ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ (π.χ. “ΜΗΤΕΡΑ”)

πηγή : Χριστιανική Βιβλιογραφία

ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

(ὅπως π.χ τὴν “σεξιστικὴ’’ λέξη ΜΗΤΕΡΑ)

. ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Σκοτῶστε τὰ νοήματα. Ἀλλοτριῶστε τοὺς ἀνθρώπους. ΤΣΑΚΙΣΤΕ, ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Πῶς; ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ, ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ, ΕΚΦΥΛΙΖΟΝΤΑΣ, ΣΚΟΤΩΝΤΑΣ ἐν τέλει ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ. ΝΑΙ, ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

. Γι᾽αὐτὸ ἐπιστρατεύονται χίλιες δυό νεοεποχήτικες προφάσεις. Ἔτσι πρέπει νὰ ἐξαφανισθεῖ ἡ λέξη “πατέρας” καὶ “μητέρα”, “ἄνδρας” καὶ “γυναίκα”, “αὐτὸς” καὶ “αὐτή”, ὥστε νὰ προωθηθεῖ ἡ ἐπιβολὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. (βλ. σχετ. https://christianvivliografia.wordpress.com/2011/07/02/φτιάχνουν-ἄ-φυλα-παιδιά/) Κι αὐτὰ μόνον ὡς ἀρχή. Σειρά ἔχουν κι ἄλλες λέξεις. Λέξεις ποὺ σημαίνουν ἀλήθειες (βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/07/13/ἀπαγορεύονται-λέξεις-θεός/). Νὰ λοιπὸν ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ποὺ ἡ ἀντίσταση στὴν ἐργολαβία ἀντικαταστάσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ μεταφρασμένα εἶναι ἐντελῶς δικαιολογημένη. Νὰ ποὺ οἱ Πρωτομάστορες τῶν Μεταφράσεων ἔχουν μιὰ ρηχὴ ἀντίληψη γιὰ τὸ θέμα, καθὼς δὲν βλέπουν ΟΛΟ τὸ πράγμα, ἀλλὰ μόνον μιὰ πλευρά του, καθὼς δὲν θέλουν νὰ ἀντιληφθοῦν καὶ νὰ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ πὼς ἀξία δὲν ἔχει μόνον ἡ ἁπλοϊκὴ κατανόηση τῶν λέξεων τῶν λειτουργικῶν κειμένων ἀλλὰ συγχρόνως ἀξία ἔχουν καὶ οἱ ἴδιες οἱ λέξεις μὲ τὸν ΚΟΣΜΟ καὶ τὰ ΝΟΗΜΑΤΑ ποὺ φέρουν, ποὺ ἐμπερικλείουν, ποὺ ἐμπεριέχουν.

. Πρὶν ἀναδημοσιεύσει κατωτέρω ἡ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.» τὸ ἄρθρο τοῦ Μητροπ. Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ποὺ ἔδωσε τὴν ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν σχόλιο, παραθέτει ἕνα ἀποκαλυπτικότατο συναφὲς ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν τόμο «ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ» ποὺ ἐξέδωσε ὁ Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Παρασκευῆς (βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/12/09/ἐξεδόθησαν-τὰ-πρακτικὰ-τῆς-ἡμερίδο/) Τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἐλήφθη ἀπὸ τὴν Εἰσήγηση τοῦ πρωτ. Ἀθαν. Σ. Λαγουροῦ ὑπὸ τὸν τίτλο «Ναὶ ἢ ὄχι στὴν “μετάφραση” τῶν λειτουργικῶν κειμένων».

. «Mία παγκόσμια μετάλλαξη εὑρίσκεται σὲ πλήρη ἀνάπτυξη. Ἕνας διαφορετικὸς κόσμος ἀναδύεται μέσα ἀπὸ τὴν πυρακτωμένη λάβα κατευθυνομένων “ἐπαναπροσδιορισμῶν”. Δυὸ μόνον ἐνδεικτικὰ παραδείγματα δείχνουν ἀνάγλυφα τὸ μέγεθος τοῦ χαλασμοῦ.

