Μπανανία του Δ' Ράιχ η Ελλάδα

Πηγή: Επίκαιρα

του Λεωνίδα Βατικιώτη Ρεσιτάλ θράσους έδωσε ο υφυπουργός Οικονομίας του Δ' Ράιχ, Στέφαν Καπφέρερ, κατά...

την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα. «Αρχίζουμε επενδυτική επίθεση στην Ελλάδα», δήλωσε παρουσία των εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Ανάπτυξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Καλά, δεν του έχει πει κανείς ότι οι πατεράδες και οι παππούδες των σημερινών Γερμανών, αφού εξέλεξαν με συντριπτική πλειοψηφία τον Χίτλερ, επιτέθηκαν κι αυτοί στην Ελλάδα, συμμετέχοντας με αυταπάρνηση στις χιτλερικές ορδές και οδηγώντας στο θάνατο, μέσα σε τέσσερα χρόνια, περισσότερους από τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες; Δεν του έχουν πει ότι η Γερμανία, ως αρχέτυπο κράτους-μπαταξή, που δεν σέβεται τις διεθνείς υποχρεώσεις του, ακόμη δεν έχει ξοφλήσει όσα οφείλει στην Ελλάδα από εκείνη την επίθεση που μόνο σε ό,τι αφορά στις πολεμικές αποζημιώσεις ανέρχονται στα 162 δις ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι τόκοι; Η προσβολή του υφυπουργού Οικονομίας του Δ' Ράιχ πέρασε ασχολίαστη κατά ένα μέρος λόγω της έκπληξης που προκάλεσαν τα επενδυτικά σχέδια που εκτέθηκαν. Συγκεκριμένα, όπως ανακοινώθηκε, η Γερμανία σκοπεύει να επενδύσει σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με στόχο να εισάγει το παραγόμενο ρεύμα στη Γερμανία, και επίσης στους τομείς του τουρισμού, των τροφίμων, των υποδομών και της διαχείρισης απορριμμάτων. Τα καλά νέα τελειώνουν κάπου εδώ... Γιατί οι όροι που απαίτησαν οι κυρίαρχοι της Ευρώπης καθιστούν ακόμη κι αυτές τις επενδύσεις δηλητηριασμένο μήλο, πηγή δεινών και όχι ευημερίας για την ελληνική κοινωνία. «Ειδικές ζώνες» Ειδικότερα, ο Γερμανός υφυπουργός ζήτησε τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών, στις οποίες δεν θα εφαρμόζεται το εθνικό δίκαιο σε ό,τι αφορά στις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τη φορολογία αλλά ούτε και οι συνηθισμένες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Αντίθετα, θα ισχύει ένα ειδικό καθεστώς που θα έχει εκ των προτέρων συμφωνηθεί μεταξύ γερμανικής και ελληνικής κυβέρνησης, που ως δύο... ισότιμα μέρη, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, θα καθίσουν στο τραπέζι, θα συζητήσουν και θα καταλήξουν. Οι Γερμανοί επί της ουσίας ζητούν η Ελλάδα να μετατραπεί σε «μακιλαδόρας», όπως ονομάζονται οι ζώνες που δημιουργήθηκαν στην Κεντρική Αμερική και κυρίως στο Μεξικό μετά την εφαρμογή της Βορειοαμερικανικής Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA), όπου επιχειρήσεις των ΗΠΑ επένδυαν στο πλαίσιο ενός ειδικού νεοαποικιακού καθεστώτος, που ελάχιστα απείχε από συνθήκες σκλαβιάς. Ανάλογες ειδικές οικονομικές ζώνες υπάρχουν και στα παράλια της Κίνας προς όφελος των δυτικών πολυεθνικών. Το αίτημα των Γερμανών –που θα συζητηθεί επίσημα και ενδεχομένως θα συμφωνηθεί κατά την επίσκεψη στην Αθήνα του Γερμανού υπουργού Οικονομίας, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος θα συνοδεύεται ακόμη από εκατό επιχειρηματίες– ελάχιστα έχει να προσφέρει στην Ελλάδα. Οι μόνοι ωφελημένοι από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι οι Γερμανοί. Αρχικά, σε ό,τι αφορά στο επιχείρημα της αποφυγής της γραφειοκρατίας, το επίμαχο θέμα εδώ δεν είναι οι πράγματι χρονοβόρες διαδικασίες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Το «αγκάθι» βρίσκεται στις περιβαλλοντικές προδιαγραφές ή στους αυστηρούς όρους που θέτουν, για παράδειγμα, οι αρχαιολογικές υπηρεσίες. Αυτές τις δεσμεύσεις είναι που θέλουν να προσπεράσουν οι Γερμανοί επιχειρηματίες, τις οποίες, ωστόσο, τηρούν στο ακέραιο όταν είναι στη χώρα τους... Η... πικρή αλήθεια Οι πιο σοβαρές επιπτώσεις, όμως, θα επέλθουν στο επίπεδο των δημόσιων εσόδων και της κοινωνικής ωφέλειας. Ειδικότερα, το αίτημά τους για ειδικό φορολογικό καθεστώς υπονοεί ευθέως ότι θέλουν να πληρώνουν χαμηλότερο φόρο στο Ελληνικό Δημόσιο απ’ ό,τι πληρώνουν οι υπόλοιπες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας – ελληνικές και ξένες. Έτσι, όμως, αποκαλύπτεται η υποκρισία τους. Γιατί αποδεικνύεται πως δηλώσεις όπως αυτή του Στέφαν Καπφέρερ στο Βήμα της Κυριακής, στο πλαίσιο συνέντευξής του, «η ουσιαστική πρόθεση των γερμανικών εταιρειών να επενδύσουν στην Ελλάδα συνιστά μια σημαντική συνεισφορά για να αντιστραφεί η τρέχουσα οικονομική αρνητική τάση και να βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας», αποτελούν πομφόλυγες και ανέξοδες μεγαλοστομίες. Αν ήθελαν οι Γερμανοί να συμβάλουν στην ανόρθωση των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας, θα πλήρωναν το φόρο που αντιστοιχεί και δεν θα ζητούσαν εξαιρέσεις. Άλλωστε, είναι τόσο χαμηλός αυτός ο φόρος συγκρινόμενος με ό,τι ισχύει στην υπόλοιπη ΕΕ, που το αίτημά τους είναι αδικαιολόγητο και προκλητικό. Απορρέει αποκλειστικά και μόνο από τη θέση ηγεμονικής ισχύος που απολαμβάνουν στην ΕΕ, συντρίβοντας τα άλλα ασθενέστερα κράτη-μέλη. Ενδεικτικά, με βάση πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Taxation trends in the European Union, Main results, 2010 edition), ο μέσος φόρος κεφαλαίου στην Ελλάδα το 2006 ανερχόταν στο 15,8%, όταν στη Γερμανία ήταν 23,4%, στην ΕΕ ήταν 25,4% και στην Ευρωζώνη 26,9%... Αν ζητούν να πληρώσουν ακόμη λιγότερα κι απ’ αυτά, τότε από πού θα προκύψουν νέοι πόροι για τα κρατικά ταμεία; Από τον αυξημένο ΦΠΑ στο σουβλάκι; Αρνητικά θα λειτουργήσουν οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που θέλει να επιβάλει το Δ' Ράιχ και στο επίπεδο των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ήδη, να τονίσουμε, η επιβολή του Μνημονίου έχει οδηγήσει τις εργασιακές σχέσεις σε επίπεδα ελαστικότητας που δεν έχουν προηγούμενο και τους μισθούς στο ναδίρ. Έκθεση του Σώματος Επιθεω ρητών Εργασίας, που δημοσιεύτηκε πριν από μία εβδομάδα, υπογραμμίζει τη σαρωτική επέκταση της ελαστικής, μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης σε βάρος της μόνιμης εργασίας, ενώ έκθεση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, Eurostat, με ημερομηνία 16 Μαρτίου 2011, τόνιζε πως, το τελευταίο τρίμηνο του 2010, το αρνητικό ρεκόρ στη γενική αύξηση του ωριαίου κόστους εργασίας σε επίπεδο Ευρωζώνης κατά 1,6% το κρατούσε η Ελλάδα, όπου το κόστος μειώθηκε κατά 6,5%! Οι Γερμανοί θέλουν οι μισθοί να μειωθούν ακόμη περισσότερο! Οι θέσεις εργασίας, όμως, που θα δημιουργηθούν θα είναι κακοπληρωμένες και ευκαιριακές, θα οξύνουν και δεν θα επιλύουν το κοινωνικό ζήτημα που προκάλεσε η προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΔΝΤ - ΕΕ και τα εξοντωτικά προγράμματα λιτότητας που επιβλήθηκαν. Χρηματοδότηση των επενδύσεων Ερωτήματα επίσης εγείρουν και οι συζητήσεις για τη χρηματοδότηση των γερμανικών επενδύσεων, καθώς εξετάζεται η άντληση πόρων από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Έτσι, όμως, φαίνεται πως οι Γερμανοί θα κάνουν... κηδεία με ξένα κόλλυβα. Αν πρόκειται να αφαιμάξουν τα κοινοτικά ταμεία, οικειοποιούμενοι πόρους που ανήκουν στις ελληνικές επιχειρήσεις, τότε ποιο θα είναι το όφελος; Πόσα θα είναι τα χρήματα που θα εισρεύσουν από τις επενδύσεις και ποια θα είναι τα άμεσα οικονομικά οφέλη; Κατόπιν όλων αυτών, το ερώτημα που προκύπτει σχετίζεται με το ποια θα είναι το πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα από τα συγκεκριμένα μεγαλεπήβολα πλάνα, τα οποία οφείλει να έχει κάθε ξένη επένδυση για να μπορεί να χαρακτηριστεί αμοιβαία επωφελής τόσο, δηλαδή, για τον επενδυτή όσο και για τη χώρα υποδοχής. Το συγκεκριμένο σχέδιο, αντίθετα, όπως όλα δείχνουν, θα καταδικάσει την Ελλάδα να γίνει η... Μπανανία της Γερμανίας και της Ευρώπης, μια «πίσω αυλή», ένα παλιομοδίτικο –ούτε καν μεταμοντέρνο– προτεκτοράτο. Τέλος, ακόμη και η συζήτηση αυτών των σχεδίων δείχνει πόσο υποκριτική είναι η φιλολογία για τη φορολογική εναρμόνιση και την απομόνωση, ακόμη και την τιμωρία, όσων χωρών εντός της ΕΕ ενθαρρύνουν το φορολογικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό ντάμπινγκ. Κουβέντα να γίνεται... Η πραγματικότητα είναι πως η ίδια η Γερμανία, με την ανοχή της ΕΕ, δυναμιτίζει τις παραδόσεις και τα θεμέλια του ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας, δημιουργώντας στο εσωτερικό της Ευρώπης ζώνες τριτοκοσμικής υπερεκμετάλλευσης.  Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 01/09/2011