ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ - ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (14)

Xristologia Meros Α, Kefalaio IB

Αμέθυστος

Πρωτοχρονιά και Άγιος Βασίλειος

γράφει για το Amen.gr ο Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ

Η 1η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως πρώτη του έτους από τον Αυτοκράτορα της Ρώμης Ιούλιο Καίσαρα, που μεταρρύθμισε το Ημερολόγιο το 45 π.Χ. Μέχρι τότε πρωτοχρονιά στη Δύσι εθεωρείτο η 1η Μαρτίου.Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η χρονολόγησι γινόταν με βάσι το υποτιθέμενο έτος κτίσεως του κόσμου και τις Ινδικτιώνες, ενώ πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου, ήδη από το 312 μ.Χ., βάσει διατάγματος του Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Αυτή την 1η Σεπτεμβρίου καθαγίασε κ’ η Εκκλησία μας ως αρχή του νέου έτους, κι αυτήν τιμά λειτουργικώς μέχρι σήμερα. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κύριλλος Λούκαρις, κατά την β πατριαρχεία του στον Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, το 1623, καθιέρωσε την χρονολόγησι από θεογονίας (δηλ. από της Γεννήσεως του Χριστού), αντί της από κοσμογονίας που ίσχυε και σε μας ως τότε. Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά όμως παρέμεινε η 1η Σεπτεμβρίου.

Η ακολουθία της 1ης Σεπτεμβρίου στο Μηναίο είναι άμεσα και απόλυτα συνδεδεμένη με το νέο έτος. Διαβάζουμε στο Συναξάρι: «Τη Α τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, Αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους. Ίνδικτον ημίν ευλόγει νέου χρόνου, ω και Παλαιέ, και δι’ ανθρώπους Νέε». Γι’ αυτό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο την 1η Σεπτεμβρίου γίνεται επίσημη τελετή ευλογίας του νέου χρόνου. Ο Πατριάρχης χοροστατεί μαζί με τη Σύνοδο και όλους τους παρευρισκόμενους Μητροπολίτες κατά τη Θεία Λειτουργία. Η περίπυστη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Παμμακαρίστου έχει κατέβει από το μόνιμο προσκυνητάρι της πίσω από τον δεξιό χορό κι έχει τοποθετηθή μπροστά στα «ηγεμονικά στασίδια» στον σολέα, στεφανωμένη με άνθη της εποχής. Μετά την απόλυσι της Λειτουργίας, ο Πατριάρχης φοράει επιτραχήλι κι ωμοφόριο, βάζει «Ευλογητός...», ψάλλονται ύμνοι κατάλληλοι, γίνεται δέησι «υπέρ των χειμαζομένων του Θεού Εκκλησιών, του φωτισμού και αγαθών επινεύσεων των ισχυρών της γης, και του εολογηθήναι τον στέφανον του νέου ενιαυτού της χρηστότητος του Κυρίου» Κατόπιν ο Αρχιγραμματεύς με τον Υπογραμματέα φέρνουν τον επίσημο Κώδηκα που περιέχει την Πράξι της Ινδίκτου κι ο Πατριάρχης αναπέμπει την ειδική ευχή ευλογίας και αγιασμού του νέου έτους κ’ ύστερα κατεβαίνει, κάνει τρεις μετάνοιες στην εικόνα της Παμμακαρίστου, προσκυνά, ασπάζεται και το Ευαγγέλιο που κρατάει ο Μέγας Εκκλησιάρχης, και κατόπιν κάθεται και υπογράφει στον Κώδηκα την Πράξι ευλογίας της Ινδίκτου (νέου έτους), ευλογεί τον λαό με το τρικέρι και ψάλλεται ο πολυχρονισμός του. Ένας - ένας οι αρχιερείς κατεβαίνουν από τα στασίδια τους, προσκυνούν την Παμμακάριστο, περιβάλλονται επιτραχήλι κι ωμοφόριο, ασπάζονται το Ευαγγέλιο, κάθονται και υπογράφουν κι αυτοί στον Κώδηκα με τη σειρά τους κι ασπάζονται τον Πατριάρχη ανταλάσσοντας ευχές για το νέο έτος. Οι χοροί ψάλλουν τα ιδιόμελα των αίνων: «Προαιώνιε Λόγε του Πατρός, ο εν μορφή Θεού υπάρχων και συστησάμενος την κτίσιν εκ του μη όντος εις το είναι• και καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου...», «Η βασιλεία Σου, Χριστέ ο Θεός, βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία Σου εν πάση γενεά και γενεά• πάντα γαρ εν σοφία εποίησας, καιρούς ημίν και χρόνους προθέμενος...», «Αι πορείαι Σου, ο Θεός, αι πορείαι σου μεγάλαι και θαυμασταί...» Όντως, ουράνια απηχήματα, που θάλεγε κι ο Κόντογλου! Μεγαλείο, κατάνυξι, ατμόσφαιρα χάριτος, που αξίζει να τη ζήσει κανείς έστω και μια φορά στη ζωή του!

Παρά ταύτα, επειδή στις ημέρες μας έχει πια ολοκληρωτικά επικρατήσει η αρχαία ρωμαϊκή πρωτοχρονιά του Ιουλίου Καίσαρος, γι’ αυτό σιωπηλά και κατ’ οικονομίαν η Εκκλησία την ανέχθηκε, και καθιέρωσε μάλιστα, αρχής γενομένης από την Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Ελλάδος, να τελείται την 1η Ιανουαρίου επίσημη Δοξολογία «επί τη εισόδω εις το νέον έτος», κι εμείς ανταλλάσσουμε ευχές.

Αν οι αρχαίοι εθνικοί, οι ειδωλολάτρες, γιόρταζαν την 1η Ιανουαρίου με θυσίες, μεθύσια, μεταμφιέσεις, τυχερά παιχνίδια και όργια, κι αν κάποιοι σημερινοί λεγόμενοι Χριστιανοί ακολουθούν ανάλογη πρακτική με χαρτοπαίγνια, ρουλέτες και ξενύχτια στα καζίνα και στις λέσχες του «τζόγου», η με ποδαρικά, δεισιδαιμονίες, μεθύσια, ακολασίες κι εξωφρενισμούς, οι πιστοί χρωστούμε να υποδεχόμαστε τον καινούργιο χρόνο με την επιβαλλόμενη σεμνότητα και σοβαρότητα, και με ευχαριστία προς τον Θεό που μας τον χαρίζει. «Ευσχημόνως περιπατούντες, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω», όπως θα συνιστούσε ο άγιος Απόστολος Παύλος (Ρωμ. 13, 13). Με περισυλλογή και τίμιο λογαριασμό των πεπραγμένων μας κατά το προηγούμενο έτος. Με μετάνοια για όσα άτοπα και άθεσμα εκάμαμε και είπαμε και για όσα καλά και θεάρεστα παραλείψαμε να κάνουμε. Με καλό λογισμό και θεοφιλείς αποφάσεις για καλή χρήσι του νέου έτους ως «καιρού», δηλ. ευκαιρίας για αγιασμό και σωτηρία, για περισσότερη συνέπεια στα χριστιανικά μας χρέη απέναντι στο Θεό, στους συνανθρώπους μας, στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, και στον ίδιο τον εαυτό μας. Για φιλότιμες προσπάθειες να βιώσουμε την Ορθόδοξη πίστι μας και τις όμορφες παραδόσεις του ευσεβούς Γένους μας, ακολουθώντας τα ίχνη των πατέρων μας και των Αγίων.

Πολλοί που χαιρετούν την ανατολή της μιας χρονιάς, δεν προλαβαίνουν να καλωσωρίσουν την αυγή της επομένης. Μεσολαβεί το έκτακτο δρομολόγιο για την αιωνιότητα, κι όλοι περιμένουμε το ξαφνικό κάλεσμά μας ...από το μεγάφωνο!. Γι’ αυτό και κάπου πρέπει να μας συνέχη ο ένθεος φόβος. Όχι για να μαραζώνουμε και να μας λειώνη η θλίψι για το «μοιραίον», μα για να φιλοτιμούμαστε και να εξαγοράζουμε με σύνεσι τον καιρό, όπως μας προτρέπει ο ουρανοδρόμος Απόστολος Παύλος: «Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν» (Εφεσ. 4, 15-16). Να εξαγοράζουμε τον καιρό με τη λογική του Χριστού. Με προσευχή και προσοχή σε κάθε μας κίνησι, πράξι η λόγο. Με υπομονή στις θλίψεις, τους πειρασμούς και τα «οϊζυρά και δακρυώδεα» εν γένει της ζωής. Με μακροθυμία σ’ όσους ενεργούν αδικίες εναντίον μας. Με καλλιέργεια της φιλαδελφίας και της αγάπης, που είναι η συγκεφαλαίωσι των χριστιανικών αρετών. Με λιβανισμένη και λειτουργημένη ζωή, που θα μας συνδέη δια των ιερών Μυστηρίων με την πηγή της ζωής και της αθανασίας, τον Χριστό.

Η 1η Ιανουαρίου είναι και η ημέρα της μνήμης του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ενός από τους υψηλότερους και σταθερότερους στύλους της Εκκλησίας και της Θεολογίας, που στη μεν προσωπική του ζωή «τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησε» («νόμος αρετής» ήταν η ζωή του κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο ), με τη διδασκαλία του δε «θεοπρεπώς εδογμάτισε». Η μελίρρυτη διδαχή του, τα θεόσοφα συγγράμματά του και το ηλιόφωτο παράδειγμά του, μας φανερώνουν εναργέστατα τα θεία μυστήρια και μεγαλεία του νοητού ουρανού, δηλ. της Βασιλείας του Θεού, γι’ αυτό και άξια ονομάσθηκε «Ουρανοφάντωρ». Τελείται μάλιστα και η Λειτουργία που ο ίδιος συνέταξε, στην οποία, μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, την ώρα που είναι ορθάνοιχτα τα ουράνια κ’ η γη έχει γίνει ουρανός με την αναίμακτη θυσία μας και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, εκεί, μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο, καταπρόσωπο στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ανάμεσα στα πολλά αιτήματα που αναφέρει ο λειτουργός, δέεται: «Ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός Σου». Δηλ. Κύριε, ευλόγησε τον κύκλο της χρονιάς που μας χαρίζει η αγάπη Σου!

Ο Άγιος Βασίλειος, περιττεύει και να το σημειώσουμε, δεν έχει καμμιά σχέσι μ’ εκείνον τον κοκκινοφορεμένο χοντρούλη γέροντα που σκαρφίστηκε ο γελοιογράφος Thomas Nast στις ΗΠΑ το 1863 και τον «ετελειοποίησε» ο ομότεχνός του Haddon Sundblom το 1931 για να χρησιμέψη ως διαφημιστικό σήμα της εριτίμου Coca Cola, η οποία και το εθεάτρισε παγκοσμίως. Ο Σάντα Κλως η Φάδερ Κρίστμας η Μπαμπά Νοέλ (υπάρχει, βλέπετε, και η τουρκική «εκδοχή»!) με τους ταράνδους του, τα έλκυθρά του, τις σακκούλες με τα παιχνίδια, τις καθόδους από τις καμινάδες κ.λπ. κ.λπ., είναι απλώς ένα κακόγουστο εμπορικό κατασκεύασμα, προοριζόμενο αποκλειστικώς και μόνο για αλισβερίσι και μπεζαχτά. Τίποτε περισσότερο! Ο Άγιος Βασίλειος ήταν ένας ωχρός ξερακιανός ασκητής, ολότελα σαρακοστινός, λειωμένος από τη νηστεία, τις μετάνοιες και τις αγρυπνίες! Ένας ασυμβίβαστος με οποιαδήποτε κοσμικότητα και ανθρώπινη ανάπαυσι μοναχός, που μάλιστα πέθανε νεώτατος, σαρανταεννέα μόλις χρόνων, εξουθενωμένος από την υπερβολική άσκησι και εξαντλητική εργασία, και τον έκλαψε με απαρηγόρητους θρήνους όλη η Χριστιανοσύνη!

Αυτός ο άνθρωπος της προσευχής, της εγκρατείας, της παρθενίας, της νηστείας, της εντελούς αυταπαρνήσεως, της μελέτης των Γραφών, της υπομονής, του κατά Θεόν πένθους και της υψηλής πνευματικής θεωρίας, της σπάνιας αγιότητος, ήταν μια τρυφερότατη καρδιά που την πλήγωνε ο πόνος των ανθρώπων, η φτώχεια τους, η μοναξιά τους κ’ η δυστυχία τους. Και στάθηκε πατέρας στοργικός του λαού του Θεού κι εσιτοδότησε το ποίμνιό του απλόχερα. Με τη στέρρεα τροφή της απλανούς Θεολογίας και της ευαγγελικής διδαχής. Οργάνωσε τον Μοναχισμό σε υγιείς κοινοβιακές βάσεις. Εδίδαξε με θεϊκό φωτισμό όλες τις αλήθειες που χρειάζεται να ξέρεη κανείς για να βρη τον Θεό του και να σωθή. Εστήριξε την Εκκλησία σε καιρούς χαλεπούς και την προστάτεψε από τους λύκους της αθεΐας και των αιρέσεων. Από τους διωγμούς του συμπλεγματικού νεοειδωλολάτρη Αυτοκράτορα Ιουλιανού του Αποστάτη, που μαγάρισε το βάφτισμά του και πολέμησε την Εκκλησία, πιστεύοντας, ο παράφρων τύραννος, πως θα μπορούσε να νεκραναστήση το «οδωδός και τυμπανιαίον» πτώμα της δωδεκάθεης αθεΐας του Ολύμπου. Εδιαφέντεψε τις ανάγκες της Εκκλησίας της Καππαδοκίας (και όχι μόνο!) με τον καλλίτερο τρόπο, κατά το θέλημα του Θεού. Αλλά παράλληλα νοιάστηκε τους γέρους, τους αρρώστους, τους σακάτηδες, τους λεπρούς, τα ορφανά, τους ξεπεσμένους, τους φτωχούς, τις απροστάτευτες χήρες, τους ξένους, τους μοναχικούς, τους παραστρατημένους. Όλους εκείνους που ο κόσμος δεν θέλει να τους ξέρη και να τους θυμάται. Και τους έφτιαξε σπίτι ζεστό, γεμάτο στοργή και χριστιανική αγάπη, γεμάτο φροντίδα και περιποίησι. Την περίφημη «Βασιλειάδα», πολιτεία ολόκληρη, που έμεινε στην ιστορία ως έργο πρωτοποριακό, όχι μόνο για την εποχή του, που η κοινωνική πρόνοια ήταν έννοια ολότελα άγνωστη ανά τον κόσμο, αλλά και για όλους τους μετέπειτα αιώνες! Κι εκεί, ο ίδιος, με τα αποστεωμένα άγια χέρια του διακονούσε τις χρείες των περιθαλπομένων, καθαρίζοντας τις φυσικές ακαθαρσίες των ανήμπορων και περιποιούμενος με τις πλούσιες ιατρικές γνώσεις του τις πληγές των λεπρών και τ’ αρρωστήματα των ασθενών! Αυτό το μεγάλο κοινωνικό έργο του Αγίου που μοιρασε ψωμί και χαρά σ’ όσους τα υστερούνταν, μας θυμίζει το έθιμο της Βασιλόπιττας. Και τηρώντας το, αγιάζουμε την είσοδο του νέου έτους με την υπενθύμισι του κεφαλαιώδους ιερού χρέους της έμπρακτης αγάπης! Άλλο που σήμερα μερικοί τόχουν ολότελα διαστρέψει σε «γκαλά» και κόβουν «βασιλόπιτες» μέχρι τη Μεγάλη Σαρακοστή, «μετά χορών και τυμπάνων». («Απολαμβάνω» το τρέξιμο των πολιτικών σε τέτοιες αδιαφόρετες εκδηλώσεις, μάλιστα όταν στην ατμόσφαιρα μυρίζη να πλησιάζουν εκλογές! -Έχω να πάω σε δεκατέσσερεις πίττες σήμερα [τέλη Ιανουαρίου, σημειωτέον!], μου είχε πῆ κάποτε ένας... Κι ο συνειρμός των παραστάσεων μου θύμισε πως στη Σητεία «πίττες» ονομάζουμε τις μούτζες• τα φάσκελα!... Αμαρτία μου εξομολογημένη!...)

Τα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα, όπως ψάλλονται σε πολλά μέρη, έχουν ένα σωρό ανακρίβειες σχετικά με τον Μέγα Βασίλειο. Αλλού τον παρουσιάζουν αγράμματο, αυτόν που ήταν ένας αληθινός πανεπιστήμονας, η σοφία προσωποποιημένη και κινούμενη επί της γης! Αλλού τον παρουσιάζουν ζευγολάτη, ακατάδεχτο και άλλες χειρότερες ανοησίες, που φθάνουν συχνά στα όρια της βλασφημίας. Τέτοιας λογής Κάλαντα ας έλλειπαν! Και είναι λυπηρό, ενώ τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα είναι συνήθως όμορφα και με ιστορική και θεολογική βάσι, τα Πρωτοχρονιάτικα να είναι από αφελή και ληρώδη μέχρι βλάσφημα! Μια προσπάθεια είχε γίνει από κάποιους λογίους που βυζαντινόφερναν, κι έφτιαξαν Κάλαντα Πρωτοχρονιάς νόστιμα, με όμορφο περιεχόμενο και ηθικοπλαστικά μηνύματα. Αρχίζουν έτσι:

«Και νέον έτος αριθμεί
η του Χριστού Περιτομή,
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.
Του χρόνου μας αρχή καλή,
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακίαν ν’ αρνηθώμεν,
μ’ αρετάς να στολισθώμεν.
Να ζώμεν βίον τέλειον,
κατά το Ευαγγέλιον.
Με αγάπην, με ειρήνην
και με την δικαιοσύνην...»

Αλλ ἄς κρατήσουμε τη μορφή και τη ζωή του Μεγάλου Βασιλείου ως «κοινόν αρετής πίνακα και πρόγραμμα σωτήριον» για την προσωπική μας πορεία, κι ας κατακλείσουμε τις γραμμές αυτές, επικαλούμενοι τις υπέρ ημών θεοπειθείς ευχές του Θεοφόρου Πατρός, μ’ έναν πυκνό σε άγια επίκαιρα νοήματα ύμνο της Λιτής της εορτής της Ινδίκτου (1ης Σεπτεμβρίου):

«Ο Πνεύματι Αγίω συνημμένος, άναρχε Λόγε και Υιέ, ο πάντων ορατών και αοράτων συμπαντουργός και συνδημιουργός, τον στέφανον του ενιαυτού ευλόγησον, φυλάττων εν ειρήνη των Ορθοδόξων τα πλήθη, πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων Σου». Άμποτε!...

Αμέθυστος

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Ο εξορκιστής των απίστων

ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Η κ.Μαρία Αντωνιάδου κάνοντας ένα είδος δώρου στους Ορθοδόξους πιστούς συγκέντρωσε σαν σε ένα ανθολόγιο όλες τις επισημάνσεις του Σεβασμιωτάτου Πειραιώς και τις δημοσίευσε στο ΒΗΜΑ . Την ευχαριστούμε για την όμορφη συλλογη και της ευχόμαστε ευτυχές το νέον έτος.
Ακολουθεί αυτό το μικρό ανθολόγιο για να γνωρίζουμε όλοι οι Χριστιανοί τους εχθρούς μας.

«Σιωνιστικό τέρας»

Φράσεις όπως το «σιωνιστικό τέρας» βρίσκονται διάχυτες στις εγκυκλίους, τις δηλώσεις και στα μηνύματα του Μητροπολίτη Πειραιώς. Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι «το εκτελεστικό όργανο της εγκληματικής οργανώσεως του διεθνούς Σιωνισμού, που εδρεύει στην μεγάλη υπερατλαντική χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, γνωστής ως Γκαχάλα (...) και που αποτελεί υπερστοά, η οποία εμφανίζεται ως δήθεν παγκόσμιο think tank (δεξαμενή σκέψης), ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί ένα αίσχιστο Διευθυντήριο παγκοσμιοποιήσεως,που απεργάζεται την διάλυση του έθνους-κράτους και την προώθηση στις μάζες της ιδέας της αναγκαιότητας μιας παγκόσμιας υπερκυβέρνησης».

Ο σκληρός πυρήνας του εκτελεστικού οργάνου της Γκαχάλα, συνεχίζει ο μητροπολίτης, «αποτελείται από επίλεκτα στελέχη του αμερικανικού εβραϊκού λόμπι, καθώς και από τους παγκοσμίως εγνωσμένους εβραίους μεγαλοτραπεζίτες Ρότσιλντ και Ροκφέλερ και τους γνωστούς ανθέλληνες Κίσινγκερ, Μπρεζίνσκι και Σόρος ».

Πίσω από το ΔΝΤ

Φυσικά εβραίοι βρίσκονται, μας υπενθυμίζει, και πίσω από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σε εγκύκλιό του εν όψει της προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ διερωτάται: «Πότε επί τέλους θα κατανοήσωμεν ότι ο σιωνιστικός αμερικανικός παράγων απεργάζεται την καταδολίευσιν της εθνικής ανεξαρτησίας και της οικονομικής μας ευρωστίας καθώς και παγκόσμιον κυριαρχίαν εις όλα τα επίπεδα», μιλώντας πάλι για «επιχειρησιακόν βραχίονα του πανισχύρου εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ » και ζητώντας «να αποσκορακίσωμεν επί τέλους τον ιμπεριαλιστικόν,σιωνιστικόν αμερικανικόν παράγοντα,εκδιώκοντες τας αλλοτρίων συμφερόντων στρατιωτικάς βάσεις εκ της χώρας».

«Αμιγής σατανολατρία»

Η «εξάλειψη» των μασόνων και η κατάργηση των μασονικών στοών αποτελούν βασικό στόχο του Μητροπολίτη Πειραιώς. Με επιστολές του έχει ζητήσει επανειλημμένως από τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ.Παπακωνσταντίνου και τις ελληνικές δικαστικές αρχές να τους αφαιρέσουν τις άδειες λειτουργίας.

Ο κ. Σεραφείμ είναι βέβαιος ότι το Τεκτονικό Ιδρυμα της Αθήνας «οφείλει την ίδρυσή του στην εξαπάτηση του κράτους, καθώς ιδρύθηκε με σκοπό την “ευόδωση έργων εποποιίας, ιδία περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων”, ενώ πρόκειται για αμιγή σατανολατρία». Οπως επαναλαμβάνει στις επιστολές του «ο κρυπτογραφικά αναφε ρόμενος ως ΜΑΤΣ- υπέρτατο ον ως τα προσαγόμενα στοιχεία αποδεικνύουν,τυγχάνει ο λεγόμενος Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος,που αντιποιείται το πρόσωπο του Εωσφόρου.Υπό το προσωπείο της δήθεν φιλανθρωπίας προωθείται η θρησκευτική παραδοχή του Σατανισμού».

Η Αγγλία στο πυρ

Σε άλλη ανακοίνωσή του κατηγορεί για τις στοές την Αγγλία και τους Αγγλους. «Η σαφώςμυστηριακή, συνωμοτική, σατανιστική, σιωνιστικήοργάνωση ιδρύθηκε ως όργανο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας,που με αίμα,ατιμίες και δάκρυ,οι Αγγλοι την άπλωσαν σε όλη την Γη, και για να μπορούν να εξουσιάζουν τους λαούς των πέντε ηπείρων»... Μετά αρχίζουν τα ονόματα: «Ο Θεός της Μασονίας είναι ο ΜΑΤΣ (Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος), δηλαδή ο Εωσφόρος,Διάβολος,Σα- τανάς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Δαίμονας» ή όπως αλλιώς αναφέρεται κάθε φορά στην Παλαιά Διαθήκη.

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΔΙΑ ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟΝ (ΚΑΙ ΝΟΣΟΥΝΤΑ)

ΓΙΑ ΤΟΝ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Ο Πρωθυπουργός μας,και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς,επιβάλλεται να συμβάλει στη διεθνή καταδίκη των κακουργηματικών κατά του διεθνούς δικαίου και της ανθρωπότητος αδικοπραγιών της σιωνιστικής ισραηλινής ηγεσίας».

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ: «Ο Αδόλφος Χίτλερ όργανο του παγκοσμίου Σιωνισμού ήταν και χρηματοδοτήθηκε από την περίφημη οικογένεια Rothschild, με μοναδικό σκοπό να πείσει τους εβραίους να φύγουν από την Ευρώπη και να κατεβούν στο Ισραήλ για να συστήσουν τη νέα αυτοκρατορία. Το παγκόσμιο σύστημα, όπως ξέρετε, στηρίζεται επάνω στο τραπεζικό σύστημα, το οποίο έχει αλωθεί από τον διεθνή Σιωνισμό».

ΓΙΑ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΓΕΝΟΣ: «Να προσκαλέσωμεν το ομόδοξον αντίπαλον δέος διά να ναυλοχεί εις το Αιγαίον και την Μεσόγειον και τότε de jure και de facto θα δυνηθούμε να επεκτείνωμεν τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 εις τα 12 μίλια όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης»...

ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ: «Το κάθε κόμμα,μικρό ή μεγάλο,αποβαίνει “σουλτανάτο” με αποτέλεσμα να έχει απόλυτο δίκιο ο πολύς Μουζέλης που είπε:το πολίτευμα της Ελλάδος είναι κομματοκρατία».

ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ: «Η κατ΄ επίφασιν δημοκρατία μας ουσιαστικά είναι η απολυταρχία του ενός ανδρός,του εκάστοτε αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος,που επιβάλλει μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα».

ΓΙΑ ΤΟ ΚΚΕ: «Εφτασε να δικαιώσει τον αιμοσταγή δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν και θέτοντας στα προς κατεδάφισιν μόνιμα και σταθεράτην αλήθεια του Θεού αυτοδιαλύει τις θαυμάσιες έννοιες της ισότητας,της αλληλεγγύης,της κοινοκτημοσύνης, του ανθρωπισμού εφόσον τους στερεί την μεταφυσική αναγωγή και δικαίωσή τους».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν ασχολούμεθα με τα δήθεν αριστερής υφής μορφώματα,προϊόντα του μάρκετινγκ της καπιταλιστικής μηχανής που στοχεύουν στην προαγωγή της ομογενοποίησης και του συγκρητιστικού αχταρμά προωθώντας τα σχέδια του σιωνιστικού τέρατος για αποδόμηση της ιδιοπροσωπίας του λαού μας».

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: «Μόνον γραικύλοι και προδόται,διατάκται και υπεργολάβοι της νέας εποχής και του αθλίου συγκρητισμού μπορούν να αμνηστεύουν με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο “τέσσερα μαύρα ατελείωτα εκατόχρονα σκλαβιάς”,φρίκης,δολοφονιών,βιασμών και ειδεχθών εγκλημάτων που είχαν ως εφαλτήριο και την συγκεκριμένη θρησκευτική παραδοχή».

ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΙ ΚΑΤΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ

Μετά τους εβραίους,τους σιωνιστές και τους τέκτονες οι ομοφυλόφιλοι είναι ο... άλλος εχθρός του κ. Σεραφείμ. Οι ακραίες εκφράσεις του προκαλούν συχνά έντονους διαξιφισμούς.Οι αντιπαραθέσεις του με τις οργανώσεις των ομοφυλοφίλων έφτασαν μέχρι τη Δικαιοσύνη.

Με το σύμφωνο συμβίωσης, που ίσχυσε τελικά μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια, ξεσπάθωσε: «Οι συζητήσεις που γίνονται για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων και άλλων τέτοιων ψυχοπαθολογικών καταστάσεων νομίζω ότι είναι τόσο παρανοϊκές που μόνον άνθρωποι που στερούνται τον κοινό νου μπορούν να εισηγούνται και να τα σκέπτονται. Με αυτό το σκεπτικό θα μπορούσαν να ζητήσουν και τη νομιμοποίηση του σαδομαζοχισμού, της ουρολαγνείας, της κοπρολαγνείας, της παιδοφιλίας,της νεκροφιλίας και δεν ξέρω ποιας άλλης ανισορροπίας και ψυχασθένειας»...

Αμέθυστος

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Πηγή: http://diolkos.blogspot.com/2010/12/blog-post_8053.html

 Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά

προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:

«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:

«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».

Εκείνη του είπε:

«Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Είπε κάποιος στον Διογένη:

«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».

Και ο φιλόσοφος απάντησε:

«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς.

Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ

δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:

- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος

ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.

-«Με τόσαχρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».

-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί

κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:

- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:

- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:

«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις

τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:

«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο

φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι

ακόμα και να με μαστιγώνουν».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

"Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα" - Εκδόσεις Σαββάλα

Ας κλείσουμε την χρονιά χαμογελώντας!
 Με ένα σύγχρονο ανέκδοτο!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011


Αμέθυστος.

ΔΥΣΗ

πηγή : Ένα πείραμα σε βάθος
Η Ζωγραφική του Γιώργου Κουρκούβελου

Οι δυτικοί θεατρινήσανε το ωραίο.

Ίσως γιατί οι δυτικοί καλλιτέχνες δουλέψανε για τη δόξα μετρίων αρχόντων, και πού να χωρέσει το κουστουμάκι του Μεδίκου το άπειρο?

Έτσι φτιάξανε παλάτια θέατρα στηριζόμενοι στην ακριβή ύλη.

Έτσι το ωραίο, "συμμάχησε" με την εξουσία, αυτό μέχρι και τον Ωνάση, γιατί η Pop Art το μοίρασε στο λαό πείθοντάς μας οτί μπορεί να βιομηχανοποιηθεί κι' όλας.


Έτσι με το φτηνό και ωραίο φτάσαμε στην ανακύκλωση...


Ενώ οι Έλληνες υποχωρώντας το υποδέχτηκαν.

Δυστυχώς και εμείς οι "νεοέλληνες " θέλοντας να λειάνουμε το προσωπείο μας, θεατρινίσαμε και έτσι δεν αλλάξαμε.

 Γιώργος Κουρκούβελος
http://kourkouvelos.blogspot.com/
 
Αμέθυστος

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με γρήγορους ρυθμούς- Η καταστροφή δεν θέλει χρόνο θέλει τρόπο «ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ» ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΦΤΗΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με γρήγορους ρυθμούς- Η καταστροφή δεν θέλει χρόνο θέλει τρόπο «ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ» ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΦΤΗΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ
http://www.olympiada.gr/

Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος

(εξαιρετικό άρθρο που πρέπει να διαβαστεί από κάθε πολίτη, έχει αναφορές από το εκπληκτικό άρθρο του Νίκου Δομένικου στο Olympia: Η ιστορία επαναλαμβάνεται.)

Μέσω των δικών τους πολιτικών, τραπεζών και ΜΜΕ εξαθλιώνουν με βαρβαρότητα και σοσιαλισμό βυθίζοντας την οικονομία.

Στην τελευταία δεκαετία του 1800 συνέβησαν γεγονότα που επέβαλαν στην Ελλάδα την Διεθνή Οικονομική Επιτροπή (ΔΟΕ). Τότε τα μεγάλα κόμματα, του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη, δέχονταν ασφυκτικές πιέσεις απ’ τις Μεγάλες Δυνάμεις και τους ξένους πιστωτές για τον έλεγχο και την διαχείριση των δημοσίων εσόδων, πράξη που σήμαινε περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Στις πιέσεις συνέβαλαν ο Τζωρτζ Σόρος της εποχής - Αντρέας Συγγρός – και ο Βασιλιάς Γεώργιος, ο οποίος προς τούτο ενθάρρυνε την δημιουργία μικρών κομμάτων όπως του Δ. Ράλλη κ.ά.

Αντίθετος στην επιμονή των ξένων ήταν ο εκλεγμένος πρωθυπουργός Δηλιγιάννης και γι αυτό το λόγο του αφαίρεσε την εξουσία ο Βασιλιάς παραβιάζοντας την αρχή της «Δεδηλωμένης» (1892).

Αντίθετος ήταν και ο επανεκλεγείς Τρικούπης. Ακόμα και μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (1893), δεν επετεύχθησαν οι αξιώσεις των ξένων πιστωτών για τον έλεγχο των δημοσίων εσόδων.

Αντίθετος στις επίμονες πιέσεις των ξένων ήταν και πάλι ο Δηλιγιάννης, που ανέλαβε την πρωθυπουργία μετά τον Τρικούπη, κατόπιν εκλογών (1895).

Τότε απρόσμενα, το 1897 προκλήθηκε ελληνοτουρκικός πόλεμος που κατέληξε σε οδυνηρή ήττα της χώρας, με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν τα σύνορά μας στην Λαμία και να υποχρεωθούμε, απ’ τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Πύλη να καταβάλουμε οικονομική αποζημίωση στους Τούρκους.

Τα ακόλουθα γεγονότα δημιούργησαν θεωρίες συνομωσίας εναντίον της Ελλάδας.

Μια άκαιρη άτακτη επίθεση ορισμένων Ελλήνων (Εθνική Εταιρεία) στην Ήπειρο (3/1897), προκάλεσε την μήνη των Μεγάλων Δυνάμεων και τον πόλεμο των Τούρκων βόρεια της Λάρισας, εναντίον των στρατευμάτων των οποίων ηγείτο ο διάδοχος Κωνσταντίνος.

Κατά την διάρκεια των εχθροπραξιών συνέβη αδικαιολόγητη υποχώρηση ενός πεζικού τμήματος με αποτέλεσμα να προκληθεί γενική σύγχυση και να υποχωρήσει το σύνολο των Ελληνικών στρατευμάτων σε πλήρη αταξία. Έτσι χάθηκε η θεσσαλική πεδιάδα και μετά από λίγες ημέρες ο διάδοχος διέταξε γενική υποχώρηση στη Λαμία, οπότε και συνάφθηκε ανακωχή (5/1897).

Στην δεινή οικονομική κατάσταση που βρέθηκε η χώρα μας, προσφέρθηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να την δανείσουν να καταβάλει την πολεμική αποζημίωση στους Τούρκους, θέτοντας ως επιτακτική προϋπόθεση το ζήτημα της διαχείρισης των δημοσίων εσόδων, με σκοπό τον έλεγχο των ιδίων συμφερόντων τους στην περιοχή.

Προς τούτο συνέταξαν συνθήκη που όριζε την ανάγκη συγκρότησης Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, που αμφισβητούσε ευθέως τη κρατική εξουσία. Ο δε Βασιλιάς διόρισε Πρωθυπουργό για την υπογραφή της (Δ. Ράλλης-4/1897), αντί του εκλεγμένου Δηλιγιάννη.

Αντίθετη στην επικύρωση της ΔΟΕ ήταν τώρα η Βουλή (9/1897) και δεν επέτρεψε στον διορισμένο Πρωθυπουργό Ράλλη να επικυρώσει την συμφωνία. Ο Βασιλιάς διόρισε νέο πρωθυπουργό τον Αλ. Ζαΐμη (9/1897), ο οποίος τελικά επικύρωσε την συνθήκη εκχώρησης στην ΔΟΕ των δημόσιων εσόδων από φόρους και εισπράξεις τελωνείων (12/1897).

Και τώρα που πήρε φωτιά η Ελλάδα κινούνται όλα βάσει σχεδίου

Η φωτιά δεν άναψε στα καλά καθούμενα.

Το ερώτημα είναι γιατί επέτρεψαν να ανάψει η φωτιά. Τι θέλουν να κάνουν. Σε τι ανακατατάξεις πάμε; Οι οποίες βέβαια δεν θα είναι προς όφελος των αδυνάτων πολιτών και των μικρών και των λαών. Άλλωστε είναι γνωστό ότι φροντίζουν για μας χωρίς εμάς. Έτσι συμβαίνει πάντα.

Σήμερα το μεγάλο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο, (οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες), περιμένουν καρτερικά, για να αγοράσουν φτηνά την ιδιοκτησία και τις επιχειρήσεις της πατρίδας και του λαού.

Σήμερα το μεγάλο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο μέσω των δικών τους πολιτικών, τραπεζών και μέσων ενημέρωσης, βυθίζει με γρήγορους ρυθμούς την οικονομία της χώρας και εξαθλιώνει τον λαό. Η καταστροφή δεν θέλει χρόνο, θέλει τρόπο και γίνεται άμεσα.

Μέχρι τώρα συνέβησαν τα εξής κατακλυσμιαία γεγονότα μέσα στους τελευταίους μήνες:

• Πάγωμα των μισθών και συντάξεων μέχρι το 2014.

• Κατάργηση δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και του επιδόματος αδείας.

• Καθιέρωση κρατήσεων για το Ταμείο Αλληλεγγύης(το νέο Ταμείο τύπου ΛΑΦΚΑ).

• Μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς το ΙΚΑ(ΤΑΠ-ΟΤΕ) κατά 10%.

• Επανειλημμένες αυξήσεις στους φόρους στα καύσιμα(30%), σε ποτά και τσιγάρα.

• Αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων από 20-50%.

• Αύξηση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης κατά 100%.

• Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ και των εισιτηρίων στο σιδηρόδρομο και τα λεωφορεία.

• Ιδιωτικοποιήσεις με μείωση των αποδοχών και απολύσεις προσωπικού σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ κ.λπ.

ΑΕΠ Νοέμβριος 2010:

Παρότι ο Μέσος Όρος του ΑΕΠ στην ΕΕ είναι θετικός και ανέρχεται στο +2,1%, στην Ελλάδα είναι αρνητικός και ανέρχεται στο -4,5%.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ Σεπτέμβριος 2010:

Η ελληνική ανταγωνιστικότητα υποχώρησε το 2010 στην 83η θέση, απ’ την 71η θέση που κατείχε το 2009, μεταξύ 139 χωρών, στον Παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας και καταλαμβάνει την τελευταία θέση μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Νοέμβριος 2010:

Δώδεκα θέσεις έχασε τον τελευταίο χρόνο η Ελλάδα, στην παγκόσμια κατάταξη των πιο φιλικών χωρών στην επιχειρηματικότητα, σύμφωνα με το δείκτη «Doing Business 2011» της Παγκόσμιας Τράπεζας. Σήμερα βρίσκεται στην 109η θέση έναντι της 97ης, στην αντίστοιχη έκθεση του 2010, σε σύνολο 183 εξεταζόμενων χωρών.

ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ Νοέμβριος 2010:

Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ανέρχεται στο 6% και είναι ο μεγαλύτερος στην ευρωζώνη, της οποίας ο μέσος όρος δεν ξεπερνά το 1,8%.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ Οκτώβριος 2010:

Επτά θέσεις υποχώρησε η Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη του χάρτη διαφθοράς, σύμφωνα με τον δείκτη της ετήσιας έκθεσης Διεθνούς Διαφάνειας για το 2010.

Η Ελλάδα κατρακύλησε στην 78η θέση από την 71η, που βρισκόταν το 2009 και θεωρείται η πιο διεφθαρμένη από τις χώρες της Ευρωζώνης.

Σήμερα η Ελλάδα μοιράζεται την 78η θέση του δείκτη διαφθοράς με την Κολομβία, το Περού και την Ταϊλάνδη.

ΑΝΕΡΓΙΑ Νοέμβριος 2010:

Η ανεργία αυξάνεται κάθε μήνα 4%. Σήμερα η ανεργία αγγίζει το ποσοστό 12%, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτό το ποσοστό οι νέοι άνεργοι που βγαίνουν για πρώτη φορά σε αναζήτηση εργασίας. Το 2009 η ανεργία ανήρχετο στο 8%.

Καθημερινά επιβεβαιώνεται η ορθότητα της κριτικής που ανέπτυξε, έγκαιρα και υπεύθυνα, η Νέα Δημοκρατία έναντι της κυβερνητικής πολιτικής.

Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να αναπτύξει, ούτε καν να διατηρήσει, το οικονομικό επίπεδο που του παρέδωσε η ΝΔ μέσω νόμιμων εκλογών. Αντίθετα κάτω από άγνωστες συνθήκες παρέδωσε την διακυβέρνηση στο ΔΝΤ, επιδεινώνοντας κάθε οικονομικό δείκτη..

• Η Ιρλανδία αντιστάθηκε, με πείσμα, ως όφειλε, στην προοπτική ένταξής της σε Μηχανισμό στήριξης και στην υπαγωγή της στους όρους του ΔΝΤ.

Αντιθέτως, ουδείς αμφισβητεί ότι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε μόνη της τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

• Η Ιρλανδική κυβέρνηση δανείστηκε, ακόμη και με ακριβότερο επιτόκιο ώστε να αποφύγει την ένταξή της σε Μηχανισμό στήριξης καλύπτοντας εκ των προτέρων όλες τις δανειακές ανάγκες της ως τα μέσα του επομένου χρόνου .

Η Ελληνική κυβέρνηση αδράνησε με τρόπο εγκληματικό να δανειστεί, όταν ακόμη είχε τη δυνατότητα, μέχρι και τον Φεβρουάριο και με πρωτοφανή αβελτηρία επέτρεψε η κρίση ελλείμματος να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού.

• Η Ιρλανδική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά τους όρους του δανεισμού της και κατάφερε να εξασφαλίσει 4 χρόνια χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμής.

Η Ελληνική κυβέρνηση απεδέχθη αμαχητί τους δυσβάστακτους όρους που της επιβλήθηκαν, έτσι ώστε η χώρα μας να υποχρεούται να ξεκινήσει την πληρωμή μετά από 2 μόνο χρόνια και να αποπληρώσει σε άλλα 3.

• Η Ιρλανδία παρά την πίεση στο εύθραυστο τραπεζικό της σύστημα, διαπραγματεύθηκε επίσης σκληρά και, κατάφερε να διατηρήσει το φορολογικό της συντελεστή στο 12,5% για τις επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα ο φορολογικός συντελεστής είναι 20% στα αδιανέμητα κέρδη και 40% στα διανεμόμενα, θυσιάζοντας έτσι κάθε αναπτυξιακή προοπτική.

• Η Ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να αυξήσει το ΦΠΑ μόνον κατά μια μονάδα μέσα στο 2013 και κατά άλλη μία μονάδα το 2014.

Η Ελληνική κυβέρνηση αύξησε το ΦΠΑ πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο: κατά 4 μονάδες μέσα σε 12 μήνες!

Η Ιρλανδία έπραξε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει το Μηχανισμό στήριξης. Και όταν ακόμη αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα διαπραγματεύθηκε σκληρά για να μη χαθεί η προοπτική της ανάπτυξης.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας έσυρε στο Μηχανισμό στήριξης, μετά από σωρεία λαθών, ερασιτεχνικών κινήσεων και διασυρμού της χώρας.

Δεν διαπραγματεύτηκε κανένα σημείο του Μνημονίου και κυριολεκτικά «έθαψε» την ελπίδα της ανάπτυξης.

Εξ αρχής, η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός προχώρησαν με πρόγραμμα, έχουν σχέδιο. Όλα είναι δρομολογημένα και το κάθε βήμα γίνεται με εντολή.

Πρέπει όλα να ξεθεμελιωθούν. Να γίνει γενικό ξεπούλημα. Να διαλυθούν κρατικοί Οργανισμοί. «Φιλέτα» να περάσουν σε ξένα (και ντόπια) χέρια. Όλα στο σφυρί! Η κυριαρχία αλλάζει χέρια και η δύναμη περνάει αλλού. Οι ανακατατάξεις που έρχονται θα είναι κοσμογονικές. Το θέμα είναι τι σημαίνει αυτό για τους αδύνατους και τους μικρούς.

Σήμερα βιώνουμε τα επίχειρα αυτής της στάσης, καθώς ως κοινωνία είμαστε εγκλωβισμένοι στη δίνη της ύφεσης, της υψηλής ανεργίας, του πληθωρισμού και της ανασφάλειας για το αύριο.

Το ζούμε έντονα σήμερα. Η ανάλγητη εξουσία δεν αφήνει κανένα ίχνος ελπίδας, ούτε μια αχτίδα αισιοδοξίας.

Χωρίς αναπνοές η αγορά αργοπεθαίνει. Με αγωνία περίμενε αυτές τις γιορτινές ημέρες, για να απομακρύνει το λουκέτο, να κερδίσει παράταση.

Άδικα όμως, φρόντισαν να μην μείνει τίποτα όρθιο. Και ακόμα δεν έχουμε δει όλο το έργο. Οι επόμενες φάσεις θα είναι πολύ πιο τραγικές.

Πρέπει όλα να γκρεμιστούν. Έτσι θα αποφύγουμε την πτώχευση λένε τα αφεντικά που έβαλε στην πλάτη μας ο κ. Παπανδρέου.

Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από τη συνήθη παραπλανητική παρελθοντολογία. Οι πολίτες τους έχουν ήδη αντιληφθεί… Δεν πάει άλλο… Ο λαός δεν αντέχει πια…

Τα ανδρείκελα, ποτέ και πουθενά δεν τα λογαριάζουν οι πολίτες. Ακούγεται ήδη η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων.

Αυτή η χώρα έχει παράδοση και αξιοπρέπεια. Έχει ιστορία αγώνων, εθνικών και κοινωνικών. Θέλει να ζήσει. Θέλει να συνεχίσει.

Αμέθυστος

Το ανέκδοτο της χρονιάς

πηγή : www.olympia.gr

Συνελήφθη από άνδρες της ελληνικής αστυνομίας, συνταξιούχος του ΙΚΑ γιατί …
βρέθηκαν μικροποσότητες σύνταξης στην τσέπη του!

Κρασοπατέρας
taxalia.tv

Αμέθυστος

Το 2010 αποχαιρετά τους Νεοέλληνες… Η Ελλάδα του 2011 δεν θέλει την Εκκλησία, θέλει την “χρεοκοπία”!

πηγή : ΑΚΤΙΝΕΣ

Το 2010 αποχαιρετά τους Νεοέλληνες… Η Ελλάδα του 2011 δεν θέλει την Εκκλησία, θέλει την
“χρεοκοπία”! Νοσταλγοί του Εμβέρ Χότζα ξεσπούν κατά της Εκκλησίας και των Ιεραρχών ! 

