Ας δούμε για λίγο τον Αντίχριστο, χωρίς τη βοήθεια του Ευαγγελίου. Διότι και η Αποκάλυψη αναγγέλλει τον Ιησού Χριστό, όπως και η υπόλοιπη Καινή Διαθήκη, όμως στην οραματική γλώσσα, στην γλώσσα του μύθου, και όχι στην γλώσσα του Λόγου, όπως είναι γραμμένα τα τέσσερα Ευαγγέλια. Πώς έχει επικρατήσει να λέγεται για το Ελληνικό πνεύμα πως ξεπήδησε από το μύθο; Την πρώτη, εικονική γλώσσα της Οικουμένης; Πώς αρεσκόμαστε να λέμε πως η εξέλιξη του πολιτισμού προχώρησε από τον μύθο στον Λόγο; Και ο Δυτικός πολιτισμός προχώρησε από τον Λόγο στην έννοια; Δηλαδή στην τεχνολογία; Η Καινή Διαθήκη με το τελευταίο της βιβλίο οδηγεί την Ανατολή, στον Λόγο. Στην αλήθεια. Διότι η Ανατολή παραμένει μέχρι σήμερα εγκλωβισμένη στην εικονική πρωτογενή γλώσσα, χωρίς να μπορεί να προχωρήσει στην ελευθερία του λόγου, στο καθ’ ομοίωσιν, στην απόκτηση της ανθρώπινης ελευθερίας, στον στοχασμό και στην επιστήμη! Η καλλιέργεια των οποίων φέρνει σε επαφή την συνείδηση με την θέληση και την προαίρεση. Παραμένει εγκλωβισμένη στο Ομαδικό πνεύμα.
Ολόκληρος ο πολιτισμός της Δύσης επιστρέφει στην πρωτογενή, αρχετυπική γλώσσα της ψυχής διότι έχασε κάθε επαφή μαζί της λόγω της έννοιας. Η Δύση έχασε την ψυχή της, παρ’ όλες τις προσπάθειες να την αντικαταστήσει με το ΕΓΩ και την τεχνολογία.
Το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν λοιπόν είναι μια γλώσσα στην οποία μπορεί να εκφραστεί ο Λόγος του Θεού. Ή είναι η ανθρώπινη ελευθερία η οποία μπορεί να αποκτήσει και την θεία καταγωγική της Ελευθερία. Πώς θα μπορούσαμε να ορίσουμε πραγματικά την ανθρώπινη ελευθερία; «Δεν μπορείς να αποφασίσεις για μένα, χωρίς εμένα». Όπως βλέπουμε έχει τους περιορισμούς της, παρότι επετεύχθη μέσα στα πλαίσια της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Δημοκρατίας. Η Ελευθερία που μας προσφέρει ο Κύριος, η πηγή της Ελευθερίας, η οποία ολοκληρώνει την δική μας, είναι απεριόριστη, χωρίς περιορισμούς και είναι άλλο κεφάλαιο. Ας δούμε πώς θα περιέγραφε την εποχή της πολιτισμικής Βαρβαρότητος, τα σημεία των καιρών ο Αριστοτέλης! Δηλαδή τον Αντάνθρωπο. Τον αντί – άνθρωπο. Την εποχή της καταστροφής όλων των αρετών. Όλων των ποιοτήτων.
Σαν την εποχή στην οποία το χρήμα θα γινόταν πράγμα! Το μόνο πραγματικό πράγμα. Η μόνη πραγματικότης, η οποία θα μπορούσε να εκφράσει την ζωή. Το Summum Bonnum.
Και αυτή η εποχή του αντανθρώπου έφτασε και είναι η δική μας. Και μπορούμε με σιγουριά να περιμένουμε και την εποχή του Αντιχρίστου. Η οποία όμως είναι άγνωστη, δεν είναι συνέχεια της δική μας. Δεν υπακούει στην λογική. Η οποία εξαρτάται φανερά από τον πάπα αλλά δεν γεννιέται από τον πάπα. Ο οποίος είναι ήδη η μήτρα του Αντιχρίστου, αλλά στην οποία λείπει ο σπόρος!
Το πνεύμα του Αντιχρίστου ήδη πλανιέται από πάνω μας σαν φάντασμα, διαθέτει ήδη τους δικούς του βρυκόλακες, όπως τον Ράμφο π.χ. ο οποίος αρνιέται την θεότητα του Κυρίου. Αλλά δεν είναι ακόμη ο σπόρος που θα μας οδηγήσει στα άσχετα, στο τέλος.
Αμέθυστος
Ας διαβάσουμε μια σύντομη και «αποκαλυπτική» παράγραφο του ψυχολόγου R. D. Laing: «Καθένας μας δρα και πειραματίζεται τον εαυτό του και τους άλλους, στην εικονικότητα (στα αρχέτυπα, δηλαδή στην μορφή του ήρωος) και στην πραγματικότητα. Η ψυχανάλυση προσθέτει σε αυτό που ονομάζεται συνήθως imagination (εικονισμός) και πραγματικότης, ένα τρίτο τρόπο εμπειρίας, ο οποίος ονομάζεται «ασυνείδητη εμπειρία» ή «φαντασία». Όσον αφορά την «φαντασία», δεν είναι δυνατόν να αποδείξουμε την ύπαρξή της στο πρόσωπο το οποίο είναι βυθισμένο σε αυτή».
Ολόκληρος ο πολιτισμός της Δύσης επιστρέφει στην πρωτογενή, αρχετυπική γλώσσα της ψυχής διότι έχασε κάθε επαφή μαζί της λόγω της έννοιας. Η Δύση έχασε την ψυχή της, παρ’ όλες τις προσπάθειες να την αντικαταστήσει με το ΕΓΩ και την τεχνολογία.
Το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν λοιπόν είναι μια γλώσσα στην οποία μπορεί να εκφραστεί ο Λόγος του Θεού. Ή είναι η ανθρώπινη ελευθερία η οποία μπορεί να αποκτήσει και την θεία καταγωγική της Ελευθερία. Πώς θα μπορούσαμε να ορίσουμε πραγματικά την ανθρώπινη ελευθερία; «Δεν μπορείς να αποφασίσεις για μένα, χωρίς εμένα». Όπως βλέπουμε έχει τους περιορισμούς της, παρότι επετεύχθη μέσα στα πλαίσια της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Δημοκρατίας. Η Ελευθερία που μας προσφέρει ο Κύριος, η πηγή της Ελευθερίας, η οποία ολοκληρώνει την δική μας, είναι απεριόριστη, χωρίς περιορισμούς και είναι άλλο κεφάλαιο. Ας δούμε πώς θα περιέγραφε την εποχή της πολιτισμικής Βαρβαρότητος, τα σημεία των καιρών ο Αριστοτέλης! Δηλαδή τον Αντάνθρωπο. Τον αντί – άνθρωπο. Την εποχή της καταστροφής όλων των αρετών. Όλων των ποιοτήτων.
Σαν την εποχή στην οποία το χρήμα θα γινόταν πράγμα! Το μόνο πραγματικό πράγμα. Η μόνη πραγματικότης, η οποία θα μπορούσε να εκφράσει την ζωή. Το Summum Bonnum.
Και αυτή η εποχή του αντανθρώπου έφτασε και είναι η δική μας. Και μπορούμε με σιγουριά να περιμένουμε και την εποχή του Αντιχρίστου. Η οποία όμως είναι άγνωστη, δεν είναι συνέχεια της δική μας. Δεν υπακούει στην λογική. Η οποία εξαρτάται φανερά από τον πάπα αλλά δεν γεννιέται από τον πάπα. Ο οποίος είναι ήδη η μήτρα του Αντιχρίστου, αλλά στην οποία λείπει ο σπόρος!
Το πνεύμα του Αντιχρίστου ήδη πλανιέται από πάνω μας σαν φάντασμα, διαθέτει ήδη τους δικούς του βρυκόλακες, όπως τον Ράμφο π.χ. ο οποίος αρνιέται την θεότητα του Κυρίου. Αλλά δεν είναι ακόμη ο σπόρος που θα μας οδηγήσει στα άσχετα, στο τέλος.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου