εί δυνατόν, και τους εκλεκτούς.
Απο το εξαιρετικό βιβλίο του κυρίου Πατρώνου, θεολογία και Ορθόδοξο βίωμα, εκδ. Δόμος.
Μέσα σε αυτό το ανικανοποίητο πνευματικό κλίμα, αναπτύσσεται σιγά-σιγά ένας περίεργος σύγχρονος αποκαλυπτισμός. Και είναι περίεργος διότι αναπτύσσεται ιδιαιτέρως στις Δυτικές κοινωνίες, οι οποίες έχουν οικοδομηθεί βάσει του πνεύματος του Διαφωτισμού. Κανείς λοιπόν δέν θα περίμενε την άνθιση των πιό σκοτεινών αποκαλυπτικών αντιλήψεων. Έτσι, με μια σατυρική διάθεση, η ιστορία έχει ρίξει τον απελευθερωμένο απο όλα τα ταμπού τού παρελθόντος ανθρωπό της, στις πιό ακραίες μορφές ενός αποκαλυπτικού σκοταδισμού.
Ακόμη και «ορθόδοξοι» ποιμένες, αξιόλογοι και ευσεβείς κατα τα άλλα, παρασύρονται στο σκοτεινό αυτό «παιχνίδι» των αποκαλυπτικών ενδιαφερόντων και προσπαθούν να επενδύσουν με Ορθοδοξοφανή στοιχεία όλες αυτές τις τάσεις τις εποχής. Έτσι δημιουργούν και αυτοί ευκαιριακά έναν προσωρινό εντυπωσιασμό, δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος και είναι σίγουρο δυστυχώς πώς θα φανεί γρήγορα η προσπάθεια αυτή, πώς είναι μια θεολογική απάτη και θα πέσει στο κενό. Και η απογοήτευση απο αυτού του είδους της ερμηνευτικές παρεμβάσεις οδηγεί τους ανθρώπους συνήθως εκτός πίστεως και θρησκείας.
Μια παράπλευρη καταστροφή, λόγω της απουσίας εσωτερικής ετοιμότητος και πνευματικής εγρήγορσης της Εκκλησίας, είναι η εντύπωση που δημιουργήθηκε στον κόσμο, ότι η υπόσταση και η καταξίωση της Ορθόδοξης Θεολογίας και της Ορθόδοξης πνευματικότητος σήμερα κρίνεται κυρίως απο το ενδιαφέρον μας και την στάση μας έναντι των θεμάτων αυτών. Και ακόμη ότι και αυτή η ουσία της Ορθοδοξίας εξαρτάται και δοκιμάζεται απο τις ανάλογες αποκαλυπτικές και εσχατολογικές αντιλήψεις μας, η δέ πίστη, η αγιότητα και αυτό το μέγα θέμα της Σωτηρίας του καθενός συσχετίζονται άμεσα με το πρόβλημα του αντιχρίστου και της «έλευσης του». Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα είδος παραχάραξης της Ορθόδοξης θεολογίας.
Στην Κ.Δ. τονίζεται, ότι η προφητεία και οι προφήτες νοούνται μέχρι του Ιωάννου του Βαπτιστού και προδρόμου του Μεσσία Ιησού. Αυτός βρίσκεται στο μεταίχμιο προσδοκίας και εκπλήρωσης, προφητείας και ιστορίας. Μετά απο αυτόν δέν έχουμε πλέον προφήτες αλλά ψεύδοπροφήτες. Η προφητεία ολοκληρώθηκε με τον λόγο του Ιωάννη: Ούτος εστί περί ού εγώ είπον (Ιωάνν. 1,30).
Δυστυχώς όμως επειδή οι ερμηνείες της προφητείας και της αποκαλύψεως είναι κοσμικές, θεωρούν οι παραχαράκτες της θεολογίας, την αποκάλυψη του Ιωάννη ώς ένα ιδιόμορφο αποκαλυπτικό κείμενο και πιστεύουν ότι έχει ένα έντονο εκστατικό και οραματικό χαρακτήρα, με σκοπό δήθεν να μας μυήσει σε κάποια άρρητα και ουράνια μυστικά, ή να μας αποκαλύψει κάποια ιδιόμορφα και συγκλονιστικά γεγονότα και φαινόμενα του μέλλοντος που θα προσδιορίσουν το τέλος της ιστορίας και του κόσμου.
Ευτυχώς όμως για όλους μας το προφητικό στοιχείο είναι δομικό και λειτουργικό στοιχείο όλων τον ιερών κειμένων και του κηρύγματος και της κατηχήσεως (δηλαδή το πρόσωπο του Κυρίου). Ο προφητικός λόγος δέν είναι ένα είδος «Μαντείας» για το μέλλον και δέν έχουμε καμμία αντιστοιχία με τις διάφορες «σίβυλλες» και τους «μάντεις» της αρχαιότητος. Ο Απόστολος Ιωάννης δέν έχει καμμία σχέση με τους μάγους και τους προφήτες των διαφόρων θρησκειών της αρχαιότητος ή με τούς μάντεις και τους πνευματιστές της σύγχρονης εποχής.
Για τον Ιωάννη, τα εσχατολογικά γεγονότα, έχουν χάσει την μελλοντική σημασία τους, γιατί είναι ήδη παρόντα και ό Χριστός Κυρίου είναι ήδη παρών και μάλιστα είναι κύριος της Ιστορίας. Στον Ιωάννη έχουμε μιαν αυστηρή «πραγματοποιηθείσα εσχατολογία» αφού ο Λόγος Σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν έν ημίν. Το μέλλον δέν έχει την δυνατότητα να φανερώσει ή να αποκαλύψει τίποτε άλλο περισσότερο απο αυτά που ήδη ζούμε. Το μέλλον δέν προβάλλει ούτε την αναγκαιότητα ενός νέου αποκαλυπτικού γεγονότος, αφού τα πάντα εν Αυτώ και δι Αυτού εγένοντο και χωρίς Αυτού ουδέ εν ο γέγονεν.
Πρώτιστο μέλημα του Αποστόλου Ιωάννου, ώς προφήτη, είναι και πάλι η ποίμανση του λαού του Θεού και η διακαής επιθυμία του να διασφαλίσει τους πιστούς ακέραιους και ασυμβίβαστους στις σύγχρονες τους τραγικές ιστορικές συγκυρίες (είχε ξεσπάσει νέος διωγμός).
Ο Απόστολος Ιωάννης δέ κατά την συγγραφή της Αποκάλυψης είχε μπροστά του ώς βασικά βοηθήματα κλασσικά κείμενα της προφητικής και αποκαλυπτικής φιλολογίας, όπως του Ιεζεκιήλ και του Δανιήλ. Η Αποκάλυψη λοιπόν δέν είναι εφεύρημα δικό του και τα περιεχόμενά της δέν αποτελούν καρπό κάποιας οραματικής σύλληψης σε στιγμές εκστατικές. Αποτελεί μέρος ενός ιδιόμορφου φιλολογικού είδους, το οποίο κυριάρχησε από το 200 π.Χ. μέχρι το 100 μ.Χ.
Συνεχίζεται
Σαν πρώτο συμπέρασμα μπορούμε ήδη να πούμε πώς Αντίχριστος είναι αυτός που μάχεται με πάθος τον Αντίχριστο.
Αμέθυστος
Άλλη μια χρήσιμη και επίκαιρη ανάρτηση. Όσο για το συμπέρασμα, δεν κρύβω πως ζηλεύω γιατί δεν το σκέφτηκα πρώτος! Κάτι περισσότερο από ωραία απάντηση στην «προφητολαγνεία» του τελευταίου καιρού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμέθυστε,
ΑπάντησηΔιαγραφήο συγγραφεας γραφει:
"Η Αποκάλυψη λοιπόν δέν είναι εφεύρημα δικό του και τα περιεχόμενα της δέν αποτελούν καρπό κάποιας οραματικής σύλληψης σε στιγμές εκστατικές."
Αν ομως αυτο αληθευει, τοτε το "οραμα της ΠάτμοΥ" ειναι ενας...μύθος;
Ειναι ενα 'φιλολογικο ψεμα';
"Μεταφορικα' αναφερεται ο Ιωάννης οτι 'ειδε οραμα' και 'επεσε σε εκσταση';
"Στην Κ.Δ. τονίζεται, ότι η προφητεία και οι προφήτες νοούνται μέχρι του Ιωάννου του Βαπτιστού και προδρόμου του Μεσσία Ιησού. Αυτός βρίσκεται στο μεταίχμιο προσδοκίας και εκπλήρωσης, προφητείας και ιστορίας. Μετά απο αυτόν δέν έχουμε πλέον προφήτες αλλά ψεύδοποφήτες"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό που νοείται αυτό; Μόνο όσον αφορά την έλευση του Μεσσία, όχι όμως ότι γενικά δεν υπάρχουν Προφήτες και στους χρόνους της Καινής Διαθήκης.
Ο Προφήτης είναι αυτός που βρίσκεται στο Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και ο Απόστολος είναι αυτός που έχει φθάσει στην Θέωση.
