Γιατί αυτό δεν λέγεται ΠΡΟΔΟΣΙΑ;

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Άρθρο καταπέλτης του Paul Weston, ενάντια στην ύπουλη συμπεριφορά της κυβέρνησης των Εργατικών που σκοπίμως δημιούργησε την σύγχρονη πολυπολιτισμική Βρετανία υιοθετώντας την πολιτική των "ανοιχτών θυρών" και της παροχής προνομίων στους μετανάστες, ιδιαίτερα μουσουλμανικών χωρών, στρεφόμενη κατά του Βρετανικού λαού, για ιδεολογικούς, αλλά και φτηνούς ψηφοθηρικούς λόγους. Με σύμμαχο το "αναδιορθωμένο" σύστημα εκπαίδευσης και τα μέσα μαζικής πλύσης εγκεφάλου καλλιεργείται η εθνική αυτοπεριφρόνηση και στοχοποείται ως "ισλαμόφοβος" και "ρατσιστής" όποιος υπερασπίζεται την ταυτότητά του.

Από το Gates of Vienna / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ. Διαβάζοντάς το δεν είναι δύσκολο να κάνει κάποιος τους θλιβερούς συνειρμούς με την ελληνική πραγματικότητα και τα όσα συμβαίνουν και πρόκειταινα συμβούν στην πατρίδα μας…

«Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει έχοντας ανόητους μέσα του, ακόμη και τους πιο φιλόδοξους. Αλλά δεν μπορεί να επιβιώσει έχοντας προδότες μέσα του. Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός, γιατί είναι γνωστός και φέρει τη σημαία του ανοιχτά. Αλλά ο προδότης κινείται ελεύθερα ανάμεσα εκείνων που βρίσκονται εντός της πύλης, και οι πονηροί ψίθυροι που ακούγονται σε όλα τα σοκάκια, φτάνουν μέσα στις αίθουσες της ίδιας της κυβέρνησης. Γιατί ο προδότης δεν φαίνεται προδότης. Μιλάει σε τόνους εξοικειωμένους με τα θύματά του, και φοράει το πρόσωπό τους και τα επιχειρήματά τους, απευθύνει έκκληση προς την προστυχιά που βρίσκεται βαθιά στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει την ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και μυστικά τη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης, μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Έναν δολοφόνο τον φοβάσαι λιγότερο. Ο προδότης είναι η πανούκλα». – Κικέρων

Στις 3 Ιανουαρίου 1946, ο William Joyce, πιο γνωστός ως Λόρδος ‘Haw-Haw’, ήταν ο τελευταίος άνθρωπος στη Βρετανία που κρεμάστηκε για το αρχαίο έγκλημα της προδοσίας. Εκτός αν μια μελλοντική κυβέρνηση αλλάξει το νόμο, είναι απίθανο οι προδότες να κρεμαστούν ξανά, αφότου ο Τόνι Μπλερ, μάλλον βολικά, κατήργησε την θανατική ποινή για ένα τέτοιο έγκλημα το 1998.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η προδοσία δεν υπάρχει πια. Τώρα, που η 13 συνεχόμενων χρόνων διακυβέρνηση της χώρας από τους Εργατικούς έχει γίνει φανερή, ένας αυξανόμενος αριθμός Βρετανών κατηγορεί ευφραδώς το Εργατικό Κόμμα ότι εσκεμμένα και εν ψυχρώ πρόδωσε τη Βρετανία και σκόπιμα διακύβευσε το μέλλον των παιδιών μας.

Ο Λόρδος Haw-Haw, φυσικά, ήταν στο πλευρό των Ναζί κατά τη διάρκεια του θερμού πολέμου της περιόδου 1939-1945. Η τελευταία κυβέρνηση των Εργατικών μπορεί να μην λειτουργεί σε ένα ζεστό θέατρο πολέμου, αλλά σίγουρα πραγματοποίησε ένα θερμό πόλεμο κατά των Βρετανών (κυρίως των Άγγλων), μέσω της μαζικής μετανάστευσης από μία από τις πιο εχθρικές και αντι-δυτικές χώρες στον κόσμο, το Πακιστάν.

Εξετάστε μερικά από τα ακόλουθα στατιστικά στοιχεία:

Μόνο το δεκαεννέα τοις εκατό των Πακιστανών έχει αρνητική άποψη για την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, ενώ το εβδομήντα πέντε τοις εκατό επιθυμεί να δει το νόμο της Σαρία σε εφαρμογή. Οι Βρετανικής καταγωγής μουσουλμάνοι κάνουν περίπου τετρακόσιες χιλιάδες ταξίδια ετησίως στο Πακιστάν, όπου περίπου τριάντα απειλές κατά της Βρετανίας παρακολουθούνται κάθε δεδομένη στιγμή.

Το τριάντα τρία τοις εκατό των μουσουλμάνων μαθητών στη Βρετανία θεωρούν ότι η δολοφονία στο όνομα του Ισλάμ είναι επιτρεπτή. Μόνο τριάντα επτά τοις εκατό αντιτάσσονται στην εισαγωγή του νόμου της Σαρία και μόνο είκοσι πέντε τοις εκατό αντιτάσσονται στη δημιουργία ενός παγκόσμιου μουσουλμανικού χαλιφάτου.

Η MI5 πιστεύει ότι υπάρχουν έως και τέσσερις χιλιάδες πιθανοί τρομοκράτες και δεκατρείς χιλιάδες συμπαθούντες της Αλ Κάιντα που ζουν στη Βρετανία. Η CIA αφιερώνει ένα εκπληκτικό σαράντα τοις εκατό των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων τους κατά των υπόπτων όχι στο Αφγανιστάν ή στο Βαζιριστάν, αλλά στην ίδια την Βρετανία - μια χώρα που περιγράφεται από έναν πράκτορα της CIA, ως ο" Βάλτος των τζιχαντιστών».

Ο σύμβουλος της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας του Μπαράκ Ομπάμα, Bruce Riedel, δήλωσε πρόσφατα: «Η Βρετανική πακιστανική κοινότητα έχει αναγνωριστεί ως πιθανώς ο καλύτερος μηχανισμός της Αλ Κάιντα για την εξαπόλυση επίθεσης κατά της Βόρειας Αμερικής".

Συνολικά, στη συνέχεια, θα ήταν λιγότερο από συνετό να μην επιτρέπονται πια γενειοφόροι ιδεολόγοι στη Βρετανία, όμως η κυβέρνηση των Εργατικών - και αυτό πρέπει να ακούγεται αρκετά τρελό για τους περισσότερους ανθρώπους - στην πραγματικότητα πήγε και έκανε διαφήμιση στους ξένους αποικιοκράτες στο Πακιστάν.

Η βρετανική πρεσβεία στο Πακιστάν διένειμε γυαλιστερά φυλλάδια με τίτλο «Πολυπολιτισμική Βρετανία – Μία γη για τους Μετανάστες», το οποίο έδωσε μια σειρά από επιχειρήματα για τα οφέλη όσο ζουν στη Βρετανία, όπως επίσης και για τις αμειβόμενες θέσεις εργασίας, την παλιά ευημερία, και την προοπτική της πρόσκλησης για όλη την μεγάλη οικογένεια (χωρίς την γίδα) μόλις αποκτηθεί το βρετανικό διαβατήριο.

Και φυσικά υπήρχε ο μάλλον δυσάρεστος - ή μάλλον, ύπουλος – υπαινιγμός ότι δεν υπήρξε τέτοιο πράγμα, η ‘ομοιογενής Βρετανία’, καμία αγγλική πατρίδα, απλά μια απροσδιόριστη έκταση γης όπου εγκαταστάθηκε μια αόριστη συλλογή μπάσταρδων διαφορετικών λαών, συμπεριλαμβανομένου και ενός αριθμού ανάμικτων αποικιακών ρατσιστών που περιμένουν την θεία φυλετική λύτρωση από εκείνους που κάποτε τους καταπίεζαν.

Τόσο απελπισμένοι ήταν οι προδότες Εργατικοί στο να καταστρέψουν τη Βρετανία που, έχοντας εξασφαλίσει την εξουσία, αμέσως πραγματοποίησαν δύο πολιτικές πράξεις που θα μπορούσαν να θέσουν το ειρηνικό μέλλον μας σε αμφιβολία. Η Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αμέσως ενσωματώθηκε στη βρετανική νομοθεσία και οι κανόνες της μετανάστευσης ήταν χαλαροί για να επιτρέψουν την πολιτική των ‘ανοικτών θυρών’ της μαζικής μετανάστευσης μουσουλμάνων.

