Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Κυριακὴ τῆς συγχωρήσεως , Κήρυγμα τοῦ Μητροπολίτου Ἀντωνίου Sourozh (+).

Πηγή: Αγία-Ζώνη



Κυριακὴ τῆς συγχωρήσεως, Κήρυγμα τοῦ Μητροπολίτου Ἀντωνίου Sourozh (+).

Κήρυγμα του Μητροπολίτη Αντώνιου Sourozh την Κυριακή της Συγχώρεσης, Μάρτιος 2000.

Word of Metropolitan Anthony on Forgiveness Sunday, March 2000.

5 σχόλια:

  1. Ανώνυμος6/3/11 12:30 μ.μ.

    Πιο ορθά λεγεται "Εσπερινός της συγχωρήσεως"

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος6/3/11 12:42 μ.μ.

    Εχω μια απορια!

    *******************************

    ΠΟλύ άγια τα ειπε ο ιερέας!
    Με ταπείνωση μας δίδαξε!

    *******************************

    Ομως εχω την εξης απορία:

    Να συγχωρέσω αυτον που με 'πειραξε', και μου εκανε κακό.

    Ομως...αν το κακό συνεχίζει;

    ********************************

    Π.χ. η πεθερά μου, ο πατερας μου ή ο εργοδότης μου:

    με αδικουνε μονιμως, με συκοφαντουνε, με ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝΕ!

    Εχουνε δει οτι ειμαι ευαίσθητος, και οσο πιο πολυ το διαπιστώσανε αυτό, άλλο τοσο, ΣΑΔΙΣΤΙΚΑ θα ελεγα με πονάνε!

    ********************************

    Αν αυτος που σε πονά ειναι ξένος, παει στο καλο!

    Αν ομως ειναι δικος σου άνθρωπος;

    Τι 'κέρδος' εχω αν τον συγχωρέσω;

    Ποιο το 'οφελος';

    Να το κανω, δεν λεω, ομως το αποτέλεσμα;

    ******************************

    Δεν αντέχω άλλο την πιεση της αδικιας και της κακίας τους!

    Γινομαι καταθλιπτικος, παιρνω χάπια, χρειαζομαι ψυχολογικη υποστήριξη!

    Τι να την κανω την 'συγχώρεση';
    Σε τι οφελει; Τι προκύπτει;

    ********************************

    Καταγράφω τις παραπανω σκέψεις, για να δωσω μια 'ρεαλιστική' διασταση στα πολυ ομορφα που μας λεει η Εκκλησια μας - αρχης γενομένης απο τον Εσπερινο της Συγχώρεσης!

    Εσεις...τι γνωμη εχετε;

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ένας γέροντας σε μια τέτοια περίπτωση είπε προς τον Κύριο : Κύριε δέν σε χρειαζόμαστε πιά. Ωριμάσαμε όπως βλέπεις και μπορούμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη μόνοι μας. Βλέπεις λοιπόν Μυρμιδόνα ότι η δικαιοσύνη υπάρχει και αποδίδεται απο τον Κύριο. Ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι ότι η πίστη μας είναι μεταμορφωτική. Δέν είναι ηθική.Επομένως δέν ασκείται με το φρενάρισμα, ο Χριστιανός αλλιώς βλέπει τον καταπιεστή. Και η στάση του είναι με τη σειρά της μεταμορφωτική και για τον άλλον. Ας θυμηθούμε την ιστορία του Γέροντα που βρήκε τους κλέφτες να φορτώνουν την καμήλα με τα πράγματα του και τους βοήθησε! Γι'αυτό επαναλαμβάνουμε ότι δέν είμαστε Χριστιανοί διότι δέν έχουμε δασκάλους και διότι ο κληρικαλισμός είναι ένα κοσμικό γεγονός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος6/3/11 1:11 μ.μ.

    Σωστά αυτα που εγραψες Αμέθυστε.

    Και νομιζω δινουνε λυσεις στον προβληματισμο που εγραψα πιο πανω!

    Σωστα παρατηρεις:

    "...ο Χριστιανός αλλιώς βλέπει τον καταπιεστή. Και η στάση του είναι με τη σειρά της μεταμορφωτική και για τον άλλον".

    Μάλιστα.

    *********************************

    Αρα Αμέθυστε, σηκώνουμε τον Σταυρό μας, κανουμε Υπομονή...!

    Ασε που για να μας 'αδικει' καποιος πλησιον...ισως 'ξεπληρώνουμε' παλιότερα δικα μας αμαρτήματα, οπότε ολα ερχονται σε μια 'ζυγαρια' - ισορροπία!

    *********************************

    Αμέθυστε, σε ευχαριστώ για το Σχόλιο σου!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/3/11 3:43 μ.μ.

    ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ.
    ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΗΤΗ.
    ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή