Πηγή: Ἀναβάσεις
«Αιωνία η μνήμη» σημαίνει: αιώνια να υπάρχει η μνήμη για σένα. Άκουσα μια φορά πως κάποιος στον επικήδειο λόγο επάνω από το νεκρό φώναξε: « αιωνία η μνήμη σου στη γη!». Παραξενεύτηκα σε μια τόσο λανθασμένη ερμηνεία της πίστης μας. Μα μπορεί κάτι να είναι αιώνιο στη γη, όπου όλα περνούν βιαστικά σαν προσκεκλημένοι σε γάμο; Όντως, δεν ευχόμαστε στον νεκρό εντελώς μηδαμινό πλούτο, όταν του ευχόμαστε να τον μνημονεύουν σ’ αυτόν τον κόσμο, ο οποίος και ο ίδιος πλησιάζει στο τέλος του.
Αλλά ας πούμε πως το όνομα κάποιου μνημονεύεται στη γη έως το τέλος του χρόνου-τι κερδίζει αυτός απ’ αυτό, εάν η μνήμη του στα ουράνια έχει ξεχαστεί; Το σωστό είναι να επιθυμούμε το όνομα του νεκρού να μνημονεύεται αιώνια στην αιωνιότητα, στην αιώνια ζωή και στη βασιλεία του Θεού. Τούτο είναι και το νόημα των λέξεων « αιωνία σου η μνήμη».
Μια φορά οι μαθητές του Χριστού καυχήθηκαν λέγοντας: « Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου». Και ο Χριστός τους απάντησε να μην χαίρονται γι’ αυτό αλλά: « χαίρεται δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς», δηλ. να χαίρονται επειδή τα ονόματα τους είναι γνωστά και τα θυμούνται και τα μνημονεύουν στη βασιλεία του Θεού.
Στην Αγ. Γραφή συχνά λέγεται πως τα ονόματα των δικαίων θα είναι γραμμένα στο βιβλίο των ζωντανών, ενώ τα ονόματα των αμαρτωλών θα σβησθούν και θα ξεχαστούν. Από την ιστορία περί του πλουσίου και του Λαζάρου βλέπουμε ότι ο Κύριος λέει το όνομα του Λαζάρου, αλλά αποσιωπά το όνομα του άδικου πλουσίου.
Ο Λάζαρος σημαίνει ότι μπήκε στη βασιλεία του Θεού και έλαβε την αιώνια ζωή και την αιώνια μνήμη, ενώ ο αμαρτωλός πλούσιος έχασε και τη βασιλεία και τη ζωή και το όνομα. Στη Αγ. Γραφή πολλές φορές το όνομα ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Στην Αποκάλυψη γράφεται: « Και εν εκείνη τη ημέρα εγένετο σεισμός μέγας…. και επεκτάνθησαν εν τω σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά».
Υπό τον σεισμό της γης πρέπει να καταλάβουμε μεγάλους πειρασμούς, στους οποίους οι επτά χιλιάδες ανθρώπων υπέκυψαν, αποστάτησαν από τον Χριστό και έχασαν τις ψυχές τους. Τούτο σημαίνει ότι δεν καταστράφηκαν μόνο τα σώματα τους- αυτό είναι ελάχιστης σημασίας- αλλά οι ψυχές και τα ονόματα εκμηδενίστηκαν και σβήστηκαν από το βιβλίο των ζωντανών.
Όποιος επιθυμεί αθάνατη μνήμη στην αιωνιότητα, επιθυμεί ευαγγελικό πράγμα. Εάν κάποιος επιθυμεί αθάνατο όνομα στη γη, θέλει ματαιόδοξο πράγμα. Να ξέρεις ότι πολλοί οι οποίοι αθόρυβα και χωρίς να τους προσέξουν πέρασαν αυτή τη ζωή, απέκτησαν αθάνατο όνομα σ’ εκείνο τον κόσμο.