Μερικές χιλιάδες άνθρωποι που θα μπορούσαν να αφομοιωθούν ήσυχα ήταν λίγο χρήσιμοι για την κυβέρνηση των Εργατικών. Για να εξασφαλιστεί η επιτυχία του επαναστατικού σχεδίου τους, χρειάζονται επειγόντως ακαταμάχητα εκατομμύρια και ήταν αρκετά έτοιμοι να παραπλανήσουν το βρετανικό κοινό για τον πραγματικό αριθμό των μουσουλμάνων μεταναστών - και τους πραγματικούς λόγους που ο Τόνι Μπλερ τους ήθελε τους στη Βρετανία.

Και όταν οι πύλες άνοιξαν, ήταν εξαιρετικά σημαντικό να μην διώχνουν κανένα. Από τις 2 εκατομμύρια θεωρήσεις Βίζας που εκδίδονται κάθε χρόνο, δεκαπέντε τοις εκατό από αυτές "τίθεντο υπό επεξεργασία" όταν δεν θα έπρεπε, προκειμένου να χτυπήσουν τους «στόχους της παραγωγικότητας», με τους αξιωματούχους της μετανάστευσης να τίθενται κάτω από έντονη πολιτική πίεση για να χορηγούν θεωρήσεις αντί να τις απορρίπτουν.

Ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε την προδοσία του Μπλερ ήταν ο Αμπού Μπασίρ, (Abu Baseer), ο πνευματικός σύμβουλος της Ansar ul-Islam μιας οργάνωσης τζιχαντιστών που συνδέεται με την Αλ Κάιντα. Ο Baseer είχε βάση αρχικά στο Ιράκ πριν εγκατασταθεί στο Δυτικό Λονδίνο, από όπου εξέδιδε διάφορους φετφάδες ζητώντας τον θάνατο βρετανών στρατιωτών και την ανατροπή της Δύσης. Είπε για το θέμα της μετανάστευσης:

"Ένας από τους στόχους της μετανάστευσης είναι η αναβίωση του καθήκοντος της τζιχάντ και η επιβολή της εξουσίας εναντίον των απίστων. Η μετανάστευση και η τζιχάντ πάνε μαζί. Το ένα είναι η συνέπεια του άλλου και εξαρτάται από αυτό. Η συνέχιση του ενός εξαρτάται από τη συνέχιση του άλλου".

Το επόμενο στάδιο στον πόλεμο του Εργατικού Κόμματος εναντίον της Βρετανίας και του αυτόχθονος πληθυσμού της ήταν να βεβαιωθεί ότι οι ξένοι αποικιοκράτες διατηρούν την ιδεολογία αιώνα και τα έθιμά του 7^ου αιώνα μέσα από μια περίεργη αλλά άκρως αποτελεσματική φιλελεύθερη διαδικασία που ονομάζεται «πολυπολιτισμικότητα». Αυτή εγγυάται τη μη αφομοίωσή τους και έτσι παρέχεται στον Τόνι Μπλερ και τους φίλους του ένα εχθρικό και συνεχώς αναπτυσσόμενο εργαλείο με το οποίο θα διαβρωθεί βαθμιαία η παραδοσιακή Βρετανία.

Παρά την προφανή βία που προέρχεται από τους μουσουλμάνους όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο, η κυβέρνηση των Εργατικών έκανε μεγάλες προσπάθειες για να απεικονίσει το Ισλάμ ως θρησκεία της ειρήνης, ενώ ο Χριστιανισμός χλευάζεται και καταφρονείται και οι αξιοπρεπείς, ηθικοί και πατριώτες Βρετανοί, εκ νέου τίθενται στο περιθώριο και ποινικοποιούνται ως «ισλαμόφοβοι», «ρατσιστές» και «ναζί».

Ούτε καν τα παιδιά μας ήταν ασφαλείς από την αστυνομία σκέψης του Τόνι Μπλερ. Οι βραχίονες της προπαγάνδα του BBC και της κρατικής εκπαιδευτικής υπηρεσίας προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά μας ότι η φυλή τους, ο πολιτισμός, η θρησκεία και η ιστορία περιέχουν μόνο γενοκτονίες, το ρατσισμό και το κακό. Το φάντασμα του Αδόλφου Χίτλερ ήταν, επίσης, συνεχώς επικαλείται, και ηθελημένα συνδέεται η οποιαδήποτε αντίσταση κατά του θρησκευτικού και εθνοτικού αποικισμού της Βρετανίας, με τις δράσεις και την ιδεολογία των Ναζί.

