Μέσκος - Η κυριλέ αντανάκλαση του εαυτού του

Υπάρχει Εκκλησία;

Γιατί δεν τον αφορίζει;

Τον γνώρισα πρό ετών. Οταν τον επισκέφθηκα στο μοναστήρι του στο οποίο ήταν ηγούμενος. Μετά ....κάτι έπαθε....και εκτροχιάστηκε από την ΠΙΣΤΙ και δέχθηκε την ΑΠΙΣΤΙΑ. Μούλεγε ο φίλος μου ο Λαγκαδά Σπυρίδων ότι στο τέλος περπατούσε και κουνούσε μόνος του τα χέρια του και παραμιλούσε. Και αφού τα πέταξε και αρνήθηκε τον εαυτό του, σήμερα διδάσκει ...θεολογία στη μέση εκπαίδευσι. Αυτοί οι γονείς του σχολείου που διδάσκει τον σαρκασμό και την ΑΘΕΪΑ στα παιδιά τους, πώς και δεν διαμαρτύρονται; Πως αφήνουν τα παιδιά τους έρμαιο στα μεμιασμένα χέρια του και στο βλάσφημο στόμα του;

Η Εκκλησία τί κάνει; Πώς αφήνει αυτόν τον ΑΛΑΝΗ να αλωνίζει και να διαφθείρει τις ψυχές των παιδιών μας και δεν τον αφορίζει;Το όνομά του είναι Αρσένιος Μέσκος. Ο τάλας και αμαρτωλός και αξιοθρήνητος. Κυρίως αξιοθρήνητος.

Και όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε την διοικούσα Εκκλησία δηλαδή όλους μαζί τους αρχιερείς και τον καθένα ξεχωριστά.

Εμείς σήμερα δημοσιεύουμε ένα χυδαίο και βλάσφημο κείμενό του (συγχώρεσέ μας Κύριε) που είναι καταχωρημένο στην ιστοσελίδα του γιά να πάρετε μία γεύση της φρικώδους ΑΠΙΣΤΙΑΣ του.

Το ιερό είδωλο

Την σκηνή την θυμάμαι σαν σε όνειρο. Κύριε γράψατε ιστορία, μου είπε ένας μαθητής κατά την επιστροφή από την Βαρκελώνη. (ή κάτι τέτοιο) γιατί του λέω; Μα θυμώσατε και υψώσατε τον τόνο της φωνής σας… Για να το λέει έτσι θα είναι, γιατί εγώ δεν το κατάλαβα καθώς τα έβαζα με τους αρμόδιους (που δεν ήξερα ποιοι ήταν) οι οποίοι μας κρατούσαν κλεισμένους μέσα στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο, όρθιους ξεθεωμένους χωρίς να μας λένε τι συμβαίνει… Ε λοιπόν, μπορεί να μην θυμώνω εύκολα, αλλά θυμώνω. Θυμώνω π.χ. συχνά με τους άλλους οδηγούς στον δρόμο, είμαι θυμωμένος τώρα και με τους θεολόγους της δεκαετίας του 60. Είμαι εξοργισμένος μαζί τους. Μόνο παρακαλώ προσέξτε, με κανένα δεν είμαι θυμωμένος προσωπικά. Κάθε άλλο.


Είμαι λοιπόν εξοργισμένος γιατί το πτώμα της εκκλησίας που είχε εξοκείλει στην παραλία και έτρεφε, όσο και με όποιο τρόπο, αυτούς που πήγαιναν κοντά, αυτοί λοιπόν το ενταφίασαν για τα καλά και μετά το έκτισαν από πάνω με τσιμέντο, έτσι που ούτε αυτοί να φάνε κάτι, αλλά ούτε να αφήσουν κάποιον άλλο να τσιμπολογήσει. Δεν έφθανε που με έκαναν να νομίζω ότι εκεί μέσα, κάτω από το μπετόν υπήρχε ζωή, αλλά και στην συνέχεια με έκαναν να πάψω να τρέφομαι …οικειοθελώς. Χρειάστηκα βοήθεια από έξω για να καταλάβω από τι στερούσα τον εαυτό μου…

Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την φαντασίωση ότι μπορούσαν να μιλήσουν για …το είναι. Διέστε τι μου έγραψε κάποιος μόλις προχθές. «ζεις για το "φαίνεσθαι" και οχι για το " Ειναι"». Θλιβερό κατάλοιπο αυτής της φαντασίωσης. Οι φωστήρες της οικουμένης μιλούν για το Είναι, και προσέξετε, για το Είναι του Θεού! Είναι μεγάλο κόλπο το να μετατρέψεις την ηθική σε οντολογία, σε οδηγεί κατευθείαν στον τάφο.

Το είχα φάει και εγώ το παραμύθι. Αφού δεν πιστεύεις ότι ο Χριστός είναι Θεός, τι νόημα έχει η προσευχή. Και έκανα οκτώ χρόνια χωρίς… Τώρα, πρέπει να συμβεί κάτι το εξαιρετικό για να την παραλείψω. Και θα μου πείτε σε τι προσεύχομαι; Η απάντηση είναι ολοκάθαρη: Στην ιερή αντανάκλαση του …εαυτού μου. Εκεί που προσεύχονται όλοι όσοι προσεύχονται, είτε στον Χριστό είτε στον Μωάμεθ είτε …στον Δία. (είπαμε: όποιος βγάζει σπυριά με τα παραπάνω ας μην τα διαβάζει!)

Λοιπόν, όσοι πιστοί, σπάστε τα τσιμέντα των θεολόγων και των διαφόρων ιερατείων και εντρυφήσατε στον πλούτο της πίστης…

Γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!

Πηγή: Αποτείχιση

Αμέθυστος

YΓ. Ο ΜΕΣΚΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.