόσταση για την Αγία Τριάδα επειδή τον θεώρησε απόλυτο, δηλαδή δεν μπορούσαν κατά τη γνώμη του να έχουν σχέσεις. Από εδώ ξεκινά και η θεολογία των σχέσεων.

Οι θεολόγοι στους οποίους αναφέρεσαι οι οποίοι αποδίδουν στο πρόσωπο αυτοσυνειδησία διδάσκουν την ανθρωπολογία. Η ανθρωπολογική αυτή διάλυση των όρων της Αγίας Τριάδας φτάνει μέχρι της θεωρίας ότι το πρόσωπο του Κυρίου ενώνει δύο υποστάσεις. Κάτι απαράδεκτο. Η προσπάθεια αυτής της ανθρωπολογίας είναι να δημιουργήσει προσωπικότητα. Η αυτοσυνειδησία δεν είναι χαρακτηριστικό του αληθινού Χριστιανού, ούτε και του αληθινού φιλοσόφου.

Δεν υπάρχει καμία άλλη διαφορά. Γι' αυτό οι Πατέρες μας μιλούν για ένωση των δύο φύσεων στην Υπόσταση του Κυρίου.

Ιωάννης είπε...

Κατάλαβα.

Έτσι θα γινόταν λοιπόν η Αγία Τριάδα τετρα-υπόστατος.

Ευχαριστώ πολύ. Καλές γιορτές και πάλι εύχομαι.