ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ (5)

Συνέχεια από :Σάββατο, 14 Μαΐου 2011

 Ira Progoff

1. ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

          

Τι συνεπάγεται ο όρος  α τ μ ό σ φ α ι ρ α; Εάν ήμασταν ψάρια, η ατμόσφαιρα  μας θα ήταν το νερό. Επειδή είμαστε χερσαία ζώα, η ατμόσφαιρά μας είναι ο αέρας. Με αυτήν την έννοια, ατμόσφαιρα είναι αυτό μέσα στο οποίο ένα είδος ζει και κινείται και υπάρχει. (Σ.τ.Μ:" Εν Αυτώ (τω Θεώ) γαρ ζωμεν και κινούμεθα και εσμέν" [Πράξεις Αποστόλων, 17:28]). Η ατμόσφαιρα παρέχει το υπόβαθρο, όπως και τα κύρια συστατικά, τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της ζωής ενός είδους.

          Όταν, όμως σκεπτόμαστε την ατμόσφαιρα του ανθρώπινου είδους, παρατηρούμε κάτι διαφορετικό. Η ατμόσφαιρα των θαλασσινών και των χερσαίων ζώων είναι εξωτερική σε σχέση με αυτά, τα περιβάλλει σωματικά καθώς κινούνται μέσα σε αυτήν. Η πρωταρχική ατμόσφαιρα, όμως, των ανθρώπινων όντων δεν βρίσκεται έξω από αυτά σωματικά. Βρίσκεται μέσα τους ψυχολογικά. Μπορούμε να την βρούμε στην στάση τους απέναντι στις βαθύτερες υποθέσεις τους σχετικά με την φύση της ύπαρξης, και στα υπόγεια αισθήματά τους όσον αφορά τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους.

          Η πρωταρχική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία το ανθρώπινο γένος ζει και κινείται και υπάρχει είναι εσωτερική. Συνίσταται στον τρόπο με τον οποίο ένα πρόσωπο σκέπτεται για τον εαυτό του, αντιλαμβάνεται και βιώνει την θεμελιακή του φύση. Περιλαμβάνει την αντίληψή του για τον εαυτό του, τις δυνατότητες του και τα αποθέματα, από τα οποία μπορεί να αντλήσει. Αυτά αποτελούν την ατμόσφαιρα της ζωής του, και βρίσκονται μέσα του. Αλλά δεν είναι εσωτερικά μόνο σε ατομικό επίπεδο, βρίσκονται μέσα στο βάθος των προσώπων με έναν τρόπο που αγγίζει ολόκληρη την κοινότητα  Η εσωτερική ατμόσφαιρα ενός πολιτισμού είναι ένα κοινωνικό γεγονός που εκφράζεται ψυχολογικά μέσω των ατόμων, από τα οποία αποτελείται αυτός ο πολιτισμός. Το έργο επομένως της βελτίωσης της ποιότητας ενός πολιτισμού πρέπει να ιδωθεί στο επίπεδο του ατόμου μέσα στον πολιτισμό και της προσωπικής του εμπειρίας για το νόημα, ή την έλλειψη νοήματος, στην ζωή

           Στην σύγχρονη εποχή, η ψυχολογία του βάθους είναι αυτή η ιδιαίτερη γνώση, που αναλαμβάνει να μεταδώσει την μεθοδολογία και τις τεχνικές, μέσω των οποίων μία εμπειρία νοήματος και πνευματικής επαφής μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Πολλοί άνθρωποι ευνοούν μία "εμπειρία νοήματος" και μιλούν φιλοσοφικά ή κοινωνιολογικά υποστηρίζοντάς την, τονίζοντας την σημασία της για την ανθρώπινη ύπαρξη. Η δυσκολία, όμως, βρίσκεται στο ότι το να είναι απλώς υπέρ του νοήματος της ανθρώπινης ύπαρξης δεν κάνει τη γνώση του πραγματικότητα. Η γνώση αυτή γίνεται τότε μία ευχή υποστηρίζεται διανοητικά, αλλά δεν είναι ένα εμπειρικό γεγονός. Για να γίνει δυνατόν ψυχολογικά οι σύγχρονοι άνθρωποι να βιώσουν το νόημα στην ζωή τους, χρειάζεται κάτι περισσότερο από μία φιλοσοφία ή μία θεολογία. Απαιτείται μία ψυχολογική μεθοδολογία, και προς αυτό ακριβώς το έργο κατευθύνεται η ψυχολογία του βάθους.

         Στο συμβουλευτικό μου έργο οι άνθρωποι έρχονται συχνά και μου λένε ότι αισθάνονται πως είναι νευρωτικοί και απογοητευμένοι, επειδή δεν υπάρχει νόημα στην ζωή τους. Αισθάνονται ότι εάν μπορούσαν να γνωρίσουν το νόημα της ζωής, η ψυχολογική τους λειτουργία θα ήταν πολύ πιο δημιουργική. θα ήθελαν εγώ να τους δώσω αυτή την γνώση, αλλά φυσικά δεν μπορώ να το κάνω. Δεν ωφελεί να προσπαθεί να πει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον άνθρωπο ποιό είναι το νόημα της ζωής. Αυτό απαιτεί μία πολύ προσωπική συνειδητοποίηση. Ένα μεγάλο μέρος του νοήματος της ζωής περιλαμβάνεται ακριβώς στην διαδικασία της ανακάλυψής του. Πρόκειται για μία συνεχώς εξελισσόμενη εμπειρία ανάπτυξης. που συνεπάγεται ένα βάθεμα της επαφής με την πραγματικότητα. Μιλώντας για αυτό το γεγονός σαν να ήταν μία αντικειμενική γνώση, όπως η χρονολογία του πολέμου του1812, μας κάνει να χάνουμε εντελώς το νόημά του. Το νόημα της ζωής είναι πραγματικά κάτι το αντικειμενικό όταν το φθάνουμε, αλλά ο δρόμος που οδηγεί σε αυτό είναι μία σειρά από υποκειμενικότητες. Απαιτείται ένας αριθμός από βαθειές εμπειρίες, μέσα στα όρια της ιδιαιτερότητας της προσωπικότητας. Το νόημα της ζωής δεν μπορεί να ειπωθεί, πρέπει να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Και μία γνώση της φύσης και των αρχών του βάθους της ψυχής είναι πολύτιμη στο να βοηθήσει να συμβεί αυτό το γεγονός.

          Ένας από τους λόγους που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πει σε έναν άλλον το νόημα της ζωής είναι ότι στην σύγχρονη εποχή υπάρχει τόσο λίγο κοινό πλαίσιο για ομιλία, στην οποία να μπορούν να συζητηθούν τα υπέρτατα ζητήματα της ύπαρξης. Το παραδοσιακό σύνολο των αντιλήψεων έχει χάσει την εγκυρότητα του για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Δεν μπορεί κανείς απλώς να κάνει έκκληση στα παλιά δόγματα, ούτε ακόμη και στην συμβολική γλώσσα της Γραφής. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ενορατικές αντιλήψεις της παραδοσιακής θρησκείας δεν είναι αληθινές, πρόκειται απλώς για το ότι το κύρος και το νόημά τους δεν γίνονται αισθητά με αρκετή δύναμη στην σύγχρονη κατάσταση της ζωής ώστε να έχουν ψυχολογικό αποτέλεσμα.

          Για πολλούς λόγους, σε ένα πολιτισμό που κυριαρχείται από την τεχνολογία και το εμπόριο, οι άνθρωποι έχουν βρεθεί έξω από τις σφαίρες επιρροής που είναι παραδοσιακές στον Δυτικό πολιτισμό. Δεν μπορούμε να επικροτήσουμε καθόλου αυτή την κατάσταση, και την αποκηρύττουμε έντονα, εξ' αιτίας των σοβαρών ψυχολογικών και κοινωνικών συνεπειών που έχει, αλλά αυτό δεν έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εάν ενδιαφερόμαστε σοβαρά και ειλικρινά για να κάνουμε δυνατή για τον σύγχρονο άνθρωπο την βίωση του νοήματος στην ζωή του, πρέπει να αρχίσουμε παίρνοντας υπ'όψη μας αυτό το γεγονός. Αυτό σημαίνει, ειδικώτερα, ότι όταν προσεγγίζουμε το ψυχολογικό έργο της ανάπτυξης μιας μεθόδου που θα οδηγεί στην κεντρική εμπειρία του εαυτού, χρειαζόμαστε μία μέθοδο που δεν θα στηρίζεται στην διαμόρφωση μιας αντίληψης με βάση οποιοδήποτε ιδιαίτερο παραδοσιακό σύμβολο. Τελικά, πολλοί άνθρωποι μπορεί να επιστρέψουν στα παραδοσιακά πλαίσια αντιλήψεων, με παλιές ή με νέες μορφές, αλλά οι μέθοδοι με τις οποίες αυτά τα άτομα ανανεώνουν τις ικανότητες τους στο να αναγνωρίζουν το νόημα στην ζωή, δεν μπορούν να ξεκινήσουν από μία έκκληση σε αυτά τα σύμβολα. Πρέπει να ξεκινήσουμε με κάτι ουδέτερο, με την ψυχολογική κατάσταση όπως αυτή υπάρχει σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή στη ζωή του ατόμου. Έτσι, για να επιτύχουμε την νέα ατμόσφαιρα συνειδητοποίησης που απαιτεί η εποχή μας, θα πρέπει να αναφερόμαστε όχι σε δόγματα ή αντιλήψεις, αλλά σε εμπειρικά γεγονότα, σε εσωτερικά συμβάντα, όπως μπορούν να τα γνωρίσουν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Για αυτόν τον λόγο η κύρια πηγή υλικού στις σελίδες που ακολουθούν προέρχεται από ψυχολογικές εμπειρίες σύγχρονων ατόμων
Συνεχίζεται.

Αμέθυστος