Θεωρητικά προϋπόθεση για να γίνει κάποιος Επίσκοπος είναι να είναι προφήτης με την έννοια αυτή, να βρίσκεται δηλαδή στο Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Και αυτό είναι αναμενόμενο γιατί πώς θα οδηγήσει στη κάθαρση της καρδιάς άλλους εκείνος που δεν έχει καθαρίσει τον εαυτό του;
Όταν κάποιος αιρετικός, δηλαδή εκτός της Εκκλησίας- Αληθείας- Σώματος του Χριστού, δηλαδή δίχως Άγιο Πνεύμα, θεωρείται ότι είναι φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Ψευδοπροφήτης;
Ο αιρετικός Πάπας που πρωτοστατεί στην ενοποίηση των θρησκειών μέσω του Οικουμενισμού και θεωρείται αγιότατος Επίσκοπος Ρώμης δεν είναι Ψευδοπροφήτης;
Παράλληλα ψευδόχριστοι δεν είναι εκείνοι που θεωρούν ότι είναι θεοί ενώ καθώς είναι ειδωλολάτρες και μάγοι δεν έχουν καμία σχέση με τον Αληθινό Θεό;
Όπως ο Μουν που έλεγε ότι πέτυχε εκεί που ο Χριστός απέτυχε, όπως ο Σάι Μπάμπα που λέει ότι είναι ανώτερος από οτιδήποτε υπήρξε μέχρι τώρα, και όπως οι λεγόμενοι Αβατάρ που θεωρούνται ενσαρκώσεις του Θεού και γενικά οι αρχηγοί παραθρησκευτικών οργανώσεων της Νέας Εποχής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ασχολούμαστε αποκλειστικά με τον Αντίχριστο παραβλέποντας πχ τον Οικουμενισμό τότε μπορούμε να μιλήσουμε για παραχάραξη της Ορθόδοξης Θεολογίας. Όταν όμως βιώνουμε τα σημεία των καιρών και φοβόμαστε μήπως πλανηθούμε όταν εστιάζουμε τη προσοχή μας σε αυτά, μήπως τελικά πλανώμαστε από την αδιαφορία μας; Διαφωνεί κανείς ότι υπάρχει ηθική αποστασία, ότι ψυχράνθηκε η αγάπη των πολλών, ότι η Προφητεία του Οσίου Νείλου του Μυροβλήτου για τους ανθρώπους των εσχάτων εκπληρώνεται πλήρως και, ότι ο Οικουμενισμός έχει αλώσει την Εκκλησία όπως τη γνωρίζουμε (με Επίσκοπο, ιερείς, ναό κλπ); Όταν ο Πρωθυπουργός μιας χώρας που βρίσκεται υπό τη κατοχή του ΔΝΤ λέει και ξαναλέει ότι χρειαζόμαστε Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν πρέπει να προβληματιστούμε για το που μας πάνε, σε τι επίπεδο ελέγχου, με τις δυνατότητες που δίνει σήμερα η τεχνολογία; Έχει λεχθεί ότι ο Αντίχριστος είναι ο Χριστός ξένος Σταυρού, δηλαδή αυτός που υπόσχεται καλοπέραση - και σύμφωνα με τον Όσιο Νείλο, αυτή είναι άνετη ζωή, είναι η πλάνη του Αντιχρίστου.
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ
(Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου).
http://www.pigizois.net/pneumatikoi_logoi/singlinistiki_profitia_osiou_neilou.htm
@Ανώνυμος 22/9/10 10:48 μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ οι προφήτες τής Π.Δ. προφήτεψαν και ετοίμασαν τήν ενσάρκωση τού Κυρίου. Δηλ. τήν Εκκλησία. Η προφητεία σάν χάρισμα τού Αγίου Πνεύματος έχει σκοπό τήν οικοδομή τής Εκκλησίας. Δέν έχει σχέση τό χάρισμα μέ τούς προφήτες τής Π.Δ.
Φίλε Μυρμιδόνα ο νούς ορά. Όταν ο Απόστολος Ιωάννης λέει ότι είδε εννοεί είδε με τό νού, δέν είδε εικόνες τού αισθητού κόσμου, ούτε ονειρικές εικόνες οι οποίες αναπαράγουν τόν αισθητό κόσμο. Είδε όπως είδαν οι Απόστολοι τόν Κύριο στήν Πεντηκοστή, όπως περιέχεται στό λόγο τού Πέτρου. Λέει ο Απόστολος : απεκαλύφθη ο Κύριος, φωτίστηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμο 22/9 10:08
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ζηλεύω και πίνω και μακάρι να ΄ταν μόνον αυτά!
@Μυρμιδόνα
«εγενόμην εν πνεύματι» λέει ο άγιος Ιωάννης.
Σήμερα διαβάζουμε την Αποκάλυψη μέσα από το «φίλτρο» των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Γι΄ αυτό και το σχετικό ντελίριο.
Στάθηκα και ΄γω στο απόσπασμα που αναφέρεις, όμως το υπόλοιπο κείμενο καθιστά σαφές περί τίνος πρόκειται. Πολύ ωραίο κείμενο πράγματι.