Να σκέπτεσαι περί αυτού και ο Θεός θα σου αποκαλύψει ακόμα πολλά. Και όταν ακούσεις για το δικό μου θάνατο, πες στην προσευχή σου: « αιωνία του η μνήμη»!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς agiabarbarapatras.blogspot.com
Τι σημαίνει η φράση «αιωνία η μνήμη»
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς«Αιωνία η μνήμη» σημαίνει: αιώνια να υπάρχει η μνήμη για σένα. Άκουσα μια φορά πως κάποιος στον επικήδειο λόγο επάνω από το νεκρό φώναξε: « αιωνία η μνήμη σου στη γη!». Παραξενεύτηκα σε μια τόσο λανθασμένη ερμηνεία της πίστης μας. Μα μπορεί κάτι να είναι αιώνιο στη γη, όπου όλα περνούν βιαστικά σαν προσκεκλημένοι σε γάμο; Όντως, δεν ευχόμαστε στον νεκρό εντελώς μηδαμινό πλούτο, όταν του ευχόμαστε να τον μνημονεύουν σ’ αυτόν τον κόσμο, ο οποίος και ο ίδιος πλησιάζει στο τέλος του.Αλλά ας πούμε πως το όνομα κάποιου μνημονεύεται στη γη έως το τέλος του χρόνου-τι κερδίζει αυτός απ’ αυτό, εάν η μνήμη του στα ουράνια έχει ξεχαστεί; Το σωστό είναι να επιθυμούμε το όνομα του νεκρού να μνημονεύεται αιώνια στην αιωνιότητα, στην αιώνια ζωή και στη βασιλεία του Θεού. Τούτο είναι και το νόημα των λέξεων « αιωνία σου η μνήμη».
Μια φορά οι μαθητές του Χριστού καυχήθηκαν λέγοντας: « Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου». Και ο Χριστός τους απάντησε να μην χαίρονται γι’ αυτό αλλά: « χαίρεται δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς», δηλ. να χαίρονται επειδή τα ονόματα τους είναι γνωστά και τα θυμούνται και τα μνημονεύουν στη βασιλεία του Θεού.
Στην Αγ. Γραφή συχνά λέγεται πως τα ονόματα των δικαίων θα είναι γραμμένα στο βιβλίο των ζωντανών, ενώ τα ονόματα των αμαρτωλών θα σβησθούν και θα ξεχαστούν. Από την ιστορία περί του πλουσίου και του Λαζάρου βλέπουμε ότι ο Κύριος λέει το όνομα του Λαζάρου, αλλά αποσιωπά το όνομα του άδικου πλουσίου.
Ο Λάζαρος σημαίνει ότι μπήκε στη βασιλεία του Θεού και έλαβε την αιώνια ζωή και την αιώνια μνήμη, ενώ ο αμαρτωλός πλούσιος έχασε και τη βασιλεία και τη ζωή και το όνομα. Στη Αγ. Γραφή πολλές φορές το όνομα ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Στην Αποκάλυψη γράφεται: « Και εν εκείνη τη ημέρα εγένετο σεισμός μέγας…. και επεκτάνθησαν εν τω σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά».
Υπό τον σεισμό της γης πρέπει να καταλάβουμε μεγάλους πειρασμούς, στους οποίους οι επτά χιλιάδες ανθρώπων υπέκυψαν, αποστάτησαν από τον Χριστό και έχασαν τις ψυχές τους. Τούτο σημαίνει ότι δεν καταστράφηκαν μόνο τα σώματα τους- αυτό είναι ελάχιστης σημασίας- αλλά οι ψυχές και τα ονόματα εκμηδενίστηκαν και σβήστηκαν από το βιβλίο των ζωντανών.
Όποιος επιθυμεί αθάνατη μνήμη στην αιωνιότητα, επιθυμεί ευαγγελικό πράγμα. Εάν κάποιος επιθυμεί αθάνατο όνομα στη γη, θέλει ματαιόδοξο πράγμα. Να ξέρεις ότι πολλοί οι οποίοι αθόρυβα και χωρίς να τους προσέξουν πέρασαν αυτή τη ζωή, απέκτησαν αθάνατο όνομα σ’ εκείνο τον κόσμο.
Να σκέπτεσαι περί αυτού και ο Θεός θα σου αποκαλύψει ακόμα πολλά. Και όταν ακούσεις για το δικό μου θάνατο, πες στην προσευχή σου: « αιωνία του η μνήμη»!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς agiabarbarapatras.blogspot.com
πολύ καλό, ευχαριστούμε
ΑπάντησηΔιαγραφή