Ο ΑΚ είπε... Το εγκόλπιο -χωρίς να απαντήσει στις ενστάσεις για την κριτική- συνεχίζει τις αναδημοσιεύσεις για την Γερ. Γαβριηλία. Θα συνεχίσουμε λοιπόν τις απαντήσεις εδώ.
λέει η κριτική: "έμενε σε ινδουϊστικά μοναστήρια και εόρταζε σ’ αυτά τις μεγάλες Χριστιανικές εορτές."
-----------------------------
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: εμενε εκεί και προσπαθούσε να αποτρέψει ανθρώπους που ερχόντουσαν απο την δύση να ασπαστούν τον Ινδουϊσμό. Γραφει αναλυτικά για μία περίπτωση (τον Αλαν)που κατάφερε τελικά με πολύ κόπο να τον αποτρέψει. Γράφει και για τους Γκουρού ότι ήταν περήφανοι και ήθελαν να τους λατρεύουν ως Θεούς.
Το ότι έμενε εκεί το πλήρωσε. Το βιβλίο λέει πως επικαλέστηκαν δαίμονες και προσπάθησαν να την τυφλώσουν. Αν ήταν υποστηρικτής του Ινδουϊσμού δεν νομίζω πως θα το έκαναν. Τους πείραζε το Χριστιανικό της πνεύμα.
Λέει η κριτική: "Συναναστρεφόταν απροϋπόθετα και συμπροσευχόταν με όλους, ετεροδόξους αλλά και ετεροθρήσκους, χωρίς να τονίζει τις τρομερές διαφορές, υπογραμμίζοντας αντιθέτως κάποιες ομοιότητες είτε διογκωμένες είτε ανύπαρκτες και κατασκευασμένες."
------------------------
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
ΦΟΒΕΡΌ ψέμα. Πραγματικά. Μονο και μόνο γι'αυτό το ψέμα θα έπρεπε ο συγγραφέας του βιβλίου να ζητήσει δημοσίως συγνώμη. Δυστυχώς για εκείνον είναι Ιερωμένος. Το Ράσο του δεν τον ελέγχει για τέτοιες φοβερές πράξεις;
Το ίδιο το βιβλίο γράφει εναντίων των συνπροσευχών. Πόσο κακοήθης μπορεί να είναι ο συγγραφέας ώστε να κρύβει το κομμάτι αυτό;
Ας το διαβάσουμε:
...........
"---Π.Γ: Γερόντισσα, γυρίσατε όλο τον κόσμο. Γνωρίσατε τόσα Μοναχικά Τάγματα. Ρωμαιοκαθολικών, Βουδιστών, Ινδουιστών. Είδατε Οργανώσεις, Ιεραποστόλους Προτεστάντες. Είδατε να τους παρέχονται πολλές διευκολύνσεις στο Έργο τους... Κι εσείς, σαν μία φτωχή Ορθόδοξη Μοναχή, είχατε πολύ λίγα περιθώρια υλικά για να κινηθείτε και για να προσφέρετε. Σκεφθήκατε ποτέ ότι θα ήταν καλύτερα να είσαστε κάτι άλλο κι όχι Ορθόδοξη;
---Γερ.Γαβρ.: Θεός φυλάξοι! Όχι! Ούτε μου πέρασε κατά διάνοιαν γιατί ακριβώς αυτό έχω καμάρι, θυμούμαι μία φορά που ήμουν στης Ίντιρα Γκάντι το γραφείο (σημ. λαϊκή ακόμα, στο πρώτο της ταξίδι στην Ινδία) και κουβεντιάζαμε για ένα έργο δικό τους. Εκείνη την ώρα, έρχεται κάποια και της λέει μπροστά μου: «Είναι Καθολική Μοναχή αυτή που σας μιλάει»; Και της απαντάει η Γκάντι «Όχι, είναι από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εσείς δεν την ξέρετε, γιατί δεν υπάρχει στην Ινδία, άλλα είναι τελείως διαφορετική Εκκλησία»... Κι όταν ήρθα στην Ιερουσαλήμ, στο Μοναστήρι μας το πολύ φτωχικό το 1959, ήρθαν από την Γαλλία Καθολικές Μοναχές και μου είπαν: «Εδώ είναι ο αληθινός τρόπος της Ζωής του Χριστού, γιατί σας λείπουν τα πάντα.. Εμείς έχουμε όλες τις ανέσεις»... Καταλάβατε;"(σελ 291)
(...)
"Είναι περίεργο το γεγονός ότι ποτέ της δεν αγαπούσε την συμπροσευχή - όσο κι αν είχε φιλίες και σχέσεις με ανθρώπους από άλλα δόγματα. Αυτό το είδαμε και με τα μάτια μας όταν ζούσε στην Αθήνα, τηλεφωνούσαν Μοναχές Ετερόδοξες και της λέγανε: "Να έρθουμε συμπροσευχηθούμε"... "Δεν προσεύχομαι με φωνή, και ποτέ με παρέα. Μόνη μου ή στην Εκκλησία", τους έλεγε, "ελάτε όμως να πιούμε ένα ωραίο τσάι και να μου πείτε τα νέα σας" απαντούσε.
Παρ' όλο που έζησε και κινήθηκε και έδρασε ανάμεσα σε τόσους Ετερόδοξους και Αλλόθρησκους, δεν είχε ούτε ίχνος Συγκρητισμού στην πνευματική της ζωή και στα θέματα της Λατρείας. Κι αυτό το εκτιμούσαν διπλά οι συνοδοιπόροι της. (…) Μία μέρα μάλιστα, κάποιος έκανε ένα υποτιμητικό σχόλιο για την Παναγία μας. (Όσοι έχουν ποτέ αναφέρει και μόνο το όνομα Της σε ορισμένους Διαμαρτυρομένους, μπορούν να καταλάβουν). Άφησε να περάσουν λίγα λεπτά, και παίρνοντας τον υπεύθυνο κατά μέρος, του λέει: «Αδελφέ μου, λυπούμαι, αλλά πρέπει να σου πω ότι από αύριο δεν θα είμαι άλλο μαζί σας». Εκείνος ταράχθηκε και στεναχωρέθηκε γιατί δεν είχε δει ποτέ του αυτήν την έκφραση στο πρόσωπο της. Τότε εκείνη του εξήγησε: «Δεν μπορώ να ακούω τέτοια λόγια για Κείνην που αγαπώ πιο πολύ μετά τον Χριστό». Ζητήθηκαν βέβαια συγγνώμες κι από τότε δεν επαναλήφθηκε ποτέ τίποτε παρόμοιο.(σελ 96-97)
.........
Τέλος όταν το βιβλίο γράφει πως οι γκουρού απαιτούν να λατρεύονται ως θεοί και το κατακρίνει είναι ομοιότητα η διαφορά; Όταν λέει πως οι ινδουιστές επικαλέστηκαν δαίμονες για να την τυφλώσουν είναι υπέρ των γκουρού; όταν λέει πως οι διάφορες ασκήσεις τους (γιόγκα κτλ) προκαλούν προβλήματα στον οργανισμό. Τέτοια λέει και άλλα.
A.K.
Αμέθυστος
Το ξαναλέω και εδώ: Το κείμενο μου στρέφεται μόνο κατά της ψευδοκριτικής και του συγγραφέα αυτής (τότε διακόνου, σήμερα Ιερέως) . Δεν στρέφεται ενάντια στο πρόσωπο του π. Σαράντη Σαράντου. Πιστεύω πως πρόκειται περι αγωνιστού που τον παραπλάνησαν ορισμένοι απο το περιβάλλον του...Κανένας αλάθητος (..εκτός και αν είναι ο...Πάπας)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξαναλέω απλά για να μην δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις. Ο Αμεθυστος μου έδωσε βήμα να γράψω και τον ευχαριστώ. Αλλού (σε άλλα blogs) περιέργως τα μηνύματα μου "χάθηκαν"...Κυριος οίδε γιατί...
Θα το γράφω σε κάθε θέμα που θα ανοίγει για να μην παρεξηγηθούμε.
Τις προηγούμενες παρατηρήσεις για την κακόπιστη αυτή κριτική μπορείτε να τις βρείτε εδώ: http://amethystosbooks.blogspot.com/2010/06/blog-ant.html
A.K.
---------------------------------
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει η κριτική: Δίδασκε σε οπαδούς της αιρέσεως των Κουακέρων, για τους οποίους επιμελώς αποκρύπτεται ότι είναι αιρετικοί, ερμηνεία του Ευαγγελίου.
--------------------------------
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Δεν το ξέραμε πως το να διδάσκεις αλλοδόξους είναι έγκλημα. Καιρός να το μάθουμε και αυτό. Δηλαδή ενώ ο συγγραφέας της κριτικής αλλού γράφει πως η Γερόντισσα δεν κατηχούσε στην ορθοδοξία και δεν νοιαζοταν στο να φέρει στην Εκκλησία ανθρώπους, εδώ λέει το ανάποδο πάλι σαν μειονέκτημα! Δηλαδή το να διδάξεις Ορθόδοξα το Ευαγγέλιο σε Κουακέρους και να τους κατηχήσεις με αυτό τον τρόπο (ισως έτσι γίνουν Ορθόδοξοι) είναι αρνητικό; Με ποια λογική του παραλόγου είναι αυτο;
Το σχόλιο πως "απέκρυψε" το ότι είναι αιρετικοί είναι απο την φαντασία του συγγραφέα της κριτικής. Απο την στιγμή που το βιβλίο δεν είναι εγχειρίδιο δογματικής δεν γράφει τα πάντα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποκρύπτεται κάτι σκόπιμα. Πρόκειται για αναπόδεικτη δήλωση..
---------------------------
------------------------------
ΑπάντησηΔιαγραφήλέει η κριτική:" Τηρούσε αυστηρά τους κανόνες της χορτοφαγίας, μιας χορτοφαγίας μάλιστα ούτε τυχαίας ούτε “υγιεινής” αλλά μιας, ινδουιστικής προελεύσεως χορτοφαγίας, – αυτό αποδεικνύεται στη μελέτη μας (προσκλήσεις σε συνέδρια Χορτοφαγίας, κατηγορίες για όσους τρώνε ακρίδες, ψάρια η βακαλάο και ταραμάδες, ταύτιση του Θεού με το σύμπαν κ.ο.κ). "
------------------------------
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Για την χορτοφαγία είπαμε στο προηγούμενο: http://amethystosbooks.blogspot.com/2010/06/blog-ant.html
"Ταυτιση του Θεού με το σύμπαν" δεν υπάρχει στο βιβλίο απ'όσο γνωρίζουμε.
Ας γράψουμε όμως κάτι άλλο που το λέει στο βιβλίο ομιλεί η Γερόντισα. Η...φίλη των Γκουρου:
.....................
"...o γκουρού είναι ενσάρκωσις θεού, τότε... Αυτό τo παιδάκι, αυτόν τον σκοπό είχε. -προσπαθούσε να γίνει σαν τον γκουρού. Τι έπαθαν οι Πρωτόπλαστοι; Θέλησαν να γίνουν θεοί. Τι παθαίνουν κι αυτά τα παιδιά; Θέλουν να γίνουν θεοί κι επομένως είναι πολύ φυσικό να φύγει το μυαλό.
Κατάλαβες τι γίνεται; Θυμάσαι τότε που μίλησα σ' εκείνο το άλλο παιδάκι και τον ρώτησα: «Ποιος είναι εκείνος που όταν κάνεις περισυλλογή και αυτοσυγκέντρωση, σε οδηγεί μέσα σου για το θέλημα του Θεού, για να κόψεις τις κακίες που έχεις μέσα σου; Ποιος σε οδηγεί για όλα αυτά»; Και είπε: «Ο γκουρού, εκείνον σκέφτομαι, εκείνον βλέπω, εκείνο κάνω»... αν, Τ μου, αν τον ανθρώπινο γκουρού τον είχε βάλει κατά μέρος και έβλεπε με την ίδια αγάπη, με την ίδια προσπάθεια, τον Χριστό και το Πρόσωπό Του, αυτό το παιδί σήμερα θα ήταν ένας από τους εκλεκτούς δούλους του Χριστού και εργάτης Του. Αλλά το παιδάκι έπαθε αυτό τώρα, και είναι πολύ δύσκολο... Γιατί χρειάζεται πάρα πολλή προσευχή εκ μέρους των Χριστιανών. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από την μητέρα του πρώτα, προ πάντων από την μητέρα του, γιατί η μητέρα του το ξέρει από παιδί, πώς μεγάλωσε, τι είχε στο παρελθόν, τι παιδικά χρόνια πέρασε, τι αντιλήψεις είχε, πώς ήθελε να διασκεδάζει, πώς ήθελε να μελετά... Όλη την ψυχή του παιδιού, η μητέρα την ξέρει. Λοιπόν η μητέρα εάν προσπαθήσει τώρα, χωρίς να κάνει «διδαχή», να του δείχνει μία απεριόριστη αγάπη, και χωρίς να τον αφήσει να καταλάβει ότι είναι άρρωστο, το θεωρήσει ότι είναι γερό κι αν πάει σε μία Εκκλησία και παρακαλέσει τον Ιερέα να διαβάσει τους Εξορκισμούς του Αγ. Βασιλείου - είναι περίφημοι Εξορκισμοί που διαβάζονται σε όλες τις Εκκλησίες- και να έχει το όνομα του παιδιού, και αν την ώρα εκείνη και η ίδια με μεγάλη πίστη και ευλάβεια παρακαλέσει τον Χριστό να συγχωρήσει αυτό το παιδάκι... Γιατί σίγουρα υπάρχουν σφάλματα και της μητέρας σ' αυτή την υπόθεση. Γιατί καμιά φορά, με το να πεις «απόψε έχω ραντεβού να πάω σε κάποιο Σύνδεσμο ή κάπου»... και το παιδί εκείνη τη στιγμή έχει ανάγκη από της μητέρας την συμβουλή μπορεί να γίνει κάτι στην ψυχή του παιδιού. Είναι τόσο λεπτό πράγμα η ψυχή... Και να φροντίσει προπαντός να βρει Χριστιανό Γιατρό. (σελ 210)"
A.K.