H Ελλάδα εγκαταλείπει το 2010 βιώνοντας μια μεγάλη οικονομική κρίση, αλλά και μια προσπάθεια περιθωριοποίησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας αντιμετωπίζονται ως “λεπροί” και ως “περιθωριακοί” από εκπροσώπους δημοτικών και περιφερειακών αρχών και ζητείται η απομάκρυνσή τους από κάθε δημόσια εκδήλωση. Οι ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, των εκπροσώπων της και γενικά κάθε εκκλησιαστικής παρουσίας ή εκδήλωσης σε δημόσιο χώρο έχουν λάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, …

… γιατί αυτή η θλιβερή μειοψηφία πολιτικών, δημοσιογράφων, καθηγητών Πανεπιστημίου και λοιπών έχει καταλάβει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και επηρεάζει ένα μέρος της κοινής γνώμης ( ενώ ένα άλλο μεγάλο μέρος του λαού ΑΠΕΧΕΙ ή επιλέγει λευκό-άκυρο και αφήνει αυτές τις μειοψηφίες ανεξέλεγκτες ) . Καθημερινά βλέπουμε ινστρούκτορες της Νέας Εποχής ( φανερούς ή κεκαλυμμένους, αφιλοκερδώς ή αφειδώς χρηματοδοτούμενους από παραθρησκευτικές σέκτες, εντός και εκτός Ελλάδας ) να υβρίζουν τα ιερά και τα όσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να αποπατούν κατά Ιεραρχών, ιερέων και απλών πιστών.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, πόλεμο κατά της Εκκλησίας πρωτοφανή και ανελέητο, εκτός από την οικονομική κρίση, και υπάρχει ανάγκη πνευματικής αφύπνισης, προσευχής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται ( ατύπως ακόμα ) μπροστά σε ένα ΑΘΕΙΣΤΙΚΟ ΔΙΩΓΜΟ ( συνεπικουρούμενο από διάφορες άλλες παραθρησκευτικές ( νεοπαγανισμός, σαιεντολογία κλπ ) και παραχριστιανικές ομάδες που έχουν σαν στόχο να υποτάξουν θρησκευτικά την Ορθόδοξη Ελλάδα ) , ο οποίος θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού έχουν τοποθετηθεί οι “κατάλληλοι” σε υψηλά αξιώματα ( υπουργεία, περιφέρειες, κεντρικούς δήμους κλπ ).

Οι επιθέσεις αυτές κατά της Εκκλησίας έχουν σαφώς και στόχο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΟ. Την ώρα που εκατοντάδες άνθρωποι αυτοκτονούν σε όλη την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι άνεργοι, είναι στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι με το ζόρι τα βγάζουν πέρα κάθε μήνα, η ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ της Εκκλησίας εκ μέρους εκείνων που ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ (εδώ και 30 χρόνια) την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ (πολιτικοί, μεγαλοεκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, Πανεπιστημιακοί , κρατικοδίαιτοι και πρόεδροι ψευτοανεξάρτητων σωματείων “προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και άλλοι που ανέβηκαν ψηλά με “γνωριμίες” σε “τούνελ” και “λἐσχες”) είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μην λογοδοτήσουν για τις ευθύνες τους στο ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ.

Έτσι, με συνεχή πλύση εγκεφάλου προς τον Ελληνικό λαό, τον οποίο “ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΑΝ” μέσω της ριαλιτικής τηλεόρασης, του Life Style παλαιότερων και νεόκοπων μεγαλοεκδοτών (ακόμα και νεανικών εβδομαδιαίων εφημερίδων που γίνονται κέντρο ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗΣ και ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ, νεοφασιστικής προπαγάνδας κατά της Εκκλησίας και συγκεκριμένων Ιεραρχών) και μεγαλοκαναλαρχών , της οικονομικής “ευμάρειας” με στόχο τη συνεχή υπερκατανάλωση και υπερδιασκέδαση με χρήση “ουσιών” και “οινοπνευμάτων” , στόχευαν και στοχεύουν να τον απομακρύνουν από τον αληθινό Θεό, τον Τριαδικό Θεό και να αποκόψουν τη νέα γενιά από την ΑΛΗΘΕΙΑ, τη ΖΩΗ, το ΦΩΣ, τον Ιησού Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία Του.

Αχόρταγοι, όμως, όπως ήταν και είναι, έφαγαν τις ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ της ΕΕ, κατέκλεψαν τις οικονομίες, τις αποταμιεύσεις, τα λεφτά των ταμείων του Ελληνικού λαού μέσω του Χρηματιστηρίου, των δημοσίων έργων, των Ολυμπιακών Αγώνων, της ΖΙΕΜΕΝΣ , μέσω τοξικών ομολόγων και μυρίων άλλων τρόπων, ρίχνοντας τώρα την ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση στους απλούς πολίτες. “Βάπτισαν” ως “σκάνδαλο” το θέμα της μονής Βατοπαιδίου, για να αποπροσανατολίσουν, για θέσεις και καρέκλες, μόνο που τώρα οι καρέκλες έγιναν “ηλεκτρικές” …

Είναι τόσο αφιονισμένοι και πορωμένοι, με αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό φανατισμό, που δεν βλέπουν τι έκανε ο Στάλιν, όταν η Ρωσία βρέθηκε μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο του Β’ παγκοσμίου πολέμου από την επίθεση του ναζισμού. Το αφιερώνουμε στους σημερινούς ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ ΑΘΕΙΣΤΕΣ και εχθρούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όπως μας πληροφορεί ο εκ των εγκριτότερων ιστορικών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Richard Overy : «οι λέξεις “πατρίδα” και “πάτριο έδαφος” εμφανίστηκαν πάλι. Η “Διεθνής”, ο ύμνος του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος, αντικαταστάθηκε από καινούριο εθνικό ύμνο…Η επιστράτευση της παράδοσης δεν σταμάτησε στους ήρωες του παρελθόντος. Στη διάρκεια του 1942, η Ορθόδοξη Εκκλησία, αδιάκοπα διωκόμενη από ένα αθεϊστικό καθεστώς, ξαφνικά αποκαταστάθηκε. Επί χρόνια οι Ρώσοι Χριστιανοί αναγκάζονταν σε έναν υπόγειο βίο, όπως οι Χριστιανοί του αρχαίου κόσμου. Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια έκλεισαν και οι κοινότητές τους διασκορπίστηκαν. Πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση υπήρχαν 50.000 ιερείς και 163 Επίσκοποι στη Ρωσική Εκκλησία. Το 1941 υπήρχαν μόνο περί τους 100 (φανερούς) ιερείς και 7 επισκόπους. Ο βίος τους παρακολουθείτο στενά από το καθεστώς. Χιλιάδες ενεργοί Χριστιανοί λάμβαναν (Θεία) Κοινωνία μυστικά, αλλά τα ρίσκα που έπαιρναν ήταν τεράστια. Με το ξέσπασμα του πολέμου η στάση του καθεστώτος άρχισε να αλλάζει. Ο Μητροπολίτης Σέργιος, κεφαλή της εκκλησίας, έκανε έκκληση στους πιστούς ανήμερα της γερμανικής εισβολής ώστε να κάνουν τα πάντα για την τελική νίκη…

Διαβάζουμε για τον Άγιο Λουκά, Επίσκοπο Συμφερούπολης και Κριμαίας : “Την Άνοιξη του 1942 αλλάζει η στάση της πολιτείας απέναντι στον ίδιο, αλλά και απέναντι στην Εκκλησία. Σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας ανοίγουν εκκλησίες και ο λαός βρίσκει καταφύγιο στους ναούς από την παραφροσύνη του πολέμου. Για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες ο επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ. Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο αρχιεπίσκοπος μεταφέρεται δυτικότερα, στο Ταμπώφ. Εκείνη την εποχή είναι υπεύθυνος για 150 στρατιωτικά νοσοκομεία. Η Εκκλησία για να τον διευκολύνει τον μεταθέτει στην Αρχιεπισκοπή Ταμπώφ και Μιτσούρινσκ.”

Ελληνικέ λαέ, ξέρεις τώρα την αλήθεια!

Οι παπάδες φταίνε για την ανεργία ! Οι παπάδες φταίνε για τις περικοπές στους μισθούς, στα δώρα Χριστουγέννων, στα επιδόματα και για όλα τα οικονομικά μέτρα, αλλά και για εκείνα που μας ετοιμάζουν το 2011 ! Οι παπάδες φταίνε για την ακρίβεια ( τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, φόρους στα ακίνητα, λογαριασμούς, πετρέλαιο θέρμανσης, παντού ) ! Οι παπάδες φταίνε για τη δημόσια εκπαίδευση και τα εκατομμύρια που ξοδεύεις στην παραπαιδεία ! Οι παπάδες φταίνε για τα εκατομμύρια που ξοδεύεις στην ιδιωτική υγεία ή για τα ράντζα ! Οι παπάδες φταίνε για τα τροχαία ! Οι παπάδες φταίνε για τα εκατοντάδες παιδιά που πεθαίνουν από ναρκωτικά ή αλκοολισμό ! Οι παπάδες φταίνε για τους καρκίνους και το AIDS ! Οι παπάδες φταίνε για την χρεοκοπία των ταμείων και την έλλειψη χρημάτων για τα φάρμακα ! Οι παπάδες φταίνε για το κυκλοφοριακό ! Οι παπάδες φταίνε για τα ψυχολογικά προβλήματα το κόσμου και τα διαζύγια ! Οι παπάδες φταίνε για τη γραφειοκρατία και τον χουλιγκανισμό και την κάθε είδους βία ! Οι παπάδες φταίνε για την μόλυνση του περιβάλλοντος, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας ( γη, αέρας, θάλασσα )! Οι παπάδες φταίνε για τα νοθευμένα φαγητά και τα μεταλλαγμένα ! Οι παπάδες φταίνε για τα 32 τρισεκατομμύρια δολλάρια ( σε ευρώ ; ) που χάθηκαν στα χρηματιστήρια ! Οι παπάδες φταίνε για τις χρεοκοπίες τραπεζικών, στεγαστικών, ασφαλιστικών ιδρυμάτων, ακόμα και χωρών ! Οι παπάδες φταίνε για τις υπόγειες πυρηνικές δοκιμές ( που προκάλεσαν το τσουνάμι στην Ινδονησία ; ) ! Οι παπάδες φταίνε για τους 2 Παγκοσμίους πολέμους και τις ατομικές βόμβες ! Οι παπάδες φταίνε για τις αυτοκτονίες ! Οι παπάδες φταίνε για την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ και την εκροή ραδιενέργειας ! Οι παπάδες φταίνε για τις κακοκατασκευές στα δημόσια έργα ! Οι παπάδες φταίνε για τη χρεοκοπία δημοσίων οργανισμών ( Ολυμπιακή, ΔΕΗ κλπ ) ! Οι παπάδες φταίνε για τους πολέμους, αφού ελέγχουν όλες τις μεγάλες πολυεθνικές ! Οι παπάδες φταίνε για τις αδικίες που γίνονται από τους εργοδότες ή τις αδικίες εις βάρος της ομάδας σου από παράγοντες και διαιτητές ! Οι παπάδες φταίνε για την πείνα και τις ασθένειες του τρίτου κόσμου ! Οι παπάδες φταίνε για την Τουρκοκρατία ! Οι παπάδες φταίνε για την Φραγκοκρατία ! Οι παπάδες φταίνε που τα εθνικά μας θέματα είναι σε τέλμα ! Οι παπάδες φταίνε για την κατάσταση στις φυλακές ! Οι παπάδες φταίνε για τις ληστείες και τα εγκλήματα ! Οι παπάδες φταίνε για τις 300.000 αμβλώσεις ! Οι παπάδες φταίνε για όλα ! Και οι μοναχοί ! Και η Εκκλησία !

Υ.Γ Επειδή για όλα φταίει η Εκκλησία, οι παπάδες, οι μοναχοί, μπορεί να μην κάλυψα όλους τους τομείς ευθύνης τους! Παρακαλώ, λοιπόν, όλους σας να μου αποστείλλετε σε ποιους άλλους τομείς της καθημερινής ζωής σας σας φταίνε οι παπάδες ! Ζητώ συγγνώμη από τους επαγγελματίες εκπροσώπους της ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ αν τους έφαγα το ψωμάκι ! Νομίζω, όμως, ότι τους έδωσα μπόλικη τροφή για να συνεχίσουν ! Πάντως, ας κάνουν και καμία επίθεση στους εμπόρους ναρκωτικών, έτσι για ξεκάρφωμα …

( http://ierapostoli.wordpress.com/2008/11/23/erga_theos/ )

Υ.Γ1 Ο κ. Τάκης Καμπύλης,αφού βοήθησε την εκλογή του κ. Καμίνη, τώρα αρθρογραφεί “ελεύθερα” στην Athens Voice. Εκεί δεν θα απολυθεί, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα διαμαρτυρίας των αναγνωστών… Πάντως κατάφερε να μειώσει κυκλοφοριακά με τα αντιεκκλησιαστικά του δημοσιεύματα δραματικά την κυκλοφορία του (τότε) Ελεύθερου Τύπου και της (τότε) Καθημερινής !

ΥΓ.2 Η κ. Δραγώνα βρήκε βήμα κυριακάτικο. Λογικά και εκείνο θα πάει για κυκλοφοριακό φούντο…

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ, ΜΕ “ΟΠΛΟ” ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ “ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΕΜΒΕΡ ΧΟΤΖΑ”, να την κάνετε παράρτημα της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΟΣΟ Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΑΥΞΑΝΕΙ, ΟΣΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΤΟΣΟ Η ΘΕΣΗ ΟΣΩΝ ΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ !Γιατί οι άνεργοι νέοι, οι νεόπτωχοι νέοι, οι απολυμένοι, θα καταλάβουν ποιοι, ενώ είναι το 1% του Ελληνικού λαού ( και του πλανήτη ) , ελέγχουν το 90% του πλούτου ( παγκόσμιου ή ελληνικού ) και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν όσοι σήμερα, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ και ΝΕΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, πολεμούν την Ορθόδοξη Εκκλησία ( με διάφορες μάσκες και προσωπεία ) και τον Ιησού Χριστό.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΠΙΑ, ΝΑ ΞΕΓΕΛΑΤΕ ΜΕ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ… Προσπαθείτε να κάνετε την Ελλάδα ( οικονομικά ) και το λαό της, όπως ήταν οι χώρες των Βαλκανίων πριν το 1990, αλλά και προσπαθείτε να “αναστήσετε” τα αθεϊστικά καθεστώτα τύπου Εμβέρ Χότζα, αλλά ματαιοπονείτε. Οι νέοι δεν μασάνε … Και αργά ή γρήγορα, όταν καταλάβουν ότι τους εξαπατήσατε θα σας πάρουν με τις “πέτρες” , περιμένοντας στην ουρά του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας…

Η Παλιά Διαθήκη περιγράφει αποκαλυπτικά τι πάθαινε ο Ισραήλ κάθε φορά που εγκατέλειπε τον αληθινό Θεό και λάτρευε ψεύτικα είδωλα και ψεύτικους θεούς, ψευτομεσσίες και απιστούσε. Η Ελλάδα, δυστυχώς, παρασυρμένη από τους “τενεκέδες ξεγάνωτους” της ΑΘΕΙΑΣ, των παραθρησκειών και των σεκτών, βαδίζει ολοταχώς στο δρόμο της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ και της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ, οδηγούμενη από αυτή τη θλιβερή μειοψηφία που μας έφερε στο σημερινό ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΗΘΙΚΟ ΧΑΛΙ, ενώ αυτή “αυτοδιανοείται” μεταξύ Κολωνακίου και Μυκόνου !

Ποιος στην Ελλάδα μπορεί να προσβάλλεται από τις εικόνες του Ιησού Χριστού ή της Παναγίας ;

Εκ παντοίων με κινδύνων ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΝ. Πνευματική, ηθική και όχι οικονομική η κρίση της Ελλάδας!

