Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Οι Επίσκοποί μας ασυστόλως πλέον συμπροσεύχονται
Γιά να ξυπνήσουν και οι τελευταίοι δύσπιστοι γιά τα σχέδια εκποιήσεως της Ορθοδοξίας

Ήδη εφαρμόζεται το 3ο στάδιο του σχεδίου

Όταν ο πάπας ήλθε στην Ελλάδα, παίζοντας κρυφτούλι και κρυπτόμενοι πίσω από το δάχτυλό τους, οι σταδιακώς, μεθοδικώς και καλώς εφαρμόζοντες τα οικουμενιστικά σχέδια επίσκοποί μας, προσπαθούσαν να διαψεύσουν ότι έγιναν συμπροσευχές με τον Πάπα.

Εμφανιζόταν, τότε, τόσο ευαίσθητη και υψηλή η ορθόδοξη αυτοσυνειδησία τους, ώστε διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ορκιζόμενοι ότι δεν έγινε καμία συμπροσευχή, ούτε φανερά, ούτε κρυφά.

Έτσι σήμερα, προστέθηκε στους συμπροσευχόμενους με αιρετικούς και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στην Θ. Λειτουργία στο Φανάρι.

Συμπροσευχόμενοι εκπρόσωποι της «Ρωμαιοκαθολικής, της Συροϊακωβιτικής, της Αρμενικής Εκκλησίας», αλλά και εκπρόσωποι Ι. Μονών του Αγίου όρους:

Μεγίστης Λαύρας,
Βατοπαιδίου,
Διονυσίου,
Παντοκράτορος,
Αγίου Παύλου,
Ξενοφώντος
και Γρηγορίου» (20 Μάρτιος 2011).

Πώς άλλαξαν, όμως, τα πράγματα σε μερικά χρόνια!

Πώς αποδείχτηκε ότι, όλες εκείνες οι αγωνιώδεις προσπάθειες αποκρύψεως των συμπροσευχών τους, ήταν ένα θέατρο και πως ο απώτερος σκοπός τους ήταν να αποκρύψουν από τον λαό, κάτι που ακόμα οι ορθόδοξες συνειδήσεις δεν άντεχαν: την υποταγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον πάπα;

Και τώρα που κατά τους υπολογισμούς τους «προσαρμόστηκε» ο κόσμος —σύμφωνα με τα σχέδιά τους— και δεν αντιδρά σθεναρά, προχωρούν ακάθεκτοι στην επόμενη φάση, δημοσιεύοντας τις φωτογραφίες των συμπροσευχών τους, που πριν μερικά χρόνια μετά βδελυγμίας εξόρκιζαν.

Ας παραθέσουμε, όμως, κάποια στοιχεία από τα σχέδιά τους για την εκποίηση της Ορθοδοξίας, ώστε να μη νομίζουν κάποιοι ότι όλα αυτά είναι φαντασίες δικές μας.

Ο μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος, εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση –απολογούμενος μάλιστα στο Βατικανό, επειδή καθυστερούμε να δηλώσουμε υποταγή(!)– είπε τα εξής εξωφρενικά:

«Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ λεπτή κατάσταση, γιατί, ενώ ο αρχιεπίσκοπος (σ.σ. Χριστόδουλος) και οι μητροπολίτες επιθυμούν να έχουν μια σημαντική συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία, (σ.σ. ουδεμία αναφορά για επιστροφής τους στην Ευαγγελική Αλήθεια και αποκήρυξη την αιρέσεων) αυτοί έχουν και ευθύνες προς τον κόσμο, τους πιστούς, πολλοί από τους οποίους δεν είναι προετοιμασμένοι στην προοπτική του διαλόγου, ενώ άλλοι έχουν μια άποψη πιο φονταμενταλιστική για την Εκκλησία.


Αυτό για μας είναι η μεγάλη πρόκληση να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα... Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού, για να σχηματίσουμε τη συνείδηση του κόσμου»!!![1]

Αυτές οι δηλώσεις του Αχαΐας Αθανασίου έχουν ιστορία, και η πρόσφατη αφετηρία τους βρίσκεται στις αποφάσεις της Β΄ Συνόδου του Βατικανού(!!!), οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον οικουμενιστή πατριάρχη Αθηναγόρα και όσους τον ακολουθούν.

Την αποκάλυψη, όσων προαποφασίστηκαν από τα οικουμενιστικά κέντρα και προοδευτικά πραγματοποιοῦνται ἐρήμην τοῦ λαοῦ και με την ανοχή των «ορθοδοξούντων» επισκόπων, μας δίνει ήδη από το 1967 ο τότε αρχιμανδρίτης και νυν Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων Ροδόπουλος, παρατηρητὴς της Β΄ Συνόδου του Βατικανού.

Έγραφε:
«Διετυπώθη υπό τινων ΡΚαθολικῶν συνέδρων μία παράδοξος θεωρία περί επιτεύξεως της ενώσεως μεταξύ της ΡΚαθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου». Η Ένωση θα «επιτευχθή σταδιακώς και ουχί διά διαπραγματεύσεων εκκλησιαστικο-θεολογικών» σὲ τρία στάδια:

«α) Φιλία και ψυχολογική προπαρασκευή,
β) μερική μυστηριακή κοινωνία και
γ) πλήρης μυστηριακὴ κοινωνία»[2].

Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως ήδη βρισκόμαστε στην έναρξη του 3ου σταδίου.

Αυτό επιβεβαιώνουν και άλλοι μελετητές και ιερωμένοι· και ασφαλώς έχει σημασία, ότι τα κείμενα αυτά έχουν γραφεί πριν δεκαετίες. Γράφει, π.χ. ο καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης:

«Σύμφωνα με όλες τις [τότε] ενδείξεις (το Βατικανό) ...προετοιμάζει μια “ένωση” ουνιτικού τύπου. Στην αρχή θα συμφωνηθή να διατηρήση κάθε εκκλησία τις ιδικές της παραδόσεις (το πρωτείο και το αλάθητο να ισχύει για τη δύσι), οι δε άλλες δογματικές διαφορές να θεωρηθούν ως θεολογούμενα ζητήματα. Σιγά-σιγά όμως το Βατικανό θα αποκτά την αυξανόμενη επιβολή της Ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Ανατολή, μέχρι τελείας επικρατήσεώς της»[3].

Επίσης, ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Μ. Βρετανίας Μεθόδιος, που μετείχε επί χρόνια στους διαλόγους, διερωτάτο:

«Ποιά είναι τα σχέδια της Ρώμης έναντι της Ανατολής;». Και απαντούσε: «Εφ’ όσον δεν καταργείται η Ουνία, η Ανατολική Εκκλησία θα ευρίσκεται μέσα εις τα σχέδια της απορροφήσεώς της από τη Ρωμαϊκή... Αυτό που γράφουν πως η Ουνιτική Εκκλησία θα καταργηθεί όταν γίνη η ένωσις των Εκκλησιών» είναι αλήθεια, αλλά με την εξής έννοια: θα καταργηθεί με τη σημερινή μορφή της, «εφ’ όσον η Ορθόδοξος Εκκλησία θα μεταβληθή σε Ουνιτική… Αυτό είναι φυσικό, γιατί τότε οι Ουνίτες θα έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους»![4]

Ποια ήταν ανέκαθεν η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τις συμπροσευχές;

Παραθέτουμε ενδεικτικά δύο μαρτυρίες, όχι από τους δεκάδες σχετικούς Ι. Κανόνες, αλλά από πρόσφατες αποφάσεις μόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος:

«Μας ερωτούν —γράφει το όργανο της Ιεράς Συνόδου περιοδικό ‘‘Εκκλησία’’ (1956)— εάν κανονικώς επιτρέπονται συλλειτουργίαι και συμπροσευχή» μετά ετεροδόξων «ως τούτο φέρεται επισυμβαίνον εν Αμερική. Απαντώμεν καθηκόντως, ότι τούτο και άηθες είναι και αντικανονικόν, ...και συντελούμενον ασκεί ολεθρίαν επίδρασιν…»[5].

Την ίδια θέση βρίσκουμε και σε ανακοίνωση της Ι. Συνόδου της 27η Απριλίου 2001.

Για να δούμε τώρα οι μητροπολίτες που επικοινωνούν με τον αρχιεπίσκοπο και τον πατριάρχη και τον υποδέχτηκαν μετά τιμών στις διάφορες Μητρόπολεις που επισκέφθηκε, θα βγούν να καταγγείλουν το γεγονός;

Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2011

Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»

Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
--------------------------------------------------------------------------------
[1] «Ορθόδοξος Τύπος», 1444, 1/2/2002.
[2] Μπιλάλη Σπ., αρχιμ., Ορθοδοξία και Παπισμός, τ. Β΄, σ. 413.
[3] Περιοδ. «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ», περίοδος Β΄, 1981, αριθμ. 6, Εκδ. Ι. Μ. Οσ. Γρηγορίου Αγ. Όρους. —Στο ίδιο συμπέρασμα έχει καταλήξει και ο Φαράντος: «Αυτό θα είναι το μοντέλο ‘‘ενώσεως’’ των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών: το Ουνιτικόν. Η Ορθοδοξία θα παραμείνει αλώβητη και ως έχει, όπως οι Ουνιτικές Εκκλησίες, αλλά θα προσαρμοσθεί στα δυτικά δεδομένα, δηλ. θα οικειοποιηθεί το ‘‘χριστιανικό’’ φρόνημα των ‘‘πολιτισμένων’’ δυτικών Εκκλησιών… που συνοδοιπορούν στην νοοτροπία και στην πολιτική της δυνάμεως και της βίας των Δυτικο-Ευρωπαίων» (Αντί-φωνα, σ. 27).
[4] Μεθοδίου Φούγια., Μητρ. Πισιδίας, Έλληνες και Λατίνοι, 1994, σ. 438.
[5] Μπιλάλη Σπ., όπ. παρ., σ. 390.

Αναρτήθηκε από ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Πηγή :ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