MNHMOΣΥΝΟ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.

Επειδή οι Έλληνες συνεχίζουν τη διαμάχη πού μάς κόστισε τήν Πόλη, το μνημόσυνο θα αφορά και τούς δυό, αυτούς πού την αγαπούν και αυτούς που την μισούν.

Η παρακάτω αφήγηση ανήκει στό φίλο μας Κ.Τ. και περιγράφει παράδοση πανεπιστημιακού "καθηγητού", "Βυζαντινολόγου".

Σε ένα αμφιθέατρο με τουλάχιστον 150 πρωτοετείς φοιτητές, αγορεύει ο καθηγητής «Χ». Σε κάθε μάθημα τα παιδιά ακούν φράσεις όπως «(Βυζάντιο) μια κοινωνία που βρίσκεται κάτω από το βαρύ ζυγό ενός απολυταρχικού αυτοκράτορα», «(η ρητορική) εμετικά κείμενα μιας γλοιώδους απογοητευτικής ηθικής κατάστασης (το «εμετικά» δις!)», «ο Μιχαήλ Ψελλός (με τις μηχανορραφίες του) δεν ήταν τίποτα μπροστά στο μεγαλύτερο τέρας του Βυζαντίου! Ξέρετε ποιο ήταν αυτό το τέρας; Ο Μέγας Κωνσταντίνος! (ακολουθεί το γνωστό τροπάρι περί Κρίσπου, Φαύστας κλπ...)». Αυτά, καθώς και ό,τι ακολουθεί μέχρι τέλους, αποτελούν, πιστέψτε με, κατά λέξη απόδοση των λεγομένων. Είναι απευθείας παρμένα από τις σημειώσεις μου εκείνης της ημέρας. (Τρίτη 24/11/2009) Τα παιδιά ακούν με προσοχή και σημειώνουν. Συχνά γελούν επιδοκιμάζοντας την ειρωνεία και την περιφρόνηση. Τι να κάνουν; Αυτά τους ταΐζει ο καθηγητής στο Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αύριο θα βγουν σε Γυμνάσια και Λύκεια να διδάξουν όσα τους δίδαξε η μαμά πατρίδα!

«Το ενδιαφέρον των Καθολικών για το ορθόδοξο δόγμα είχε σκοπό την καταπολέμησή του. Αυτό αποτελεί τη μήτρα των βυζαντινών σπουδών. Ακόμα και σήμερα στη Γαλλία το βασικό ορθόδοξο περιοδικό εκδίδεται από Καθολικούς». [προς διερεύνηση αυτό]

Το ταξίδι στο χρόνο της Ιστορίας συνεχίζεται και λίγο αργότερα ακούγεται ένα κρεσέντο εγκωμίων: «Στο 18ο αι. η θετική αντίληψη για το Βυζάντιο (στην Ελλάδα) αρχίζει να αναθεωρείται. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η μορφή του μεγάλου, του μέγιστου, του σοφότερου και δημοκρατικότερου Έλληνα που πέρασε απ΄ αυτή τη χώρα, του Αδαμάντιου Κοραή!!»

Τα παιδιά, θες αυθόρμητα, θες από βιασύνη να ερμηνεύσουν τη σκέψη του καθηγητή, πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με μια ακόμα περίπτωση σαρκασμού και ειρωνείας και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό! Ξεσπά λοιπόν ολόκληρο το αμφιθέατρο σε τέτοια γέλια που ποτέ ως τότε δεν είχε κάνει! :-)))

Ο καθηγητής αιφνιδιάζεται, τα χάνει. Αυτή τη φορά εννοεί στα σοβαρά αυτά που λέει!

«Γιατί γελάτε;», καταφέρνει επιτέλους να ψελλίσει έπειτα από κάμποση ώρα, με την απορία απλωμένη στο πρόσωπό του. Τα ασυγκράτητα γέλια κόβονται μαχαίρι.

Στιγμές αμηχανίας. Τα παιδιά απορούν με την απορία του καθηγητή!

«Σας είπε κανείς κάτι άσχημο για τον Κοραή;», με διάθεση να βγει έξω απ΄ τα ρούχα του. Τα παιδιά καταλαβαίνουν την γκάφα. Είναι όμως αργά!

«Σας είπε κανείς κάτι για τον άνθρωπο που πολέμησε λυσσαλέα κάθε μορφή δεσποτισμού;;», σχεδόν γαβγίζοντας.

«Ήταν ο άνθρωπος που μας έβγαλε από τα σκοτάδια του Μεσαίωνα! Το νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε πρώτα στο μυαλό του Αδαμάντιου Κοραή! Τα έβαλε και με τους Τούρκους και με την Εκκλησία που καταπίεζε και τύφλωνε το λαό! Ένας γίγαντας του πνεύματος! Μισούσε το Βυζάντιο, όχι απλώς το αντιπαθούσε! Το μίσος του ήταν κάτι θετικό που βοηθούσε την εθνική υπόθεση. Στα μάτια του ήταν η απολυταρχία και ο δεσποτισμός. Ο πρώτος και ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας βυζαντινολόγος, όπως ο πρώτος και αξεπέραστος φιλόλογος! Η αρνητική αντίληψη του Αδ. Κοραή πέρασε και στο νεότευκτο νεοελληνικό κράτος. Πέθανε στο Παρίσι το 1833. Δεν είδε το κράτος που ονειρευόταν. Πέρασε από την απολυταρχία του Καποδίστρια στην απολυταρχία του Όθωνα. Άφησε έναν κύκλο.... »...κλπ...κλπ Τα παιδιά προσπαθούν να τα μπαλώσουν: εεε... ξέρετε... για κάτι δικό μας γελάσαμε!

Και ένα κερασάκι αντάξιο μιας τέτοιας τούρτας: μια κοπέλα στρέφεται προς το μέρος μου και κάνει μια ερώτηση κλειδί: «ποιος είναι ο Κοραής;» ?!?!

Αν την άκουγε είναι βέβαιο πως θα έπεφτε ξερός ο δύστυχος καθηγητής!

Και το παρακάτω βίντεο είναι για όσους πολεμούν ακόμη να διασώσουν έστω και τη μνήμη της.



Αμέθυστος