Και οι Έλληνες ( εντός και εκτός Ελλάδας ) μπορεί να εγκαταλείψουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά υπάρχουν έθνη που προσδοκούν και αγαπούν τον Τριαδικό Θεό και την Ορθόδοξη Εκκλησία Του. Εμείς, ξεδιάντροπα, ως λωτοφάγοι, ξεχάσαμε τι προσέφερε στο Έθνος μας ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, η Εκκλησία μας … Και τώρα βουλιάζουμε… Υπάρχει καιρός να μάθουμε, να διδαχθούμε από τα λάθη μας, να μετανοήσουμε, να εξομολογηθούμε, να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή, να κοινωνάμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Μόνο έτσι θα βγούμε από το τέλμα που μας οδήγησαν διεθνείς και εγχώριες “λέσχες”, “ιδρύματα” και “τούνελ” …

Για πρώτη φορά στο διαδίκτυο σας παρουσιάζουμε την έκδοση του Ορθόδοξου Πανεπιστημίου στη Κινσάσα του Κογκό. Μαθήματα υψηλής θεολογίας και εορτασμού Χριστουγέννων από φοιτητές του Ορθόδοξου Πανεπιστημίου… Καμαρώνουμε γι’ αυτούς , αλλά και ντρεπόμαστε για το κατάντημα της σύγχρονης Ελλάδας που ΔΙΩΚΕΙ ΧΡΙΣΤΟ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

http://ierapostoli.wordpress.com/2010/12/30/ekklisia_russia-greece/

Αμέθυστος

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΡΩΣΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ V

Συνέχεια από : Πέμπτη, 30 Δεκεμβρίου 2010

FLORENSKIJ-Φλωρενσκι

Πώς μπορούμε να φτάσουμε σε μια τέτοια συγκεκριμένη αλήθεια; Η αλήθεια πρέπει να ικανοποιεί τρείς συνθήκες α)Η αλήθεια είναι απόλυτη δηλ. είναι απόλυτη πραγματικότης, β) γνωρίζεται δηλ. είναι απόλυτη γνώση, γ) δίνεται σαν γεγονος δηλ. είναι η τελική έμπνευση. Είναι όμως ταυτοχρόνως και απολύτως αποδεικνυόμενη. Διότι έχει την δομή ενός απείρου διαλόγου. Η έμπνευση είναι η αμεσότης της υπάρξεως, ενώ η διαλογικότης είναι η ιδεατή δυνατότης της γνώσεως.

Έτσι λοιπόν εάν η αλήθεια είναι, είναι πραγματική λογικότης και μια λογική πραγματικότης, ένα άπειρο που σχηματίζεται στη σκέψη σαν ολοκληρωμένη ενώτης σαν ένα υποκείμενο καθ’εαυτό πεπερασμένο. Η αλήθεια είναι κινητή ακινησία που κινείται, ενότης των αντιθέτων, coincidentia oppositorum.

Έχει ανάγκη όμως απο ένα σίγουρο λιμάνι για να αγκυροβολήσει. Έτσι ο αντινομικός χαρακτήρας της αλήθειας, το είναι της, καταστατικά ή coincidentia oppositorum, βρίσκει το νόημα της υπάρξεως της στο άνοιγμα της στην Τριαδική προοπτική, δηλ. στην πεποίθηση του Φλωρένσκι ότι πρέπει να επεξεργαστούμε μια μεταφυσική που να έχει σαν αρχή το Τριαδικό ομοούσιο. Δέν είναι τυχαίο πώς η έννοια κλειδί του ηθικού του στοχασμού είναι η έννοια της αλήθειας δεμένης στην δυνατότητα γνώσεως της, πράγμα που μας κάνει να διαισθανθούμε την ύπαρξη ενός στενού δεσμού ανάμεσα στην ηθική και στην γνωσιολογία δηλ. ανάμησα στο ήθος και στην γνώση της αλήθειας, ενός δεσμού ο οποίος αναγκαίως έχει τις ρίζες του στην οντολογία. Για δύο κυρίως λόγους : Κατ’αρχάς λόγω της οντολογικής κατανοήσεως της αληθείας, διότι δέν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά ένα ζωντανό όν και δεύτερον είναι η οντολογική κατανόηση της ενέργειας της γνώσεως της αληθείας. Δέν πρόκειται δηλ. για μία καθαρή εξωτερική ενέργεια του νού (απ’έξω) αλλά για μια οντολογική συμμετοχή (απο μέσα) στην ζωή της αλήθειας, μιας μεταμορφώσεως σε αυτή. Η γνώση της αλήθειας έχει ένα σοβαρό ηθικό νόημα για τον Φλωρένσκι, διότι η ενέργεια της γνώσεως συμπαρασύρει τις πιο βαθιές σφαίρες του είναι και επομένως της ανθρώπινης πράξεως.

Με αυτή την οπτική φαίνεται ξεκάθαρα πώς το ήθος του ανθρώπου δέν είναι παρα η έκφραση της πορείας του προς ή καλύτερα, του γεγονότος της κατοίκησης του μέσα στην αλήθεια, της εμπειρίας του της αληθείας. Η ποιότης του ήθους εξαρτάται απο τον ίδιο τον άνθρωπο διότι καθώς είναι ελεύθερος επιλογής, αποφασίζει πια αλήθεια είναι δική του, για να την τοποθετήσει στο κέντρο της υπάρξεως του, των πολικό αστέρα της συνειδησεως του και επομένως την καταγωγή το μέτρο και τον κανόνα της πράξεως του.

Σαν πολικό αστέρα της σκέψης του και τις πράξεως του υιοθετεί μια έννοια της αλήθειας η οποία συνδέεται με ένα θέμα που είχε ήδη θέσει στο κέντρο του στοχασμού του ο Ντοστογιέφσκι και το οποίο παίζει κυρίαρχο ρόλο στα μυθιστορήματα του. Το θέμα της αλλαγής, της αναγεννήσεως, της δυνατότητος δηλ. που διαθέτουν τα ανθρώπινα όντα να βρίσκουν ακόμη και στις πιο απελπιστικές συνθήκες και στις πιο αδιέξοδες, μια έξοδο που τους ξαναδίνει ησυχία στη ζωή τους. «Αδελφέ μου, εξομολογείται ο Δημήτριος Καραμαζώφ στον Αλιόσα, μέσα μου αυτούς τους τελευταίους δύο μήνες αισθάνθηκα την παρουσία ενός νέου ανθρώπου, ενός νέου ανθρώπου αναστημένου μέσα μου. Ήταν κλεισμένος στο εσωτερικό μου αλλά δέν θα εμφανιζόταν ποτέ εάν δέν παρουσιαζόταν εκείνο το χτύπημα του κεραυνού, εκείνος ο φωτισμός.

Ο βαθύς δεσμός που είδαμε πρίν λίγο ανάμεσα στην οντολογία, στην ανθρωπολογία, και την ηθική, βρίσκει την συγκεκριμένη της έκφραση στο γεγονός πώς ο Φλωρένσκι εξισώνει την ιδέα της αυτοαναγεννήσεως του ανθρώπου και την έννοια της εν Χριστώ ζωής σαν νέα δημιουργία, σαν νέο όν. Θέτει δηλ. ένα βαθύ δεσμό ανάμεσα στην έννοια της γνώσεως της αληθείας και σε εκείνη της αναγεννήσεως απο τον Θεό σε μια νέα ζωή. Στην σκέψη του δηλ. η αλήθεια έχει μια Τριαδική βάση και προσδιορίζεται επαρκώς με την ιδέα του ομοουσίου. Ο νέος άνθρωπος, αυτός μέσα στις φλέβες του οποίου κυκλοφορεί το ίδιο το αίμα της Θείας αγάπης, χαρακτηρίζεται με μια κατάσταση την οποία ονόμασε με την Ρωσική λέξη Celomundrie.

Σημαίνει καθαρότητα καί παρθενία αλλά ετυμολογικά επίσης παραπέμπει στήν έννοια τής ολότητος, τού συνόλου καί τής σοφίας, παραπέμπει στήν πληρότητα, στήν υγεία, στήν ενότητα, στήν αδιαίρετη δύναμη τού ανθρώπου, στίς πνευματικές ενέργειες, στήν πνευματική αρμονία τού εσωτερικού ανθρώπου καί γενικώς στήν φυσιολογική κατάσταση τής εσωτερικής ζωής.

Είναι τό ίδιο πράγμα μέ τήν ακεραιότητα τής σκέψης, τήν ακεραιότητα νοήσεως, τήν υγεία τής λογικής καί τού νού. Αυτή είναι η σημασία τού όρου ακόμη καί στούς αγίους πατέρες καί στούς αρχαίους φιλοσόφους. Η Celomundrie είναι απλότης δηλ. οργανική ενότης ή ακόμη καλύτερα ακεραιότης τού προσώπου. Σ’αυτή τήν κατάσταση μπορούμε νά αισθανθούμε τήν ακεραιότητα καί τήν αρμονία τής υπάρξεώς μας. Η ζωτική μας δύναμις- όλη η σκέψη καί η θέληση, η φαντασία καί οι ιδέες, η απόφαση καί η πράξη- γεννιούνται από τό κέντρο περισυλλογής όλου μας τού είναι, από τήν κεκαθαρμένη καρδιά μέ τήν ενέργεια τής χάριτος τού Αγίου Πνεύματος. Η κατάσταση τής Celomundrie χαρακτηρίζεται από τήν δωρεά τού νέου οράματος, τό οποίο ειναι έκφρασις τής ουσιαστικής μεταμορφώσεως τού ανθρώπου, στόν οποίο εχει δοθεί η συμμετοχή, όση είναι δυνατόν νά δοθεί σέ ένα κτιστό όν, στήν αιώνια ζωή, πραγματοποιούμενη στήν δυναμική τού Τριαδικού ομοουσίου.

Συνεχίζεται

Σχόλιο: Από εδώ ξεκινούν οι παρεκκλίσεις. Επίσης ξεκινούν όλες οι θεολογίες τών νεοορθοδόξων : Ζηζιούλα, Γιανναρά, Λουδοβίκου. Πρίν συνεχίσουμε όμως πρέπει νά υπενθυμίσουμε πώς ο αναγεννημένος άνθρωπος στόν οποίο αναφέρεται είναι η ανθρώπινη φύσις η οποία ανεκαλύφθη μέ τόν δεύτερο πλού τού Σωκράτη στόν Φαίδωνα. Είναι επίσης τό κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση καί ουδεμία σχέση έχει ούτε αναλογία μέ τήν Αγία Τριάδα.

Ταυτίζοντας τόν ΝΟΥ μέ τόν καινούριο άνθρωπο τής εκκλησίας μάς οδηγεί μέ σιγουριά στόν δρόμο πού άνοιξε ο Αυγουστίνος, ο οποίος είναι ο πρώτος πού έκανε τό ολέθριο λάθος.

Αμέθυστος

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ για την ΣΠΙΘΑ του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ για την ΣΠΙΘΑ του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ from foit.antifono on Vimeo.


Πηγή: ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Αμέθυστος

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΡΩΣΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΙV

Συνέχεια από :Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου 2010

FLORENSKIJ-Φλωρενσκι

Υπάρχει όμως ένας άλλος βαθύτερος λόγος ένεκεν του οποίου η νόηση δέν μπορεί να οδηγηθεί μόνον απο τον νόμο της ταυτότητος και απο τις ταυτολογίες. Λόγω της κεντρικης σημασίας του στύλ και λόγω της αναγνωρίσεως της ατελείωτης ποικιλίας των γλωσσικών στύλ και των στύλ αφηγήσεως.

Αυτό προκύπτει εύκολα απο την ερώτηση που θέτει : «Η προοπτική της ερμηνείας του κόσμου είναι μια φυσική εικόνα της πραγματικότητος, αυθεντικός λόγος του κόσμου, ή είναι αντιθέτως μόνον μια ιδιαίτερη ορθογραφία, μια κατασκευή ανάμεσα σε τόσες άλλες, χαρακτηριστική αυτών που την δημιούργησαν, η οποία ανήκει περισσότερο στον αιώνα και στην αντίληψη αυτών που την επινόησαν (στην νοοτροπία) και η οποία εκφράζει το στύλ τους, την βιοθεωρία τους, τον τρόπο τους, αλλα δέν αποκλείει καθόλου την δυνατότητα άλλων ορθογραφιών, άλλων συστημάτων μεταγραφής τα οποία αντιστοιχούν στην αντίληψη της ζωής και στο στύλ άλλων αιώνων; Επι πλέον, ίσως, δέν αποκλείει τήν δυνατότητα συστημάτων μεταγραφής πιο κοντινών στην αληθινή ουσία αυτής, διότι σε κάθε περίπτωση, η παρακοή αυτής της προοπτικής μεταγραφής στο τέλος-τέλος επηρεάζει τόσο λίγο την καλλιτεχνική αξία της αναπαραστάσεως, όσο τα γραμματικά λάθη στο κείμενο ενός Αγίου ενοχλούν τη ζωτική αλήθεια της εμπειρίας που μεταφέρει».

Κατα την κρίση του Φλωρένσκι λοιπόν η προοπτική είναι το ειδικό στύλ μιας εποχής συγκεκριμένης, και επομένως έχει σχετική αξία, και δέν μπορεί να αξιώσει καμία απολυτότητα.

Συμβαίνει στην ιστορία, σε περιόδους καλλιτεχνικής δημιουργίας και όπου δέν σημειώνεται χρήση της προοπτικής, οι δημιουργοί εικαστικών τεχνών να «γνώριζαν» αλλά να μήν ήθελαν να τήν χρησιμοποιήσουν, ή ακριβέστερα νά ήθελαν να χρησιμοποιούν άλλη αρχή αναπαράστασης απο εκείνη της προοπτικής, διότι το πνεύμα της εποχής συνελάμβανε και ένιωθε τον κόσμο μ’έναν τρόπο που συμπεριλάμβανε εντός του αυτή την μέθοδο αναπαράστασης.

Ο λόγος είναι ότι σε τελική ανάλυση υπάρχουν μόνο δύο εμπειρίες του κόσμου : Η ανθρώπινη εμπειρία και η «Επιστημονική», δηλ. Καντιανή, το ίδιο όπως υπάρχουν δύο στάσεις ζωής, εσωτερική και εξωτερική, καθώς και οι δύο τύποι πολιτισμού, ο θεωρητικός –δημιουργικός και ο αρπαχτικός-μηχανικός.

Μιλώντας για την προοπτική, πρέπει να πούμε πώς ένας πρωταθλητής της προοπτικής υπήρξε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ο «Μυστικός δείπνος» έχει σαν στόχο να σβήσει το χωρικό σύνορο ανάμεσα σ’εκείνον τον Ευαγγελικό κόσμο και τούτον τον καθημερινό, δείχνοντας έναν Χριστό που έχει μια ιδιαίτερη αξία, όχι μια ιδιαίτερη πραγματικότητα!

Αντιθέτως με τον Ραφαήλ και ιδίως με τον πίνακα του το «Όραμα του Ιεζεκιήλ», έχουμε να κάνουμε με πολλές οπτικές γωνίες και πολλούς ορίζοντες. Ο χώρος του οράματος δέν συνταιριάζει με τον γήινο χώρο, κάτι απαραίτητο όμως διότι στην αντίθετη περίπτωση ο καθήμενος επι τα Χερουβείμ θα φάνταζε απλώς ένας άνθρωπος που δέν πέφτει παρά τους νόμους της μηχανικής.

Εδώ η ισορροπία των δύο αρχών, της προοπτικής και της μή-προοπτικής, αντιστοιχεί στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο κόσμων, των δύο χώρων. Λές και σηκώνεται σιωπηρά μπροστά μας ή αυλαία ενός άλλου κόσμου και τα μάτια μας αντικρύζουν όχι μια σκηνή η μια οφθαλμαπάτη τούτου του κόσμου, αλλά μια άλλη αυθεντική πραγματικότητα, που μολαταύτα δέν εισβάλει εδώ.

