Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Από τις Εκδόσεις “Εν πλω” κυκλοφόρησε τελευταία το βιβλίο του Ράνσιμαν “Δύση και Ανατολή σε σχίσμα”. Στον πρόλογό του ήδη ο ερευνητής μας γράφει πως «η επιδίωξη του είναι να δείξη πως το Σχίσμα δεν οφειλόταν κατά κύριο λόγο στις διαφορετικές απόψεις περί της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος, αλλά είχε τις αιτίες του στον συνδυασμό πολιτικών γεγονότων, με τις προκαταλήψεις και την εχθρότητα που αυτά γέννησαν». Συνεχίζει δε λίγο πιο κάτω: «ο αληθινός χωρισμός επήλθε πολύ αργότερα από τις ημερομηνίες που σηματοδοτούν την Ιστορία, όταν τελικώς με τις εισβολές των Σταυροφόρων και τις δυναμικές ιδέες του αναμορφωμένου Παπισμού, η Ανατολική Χριστιανοσύνη συνειδητοποίησε την έκταση του Χάσματος μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής θεώρησης της Εκκλησίας».

Τα χάσματα βεβαίως είναι πάντοτε πνευματικά, δεν είναι ποτέ πολιτικά ή ιστορικά. Και όμως η ΠΟΛΙΤΙΚΗ μπορεί να υποκαταστήσει το πνευματικό πλήρως, μέσα στην Ιστορία. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι η υπέρτατη επιστήμη του συμφέροντος και ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ο άνθρωπος που κρύβει το συμφέρον με το όραμα της δικαιοσύνης και της αλήθειας.

Πριν λίγες ημέρες γιόρτασε ολόκληρη η ανθρωπότης και ύμνησε το συμφέρον της “Αμερικής” στο πρόσωπο του Ομπάμα. Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ είναι η υπέρβαση όλων των αδιεξόδων της ζωής. Ο Αιώνιος Σωτήρ, το λίκνο της ελπίδος.

Ο Πλάτων είχε κάνει μεγάλες προσπάθειες να ξεχωρίση, να διακρίνη τον Φιλόσοφο από τον Σοφιστή και τον Πολιτικό. Και μ’ αυτή του την προσπάθεια δόξασε για πάντα το Ελληνικό πνεύμα, διότι ο Φιλόσοφος είναι η δόξα του Ελληνικού πνεύματος. Οι πατέρες της Εκκλησίας έκαναν την ίδια προσπάθεια και κατόρθωσαν να διακρίνουν για όλους μας, τον Φιλόσοφο από τον Χριστιανό και δόξασαν για πάντα ξανά το Ελληνικό πνεύμα!

Σήμερα όλα χάθηκαν στην αδιακρισία, και από το Χάος του αδιαφοροποίητου ξεχωρίζουν αναγκαίως ξανά, ο Σοφιστής και ο πολιτικός. Γι’ αυτό και στην “Θεολογία” σήμερα έχουν εισβάλλει όροι όπως: πρόοδος, εξέλιξη, συντηρητικός, προοδευτικός, εξέλιξη του δόγματος, σχετικότης των απαντήσεων με τα προβλήματα της κάθε εποχής, ελευθερία από το δόγμα!

Η Σοφιστική κυριαρχεί απολύτως διδάσκοντας την εκ γενετής αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου, όπως η παληά Σοφιστική αποθέωνε τον άνθρωπο σαν το μέτρο των πάντων.

Η πολιτική οργανώνει το μέλλον με αγάπη, ελευθερία, άνοιγμα για ειρήνη, δικαίωμα στην ύπαρξη, σχεδόν με θεολογικά συνθήματα! Φτάνουμε λοιπόν, παρόλη την εξέλιξή μας, στο τέλος του Ελληνικού πνεύματος, στην εγκατάλειψη της διακρίσεως, και στο Ιστορικό τέλος της Μίας Καθολικής Εκκλησίας, στην ενότητα των Εκκλησιών για πολιτικούς λόγους ξανά.

Οραματιζόμενοι λοιπόν την όαση, επιταχύνουμε το βήμα μας προς την λύτρωση, επιταχύνοντας στην πραγματικότητα τον θάνατό μας, μέσα στην σκληρότητα της ερήμου! Αφήνουμε τον αληθινό εχθρό ελεύθερο να μας σώσει! Το ΘΕΑΜΑ! Κατόρθωσαν οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο της μηχανής και του μηχανικού ανθρώπου, τον κίνδυνο του προγραμματισμού και του προγραμματισμένου ανθρώπου, αλλά χάνοντας από το ΘΕΑΜΑ! Κανείς δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. ΚΑΝΕΙΣ! Το πρόσωπο που απεκτήθη με τόσο κόπο και τόση ψευδαίσθηση, ξανάγινε ταχύτατα προσωπείο.
Κανείς δεν μπορεί πια να θυμηθεί τα λόγια του Κυρίου:
Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε!

Αμέθυστος