------------------
--------------------------------
ΑπάντησηΔιαγραφήλέει η κριτική: Μετείχε σε ειδωλολατρικές ακόμα τελετές, στις οποίες λατρευόταν ο γκουρού, αρνουμένη το άγιο βάπτισμά της και λατρεύουσα δαιμόνια.
---------------------------
ΑΠΆΝΤΗΣΗ:
Όποιος διάβασε το αμέσως προηγούμενο κομμάτι (στο οποίο λέει πως όσοι λάτρευαν τους Γκουρού χρειάζονται εξορκισμό...) μόνο να γελάσει μπορεί με το παραπάνω σχόλιο.
Εκεί που βρισκόταν στην Ινδία, βεβαίως γινόντουσαν τελετές, δεν σημαίνει πως συμμετείχε ενεργά. Αν είσαι σε περιβάλλον αλλόδοξων η αιρετικών η οτιδήποτε άλλο , θα γίνονται διάφορα πράγματα και καταστάσεις γύρω σου τα οποία δεν συμφωνείς μεν, δεν μπορείς να τους σταματήσεις να τα κάνουν δε.
Στις σελ 421-522 & 428-430 του βιβλίου, η Γερόντισσα ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ όσους πηγαίνουν στην Ινδία. Μας λέει πως αντί να διαβάζουμε τα της Ινδικής Φιλοσοφίας, θα έπρεπε να διαβάζουμε τους Πατέρες.
Επίσης λέει στην σελ 53:
.......
"Είδε στις Ινδικές τελετές τους πολλή ομοιότητα με τις Αρχαίες Ελληνικές. Εβλεπετα θυμιάματα, τα εικονίσματα, άκουγε τις ψαλμωδίες και τα καμπανάκια. Κι έλεγε: Είναι ακόμα ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ (σ.σ. οι Ινδοί) , αλλά είναι τόσο πολύ έτοιμη η Ινδία για την Ορθοδοξία "
.......
Βλέπουμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως στόχος της ήταν να τους κάνει Ορθόδοξους. Βλέποντας έναν αιρετικό/αλλόδοξο, έβλεπε έναν μελλοντικό Ορθόδοξο.
Ανυπόστατη η κριτική και σε αυτό.
----------------------------
----------------
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει η κριτική: Διάβαζε μανιωδώς και εξίσωνε τα γκουρουϊστικά βιβλία με το άγιο Ευαγγέλιο και οδηγούσε τους ανθρώπους σε γκουρού τους οποίους προέβαλλε ως αγιασμένα γεροντάκια.
---------------
ΑΠΆΝΤΗΣΉ:
Φαντασιώσεις.
Ας αρχίσουμε ανάποδα. Οδηγούσε τους ανθρώπους σε Γκουρού, λέει η κριτική.
Περιγράφεται η περίπτωση του Αλαν. Ο Αλαν ήταν Δυτικός που ήρθε στην Ινδία να βρει γκουρού. Δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για τον Χριστιανισμό. Ευτυχώς στο βιβλίο περιγράφεται πως τελικά η εγωϊστική συμπεριφορά του Γκουρού ( ο οποίος ήθελε "δώρα"...) αηδίασε τον Αλαν. Όμως ο Αλαν δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για Χριστιανισμό, όσο και να προσπαθούσε η Γερόντισσα. Τι έκανε τότε εκείνη; Αντί να τον αφήσει να πάει σε κάποιον άλλον Γκουρού που θα τον κατέστρεφε τον πήγε σε κάποιον που όπως λέει στο βιβλίο "δεν έκανε προσηλυτισμό".
Δηλαδή επιβράδυνε με αυτό τον τρόπο την επιρροή του ινδουισμού πάνω του. Προτίμησε το "μικρότερο κακό" ώστε να κερδίσει χρόνο και να σωθεί το παιδί. Και πράγματι. Στον κατάλληλο χρόνο και μετά από προσευχή ο Άλαν γύρισε προς την πίστη και μάλιστα βαπτίστηκε Ορθόδοξος. Αφήνω στην κρίση του αναγνώστη αν έπραξε καλώς η κακώς. Το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από εμφανές.
Που λέει πως διάβαζε μανιωδώς Ινδουϊστικά βιβλία; (... όταν μάλιστα στις σελ 421-522 και 428-430 του βιβλίου, η Γερόντισσα επικρίνει όσους πηγαίνουν στην Ινδία. Και λέει πως αντί να διαβάζουμε τα της Ινδικής Φιλοσοφίας, θα έπρεπε να διαβάζουμε τους Πατέρες.)
Λέει πως διάβαζε κάποια ποιήματα του ινδουϊσμού (ανάλογα έχουμε και εμείς την Ιλιάδα η την οδύσσεια) αλλά απ'ότι φαίνεται για λογοτεχνικούς σκοπούς μόνο. Δεν τα εξίσωνε με το Ευαγγέλιο. Όταν κάνεις Ιεραποστολή πρέπει να γνωρίζεις τα πάντα για την περιοχή στην οποία βρίσκεσαι.
-----------------------
λέει η κριτική: "Στή σελ. 42, ο “θρασύς συγκρητισμός” ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια, καθώς , όπως διαβάζουμε, η Αυρηλία, η γερόντισσα ως λαϊκή, φεύγοντας για την Ινδία, πήρε μαζί της μόνο δύο βιβλία. Τό ένα ήταν το Ευαγγέλιο και το άλλο ένα βιβλίο τού γκουρού Sivananda[4]. Καί ενώ για το Ευαγγέλιο ούτε λόγος γίνεται, το βιβλίο τού γκουρού την ενθουσιάζει τόσο πολύ, που ψάχνει απεγνωσμένα το συγγραφέα του. Αυτός με τή σειρά του “ως εκ θαύματος”, την ακολουθεί παντού και την βοηθά πολύ περισσότερο στο ξεκίνημά της στην Ινδία[5], για να μας αποδείξει, άτυπα έστω, πόσες δυνάμεις κρύβονται στον Ινδουισμό και στους γκουρού, τις οποίες αν και αγνοούμε, μπορούμε όμως σταδιακά να ανακαλύψουμε και να ευεργετηθούμε απ’ αυτές."
--------------------------
Η φαντασιοπληξία συνεχίζει. Για το Ευαγγέλιο, μιλάει σε ολόκληρο το βιβλίο. Λέει πως κάθε ημέρα το διάβαζε!
Κατ’ αρχάς το ότι κάτι σου κάνει εντύπωση, δεν σημαίνει πως εγκρίνει και το περιεχόμενο. Εντύπωση μου κάνει και το βιβλίο «ο Αγών μου» του Αδόλφου Χίτλερ. Αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν είμαι Ναζιστής.
Αλλά να δούμε λίγο πως ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ το κείμενο. Στην σελ 43 , λέει συγκεκριμένα, πως δεν ήταν το βιβλίο που την εντυπωσίασε αλλά «Ο Θαυμασμός του Καθηγητή γι’αυτό».
Επίσης στην σελ 42 αναφέρει πως πήρε το βιβλίο του Γκουρού, απλά γιατί κάποια φίλη της , της το έδωσε. Δεν μας αναφέρει ΚΑΝ αν το διάβασε.
Απλά το πήρε ως αφορμή πως έπρεπε να πάει εκεί και να κηρύξει την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
Και αυτό έκαμε. Στη σελ 51-52 μας λέει πως δρούσε ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ , προσπαθώντας να αποτρέψει , όσους ερχόντουσαν να γίνουν Ινδουιστές. Μάλιστα αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους (που πήγαιναν στους ινδουιστές )«απολωλότα πρόβατα».
Επίσης στην σελ 53 ο Sai baba , αποκαλείται Μάγος. Στην σελ 54 οι Γκουρού κατηγορούνται επειδή επιτρέπουν να λατρεύονται ως Θεοί.
--------------------------