. Tὸ πρῶτο ἀφορᾶ ad hoc στὸ θέμα μας. Ἕνας λοιπὸν λεπτὸς τρόπος, γιὰ νὰ ἐξοστρακιστεῖ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν, ἔλαβε χώρα στὴν Μεγ. Βρετανία, μὲ ἐργαλεῖο τὸ νέο Oxford dictionnary. Στὴν τελευταία ἔκδοσή του ἐξαλείφθηκαν λέξεις ὅπως: ἅγιος, ἐπίσκοπος, μοναστήρι, ψαλμός, ἁμαρτία, διάβολος, ἀλλὰ καὶ λέξεις ποὺ ἀποδίδουν τὸν πλοῦτο τοῦ φυσικοῦ κόσμου. (βλ. ἱστοσελ. τῆς Daily Telegraph)

. Αὐτὸ εἶναι τὸ ὁλοκληρωτικὸ σχέδιο τῆς ἐκ θεμελίων ἀλλαγῆς τοῦ κόσμου μέσῳ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς γλώσσης καὶ τῆς σκέψεως. Ἡ γλῶσσα ἐκκαθαρίζεται ἀπὸ λέξεις ποὺ θυμίζουν Θεό, Ἐκκλησία, παράδοση, φυσικὸ περιβάλλον.

. Ἰδοὺ καὶ τὸ δεύτερο. «Παλαιότερα, ἡ ἰατρικὴ ἠθικὴ ἦταν σαφῶς τοποθετημένη ὑπὲρ τῆς ζωῆς, ἐνῶ σήμερα ἡ ἰατρικὴ πρακτική, μὲ αὐξανόμενο ρυθμό, ἐμπλέκεται στὴν “νόμιμη” ἀφαίρεση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἡ τάση γιὰ ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ θανάτου εἶναι ἐπιταχυνομένη. (…) Ἡ γραμμὴ ποὺ χωρίζει τὴν ζωὴ ἀπὸ τὸν θάνατο ἔχει μετατεθεῖ», ὥστε νὰ διευκολυνθοῦν οἱ πωλήσεις ὀργάνων, ἡ εὐθανασία καὶ οἱ ἐκτρώσεις. Mὲ ἔμφαση διαμορφώνεται ἕνα νέο πολιτισμικὸ κλῖμα(…) (Ἐμμ. Παναγόπουλος, ἐπ. καθ. Xειρουργικῆς, περ. «Ἡ Δρᾶσις μας», Ἀπρίλ. 2010).»

«Σεξιστικὴ ἡ λέξη “μητέρα”»!Τοῦ Μητροπολ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἱεροθέου

. Ἡ μεγάλη ροὴ πληροφοριῶν φέρνει κάθε μέρα στὰ αὐτιά μας διάφορες εἰδήσεις, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων εἶναι ἀρνητικὲς καὶ προκλητικές. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ προσπάθεια νὰ καταργηθοῦν οἱ λέξεις μητέρα, πατέρας, χάρη τῆς λεγομένης ἰσότητας τῶν φύλων. Σὲ σχετικὴ πληροφορία διαβάζουμε: «Τὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, μὲ τὴν ἀπόφαση 12267, συνιστᾶ νὰ καταπολεμηθεῖ ὡς σεξιστικὴ στερεοτυπία (!) ἡ χρήση τοῦ ὅρου “μητέρα”. Συνιστᾶται ἡ παράκαμψη τῆς χρήσης τῆς ἔννοιας αὐτῆς ὡς ἀνασταλτικῆς τῆς “ἰσότητας τῶν δύο φύλων”. Ἔτσι ἀξιολογεῖται ὁ ρόλος τῆς μητέρας ὡς παθητικὴ λειτουργία» (Χριστιανικὴ 26-5-2011).

. Μιὰ τέτοια πράξη θεωρεῖται ὡς «προοδευτική», ποὺ ταιριάζει στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο καὶ τὴν σύγχρονη κοινωνία. Ἡ πληροφορία ἐπιμένει νὰ μᾶς ἐνημερώνη. «Ἰδιαιτέρως “προοδευμένη” ἐπ᾽ αὐτοῦ παρουσιάζεται ἡ Ἑλβετία, ὅπου σύμφωνα μὲ νέα ὁδηγία περὶ τῆς ὑπηρεσιακῶς ἐνδεικνυομένης γλώσσας, ἡ χρήση τῶν ἐννοιῶν “πατέρας” καὶ “μητέρα” ἐμπίπτει στὴν κατηγορία τῶν καλουμένων “ἐννοιῶν διακρίσεων”, συνεπῶς τὰ παιδιὰ δὲν θὰ μποροῦν ἐπισήμως νὰ ἔχουν πατέρα καὶ μητέρα, ἀλλὰ “γονεϊκὰ μέρη” ἢ “Α καὶ Β γονεϊκὸ” ὡς γονεῖς. “Ἡ ὁδηγία εἶναι ὑποχρεωτική, προκειμένου περὶ ὑπηρεσιακῶν δημοσιευμάτων καὶ ἐγγράφων”, ἐξήγησε ἡ Isabel Kamber, ὑποδιευθύντρια τοῦ Γερμανικοῦ τομέα τῆς Κεντρικῆς Γλωσσικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Καγκελαρίας τῆς Ἐλβετίας!» (Ἔνθ. ἀνωτ.).

. Δὲν ξέρει κανεὶς τί νὰ πρωτοσχολιάση ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες καὶ προκλητικὲς ἐνέργειες. Ἡ Ἐφημερίδα σχολιάζει τὸ γεγονὸς μὲ δύο λέξεις: «Θοῦ Κύριε»! Παραμένει κανεὶς ἄναυδος καὶ διερωτᾶται ποῦ θὰ πάη αὐτὴ ἡ κοινωνία!

. Δυστυχῶς, μὲ τέτοιες ἐνέργειες σκοτώνουν τὶς πιὸ γλυκὲς λέξεις καὶ ἔννοιες, ὅπως πατέρας καὶ μητέρα, ποὺ μᾶς ἔδωσαν τὴν ζωὴ –μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ– ἔγιναν ὄργανα τοῦ ἐκπληκτικοῦ μυστηρίου, μᾶς μεγάλωσαν μὲ πόνο, θυσίες καὶ ἀγάπη, μᾶς ἔδειξαν τὰ πιὸ φιλάνθρωπα πατρικὰ καὶ μητρικὰ συναισθήματα καὶ ἐξακολούθησαν σὲ ὅλη τους τὴν ζωὴ νὰ μᾶς ἀγαποῦν πραγματικά, ἀνυστερόβουλα. Οἱ ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα.

. Ἔτσι, ὅσοι σκέπτονται ἄφιλα καὶ ἄφυλα σκοτώνουν τὶς πιὸ γλυκὲς λέξεις πατέρας καὶ μητέρα, ποὺ ὅταν τὶς θυμόμαστε συγκινούμαστε βαθειά. Ἐπὶ πλέον θέλουν νὰ αὐξήσουν στὸν ἄνθρωπο τὴν ὀρφάνια του, τὴν κοινωνική, συναισθηματικὴ καὶ πνευματική. Πρόκειται γιὰ μιὰ κοινωνική, ὑπαρξιακὴ καὶ πνευματικὴ αὐτοκτονία. Τὸ νὰ αἰσθάνεται κανεὶς ὀρφανός, μόνος, ξένος, ἐγκαταλελειμμένος ἀποτελεῖ ἀφετηρία νὰ ἀναζητήση κάπου ἀλλοῦ στήριγμα καὶ προστασία, ἀκόμη καὶ σὲ ὑλικὲς καὶ συναισθηματικὲς ἑξαρτησιογόνες οὐσίες.

. Ὅποιος σκοτώνει τὴν πατρότητα καὶ τὴν μητρότητα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν προσφέρη καὶ στὰ δικά του παιδιά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μεταδίδεται μιὰ μολυσματικὴ ἀσθένεια καὶ νὰ κατασκευάζωνται κοινωνίες ξένες καὶ τραγικές. Ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ αἰσθανθῆ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τῶν πιὸ ἀγαπημένων του προσώπων, δὲν μπορεῖ νὰ τὶς προσφέρη καὶ στοὺς ἄλλους. Οἱ ἀνάπηροι ψυχολογικὰ καὶ πνευματικὰ γίνονται ἑστίες ἀφιλίας.

. Ἡ ὀρφάνια εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα στὴν σύγχρονη κοινωνία. Εἶναι φοβερὸ νὰ σκοτώνωνται «χῶροι» στοργῆς καὶ ἀγάπης, πρόσωπα ἀγαπητά, ὅπως ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα. Ἀλλὰ ἀπὸ μιὰ κοινωνία ἀνισόρροπη τί νὰ περιμένη κανείς! Καὶ ἀπὸ σκληροὺς ἀνθρώπους ποὺ νομοθετοῦν ἀπερίσκεπτα θὰ βγῆ σκληράδα καὶ ἀπανθρωπιά, ποὺ θὰ σκοτώνουν τὴν πιὸ γλυκειὰ λέξη: «μητέρα»!

ΠΗΓΗ: περιοδ. “Ἐκκλησιαστικὴ Παρέμβαση”, Ἰούνιος 2011