Παίρνοντας αφορμή και από τις αναρτήσεις σας και από τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια,θα έλεγα στον κ.Γιανναρά, κ ίσως στον κ. Ζηζιούλα, που ζουν στον κόσμο της σκέψης τα εξής: οι γνωστοί θεολογικοί όροι,θεμέλια της θεολογικής γλώσσας,αποδείχτηκαν δόκιμοι και ανθεκτικοί στούς αιώνες και δηλώνουν την αλήθεια. Στον κόσμο της σκέψης,μπορεί να δηλωθεί ο φιλοσοφικός φορτισμός μιας λέξεως, και όντως η τακτική αυτή θα ισχύει όσο θα υπάρχει ιστορία,αλλά στήν θεολογική γλώσσα η αποκλειστική εστίαση είναι η αλήθεια. Οι γνωστοί σε όλους μας θεολογικοί όροι,είναι οι θεμελιώδεις ομολογιακές εκφράσεις,οι όροι-κλειδιά, και ενώ είναι γλωσσικές επεξεργασίες αιώνων,είναι τόσο αφοπλιστικά φρέσκες κ σημερινές. Και αυτό γιατί,η διαδικασία μορφοποίησης της αληθείας γινόταν στην Εκκλησία και ως Εκκλησία,δηλ. με την προυπόθεση της ανθρώπινης βούλησης και του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος. Οι θεολόγοι-Πατέρες, όσο κι αν προχωρούσαν σε αναλύσεις και επιχειρήματα,όταν αντιμετώπιζαν τους κακοδόξους, τόνιζαν πάντα ότι συννενόηση και ομογνωμία έρχονται ως αποτέλεσμα βιώσεως της ίδιας αλήθειας. Εφόσον η Εκκλησία είναι Ζωή,ασφαλώς η γλώσσα της θα γνωρίζει αλλαγές όσο και όπου είναι ανάγκη. Αλλά η κίνηση πρός νέες γλωσσικές ή εννοιολογικές αποτυπώσεις,αφετηρία πρέπει να έχει τη ζωή, την βίωση της αλήθειας δια του Αγίου Πνεύματος. Μόνο η ζωή βιολογικά και πνευματικά οδηγεί σε γνήσια, δηλ. κατάλληλη γλώσσα. Νόμιμη και άρα υγιής και χρήσιμη κίνηση είναι μόνο από την ζωή πρός την γλώσσα. Ποτέ το αντίστροφο. Η κίνηση από την γλώσσα πρός τη ζωή (την βίωση της αλήθειας εδώ) είναι πάντοτε ανόητη και ανέρειστη. Αυτόκλητοι "σωτήρες" της Εκκλησίας και της θεολογίας επιδίδονται με μανία στον "εκσυγχρονισμό" της θεολογικής γλώσσας, για να δείξουν δήθεν πόσο είναι προωθημένοι και πόσο βρίσκονται κοντά στόν σύγχρονο άνθρωπο. Εφόσον όμως δεν ξεκινούν από την βίωση της αλήθειας -και αυτό είναι ο κανόνας- δεν γνωρίζουν ούτε τον άνθρωπο για να σταθούν βοηθοί του, αντίθετα είναι πρόξενοι και γλωσσικής, αλλά κύρια πνευματικής σύγχυσης.
Ανώνυμος
(Αναφορές) "Oυ γαρ αι λέξεις την φύσιν παραιρούνται,αλλά μάλλον η φύσις τας λέξεις εις εαυτήν έλκουσα μεταβάλλει.Και γαρ ου πρότεραι των ουσιών αι λέξεις,αλλ' αι ουσίαι πρώται και δεύτεραι τούτων αι λέξεις" (Μ.Αθανασίου, Κατά Αρειανών). "Ου γαρ τοις ονόμασιν η των πραγμάτων φύσις ακολουθεί,αλλ'ύστερα των πραγμάτων εύρηται τα ονόματα"(Μ.Βασιλείου,Κατά Ευνομίου). "Ουχ υπό των ονομάτων τα πράγματα μετασκευάζεται,τοις δε πράγμασι καταλλήλως η των νοημάτων σημασία μεθέλκεται και μετατάττεται' των γαρ ονομάτων αίτια τα πράγματα ,ου των πραγμάτων τα ονόματα"(Γρηγορίου Παλαμά,Αντιρρητικός πρός Ακίνδυνον).
ΑπάντησηΔιαγραφή