Τά στύλ λοιπόν δέν ψεύδονται μόνον, αλλά είναι κάι αλλοιωμένα απέξω, λόγω τής συνυπάρξεως μέ άλλα εναλλακτικά στύλ, αλλά καί εκ τών έσω, λόγω παραμορφώσεων καί παραβάσεων, πού αρνούνται νά θεωρήσουν τόν αναπαριστώμενο ορίζοντα στόν οποίο κινούνται, σάν τήν φυσική εικόνα τής πραγματικότητος .

Η προοπτική λοιπόν, αποκτά κάποια αξία μόνον εάν καί εφόσον σ’αυτή μπορούν νά αντιπαρατεθούν τρόποι περιγραφής πού θά μάς επέτρεπαν νά φανταστούμε καί να δούμε διαφορετικά.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ήδη λοιπόν πώς η επικουρική βοηθητική λειτουργία τών νοητικών κατασκευών, οοι οποίες μέσω τών συσχετίσεών τους μάς δίνουν τό μοντέλο τής πραγματικότητος, καθεαυτές, δέν σημαίνουν ακόμη τίποτε σέ σχέση μέ τήν πραγματικότητα. Οι ιδιότητες τής πραγματικότητος, γιά μιά νοησιαρχική γνώση, πρέπει νά συστηματοποιηθούν σέ κάποιο σημείο, δηλ στό χώρο, στό πράγμα ή στό περιβάλλον, πού όμως συγκεκριμένα δέν είναι ανάγκη νά τό προσδιορίζει η εμπειρία, διότι εξαρτάται από τό στύλ τής σκέψεως καί όχι από τήν δομή τής εμπειρίας.

Γιαυτόν τό λόγο ακριβώς, λόγω τής κεντρικής σημασίας καί λόγω τού πλήθους τών στύλ, η γλώσσα δέν λέει ποτέ πώς είναι η πραγματικότης, αλλά σχεδιάζει τούς δυνατούς εναλλακτικούς τρόπους σύμφωνα μέ τούς οποίους μπορούμε νά μιλήσουμε με τό στύλ πού έχουμε προεπιλέξει. Αυτό σημαίνει πώς έχουν νόημα μόνον οι προτάσεις των οποίων είναι δυνατόν νά σκεφθούμε τήν αντίθετη (πρόταση), καί γιαυτόν τόν λόγο ο νόμος τής ταυτότητος , ο οποίος απαιτεί νά είναι μιά απόλυτη καί καθολική βάση κάθε εμπνεύσεως, θρυμματίζεται καί έρχεται σέ αντίφαση μέ κάθε πραγματική έμπνευση. Διότι κάθε Α, απορρίπτοντας όλα τά άλλα στοιχεία, απορρίπτεται από όλα τά άλλα στοιχεία, γιατί άν καθένα από αυτά γιά τό Α είναι μόνον «όχι –Α», καί τό Α τότε σέ σχέση μέ τό «όχι-Α» είναι μόνο ένα όχι- «όχι –Α».

Όπως επισημάνθηκε καί πιό πάνω, γιά τόν Φλωρένσκι, είναι άλλο τόσο αδύνατον στήν νόηση νά λειτουργήση αποτελεσματικά βασισμένη αποκλειστικώς στόν «νόμο τής επαρκούς νοήσεως» δηλ. πάνω σέ μία κρίση η οποία δίνεται εμμέσως (διαλογικώς), καθώς ακολουθώντας αυτόν τόν δρόμο, κάθε κρίση παραπέμπει σέ μιά άλλη κρίση, καί τοιουτοτρόπως χωρίς τέλος.

Όλη η λογική τής αποδείξεως έγκειται στήν δυνατότητα νά δικαιολογείται κάθε βήμα ή σκαλοπάτι τής κατερχόμενης κλίμακος τών κρίσεων. Δηλ. στήν σταθερή καί απόλυτη δυνατότητα νά κατεβούμε ακόμη ένα τουλάχιστον σκαλί πιό κάτω από κάθε δεδομένο. Αλλά ακριβώς αυτή η ουσία τής αποδείξεως αποτελεί καί τήν Αχίλλειο πτέρνα της, εξηγεί ο Φλωρένσκι. Τό Regressus in indefinitum, η απροσδιόριστη οπισθοδρόμηση, δίνεται εν δυνάμει κι όχι εν ενεργεία, όχι σάν μιά πραγματικότης πεπερασμένη καί πραγματοποιημένη σέ κάποιο χώρο καί σέ κάποιο χρόνο. Η λογική τής αποδείξεως δημιουργεί στόν χρόνο τό όνειρο τής αιωνιότητος, αλλά δέν επιτρέπει τήν απόκτηση τής αιωνιότητος. Γιαυτό καί η λογική τής κρίσεως, δέν προσφέρει τήν βεβαιότητα τής αλήθειας σάν πραγματικά υπαρκτή στήν δικαίωσή της, αλλά μόνον στήν εν δυνάμει δυνατότητα, στήν δικαιολογησιμότητά της.

Τά συμπεράσματα πού πρέπει νά τονίσουμε από τά αναγνωρισμένα όρια τού νόμου τής ταυτότητος κάι τής επαρκούς νοήσεως ή λογικής, είναι ήδη εμφανή «μιά διανοητική πρόταση μπορεί νά είναι αλήθεια μόνον εάν προβλέπει όλες τίς αντιρρήσεις σέ όλες τίς απαντήσεις. Αλλά γιά νά προβλέψει όλες τίς αντιρρήσεις πρέπει νά τίς προσλάβει όχι σάν κάτι συγκεκριμένο, αλλά πρέπει νά συλλάβει τό όριό τους. Συμπεραίνεται λοιπόν πώς η αλήθεια είναι μιά κρίση η οποία συμπεριέχει καί τό όριο όλων αυτών πού μπορούν νά τήν ακυρώσουν δηλ. η αλήθεια αυτή είναι μιά αυτοαναιρούμενη κρίση. Η απολυτότης τής αλήθειας εκφράζεται απο τυπικής απόψεως στό γεγονός πώς η αλήθεια υπονοεί καί δέχεται προκαταβολικώς τήν άρνησή της καί απαντά στίς αμφιβολίες γιά τήν αληθοφάνειά της δεχόμενη τήν αμφιβολία καθεαυτή, καί μάλιστα οριακά, στό όριό της».

Συνεχίζεται

Αμέθυστος

Δύο Ανοικτές Επιστολές του μητροπολιτου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου προς τους ανά την Οικουμένην Επισκόπους της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

ΑΡΤΕΜΙΟΣ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΡΑΣΚΑΣ-ΠΡΙΖΡΕΝΗΣ

ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ

07.12.2010

ΤΟΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ ΑΔΕΛΦΕ ΚΑΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΕ,

Πιστεύουμε πως έφθασαν στη Σεβασμιότητά Σας οι ειδήσεις για τα δυσάρεστα γεγονότα στη Σερβική Ορθόδοξο Εκκλησία, ήτοι τα περί ημών, του ελαχίστου αδελφού σας εν Κυρίω. Τα σημερινά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) είναι ποικίλα και πολυάριθμα, και συνεπώς θα έχετε ήδη ενημερωθεί, πως, ανήμερα της πεντηκοστής επετείου της μοναχικής μας κουράς, απεφάσισε η Σύνοδος των επισκόπων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας την καθαίρεσή μας από το αξίωμα του επισκόπου και την επαναφορά μας στην τάξη των μοναχών.

Δεν γνωρίζουμε ποιοί λόγοι αναφέρονται στις πληροφορίες τις οποίες ελάβατε, και τίνι τρόπω αυτές παρουσιάζονται. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι πως εδώ, στην πατρίδα μας την Σερβία, τα επίσημα ανακοινωθέντα, τα εκπορευόμενα εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ) και εκ της σερβικής Κυβερνήσεως και ανακυκλούμενα δια των ΜΜΕ, βρίθουν αναληθειών, συκοφαντιών και αναποδείκτων κατηγοριών.

Μικρή (και πικρή) γεύση του ενορχηστρωμένου αυτού διωγμού εναντίον ημών μπορείτε να λάβετε μανθάνοντες ότι το Πατριαρχείο Σερβίας (δηλ. η ΔΙΣ) προ μηνών κινήθηκε νομικά εναντίον του Πρωτοσυγκέλλου μου, του Αρχιμανδρίτου Συμεών Βιλόβσκι, ο οποίος ευρίσκετο ήδη στη Θεσσαλονίκη εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή ΑΠΘ. Υπέβαλε κατ’ αυτού μήνυση για «υπόνοια κατάχρησης εξουσίας». Μετά την συνακόλουθη έκδοση διεθνούς εντάλματος συλλήψεως, ο π.Συμεών πέρασε τρισήμισυ μήνες στις ελληνικές φυλακές αναμένοντας την κρίση του Αρείου Πάγου. Η δίκη πραγματοποιήθηκε στις 6-7-2010.

Ο Άρειος Πάγος με την υπ ἀρ. 1410/2010 απόφασή του, η οποία εξεφωνήθη δημοσίως στις 13-7-2010, αθώωσε τον π.Συμεών, απορρίποντας το αίτημα των σερβικών αρχών για έκδοση του στη Σερβία όπου θα δικαζόταν με την κατηγορία της «υπόνοιας κατάχρησης εξουσίας». Ο Άρειος Πάγος μάλιστα απεφάνθη α) ότι πρόκειται για προσχηματική δίωξη, όπισθεν της οποίας υποκρύπτεται δίωξη πολιτικών και θρησκευτικών φρονημάτων, και β) ότι δεν θα τύχει δίκαιης δίκης στη Σερβία.

Μην επιθυμώντας να σας αφήσουμε στο σκότος της παραπληροφορήσεως όσον αφορά στην υπόθεσή μας, δραττόμεθα της ευκαιρίας να παραθέσουμε στην αγάπη σας –συνημμένως τη παρούση–την από 13.9.2010 επιστολή μας προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, εκ της αναγνώσεως της οποίας θα αποκτήσετε ιδίαν αντίληψιν του πως και γιατί επήλθε ο χωρισμός μεταξύ ημών και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Στην εν λόγω επιστολή μας η πενταμελής Διαρκής Ιερά Σύνοδος, στην οποία συμμετείχαν και ψήφισαν εναντίον μας εγνωσμένοι κατήγοροι και διώκτες μας(!), χωρίς να μας καλέσει σε απολογία, αντέδρασε λαμβάνοντας ακόμα μια αντι-κανονική απόφαση, βάσει της οποίας μας απηγορεύθη «η τέλεσις οποιασδήποτε ιερουργίας» μέχρι την σύγκληση της Ιεραρχίας στις 17.11.2010. Αναμένοντας να μας δοθεί βήμα ώστε να προβούμε στην ημετέρα υπεράσπιση ενώπιον της Συνόδου της Ιεραρχίας και ούτως ενώπιον όλων να λάμψει η αλήθεια, σεβασθήκαμε την απόφαση, παρά το γεγονός ότι ήταν αντι-κανονική.

Δυστυχώς, δεν προσεκλήθημεν στη Σύνοδο της Ιεραρχίας. Η Σύνοδος, στην οποία και πάλι συμμετείχαν και ψήφισαν εναντίον μας εγνωσμένοι κατήγοροι και διώκτες μας(!), αυτή τη φορά εξέφερε εναντίον ημών απόφαση καθαιρέσεως και υποβιβασμού στην τάξη των μοναχών, χωρίς καν να μας δοθεί το αναφαίρετο δικαίωμα της απολογίας αλλά και ερήμην ημών, γεγονός που αντίκειται στους Ιερούς Κανόνες και στον Κατα-στατικό Χάρτη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Εν κατακλείδι, και τις τέσσερεις φορές που ασχολήθηκε είτε η Διαρκής είτε το Σώμα της Ιεραρχίας με το θέμα μας [α) 11-2-2010 ΔΙΣ–προσωρινή απομάκρυνση από τον θρόνο, β) 2-5-2010 Ιεραρχία–«έκπτωση» από τον θρόνο, γ) 18-9-2010 ΔΙΣ–αργία από κάθε ιεροπραξία, δ) 18-11-2010 Ιεραρχία–καθαίρεση], δεν προηγήθηκε ανακριτική διαδικασία, δεν εκλήθησαν μάρτυρες ούτε κατηγορίας ούτε υπερασπίσεως, δεν εκλή-θημεν σε απολογία και, εκτός της 2-5-2010, δεν εκλήθημεν καν στη Σύνοδο και δεν συμμετείχαμε, και τέλος οι δικαστές μας ήταν εγνωσμένοι κατήγοροι και δεινοί συκοφάντες μας στα ΜΜΕ.

Έχουμε προ οφθαλμών το παράδειγμα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος είχε επίσης αδίκως και αντικανονικώς δικασθεί, καθαιρεθεί, αφορισθεί και εξορισθεί. Ο ίδιος ουδέποτε ανεγνώρισε την απόφαση της καθαιρέσεως, αλλά σε όλη του τη ζωή θεωρούσε τον εαυτό του ως κανονικό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, είχε εκκλησιαστική κοινωνία με πολλούς επισκόπους ανά την οικουμένη και τελούσε (όταν ήταν δυνατόν) την θεία Λειτουργία. Διο επράξαμε και εμείς παρομοίως. Δεν αποδεχθήκαμε την απόφαση της Συνόδου. Συνεχίζουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας νόμιμο και ισόβιο κανονικό Επίσκοπο Ράσκας-Πριζρένης, και επομένως τελούμε με τους μοναχούς και πιστούς μας την θεία Λειτουργία, αναλόγως των συνθηκών.

Ενημερώνουμε Υμάς περί όλων αυτών, αγαπητέ αδελφέ, με την ελπίδα αδελφικής κατανοήσεως και υποστηρίξεως, όπως θριαμβεύσει η Αλήθεια, και όπως παραμείνουμε σε πνευματική και κανονική κοινωνία μεθ Ὑμῶν απάντων. Είμαστε στη διάθεσή σας για παροχή περαιτέρω διευκρινίσεων και στοιχείων (εγγράφων κ.λπ.) που αφορούν στην υπόθεση μας.

Σας ευχόμεθα χαρούμενες και παρά Θεού ευλογημένες εορτές της του Χριστού Γεννήσεως και αναφωνούμε τον ευφρόσυνο χαιρετισμό:

Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη!

Χριστός ετέχθη!

Ευλογημένο το νέο έτος 2011!

Υμέτερος εν αγάπη του νηπιάσαντος Χριστού αδελφός και συλλειτουργός

Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων

†Αρτέμιος

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

ΑΡΤΕΜΙΟΣ

Επίσκοπος

Ράσκας και Πριζρένης

και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων

13-9-2010

Ιερά Μονή Σισάτοβατς

ΠΡΟΣ την ΔΙΑΡΚΗ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Β Ε Λ Ι Γ Ρ Α Δ Ι

Εκπληκτος, σοκαρισμένος και βαθειά πληγωμένος από το περιεχόμενο, τις συκοφαντίες και τις απειλές από τις οποίες βρίθει το τελευταίο έγγραφο της ΔΙΣ (αρ. πρωτ. 924, τη 26η-8-2010), αναγκάζομαι να απαντήσω κατά συνείδησιν.

Εδώ και μερικά χρόνια ανεχόμασταν και αποδεχόμασταν πολλές από τις αντικανονικές και αντι-καταστατικές σας αποφάσεις και ενέργειες, παρά την εκπεφρασμένη διαφωνία μας προς αυτές. Ο λόγος που το κάναμε αυτό ήτο η δική μας τότε πεποίθηση, ότι είναι καλύτερη δια την Εκκλησία και δια τον λαόν η δική μας καρτερία απέναντι στις δικές σας –εις την αρχή μικρότερες, και ύστερα ολοένα μεγαλύτερες και βαρύτερες– παράνομες παραβιάσεις εις την δική μας εκ Θεού παραχωρημένη δικαιοδοσία και εξουσία εν τη Μητροπόλη Ράσκας-Πριζρένης, παρά η αύξηση και όξυνση των διενέξεων εις την Εκκλησία.

Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε; Να υπενθυμίσουμε το ζήτημα της Μηνύσεώς μας την οποία υπεβάλαμε εις το Στρασβούργο σχετικά με τη ζημιά που προέκυψε κατά τα γεγονότα της 17ης Μαρτίου του 2004 (Πογκρόμ), και την εξαναγκασμένη απόσυρσή της; Το ζήτημα του Memorandum (του Υπομνήματος) επίσης του Μαρτίου του 2005; Το ζήτημα της αποδοχής των «ανακαινισμένων» κτιρίων το 2008 και 2009; Το ζήτημα του μοναστηριού Visoki Decani και του προκύψαντος σχίσματος όσον αφορά την διοίκησή του; Το ζήτημα του δικαιώματός μας να δικάζουμε και να επιβραβεύουμε τους κληρικούς μας;... Στο τέλος αποδεχθήκαμε, αν και δεν συμφωνούσαμε, την αντι-κανονική και αντι-καταστατική αρπαγή της Μητροπόλεώς μας και την δίωξή μας από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.

Όλα αυτά τα κάναμε και υπέστημεν χάριν της ειρήνης, ομονοίας και ενότητας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ελπίζαμε στην επικράτηση της ειρήνης και της ομοφροσύνης.

Μήπως η δική μας υποχώρηση ενώπιόν σας έφερε ειρήνη στην Εκκλησία; Όχι. Ακολούθησε χάος. Με τη δική σας δράση προξενήθηκε ανεπανόρθωτη ζημιά στη Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης.

Εκδιώξατε τον μοναχισμό της. Και τώρα τον εκθέτετε σε ταλαιπωρίες, εκβιασμούς, απειλές με προσαγωγή σε δικαστήριο –εκκλησιαστικό και πολιτικό. Αρνείσθε το δικαίωμά του δια πνευματικό δεσμό με εμάς, τον πνευματικό τους πατέρα.

Συνεργάζεσθε με παρανόμους αλβανικούς θεσμούς και έτσι συνδράμετε στην ανεξαρτητοποίηση του αποσχιστικού θύλακα στο Σερβικό Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Ήδη έχετε αποκομίσει και τους επαίνους από τους εχθρούς.

Γκρεμίστηκε και περιήλθε σε χάος η λειτουργική τάξη και εις την Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης.

Εκτός από όλα αυτά, αθετώντας τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση, εξωθείτε ολόκληρη την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία εις τον δρόμο της βδελυκτής Ουνίας. Τι άλλο δείχνει άλλωστε η ομιλία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου εις την Βιέννη προ ολίγων ημερών;

Δεν έχουμε πλέον κανένα επαρκή λόγο να αποδεχόμεθα εκείνα με τα οποία δεν συμφωνούμε. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε πλέον –ποτέ δεν το είχαμε. Ως Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης δεν επιτρέπεται, δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στην αποσύνθεση της Αγιοσαββα-ϊτικής Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Πατέρες και αδελφοί, απευθύνομαι προς εσάς ως μέλη της ΔΙΣ, και ας θεωρείται και ας γίνει γνωστό ότι ταυτοχρόνως αποτεινόμεθα και προς την Ιεραρχία, προς τους Προκαθημένους όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και τους Αρχιερείς τους, το ιερατείο και τον μοναχισμό, ως και προς όλους τους Ορθοδόξους ανά την Οικουμένην.

Η κυρία αφορμή είναι το τελευταίο σας έγγραφο, το οποίο εις την αρχή της επιστολής μας αναφέραμε.

Απεφασίσατε να μας επιβάλετε καινούργια ποινή, φανερώνοντας ούτως ότι δεν ικανοποιηθήκατε ακόμη με τόσες, έως τώρα ληφθείσες και εφαρμοσθείσες ποινές, χωρίς να υφίσταται πραγματική κανονική βάση.

Έγινε γνωστόν σε όλους, και πέραν των συνόρων της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, ακόμα και πέραν των συνόρων της Σερβίας, τι κρύβεται στο βάθος ως αφορμή της απομακρύνσεώς μας από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, απαγορεύοντάς μας ακόμη και το να διαμείνουμε σε κάποιο από τα εκ μέρους μας ανακαινισθέντα και ανεγερθέντα μοναστήρια, έστω και με την ιδιότητα εις την οποίαν μας υποβιβάσατε αντι-κανονικώς και αντι-καταστατικώς.

Οι τέτοιας βαρύτητος ποινές τις οποίες μας επιβάλατε, είναι αρκετές σε οποιονδήποτε για να εξαγάγει το συμπέρασμα περί του ποιός αισθάνεται φόβο απέναντι σε ποιόν και διατί• ποία πλευρά είναι κανονικώς σωστή και ποία δεν είναι.

Είναι επίσης γενικώς γνωστόν, ότι χάριν της ειρήνης εις την Σερβικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν υποταχθήκαμε στις αποφάσεις σας, τονίζοντας κάθε φορά πως η υποταγή αυτή δεν σημαίνει και συμφωνία εκ μέρους μας. Δεν ήτο δυνατόν να συμφωνήσουμε να μας αρπάζετε βιαίως την παρά Θεού εις ημάς εμπιστευθείσαν Μητρόπολιν Ράσκας-Πριζρένης, και να την παραδίδετε εις τον έναν και τον άλλον νυμφίον, ημών εν ζωή έτι όντων. Οι πάνσοφοι Πατέρες της Εκκλησίας ονόμασαν τέτοιες πράξεις «μοιχεία», εκ της οποίας μόνο κακός τόκος μπορεί να αναμένεται. Σήμερα ποιός μπορεί να υπερηφανεύεται δια τον τόκον, ο οποίος ως ζιζάνιο επληθύνθη από μία τέτοια μη ευλογημένη σχέση; Μόνον οι εχθροί. Αυτοί δυστυχώς είναι πολλοί, όχι μόνον έξω αλλά και μέσα. Αλλά αφήνουμε να συλλογισθούν περί τούτων περισσότερο οι πρωτεργάτες και εκτελεστές του καταχθονίου σχεδίου, που είχε ως συνέπεια να στερηθούμε της Μητροπόλεως και να αποκοπούμε του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων.

Η κακία συνέχισε να εξαπλώνεται. Σε μία αλυσιδωτή αντικανονική δράση εκ μέρους σας, όχι μόνο μας στερήσατε του θρόνου και εκδιώξατε από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια αλλά και διασκορπίσατε το ποίμνιό μας. Το ποίμνιο εντούτοις αναγνωρίζει τον ποιμένα του. Λογικό τυγχάνει και ως τέτοιο αυτοβούλως αποφασίζει να τον ακολουθεί. Δεν θέλει τον επιβεβλημένο ξένο ποιμένα ο οποίος θέλει να το κρατά μέσα στον φόβο, απειλώντας, δικάζοντας και τιμωρώντας.

Έχουμε δικαίωμα να απαρνηθούμε το δικό μας ποίμνιο, το οποίο δεν απαρνείται εμάς; Τι απάντηση θα δώσουμε εις τον Χριστόν τον Σωτήρα, ο οποίος μας έθεσε ποιμένα του λογικού ποιμνίου, εις τον οποίον και ορκιστήκαμε ισοβία πίστη;

Έχοντας υπ᾽ όψιν όλα αυτά, εν Χριστώ αδελφοί μου, δηλώνουμε και παραδεχόμεθα με μεταμέλεια, πως δεν πράξαμε καλώς, όταν τονίζαμε και δηλώναμε, πως «υποτασσόμεθα στις αποφάσεις σας, αν και δεν συμφωνούμε». Η «υποταγή» μας σε σας δεν επέφερε την αναμενόμενη, από την πλευρά μας, ειρήνη στην Σέρβικη Ορθόδοξη Εκκλησία. Το αντίθετο μάλιστα.

Κατόπιν όλων αυτών, είμεθα υποχρεωμένοι να ανακαλέσουμε όλες τις μέχρι σήμερα δηλώσεις μας περί «υποταγής», γιατί βλέπουμε πως γι αὐτές θα δώσουμε λόγο στον Κύριο. Στον άλλο κόσμο δεν θα απολογηθούμε σε σας, αλλά εις Αυτόν που μας δίδαξε ήδη μέσω των Αποστόλων, Μαρτύρων, Διδασκάλων και Αγίων της Εκκλησίας Του• «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις».

Έχουμε την αίσθηση πως με τις υποχωρήσεις μας στις αποφάσεις σας, των οποίων επροηγούντο εκβιασμοί, απειλές και τρομερές πιέσεις, εκ των οποίων οι νέες ήταν πάντα πιο ισχυρές από τις προηγούμενες, αμαρτήσαμε βαρέως ενώπιον της επισκοπής μας που ονομάζεται «Ράσκα-Πριζρένη», ενώπιον του ποιμνίου που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, δηλαδή ενώπιον της δια βίου υποχρέωσής μας προς τον Ύψιστο Θεό να μείνουμε ακλόνητοι στην πνευματική έπαλξη, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας και τον δοθέντα όρκο κατά την εις αρχιερέα χειροτονία.

Για τον λόγο αυτό, ζητούμε με το δίκαιό μας, να μας επιστρέψετε την αφαιρεθείσα επισκοπική έδρα Ράσκας-Πριζρένης, πράξη με την οποία επιστρέφει στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία η κανονική τάξη και ειρήνη.

Στην αντίθετη περίπτωση, γνωστοποιούμε με το παρόν Γράμμα, πως από τούδε και στο εξής, αποδεσμευόμεθα από το αίσθημα προσωπικής ενοχής λόγω προηγούμενης «υποταγής», γιατί εμείς είμεθα στην Εκκλησία και ενώπιον του Θεού, δια βίου κανονικός ποιμένας της επισκοπής Ράσκας- Πριζρένης. Με την ιδιότητα αυτή δεν θα υποταχθούμε πια σε καμιά αντικανονική απόφασή σας, έχοντας ιδιαιτέρως υπ ὄψιν, πως και όλες οι προηγούμενες ελήφθησαν υπό την επιταγή μη εκκλησιαστικών, πολιτικών και εχθρικών παραγόντων. Αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες και γεγονότα που στηρίζουν αυτά που λέμε, είναι σε όλους καλώς γνωστά. Την τελική περί αυτών κρίση θα εκφέρουν ανεξάρτητοι ιστορικοί, και ίσως πριν από αυτούς η συνείδηση του δικαίου λαού του Θεού.

Αδελφοί αρχιερείς, μπορείτε να καταλάβετε και να δικαιολογήσετε όλα όσα είπαμε, εφόσον μέσα σας υπερισχύει η γνώμη ότι κανείς από σας και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν θα επέτρεπε σε κάποιον να του αφαιρέσει η να πλήξει με οποιονδήποτε τρόπο, εισβάλλοντας πλαγίως, την επισκοπή την οποία του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Δηλαδή, άλλοι αρχιερείς να καταργήσουν τα δικαιώματά του, τα οποία είναι θεμελιωμένα επί τη βάσει των εκκλησιαστικών κανόνων. Εφόσον όμως τέτοια θεώρηση δεν υπάρχει, υποκριτικά μόνον θα γίνεται λόγος περί αγάπης μεταξύ μας, και θα είναι χαμένος κόπος η προσπάθεια για την αποκατάσταση της ειρήνης και τάξεως μέσα στην Εκκλησία μας.

Με αυτά τα δεδομένα, θα επέλθει ΣΧΙΣΜΑ στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Να μην επιτρέψει ο Θεός, αλλά να είσθε τότε έτοιμοι να αναλάβετε την ευθύνη για το σχίσμα και για τις συνέπειες αυτού. Το ζήτημα του σχίσματος στην Εκκλησία μας κανένας άλλος δεν το ανακινεί κάθε τόσο αλλά και παράλληλα κανένας άλλος δεν εργάζεται τόσο συστηματικά για την επίτευξή του, παρά μόνον τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ξεκινώντας από τις 11 Φεβρουαρίου 2010 μέχρι σήμερα! Αυτήν την αλήθεια ο κόσμος την βλέπει και την αναγνωρίζει. Δεν μπορεί να θαφθεί η να κρυβεί. Ούτε η ευθύνη μπορεί να επιρριφθεί σε κάποιον άλλο.

Εμείς όμως, με την ιδιότητα του κανονικού επισκόπου Ράσκας-Πριζρένης και Κοσσυφοπεδίου - Μετοχίων, παραμένουμε ασάλευτα προσκολλημένοι στον Αρχιερέα όλων ημών Χριστό, που μας κάλεσε σε ισόβια αρχιερατική διακονία εντός της κανονικής ενότητας με όλους τους αρχιερείς της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τη Ιερά Συνόδω πιστός εν Κυρίω

Ο ᾽Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης

και Κοσσυφοπεδίου-Μετοχίων

†АΡΤΕΜΙΟΣ

Η φιλοσοφική σημασία της θεωρίας της Μεγάλης Εκρηξης

Παύλος Κλιματσάκης

Αφορμώμενος από το αναδημοσιευθέν στο Αντίφωνο άρθρο του Ευτύχη Μπιτσάκη «Μεγάλη Εκρηξη: Ένας σύγχρονος κοσμογονικός μύθος;», θα ήθελα να εκθέσω στους αναγνώστες μερικές σκέψεις σχετικά με την σημασία της σύγχρονης κοσμολογίας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο, στο οποίο ο γνωστός καθηγητής Hawking εξέφρασε τις απόψεις του για τη σημασία της σύγχρονης Φυσικής. Ενώ οι απόψεις που εξέφρασε ο Hawking αποτελούν σαφή ένδειξη ότι και οι καλύτεροι φυσικοί επιστήμονες συχνά δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία φιλοσοφικών και θεολογικών ερωτημάτων, ο «δικός μας» Ευτύχης Μπιτσάκης, ο οποίος καταγίνεται αρκετές δεκαετίες με ζητήματα φυσικής φιλοσοφίας και φιλοσοφίας της επιστήμης, θέτει πολύ ουσιαστικότερους προβληματισμούς. Αν και διαφωνώ με τις απόψεις, στις οποίες καταλήγει ο Έλληνας καθηγητής, τον τιμώ ιδιαίτερα ως δάσκαλο, και γι’ αυτό θα εκκινήσω παρουσιάζοντας συνοπτικά τον προβληματισμό που παρουσίασε στο αναφερθέν άρθρο·στη συνέχεια θα αναφερθώ στο τρόπο με τον οποίο μπορεί να εκτιμηθεί φιλοσοφικά και θεολογικά το ζήτημα της Μεγάλης Έκρηξης.

Ο Μπιτσάκης σχολιάζει ορθώς ότι το κοσμολογικό μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης παρουσιάζεται συχνά από εκλαϊκευτές επιστήμονες αλλά και από τον Τύπο ως αποτετελεσμένη αλήθεια, ως «το πραγματικό πρότυπο του Σύμπαντος». Έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι το μέγα ερώτημα της δημιουργίας και της προέλευσης του Σύμπαντος, που απασχόλησε τη διανόηση ανά τους αιώνες, έχει απαντηθεί, και μάλιστα με φυσικοεπιστημονικό τρόπο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Προφανώς, όχι.

Η θεωρία συνδέεται και πάσχει τόσο από πολλά άλυτα επιμέρους ερωτήματα όσο και από πολλές προβληματικές ιδέες, οι οποίες δεν συμβιβάζονται με την κοινή αντίληψή μας για την φυσική πραγματικότητα. Βεβαίως, το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης συγκεντρώνει τις προτιμήσεις της επιστημονικής κοινότητας όχι αδίκως, αφού αρκετά δεδομένα το επιβεβαιώνουν (χαρακτηριστική περίπτωση η ανακάλυψη της ακτινοβολίας υποβάθρου). Στο πέρασμα του χρόνου το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης ισχυροποιήθηκε απέναντι στο κύριο ανταγωνιστικό πρότυπο της Σταθερής Κατάστασης. Ο Μπιτσάκης αναφέρει αρκετές από τις δυσκολίες με τις οποίες βαρύνεται το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης όπως επίσης και τις εναλλακτικές ερμηνείες που έχουν δοθεί σε επιτυχημένες προβλέψεις αυτού του κοσμολογικού μοντέλου, όπως τη μετατόπιση του φάσματος προς το ερυθρό (red shifting), και διάφορα άλλα. Στο βαθμό που τα συγκεκριμένα αυτά ζητήματα είναι φυσικοεπιστημονικής υφής, επαφίονται στους ειδικούς επιστήμονες. Εμείς θα ασχοληθούμε με το κατ’ εξοχήν φιλοσοφικό ερώτημα που υπαινίσσεται ο Μπιτσάκης σε σχέση με το πρότυπο της Μεγαλης Έκρηξης και το οποίο θα προσπαθήσουμε να εκθέσουμε με σαφήνεια στη συνέχεια.

Η κριτική του Μπιτσάκη

Ο καθηγητής θεωρεί λοιπόν ότι το κοσμολογικό πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης υποφέρει από ένα «θεμελιώδες φιλοσοφικό-οντολογικό σφάλμα». Και εξηγεί: «Σύμφωνα λοιπόν με την υπόθεση του Βig Βang, πριν από την έκρηξη δεν υπήρχε ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος. Αλλά κάθε φαινόμενο γίνεται κάπου (εν χώρω) και κάποια χρονική στιγμή (εν χρόνω). Η Μεγάλη Εκρηξη, αντίθετα, αν καταλαβαίνουμε τι λέμε, έγινε στο πουθενά και στο ποτέ. Χωρίς να έχω το δικαίωμα να ισχυριστώ ότι όλοι οι κοσμολόγοι είναι υπέρ της Δημιουργίας, οφείλω να σημειώσω ότι η προηγούμενη παραδοχή ταυτίζεται με την άποψη του ιερού Αυγουστίνου, κατά την οποίαν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, ουχί εν χώρω και χρόνω, αλλά μετά του χώρου και του χρόνου». Πολλοί, όπως και εγώ, αντιλαμβάνονται την Μεγάλη Έκρηξη ως ένα είδος απόδειξης της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό, αλλά, όπως πιστεύω, όχι για τους σωστούς λόγους. Ο Μπιτσάκης αντιστρατεύεται αυτό το ενδεχόμενο και προβάλλει εύλογες φιλοσοφικές απορίες. Πέραν, δηλαδή, των όποιων άλλων φυσικοεπιστημονικών προβλημάτων, από τα οποία πάσχει το πρότυπο τα Μεγάλης Έκρηξης, θέλει να δείξει ότι πάνω απ’ όλα πάσχει από φιλοσοφικά προβλήματα και λογικές αντιφάσεις. Η πρώτη εννοιολογική δυσκολία που επισημαίνει, συνίσταται λοιπόν στο ότι η ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης δηλώνει ένα φυσικό γεγονός το οποίο δεν συνέβη εν χώρω και χρόνω, πράγμα άτοπο. Ένα το κρατούμενο!

Στη συνέχεια σχολιάζει το ότι η μεγάλη Έκρηξη συνεπάγεται ότι η ύλη, πριν από την Έκρηξη «υπήρχε στο πουθενά, καθ΄ ότι το σημείο μηδέν ορίζεται σε σχέση με τον ανύπαρκτο περιβάλλοντα χώρο, σε άπειρη πυκνότητα και σε άπειρη θερμοκρασία». Σχολιάζει επιτυχώς ότι το «άπειρον», όπως έδειξε ο Αριστοτέλης, είναι «έννοια δυναμική (αεί γε έτερον και έτερον) και δεν μπορεί να είναι ποτέ δεδομένο. Κατόπιν σχολιάζει και την ιδέα της διαστολής του Σύμπαντος: «το Σύμπαν διαστέλλεται (πού διαστέλλεται;) δημιουργώντας τον χώρο και τον χρόνο». Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι «βασικές παραδοχές του κυρίαρχου σήμερα κοσμολογικού προτύπου στερούνται φυσικού νοήματος. Το σημερινό κυρίαρχο πρότυπο είναι ένα οιονεί μεταφυσικό πρότυπο».

Ο Μπιτσάκης έχει περαιτέρω δίκιο στην διαπίστωση του ότι η «θετικίζουσα συλλογιστική των οπαδών του Βig Βang απαντά ότι τα ερωτήματα αυτά στερούνται νοήματος και ότι το κυρίαρχο πρότυπο είναι το καλύτερο της Αγοράς». Το συμπέρασμα του είναι όμως επίσης αρνητικό. Αν και έχει δίκιο στην κριτική του απέναντι στο πληθωριστικό μοντέλο, το οποίο επιχειρεί (εντελώς ασυλλόγιστα) να ερμηνεύσει τη δημιουργία της ύλης από το κβαντικό κενό, (το οποίο εν τέλει δεν λαμβάνεται όντως ως «κενό»), καταλήγει σε εντελώς αρνητικό αποτέλεσμα «Δεν θα μάθουμε λοιπόν ποτέ τι έγινε στο Μηδέν, ή έστω πριν από τον χρόνο Πλανκ». «Το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης είναι απλώς μια μαθηματική-ιδεολογική κατασκευή; Η υπόθεση του Βig Βang δεν είναι ούτε επαληθεύσιμη ούτε διαψεύσιμη. Συνεπώς δεν είναι καν επιστημονική υπόθεση».

Τα ερωτήματα που θέτει ο Μπιτσάκης είναι όντως φιλοσοφικά, αλλά ο καθηγητής δεν προβαίνει στη φιλοσοφική τους αξιολόγηση. Παραμένει μόνο στην αρνητική κριτική, με στόχο να αποφύγει να παραδεχθεί τις φιλοσοφικές συνέπειες της Μεγάλης Έκρηξης. Στη φιλοσοφική σημασία του προτύπου της Μεγάλης Έκρηξης θα αναφερθώ στη συνέχεια. Θα σημειώσω μόνο προκαταρκτικά ότι η φιλοσοφία, όπως έλεγε και ο Χέγκελ, οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν της τα πορίσματα των φυσικών επιστημών, αλλά δεν σταματάει εκεί· αναζητά περαιτέρω να βρει το λογικό περιεχόμενο τους, με άλλα λόγια, να παράγει το περιεχόμενο αυτό από την Ιδέα. Όσο προχωράει η φιλοσοφική σκέψη στο έργο αυτό (οι θετικιστές αρνούνται στη φιλοσοφία την αποστολή αυτή), τόσο περισσότερο το περιεχόμενο της επιστήμης καθίσταται κατανοητό, καθίσταται «έννοια», περιεχόμενο του νού και αυτοσυνείδητη γνώση.

Το ουσιώδες νόημα της Μεγάλης Έκρηξης

Ανεξαρτήτως των επιστημονικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης συνεπάγεται και υπαινίσσεται δύο σημαντικές ιδέες. Πρώτον, ότι η ύλη, η φύση είναι κατ’ ουσίαν χωροχρονική πραγματικότητα, και οι συνθετότερες μορφές της προκύπτουν ως αποτέλεσμα οργάνωσης απλούστερων μορφών δια της κινήσεως· επομένως, οι σύνθετες υλικές μορφές προϋποθέτουν τις απλούστερες και εν τέλει τις απλούστατες (στοιχειακές). Δεύτερον, και ως συνέπεια του πρώτου, ότι η φύση προϋποθέτει μία απλούστατη (υπερσυμμετρική) κατάσταση, η οποία μπορεί να νοηθεί ως αρχή του χρόνου. Και τις δύο αυτές ιδέες ανέπτυξα αναλυτικά στο πρώτο μέρος του έργου μου Θεός και Κόσμος. Οι δύο αυτές ιδέες συνιστούν το υπόβαθρο επί του οποίου μπορεί να σχηματιστεί μια κοσμολογική απόδειξη της υπάρξεως του Θεού. Ο Μπιτσάκης αντιλαμβάνεται αυτή τη δυνατότητα και γι’ αυτόν το λόγο επιχειρεί να αποδυναμώσει το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης εννοιολογικά, υπαινισσόμενος ότι αυτό στερείται φυσικού νοήματος. Δεν θα έπρεπε πάντως να αξιώνει από τους φυσικούς επιστήμονες να αποδώσουν φυσικό νόημα στο εν λόγω πρότυπο, διότι αυτό είναι δουλειά της φιλοσοφίας. Αντιστοίχως και στο πεδίο της κβαντικής φυσικής εγείρονται πολλαπλές εννοιολογικές δυσκολίες, τις οποίες πάλι μπορούμε και πρέπει να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά.

Ας δούμε τώρα πιο συγκεκριμένα πώς οι εννοιολογικές δυσκολίες, με αφορμή τις οποίες ο Μπιτσάκης κατακρίνει το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης, δίνουν αφορμή να σκεφθούμε περί του όντος. Το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης συνεπάγεται όντως ένα γεγονός το οποίο υπερβαίνει τα όρια της φυσικοεπιστημονικής θεωρίας. Η Φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων θεωρεί τα αρχικά στάδια του σύμπαντος ως το φυσικό πλαίσιο της ενοποίησης των αλληλεπιδράσεων· αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι στο αρχικό σύμπαν (λόγω υπερσυμμετρίας) η ύλη δεν είναι διαφοροποιημένη στις μορφές που γνωρίζουμε σήμερα. Επομένως, η επιστημονική ανάλυση μάς ωθεί να θεωρούμε ότι η απλούστατη μορφή της ύλης συνιστά την αρχή του σύμπαντος. Αυτό είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της κοσμολογικής επιστήμης. Το γεγονός ότι το σύμπαν έχει αρχή είναι το δίδαγμα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης. Βεβαίως, αυτό ακριβώς προκαλεί και τη σύγχιση, διότι η φράση αυτή μοιάζει να εγείρει το ερώτημα σχετικά με το τι προηγήθηκε αυτής της αρχής. Όπως είδαμε και παραπάνω στην κριτική του Μπιτσάκη, υπολανθάνει το ερώτημα σχετικά με το φυσικό νόημα αυτού του ακρογωνιαίου γεγονότος. Αυτό που δεν καταλαβείναι ο Μπιτσάκης είναι ότι η αρχή του σύμπαντος είναι μεν αναγκαία, αλλά δεν είναι φυσικό γεγονός· είναι με άλλα λόγια δημιουργία εκ του μη όντος.

Μερικές διευκρινίσεις: Η έννοια της αρχής δεν σημαίνει αρχή του χρόνου, διότι ο χρόνος δεν υπάρχει ανεξάρτητα από την ύλη· ούτε ο χρόνος προηγείται του κόσμου ούτε ο χρόνος αρχίζει με τον κόσμο (το δεύτερο είναι η γνωστή άποψη του Αυγουστίνου). Ο χρόνος είναι ο φυσικός κόσμος· ούτε ο χώρος ούτε ο χρόνος είναι κάτι άλλο από την ίδια τη φυσική πραγματικότητα. Αυτή, θεωρημένη αφηρημένα ως κίνηση, ονομάζεται χρόνος, θεωρημένη δε αφηρημένα ως έκταση ονομάζεται χώρος. Η φύση αρχίζει, έχει αρχή, επειδή προϋποθέτει κατ’ ανάγκην μια απλούστατη κατάσταση. Το ότι η φύση αρχίζει, συνεπάγεται, όμως ότι της απλούστατης καταστάσεώς της δεν μπορεί να προηγείται κάποιο φυσικό γεγονός. Άρα η αρχή της φύσης, με την έννοια που αναφέρουμε εδώ, συνεπάγεται ότι αυτή προκύπτει εκ του μη όντος (καμία σχέση με το κβαντικό κενό), είναι, με άλλα λόγια, αποτέλεσμα δημιουργίας εξ ετέρου όντος, μη φυσικού. Επομένως, η αντίληψη της φύσεως η οποία διαμορφώνεται επί τη βάσει της σύγχρονης φυσικής κοσμολογίας, και όχι η ιδια η φυσική κοσμολογία -διότι αυτή χρήζει ερμηνείας- οδηγεί αναπόφευκτα στο ότι το σύμπαν είναι δημιουργημένο.

Η πρόταση: το σύμπαν είναι δημιουργημένο, προέρχεται εξ ετέρου και όχι φυσικού όντος, είναι εκ του μη όντος, κλπ., δεν είναι βεβαίως φυσικοεπιστημονική πρόταση, αλλά φιλοσοφική. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να αναμένει από τις φυσικές επιστήμες να παράσχουν κάποια γνώση περί του ερωτήματος της δημιουργίας της φύσεως και της υπάρξεως του Θεού. Ωστόσο, το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης αποτελεί αφορμή για να νοήσουμε τη δημιουργία της φύσεως, να αποκτήσουμε δηλαδή «έννοια» περί αυτής. Η δημιουργία της φύσεως από τον Θεό αποτελεί περιεχόμενο της θρησκείας, υπό την ιδιαίτερη δε σημασία της προαγωγής του μη όντος στο ον συνιστά διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας. Στην θρησκεία όμως η γνώση είναι αποκαλυπτική· αναζητάται περαιτέρω το εννοιολογικό περιεχόμενο που αντιστοιχεί σε αυτήν τη γνώση, ώστε αυτή να καταστεί εξίσου επίτευγμα της ανθρώπινης συνείδησης. Τότε μόνο μπορεί να γίνει λόγος περί πραγματικής γνώσεως.

Ωστόσο, αυτό που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία σε σχέση με την εννοιολογική γνώση την οποία το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης μάς επιτρέπει να αποκομίσουμε σε σχέση με τη φύση, δεν είναι απλώς ότι αυτή είναι δημιουργημένη. Πέραν τούτου διανοίγεται η προοπτική να εννοιολογήσουμε το σημαντικότατο ζήτημα της διάκρισης ανάμεσα στο κτιστό και το άκτιστο ον, ανάμεσα στη δημιουργία και τον δημιουργό. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης δημιουργού παραπέμπει στην εννοιολόγηση της «φύσης» του. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι το άκτιστο πρέπει να νοηθεί ως υπερβατικό και υπερούσιο ον, ως «υπερούσιος ουσία», της οποίας κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η δυνατότητά της να μεταδίδει το Είναι της στο έτερόν της (άκτιστες ενέργειες). Το ίδιο πράγμα μπορεί να περιγραφεί επίσης και με τους όρους «κοινωνία» και «αγάπη». Η φύση αντιθέτως είναι το ον, το οποίο έχει και οφείλει το Είναι του σε έτερον τι, ένα χαρακτηριστικό το οποίο εκδηλώνεται ως Εξωτερικότητα.

Εάν λοιπόν προσεγγίσουμε το πρότυπο της Μεγάλης Έκρηξης με αυτό το πρίσμα, μπορούμε να το νοηματοδοτήσουμε. Παρά δε τις επιστημονικές δυσκολίες που συνδέονται με αυτό το κοσμολογικό πρότυπο, μπορούμε μέσα από τον φιλοσοφικό προβληματισμό, που ενυπάρχει στο άρθρο του Μπιτσάκη, να οδηγηθούμε στα γνήσια φιλοσοφικά συμπεράσματα που το αφορούν.

πηγή: Αντίφωνο

Αμέθυστος