Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016
Του Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀρνεῖται συνάντηση μὲ Προτεστάντη!
Ὁ κ. Τσολάκης Βασίλειος, Ἀστυνομικὸς ἀπὸ τὴν Ἀριδαία, διηγεῖται: Κάποιος γνωστός μου εἶχε πάει στὸ ἐξωτερικό. Δυστυχῶς ἐκεῖ ἔμπλεξε μὲ Προτεστάντες μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀρνηθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ γίνει Προτεστάντης. Μιὰ μέρα μὲ ἐπισκέφτηκε στὸ γραφεῖο μου καὶ βλέποντας τὴ φωτογραφία τοῦ π. Παϊσίου μου εἶπε ἔντρομος: Αὐτὸν τὸν ξέρω. Πρὶν 10 χρόνια πῆγα στὸ Κελλί του μὲ ἄλλους δύο. Μόλις φθάσαμε, μόνο ἐμένα δὲν μοῦ ἐπέτρεψε νὰ μπῶ. Διότι μου εἶπε ὅτι εἶμαι αἱρετικός, γιατί δὲν πιστεύω στὴν Παναγία καὶ στοὺς Ἁγίους!
(Ἀπὸ τὸ Βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου, σέλ. 611)
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ. ΓΡΑΦΕΙ Ο Κωνσταντίνος Χολέβας Πολιτικός Επιστήμων
Αρχίζουμε με το ερώτημα: Υπάρχει κάποια Οδηγία (ντιρεκτίβα) της Ευρ. Ενώσεως για το μάθημα των Θρησκευτικών; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Η Ευρ. Ένωση έχει καταστήσει σαφές από την Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997 και μέχρι σήμερα με όλα τα επίσημα κείμενά της (βλέπε την ισχύουσα Συνθήκη της Λισσαβόνας) ότι τα ζητήματα που αφορούν στις σχέσεις Εκκλησίας –Πολιτείας καθώς και στην διδακτέα ύλη της παιδείας...
Εκείνο το κείμενο, το οποίο προκαλεί παρερμηνείες είναι η Σύσταση 1720/2005 της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο «Θρησκεία και Εκπαίδευση». Η Σύσταση αυτή έχει συμβουλευτικό και όχι υποχρεωτικό χαρακτήρα, άλλωστε το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ένα όργανο διαφορετικό από την Ευρ. Ένωση και έχει ως μέλη 47 και όχι μόνον 27 χώρες. Έστω κι αν σε κάποια σημεία η Σύσταση αυτή δίνει επιχειρήματα στους οπαδούς μιας θρησκειολογικής-κοινωνιολογικής στροφής του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι απευθύνεται κυρίως σε χώρες, οι οποίες για διαφόρους λόγους δεν είχαν εισαγάγει μέχρι εκείνη την χρονιά κάποια στοιχεία θρησκευτικής εκπαιδεύσεως στο σχολείο, όπως η Γαλλία και οι πρώην κομμουνιστικές χώρες.
Η σαφέστερη απόδειξη του γεγονότος ότι η Ευρ. Ένωση προτιμά το ομολογιακό και όχι το θρησκειολογικό περιεχόμενο του μαθήματος είναι το πρόγραμμα των λεγομένων Ευρωπαϊκών Σχολείων. Τα σχολεία αυτά απευθύνονται στα παιδιά των υπαλλήλων των διαφόρων υπηρεσιών της Ευρ. Ενώσεως στις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο, στο Λουξεμβούργο και αλλού. Χρηματοδοτούνται από την Ευρ. Επιτροπή (Commission), η οποία καθορίζει το πρόγραμμα και την ύλη. Το Δημοτικό έχει 5 τάξεις και η Μέση Παιδεία 7 τάξεις. Το μάθημα των Θρησκευτικών περιλαμβάνεται υποχρεωτικά και στις 12 τάξεις με την δυνατότητα εναλλακτικού μαθήματος Ηθικής. Οι γονείς καλούνται να δηλώσουν αν είναι Ορθόδοξοι, Ρωμαιοκαθολικοί κ.λπ. και οι μαθητές χωρίζονται στις αντίστοιχες ομάδες ώστε το μάθημα να έχει ομολογιακό περιεχόμενο. Οι διδάσκοντες και η ύλη επιλέγονται από την ηγεσία των τοπικών θρησκευτικών κοινοτήτων Για τα Ορθόδοξα παιδιά την ευθύνη έχει η τοπική Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μάλιστα αν διαβάσει κάποιος την ύλη που διδάσκεται στο Ελληνικό Τμήμα του επταταξίου Ευρωπαϊκού Γυμνασίου του Λουξεμβούργου θα δει ότι διδάσκονται πέραν των βιβλίων Θρησκευτικών του ΟΕΔΒ και άλλα χρήσιμα κείμενα, όπως η Καινή Διαθήκη από το πρωτότυπο και από μετάφραση, η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου κλπ. Εμπράκτως, λοιπόν, η Ευρ. Ένωση τάσσεται υπέρ του ομολογιακού και όχι του θρησκειολογικού μαθήματος.
Η Γερμανία, η μεγαλύτερη χώρα της Ευρ. Ενώσεως, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του ομολογιακού μαθήματος. Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι κατά το Σύνταγμα ( άρθρο 7, παρ. 2 και 3) υποχρεωτικό και ισότιμο με τα άλλα μαθήματα. Εξετάζεται, βαθμολογείται και ο βαθμός αναγράφεται στο ενδεικτικό. Ο καθηγητής του Ορθοδόξου Θεολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του Μονάχου Ανάργυρος Αναπλιώτης μάς δίνει τις εξής πληροφορίες για την Γερμανία με άρθρο του, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Απριλίου 2008: Ο θεολόγος καθηγητής είναι απολύτως ισότιμος με όλους τους άλλους καθηγητές, μπορεί δε να είναι λαϊκός ή κληρικός και μισθοδοτείται από το κράτος. Το μάθημα διδάσκεται με ομολογιακό –δογματικό περιεχόμενο και οι ανεγνωρισμένες ως Ν.Π.Δ.Δ. θρησκευτικές κοινότητες έχουν το δικαίωμα να γράφουν τα βιβλία και να ελέγχουν τους διδάσκοντες. Κατόπιν δηλώσεως των γονέων οι μαθητές παρακολουθούν το μάθημα με βάση τις αρχές του Ρωμαιοκαθολικισμού ή της Ευαγγελικής Εκκλησίας ή της Ορθοδοξίας. Οι μαθητές που δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν ομολογιακά θρησκευτικά υποχρεούνται να παρακολουθήσουν μάθημα Ηθικής. Εκείνοι, λοιπόν, που επικρίνουν το ελληνικό μάθημα των Θρησκευτικών ας έχουν υπ’ όψιν τους ότι στην Γερμανία το μάθημα είναι αυστηρότερα ομολογιακό απ’ ό,τι στην Ελλάδα.
Στην Ιταλία το μάθημα έχει σαφώς ομολογιακό περιεχόμενο. Βάσει του Νόμου 121 της 25-3-1985, ο οποίος βασίζεται στο Κονκορδάτο της 18-2-1984 μεταξύ Βατικανού και Ιταλικής Δημοκρατίας, «η Ιταλική Δημοκρατία, αναγνωρίζοντας την αξία της θρησκευτικής κουλτούρας και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι οι αρχές του Καθολικισμού αποτελούν τμήμα της ιστορικής κληρονομιάς του ιταλικού λαού, θα συνεχίσει να εξασφαλίζει, στο πλαίσιο του σχολείου, την διδασκαλία της Ρωμαιοκαθολικής πίστης στα δημόσια σχολεία κάθε βαθμίδος πλην των Πανεπιστημίων». Το μάθημα, λοιπόν, διδάσκεται σε όλα τα δημόσια σχολεία με βάση το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Η παρακολούθηση είναι προαιρετική και όσοι δεν επιλέγουν τα Θρησκευτικά πρέπει να επιλέξουν κάποιο άλλο από τα επιλεγόμενα μαθήματα. Πάντως πάνω από το 90% των μαθητών σε όλες τις βαθμίδες επιλέγει τα Ρωμαιοκαθολικά Θρησκευτικά.
Το βελγικό Σύνταγμα προβλέπει ( άρθρο 24, παρ. 1) ότι τα δημόσια σχολεία πρέπει να διδάσκουν ομολογιακό μάθημα Θρησκευτικών και οι απαλλασσόμενοι να παρακολουθούν μάθημα Ηθικής. Παρά την ύπαρξη τριών Υπουργείων Παιδείας στο Βέλγιο (για Φλαμανδόφωνους, Γαλλόφωνους και Γερμανόφωνους μαθητές) στο μάθημα των Θρησκευτικών επικρατεί ομοφωνία. Η συντριπτική πλειοψηφία διδάσκεται το μάθημα με Ρωμαιοκαθολικό περιεχόμενο, αλλά, αν υπάρχει ικανός αριθμός μαθητών, μπορεί να κληθεί δάσκαλος και από κάποια άλλη από τις αναγνωρισμένες θρησκείες της χώρας. Όλοι οι διδάσκοντες πληρώνονται από το Κράτος.
Στην Ισπανία το μάθημα είναι ομολογιακό και θεμελιώνεται στις αρχές της Ρωμαιοκαθολικής πίστης. Με τον Οργανικό Νόμο περί Εκπαιδεύσεως της 3-5-2006, ο οποίος κάνει μνεία του Κονκορδάτου μεταξύ Βατικανού και Ισπανικού κράτους, υποχρεούται κάθε σχολείο να έχει καθηγητές για την διδασκαλία του μαθήματος σε ομολογιακή βάση. Η παρακολούθηση είναι προαιρετική για τους μαθητές με βάση την δήλωση των γονέων. Τα τελευταία στοιχεία που έχουμε αναφέρουν ότι περίπου το 80% των μαθητών παρακολουθούν Ρωμαιοκαθολικά Θρησκευτικά. Κατόπιν σχετικής αποφάσεως του Συνταγματικού Δικαστηρίου στην επιλογή των διδασκόντων μετέχουν και οι Ρωμαιοκαθολικοί Επίσκοποι. Υπάρχει η δυνατότητα διδασκαλίας ομολογιακού μαθήματος και για Μουσουλμάνους ή Εβραίους, εφ’ όσον δημιουργείται ομάδα με επαρκή αριθμό μαθητών. Όσοι δεν παρακολουθούν τα Θρησκευτικά υποχρεούνται να παρακολουθήσουν μάθημα Φιλοσοφικής Ηθικής.
Στην Αυστρία η νομοθεσία προβλέπει ομολογιακό μάθημα Θρησκευτικών στα δημόσια σχολεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών παρακολουθεί μάθημα βασισμένο στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Οι καθηγητές πληρώνονται από το κράτος.
Στην Δανία το υποχρεωτικό σχολείο διαρκεί 9 χρόνια και λέγεται Folkeskole. Υπάρχει σε όλες τις τάξεις υποχρεωτικό μάθημα «Χριστιανικών σπουδών». Ο τίτλος του μαθήματος υποδηλώνει και το περιεχόμενό του που προσανατολίζεται περισσότερο προς την επικρατούσα θρησκεία. Στο τριτάξιο Γυμνάσιο (Λύκειο) διδάσκεται υποχρεωτικό μάθημα «θρησκευτικών σπουδών».
Στην Ρουμανία το μάθημα επανήλθε μετά από 65 χρόνια. Τα Θρησκευτικά διδάσκονται με βάση την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία πλην ορισμένων περιοχών, όπου κατοικούν Ρωμαιοκαθολικοί. Κάθε πρωί οι μαθητές απαγγέλλουν το «Πάτερ Ημών» και στις αίθουσες των τάξεων υπάρχουν Ορθόδοξες εικόνες.
Στην Γαλλία από το 1905 απαγορεύεται κάθε θρησκευτική διδασκαλία μέσα στο πρόγραμμα του δημοσίου σχολείου, όμως γίνονται συζητήσεις ώστε το ισχύον καθεστώς να αλλάξει μετά από διαβούλευση με τις μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες. Επιτρέπεται, πάντως, να έρχεται κληρικός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας για κήρυγμα στα σχολεία, αν το ζητήσει ο προβλεπόμενος από τον νόμο αριθμός γονέων. Πάντως σε δύο περιφέρειες, στην Αλσατία και στην Λωρραίνη, υπάρχει υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών με ομολογιακό περιεχόμενο, το οποίο ρυθμίζουν οι δύο μεγάλες κοινότητες, των Ρωμαιοκαθολικών και των Προτεσταντών. Εξ άλλου το 90% των ιδιωτικών σχολείων ανήκουν στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και εκεί διδάσκεται υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών.
Το Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίως στην Αγγλία, διότι η Σκωτία παρουσιάζει ιδαιτερότητες) παρέχει υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών Σπουδών στα δημόσια σχολεία με περιεχόμενο που διαφέρει κατά περιοχές και κατά σχολικές μονάδες. Ο πρώτος τύπος μαθήματος είναι καθαρά θρησκειολογικός («μαθαίνοντας για τις θρησκείες»). Πολλοί εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται ότι το μάθημα έχει απομακρυνθεί από τη Βίβλο και δεν καλλιεργεί πρότυπα για τους νέους. Γι’ αυτό έχει δοθεί η δυνατότητα στη σχολική μονάδα να επιλέγει σε συνεννόηση και με τους γονείς έναν δεύτερο τύπο μαθήματος που ονομάζεται «μαθαίνοντας από τη θρησκεία» και περιέχει σημαντικές αναφορές στη Χριστιανική κληρονομιά της χώρας..
Το Σουηδικό μοντέλο είναι απόλυτα θρησκειολογικό και ουδετερόθρησκο. Θεωρείται εφαρμόσιμο μόνο στη συγκεκριμένη χώρα λόγω των πολύ χαλαρών δεσμών της πλειοψηφίας του πληθυσμού με την επικρατούσα θρησκεία. Παρά το θρησκειολογικό περιεχόμενο γίνεται προσπάθεια να τονισθεί η συμβολή του Χριστιανισμού στην κοινωνία και στον πολιτισμό της Σουηδίας.
Στη Νορβηγία ο μαθητής σε όλες τις βαθμίδες πρέπει να επιλέξει μεταξύ του μαθήματος που ονομάζεται Χριστιανική Παιδεία και του μαθήματος που ονομάζεται Θρησκειολογική και Ηθική Εκπαίδευση. Όσοι επιλέγουν τον πρώτο τύπο μαθήματος διδάσκονται τις βασικές αξίες του Χριστιανισμού με προσανατολισμό προς την Ευαγγελική Λουθηρανική Ομολογία.
Στην Πορτογαλία το μάθημα των Θρησκευτικών έχει ομολογιακό (Ρωμαιοκαθολικό) περιεχόμενο. Οι μαθητές που δεν επιθυμούν να το παρακολουθήσουν επιλέγουν κάποιο μάθημα Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής.
Στην Πολωνία το μάθημα είναι βασικό σε όλες τις βαθμίδες, ομολογιακό και δημοφιλέστατο. Το 96% των μαθητών του Δημοτικού και το 90% των μαθητών του Γυμνασίου-Λυκείου παρακολουθούν το μάθημα που διδάσκεται από καθηγητές επιλεγμένους από τη ρωμαιοκαθολική εκκλησιαστική αρχή. Οι υπόλοιποι ζητούν απαλλαγή.
Στη Φινλανδία το μάθημα είναι υποχρεωτικό και ομολογιακό σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως. Όσοι ζητούν απαλλαγή παρακολουθούν το μάθημα της Φιλοσοφίας/Ηθικής. Η Ορθόδοξη μειονότητα έχει το δικαίωμα να διδάξει τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά με δικούς της διδάσκοντες, αν το ζητήσουν τουλάχιστον τρεις μαθητές σε κάθε σχολική μονάδα.
Η Κύπρος ακολουθεί κατά 90% το ελληνικό Αναλυτικό Πρόγραμμα για τα Θρησκευτικά και χρησιμοποιεί τα σχολικά εγχειρίδια του ελληνικού ΟΕΔΒ.
Από τα ενδεικτικά αυτά παραδείγματα βλέπουμε ότι στην Ευρ. Ένωση το ομολογιακό ( ανοικτό και όχι με μορφή κατήχησης) μάθημα Θρησκευτικών και μάλιστα βασισμένο στη διδασκαλία της επικρατούσης θρησκείας είναι ο κανόνας και δεν θεωρείται αναχρονισμός. Η θρησκειολογία είναι η εξαίρεση. Εξ άλλου παρατηρούμε ότι για εκείνους που απαλλάσσονται οι περισσότερες χώρες προβλέπουν ένα μάθημα ηθοπλαστικού χαρακτήρος, διότι το σχολείο δεν έχει σκοπό μόνο την μετάδοση γνώσεων, αλλά και την διάπλαση της ανθρώπινης προσωπικότητας.
(Για βιβλιογραφία και περισσότερες πληροφορίες παραπέμπω σε δύο σημαντικά πονήματα:
1. Τη διδακτορική διατριβή της Θεολόγου Ιωάννας Κομνηνού με τίτλο «Η Ευρωπαϊκή διάσταση της σχολικής θρησκευτικής αγωγής», ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, 2014.
2. Το συλλογικό έργο με τίτλο «Το μάθημα των Θρησκευτικών: Προβληματισμοί–επισημάνσεις-Προτάσεις», Έκδοση Τμήματος Κοινωνικής και Ποιμαντικής Θεολογίας ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014.)
Φταίει για τον Φίλη και η διοικούσα Εκκλησία!
Το κύριο άρθρο της Ορθόδοξης Αλήθειας που κυκλοφορεί στα περίπτερα
του Δημήτρη Ριζούλη
του Δημήτρη Ριζούλη
Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» εγκαίρως έχει προειδοποιήσει για τις εμμονές και την κρυφή ατζέντα του Νίκου Φίλη.
Σχεδόν σε κάθε φύλλο μας εδώ και έναν χρόνο αναλύουμε λέξη προς λέξη τις αλλαγές που προωθούνται στα Θρησκευτικά.
Με άκρως επιθετική (αλλά ουσιαστική) αρθρογραφία κυρίως από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, τον Ηρακλή Ρεράκη και τον Κωνσταντίνο Χολέβα προσδιορίσαμε το πρόβλημα και τις διαστάσεις του.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια συμπλεγματική αναδιάρθρωση των Θρησκευτικών, χωρίς νόημα, προκειμένου να ικανοποιηθεί ένα μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο κ. Φίλης είναι έωλα.
Ούτε κατηχητικού τύπου είναι το μάθημα σήμερα ούτε τα βιβλία του ακατάλληλα. Ολα αυτά είναι προσχήματα.
Μοναδικός «καημός» του είναι να πετύχει μια νίκη -στο δικό του μυαλό και μόνο- κατά της Εκκλησίας.
Να μπορεί, δηλαδή, να «κοκορεύεται» στο κοινό του, λέγοντας: «Εγώ είμαι αυτός που τα έβαλα με την Εκκλησία και την ταπείνωσα».
Οσο κι αν εμφανίζεται με το προσωπείο του διαλλακτικού και του... χριστιανού, κατά βάθος έχει μίσος για την Ορθοδοξία.
Διαφορετικά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η συμπεριφορά του. Και να φανταστεί κανείς ότι υπήρξαν «ρεπορτάζ» σε εκκλησιαστικά μέσα που μας τον παρουσίαζαν ως «θρησκευόμενο», «ψάλτη», «ευλαβή» και άλλα φαιδρά. Η προπαγάνδα σε όλο της το μεγαλείο!
Αυτά τα στοχευμένα δημοσιεύματα ήταν χτυπήματα εκ των έσω. Αλλά δεν ήταν τα μόνα. Βασικό «εργαλείο» στα ανίερα σχέδια του Φίλη είναι ο καθηγητής Γιαγκάζογλου και η ομάδα του. Αυτοί σχεδίασαν τις απαράδεκτες αλλαγές στα Θρησκευτικά.
Από κοντά η ομάδα θεολόγων ΚΑΙΡΟΣ, που με αριστερίζουσα λογική προσέγγισε το θέμα και θέλησε να εμφανιστεί ως... επικρατούσα τάση εντός της Εκκλησίας. Ολοι αυτοί έκαναν τη μεγαλύτερη ζημιά και έδωσαν το δικαίωμα στον Φίλη να υπερηφανεύεται στη Βουλή ότι «συμφωνούν μαζί του οι σοβαροί θεολόγοι...»
Τεράστιες όμως είναι οι ευθύνες και της διοικούσας Εκκλησίας. Πρώτον, άργησε να «ξυπνήσει»· δεύτερον, διόρισε σε περίοπτη θέση και μισθοδοτούσε μέχρι πρότινος τον κ. Γιαγκάζογλου (αλήθεια, ισχύει η παραίτησή του ή ακόμα παραμένει στη θέση του;)· τρίτον, δεν φρόντισε εγκαίρως να καταδικάσει τις παρεκτροπές του ΚΑΙΡΟΥ· και τέταρτον, διατηρεί ακόμα και σήμερα σε διευθυντικές θέσεις (!) στελέχη που έχουν αυτές τις απόψεις και τις προωθούν με πλάγιους τρόπους στους πιστούς!
Θα δώσω άλλο ένα παράδειγμα: η «Ορθόδοξη Αλήθεια» αποκάλυψε τη στενή σχέση του Αγγελου Βαλλιανάτου («δεξί χέρι» του κ. Γιαγκάζογλου) με τη νεοβουδιστική οργάνωση Arigatou.
Ομως η Ιερά Σύνοδος ακόμα να πάρει θέση για το θέμα...
Εν ολίγοις, δεν έγιναν όλα αυτά ξαφνικά. Προετοιμάζονταν από καιρό.
Εμείς μήνες τώρα κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου. Ελάχιστοι αντέδρασαν.
Επρεπε, Αγιοι Αρχιερείς, να επέλθει η ρήξη του Αρχιεπισκόπου με τον κ. Φίλη για να μιλήσετε; Πού ήσασταν τόσον καιρό;
Γιατί σιωπούσατε και τώρα (ορισμένοι) έχετε γίνει λαλίστατοι; Ιδού πού οδήγησε η αφωνία της Εκκλησίας!
Η κριτική στους κυβερνώντες πρέπει να γίνεται προληπτικά και όχι κατόπιν εορτής. Δυστυχώς, αργήσατε (κι εσείς αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος) πάρα πολύ.
Ελπίζω και εύχομαι να μην είναι «πολύ αργά για δάκρυα»... Διότι τα λάθη που έγιναν ήταν πάρα πολλά!
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Ο Ερντογάν προκαλεί και η Γερμανία του χαϊδεύει την πλάτη
Δεν «αδειάζουν» οι Γερμανοί τον Ερντογάν για τις προκλητικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας
Η Γερμανία βλέπει "διαχρονικές διαφορές" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Η ιστορική φιλία, συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας, είναι καταγεγραμμένη και παρά τις ενίοτε "πολιτικές πομφόλυγες" των γερμανικών κυβερνήσεων καμία πλευρά δεν μπορεί να κρύψει την "ερωτική σχέση" που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών.
Μέσα σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια της ιστορικής συνέχειας, η Γερμανία δεν διστάζει και σήμερα να "μην ακούει και να μην βλέπει" την προκλητικότητα (ουσιαστικά πρόκειται περί επιθετικότητας) της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Και ικανοποιώντας τον ιστορικό δεσμό μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας, με μια απίστευτη δήλωση το ΥΠΕΞ της Γερμανίας δεν κατακρίνει στο παραμικρό τον Τούρκο πρόεδρο για την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης.
Ειδικότερα, το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών μέσω του εκπροσώπου τύπου Μάρτιν Σέφερ, δεν σχολίασε καν τις δηλώσεις Ερντογάν λέγοντας, άκουσον άκουσον, ότι τις αγνοεί και πως θέλει να επιλυθούν ειρηνικά οι διαχρονικές διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Εμμέσως δηλαδή ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ, "κάνοντας πλάτες" στον Ερντογάν άφησε να εννοηθεί ότι δεν υπάρχουν δεδομένα σύνορα μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά ότι πρόκειται για θέμα υπό διαπραγμάτευση το οποίο θα πρέπει να λυθεί ειρηνικά.
Η πισώπλατη μαχαιριά της Γερμανίας προς την χώρα μας όμως δεν σταματά εκεί. Σε ερώτηση που τέθηκε στον Σέφερ για το αν η Λέσβος, η Χίος και η Λήμνος είναι ελληνικά νησιά, απάντησε «Επαναλαμβάνω αυτό που είπα». Ουσιαστικά έβαλε βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν θέτοντας τα ελληνικά νησιά στο πλαίσιο των διαχρονικών διαφορών της Ελλάδας με την Τουρκία οι οποίες θα πρέπει να επιλυθούν, όπως υποστηρίζει, ειρηνικά.
Πιο συγκεκριμένα, κληθείς να τοποθετηθεί σχετικά με τις χθεσινές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μάρτιν Σέφερ, σημείωσε:
«Δεν γνωρίζω τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου. Δεν θέλω να αμφισβητήσω ότι το είπε. Για τη γερμανική κυβέρνηση μπορώ μόνο να πω γι' αυτό ότι μας είναι γνωστό πως υπάρχουν διαφορές εδώ και καιρό, εδώ και δεκαετίες, διαφορές απόψεων μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας για την οριοθέτηση των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών. Η γερμανική κυβέρνηση είναι της άποψης ότι αυτές οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών πρέπει να επιλυθούν ειρηνικά και κατά τα άλλα απέχει μίας έκφρασης άποψης και σίγουρα δεν θα πάρει το μέρος κανενός».Σε επισήμανση ότι ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε σε νησιά και όχι σε σύνορα, ανέφερε: «Δεν γνωρίζω τη δήλωση του κ. Ερντογάν και δυστυχώς δεν μου είναι δυνατό να αντιδράσω σε αυτό». Ερωτηθείς, δε, εάν η Λέσβος, η Χίος και η Λήμνος είναι ελληνικά νησιά, απάντησε: «Επαναλαμβάνω αυτό που είπα».
Σίγουρα τα παραπάνω θα πρέπει να απασχολήσουν έντονα την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών και ενδεχομένως θα πρέπει να συγκληθεί άμεσα μια συνάντηση αρχηγών όλων των κομμάτων προκειμένου να ληφθούν σοβαρότατες αποφάσεις για τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, αλλά και με την Γερμανία. Και, ίσως, σε μία τέτοια συνάντηση θα πρέπει οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων να αποφασίσουν την λήψη μέτρων (όχι μόνο διπλωματικών) κατά του ιστορικού διδύμου της παγκόσμιας φρίκης. Ποτέ δεν είναι αργά να σηκώσει το ανάστημά της η Ελλάδα, για να στείλει τα μηνύματα που πρέπει σε όλους τους "ενδιαφερόμενους"... Και όσο για την Γερμανία, καλό θα είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις να καταλάβουν πως δεν αντιμετωπίζει την Ελλάδα ούτε σαν "φίλη χώρα", ούτε σαν "σύμμαχο χώρα", ούτε -φυσικά- σαν εταίρο...
kostasxan
Bild: Έτσι μας εξαπατούν στη διάσωση της Ελλάδας
Η Bild κυκλοφορεί σήμερα με πρωτοσέλιδο τίτλο «Έτσι μας εξαπατούν στη διάσωση της Ελλάδας»! Στο σχετικό άρθρο, στη σελίδα 2, διαβάζουμε στον υπότιτλο: «Εδώ και ένα χρόνο η γερμανική κυβέρνηση αθετεί τις υποσχέσεις της στο ζήτημα της Ελλάδας / Ακόμα να αποφασίσει το ΔΝΤ αν θα συμμετάσχει στο τρίτο πρόγραμμα στήριξης».
Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει:
«Η Ελλάδα εξακολουθεί να λαμβάνει δισεκατομμύρια παρά το γεγονός ότι δεν πληρείται η βασική προϋπόθεση για το τρίτο πακέτο στήριξης. Μήπως μας παραπλανούν σκόπιμα στο ζήτημα διάσωσης της Ελλάδας; Πέρυσι το καλοκαίρι η γερμανική βουλή έδωσε το πράσινο φως στο τρίτο πακέτο στήριξης υπό μια προϋπόθεση: ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει συμμετάσχει ενεργά στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η καγκελάριος Μέρκελ υποσχόταν τότε ότι "το Ταμείο συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, θα συμμετάσχει και στη περαιτέρω διαδικασία". Από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τόνιζε: "Για την γερμανική κυβέρνηση είναι όρος μια συμμετοχή του ΔΝΤ".
Στο μεταξύ η γερμανική βουλή έχει δώσει το πράσινο φως για την εκταμίευση 28,9 δις στην Αθήνα. Το Ταμείο όμως ακόμα δεν έχει αποφασίσει για τη συμμετοχή του. Και η απόφαση θα καθυστερήσει, μιας και η επικεφαλής Κριστίν Λαγκάρντ θέτει ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή του Ταμείου ελαφρύνσεις του ελληνικού χρέους. Την περασμένη εβδομάδα οι ειδικοί του Ταμείου αξιολογώντας τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα κατέληξαν στο πικρό συμπέρασμα ότι χωρίς κούρεμα η χώρα δεν θα ξανασταθεί στα πόδια της.
Από την πλευρά του ωστόσο το Βερολίνο απορρίπτει ένα κούρεμα. Το γεγονός ότι εκταμιεύονται δις για την Αθήνα παρά το γεγονός ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί ο ρόλος του ΔΝΤ, προκαλεί όλο και μεγαλύτερη δυσθυμία στους βουλευτές της Χριστιανικής Ένωσης.
Ο χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Κρίστιαν φον Στέτεν δηλώνει στην Bild ότι "πολλοί βουλευτές αισθάνονται ότι"εξαπατούνται. Αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης του κοινοβουλίου", διαμαρτύρεται. Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της Κ.Ο. των γερμανών συντηρητικών Μίχαελ Φουξ δηλώνει: "Ακούμε συνέχεια ότι το ΔΝΤ πρέπει να συμμετάσχει. Εύχομαι ότι το Ταμείο θα δώσει σύντομα το πράσινο φως". Ο χριστιανοκοινωνιστής πρόεδρος της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής Πέτερ Ράμζαουερ ζητά ακόμα και νέα ψηφοφορία στο γερμανικό κοινοβούλιο για το τρίτο πακέτο στήριξης: "Η κυβέρνηση θα πρέπει να ενημερώσει το κοινοβούλιο αν θα τηρήσει την υπόσχεσή της για συμμετοχή του Ταμείου και ποια διαδικασία θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής με τα δις που προβλέπονται για την Ελλάδα". Σε περίπτωση που το Ταμείο δεν αποφανθεί μέχρι τα τέλη του έτους "θα πρέπει να επαναληφθεί η ψηφοφορία στο κοινοβούλιο και να παγώσει άμεσα κάθε καταβολή δόσεων προς την Ελλάδα"».
Σόιμπλε: «Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με την αποπληρωμή»
Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τους συντηρητικούς βουλευτές ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξέφρασε την πεποίθησή του για τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα στήριξης τονίζοντας ότι το Ταμείο «πρέπει και θα συμμετάσχει» στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα. Μιλώντας χθες στην επιτροπή Δημοσιονομικών Υποθέσεων του γερμανικού κοινοβουλίου απέρριψε ωστόσο για μια ακόμα φορά μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, μιας και όπως είπε η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις αποπληρωμές χρέους ή τα καταβαλλόμενα επιτόκια. Με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι χθες στο γερμανικό κοινοβούλιο και την απάντηση ερωτήσεων των μελών των επιτροπών Δημοσιονομικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων σχετικά με τις επιλογές και την πολιτική της κεντρικής τράπεζας, ο Γερμανός υπουργός τόνισε ότι συμφωνεί με τον Μ. Ντράγκι ότι «η ευρωζώνη χρειάζεται ενίσχυση της οικονομικής δυναμικής, περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αύξηση των επενδύσεων».
Πηγή: Deutsche Welle
Newmoney.gr/eleftheroiellines.