Και ενώ οι μετανάστευση από χώρες του τρίτου κόσμου συνεχίστηκε με εντατικούς ρυθμούς, το Εργατικό Κόμμα έλεγε ψέματα για να καλύψει τη συνεπακόλουθη καταστροφή. Μας είπαν ότι ήταν ειρηνικοί, ότι έχουν χαμηλή εγκληματικότητα και ότι ήταν ένα όφελος για την οικονομία. Τίποτε από αυτά δεν ήταν αλήθεια, όπως περιγράφεται από το ξεσκέπασμα των διαφόρων ψευδών και στρεβλώσεων, που έδειξαν το αρνητικό κόστος για την οικονομία και ένα δυσανάλογο ποσοστό εγκληματικότητας, συμπεριλαμβανομένων βιασμών και φόνων - και φυσικά, τρομοκρατικών πράξεων.

Εννέα στις δέκα νέες θέσεις εργασίας κατελήφθησαν από τους μετανάστες, μαζί με ογδόντα πέντε τοις εκατό των νέων κατοικιών. Οι Μουσουλμάνοι κατάφωρα υπερεκπροσωπούνται στις φυλακές της Βρετανίας και στο κράτος πρόνοιας της Βρετανίας, το οποίο υποστηρίζει το πενήντα τοις εκατό των μουσουλμάνων ανδρών και εβδομήντα πέντε τοις εκατό των γυναικών που αναπαράγονται με φρενήρη ρυθμούς και δεν πάνε να δουλέψουν.

Για την περαιτέρω ενίσχυση του μουσουλμανικού δημογραφικού στοιχείου, οι νόμοι της Βρετανίας κατά της πολυγαμίας παραβλέπονται στην περίπτωση του Ισλάμ. Οι μουσουλμάνοι άνδρες θα μπορούσαν έτσι να συσσωρεύουν νόμιμα τέσσερις εισαγόμενες γυναίκες, 20 με 30 παιδιά και ένα μεγάλο σπίτι (ή σπίτια) για να τα μεγαλώσουν, πληρώνονται από την εργατική κυβέρνηση – εγκαθιστούν τη δορυφορική κεραία να είναι συντονισμένη στις διάφορες πηγές της τζιχάντ απευθείας από την Ανατολή.

Μόνο δύο από τα τρία μωρά που γεννιούνται σήμερα στη Βρετανία έχουν ταξινομηθεί ως λευκοί Βρετανοί. Είκοσι τοις εκατό των μητέρων είναι μετανάστριες πρώτης γενιάς, ενώ είκοσι πέντε τοις εκατό δεύτερης ή τρίτης γενιάς μεταναστών. Η ιδέα ότι υπάρχουν μόνο 2,4 εκατομμύρια μουσουλμάνοι στη Βρετανία είναι επομένως γελοία. Υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι αριθμοί θα μπορούσαν να είναι κάπου μεταξύ 5-10 εκατομμύρια.

Η ευημερούσα χρηματοδοτούμενη μουσουλμανική γεννητικότητα έχει ήδη καταστήσει τα Αγγλάκια μια μειονότητα σε πολλά σχολεία της πόλης. Στο Λονδίνο, τα λευκά παιδιά ξεκινάνε την πρώτη τους χρονιά στο σχολείο τώρα, ως μία εθνική μειονότητα. Στοιχεία από το Γραφείο Εθνικών Στατιστικών δείχνουν ότι οι Βρετανοί όλων των ηλικιών θα γίνουν μια μειονότητα περί το 2066 με τους νέους να γίνονται μειοψηφία πολύ νωρίτερα, και τους νεαρούς Άγγλους ακόμη νωρίτερα.

Αυτά τα αποκαλυπτικά στοιχεία με επικεφαλής τον καθηγητή David Coleman του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης να δηλώνει ότι η μετάβαση των λευκών Βρετανών σε μια μειονότητα πιθανό να είναι: «ανεπιθύμητη ... και θα αποτελέσει μια τεράστια αλλαγή στην εθνική ταυτότητα - πολιτιστική, πολιτική, οικονομική και θρησκευτική".

Ο καθηγητής Coleman έχει απόλυτο δίκιο, αλλά αυτό που είναι ελάχιστα πιστευτό είναι ότι αυτές οι τεράστιες αλλαγές ήταν ακριβώς αυτό που το Εργατικό Κόμμα είχε στο μυαλό του το 1997. Αυτό έγινε εμφανές όταν ο Peter Hitchens εξιστόρησε τη δυσαρέσκειά του σχετικά με έναν συνάδελφο του που πήδηξε από το πλοίο, προκειμένου να εργαστεί για το Εργατικό Κόμμα:

"Τον ρώτησα γιατί είχε κάνει αυτό το απαίσιο πράγμα. Εκείνος απάντησε: δεν έχεις καθόλου ιδέα πόσο τεράστιο το νέο σχέδιο των Εργατικών είναι πραγματικά ".

Άλλοι άνθρωποι έβλεπαν πολύ καλά το μέγεθος και την κατεύθυνση του Εργατικού Κόμματος, αλλά και πάλι κατάφεραν να είναι αφελείς ως προς το τελικό προορισμό του, που φαίνεται να είναι η πολιτιστική και φυλετική εξάλειψη του αγγλικού λαού. Αυτή η πολιτική γενοκτονίας εξηγείται από την ομιλία του συγγραφέα των ομιλιών του Τόνι Μπλερ, Andrew Neather, το 2010, όταν ο ίδιος μάλλον ανόητα βγήκε λέγοντας τα ακόλουθα ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ ψήγματα:

«Δεν απλά συνέβη: η σκόπιμη πολιτική των υπουργών στα τέλη του 2000 τουλάχιστον μέχρι το Φεβρουάριο του περασμένου έτους ήταν να ανοίξουν το Ηνωμένο Βασίλειο για τη μαζική μετανάστευση ... να γίνει η Βρετανία πραγματικά πολυπολιτισμική ... η πολιτική επρόκειτο να τρίψει τα μούτρα της Δεξιάς στην πολυμορφία ... αυτό φάνηκε ακόμη και στη δημοσίευση της έκθεσης: τα «κοινωνικά αποτελέσματα» εκφράζονται αποκλειστικά και μόνο για τους μετανάστες».

Υπήρχαν δύο κύριοι λόγοι για μια τέτοια προδοσία. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε από την μειοψηφία της σκληρής αριστεράς του Εργατικού Κόμματος, που ήθελε να καταστρέψει εντελώς το μισητό παραδοσιακό καθεστώς, και από αυτή την άποψη δεν είχαν άλλη επιλογή από το να κηρύξουν πόλεμο κατά του ίδιου του λαού τους. Για την σκληρή αριστερά, ο εχθρός ήταν η συντηρητική, χριστιανική, καπιταλιστική Δύση της φιλελεύθερης δημοκρατίας του δυτικού πολιτισμού - ή, με άλλα λόγια, η πλειοψηφία των Άγγλων.

Ο δεύτερος λόγος, που πραγματοποιήθηκε ίσως από την πλειοψηφία των Εργατικών χαφιέδων, ήταν για να εξασφαλιστεί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση στο διηνεκές μέσω των εισαγόμενων ξένων ψηφοφόρων. Η έρευνα σχετικά με την πρόθεση ψήφου που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2005 έδειξε ότι οι Ινδοί, οι Πακιστανοί και οι Μπαγκλαντεσιανοί ψήφισαν 56%, 50% και 41% το Εργατικό Κόμμα. Οι αντίστοιχοι αριθμοί για τους Συντηρητικούς ήταν 11%, 11% και 9%

Αυτού του είδους η διαίρεση του εκλογικού σώματος είναι γνωστή στο Εργατικό Κόμμα. Ο πρώην κομμουνιστής παππούς του Peter Mandelson, Herbert Morrison, ο οποίος ήταν αναπληρωτής πρωθυπουργός του Εργατικού Κόμματος μεταξύ 1945-1951, έφερε τη νέα ιδέα της κατασκευής σοβιετικού τύπου τσιμεντένιων πύργων -μπλοκ να ζει η εργατική τάξη οι οποίοι στη συνέχεια θα ψήφιζαν Εργατικούς και έτσι "θα έχτιζαν τους f ***** g Συντηρητικούς έξω από το Λονδίνο."

Ο Τόνι Μπλερ έκανε απλά ένα βήμα παραπέρα, και εισήγαγε μία «ενθαρρυμένη ένθερμα να αισθάνεται καταπιεζόμενη τάξη» από τα ξένα κλίματα για να χρησιμεύσουν ως πολιτιστικοί καταστροφείς / μπλοκ-ψηφοφόρων των Εργατικών. Αυτό μοιάζει με το σχόλιο του Μπέρτολτ Μπρεχτ στον απόηχο των ταραχών για το ψωμί το 1953 στο Ανατολικό Βερολίνο, όταν ο ίδιος πρότεινε: «Δεν θα ήταν πιο απλό για την κυβέρνηση να διαλύσει το λαό και να εκλέξει έναν άλλο;"

Ποιος θα το φανταζόταν αυτό μια ημέρα ότι θα ισχύσει για την "δημοκρατική" Μεγάλη Βρετανία, όπου οι αυτόχθονες πληθυσμοί δεν διαλύονται βέβαια, αλλά αντικαθίστανται και η «ανανέωση των γενεών» απλά είναι ένας πιο εκλεπτυσμένος τρόπος ονομασίας της εθνοκάθαρσης;

Ήταν ο James Burnham που επινόησε πρώτος τη φράση "Η αυτοκτονία της Δύσης", αλλά αυτό δεν είναι αυτοκτονία από την πλειοψηφία. Πρόκειται για μια μειονότητα που ελέγχει την δολοφονική γενοκτονία. Επιτρέψτε μου να είμαι πολύ σαφής σχετικά με αυτό: ο Τόνι Μπλερ και το Εργατικό Κόμμα κήρυξε τον πόλεμο στους δικούς του ανθρώπους, και δεν υπάρχει (ακόμη) κανένας ουσιαστικός λόγος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να επιζήσουμε αυτόν τον αιώνα, πόσο μάλλον μακροπρόθεσμα.

Το νόημα του πολέμου δεν είναι να πυροβολείς και να σκοπεύεις και να βομβαρδίζεις λαμβάνοντας τον έλεγχο του εδάφους των ηττημένων και του λαού του. Αυτό ακριβώς αργά αλλά σταθερά συμβαίνει στους Άγγλους.

Και επειδή αυτό συμβαίνει τόσο αργά, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν την κατάσταση. Εάν σε ένα άτομο του κάνεις ένεση με δηλητήριο που ενεργεί γρήγορα και πεθάνει μερικά λεπτά αργότερα, έχει σαφώς δολοφονηθεί. Δεν είναι όμως πάλι δολοφονία αν το δηλητήριο ενεργεί αργά και επιτρέπει στον άνθρωπο να ζήσει άλλα είκοσι χρόνια;

Μπορούμε να δούμε αυτή την καταστροφή σήμερα. Ευάλωτες ομάδες κοριτσιών στη Βόρειες πόλεις παρασέρνονται και βιάζονται από Πακιστανούς εδώ και οκτώ χρόνια, και κανένας δεν αντιδράει. Η αστυνομία απλά προσποιείται ότι τίποτα το κακό δεν συμβαίνει. Το ίδιο συνέβη στο Βερολίνο στα μέσα της δεκαετίας του 1930 για τους Εβραίους, οι οποίοι υπέστησαν τεράστια δίωξη χωρίς να δίνουν σημασία οι αρχές.

Στο Λονδίνο, ολόκληρες περιοχές έχουν σιγά-σιγά μπει κάτω από Ισλαμικό έλεγχο. Το Tower Hamlets έχει χαθεί για τους δυτικούς, καθώς οι Εβραίοι, οι γυναίκες και οι ομοφυλόφιλοι διώκονται, στους δρόμους και οι ελάχιστοι εναπομείναντες λευκοί συστηματικά αντικαθίστανται. Σύντομα θα χαθούν, αν πράγματι δεν έχουν ήδη χαθεί, το Luton, το Μπράντφορντ, το Όλνταμ, το Μπέρμιγχαμ, το Λέστερ, κλπ. Ο Fjordman το ονομάζει αυτό «Αποκεφαλισμό των Εθνών» και κάνει την ακόλουθη ερώτηση:

"Λιγότερη προσοχή έχει δοθεί στο γεγονός ότι οι Μουσουλμάνοι αποκεφαλίζουν ολόκληρα εθνικά κράτη. Αν και αυτό συμβαίνει σε αργή κίνηση, δεν είναι λιγότερο δραματικό. Ιστορικά, οι μεγάλες πόλεις αποτελούσαν την «κεφαλή» μιας χώρας, την έδρα των περισσότερων πολιτικών θεσμών της και τη μεγαλύτερη συγκέντρωση του πολιτιστικού πνευματικού δυναμικού της. Τι συμβαίνει όταν αυτό το "κεφάλι" αποκόβεται από το υπόλοιπο σώμα; "

Όταν η φυλετική / θρησκευτική κοινωνία μας παραχωρεί έδαφος σε μία αντίπαλη κοινωνία, τότε χάνουμε μια μάχη. Όταν το κράτος ψηφίζει νόμους για να ανταμείψει τους επιθετικούς εισβολείς και επιβάλει κυρώσεις για τους παθητικούς ιθαγενείς, τότε χάνουμε μια μάχη. Όταν τα παιδιά μας υφίστανται πλύση εγκεφάλου με την πεποίθηση ότι είναι κακά και άξια μόνο εκτοπισμού, τότε χάνουμε μια μάχη. Όταν οι γυναίκες και τα παιδιά μας, βιάζονται και κακοποιούνται, ενώ η κατάσταση παραμένει σιωπηλή, τότε χάνουμε μια μάχη.

Και όταν τελικά θα γίνουμε τόσο ηττημένοι ακόμη και για να αναπαραχθούμε, ενώ πληρώνουμε αυτούς που μας οδηγούν σε δημογραφικό βάλτο, τότε δεν έχουμε χάσει μόνο μια μάχη, είμαστε στη μέση του να χάσουμε έναν πόλεμο, την πατρίδα μας και τον πολιτισμό μας. Βαδίζουμε γρήγορα το δρόμο προς την εξαφάνισή μας.

Μας έχουν προδώσει. Ο Τόνι Μπλερ και το Εργατικό Κόμμα έχει διαπράξει προδοσία. Ο βρετανικός λαός ποτέ δεν ρωτήθηκε αν ήθελε οι μουσουλμάνοι μετανάστες να αποικίσουν τη Βρετανία σε τέτοιους μεγάλους αριθμούς που αποτελεί εισβολή. Αν είχαν κληθεί θα είχαν απαντήσει με ένα ηχηρό Όχι!

Παρά το γεγονός ότι οι δικηγόροι μπορούν να εξηγήσουν την ακριβή έννοια της λέξης "προδοσία", όλοι οι άλλοι καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά, συμπεριλαμβανομένου του Τόνι Μπλερ, ο οποίος καταλαβαίνουμε γιατί ακύρωσε το νόμο περί προδοσίας. Η κυβέρνηση των Εργατικών εξελέγη για να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του βρετανικού λαού και όχι εκείνων από το Mirpur (Μπαγκλαντές).

Δεν έχει τόση σημασία αν ο τρίτος κόσμος εισήχθη για επαναστατικό ή εκλογικό κέρδος. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι το Εργατικό Κόμμα του Τόνι Μπλερ συμμάχησε συστηματικά με τους εισαγόμενους ιδεολόγους των πιο επίμονα ιστορικά εχθρικών κατά του δυτικού κόσμου, και πήραν ενεργά το μέρος εναντίον της Βρετανίας και του βρετανικού λαού.

Αντί να υπογράψω με ένα εξαγριωμένο υβρεολόγιο για τους προδότες, θα σας αφήσω, με ένα ήσυχο αλλά βαθιά οδυνηρό απόσπασμα από τον Alex Henshaw, επικεφαλής πιλότου της Vickers Armstrong κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά τους κινδύνους, ο Henshaw επέζησε και έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα πριν πεθάνει το 2007. Είπε:

«Νιώθω ακραία συναισθηματική θλίψη για τους νέους άνδρες που ήξερα ότι έδωσαν τη ζωή τους με προθυμία για μια αιτία που όλοι πίστευαν. Και το λέω πολύ συχνά στον εαυτό μου τώρα αν αυτά τα νεαρά αγόρια κατέβαιναν τώρα και περπατούσαν μέσα από τα χωριά, μέσα από τις πόλεις και τις κωμοπόλεις και κοίταζαν γύρω τους και έβλεπαν τι συμβαίνει με μας, θα έλεγαν ότι κάπου στην πορεία κάποιοι μας πρόδωσαν".

Ναι, κ. Henshaw. Φοβάμαι ότι σας πρόδωσαν.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή