Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΕΥΡΗΜΑ ΤΟΥ FRANCESCO


Η Εκκλησία είναι γυναίκα. Αν δεν ξέρουμε πώς να καταλάβουμε τι είναι μια γυναίκα, ποια είναι η θεολογία μιας γυναίκας, δεν θα καταλάβουμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία». Ο Πάπας Φραγκίσκος τό είπε  κατά τη διάρκεια της ακρόασης με τη Διεθνή Θεολογική Επιτροπή, κατά τη διάρκεια της οποίας εξέφρασε τη λύπη του για τον χαμηλή παρουσία τών γυναικών  στην Εκκλησία.

«Μία από τις μεγάλες αμαρτίες που έχουμε είναι να ανδροποιούμε την Εκκλησία. Αυτό είναι ένα καθήκον που σας ζητώ, να απο-ανδροποιήσετε την Εκκλησία», προτρέπει ο Πάπας.

Χωρίς σχόλια;

Τι γίνεται αν παραιτηθεί και σταματήσει να ευτελίζει;


Αυτό είναι ένα πρόβλημα για τους Καθολικούς, αλλά και για το καλό γούστο.


Νέα Εθνική Εφημερίδα - Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ FRANCESCO (www-nuovogiornalenazionale-com.translate.goog)

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ

         ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


   569 Β. Ο παλαιός νόμος καθιστούσε βασιλείς όπως καί ιερείς μέ τή χρίση.

Ο θεσμός όμως τής εκκλησίας καθιστά βασιλείς μέ τή χρίση καί ιερείς μέ τήν επίθεση τών χειρών καί τήν επίκληση τού Αγίου Πνεύματος.

Αυτό δείχνει ότι καί τό ένα καί τό άλλο φέρνουν τά ίδια αποτελέσματα καί έχουν τήν ίδια δύναμη.

Έπειτα καί ώς πρός τά ονόματα συνδέονται μεταξύ τους. Χρίση ονομάζεται η χειροτονία καί κοινωνία Πνεύματος τό Χρίσμα.....τή χειροτονία τών ιερέων ονομάζουν χρίση καί αντίστροφα αυτοί πού μυούνται στό Μυστήριο τού Μύρου είναι κοινωνοί τού Αγίου Πνεύματος.....γιαυτό η τελετή ονομάζεται σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου.

520 Α.
Καί αφού έτσι γεννηθούμε καί σφραγισθούμε μέ τόν Χριστό σάν μέ κάποιο σχήμα καί κάποια μορφή, γιά νά μήν προσλάβουμε κανένα άλλο σχήμα, ο Ίδιος κρατά τίς εισόδους τής ζωής.

573 Α. Τό Μύρο εισάγει τόν Ίδιο τόν Κύριο Ιησού, στόν Οποίο εναπόκειται όλη η σωτηρία τών ανθρώπων καί κάθε ελπίδα αγαθών, από τόν Οποίο έχουμε τήν κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος καί μέ τόν Οποίο οδηγούμαστε στόν Πατέρα. Γιατί, ενώ από κοινού η Αγία Τριάς πραγματοποιεί τήν ανάπλαση τών ανθρώπων, αυτουργός είναι μόνος ο Λόγος.

576 Α. Μεταδίδεται πραγματικά λοιπόν τό Άγιο Πνεύμα. Σέ ορισμένους γιά νά μπορέσουν νά ωφελήσουν τούς άλλους καί νά οικοδομήσουν, όπως λέει ο Παύλος, τήν εκκλησία προφητεύοντας γιά τά μέλλοντα ή διδάσκοντας τά Μυστήρια τού Θεού, ή θεραπεύοντας ασθένειες μέ τό λόγο τους.....

Υποκινήται από τό Θεό η προαίρεση γιά νά υποτάξουμε τά πάθη, νά γίνουμε φιλάνθρωποι καί δίκαιοι. Γιατί, καθώς υπάρχουν θηριώδεις κακίες στούς ανθρώπους, πού ενεργούνται από τά πονηρά πνεύματα, έτσι καί από τήν αντίθετη πλευρά υπάρχουν θείες καί πέρα από τόν ανθρώπινο νόμο αρετές, όταν κίνητρο είναι ο Θεός.

Σχόλιο : Όπως βλέπουμε λοιπόν ενώ ο ανθρώπινος θεσμός χωρίζει τούς ανθρώπους, η εκκλησία είναι τό Μυστήριο τής ενότητος,όπως ορίζεται σήμερα 

512 Β. Μέ τίς πύλες τών ιερών Μυστηρίων τό παραπέτασμα καί τό μεσότοιχο καταλύθηκε καί αφανίστηκε εντελώς. Αδύνατο νά υψωθεί ξανά φραγμός, νά γίνουν θύρες, νά χωρισθούν μέ τείχος οι κόσμοι μεταξύ τους.

Πρός τί λοιπόν τά σιδερένια τείχη πού επέβαλλε στό ναό ο κληρικαλισμός;

Δέν μάς ξαναγυρνά στήν προ-Χριστού εποχή, υπόδουλους τού κοσμικού φρονήματος;

ΙΔΟΥ ΚΑΙΝΑ ΠΟΙΩ ΠΑΝΤΑ;!!

Aμέθυστος

Είναι απαραίτητη η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ;

από τον Don Curzio Nitoglia



Η φύση της τυραννίας

Σύμφωνα με τον Σ. ΘΩΜΑ, η ουσία της τυραννίας εκφράζεται στις εντολές που απευθύνει η Αρχή προς τους υπηκόους όχι ως υποκείμενα της κοινωνίας και εν όψει του κοινού τους προσωπικού και πνευματικού καλού, αλλά μάλλον ως δούλων ( Σ. Θ. , ΙΙ-ΙΙ. , q. 64, α. 1, ad 5).
Τύραννος του σφετερισμού και τύραννος της κυβέρνησης


Οι σχολιαστές του Angelico, για παράδειγμα ο καρδινάλιος GAETANO (1 ) και ο ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΣΟΥΑΡΕΣ (2 ) κάνουν διάκριση μεταξύ ενός τύραννου του σφετερισμού και ενός τύραννου της κυβέρνησης.

Ο Τύραννος, με τον οποίο μας απασχολεί σε αυτό το άρθρο, είναι ο τύραννος της κυβέρνησης και όχι ο σφετεριστής.

Η κατάχρηση εξουσίας και η τυραννία


Καμία κοινωνία δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς έναν ηγέτη που διοικεί και κατευθύνει τους υπηκόους προς το κοινό καλό. Επομένως, ο Θεός ήθελε την Κοινωνία, έχοντας δημιουργήσει τον άνθρωπο ως κοινωνικό ζώο, και ως εκ τούτου ήθελε αναγκαστικά εξουσία, η οποία πηγάζει από τον ίδιο τον Θεό.

Στο Μεσαίωνα πίστευαν ότι η κατάχρηση εξουσίας ήταν η κύρια περίπτωση δημιουργίας μιας τυραννίας.

Ο τύραννος μπορεί να καθαιρεθεί επειδή έχει γίνει παράνομος

«Οι σχολαστικοί, από τον Σ. ΘΩΜΑ έως τον ΣΟΥΑΡΕΖ, δεν διστάζουν να πουν ότι το Έθνος έχει το δικαίωμα να απολύσει, να καθαιρέσει, να εκδιώξει τον τύραννο. Γιατί έχασε το δικαίωμα να κυβερνά και έγινε παράνομος. Όμως, η κατάχρηση πρέπει να είναι σοβαρή, μόνιμη και καθολική [...]. Σύμφωνα με τους σχολαστικούς, η εξουσία του πεσόντος Πρίγκιπα επιστρέφει στον λαό ή το έθνος που του την εμπιστεύτηκε» (3 ).

Το πλήθος μπορεί να καθαιρέσει τον τύραννο


Ο S. THOMAS στο De regjimin principum διδάσκει ότι « αν ανήκει δικαιωματικά στο πλήθος να δώσει στον εαυτό του έναν ηγέτη, μπορεί, χωρίς αδικία, να καταδικάσει τον Πρίγκιπα να εξαφανιστεί ή μπορεί να βάλει φρένο στη δύναμή του, αν τήν χρησιμοποιήσει τυραννικά. "(4 ).

Ιδιωτική δολοφονία του τυράννου;

Ωστόσο, για τον ΑΓΓΕΛΙΚΟ «ακόμα κι αν κάποιοι διδάσκουν ότι η θανάτωση του τυράννου στα χέρια οποιουδήποτε ιδιώτη είναι νόμιμη [...] είναι πολύ επικίνδυνο να επιτραπεί η ιδιωτική θανάτωση του τυράννου, γιατί οι κακοί θα θεωρούσαν τον εαυτό τους εξουσιοδοτημένο να σκοτώσουν βασιλιάδες και όχι τυράννους, σκληρούς υπερασπιστές της δικαιοσύνης [...] Ενάντια στους υπερβολικούς και αφόρητους τυράννους μπορεί κανείς να ενεργήσει μόνο χάρη στη δημόσια εξουσία » (5 ). Το ίδιο δόγμα διδάσκει ο BAÑEZ (6 ), BILLUART (7 ), BELLARMINO (8 ), ΣΟΥΑΡΕΣ (9 ).

Η σχολαστική παράδοση είναι σχεδόν ομόφωνη στην αναγνώριση του δικαιώματος της αντίστασης, που -σε ακραίες περιπτώσεις- μπορεί να οδηγήσει σε ένοπλη εξέγερση.

Ο JUAN DE MARIANA πιστεύει ότι η τυραννοκτονία είναι επιτρεπτή ακόμη και σε ιδιωτικό δικαστήριο . Στην πραγματικότητα, αυτός που, εκτελώντας την κοινή βούληση, προσπαθεί να καταστείλει τον τύραννο δεν πρέπει να καταδικαστεί (10 ).

Δεν αρκεί μια απλή ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά χρειάζεται πρώτα μια δημόσια «καταδίκη» και μετά η «εκτέλεση» μπορεί κατ' εξαίρεση να είναι ιδιωτική

Ωστόσο, για τόν ΜΑΡΙΑΝΑ, δεν σημαίνει ότι αρκεί απλώς η ιδιωτική πρωτοβουλία, χρειάζεται πρώτα μια δημόσια καταδίκη του τυράννου και μόνο τότε, ως extrema ratio η εκτέλεση μπορεί να είναι ιδιωτική, όταν δεν μπορεί να φτάσει η προϊσταμένη αρχή, αλλά με βάση δημόσια καταδίκη, χωρίς ρητή εντολή από τη δημόσια εξουσία (και μόνο με ερμηνευτική και εικαζόμενη εντολή) τυραννοκτονία (11 ).

Το Magisterium (Leo XIII / Pius XI) υπέρ της τυραννοκτονίας


Το πρόβλημα της τυραννοκτονίας έχει αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα. Τον 19ο αιώνα από τον Λέοντα XIII, τον 20ο αιώνα. από τον Πίο ΙΕ και τον αιώνα. XXI από διάφορους ειδικευμένους θεολόγους ή ιστορικούς.

Ο LEO XIII, στην Encyclical Diuturnum illud του 1881, διδάσκει ότι όταν η εντολή του πρίγκιπα είναι αντίθετη στον φυσικό και θεϊκό νόμο, « η υπακοή θα ήταν εγκληματική ».

PIUS ​​​έθνος », δηλαδή επιτρέπεται η ενεργός αντίσταση με νόμιμα μέσα, με εξαίρεση τον κλήρο και τις ενώσεις που έχουν άμεση εντολή από τον κλήρο, όπως η Καθολική Δράση. Ο Ιησουίτης πατέρας ANDREA ODDONE έγραψε το 1944-45 ότι η παθητική αντίσταση είναι πάντα επιτρεπτή ενάντια σε έναν άδικο νόμο. Η νόμιμη ενεργός αντίσταση , σε περιπτώσεις όπου η θρησκεία τίθεται σε κίνδυνο, είναι θεμιτή, πράγματι, είναι απαραίτητο να αποδοκιμαστεί - όπως διδάσκει ο Λέων XIII στο Sapientiae christianae του 1890 - η στάση όσων αρνούνται να αντισταθούν για να μην εκνευρίσουν τους αντιπάλους τους ".

Ένοπλος ενεργός αντίσταση

Η ενεργός ένοπλη αντίσταση είναι νόμιμη: εάν η τυραννία είναι συνεχής. εάν είναι προφανής ή κρίνεται ως τέτοια από τα « ανώτερα μέλη » της κοινωνίας· εάν οι πιθανότητες επιτυχίας είναι πολλές. εάν η επόμενη κατάσταση δεν είναι χειρότερη από την προηγούμενη (12 ).

Παθητική αντίσταση


Η παθητική αντίσταση συνίσταται στη μη εκτέλεση του άδικου νόμου , μέχρις ότου αναγκαστεί να το κάνει με τη βία. Αλλά στην περίπτωση που ο άδικος νόμος διατάσσει κάτι αμαρτωλό, «μια πράξη εγγενώς κακή από μόνη της, η αντίσταση όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι πάντα υποχρεωτική. ποινικές εντολές δεν μπορούν να ακολουθηθούν» 
(13 ).

Ανοχή

Η ανεκτικότητα βασίζεται στο σεβασμό του κοινού καλού της Κοινωνίας. Εν ολίγοις, αποφεύγει κανείς να εναντιωθεί στον άδικο νόμο , γιατί αναμένεται ότι θα βλάψει το κοινό καλό πιο σοβαρά από την ανοχή του άδικου νόμου . Εν ολίγοις, είναι ανεκτή, για να μην επιδεινωθεί η κατάσταση. όπως όταν έχετε πονόδοντο, αλλά υπάρχει λοίμωξη, αναγκάζεστε να ανεχτείτε το άρρωστο δόντι μέχρι να εξαλειφθεί η λοίμωξη με αντιβιοτικά και μόνο τότε μπορείτε να εξαγάγετε το χαλασμένο δόντι.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ


1 - Συνοπτικά Th ., II-II, q. 64, α. 1, στις 3μ.
2 - De virtutibus , διαφωνία. XIII, αι. VIII, Opera omnia, εκδ. Vives, t. XII, σελ. 759.
3 - Δ. Θ. Γ., τόμ. 29. κολ. 1962.
4 - De καθεστώς principum , Lib. Ι, κεφάλαιο. 6.
5 - C. GIACON, Ο δεύτερος σχολαστικισμός. The great commentators of St. Thomas , Milan, Bocca, 1944, σελ. 98.
6 - De jure et justitia , Liège, 1746-51, διατριβή. X, a.2, ad 3um.
7 - De jure et justitia , Liège, 1746-51, διατριβή. X, a.2, ad 3um.
8 - De concil. auctorit ., Ingolstadt, 1586-1593, lib. II, κεφάλαιο. 19.
9 - Defensio fidei , lib. VI, κεφάλαιο IV, §15, Κολωνία, 1614.
10 - Βλ. De rege et de regis Institutie , Toledo, 1599, lib. Ι, κεφάλαιο. VI, σελ. 76.
11 - Βλ. C. GIACON, ό.π. cit ., σελίδες. 271-272.
12 -Βλ .​ ​95, 1944, σσ. 329-336; Ibid., n. 96, 1945, σσ. 81-89.
13 - R. PIZZORNI, Natural law and positive law in S. Tommaso , Bologna, ESD, 2000, σελ. 358.

Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (67)

 Συνέχεια από: Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο ΤΖΩΡΤΖ ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

"Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". CARL VON CLAUSEWITZ (ΚΑΡΛ ΦΟΝ ΚΛΑΟΥΖΕΒΙΤΣ)

Από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, η ιστορία επανήλθε στην Ευρώπη. Η ρωσική ένοπλη επέμβαση στην Ουκρανία ξύπνησε ξανά αρχαίους φόβους και έφερε τους λαούς αυτού του μέρους του κόσμου αντιμέτωπους με μια μεγάλη υπενθύμιση, τον πόλεμο. Είχαμε από καιρό διαγράψει από τη συλλογική μας μνήμη τους δυτικούς βομβαρδισμούς της Σερβίας και του Βελιγραδίου το 1999, στους οποίους συμμετείχε η Ιταλία, με επικεφαλής τον πρώην κομμουνιστή Μάσιμο Ντ' Αλέμα και τον υπουργό Άμυνας Σέρτζιο Ματταρέλλα, σημερινό πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας. Έχοντας ξεχάσει το γιουγκοσλαβικό μακελειό της δεκαετίας του 1990, αυτή τη φορά γίνεται σοβαρό: η ρωσική αρκούδα έχει μετακινηθεί, πληγωμένη από τη συνεχή προσέγγιση στα σύνορά της του ΝΑΤΟ, της πρώην αντισοβιετικής αμυντικής συμμαχίας, της οποίας το κέντρο βάρους υποτίθεται ότι ήταν ο Βόρειος Ατλαντικός.

Οι ΗΠΑ έχουν την ίδια γεωπολιτική προσέγγιση για τη Ρωσία με τη Βρετανική Αυτοκρατορία: το ατελείωτο έθνος είναι ο εχθρός ως θεμελιώδες μέρος των δύο γεωγραφικών περιοχών ελέγχου του πλανήτη, της Heartland και της υποκείμενης Rimland. Πιο πρόσφατα, υπήρξε το λεγόμενο δόγμα Μπρεζίνσκι, το οποίο αναλύεται στο Κεφάλαιο VIII, το οποίο θεωρεί τον έλεγχο της Ουκρανίας ως βασικό στοιχείο για την απομάκρυνση της Ρωσίας από το καθεστώς της παγκόσμιας δύναμης. Η ένοπλη επέμβαση του Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά από οκτώ χρόνια πολέμου στο Ντονμπάς και μετά το πραξικόπημα του 2014, ανέτρεψε ξαφνικά τα δεδομένα. Το σενάριο είναι ρευστό και από αυτό εξαρτάται ένα σημαντικό μέρος του μέλλοντος, η ειρήνη και η ικανότητά μας να προμηθευόμαστε ενέργεια χαμηλού κόστους από τη Ρωσία. Στο παρασκήνιο, μεταξύ άλλων μεταβλητών, υπάρχει η πιθανότητα το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), που εξάγεται με την καταστροφική τεχνική της υδραυλικής ρωγμάτωσης, να αντικαταστήσει τουλάχιστον μέρος των ρωσικών προμηθειών. Ο Τζορτζ Σόρος έχει τα δικά του οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα σε όλα αυτά.

Ο μεγάλος γέρος (Τζορτζ Σόρος) βγήκε αυτοπροσώπως στο γήπεδο στις 11 Μαρτίου 2022, εκθέτοντας τις σκέψεις του σε ένα άρθρο με την υπογραφή του που δημοσιεύτηκε στο πρακτορείο ειδήσεων του οποίου είναι ιδρυτής, το Project Syndicate. Ο Σόρος φοβάται έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και φοβάται μια ρωσο-κινεζική συμφωνία. Υπενθυμίζει τη συνάντηση της 4ης Φεβρουαρίου μεταξύ του Πούτιν και του κινέζου Σι Τζινπίνγκ, το εκτεταμένο έγγραφο που υπέγραψαν οι δύο ηγέτες και εντάσσεται στην αφήγηση ότι η πολεμική κίνηση του Πούτιν συνδέεται με την εμμονή του να ανακτήσει η Μόσχα τον αυτοκρατορικό της ρόλο. Μέχρι στιγμής, τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από την απόδειξη ότι οι δυτικές ολιγαρχίες έχουν επεξεργαστεί εδώ και καιρό μια μακρόχρονη αντιρωσική στρατηγική. Σημαντικότερη είναι η στάση υπέρ του επανεξοπλισμού της Ουκρανίας για να διεξάγει πόλεμο για λογαριασμό των δυτικών συμφερόντων και η ανοιχτή αξίωσή του ότι έπαιξε ρόλο στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. "Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησα αυτό που μου αρέσει να αποκαλώ πολιτική φιλανθρωπία. Πρώτον, δημιούργησα ένα ίδρυμα στην Ουγγαρία, όπου γεννήθηκα, και συμμετείχα ενεργά στη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας. [...] Στη συνέχεια ίδρυσα ένα Ίδρυμα στη Ρωσία και στη συνέχεια έκανα το ίδιο σε κάθε ένα από τα νέα κράτη, δημιουργώντας ένα Ίδρυμα στην Ουκρανία, ακόμη και πριν αυτή ανεξαρτητοποιηθεί". Το τέλος του άρθρου είναι δυσοίωνο: "μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι ο Πούτιν και ο Σι θα εκδιωχθούν πριν καταστρέψουν ολόκληρο τον πολιτισμό μας", δηλαδή να τερματίσουν τον αμερικανικό μονοπολισμό του οποίου αποτελεί πυλώνα.

Το άρθρο σιωπά σχετικά με τον ρόλο που διαδραμάτισαν ο ίδιος ο Σόρος και οργανώσεις που συνδέονται με τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας στο πραξικόπημα του 2014 που ανέτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος αναγκάστηκε να διαφύγει μετά την αιματηρή εξέγερση του "Μαϊντάν" στο Κίεβο. Αυτό υπενθυμίζεται σε άρθρο του 2014 στην εφημερίδα της Confindustria, Il Sole 24 Ore, με τον ανατρεπτικό τίτλο: Αν ο Σόρος και το κεφάλαιο επιλέγουν την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Ο Σόρος ισχυριζόταν τότε ότι ενεργούσε ως υποστηρικτής "μιας χώρας που φιλοδοξεί να φτάσει στην Ευρώπη, όπου τα πρόσωπα και οι μέθοδοι της χρηματοδότησης διαμορφώνουν την κυβέρνηση". Παραδέχεται ότι η κυβέρνηση που προέκυψε από τη βία του 2014 -στην οποία οι ανοιχτά ναζιστικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο- είναι μια μαριονέτα στα χέρια της ολιγαρχίας του χρήματος. Το άρθρο αποκαλύπτει ότι ένα πραγματικό "casting" φέρεται να διεξήχθη μέσω δύο εξειδικευμένων εταιρειών, της Pedersen & Partners και της Korn Ferry, για την επιλογή 185 πιθανών υποψηφίων μεταξύ των ξένων που βρίσκονται στο Κίεβο και των μελών της ουκρανικής κοινότητας στον Καναδά, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Μετά από συνεντεύξεις, συνεχίζει το δημοσίευμα, "οι κυνηγοί κεφαλών περιόρισαν τη δεξαμενή σε είκοσι τέσσερις υποψηφίους με τα προσόντα να εργαστούν στην εκτελεστική εξουσία ως υπουργοί ή αξιωματούχοι με υψηλά προσόντα. Η πρωτοβουλία υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Renaissence, ένα δίκτυο πολιτικών συμβούλων που χρηματοδοτείται από τον Αμερικανό επιχειρηματία Τζορτζ Σόρος".

Εντυπωσιακή αναπαράσταση των πραγματικών συμφερόντων και των συντελεστών των γεγονότων πίσω από τη σημερινή τραγωδία, όπου οι στρατιώτες και των δύο πλευρών και ο άμαχος πληθυσμός είναι - για άλλη μια φορά - βορά για τα κανόνια, θύματα των αποφάσεων της εξουσίας που λαμβάνονται στα συνήθη μυστικά εξωτερικά γραφεία. Ο Σόρος βρίσκεται επίσης στην πρώτη γραμμή των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας και της έκκλησης προς τις μεγάλες βιομηχανικές, χρηματοπιστωτικές και τεχνολογικές εταιρείες να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους στη Ρωσία. Δεν συμφώνησαν όλοι, αλλά η πίεση ήταν πολύ ισχυρή και αστραπιαία, με επικεφαλής μία από τις ΜΚΟ του γαλαξία Σόρος, τη Διεθνή Διαφάνεια, η οποία ασχολείται με την καταπολέμηση της διαφθοράς, έχει συμφωνίες συνεργασίας με όλες τις μεγάλες ΜΚΟ του δυτικού κόσμου και είναι ύποπτη για χρηματοδότηση από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Αρκετές φορές στη συζήτηση έχουμε τονίσει τους επιχειρηματικούς και προσωπικούς δεσμούς που ενώνουν τον Σόρος με την οικογένεια Ρότσιλντ και την οικονομική αυτοκρατορία της που εκτείνεται σε αιώνες. Είναι ενδιαφέρον να υπενθυμίσουμε ότι η εν γένει πολύ ισχυρή οικογένεια πήρε δημόσια θέση για τον ουκρανικό πόλεμο με ασυνήθιστη δύναμη και ταχύτητα. Από τη μία πλευρά, το όργανο του οίκου της -το εβδομαδιαίο περιοδικό The Economist- εκφράζει τον φόβο ότι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στη Δύση. Συγκεκριμένα, η ανησυχία αφορά το ενδεχόμενο να ωθηθούν η Ρωσία και η Κίνα να εφαρμόσουν ένα εναλλακτικό κύκλωμα οικονομικών πληρωμών σε σχέση με το κυρίαρχο Swift. Ο Economist είναι τρομερά σαφής: "Εφαρμόζοντας κυρώσεις σε όλο και περισσότερες χώρες τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και τώρα αυξάνοντας ακόμη και την πιθανή αυστηρότητά τους, η Δύση κινδυνεύει να ωθήσει περισσότερες χώρες από ό,τι είναι επιθυμητό να αποσχιστούν από το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό δυτική ηγεσία. Και θα πρέπει να είναι σαφές ότι οι οικονομικές κυρώσεις του καταστροφικού είδους που χρησιμοποιήθηκαν κατά της Ρωσίας προορίζονται για τις χειρότερες πράξεις επιθετικότητας και πολέμου. Η Δύση έχει αναπτύξει ένα οικονομικό όπλο που μέχρι πρόσφατα ήταν δυσθεώρητο. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί με σύνεση".

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τη διπροσωπία που χρησιμοποιείται πάντα στις διεθνείς κρίσεις, η οικογένεια προτρέπει τη βρετανική κυβέρνηση σε μέγιστη σκληρότητα, ακόμη και σε άμεσο πόλεμο κατά της Μόσχας. Ο Ναθάνιελ Ρότσιλντ εξέφρασε ισχυρά λόγια απευθυνόμενος απευθείας στη βρετανική ηγεσία. "Η Ουκρανία είναι ένα βασικό κομμάτι που δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε στη γεωπολιτική σκακιέρα. Πρέπει να γονατίσουμε τη Ρωσία με κάθε δυνατό μέσο, για να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα στους Κινέζους και για να προστατεύσουμε το παγκόσμιο σύστημα των φιλελεύθερων κανόνων και αξιών μας. Ο δρόμος που έχουμε ακολουθήσει, ελλείψει στρατιωτικής δράσης, σημαίνει ότι η Παγκόσμια Τάξη μας μοιάζει με νεκρό που στέκεται... Σας καλώ να σταθείτε πιο σθεναρά απέναντι στη Ρωσία, να εντείνετε τον πόλεμο πληροφοριών, να διορθώσετε τη γνώμη, ιδίως στο διαδίκτυο, και να στείλετε όπλα στους φίλους μας στην Ουκρανία. Χωρίς την Ουκρανία, η παγκόσμια τάξη μας δεν θα επιβιώσει". Αυτό, λοιπόν, είναι το πραγματικό διακύβευμα.

Το σενάριο είναι σοβαρό και ένα στρατιωτικό, οικονομικό, γεωπολιτικό και δυναμικό σκάκι παίζεται στο πετσί των πληθυσμών που ζουν στο έδαφος της σημερινής Ουκρανίας που μπορεί να κατακλύσει τα πάντα. Ο Σόρος μας καλεί να υπερασπιστούμε τον «πολιτισμό μας», που για αυτόν και την ολιγαρχία στην οποία ανήκει είναι η παγκοσμιοποίηση που κυριαρχείται από χρήματα -και αμερικανικά όπλα- με το παραπλανητικό όνομα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Γίγαντες όπως ο Τζορτζ Σόρος έχουν μπει στο γήπεδο με μια ανάπτυξη μέσων - συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης (αίτημα  των Ρότσιλντ...) - που δεν έχει ξαναγίνει. Δεν ξέρουμε ποιος θα κερδίσει, αλλά η ήττα των λαών είναι σίγουρη. Για άλλη μια φορά, ο μεγάλος θεωρητικός του πολέμου Carl Von Clausewitz είχε δίκιο: "ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής (και της οικονομίας, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε) με άλλα μέσα".

                                           ΤΕΛΟΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΥΠΕΡΑΦΘΟΝΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, ΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΣΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, ΔΕΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ  ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΘΟΤΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΣΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ,ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ. ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΓΡΙΒΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΕΣ ΗΔΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΟΥΡΙΔΗ, ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΜΕ ΟΧΗΜΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΑΡΜΕΝΗ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΙΧΜΗ ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ, ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑ.
ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΣΟΥΝ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ, ΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΕΝΔΟΞΟ,ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΔΙΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕ ΗΔΗ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ.
ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ......

Τί κρύβεται πίσω από την ακραία ταύτιση του Μητσοτάκη με την Ουκρανία; – Κώστας Γρίβας. (βίντεο)

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, και η Ελληνική κυβέρνηση επέδειξε μία ακραία αντι-Ρωσσική στάση και απόλυτη ταύτιση με τον δυτικό παράγοντα, εγώ με ακραία αφέλεια τότε θεώρησα ότι αυτό, ναι μεν κατά την επιστημονική άποψη είναι λάθος, γιατί όπως είπες κι εγώ θεωρώ ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μην είναι δεδομένη για κανέναν και να λειτουργεί ανάμεσα, και αυτό είναι υπέρ των εθνικών συμφερόντων, αλλά είπα … ότι έχει μία λογική αυτό το πράγμα. Στο πλαίσιο του τύπου, εγώ ταυτίζομαι ολοκληρωτικά με τον δυτικό παράγοντα, η Τουρκία που είναι επαμφοτερίζουσα και μετακινείται προς την Ασία και έχει ανοιχτούς διαύλους με την Μόσχα είναι το κακό παιδί, άρα να εμφανιστώ εγώ εδώ ως το ακρότατο όριο της δυτικής αρχιτεκτονικής, να πετάξω έξω την Τουρκία από την αμερικανική στρατηγική και να εμφανιστώ εγώ εδώ πέρα, μέσα στο δυτικό γεωπολιτικό πλαίσιο, να είμαι όμως ο κυρίαρχος παίχτης.

Και με ακραία αφέλεια θεωρούσα ότι αυτό μάλλον σκέφτονται. Λοιπόν. Όχι μόνο δεν γίνεται αυτό το πράγμα, αντιθέτως, αυτή η απόλυτη ταύτιση με τον δυτικό παράγοντα, η ακραία ταύτιση με την Ουκρανία, -όχι με τον δυτικό παράγοντα γενικώς με την Ουκρανία, το Ουκρανικό καθεστώς ειδικώς και ο αντιρωσσισμός-, πηγαίνει πακέτο και απ’ ότι φαίνεται υποστηρίζει το ένα το άλλο, μιας πολιτικής ακραίου ενδοτισμού, και δεν θέλω να χρησιμοποιήσω πιο βαριά λέξη, έναντι της Τουρκίας. Που την είδαμε, και με το σύμφωνο και τα λοιπά, και με τις δηλώσεις διαφόρων επισήμων, ημι-επισήμων ότι να μοιράσουμε το Αιγαίο, και αυτά εν πάση περιπτώσει που φοβόμαστε ότι θα έλθουνε.

Και φοβάμαι λοιπόν ότι αυτή η πολιτική απόλυτης ταύτισης με το, επαναλαμβάνω, με το Ουκρανικό καθεστώς, όχι τον δυτικό παράγοντα γενικώς, είναι κατά κάποιον τρόπο ένας μηχανισμός που ουσιαστικά στηρίζει την … οθωμανοποίηση της Ελλάδος με έμμεσο τρόπο.

-Αυτό που λέγαμε φινλανδοποίηση…

Η φινλανδοποίηση ήτανε πολύ ήπιος όρος. Πλέον υπάρχει μία υψηλή στρατηγική, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, μια σκοτεινή υψηλή στρατηγική από ισχυρότατα κομμάτια του πολιτικού συστήματος .Κι εδώ πάει η πολύ σωστή αυτή κουβέντα που έχει πει ο Σταύρος ο Καλεντερίδης, νομίζω ήτανε εδώ σε σένα, ότι έχει δημιουργηθεί ένα άτυπο ενιαίο κόμμα. Έχει πετάξει έξω τα πατριωτικά κομμάτια από όλα τα κόμματα, έχει δημιουργήσει μία συσσωμάτωση, το οποίο ενιαίο αυτό κόμμα προωθεί ξεκάθαρα πλέον την οθωμανοποίηση της Ελλάδος.

Προσπαθεί δηλαδή να δημιουργήσει μία ιστορική αντιστροφή, μία κατάργηση ουσιαστικά του 1821 και την υπαγωγή ξανά της Ελλάδος στην σφαίρα της νεοοθωμανικής αυτοκρατορίας. Και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιεί αυτόν τον φερετζέ του ακραίου υποτίθεται δυτικότροπου γεωπολιτικού προσανατολισμού και λειτουργεί έτσι.

…. Έχουμε τους μεν που μπορεί να εμφανίζονται με πατριωτικό προσωπείο αλλά θεωρούν απ’ ότι φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι κάποιο προάστειο του Μπρονξ κι έτσι πρέπει να λειτουργεί, ή προάστειο του Κιέβου… και έχουμε και τους άλλους που θεωρούν ότι κακώς είμαστε εμείς Έλληνες και έπρεπε να ήμασταν κάτω από τον Ρωσσικό αετό ας πούμε. Οι μεν υποστηρίζουνε τους δε. Δεν είναι ‘καλοί’ και ‘κακοί’...

-Είναι αυτό που μας κυνηγάει από τότε που φτιάξαμε Κράτος, που είχαμε το Αγγλικό, το Γαλλικό, το Ρωσσικό. Δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Ακριβώς. Που πλέον έχει φτάσει σε ακραία αντεθνικά σημεία. Δηλαδή η λογική του εν πάση περιπτώσει να λειτουργήσει κάπως εθνοκεντρικά η χώρα έστω και εκατό τοις εκατό μέσα στον δυτικό γεωπολιτικό σχηματισμό, πλέον φαίνεται ότι [δεν υπάρχει] …. Με κίνδυνο να χαρακτηρισθώ συνωμοσιολόγος, φοβάμαι ότι αυτό το άτυπο, πλήν όμως υπαρκτό, ενιαίο κόμμα προωθεί την οθωμανοποίηση της Ελλάδος με εργαλείο, με φερετζέ, όπως θες πες το, μία ιδιόρρυθμη απόλυτη ταύτιση με τον δυτικό παράγοντα.


The Passion of The Christ

The Passion of the Christ, Jim Caviezel | THE PASSION OF THE CHRIST — I went to Catholic school. I know how it ends. — Lauren 
Όταν ο Mel Gibson πρότεινε στον Jim Caviezel να πάρει τον ρόλο του Ιησού στην ταινία “The Passion of the Christ”, εκείνος τον προειδοποίησε ότι ήταν ένας εξαιρετικά δύσκολος ρόλος και ότι αν τον δεχόταν, θα περιθωριοποιηθεί ως ηθοποιός στο Χόλιγουντ.
Ο Τζιμ του ζήτησε μια μέρα για να σκεφτεί.
Η απάντησή του ήταν: Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε αυτή την ταινία ακόμα κι αν είναι δύσκολη. Μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι 33 ετών, στην ηλικία του Χριστού όταν σταυρώθηκε και τα αρχικά μου είναι ίδια με τα δικά του: J.C.
 
 Μπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Jim Caviezel έχασε 23 κιλά. Τον χτύπησε κεραυνός, χτυπήθηκε με το μαστίγιο κατά λάθος 2 φορές που άφησε πληγή 35 εκατοστών και εξάρθρωσε τον ώμο του, εμφάνισε πνευμονία και υποθερμία από τη στιγμή που καθόταν γυμνός στο σταυρό για ώρες.
Το σώμα του ήταν τόσο εξαντλημένο που χρειάστηκε να κάνει 2 επεμβάσεις ανοιχτής καρδιάς μετά το τέλος των γυρισμάτων.
Η σκηνή της σταύρωσης διήρκεσε 5 εβδομάδες από τις συνολικά 8 εβδομάδες που διήρκεσαν τα γυρίσματα.
«Δεν θέλω να με δουν οι άνθρωποι, θέλω να δουν τον Ιησού Χριστό. Μόνο έτσι θα πιστέψουν και θα προσηλυτίσουν.
Ο Λούκα Λιονέλο, ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον Ιούδα, ο οποίος ήταν άθεος πριν από την ταινία, προσηλυτίστηκε και βαφτίστηκε, αυτός και τα παιδιά του.
Ένας από τους τεχνικούς, που ήταν μουσουλμάνος, εντυπωσιάστηκε κι αυτός και έγινε χριστιανός!

Η ταινία κόστισε το μεγαλύτερο στην ιστορία του κινηματογράφου: 370,8 εκατομμύρια δολάρια αλλά έφερε κέρδος 611 εκατομμύρια.
Πολλές ψυχές συγκινήθηκαν και σώθηκαν.
Ο Μελ Γκίμπσον πλήρωσε 30 εκατομμύρια δολάρια από την τσέπη του γιατί κανένα στούντιο δεν ήθελε να δεχτεί το έργο.
Ο Σατανάς προσπάθησε με κάθε τρόπο να σταματήσει αυτό το έργο, γιατί γνώριζε τη δύναμη μιας τέτοιας ταινίας να προβάλλεται στις οθόνες σε όλο τον κόσμο και πόσες ψυχές θα μπορούσαν να σωθούν. Όμως ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο.
Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία και άγγιξε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλους τους μεσημβρινούς.
«Διότι δεν ντρέπομαι για το ευαγγέλιο του Χριστού· γιατί είναι η δύναμη του Θεού για τη σωτηρία καθενός που πιστεύει».

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη : Το έγκλημα των Τεμπών ως φάρος σωτηρίας μας


Αν μπορεί να υπάρξει κάποια μορφή δικαίωσης των θυμάτων, στο «προμελετημένο» έγκλημα των Τεμπών, αυτή ξεδιπλώνεται σε καθημερινή πια βάση, με την προβολή του συνόλου των δεινών της πατρίδας μας, που ζητούν λύσεις. Τα Τέμπη δεν ξεχνιούνται, δεν τελειώνουν και δεν ξεθωριάζουν, παρότι πέρασε πάνω από χρόνος από την αποφράδα εκείνη στιγμή, και παρότι πολυάριθμοι υπεύθυνοι πόνταραν στη λησμονιά τους. Αντιθέτως, το έγκλημα των Τεμπών σέρνει από τα σκοτεινά υπόγεια στο άπλετο φως, όλα όσα μικραίνουν την Ελλάδα, την κάνουν να ντρέπεται, την καθιστούν έρμαιο ημεδαπών και ξένων συμφερόντων, περιορίζουν δραματικά τους ορίζοντές της, την δουλοποιούν και εξαθλιώνουν τους πολίτες της.

Μέσα από το δράμα των Τεμπών προβάλλει μια αξιοθρήνητη Ελλάδα, που δεν αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει, αν δεν απεμπολήσει, με όσο υψηλό τίμημα και αν χρειαστεί, το σύνολο του βόθρου, με το οποίο την έλουσαν οι διαχρονικοί της αρμόδιοι.

Ο ρόλος του εγκλήματος στα Τέμπη

Τα Τέμπη είναι αυτά που υφαίνουν, σιγά αλλά σταθερά, τη συνειδητοποίηση της ύπαρξης μιας υποχθόνιας καθεστωτικής μορφής, που μέσα της βιώνει η χώρα μας. Ένοχες δεν είναι μόνον η Κυβέρνηση, τρέχουσα και προηγούμενες, αλλά σε κάποιο βαθμό και όλοι εμείς, που επί χρόνια ανεχόμαστε, για να μην προσθέσω και ενθαρρύνουμε τη συνέχιση αυτών των βαρύτατα αρρωστημένων καταστάσεων. Τα Τέμπη φαίνεται να έχουν αναλάβει, έτσι, το ρόλο πιστής μικρογραφίας της σαπίλας, μέσα στην οποία βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, και η οποία μας αποτελειώνει. Τι, ακριβώς, λοιπόν, ξεσκεπάζουν τα Τέμπη:

1. Την πλήρως ξεχαρβαλωμένη, εδώ και χρόνια, οικονομία μας, που οι εκάστοτε αρμόδιοι την «φκιασιδώνουν συνεχώς», για να μην καταρρεύσει. Με τα Τέμπη, ωστόσο, κατέρρευσε! Το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί, σήμερα, τη μοναδική χώρα στην υφήλιο (από όσο γνωρίζω), που το 2024 ουσιαστικά δεν διαθέτει σιδηρόδρομο, και που έφτασε στο έσχατο αυτό σημείο μέσα από σταδιακή, πολύμορφη και σκανδαλώδη επιδείνωση ετών, επαληθεύει αυτό το γενικότερο συμπέρασμα μου. Η κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων φωτογραφίζει το σύνολο της οικονομίας μας.

2. Αναμφίβολα υπάρχουν υπεύθυνοι, στα όρια εγκληματιών. Αυτοί, διαχέονται παντού, και εκτός σιδηροδρόμων, στο σύνολο της κοινωνίας, της δικαιοσύνης, της οικονομίας, των θεσμών γενικότερα. Και, ακριβώς, τα Τέμπη τους ξεσκεπάζουν σε καθημερινή βάση πια, και με λεπτομέρειες, που συναγωνίζονται την πιο οργιώδη, την πιο ξέφρενη φαντασία, όπως εμπεριέχεται σε μυθιστορήματα εγκλημάτων φρίκης. Αναφέρομαι σε όσους κατηγορούνται για τα εγκλήματα στα Τέμπη, αλλά και σε όσους παραμένουν προς το παρόν στη σκιά. Συνυπάρχει μαζί τους και η σωρεία των διαχρονικών υπευθύνων, που με ενέργειες η παραλείψεις συνέβαλαν στο τωρινό κατάντημα. Οι απεγνωσμένες, και με κάθε κόστος πια, προσπάθειες τους, όχι μόνο αποβλέπουν στο να απαλλαγούν των ευθυνών τους, αλλά και επιπλέον, με ωκεανούς μικρότητας, ανεντιμότητας, ευτέλειας, αδικίας και απόπειρας στρεψοδικίας να τις φορτώσουν στους κομπάρσους του εγκλήματος, στο στιγμιαίο «ανθρώπινο λάθος». Που και βέβαια υπήρχε και αυτό, αλλά μόνον επειδή είχαν προηγηθεί σωρευτικά και εγκληματικά λάθη, παραλείψεις, εφησυχασμοί, εξυπηρέτηση συμφερόντων, συγκαλύψεις, ωδές στην υποτέλεια, και στο βάθος Μνημόνια.

Ήδη, έρχονται με ιλιγγιώδη πια ταχύτητα στην επιφάνεια και νέες εγκληματικές ενέργειες, όπως απόκρυψη στοιχείων, αλλοίωση δεδομένων, μπάζωμα κρίσιμων για την ανάκριση χώρων, παραποίηση συνομιλιών, επίθεση εναντίον οποιασδήποτε δικαστικής προσπάθειας διερεύνησης της δυσώδους αυτής υπόθεσης κ.ο.κ. Μια και μόνο λέξη αρμόζει εδώ: ΝΤΡΟΠΗ.

3. Εκτός από το ξεχαρβάλωμα της οικονομίας, που διαπιστώνεται αβίαστα, παρότι καμουφλάρεται κάτω από μεγαλορρημοσύνες και αυτάρεσκες δηλώσεις, χωρίς φυσικά αντίκρισμα, επιπλέον δεν υπάρχει ε χώρος στην Ελλάδα, που να μην έχει σοβαρά διαβρωθεί. Η δημόσια υγεία είναι άραγε καλύτερη ή χειρότερη σε σύγκριση με τις λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες της υφηλίου; Η ποιότητα της δημόσιας παιδείας, πως και γιατί έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο απελπιστικό βαθμό; Μας έχει άραγε μείνει λιμάνι, αεροδρόμιο, τράπεζα, δημόσια ιδιοκτησία που να μην έχει ξεπουληθεί; Και τι ακριβώς συνέβη στη γεωργία και στη βιομηχανία μας, που αναπτυσσόμενες με ταχείς ρυθμούς στο όχι μακρινό παρελθόν, έχουν περιπέσει σε βαθιά υπανάπτυξη; Αλλά τι γίνεται και με την ασφάλεια, καθώς δεν τολμά πια να περπατήσει βράδυ κανείς στις ελληνικές πόλεις; Και με τη βία των νέων, που ήταν ανύπαρκτη στο άμεσο παρελθόν τι ακριβώς συμβαίνει; Και, ακόμη και κυρίως, ποιοι ήταν αυτοί που τόλμησαν να καταπατήσουν τις παραδόσεις μας, τη θρησκεία, την ιστορία, την ανθρώπινη υπόστασή μας; Και που ήδη, αυτοί οι ίδιοι προσπαθούν να μας πείσουν, με καταιγιστικές και άκρως ανάρμοστες μεθοδεύσεις, ότι όσοι εξακολουθούν να σέβονται τις βάσεις της ύπαρξής μας είναι ακροδεξιοί, καθυστερημένοι, αμόρφωτοι και άλλα φαιδρά. Που, δυστυχώς, όλα τα παραπάνω είναι η συνέχεια των θλιβερών συνθηκών, με τις οποίες επιχειρήθηκε ο εορτασμός των 200 ετών από την Παλιγγενεσία, με τον ορισμό της κυβερνητικής επιτροπής Ελλάδα 21, εντός της οποίας έβριθαν τα αυγά του φιδιού. Αλλά, και πως φθάσαμε εμείς οι Έλληνες, στις καθημερινές, αφόρητες τουρκικές προσβολές και απειλές, να απαντάμε ότι…. «άλλαξε το κλίμα στις ελληνοτουρκικές», και ότι «τώρα είμαστε φίλοι»; Πως τολμήσαμε να έχουμε, ουσιαστικά, εγκαταλείψει την Κύπρο, επαναφέροντας στην πράξη το ρηθέν ότι αυτή «είναι μακριά»; Πως συμβαίνει να έχουμε αφήσει για πολλοστή φορά τη Θράκη στο έλεος όσων πολύ επικίνδυνων δρομολογούνται εκεί, με τη δικαιολογία….δεν είδαμε, δεν γνωρίζουμε; Πως δικαιολογείται να παραμένουμε απαθείς απέναντι στις εγκάρσιας πια σημασίας παραβιάσεις της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών; Και στο συνεχιζόμενο, αλλά πια χωρίς εμφανή στόχο, αιματοκύλισμα στην Ουκρανία, πως συμβαίνει εμείς να το ενθαρρύνουμε, και να το διαιωνίζουμε, αποστέλλοντας στον κ. Ζελένσκι οπλισμό, που αποστρατικοποιεί τα ευαίσθητα δικά μας νησιά; Ακόμη, πως και γιατί διαρρηγνύουμε με άκομψους και ανεγκέφαλους τρόπους τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τη Ρωσία; Για να αποδείξουμε τι ακριβώς; Το πόσο βαθιά βαμμένοι με δυτικά χρώματα επιδιώκουμε να εμφανιζόμαστε; Και το Βυζάντιο; Ήταν και αυτό δυτικό, ή δεν θέλουμε να το ξέρουμε; Μήπως έχουμε κάποια κρυμμένη στρατηγική, που να δικαιολογεί, όλα αυτά τα παράλογα και επικίνδυνα ή όπως φαίνεται, πρόκειται μάλλον για «εμπνεύσεις φτερών στον άνεμο»;

Ανάγκη κάθαρσης και αναγέννησης

Αυτή η ασύλληπτης έκτασης σήψη και εθνική παρακμή δεν είναι δυνατόν να θεραπευτεί με απλές αντιδράσεις του στενού περιβάλλοντος και των επιδιώξεων των πολιτικών κομμάτων. Απαιτείται συλλογική, πανελλαδική συνειδητοποίηση του τι μας εξαφανίζει, καθώς και ύπαρξη σοβαρού σχεδίου για την εθνική μας ανόρθωση. Ένα πρώτο θετικό βήμα προς την έναρξη της προσπάθειας για γενικότερη εξυγίανση και ομαλοποίηση θα μπορούσε, βέβαια, να στηριχτεί στην πρόταση δυσπιστίας, από τους 85 βουλευτές της αντιπολίτευσης, παρότι δεν προβλέπεται να καταλήξει σε, τουλάχιστον άμεσο και αξιόλογο αποτέλεσμα. Ωστόσο, και η κίνηση αυτή, που οριοθετείται στις συνέπειες του εγκλήματος των Τεμπών, πιθανότατα να αποδειχθεί πολύτιμη, ως έναυσμα επιστράτευσης δυνάμεων ικανών να οδηγήσουν σε γενική κάθαρση και αφύπνιση. Το πως και το πότε, αλλά και το εάν, αυτή η αρχική προσπάθεια θα συνεχιστεί, είναι προς το παρόν απαντήσεις που κινούνται στο χώρο της φαντασίας και της ελπίδας. Όμως, ήδη πολλές ενδείξεις, που πολλαπλασιάζονται καθημερινά, αναρτούν το έγκλημα των Τεμπών ως ΦΑΡΟ εθνικής αναγέννησης. Και, αν αυτό συμβεί, το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη θα περάσει στην ιστορία ως εναρκτήριος σταθμός, που οδηγεί στην επιβίωση της πατρίδας μας.

Θέλω να πιστεύω ότι οι αδικοχαμένες 57 ψυχούλες του εγκλήματος στα Τέμπη (ίσως και περισσότερες) υπάρχουν κάπου στο άπειρο και ακόμη ότι η έναρξη σωτηρίας της Ελλάδας, εξαιτίας της δικής τους θυσίας, θα είναι μια κάποια δικαίωση τους.


Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Ανθελληνικό παραλήρημα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Καταστρέψτε την Ελλάδα»! – Αυτούς θέλετε να κάνετε «γονείς»;

Η λεγόμενη «κοινότητα» ΛΟΑΤΚΙ+ λέει ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα. Ο αμερικανός ατζέντης των ομοφυλόφιλων Τζορτζ Τσούνης τί θέλει; Ο Τσούνης θεωρεί ότι η φιλοξενία του EuroPride στην Θεσσαλονίκη «αποτελεί μία παγκόσμια ευκαιρία για να λάμψει η πόλη και να φανεί ότι οι άνθρωποι της είναι ανοιχτοί και ευγενικοί….»!! Αν η Ελλάδα ήταν ελεύθερη χώρα και το πολιτικό της προσωπικό αποτελούνταν από Έλληνες και όχι από διεφθαρμένους ελληνόφωνους, θα ήτανε αυτός ο άνθρωπος ακόμη εδώ;

 


«DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant – Drag» – Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθεί τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμόΚαιρός να αρχίσει να κατανοεί ο κόσμος καλύτερα, σε ποιες κοινότητες παρέδωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα «κλειδιά» για να μπουκάρουν στο άσυλο της ελληνικής οικογένειας. Ο λόγος για τη στρατευμένη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Μια πολύχρωμη και καλοπληρωμένη κουστωδία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αποτελεί την ιδεολογική αιχμή της παγκοσμιοποίησης.

Σε πρόσφατο άρθρο, ασχοληθήκαμε με την κατάπτυστη αφίσα του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα Κορμιά», που φιλοξενήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ήταν εκείνο το βλάσφημο έκτρωμα που παρουσίαζε μια ημίγυμνη έγκυο γυναίκα πάνω στον σταυρό.

Πολλοί έσπευσαν να υπερασπιστούν την αφίσα, λέγοντας ότι η κακόγουστη αναπαράσταση ήταν καθαρά… συμβολικού/καλλιτεχνικού χαρακτήρα, και ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να χλευάσει τον Χριστό. Όμως «ξέχασαν» να δώσουν μια πειστική απάντηση για την επιγραφή «ΙΝΒΙ» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πάνω από το κεφάλι της σταυρωμένης γυναίκας. Οι δικαιολογίες τους είναι πιο κακοφτιαγμένες και από τις αφίσες τους, και ο κόσμος κατάλαβε πολύ καλά τις χριστιανοφοβικές τους αναφορές.

Ζούμε όμως σε μια χώρα που η πίστη είναι υπό διωγμό και η ανωμαλία γίνεται κρατικό δόγμα. Η κυβέρνηση υπερασπίστηκε την «ελευθερία της τέχνης» σε σχετικές ερωτήσεις που έγιναν στη Βουλή, οι διοργανωτές του φεστιβάλ κάλυψαν πλήρως τη ρατσιστική αφίσα, και δυνάμεις της αστυνομίας εστάλησαν για να καταπνίξουν τις πηγαίες αντιδράσεις του ευσεβούς κόσμου. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» κρύφτηκαν πίσω από τον αδέσποτο ολοκληρωτισμό μιας κυβέρνησης που επιδοτεί τη βλασφημία και νομοθετεί το αφύσικο.

ΟΙ ΛΟΑΤΚΙ+ ΤΟ ΛΈΝΕ ΞΕΚΆΘΑΡΑ: 
«ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ»!

Στο ίδιο φεστιβάλ εκμαυλισμού της κοινωνίας, αυτό της Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε με μεγαλοπρέπεια ένα άλλο βλάσφημο και ανθελληνικό ντοκιμαντέρ χείριστης αισθητικής: το «Avant – Drag». Σε αυτό το εικαστικό σκουπιδοθέαμα, 10 παρενδυτικοί άντρες που αυτοπροσδιορίζονται ως «performers», «αποδομούν το φύλο, τον εθνικισμό, το ανήκειν, την ταυτότητα, ενώ αντιμετωπίζουν την αστυνομική βαρβαρότητα, την τρανσφοβία και τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

Όπως και στα «Αδέσποτα Κορμιά», έτσι και ο δημιουργός του «Avant – Drag» ακολουθεί όλες τις – αφόρητα προβλέψιμες – ηλιθιότητες για να προκαλέσει και να υπερκεράσει το αδιέξοδο της αταλαντοσύνης του. Ένας από τους τραβεστί πιθηκίζει κάτι που παραπέμπει στον Χριστό και φορά ακάνθινο στεφάνι. Άλλος παρενδυτικός μιμείται την Παναγία. Άλλος έχει σταυρό στο μέτωπο και φωτογραφίζεται σε στάση… προσευχής. Άλλος ντύνεται κλόουν «τσολιάς», με ανάλογη στολή. Άλλος φέρει… στηθόδεσμο με ελληνικές σημαίες. Δεν χρειάζεται να προσθέσω άλλα. Καταλάβατε το επίπεδο.

Αυτοί που υποτίθεται ότι καταγγέλλουν «τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας», επιδεικνύουν έναν χυδαίο κοινωνικό ρατσισμό κατά των Ελλήνων χριστιανών, βλασφημώντας κάθε ιερό σύμβολό τους. Και μεταχειρίζονται τα ίδια μπαγιάτικα κλισέ, σαν να ξεπήδησαν από τη δεκαετία του ’80.

Όλοι μαζί οι «performers» και οι συντελεστές αυτής της οφθαλμοπάθειας που περνιέται για «ντοκιμαντέρ», παρουσιάστηκαν στην πρεμιέρα που φιλοξένησε «υπερήφανα» το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν 10 μέρες. Εκεί οι παρενδυτικοί σταθήκαν δίπλα – δίπλα, και με ένα μήνυμα εξέφρασαν τις πραγματικές επιδιώξεις τους, γιατί θέλει ο ανθέλληνας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει. Κρατώντας ένα πλακάτ, ύψωσαν τις λέξεις «DESTROY GREECE» (καταστρέψτε την Ελλάδα).

Οι άνθρωποι το λένε καθαρά και ξάστερα. Στόχος τους είναι να ισοπεδώσουν οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ορθοδοξία. Τους πολιτισμικούς εκπρόσωπους της κατεδάφισης της Ελλάδας, φιλοξένησε η Βουλή στα πλαίσια της συζήτησης για το κατάπτυστο νομοσχέδιο της «ισότητας στον γάμο». Η κυβέρνηση λήστεψε τη μητρότητα και τη πατρότητα από το θησαυροφυλάκιο της φύσης, και την παρέδωσε σε πολιτισμικούς τρομοκράτες και φορείς ανωμαλίας. Tην Ελλάδα την μισούν, αλλά τα παιδιά της τα θέλουν. Την ελληνική οικογένεια τη μισούν, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν κακέκτυπό της.

ΠΟΙΟΙ ΦΙΛΟΞΕΝΟΎΝ ΡΗΤΟΡΙΚΉ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΜΊΣΟΥΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ;

Με μια ματιά στο ΔΣ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί φιλοξενούνται τέτοιες ρητορικές μίσους κατά των Ελλήνων, με την κάλυψη του κράτους. Ένα από τα «υπερήφανα» μέλη του ΔΣ είναι η – γνωστή μας – Θέμις Μπαζάκα που είχε ζητήσει να καταργηθεί η προσευχή και τα θρησκευτικά από τα σχολεία, είχε καταγγείλει για «ρατσισμό» και «θρησκοληψία» τους χριστιανούς και είχε ζητήσει να επιβάλλει το κράτος τη «σεξουαλική εκπαίδευση» στους μαθητές, παρακάμπτοντας τους γονείς.

Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος το 2023 ήταν συντονιστής στη συζήτηση που διοργάνωσε η Mastercard στα πλαίσια του Φεστιβάλ, και αφορούσε «το μέλλον της αναπαράστασης της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση».

Στο ΔΣ φιγουράρει και ο Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ3, Φίλιος Στάγκος, δίνοντας μας μια καλή ιδέα γιατί η – πάλαι ποτέ αξιέπαινη ΕΡΤ3 – τα τελευταία χρόνια έχει απομείνει ένα διεθνιστικό λείψανο της παλιάς της αίγλης. Επιπλέον γίνεται αντιληπτό πώς κινούνται παράλληλα οι εκστρατείες διαφθοράς της ηθικής, σε κινηματογράφο και τηλεόραση.

Καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο «Avant – Drag» και άλλες «αδέσποτες» αλητείες θα βλέπουμε από εδώ και πέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο), αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στα εικαστικά εκτρώματα που έρχονται.

LGBTQ – ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΌΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΌΣ – ΣΑΤΑΝΙΣΜΌΣ

Έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν. Μια αμερικανοκίνητη κουλτούρα που πρεσβεύει η queer κοινότητα, έρχεται να μας κηρύξει ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα. Ακριβώς διότι η woke ατζέντα είναι «ατομική βόμβα» πολιτισμικής καταστροφής. Στα ερείπια των χωρών που αφήνει πίσω της, θα χτιστεί η παγκοσμιοποιημένη δικτατορία.

Η Βαβυλώνα του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, δεν μπορούν να κρύψουν πλέον ότι χρησιμοποιούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα σαν όπλο μαζικής επιβολής σε όλους τους λαούς. Και όταν λέμε όπλο, το εννοούμε και κυριολεκτικά. Πέρα από τα κυβερνητικά προγράμματα των ΗΠΑ που επενδύουν δισεκατομμύρια στην παγκόσμια προώθηση της Woke ατζέντας, έχουμε τους κολοσσούς της αμερικάνικης πολεμικής βιομηχανίας να βάφουν τα όπλα που αιματοκυλούν τον πλανήτη, στα χρώματα της «υπερηφάνειας». Μεταφορικά μιλώντας.

Όλες οι μεγάλες βιομηχανίες οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, δίνουν προτεραιότητα σε εργασιακά προγράμματα και δράσεις «συμπερίληψης», και μάλιστα συμμετέχουν και σε «Pride» παρελάσεις. Κολοσσοί όπως η Lockheed Martin, η Raytheon Technologies (RTX πλέον), η Boeing και η General Dynamics έχουν εντάξει στο marketing τους τη «ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητα», όσο γεμίζουν τον πλανήτη με ανισότητα, πολέμους και δυστυχία.

Και όσον αφορά το μίσος που επιδεικνύουν οι οργανωμένες κοινότητες ΛΟΑΤΚΙ+ προς τον χριστιανισμό, παρουσιάζει και αυτό κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απολήξεις. Μεγάλη απήχηση στα LGBTQ+ άτομα, έχουν και οι δύο μεγάλες σατανιστικές «εκκλησίες» που ιδρύθηκαν στην Αμερική και αναγνωρίζονται επίσημα από το αμερικανικό κράτος: Η «Church of Satan» και το «Satanic Temple», κάνουν κυριολεκτικά θραύση στην LGBTQ+ κοινότητα. Οι λόγοι είναι προφανείς. Ο Σατανάς ως σύμβολο (που μάλιστα παρουσιάζεται και ως ερμαφρόδιτος) πρεσβεύει όλες τις επαναστάσεις του ανθρώπου εναντίον των Θεϊκών και των φυσικών νόμων. Ακόμα και η ψυχωτική επίκληση των ΛΟΑΤΚΙ+ στην «αγάπη» που την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για όλες τις ακολασίες, είναι πνευματική παρακαταθήκη του «Νόμου του Θελήματος» που επινόησε ο Εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι, δηλαδή το «Love is the Law, love under will» (Η αγάπη είναι ο μόνος νόμος, η αγάπη να υποτάσσεται στο θέλημα).

Σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Vice ο Ash Blackwood, ιδρυτής ενός παραρτήματος του «Satanic Temple» στη Νέα Υόρκη, εξήγησε στην εφημερίδα ότι σε αντίθεση με πολλές οργανωμένες θρησκείες, ο σατανισμός έχει καλλιεργήσει μια «ενθουσιώδη ατμόσφαιρα αποδοχής για τα LGBTQ άτομα». Σε τέτοιο σημείο που το κίνημα του σατανισμού έχει γίνει «κόμβος» για την πολύχρωμη κοινότητα, και μάλιστα οι σατανιστές εκπροσωπούνται και επίσημα σε «Pride» παρελάσεις, ανεμίζοντας περήφανα σημαίες του Εωσφόρου με φόντο το ουράνιο τόξο.

Ο ιδρυτής του Satanic Temple, Lucien Greaves, είχε εκτιμήσει ότι δεν θα εκπλαγεί αν περισσότερο από το ήμισυ των πιστών της «εκκλησίας» αποτελείται από LGBTQ+ άτομα. Σύμφωνα με τον Greaves, ο «Σατανικός Ναός» συμμετέχει σε παρελάσεις υπερηφάνειας σε όλη τη χώρα και είναι ορκισμένος να προστατεύει και να αγωνίζεται για την ομοφυλοφιλική κοινότητα και τα δικαιώματά της.

Να λοιπόν πώς μπορεί να συμπληρωθεί το παζλ της ανθελληνικής και αντιχριστιανικής δράσης των ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων, που έχουν διεισδύσει σήμερα στην ελληνική Βουλή, στα σχολεία, στους πολιτιστικούς φορείς, στο πνεύμα των νόμων, στη δημόσια διοίκηση. Ο καθένας μπορεί να κάνει τους συνειρμούς του και να κατανοήσει τι όλεθρος έχει εισχωρήσει στα ενδότερα του ελληνικού κράτους…
«DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant - Drag» - Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθούν τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό.
«DESTROY GREECE» φώναξαν οι «queer» πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Αvant - Drag» - Κοιτίδα βλασφημίας το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Πως η αμερικανοκίνητη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα προωθούν τη παγκοσμιοποίηση και τον σατανισμό.

πηγή

Σφαγή της Μόσχας: ΑΝ Ο ΕΝΤΟΛΕΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ; di Giorgio Cattaneo


Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΝΤΟΛΕΑΣ ΤΗΣ Σφαγής της Μόσχας:
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ


Υπάρχουν εικόνες που μιλούν από μόνες τους. Για παράδειγμα, η πομπή των Ρωμαίων πολιτών μπροστά από τη ρωσική πρεσβεία. Εκατοντάδες λουλούδια τοποθετήθηκαν μπροστά από τις πύλες, στη μνήμη των θυμάτων του Δημαρχείου του 
Crocus City Hall. Μια γυναίκα, συγκινημένη: «Έχουμε ήδη δει αυτά τα πράγματα στην Ιταλία το 1944: οι ηττημένοι Ναζί ήταν αδίστακτοι. Από θυμό, υποχωρώντας άφησαν πίσω τους ένα ίχνος σφαγών κατά του άμαχου πληθυσμού». Είναι γεγονός: ο εγχώριος τρόμος εκρήγνυται στη Ρωσία τη στιγμή που ο ουκρανικός στρατός χάνει δραματικά έδαφος στο πεδίο της μάχης. Άλλο ένα άμεσο γεγονός που τραβάει τα βλέμματα: στις ευρωπαϊκές μας πόλεις, δολοφόνοι του ISIS σκοτώθηκαν γρήγορα. Καμία δυνατότητα ανάκρισής τους, αποκάλυψης συνεργών και υποκινητών. Στη Μόσχα, ωστόσο, οι φερόμενοι δολοφόνοι συνελήφθησαν και σύρθηκαν στο δικαστήριο: ταλαιπωρημένοι και ξυλοκοπημένοι μέχρι θανάτου, αλλά ζωντανοί και καλά.

Όπως πάντα, οι διαυγείς προβληματισμοί προέρχονται από έναν παρατηρητή όπως ο Ντμίτρι Κορέσκοφ : «Φοβόμουν την τρομοκρατία πριν από δύο χρόνια, όταν η σύγκρουση εξερράγη στο Ντονμπάς. Αντίθετα, έρχεται τώρα, όταν η Ουκρανία δείχνει ότι δεν μπορεί πλέον να αντέξει τη ρωσική στρατιωτική πίεση». Ένας άλλος αναλυτής, ο Davide Rossi , υπογραμμίζει πώς οι ηγέτες της Μόσχας δεν φαίνεται να πιστεύουν στην τζιχαντιστική «γνησιότητα» της επίθεσης, δεδομένων των πάρα πολλών δυτικών σκιών πίσω από την αδιαφανή άνοδο του ISIS. Μέσα σε αυτό το χάος είναι δύσκολο να φτάσουμε σε βεβαιότητες. Αλλά στο μεταξύ εμφανίζεται ένα όνομα: αυτό της Βικτόρια Νούλαντ, της διαβόητης «πολέμαρχης» που μόλις αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. «Πέρυσι στίς 22 Φεβρουαρίου – υπενθυμίζει ο Rossi – η Nuland είχε προκαλέσει τον «ασύμμετρο πόλεμο» εναντίον της Μόσχας, για να διορθώσει τις αποτυχίες στο πεδίο της μάχης».

Σκοτεινό προηγούμενο: η επίθεση που στοίχισε τη ζωή στην Darja Dugina, σύμφωνα με ορισμένους που αποδίδονται σε ένα περιθώριο των ουκρανικών υπηρεσιών, αν και το Κίεβο πάντα αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη. «Ακόμα και πριν από αυτό: η Νούλαντ είχε επίσης ανακοινώσει ότι ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream θα καταστρεφόταν εάν η Ρωσία επιτήθετο στην Ουκρανία». Πολλά στοιχεία συμπλέκονται, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στις πιο διαφορετικές κατευθύνσεις. «Ωστόσο, ένα σημείο παραμένει: η παραβίαση της ασφάλειας υπήρξε – προσθέτει ο Ρόσι – παρά τη ρητή προειδοποίηση που απηύθυναν στους Ρώσους οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες είχαν σημάνει δυνατά τον συναγερμό για την τρομοκρατία, παραπέμποντας σε μια επίθεση που ετοιμαζόταν σε θέατρα και συναυλίες».

«Είναι έκπληξη – συνεχίζει ο Rossi – ότι ένα αποτελεσματικό σύστημα ασφαλείας (ειδικά σε μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο αυτή τη στιγμή, όπως η Ρωσική Ομοσπονδία) θα μπορούσε να έχει αφήσει ένα κενό αυτού του είδους. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Αλλά οι τέσσερις εκτελεστές έδρασαν ανενόχλητοι για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα». Και μιλώντας για προειδοποιήσεις: «Η ειδοποίηση που κυκλοφόρησε η Ουάσιγκτον για να βοηθήσει τη Μόσχα – σημειώνει ο Koreshkov – εγκρίνει μια υποψία: ήταν ίσως οι αμερικανοί 007 αναστατωμένα από τα σχέδια άλλων μυστικών υπηρεσιών, ίσως βρετανικών; Ήταν κάποιος στον ευρωπαϊκό χώρο του ΝΑΤΟ πιθανώς διατεθειμένος να σχεδιάσει μια καταστροφική σφαγή που προοριζόταν να κάνει τον ρωσικό πληθυσμό ανήσυχο, θέτοντας έτσι το Κρεμλίνο σε δύσκολη θέση στο εσωτερικό μέτωπο αμέσως μετά την επανεκλογή του Πούτιν στο δημοψήφισμα;

Η ημερομηνία της αιματηρής επίθεσης, η 22η Μαρτίου, έπεται εκείνης της σφαγής του ISIS που διαπράχθηκε στις Βρυξέλλες το 2016: η πρόθεση φαίνεται να είναι να αφήσουμε μια κατηγορηματική υπογραφή. Αλλά προσέξτε: «Πιστεύω ότι οι τρομοκράτες – λέει ο Koreshkov – έπρεπε να αναβάλουν την ενέδρα, λόγω των πολύ υψηλών επιπέδων ασφαλείας των προηγούμενων ημερών: αυτό αποδεικνύεται από την εκπληκτική ακύρωση της συναυλίας του τραγουδιστή Shaman, πολύ δημοφιλούς στή Ρωσία". Η εμφάνισή του αναμενόταν στις 9 Μαρτίου, παραμονές των εκλογών. «Ώστε αυτή ήταν η ημερομηνία που είχε αρχικά προγραμματιστεί για την επίθεση; Ο Shaman δεν είναι ένας οποιοσδήποτε τραγουδιστής. Τα τραγούδια του είναι γεμάτα πατριωτική ρητορική. Και ο σόουμαν προστατεύεται από ένα πολύ προσεκτικό δίκτυο ασφαλείας».

Ο Ντμίτρι Κορέσκοφ επιδεικνύει απαισιοδοξία: «Στον απόηχο της σφαγής της Μόσχας, για πρώτη φορά, η Ρωσία χρησιμοποίησε έναν υπερηχητικό πύραυλο Zirkon για να χτυπήσει ένα κέντρο διοίκησης στο Κίεβο, γεμάτο με Ουκρανούς στρατιωτικούς ηγέτες. Ένα μόνο Zirkon κοστίζει 200 ​​εκατομμύρια δολάρια: η χρήση του σημαίνει ότι θέλεις να επιδεινώσεις τη σύγκρουση». Ο Κορέσκοφ είναι επίσης απαισιόδοξος στο μέτωπο της τρομοκρατίας: «Φοβάμαι ότι κάποιες επιθέσεις, αντί για την Ευρώπη, θα μπορούσαν να χτυπήσουν τις ΗΠΑ την παραμονή των προεδρικών εκλογών».

Ίσως και η επιφυλακτικότητα του Πούτιν να πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση: «Δεν πιστεύει στην αυτονομία του ISIS και προκαλεί τη συνενοχή του Κιέβου, αλλά προτιμά να αποφύγει να κατονομάσει τον πραγματικό υποκινητή», υπογραμμίζει πάντα ο Koreshkov. «Μέχρι στιγμής, η επιχείρηση των Τατζίκων θα ήταν εμφανής, ενώ η στρατολόγησή τους (διαδικτυακά) θα έκανε κάποιον να σκεφτεί τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν τα ουκρανικά 007. Αλλά θα μπορούσε να είναι λάθος κατεύθυνση: επειδή η Ουκρανία δεν έχει την επιχειρησιακή ικανότητα να πραγματοποιήσει μια σφαγή όπως αυτή στη Μόσχα, η οποία προετοιμάστηκε - εβδομάδες νωρίτερα - υπό τη μύτη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών». Με άλλα λόγια: «Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι κάποιος μηχανισμός του Κιέβου μπορεί να βοήθησε τους δολοφόνους, οι οποίοι στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να διαφύγουν στην Ουκρανία, αλλά οι άνδρες του Ζελένσκι σίγουρα δεν μπορούν να είχαν σχεδιάσει παρόμοια επίθεση».

Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει σίγουρα σε σχέση με το παρελθόν
. Πρώτον, η αποπομπή της Νούλαντ από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μετά η προειδοποίηση στους Ρώσους για τον κίνδυνο επιθέσεων. Και στον απόηχο της σφαγής στη Μόσχα, η συγκλονιστική αποχή των ΗΠΑ για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα που ζητήθηκε από τον ΟΗΕ: μια απόφαση άνευ προηγουμένου, που εξόργισε τον Νετανιάχου. Ergo: τα περιστέρια πέρασαν στην αντεπίθεση; Η αίσθηση είναι ακριβώς αυτή: μια δραματική και επικίνδυνη αναμέτρηση, χωρίς να γλυτώνουμε χτυπήματα.


Η αναίρεση του «δόγματος της αναλογίας του όντος» στο θεολογικό έργο του αγ. Γρηγορίου Παλαμά(β)

              π. Χρίστος Μαλάης

                                              ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η αναίρεση του «δόγματος της αναλογίας του όντος» 
στο θεολογικό έργο του αγ. Γρηγορίου Παλαμά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

2.1.3 Η ανασκευή των βαρλααμικών επιχειρημάτων
α) Σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, οι όντως θεοφόροι μπορούν να υψωθούν πάνω από κάθε γνώση και να «αποφάσκουν» έτσι το θείο από όλα τα κτιστά, ακόμα και από εκείνα τα οποία είτε δε γνωρίζουμε, είτε δεν είναι δυνατό να γνωρίσουμε4. Ο απ. Παύλος λέει ότι ο Χριστός κάθισε πάνω από κάθε όνομα, όχι μόνο από εκείνα που ονομάζονται, που είναι δηλαδή γνωστά στον παρόντα αιώνα, αλλά και από εκείνα που είναι άγνωστα και θα γίνουν γνωστά στο μέλλοντα αιώνα5. Αλλού πάλι, αφού εγκωμίασε τη μεγαλοσύνη του Θεού από εκείνα που δεν είναι γνωστά σ’ αυτόν, είπε ότι κανένα από αυτά δε μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού6. Αφού απαρίθμησε όλα τα αισθητά και νοητά, τα παρόντα και τα μέλλοντα, πρόσθεσε ότι κανένα άλλο κτίσμα δε μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, «ἐκ τῶν ὄντων καὶ τὰ μὴ ὄντα συνορῶν καὶ κατ’ εκείνων ὡς ὄντων ἀποφαινόμενος»7. Πρώτα απαρίθμησε τα γνωστά όντα για να αποδείξει ότι κανένα από αυτά δεν είναι ικανό να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, και από αυτά πάλι συμπέρανε κατ’ αναλογίαν ότι και τα μη όντα είναι αδύνατο να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού. Η φράση «ἐκ τῶν ὄντων καὶ τὰ μὴ ὄντα συνορῶν» σημαίνει ότι από τα όντα γίνεται κατανοητό κατ’ αναλογία ότι και τα μη όντα δε μπορούν να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού, γι’ αυτό και ο απ. Παύλος διατυπώνει τη γνώμη του γι’ αυτά ως να ήταν όντα. Η αναλογία αυτή στηρίζεται στη σχέση όντων-μη όντων, γι’ αυτό και δε συνεπάγεται οποιαδήποτε σύγχυση ανάμεσα στα θεία και στα κτιστά. Αυτό δηλαδή που ισχύει για τα όντα σε σχέση με την αγάπη Θεού, ισχύει κατ’ αναλογία και για τα μη όντα σε σχέση με την αγάπη του Θεού: ότι δηλαδή κανένα από τα δύο δε μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού. Πρόκειται για μία αναλογία την οποία μόνο οι πιστοί μπορούν όχι απλά να γνωρίσουν με το μυαλό τους, αλλά και να βιώσουν μέσα από την ίδια τη ζωή τους. Διότι, μόνο αυτοί, αφού υψωθούν πάνω από τη φυσική γνώση, μπορούν να αποκτήσουν τη βεβαιότητα ότι αν και ο Θεός μπορεί να φέρει στην ύπαρξη τα μη όντα, ωστόσο η θεία αγάπη στον άνθρωπο δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτά8. Συνεπώς, μόνο εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά μπορούν να αποφανθούν για τα μη όντα κατ’ αναλογία προς τα όντα και να κατανοήσουν έτσι ότι δεν επηρεάζουν καθόλου τη δύναμη της θείας αγάπης μέσα τους.
β) Οι πιστοί, σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, μπορούν να κατανοήσουν από το ένα τα πολλά και από τα μερικά τα πάντα, με τον εξής τρόπο: πρώτα αναγνωρίζουν το Θεό ως αίτιο όλων, στη συνέχεια αφαιρούν Εκείνον από όλα αυτά, και τέλος προσθέτουν με την πίστη τους αυτό που υπερβαίνει τη θεογνωσία μέσω των όντων, ότι δηλαδή όλα ήλθαν στην ύπαρξη «ἐξ οὐκ ὄντων» με μόνο το λόγο του9. Η σύνδεση των όντων με τα μη όντα οφείλεται άρα σε τρεις διαδοχικές πράξεις, τις οποίες μόνο οι πιστοί μπορούν να εκτελέσουν:
(Α) στην αναγνώριση ότι ο Θεός είναι η αιτία των πάντων,
(Β) στην αφαίρεση του άκτιστου Θεού από όλα τα κτιστά όντα,
(Γ) στην εκ πίστεως παραδοχή ότι όλα τα όντα ήλθαν στην ύπαρξη «ἐξ οὐκ ὄντων» με μόνο το λόγο του Θεού.
γ) Αυτή η πάνω από τη σκέψη γνώση, σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, δεν παρέχει τη θεογνωσία διαμέσου των όντων ή τα μη όντων, από το σύνολο δηλαδή των κτιστών, αλλά διαμέσου του ακτίστου φωτός το οποίο είναι δόξα του Θεού και του Χριστού Θεού10. Το άκτιστο φως, δεν παρέχει τη γνώση του Θεού κατά την αιτία ή κατ’ αναλογία, όπως παρέχεται από την καταφατική ή την αποφατική οδό11. Ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, για να φανερώσει τον πνευματικό και υπερ-φυσικό χαρακτήρα της θεογνωσίας που παρέχει στον άνθρωπο το άκτιστο φως, χρησιμοποιεί την αναλογία του γάμου: «Ἆρ’ εἰ καὶ μὴ γάμου τις λάβοι πεῖραν, οὐ τὴν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν οἶδε συνάφειαν, ἐπεὶ τὴν ἀναλογίαν ἐξ ἐκείνου συνορᾶν οὐκ ἔχει;»12. Για να γνωρίσει ο πιστός το μυστήριο του γάμου και της ένωσης του Χριστού με την Εκκλησία, δεν είναι απαραίτητο να δοκιμάσει εκ πείρας και το συζυγικό γάμο. Η ύπαρξη της αναλογίας ανάμεσα στον ανθρώπινο και στο θείο γάμο, δεν αποτελεί απαραίτητο όρο για να μπορέσει ο πιστός να γνωρίσει το μυστήριο της ένωσης του Χριστού με την Εκκλησία του. Ο πιστός μπορεί να γνωρίσει το γάμο της Εκκλησίας με το Χριστό, ακόμα και όταν δεν έχει πείρα του συζυγικού γάμου. Αυτό εννοεί ο απ. Παύλος, σημειώνει ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, λέγοντας ότι το μυστήριο του γάμου είναι μεγάλο, αλλά αναφέρεται στο Χριστό και στην Εκκλησία13. Γι’ αυτό και το μυστήριο του γάμου Θεού και Εκκλησίας, μπορεί να βιωθεί και μέσα από τον παρθενικό βίο14.

2.1.4 Τα όρια της αναλογίας ως γνωστικής ικανότητας
Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος δεν είδε τον Υιό του Θεού να στέκεται στα δεξιά του Πατρός ούτε με νοητό τρόπο, ούτε αισθητό, ούτε αποφατικά, «μήτε κατ’ αἰτίαν ἢ ἀναλογίαν διανοούμενος τὰ θεῖα»15. Ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς διακρίνει ανάμεσα σε τέσσερις διαφορετικούς τρόπους γνωστικής προσπέλασης των πραγμάτων που προσπίπτουν στην ανθρώπινη αντίληψη:
α) τη νοερή αντίληψη,
β) την αισθητή αντίληψη,
γ) την «ἐξ ἀποφάσεως» αντίληψη,
δ) την «κατ’ αἰτίαν ἢ ἀναλογίαν» αντίληψη.
Κανένας από τους τέσσερις αυτούς φυσικούς τρόπους γνωστικής προσέγγισης όσων προσπίπτουν στην ανθρώπινη αντίληψη, δεν είναι δυνατό να ανταποκριθεί στην ενατένιση των θείων και άρρητων μυστηρίων16. Απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι, ενώ ο Στέφανος έβλεπε τη θεία λαμπρότητα του Ιησού, οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να δουν τίποτα. Σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, ο τρόπος με τον οποίο ατένισε ο πρωτομάρτυρας τον Υιό του Θεού είναι «πνευματικός και αποκαλυπτικός»17. Η ενατένιση της θείας λαμπρότητας από όποιον είναι άξιος δεν στηρίζεται σε οποιαδήποτε δικιά του διανοητική προσπάθεια, αλλά στην καθαρότητα της καρδιάς του και στην ορθή του πίστη18. Μόνο τότε θα έλθει το Άγιο Πνεύμα και θα τον καταστήσει ικανό να δει με τρόπο πνευματικό εκείνα που είναι αόρατα από το νου και τη διάνοια19. Όσοι γνωρίζουν από πείρα τα απόρρητα, προσπαθούν να διηγηθούν με αισθητά ή νοητά σύμβολα τα μυστήρια του Πνεύματος, για χάρη όσων η πίστη είναι ακόμη μέτρια και έχουν ανάγκη από καθοδήγηση20. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται αισθητά ή νοητά σύμβολα για τη φραστική διατύπωση αυτού του θαύματος, δεν δηλώνει κάποια ομοιότητα ή αναλογία ανάμεσα στα άκτιστα και στα κτιστά. Τα κοινά ονόματα, που χρησιμοποιούνται τόσο για τα άκτιστα όσο και για τα κτιστά, όταν διανοούμαστε αναλογικά περί τα θεία, είναι μεταξύ τους ομώνυμα και εντελώς διαφορετικά ως προς το περιεχόμενό τους21. Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν τα άκτιστα, δεν έχουν κάποιο περιεχόμενο το οποίο μπορεί να συμπεριλάβει μέσα στον εαυτό του οτιδήποτε ανήκει στην περιοχή του ακτίστου22. Ο χαρακτήρας τους είναι μεν αναγωγικός, οδηγητικός και δεικτικός κατευθύνσεως προς την οποία πρέπει να τείνουν τόσο ο νους όσο και οι αισθήσεις, ωστόσο δεν αντιστοιχούν με κανένα τρόπο ως προς το περιεχόμενό τους με όσα είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη αντίληψη, και γίνονται γνωστά μόνο με την επενέργεια της ακτίστου χάριτος του Αγίου Πνεύματος.

2.1.5 Απόρριψη της αναλογίας ως φυσικής δυνατότητας ένωσης με το Θεό
Η θεοποιός ενέργεια, σύμφωνα με τον Βαρλαάμ, είναι μίμηση του Θεού, η οποία αποτελεί έξη της νοερής και λογικής φύσεως, «ἀπὸ τῆς πρώτης διακοσμήσεως ἀρχομένη καὶ τοῖς ἐσχάτοις τῶν λογικῶν περατουμένη»23. Ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, αντιτείνει ότι η θεοποιός ενέργεια δεν είναι μίμηση, αλλά μάλλον αμιμησία24. Διότι, εάν η χάρη της θεώσεως είναι φυσική έξη, πράγμα το οποίο σημαίνει ενεργοποίηση και φανέρωση φυσικής δυνάμεως, τότε εκείνος που θεώνεται θα είναι αναγκαστικά φύσει θεός, εφόσον η θέωση γίνεται κατά φυσική δύναμη και είναι καμωμένη ώστε να εμπεριέχεται μέσα στους κτιστούς όρους της φύσεως25. Αν ίσχυε όμως αυτό, τότε δε θα ήταν χάρη, αλλά φανέρωση της ενέργειας κατά φυσική δύναμη. Το συμβάν δε θα ήταν παράδοξο, διότι «κατὰ δεκτικὴν δύναμιν φύσεως ἡ θέωσις εἴη», δηλαδή η θεία ένωση θα συνέβαινε ανάλογα με τη δεκτική δύναμη της φύσεως26. Η θέωση, έτσι, θα ήταν έργο της φύσεως και όχι δώρο του Θεού27. Ο μέτοχός της συνεπώς, θα μπορούσε να ονομάζεται και κυριολεκτικά φύσει Θεός, διότι η κατά φύσιν δύναμη του κάθε όντος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η απαράβατη κίνηση της φύσεως προς την ενέργεια28. Η χάρη της θεώσεως, σύμφωνα με τους πατέρες, λέει ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, βρίσκεται πάνω από την αρετή, τη φύση και τη γνώση29. Η αρετή και η μίμηση του Θεού, καθιστά κατάλληλο τον κάτοχό της προς θεία ένωση, και η χάρη είναι εκείνη η οποία τελεσιουργεί αυτή την απόρρητη ένωση30. Ο άνθρωπος γίνεται ένα με το Θεό μέσω της «ενυπόστατης υιοθεσίας», η οποία συμβαίνει με τη χάρη και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος31.

2.1.6 Συμπεράσματα
Στο κεφάλαιο αυτό θεωρήσαμε ότι οι απαντήσεις του αγ. Γρηγορίου Παλαμά στις θέσεις του Βαρλαάμ σχετικά με το ζήτημα της θεολογικής γνώσεως, αναφέρονται εμμέσως και στο ζήτημα της αναλογίας του όντος, δεδομένου ότι η αναλογία του όντος αποτελεί το «μέσο» ενοποίησης της φυσικής με την υπερφυσική γνώση, επί της οποίας θεμελιώνεται η θεολογική σκέψη τόσο των σχολαστικών όσο και των αντιπαλαμικών θεολόγων. Επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στα σημεία εκείνα, όπου ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς είτε καταφέρεται άμεσα στη χρήση της αναλογίας για την εξίσωση ανάμεσα στη φιλοσοφική και στη θεολογική γνώση, είτε τη χρησιμοποιεί ο ίδιος στην προσπάθεια του να αποδείξει ότι η φιλοσοφική και η θεολογική γνώση αποτελούν δύο εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες.
Διαπιστώσαμε, έτσι, ότι η αναλογία αποτελεί για το Βαρλαάμ ένα διανοητικό τρόπο κατανόησης των πραγμάτων, με βάση τον οποίο θεωρεί ότι η σχέση των όντων προς την αιτία τους μπορεί να οδηγήσει καταφατικά στη γνώση του ίδιου Θεού.
Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο, και με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γνωρίζει κανείς κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα κτιστά όντα, τόσο περισσότερο διαφέρει από τους άλλους ως προς τη γνώση του Θεού. Ο Βαρλαάμ ισχυρίζεται ότι για να επιτευχθεί η οποιαδήποτε γνώση του Θεού, απαιτείται η άριστη γνώση όλων των όντων, ακόμη κι όταν πρόκειται για την αποφατική οδό, η οποία περιφρονεί την καταφατική γνώση των όντων ως κατώτερη της γνώσης του Θεού.
Σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, η αληθινή θεογνωσία αποτελεί μια γνώση η οποία είναι ανώτερη από κάθε σκέψη, γι’ αυτό δεν μπορεί να αποκτηθεί διαμέσου της γνώσης των όντων ή των μη όντων (από το σύνολο δηλαδή των κτιστών), αλλά από το άκτιστο φως το οποίο είναι φυσική δόξα του Θεού. Το άκτιστο φως, δεν παρέχει τη γνώση του Θεού κατά την αιτία ή κατ’ αναλογία, όπως συμβαίνει με την καταφατική ή την αποφατική οδό, αλλά κατά τρόπο υπερ-φυσικό, θείο και πνευματικό.
Ο άγ. Γρηγόριος Παλαμάς διακρίνει γενικά τέσσερις διαφορετικούς τρόπους γνωστικής προσπέλασης των πραγμάτων που προσπίπτουν στην ανθρώπινη αντίληψη, ένας από τους οποίους είναι η «κατ’ αἰτίαν ἢ ἀναλογίαν» αντίληψη. Η ενατένιση της θείας λαμπρότητας από όποιον είναι άξιος, ωστόσο δε στηρίζεται σε οποιαδήποτε δικιά του διανοητική προσπάθεια, αλλά στην καθαρότητα της καρδιάς του και στην ορθή του πίστη. Μόνο τότε θα έλθει το Άγιο Πνεύμα και θα τον καταστήσει ικανό να δει με τρόπο πνευματικό εκείνα που είναι αόρατα από το νου και τη διάνοια.
Ο Βαρλαάμ θεωρεί ότι η θεοποιός ενέργεια είναι μίμηση του Θεού, η οποία αποτελεί έξη της νοερής και λογικής φύσεως, αρχίζοντας από την πρώτη νοερή διακόσμηση και φθάνοντας έως τα τελευταία ανάμεσα λογικά όντα. Η χάρη της θεώσεως, σύμφωνα με τον άγ. Γρηγόριο Παλαμά, δεν αποτελεί φυσική έξη, διότι αυτό υπονοεί κάποια ενεργοποίηση και φανέρωση φυσικής δυνάμεως. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο τότε εκείνος που θεώνεται θα είναι αναγκαστικά φύσει θεός, εφόσον η θέωση γίνεται κατά φυσική δύναμη και είναι καμωμένη ώστε να εμπεριέχεται μέσα στους κτιστούς όρους της φύσεως. Το σωστό αντίθετα, είναι να πούμε ότι η αρετή και η μίμηση του Θεού καθιστά κατάλληλο τον κάτοχό της προς θεία ένωση, ενώ η άκτιστη χάρη του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνη η οποία τελεσιουργεί αυτή την απόρρητη ένωση.

Πέρα από τον Ορθόδοξο περσοναλισμό: Νέοι προβληματισμοί για τη θεολογική σημασία του εαυτού (3)

 Συνέχεια από: Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

ΑΝΑΛΟΓΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΠΑΝΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΔΥΤΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

Παραρτήματα

1. Πέρα από τον Ορθόδοξο περσοναλισμό: Νέοι προβληματισμοί για τη θεολογική σημασία του εαυτού

Από 15:25 και έπειτα


Μπαίνοντας πιο συστηματικά στο θέμα μας και πιο προσωπικά, ένα βασικό θέμα και στην Τριαδολογία και στην ανθρωπολογία που με ενδιαφέρει είναι το θέμα του Ομοουσίου, το οποίο θεωρώ πως εξηγεί κάποια πράγματα που αλλιώς παραμένουν ανεξήγητα 303. Η έννοια του Ομοουσίου, κατ' αρχάς, εξηγεί ζητήματα Τριαδολογικά 304: το γιατί μιλάμε για πραγματική κοινωνία Προσώπων, την οποία ακριβώς έχουμε επειδή η ουσία δεν είναι απλά ομοιότης και κοινότης, δεν είναι απλά ένα κοινό επιβαλλόμενο ουσιακό υπόβαθρο, αλλά έχει μία δυναμική και τελεί, όπως λέγει η Μαξιμιανή παράδοση, στην κυριολεξία «κινούμενη ἐν τῇ ἐν ἀλλήλοις χωρήσει» 305. Η περιχώρηση των τριών Υποστατικών τρόπων υπάρξεως του Θεού είναι κάτι που επιτελείται μέσω της θείας ουσίας, δεν είναι η ουσία νεκρή ως προς την περιχώρηση, δεν είναι η περιχώρηση κάτι το οποίο συμβαίνει σε επίπεδο απλώς και μόνο Υποστάσεων (και μόνο αυτή η διάκριση που κάνω βέβαια είναι ψευδής. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε την Τριαδολογία, ούτε και την Οικονομία χωρίς το Ομοούσιο). Όταν λέμε στην αρχή του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, πως «Θεόν οὐδείς εώρακεν πώποτε· ὁ μονογενής Υἱός, ὁ ὤν ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Πατρός, αὐτός ἡμῖν ἐξηγήσατο» τι εννοούμε; Ότι «ἐξηγήσατο» τον τρόπο ακριβώς της υπάρξεως του Θεού, την ομοούσια δηλαδή περιχώρηση των Υποστάσεων τόσο καθεαυτήν, όσο και, κατ' εικόνα της, των κτιστών όντων, στη Δημιουργία. Εδώ δεν θίγεται καθόλου ο αποφατισμός, ούτε εισερχόμεθα στη γνώση της Αγίας Τριάδος, δεν εισερχόμεθα στην ενδοτριαδική ουσία ή ζωή, αλλά η αποκάλυψη αυτή του τρόπου της υπάρξεως του Θεού εξηγεί και τον τρόπο της Υιοθεσίας, και κατανοούμε γιατί κάποιοι Πατέρες ομιλούν για την ενοποίηση ακριβώς της Δημιουργίας, την ενοποίηση του κτιστού και της φύσεως ως έργου της Εκκλησίας κατ' εικόνα του Θεού, κάτι που φανερώνει την Χριστολογική μεταφορά του Ομοουσίου από την Τριαδολογία στη Δημιουργία 306. Επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι τραυματίζει τρόπον τινά την αποφατικότητα το γεγονός ότι μεταφέρεται ο τρόπος υπάρξεως αυτός του Θεού, η ομοούσια κοινωνία των Υποστάσεων, στη Δημιουργία.

Θέλω όμως, όπως υπόσχεται ο τίτλος της εισηγήσεώς μου, να προχωρήσω στην περιγραφή και μερικών άλλων προσωπικών συμβολών, έννοιες τις οποίες τα τελευταία χρόνια έχω επιχειρήσει να εισάγω, επιδιώκοντας να συνεχίσω την προβληματική αυτή η οποία είναι απαραιτήτως ερμηνευτική, απαραιτήτως προσωπική, απαραιτήτως υπαρξιακή και απαραιτήτως διαλογική κατά τη γνώμη μου είτε το θέλουμε είτε όχι – απλώς, αν δεν το θέλουμε, παράγουμε ξύλινη θεολογία, ενώ, εάν το θέλουμε, η θεολογία ανοίγεται, με ρίσκο φυσικά, γιατί όλα τα πραγματικά ανοίγματα έχουν ένα ρίσκο και το άνοιγμα του Θεού έχει το μεγαλύτερο ρίσκο από όλα και είναι χαμένος ο Θεός πάντα, γιατί ακριβώς διακινδύνευε τα πάντα του για τους δικαίως ή αδίκως αγαπώμενους. Συνεπώς αυτό το ρίσκο δεν μπορούμε να το χωρίσουμε από οποιοδήποτε γνήσιο, πλην ανθρώπινο, ενέργημα θεολογίας, η οποία είναι πάντοτε και τελικά, ας μην το ξεχνούμε, η ίδια η διδασκαλία του Λόγου. Ο Λόγος είναι ο Θεο-λόγος, ο Χριστός θεολογεί, η δική μας θεολογία ουσιαστικά πρέπει να συν-φωνεί με την Θεο-λογία του Χριστού και εδώ λειτουργεί επίσης και η ανθρώπινη μερικότητα, το «εκ μέρους γινώσκομεν» και το «εκ μέρους προφητεύομεν» του Αποστόλου – οι Πατέρες μπαίνοντας με ταπείνωση και επίγνωση σε αυτή τη διαδικασία παραμένουν ωστόσο συχνότατα έξω από σοβαρά λάθη, ακριβώς διότι είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τα λάθη τους και την αναγκαστική μερικότητα των ανθρώπινων διατυπώσεων.

Τα τελευταία λοιπόν χρόνια προσπάθησα να εισαγάγω μια σειρά από όρους οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν αυτό το οποίο στην πραγματικότητα αποτύχαμε αυτά τα χρόνια να κάνουμε, δηλαδή να ενοποιήσουμε τη λογική θεώρηση του προσώπου με την οντολογική του θεώρηση 307. Σε αυτό το σημείο να πω βέβαια ότι διενεργείται ένας διάλογος, κουφών μερικές φορές, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να τα διακρίνουμε τα δύο. Από τόσους ακούμε συχνά ότι πρέπει «να γίνει ο άνθρωπος πρόσωπο» - μα ο άνθρωπος δεν είναι πρόσωπο; Φυσικά και είναι πρόσωπο ή άτομο ή υπόσταση, ούτως η άλλως, ο άνθρωπος. Αυτή είναι η λογική θεμελίωση του προσώπου που βλέπουμε στον Δαμασκηνό, στους Καππαδόκες και τον Μάξιμο Ομολογητή, οι οποίοι όντως ταυτίζουν υπόσταση, πρόσωπο και άτομο – ο Δαμασκηνός ακόμα και για την Τριαδολογία χρησιμοποιεί τη λέξη άτομο, το οποίο βέβαια μερικούς τους ξενίζει 308. Παρατηρεί ο Βοήθιος πως όντως οι Έλληνες έχουν μια δυσκολία να αποκαλέσουν τον ποντικό, αίφνης, υπόσταση και το φυλάγουν αυτό κυρίως για λογικά όντα 309· δεν σημαίνει όμως ότι ο ποντικός, αν ρωτούσατε τον Δαμασκηνό, (ή το βόδι, κατά τον Μάξιμο Ομολογητή) δεν είναι πρόσωπο/υπόσταση και άτομο μιάς λογικής ουσίας – αυτό είναι σωστό και αυτή η κριτική που κάνουμε εγώ, ο Larchet και άλλοι νομίζω ότι είναι σωστή. Αυτή είναι η λογική πλευρά.

Η οντολογική πλευρά του προσώπου όμως είναι κάτι τελείως άλλο. Είναι μια διαδικασία όπου τίθεται το ερώτημα, μήπως, ως αποτέλεσμα της εν Χριστώ Οικονομίας, το πρόσωπο πρέπει ελεύθερα να πραγματωθεί με τον τρόπο ακριβώς της πληρότητας του θεανθρώπινου προσώπου. Πως ο Χριστός εκφράζει υπαρξιακά το γεγονός του προσώπου; Ο Χριστός συνάγει, με τον θυσιαστικό τρόπο του Σταυρού, τα διεστώτα. Αν είναι έτσι, τότε και εμείς εισερχόμαστε, ως μέλη του Σώματός του, στη διαδικασία της συναγωγής των διεστώτων διά του Σταυρού της ανιδιοτελούς αυτο-διάθεσης – δεν είμαστε στον θρόνο της θεολογίας εκείνη τη στιγμή, αλλά υφιστάμεθα πραγματική σταύρωση, ασχέτως του αν θα γίνει θεολογία αυτό τελικά ή όχι. Η διαδικασία λοιπόν με την οποία κανείς περιχωρεί τους άλλους και αποκαθιστά την κομματιασμένη φύση στην ομοούσια πληρότητά της, αυτό μοιάζει να αφορά στην οντολογία του προσώπου. Εάν αυτό το ενδεχόμενο κατόρθωμα το συγχέουμε ή ακόμη χειρότερα, το αντιπαραθέτουμε στη λογική διάσταση του προσώπου, θεωρώντας την ως δήθεν αναιρούμενη από την ίδια την οντολογική της πιθανή έκφραση, όπως κάνουμε σήμερα, τότε κάνουμε διάλογο μεταξύ κουφών, που έχουν και οι δύο δίκιο και, ταυτόχρονα, και οι δύο άδικο. Υπάρχει τρόπος να τα συνδέσουμε τα δύο, δηλαδή τη λογική θεμελίωση του προσώπου –να σεβαστούμε το γεγονός ότι το πρόσωπο είναι υπόσταση και άτομο, ούτως ή άλλως– με τη δυνατότητα μιάς οντολογικής κατανόησης αυτού του γεγονότος. Αυτό, εάν γίνει, θα γίνει απαραιτήτως με έναν τρόπο που περιλαμβάνει και διάλογο με τη σημερινή σκέψη και την παλιότερη φιλοσοφία, ψυχολογία και τα συναφή. Γιατί; Ήμουνα πριν λίγα χρόνια στη Μόσχα, σε ένα συνέδριο για τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο και παρουσίασα μια εισήγηση με τίτλο «Ο αφανιζόμενος εαυτός και το αποσπασμένο του σώμα: Η επιθυμία στην ψυχανάλυση και τον Συμεών»310, και μου επετέθησαν κάποιοι και μου λένε «πως βάζετε την ψυχανάλυση με τον άγιο Συμεών μαζί;». Και απαντώ σε κάποιον: «Ο άγιος Συμεών ξέρει τι θα πεί επιθυμία αλλά τον τρόπο με τον οποίο εσύ καταλαβαίνεις την επιθυμία, μπορεί η ψυχολογία να σε βοηθήσει να τον καταλάβεις καλύτερα». Σήμερα με τον όρο επιθυμία δεν υπονοείται πλέον ακριβώς αυτό που περιγράφει ο Συμεών με την ίδια ή κάποια παρεμφερή λέξη, αφού τα καταιγιστικά πολιτιστικά και ανθρωπολογικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τους νεωτερικούς χρόνους έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη διαφορά στην κατανόηση της επιθυμίας – όπως συμβαίνει άλλωστε, αίφνης, και με την έννοια της ηδονής. Πρόσφατα στο Cambridge μίλησα για την ηδονή στον Μάξιμο, σε σχέση με τις σημερινές της κατανοήσεις. Δεν είναι λοιπόν η ηδονή σήμερα αυτό που ήταν τότε για τον Μάξιμο, σήμερα υπάρχουν μορφές ηδονής που είναι ακόμη και τελείως ανήδονες, υπάρχουν τέτοιες εξελίξεις της φιλαυτίας και του ναρκισσισμού σήμερα που δεν χρειάζονται καν την πραγματικότητα της ηδονής, κάτι αδιανόητο για την εποχή του Μαξίμου 311.[ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΗΔΟΝΗ; ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΧΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ; ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ; ΤΗΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ; Η ΗΔΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ. Η ΑΝΗΔΟΝΗ ΗΔΟΝΗ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΟΔΥΝΗ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΣΤΟ ΘΥΜΑ. ΣΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ. 
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΗΣ ΟΝΕΙΡΩΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ; ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΤΟΥ ΕΥΝΟΥΧΟΥ;ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ; Η ΖΗΛΕΙΑ;Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΜΙΣΟΣ; Η ΕΚ-ΔΙΚΗΣΗ;]

Λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα των νέων συνθηκών που ουσιαστικά μας συνέχουν, μπορούμε να συνεχίσουμε την προβληματική αυτή και το optimum είναι να συνδέσουμε αρμονικά τη λογική και την οντολογική πλευρά του προσώπου. Πρέπει να πάμε επιτέλους σήμερα λίγο παραπέρα, να αφήσουμε το θέμα της διελκυστίνδας φύση-πρόσωπο κ.λπ κατά μέρος, μια και στη διεθνή κοινότητα των ειδικών έχει τελειώσει η συζήτηση αυτή, και να οδεύσουμε προς μία άρθρωση νέων δυνατοτήτων έκφρασης της πραγματικότητας του εαυτού -γιατί περί αυτού ομιλεί η θεολογική έννοια του ενουσίου;;;; και μη υπερβατικού προσώπου;;;- αξιοποιώντας τον Πατερικό ολισμό, αυτόν τον θαυμαστό ολισμό που δεν αποδέχεται προτεραιότητα, όπως ειπώθηκε σωστά, ούτε προσώπου, ούτε φύσεως.

Σημειώσεις
303. Βλ. Τα έργα μου Church in the Making: An Apophatic Ecclesiology of Consubstantiality, New York: St Vladimir's Seminary Press, 2016. (Πρόκειται για την αναθεωρημένη και επαυξημένη Αγγλική έκδοση του Ελληνικού βιβλίου μου Η Αποφατική Εκκλησιολογία του Ομοουσίου: η αρχέγονη Εκκλησία σήμερα, Αθήνα: Αρμός 2002). Βλ. Επίσης, το έργο μου Ορθοδοξία και Εκσυγχρονισμός: Βυζαντινή Εξατομίκευση, Κράτος και Ιστορία στην Προοπτική του Ευρωπαϊκού Μέλλοντος, Αθήνα: Αρμός 2006, 62-86, και Ν. Loudovikos, Analogical Identities: The Creation of the Christian Self. Beyond Spirituality and Mysticism, in the Patristic Era, Brepols 2019.
304. N. Loudovikos, "Consubstantiality beyond Perichoresis: Personal Threeness, Intra-divine Relations, and Personal Consubstantiality, in Augustine's, Thomas Aquinas', and Maximus the Confessor's Trinitarian Theologies", Studia Patristica 89, 2017, 33-46.
305. Βλ. Ν. Loudovikos, "Maximus the Confessor in a Systematic Perspective" in The Oxford Handbook of Orthodox Dogmatics, Oxford: Oxford University Press, υπό έκδοση.
306. N. Loudovikos, Church in the Making: An Apophatic Ecclesiology of Consubstantiality, New York: St Vladimir's Seminary Press, 2016.
307. Για τη διάκριση αυτή βλ. Ορθοδοξία και Εκσυγχρονισμός..., ο.π., 61ε.
308. Βλ. τα σχετικά χωρία, στο παραπάνω βιβλίο.
309. Liber de Persona et duabus naturis, contra Eutychen et Nestorium, 3.
310. N. Loudovikos, "A Fading Self and its Fragmented Body: St Symeon the New Theologian and J. Lacan on the Dialectics of Desire", Revue Roumaine de Philosophie 60, issue 2, 2016, 221-228.
311. Βλ. την σχετική συζήτηση στο N. Loudovikos, "Narcissism Without Pleasure, and Inter-subjectivity Without Meaning: Reading Maximus the Confessor, Gregory Palamas, and Thomas Aquinas today", στην Analogia, 6, 2019, 37-58.

ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ.