Ο επίσκοπος Πειραιώς έγραψε τελευταίως και διένειμε ένα πολυσέλιδο κείμενο γύρω από τις αιρέσεις του παπισμού. Παρόλα αυτά όμως ο σπόρος της κακοδοξίας του παπισμού υπάρχει και στο εν λόγω πόνημα!
Ο πάπας ούτε λίγο ούτε πολύ επιθυμεί να είναι ο ορατός εκπρόσωπος του Κυρίου και ο ορατός αρχηγός της εκκλησίας. Επικαλείται δε για να πείσει εαυτόν και αλλήλους το πρωτείο του Απ. Πέτρου έναντι όλων των Αποστόλων. Η κακοδοξία όπως γίνεται φανερό στηρίζεται στην αποδοχή μιας ορατής και μιας θριαμβεύουσας εκκλησίας. Κάτι πού γίνεται αποδεκτό και από τον επίσκοπο, όπως δηλώνει στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου του: «Εφόσον δε το σώμα της Εκκλησίας είναι έν, [απλώς χωριζόμενον εις δύο τμήματα, ήτοι το Θριαμβεύσαν –και ευρισκόμενον ήδη εν τω παραδείσω– και το στρατευόμενον, το ευρισκόμενον επί της Γης], δεν δύναται, αναντιρρήτως να έχει δύο κεφαλάς (όπως επιθυμεί ο πάπας)». Αμέσως μετά μας προσφέρει το κλειδί: «Πάντες οι πιστοί [είτε απόστολοι, είτε προφήτες κλπ] είναι απλώς μέλη της εκκλησίας, συναρμολογούνται δε υπό του Κυρίου και συλλειτουργούσιν, όπου έκαστον ετάχθη, προς αποτέλεσιν, εν τω πληρώματι των καιρών, του σώματος αυτής».
Αυτό είναι το χρυσό κλειδί της καταστροφής μας!
Δεν διδάσκεται πουθενά στην Κ.Δ. ή στην πατερική θεολογία ότι το σώμα της εκκλησίας θα ολοκληρωθεί εν τω πληρώματι των καιρών. Είναι αποτέλεσμα κακής ερμηνείας του Σώματος Χριστού και του διχασμού της εκκλησίας σε ορατή και θριαμβεύουσα! Αυτή η εκκλησία η οποία θα θριαμβεύσει σήμερα με την ένωσί της με τον πάπα, είναι αυτή που δεν μπορεί να δεχθεί στις τάξεις της το Άγιο Πνεύμα αλλά ούτε και τους Αγίους, το έργο Του. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο τμήματα στην Εκκλησία του ενσαρκωθέντος Χριστού; Δεν μπορεί πλέον να επικοινωνήσει με την Εκκλησία Του ο Κύριος; Φυλακισμένος στον Θρόνο της Δόξης; Καταδικασμένος να βλέπει από μακρυά τους στρατιώτες του (τύπου Πειραιώς) να πολεμούν χωρίς ελπίδα νίκης; Ποιον εχθρό; Δεν άκουσε ποτέ του ο «ορθόδοξος» για την μετάλλαξη στη Δύση του Αγίου Μαρτίνου, σε φοβερό Στρατιώτη, ηγέτη των Σταυροφόρων; Και το αόρατο μέρος της κτίσεως; Ο πάπας είναι αρχηγός και των Αρχαγγέλων και των Χερουβείμ; Οι Αρχάγγελοι γιατί να είναι στρατευμένοι; Δεν νίκησαν τον εχθρό; Στην Θ. Ευχαριστία δεν συμμετέχει και η ορατή και η αόρατη κτίση; Ο πάπας και ο κάθε επίσκοπος είναι αρχηγός και της ορατής και της αοράτου κτίσεως;
Νομίζω πως πρέπει να δούμε κατεπειγόντως τι λέει για το Σώμα Χριστού ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο οποίος τα γνωρίζει από πρώτο χέρι για να μη χανόμαστε!
«Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με Αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός η κεφαλή και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς αποπληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι αναπλάττοντες εξ' αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις Αυτόν. Άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί... και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, τους διδάσκουν τον λόγο του Θεού... Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ' αιώνος Αγίους του»! Αυτή είναι η Εκκλησία εν έτει 1000 μ.Χ.
Ας δούμε πως ήταν η πρώτη-πρώτη Εκκλησία! Προς Κορινθίους Α 14, 26-31. « Όταν έχετε λατρευτική σύναξη, ό,τι έχει να πει ο καθένας, είτε ψαλμό, είτε διδασκαλία, είτε αποκάλυψη, είτε γλωσσολαλία, είτε εξήγηση του νοήματος των γλωσσών, όλα γίνονται με σκοπό την οικοδομή της Εκκλησίας. Μπορείτε όλοι, ο ένας μετά τον άλλον, να δίνετε τα μυνήματα που δέχεστε από τον Θεό, ώστε όλοι να μαθαίνουν και όλοι να ενισχύονται».
Κατάθλιψη μας κυριεύει όταν συγκρίνουμε την λατρευτική σύναξη της Εκκλησίας με την σύναξη της στρατευμένης σημερινής εκκλησίας !
Η Εκκλησία είναι και θα είναι πάντοτε θριαμβεύουσα! Η Εκκλησία δεν χωρίζει γη και ουρανό!
Αυτό είναι ίδιον της θρησκείας! Ο στρατευμένος κλήρος προσπάθησε να εκτοπίσει από την ζωή των πιστών τους Αγίους με καταστροφικές συνέπειες.
Όσο καιρό στον Ναό δεν θα υπάρχει λαός του Θεού παρά μόνον ρασοφορεμένος κλήρος, η Εκκλησία του Κυρίου θα απουσιάζει!
Αμέθυστος
Ο πάπας ούτε λίγο ούτε πολύ επιθυμεί να είναι ο ορατός εκπρόσωπος του Κυρίου και ο ορατός αρχηγός της εκκλησίας. Επικαλείται δε για να πείσει εαυτόν και αλλήλους το πρωτείο του Απ. Πέτρου έναντι όλων των Αποστόλων. Η κακοδοξία όπως γίνεται φανερό στηρίζεται στην αποδοχή μιας ορατής και μιας θριαμβεύουσας εκκλησίας. Κάτι πού γίνεται αποδεκτό και από τον επίσκοπο, όπως δηλώνει στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου του: «Εφόσον δε το σώμα της Εκκλησίας είναι έν, [απλώς χωριζόμενον εις δύο τμήματα, ήτοι το Θριαμβεύσαν –και ευρισκόμενον ήδη εν τω παραδείσω– και το στρατευόμενον, το ευρισκόμενον επί της Γης], δεν δύναται, αναντιρρήτως να έχει δύο κεφαλάς (όπως επιθυμεί ο πάπας)». Αμέσως μετά μας προσφέρει το κλειδί: «Πάντες οι πιστοί [είτε απόστολοι, είτε προφήτες κλπ] είναι απλώς μέλη της εκκλησίας, συναρμολογούνται δε υπό του Κυρίου και συλλειτουργούσιν, όπου έκαστον ετάχθη, προς αποτέλεσιν, εν τω πληρώματι των καιρών, του σώματος αυτής».
Αυτό είναι το χρυσό κλειδί της καταστροφής μας!
Δεν διδάσκεται πουθενά στην Κ.Δ. ή στην πατερική θεολογία ότι το σώμα της εκκλησίας θα ολοκληρωθεί εν τω πληρώματι των καιρών. Είναι αποτέλεσμα κακής ερμηνείας του Σώματος Χριστού και του διχασμού της εκκλησίας σε ορατή και θριαμβεύουσα! Αυτή η εκκλησία η οποία θα θριαμβεύσει σήμερα με την ένωσί της με τον πάπα, είναι αυτή που δεν μπορεί να δεχθεί στις τάξεις της το Άγιο Πνεύμα αλλά ούτε και τους Αγίους, το έργο Του. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο τμήματα στην Εκκλησία του ενσαρκωθέντος Χριστού; Δεν μπορεί πλέον να επικοινωνήσει με την Εκκλησία Του ο Κύριος; Φυλακισμένος στον Θρόνο της Δόξης; Καταδικασμένος να βλέπει από μακρυά τους στρατιώτες του (τύπου Πειραιώς) να πολεμούν χωρίς ελπίδα νίκης; Ποιον εχθρό; Δεν άκουσε ποτέ του ο «ορθόδοξος» για την μετάλλαξη στη Δύση του Αγίου Μαρτίνου, σε φοβερό Στρατιώτη, ηγέτη των Σταυροφόρων; Και το αόρατο μέρος της κτίσεως; Ο πάπας είναι αρχηγός και των Αρχαγγέλων και των Χερουβείμ; Οι Αρχάγγελοι γιατί να είναι στρατευμένοι; Δεν νίκησαν τον εχθρό; Στην Θ. Ευχαριστία δεν συμμετέχει και η ορατή και η αόρατη κτίση; Ο πάπας και ο κάθε επίσκοπος είναι αρχηγός και της ορατής και της αοράτου κτίσεως;
Νομίζω πως πρέπει να δούμε κατεπειγόντως τι λέει για το Σώμα Χριστού ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο οποίος τα γνωρίζει από πρώτο χέρι για να μη χανόμαστε!
«Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με Αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός η κεφαλή και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς αποπληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι αναπλάττοντες εξ' αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις Αυτόν. Άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί... και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, τους διδάσκουν τον λόγο του Θεού... Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ' αιώνος Αγίους του»! Αυτή είναι η Εκκλησία εν έτει 1000 μ.Χ.
Ας δούμε πως ήταν η πρώτη-πρώτη Εκκλησία! Προς Κορινθίους Α 14, 26-31. « Όταν έχετε λατρευτική σύναξη, ό,τι έχει να πει ο καθένας, είτε ψαλμό, είτε διδασκαλία, είτε αποκάλυψη, είτε γλωσσολαλία, είτε εξήγηση του νοήματος των γλωσσών, όλα γίνονται με σκοπό την οικοδομή της Εκκλησίας. Μπορείτε όλοι, ο ένας μετά τον άλλον, να δίνετε τα μυνήματα που δέχεστε από τον Θεό, ώστε όλοι να μαθαίνουν και όλοι να ενισχύονται».
Κατάθλιψη μας κυριεύει όταν συγκρίνουμε την λατρευτική σύναξη της Εκκλησίας με την σύναξη της στρατευμένης σημερινής εκκλησίας !
Η Εκκλησία είναι και θα είναι πάντοτε θριαμβεύουσα! Η Εκκλησία δεν χωρίζει γη και ουρανό!
Αυτό είναι ίδιον της θρησκείας! Ο στρατευμένος κλήρος προσπάθησε να εκτοπίσει από την ζωή των πιστών τους Αγίους με καταστροφικές συνέπειες.
Όσο καιρό στον Ναό δεν θα υπάρχει λαός του Θεού παρά μόνον ρασοφορεμένος κλήρος, η Εκκλησία του Κυρίου θα απουσιάζει!
Αμέθυστος
Πολύ δύσκολο το θέμα που θίγετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικα από τη Γραφή μπορεί κανείς να συμπεράνει και πως ολόκληρη η Εκκλησία είναι θριαμβεύουσα, όπως όταν π.χ. ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Εφεσίους: "και οντας ημας νεκρους τοις παραπτωμασιν συνεζωοποιησεν τω χριστω χαριτι εστε σεσωσμενοι και συνηγειρεν και συνεκαθισεν εν τοις επουρανιοις εν χριστω ιησου",
αλλά και πως κάποια διαφορά υφίσταται μεταξύ ζώντων και κεκοιμημένων, όπως όταν πάλι ο Παύλος γράφει προς Τιμόθεον:
"τον αγωνα τον καλον ηγωνισμαι τον δρομον τετελεκα την πιστιν τετηρηκα
λοιπον αποκειται μοι ο της δικαιοσυνης στεφανος ον αποδωσει μοι ο κυριος..."
Το θέμα νομίζω είναι πως, όταν οι παπικοί κανουν λόγο για στρατευομένη και θριαμβευουσα Εκκλησία, αναφέρονται ουσιαστικά σε δύο εκκλησίες, δηλαδη σε δύο σώματα, για αυτό και μιλάνε για δύο κεφαλές. Οπότε αρνούνται έτσι αυτο που ομολογούν στο Σύμβολο "Εις μίαν Αγίαν....Εκκλησίαν"
Ενώ για την Ορθοδοξία, ο διαχωρισμός αυτός δεν επιδρά στην ενότητα της Εκκλησίας. Το σώμα παραμένει ένα.
Δεν είμαι θεολόγος και δεν έχω καταλάβει την ανάλυση που κάνατε. Γιατί δεν είναι ορθός ο διαχωρισμός της Εκκλησίας σε ορατή και θριαμβεύουσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και μέλη της είναι οι Άγιοι που δεν μπορούν να χωριστούν από αυτήν και εμείς οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι οποίοι όμως όσο ζούμε υπάρχει το ενδεχόμενο να αποκοπούμε από αυτήν.
Με κάθε αμαρτία χωριζόμαστε από τον Θεό ή κάνουμε τα μέλη του Χριστού να αμαρτάνουν αλλά όσο ζούμε έχουμε τη δυνατότητα μετανοίας καθώς βρισκόμαστε εντός της Εκκλησίας, δηλαδή της Ορθοδοξίας. Όμως με την αίρεση θέτουμε τον εαυτό μας εκτός Εκκλησίας, εκτός του Σώματος του Χριστού.
Νομίζω πως αστόχησα στην έκφρασή μου γράφοντας "ο διαχωρισμός αυτός δεν επιδρά στην ενότητα της Εκκλησίας". Θα ήταν σωστότερο "η διάκριση αυτή δεν επιδρά στην ενότητα της Εκκλησίας" Δηλαδή ενώ στην Ορθοδοξία γίνεται μια διάκριση, στον παπισμό γίνεται ένας διαχωρισμός που διασπα την ενότητα της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.
Είναι όπως ακριβώς τα γράφετε (αντιγράφετε). Ουσιαστικά Μια είναι η Εκκλησία. Ρητορικό, και μόνο, είναι το σχήμα της στρατευμένης και της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Άλλωστε, ο ιερεύς μνημονεύει προ του Θυσιαστηρίου "πάντας τους κεκοιμημένους επ΄ ελπίδι αναστάσεως ζωής". Δεν μνημονεύει νεκρούς αλλά κεκοιμημένους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ιωάννης
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ιωάννη, χαρήκαμε πολύ και για τα αποσπάσματα που πρόσθεσες στο δύσκολο θέμα μας. Εμείς δεν θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον Απ. Παύλο κεκοιμημένο. Ο στέφανος της δόξης που περιμένει είναι η είσοδος στη Βασιλεία, στον μέλλοντα αιώνα!
Το θέμα που τραυματίζει την εκκλησιαστική μας ζωή παραμένει: Συνεχίζει η σημερινή ορθόδοξη εκκλησία να είναι χριστιανική, στο σύνολό της, όχι μόνο στο τμήμα που υπέκυψε ήδη στον οικουμενισμό; Ο κληρικαλισμός τί είναι; Από τον οικουμενισμό και τον κληρικαλισμό τί να διαλέξω;
Οι «τελευταίοι» μεγάλοι πατέρες πολέμησαν σκληρά με τον κληρικαλισμό, όχι ακριβώς με την αίρεση όπως ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων! Τον κρατούσαν περιορισμένο. Σήμερα έχει αποθρασυνθεί, δεν έχει αντίπαλο. Συνεχίζουμε να είμαστε Εκκλησία του Κυρίου;
@ Ανώνυμος
Στην Εκκλησία ανήκουν οι μετανοούντες και οι μετανοημένοι. Όχι όσοι δεν κάνουν αμαρτίες.
Η μετάνοια είναι η πόρτα της θριαμβεύουσας Εκκλησίας.
Πολύ σωστά Νήφοντα. Ο Απ. Παύλος δεν ανήκει στην κατηγορία των κεκοιμημέμων. Είναι, και θα εξακολουθεί να παραμένει, ολοζώντανος. Εμείς ούτε στο νυχάκι του δεν μπορούμε να του μοιάσουμε. Και όχι μόνο σ΄ αυτόν. Υπάρχει αμέτρητος αριθμός αγίων, που για να τους ακολουθήσουμε και να αγγίξουμε το επίπεδο όπου εκείνοι έφθασαν, το βλέπω μάλλον ακατόρθωτο για μας τους σημερινούς. Οι άγιοι είναι πάντα ζωντανοί. Εκτός αν τους λησμονήσουμε ή αν τους εντάξουμε στην κατηγορία των "κοιμισμένων νεκρών". Παραδείγματος χάριν, όπως είναι οι νεκροί κατά τον εγκέφαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι μηπως λίγο με παρεξηγήσατε αγαπητέ "Amethystos" εσείς και ο κ. Χριστοδουλίδης. Δεν ήταν στις προθέσεις μου να υποτιμήσω τους Αγίους. Ζητώ συγγνώμη. Δε διαφωνώ πως οι εν Χριστώ κεκοιμημένοι είναι πιο ζωντανοί από εμας (από μένα τουλάχιστον). Ούτε είναι θέμα ορολογίας, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη αντί για αυτήν. Θα μπορούσα να γράψω κι εγώ πως οι 'κεκοιμημένοι" Αγιοι είναι οι "ολοζώντανοι" και να μην αλλάξει αυτό που προσπάθησα να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελα απλώς να πω πως η διάκριση σε θριαμβεύουσα και στρατευομένη Εκκλησία αναφέρεται σε τελική ανάλυση, σε αυτήν τη διάκριση, δηλαδή σε αυτούς που έχουν "τετελειωθεί" και περιμένουν απλώς την απονομή του στεφάνου της δόξης και σε αυτούς που αγωνίζονται και πρέπει να αγωνίζονται ακόμα, ασχέτως του ύψους της πνευματικής τελείωσης στην οποία έχουν ήδη φτάσει, όπως παροτρύνει ο Απόστολος Παύλος τον Τιμόθεο. Και ο αγώνας αυτός δε σταματάει πριν από αυτό το όριο που ονομαζουμε "κοίμηση" ούτε κι αν κάποιος πιστός έχει φτάσει στη θέωση. Γι αυτό και ο Απόποστολος Παύλος, αν και είδε τον αναστημένο Χριστό, αν και "ηρπάγη έως τρίτου ουρανού" εξακολουθεί να λέει "ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι". Αυτό όμως το όριο του βιολογικού θανάτου είναι συμβατικό και δεν εμποδίζει τη συμμετοχή των πιστών (και όχι ασφαλώς μόνο των κληρικών) ως σώμα του Χριστού στον θρίαμβό Του απέναντι στις δυνάμεις του σκότους, όπως, κακώς, ο παπικός διαχωρισμός, αγνοώντας την πατερική ορθόδοξη θεολογία, υπονοεί.
Αγαπητέ φίλε Ιωάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία μας έχει Αποστολική διαδοχή, δηλαδή εκτός της διδασκαλίας των αποστόλων που διατηρεί ανόθευτη πρέπει επίσης και να μαθητεύσει πάντα τα Έθνη.
Πιστεύει λοιπόν πως μπορεί να “στρατευθεί” προς αυτόν τον σκοπό χωρίς την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, όπως συνέβη με τους Αποστόλους.
Η στρατευμένη Εκκλησία μειώνει το Αποστολικό χάρισμα σε αξίωμα και εδώ τελειώνουν όλα.
Η στράτευση δεν αφορά τον προσωπικό μας αγώνα!
Η χρήση των λέξεων, όταν συζητούνται θεολογικά θέματα, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική, όπως έμμεσα επισήμανε με τη διόρθωση που έκανε ο Ιωάννης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά επιμένει και ο αμέθυστος στον αποστολικό προσδιορισμό της Εκκλησίας. Ο οποίος ειδικότερα χαρακτηρίζεται δια του "μαθητεύσατε", δηλαδή της - προαιρετικής οπωσδήποτε - μαθητείας, ως μαθησιακής διάθεσης, των εθνών.
Η ρόλος και ο χαρακτηρισμός της "αποστολικής μαθητείας" που αναλαμβάνει η Εκκλησία με τους ανθρώπους της, δεν μπορεί φυσικά να εννοηθεί με την έννοια της "στράτευσης", όπως την εννοούμε σήμερα. Οι απεσταλμένοι της Εκκλησίας δεν υποχρεώνονται να στρατευθούν. Με τη θέλησή τους αναλαμβάνουν το έργο της μαθητείας των εθνών, με σκοπό να ακυρώσουν την αντι-πνευματική στράτευση των δυνάμεων του σκότους με το οποίο συμμαχούν συνειδητά ή ακούσια τα έθνη.
Νομίζω, η νοηματική διεύρυνση της αποστολής, ως "άθληση", δεν είναι τολμηρή ή και αυθαίρετη, αν ληφθούν υπόψη αυτά που γράφει ο Απ. Παύλος στην προς Εφεσίους (: ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, άλλα προς τας αρχάς ..., προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις) και στην Β΄ Τιμ. (: Εάν δε και αθλή τις ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση). Αν τώρα η άθληση μπορεί να σημαίνει και στράτευση, αυτό ας μας το πουν καλύτερα οι εγκρατείς της θεολογικής επιστήμης.
Αγαπητέ μας φίλε Κυπριανέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφετε πως είναι ακατόρθωτο για μας τους σημερινούς να αγγίξουμε το επίπεδο των αγίων μας.
Αυτό το σημείο χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί οι άγιοι δεν γίνονται με την αξία τους ή με το επίπεδό τους.
Γίνονται με την μετάνοιά τους και την Χάρη του Κυρίου.
Οι Πατέρες επιμένουν πολύ σ' αυτό. Δεν θα υπάρξει ποτέ εποχή που θα είναι δύσκολο να γίνει κάποιος άγιος. Απλώς πρέπει να το ζητήσουμε. Σήμερα εμείς δεν το ζητάμε.
Αν μου επιτρέπετε να κάνω μια διευκρίνηση όσον αφορά την έννοια του "κεκοιμημένου", η οποία πιστεύω ότι δεν είναι άσχετη με το θέμα, γιατί είναι ένας λόγος υπέρ της ενιαίας Εκκλησίας, του σώματος του Χριστού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη "κεκοιμημένος" είναι μια μεταφορά (χάριν παραμυθίας) και δεν επιδέχεται ερμηνεία κατά γράμμα.
Ο κεκοιμημένος έχει μεν την έννοια του ζώντος,(αυτό που ενδιαφέρει άμεσα τους πενθούντες) αλλά δεν έχει και την έννοια του ευρισκομένου σε κατάσταση ύπνωσης, ο οποίος δεν έχει επαφή με το περιβάλλον.
Ο νεκρός έχει πλήρη διαύγεια.
Η αληθινή ζωή αρχίζει με το θάνατο του σώματος,κατά τον οποίο η ψυχή δεν χρησιμοποιεί πια τις αισθήσεις του σώματος (τα όργανά της, με κυριώτερο το νου), αλλά έχει άμεση αντίληψη.
Υπέρ της ερμηνείας αυτής συνηγορούν τα εξής: Το διορατικό χάρισμα, και η πίστη ότι η Θεοτόκος και οι άγιοι ακούνε τις προσευχές μας, προσεύχονται και πρεσβεύουν υπέρ ημών, πράγμα που δεν θα μπορούσε να γίνει, αν δεν είχαν επαφή με το περιβάλλον και βρίσκονταν βυθισμένοι στο λήθαργο του ύπνου.
Αφού λοιπόν οι νεκροί έχουν πλήρη διαύγεια για ποιο λόγο η Εκκλησία δεν έίναι ενιαία;
Η διάκριση ανάμεσα σε "θριαμβεύουσα" και "στρατευομένη" Εκκλησία, αποτελεί για τους προτεστάντες το κύριο επιχείρημά τους για να μην τιμούν τους Αγίους. Προσωπικά, δεν έχω βρει στους Πατέρες της Εκκλησίας μια τέτοια διάκριση, και πολύ φοβούμαι ότι αυτό είναι ένα από τα πολλά δάνεια της δυτικής θεολογίας στον δικό μας χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα περί ορατής πάλι και αοράτου Εκκλησίας (,ενότητας κλπ), αποτελούν εφευρήματα του παπισμου, για την προώθηση των δικών του επιδιώξεων.
Επομένως, διάκριση ανάμεσα σε ορατή και αόρατη εκκλησία, ή σε θριαμβεύουσα και στρατευομένη, δεν υπάρχει για την Ορθόδοξη - Πατερική Θεολογία.
Επιφυλάσσομαι για εκτενέστερο σχόλιο.
Μου φαίνεται φίλε μου εἶσαι μεθυσμένος μέ τό γνήσιο κρασί της πατερικῆς θεολογίας και σε συγχαίρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παραξενεύομαι που οι θεολόγοι μας και οι μας λένε πράγματα που δεν έχουν σχέση με τη πατερική θεολογία, γιατί η θεολογία μας γενικά είναι αιχμάλωτη της δυτικής θεολογίας.Χρησιμοποιούν τόν όρο Εκκλησία χωρις οι ίδιοι να έχουν ξεκαθαρισμένο τί εννοούν. Εκκλησία είναι το Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού και απο τη φύση του δεν διαιρείται.Ακόμα Εκκλησία δεν είναι όσοι εκκλησιάζονται, αλλά όσοι μετέχουν της "Τραπέζης Κυρίου" και ενώνονται μαζί Του και με τους άλλους που συμμετέχουν στο Μεγάλο αυτό Δείπνο, και ζούν ενωμένοι την Τριαδική ζωή, αυτοί είναι η εκκλησία, το ζωντανό Σώμα τού Κυρίου, καί αυτό το σώμα αν και ξεκινά από τη γή φτάνει στον ουρανό και μάλιστα "πάνω από κάθε αρχή και εξουσία". Επομένως δεν μπορεί να κατηγοριοποιθεί. Σε κάθε λατρευτική σύναξη είναι όλη η εκκλησία,ζώντες και κεκοιμημένοι, παρόντες, αφού όλοι είναι ζωντανοί.
Αγαπητέ μου, συγχώρεσέ με για τη φλυαρία μου.
Αν έχω λάθως παραγνώρισε το σχόλιό μου, γιατί είμαι ένας ολιγοράμματος ιερέας 80 ετών και πονώ για το κατάντημα των θεολόγων μας
Παπαχαράλαμπος.
Το email μου είναι:cchristou7@gmail.com. Αν έχεις χρόνο και θέλεις θέλω να γνωρισθούμε. Ειμαι στη Λεμεσό.
Εύχομαι κάθε ευλογία παρά Κυρίου εν παντί
Για ποιό λόγο διαφωνείτε μεταξύ σας δεν καταλαβαίνω ειλικρινά. Θεωρητικολογίες άχρηστες και επίδειξη "πνεύματος" μόνο. Η Ορθοδοξία τα περιέχει όλα και η ουσία της μας λέει να πλησιάζουμε τον Κύριο με την καρδιά. Καρδιακά όπως λέει και ο γέροντας Περφύριος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εντομολογία είναι αυτή που κάνετε; Και με την ευκαιρία αφού ο ιδιοκτήτης της σελίδας παραθέτει τόσους συγγραφείς και διανοούμενους διαρκώς, ξέχασε δύο τεράστιους. Τον Ντοστογιέφσκι και τον Κίρκεργκωρ. Έχουν και οι δύο μεγάλη καρδιά.
Μαρία
Εχουμε ήδη δημοσιεύσει γιά τόν Ντοστογιεύσκι.Είχαν σίγουρα μεγάλο μυαλό καί καμμία σχέση με τόν Γέροντα.Ο πεταλούδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύνανται να συγκριθούν και να αντιπαραβληθούν,τώρα,δηλαδή,ο ελέφαντας με το μυρμήγκι ή (και) το ποντίκι;Αυτό ισχυρίζεσαι,φιλτάτη;Το κτιστό με το άκτιστο;Η θεότητα με την ανθρωπότητα;Η αφθαρσία με την αθανασία;Ο προφορικός λόγος με το γραπτό;Ο ενδιάθετος με τον κοινό;Δυο πραγματικότητες τόσο και κατ'ακρίβειαν,κυριολεξίαν,ουσίαν,κατ'αποκλειστικότητα,κατ'απολυτότητα διακριτές,διάφορες(οι και μόνες δυνατές και υφιστάμενες για τον Κύριο και τη δημιουργία Του);Η αερολογία με την η(Η)συχία;Πολλά θα 'μπορούσα(ν) να γραφθούν για την αστοχία σας αυτή,τη συγκεκριμένη,εδώ,αλλά τόσο ο χρόνος όσο και η ενέργεια,η ενεργητικότητά μας,η ενεργητικότητα και τόσα και τόσα άλλα που μας 'χάρισε,που μας 'δώρισε ο Μεγαλοδύναμος και ο Δωρεοδότης,ο Βασιλέας των Φώτων και Ζωής Χορηγός,είναι πολυτιμότερα από χρυσό(ς) και λαμπερότερα από φως και δεν μας το επιτρέπουν,μας το απαγορεύουν,μας αποτρέπουν,ενώ η λακωνικότητα υποδεικνύεται και υπαγορεύεται από την περίσταση πράγματι σοφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες οι"μαρίες" - "γαλλαίον κυβέλης ολόλυγμα" και βδέλυγμα της ερημώσεως, μαζί - έχουν πια αποκαλυφθεί και είναι πλέον τόσο χαζογελοίο να επιμένουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, αν συνεχίζουν να βρωμίζουν το όνομα της Κυρίας Θεοτόκου, δεν θα περάσουν καθόλου καλά...
Γιατί τους έχει αναλάβει ο Ταξιάρχης, τότε, και σήμερα και αύριο...
Αμέθυστε, μη γράφεις λόγια που δεν έχουν ειπωθεί. Σας διαβάζω πολύ συχνά, ναι, κακό είναι; Άλλο όμως η ανάγνωση και η ενημέρωση και άλλο η συνάντηση. Αν είναι ευλογημένο και χρειάζεται, θα τα φέρει ο Θεός να συναντηθούμε...
Πάντως χαίρομαι αληθινά που ξετρυπώσατε, εκτός των άλλων, αυτή την έχιδνα, τη Ρωσία, και όλα τα γεννήματά της, τους πιστούς του γερμανικού ιδεαλισμού και της κρυφής "γαλλικής ουράς", ακόμη και τον Ντοστογιέφσκι...(και όχι μόνο)
Επίσης, έχω να πω ότι δυστυχώς τα Ευαγγέλια τα έχουν φέρει στα μέτρα τους όλων των ειδών οι "αδελφοί νοσοκόμοι" (=αδελφές)...
Ο μόνος που τους καίει τόσο πολύ είναι ο απόστολος Παύλος, γι'αυτό και όσοι ειλικρινά αγαπούν ειδικά τον Παύλο, είναι γνήσια μέλη της Εκκλησίας του Χριστού!