Tα αποσπάσματα πού ακολουθούν είναι από ένα άρθρο του μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου «Διάβαση» και στο 54ο τεύχος του (των μηνών Μαρτίου – Απριλίου 2005), με θέμα «Ο επίσκοπος ως προεστώς της Θείας Ευχαριστίας».
Bishopoque
«1. Η επισκοπική προεδρεία της Θείας Ευχαριστίας είναι το κύριο και κατ’ εξοχήν έργο του Επισκόπου. Από την ιδιότητα του αυτή «πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου, όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η λεγόμενη διοικητική». Έτσι ο Επίσκοπος «έχει ως κύριον έργον του πρωταρχικόν να ηγείται της Θείας Ευχαριστίας, όλα τα άλλα έργα του είναι δευτερεύοντα» (σ. 5).
2. Ο Επίσκοπος, συνεπώς, «όταν διοικεί, δεν ασκεί διοίκησιν, αλλά προεκτείνει σε όλους τους τομείς της ζωής της Εκκλησίας τη χάρη και την ευλογία της Θείας Ευχαριστίας, της οποίας προΐσταται». «Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου», εφ’ όσον ο Επίσκοπος «είναι προεστώς της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 6).
3. Ο Επίσκοπος εικονίζει, ως προεστώς της Εκκλησίας, «τον Βασιλέα Χριστόν όπως θα έλθει στη Βασιλεία του», με λαμπρότητα και ακτινοβολία!
4. Η Θεία Λειτουργία είναι εντελώς αδιανόητος χωρίς την έννοια του εικονισμού. Αλλά όταν λέμε ότι ο Επίσκοπος στη Θεία Ευχαριστία είναι εικών του Χριστού, «δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό, διότι χάσαμε πλέον τη γλώσσα της εικόνος της εκκλησιαστικής ζωής» (σ. 7).
5. Πάντως, εφ’ όσον «ο Επίσκοπος είναι εικών του Χριστού, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την εικόνα του και να πάμε απευθείας στο πρωτότυπο … Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να προσευχόμαστε στον Χριστό (σημείωση: απ’ ευθείας), αλλά πρέπει να παρεμβάλλεται η εικόνα του Επισκόπου» (σ. 7). «Υπάρχουν βέβαια ακόμη πολλοί που βλέπουν στο πρόσωπο του Επισκόπου τον ίδιο τον Χριστό, αλλά ο αριθμός τους μειώνεται διαρκώς και χάνεται η εικονολογική αντίληψη των δρωμένων της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 8).
6. «Εάν η επικοινωνία μας με τον Θεό παρακάμπτει τον άνθρωπο (Επίσκοπο), τότε η επικοινωνία αυτή πραγματοποιείται μέσω της φαντασίας» (σ. 9).
7. «Το μνημόσυνο του Επισκόπου κατά τη Θεία Λειτουργία αποτελεί το πλέον καίριο στοιχείο, που αναδεικνύει τη Θεία Ευχαριστία επισκοποκεντρικό γεγονός στην ζωή της Εκκλησίας» (σ. 10).
8. «Το γεγονός ότι ο ιερεύς, όταν πρόκειται να τελέσει τη Θεία Ευχαριστία, λαμβάνει καιρόν … και από τον θρόνο του Επισκόπου, έστω και αν είναι κενός, δείχνει ότι και όταν ακόμη δεν λειτουργεί ο Επίσκοπος, αυτός είναι το κέντρο της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 10).»
Σχόλιο : Κατα τον Κληρικαλισμό η Εκκλησία διαθέτει δύο κουπιά. Το ένα κουπί είναι οι κανόνες και το άλλο κουπί είναι η οικονομία. Πρόκειται δηλ. για μια απομίμηση της Εκκλησίας του Χριστού, δηλ. του Νόμου και της Ενσαρκώσεως, της οικονομίας της Σωτηρίας. Σε αυτή την Εκκλησία δέν υπάρχει ούτε ο Κύριος ούτε το Άγιο Πνεύμα, μόνο τα ευχολόγια των παπάδων χωρίς κανένα περιεχόμενο. Σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες ο Ιερεύς έχει κατώτερο βαθμό ιερωσύνης απο τον Επίσκοπο, ίσως επειδή χειροτονείται απο τρείς Επισκόπους. Αυτός ο Κληρικαλισμός αποθεώνεται και ενώνεται με τον Πάπα, τον πρωταθλητή. Σύμφωνα με τους θεολόγους του Κληρικαλισμού, τους κανονολόγους, οι κανόνες επιβάλλονται στους πιστούς για να υπάρχει ισότης ανάμεσα τους (Μπούμης). Η οποία ισότης θα φέρει σιγά σιγά την αδελφότητα και την ελευθερία (ίσως να προσευχόμαστε κατευθείαν στον Κύριο). Θυμίζει λίγο τον μοναστηριακό κανόνα, κατα τον οποίο ο μοναχός καταρχάς πρέπει να ζήσει σε κοινόβιο. Αφού γίνει έμπειρος μπορεί να συνεχίσει σε ιδιόρρυθμο και μετά αφού αισθανθεί δυνατός μπορεί να συνεχίσει κατα μόνας σε καλύβα. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΗ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ. ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ.
EΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΑΤΟ ΤΙΣ ΦΑΚΕΣ.
Αμέθυστος
Bishopoque
«1. Η επισκοπική προεδρεία της Θείας Ευχαριστίας είναι το κύριο και κατ’ εξοχήν έργο του Επισκόπου. Από την ιδιότητα του αυτή «πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου, όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η λεγόμενη διοικητική». Έτσι ο Επίσκοπος «έχει ως κύριον έργον του πρωταρχικόν να ηγείται της Θείας Ευχαριστίας, όλα τα άλλα έργα του είναι δευτερεύοντα» (σ. 5).
2. Ο Επίσκοπος, συνεπώς, «όταν διοικεί, δεν ασκεί διοίκησιν, αλλά προεκτείνει σε όλους τους τομείς της ζωής της Εκκλησίας τη χάρη και την ευλογία της Θείας Ευχαριστίας, της οποίας προΐσταται». «Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου», εφ’ όσον ο Επίσκοπος «είναι προεστώς της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 6).
3. Ο Επίσκοπος εικονίζει, ως προεστώς της Εκκλησίας, «τον Βασιλέα Χριστόν όπως θα έλθει στη Βασιλεία του», με λαμπρότητα και ακτινοβολία!
4. Η Θεία Λειτουργία είναι εντελώς αδιανόητος χωρίς την έννοια του εικονισμού. Αλλά όταν λέμε ότι ο Επίσκοπος στη Θεία Ευχαριστία είναι εικών του Χριστού, «δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό, διότι χάσαμε πλέον τη γλώσσα της εικόνος της εκκλησιαστικής ζωής» (σ. 7).
5. Πάντως, εφ’ όσον «ο Επίσκοπος είναι εικών του Χριστού, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την εικόνα του και να πάμε απευθείας στο πρωτότυπο … Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να προσευχόμαστε στον Χριστό (σημείωση: απ’ ευθείας), αλλά πρέπει να παρεμβάλλεται η εικόνα του Επισκόπου» (σ. 7). «Υπάρχουν βέβαια ακόμη πολλοί που βλέπουν στο πρόσωπο του Επισκόπου τον ίδιο τον Χριστό, αλλά ο αριθμός τους μειώνεται διαρκώς και χάνεται η εικονολογική αντίληψη των δρωμένων της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 8).
6. «Εάν η επικοινωνία μας με τον Θεό παρακάμπτει τον άνθρωπο (Επίσκοπο), τότε η επικοινωνία αυτή πραγματοποιείται μέσω της φαντασίας» (σ. 9).
7. «Το μνημόσυνο του Επισκόπου κατά τη Θεία Λειτουργία αποτελεί το πλέον καίριο στοιχείο, που αναδεικνύει τη Θεία Ευχαριστία επισκοποκεντρικό γεγονός στην ζωή της Εκκλησίας» (σ. 10).
8. «Το γεγονός ότι ο ιερεύς, όταν πρόκειται να τελέσει τη Θεία Ευχαριστία, λαμβάνει καιρόν … και από τον θρόνο του Επισκόπου, έστω και αν είναι κενός, δείχνει ότι και όταν ακόμη δεν λειτουργεί ο Επίσκοπος, αυτός είναι το κέντρο της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 10).»
Σχόλιο : Κατα τον Κληρικαλισμό η Εκκλησία διαθέτει δύο κουπιά. Το ένα κουπί είναι οι κανόνες και το άλλο κουπί είναι η οικονομία. Πρόκειται δηλ. για μια απομίμηση της Εκκλησίας του Χριστού, δηλ. του Νόμου και της Ενσαρκώσεως, της οικονομίας της Σωτηρίας. Σε αυτή την Εκκλησία δέν υπάρχει ούτε ο Κύριος ούτε το Άγιο Πνεύμα, μόνο τα ευχολόγια των παπάδων χωρίς κανένα περιεχόμενο. Σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες ο Ιερεύς έχει κατώτερο βαθμό ιερωσύνης απο τον Επίσκοπο, ίσως επειδή χειροτονείται απο τρείς Επισκόπους. Αυτός ο Κληρικαλισμός αποθεώνεται και ενώνεται με τον Πάπα, τον πρωταθλητή. Σύμφωνα με τους θεολόγους του Κληρικαλισμού, τους κανονολόγους, οι κανόνες επιβάλλονται στους πιστούς για να υπάρχει ισότης ανάμεσα τους (Μπούμης). Η οποία ισότης θα φέρει σιγά σιγά την αδελφότητα και την ελευθερία (ίσως να προσευχόμαστε κατευθείαν στον Κύριο). Θυμίζει λίγο τον μοναστηριακό κανόνα, κατα τον οποίο ο μοναχός καταρχάς πρέπει να ζήσει σε κοινόβιο. Αφού γίνει έμπειρος μπορεί να συνεχίσει σε ιδιόρρυθμο και μετά αφού αισθανθεί δυνατός μπορεί να συνεχίσει κατα μόνας σε καλύβα. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΗ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ. ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ.
EΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΑΤΟ ΤΙΣ ΦΑΚΕΣ.
Αμέθυστος
Οι αιρέσεις αντιμετωπίζονται με επιχειρήματα. Διότι εκφράζουν βλάβες στόν εγκέφαλο καί ανυπαρξία θελήσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χριστιανική ζωή είναι άλλο πακέτο.
Δεν αντιμετωπίζονται μόνο με επιχειρήματα αλλά παράλληλα και με την αποχή εκκλησιαστικής συμμετοχής σε αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δε ει και τοις λογισμοίς ου κατεποντίσθησαν, όμως ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΣΥΝΟΛΛΥΝΤΑΙ.
ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ P.G. 99,1164A
Αληθώς, ο κόσμος όλος μιας ψυχής ουκ εστίν αντάξιος, της φυλαττούσης εαυτήν ΑΜΕΤΟΧΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ P.G. 99,1205
Για αυτό λυσσάνε οι Οικουμενιστές και λένε ναι μεν πίστευε ότι θέλεις (οπότε μπορείς να μην χαθείς από τους λογισμούς αν έχεις την Ορθή Πίστη) αλλά να έχεις μυστηριακή κοινωνία με όλους (για να χαθείς στα σίγουρα όπως μας λέει ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).
Αυτό γίνεται στήν κοινωνία : έρχονται τά άγρια να διώξουν τά ήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκκλησία δέν είναι εικόνα τής κοινωνίας.
ΤΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΤΑ ΑΓΡΙΑ.
Καί ο Πέτρος είχε κότσια αλλά τόν πρόδωσε τόν Κύριο. Μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς αρετές δέν υπάρχει πίστη. Καί οι αρετές χρειάζονται θάρρος καί τόλμη περισσότερη από τα κότσια.
Οι άνθρωποι δέν μπορούν να αναγνωρίσουν τά λάθη τους, πώς να φτάσουν στή μετάνοια, να αναγνωρίσουν τίς αμαρτίες τους.
Η μάχαιρα ανήκει στόν Κύριο καί μείς κάνουμε τό θέλημά Του.
Ο Κύριος ήρθε καί έβαλε μάχαιρα ανάμεσα στούς γονείς και τα παιδιά, στούς νεκρούς καί τούς ζωντανούς, στό βασίλειο τού Καίσαρος καί στή Βασιλεία τών Ουρανών, μάς έδωσε τήν τελευταία του εντολή ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, μάς οδήγησε μέσα από τόν σύγχρονο κόσμο σέ Κείνον. ΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ. Δέν γνωρίζουμε άλλη εντολή τού Κυρίου. Άς τόν ρωτήσουμε!
Καλημέρα Αμέθυστε
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν γραφεις: "ΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ. Δέν γνωρίζουμε άλλη εντολή τού Κυρίου."
...τι εννοεις; Δεν μπορεσα να σε καταλαβω...
Είναι η τελευταία διδαχή τού Κυρίου, ο τελευταίος δρόμος γιά τόν σύγχρονο άνθρωπο να βαδίσουμε πρός ΑΥΤΟΝ. Δόθηκε στόν Άγιο Σιλουανό τόν αγιορείτη, διότι η φιλαυτία τού συγχρόνου ανθρώπου καί τό ψέμα είναι πρωτόγνωρα. Τό ίδιο αλλά μέ άλλο λόγο είπε καί στόν μεγάλο ασκητή τό γέροντα Ιωσήφ. "Ιωσήφ δέν κάνεις τίποτα γιά μένα όλα γιά τόν εαυτό σου τα κάνεις".
ΑπάντησηΔιαγραφή