Ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου καί ἡ σημερινή κρίση

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Ἐπιστήμων

Τήν Κυριακή τῶν Βαίων τοῦ 1826 οἴ Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι τοῦ Μεσολογγίου ἀπετόλμησαν τήν θρυλική Ἔξοδο καί πέρασαν στήν αἰωνιότητα. Μέ πίστη στόν Θεό, μέ τόν Ὀρθόδοξο κλῆρο ἐπικεφαλῆς, μέ σώφρονα πατριωτισμό, μέ αὐτοθυσία καί μέ στρατηγική σκέψη οἴ ἔγκλειστοι ἀποφάσισαν νά σπάσουν τόν κλοιό τῶν Τουρκοαιγυπτίων καί νά ἀποδείξουν ὅτι εἶναι συνεχιστές τῶν μεγάλων ΟΧΙ τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Τό Μεσολόγγι ἦταν ὁ φράχτης πού γκρέμισε τήν ἀλαζονεία τοῦ Ἰμπραήμ καί τοῦ Κιουταχῆ...

Ἦταν ἡ ἑστία τοῦ παγκοσμίου θαυμασμοῦ καί μία ἀπό τίς ἐνδοξότερες σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Οἴ πολιορκημένοι ἄντεξαν τόν πόλεμο καί τήν πείνα σέ σημεῖο πού ὁ Διονύσιος Σολωμός νά διαπιστώνει: «Δέν τούς βαραίνει ὁ πόλεμος, μά ἔγινε πνοή τους». Τούς χτυποῦσαν ἀλύπητα ἐπί μῆνες «Ἀραπιᾶς ἄτι, Γάλλου νοῦς, βόλι Τουρκιᾶς, τόπι Ἄγγλου», ἀλλά δέν παραδόθηκαν. Σέ κάθε πρόταση γιά παράδοση ἀπαντοῦσαν μέ τό ἀγέρωχο ΟΧΙ τῆς Ἑλληνικῆς Διάρκειας.

Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου μετέλαβαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀπό τό χέρι τοῦ μετέπειτα Ἐθνομάρτυρος Ἐπισκόπου Ρωγῶν Ἰωσήφ. Ὁ Θεσσαλός Ἱεράρχης μαζί μέ τόν Κοζανίτη Κασομούλη συνέταξαν τό σχέδιο τῆς Ἐξόδου ἀρχίζοντας μέ τή φράση: Εἰς τό ὄνομα τῆς...

Ἁγίας, Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Ἀπό τότε ὅλα τά Συντάγματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἔχουν αὐτό τό προοίμιο. Γιά νά θυμίζουν σέ κάθε Ἕλληνα πολίτη καί σέ κάθε ξένο πού κατοικεῖ στή χώρα μας ὅτι αὐτόν τόν τόπο τόν ἐλευθέρωσαν ἀγωνιστές μέ ἑλληνορθόδοξο φρόνημα καί ὄχι πολυπολιτισμικοί κουλτουριάρηδες. Σουλιῶτες, Μεσολογγίτες, Φιλέλληνες καί ὅλοι οἴ ἄλλοι κατέδειξαν γιά μία ἀκόμη φορᾶ ὅτι στήν ἑλληνική ἱστορία ἡ φρουρά δέν παραδίδεται. Ἤ διαφεύγει ἡρωικά ἤ πεθαίνει μέ τό σπαθί στό χέρι. Ὅλα αὐτά ὀφείλονται στά ἰδανικά καί στίς πνευματικές ἀξίες τῶν Μεσολογγιτῶν καί ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν τῆς περιόδου ἐκείνης. Εἶχαν γαλουχηθεῖ μέ τά νάματα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μέ τή ἀκλόνητη πίστη στή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί εἶχαν τή δύναμη νά βάζουν τό ἐμεῖς πάνω ἀπό τό ἐγώ. Δυστυχῶς αὐτά τά ἰδανικά λείπουν στίς ἡμέρες μας. Ἔτσι κατρακυλᾶμε συνεχῶς σέ ἕνα κατήφορο ὑλισμοῦ καί εὐδαιμονισμοῦ καί ζοῦμε μία πολύπλευρη κρίση.

Κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ἡ κοινωνία μᾶς ἀφέθηκε ἤ καθοδηγήθηκε νά ξεχάσει τόν ἀγώνα καί τήν πίστη τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων καί ἔπεσε στήν παγίδα τοῦ ἄκρατου καταναλωτισμοῦ, τοῦ ὑπερδανεισμοῦ, τοῦ ὠφελιμισμοῦ καί τοῦ ὠχαδελφισμοῦ. Ἡ τηλεόραση καί τό σχολεῖο ἄφησαν στό περιθώριο τούς ἥρωες τῶν εἰρηνικῶν καί πολεμικῶν περιόδων καί πρόβαλαν συστηματικά τόν τυχοδιωκτισμό, τήν ὑπονόμευση τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος, τόν χλευασμό τοῦ ἐθνικοῦ συναισθήματος καί ροκάνισαν τίς παραδοσιακές ἀξίες σάν δῆθεν ξεπερασμένες. Διαβάζοντας σήμερα γιά τό ἦθος καί τό πνεῦμα τῶν πολιορκημένων καί πολύ ὁρκισμένων τοῦ Μεσολογγίου τά παιδιά μας ἴσως ἀναρωτηθοῦν: Τί σχέση ἔχουν αὐτά τά ρομαντικά καί τά ἰδεαλιστικά μέ τήν πεζή πραγματικότητα ποῦ θά συναντήσουν στή ζωή τους; Κι ὅμως πιστεύω ὅτι παράλληλα μέ τόν ρεαλισμό καί τό προσγειωμένο μυαλό, πού πρέπει νά ἔχουν μπροστά στήν καθημερινότητα, καλό θά ἦταν νά παίρνουν καί ὁρισμένα διδάγματα ἤθους καί ἀρετῆς ἀπό τήν Ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου. Γιά νά μήν γίνει ἡ ζωή μᾶς κόλαση ἀτομοκεντρισμού καί ἐγωισμοῦ καί γιά νά μήν καταλήξουμε νά τρωγόμαστε μεταξύ μας κατά τό παλιό λατινικό ρητό «Ηomo hominis lupus» (ὁ ἄνθρωπος φέρεται σάν λύκος ἀπέναντι στούς ἄλλους ἀνθρώπους).

Μία ἔξοδο ἀναζητοῦμε καί σήμερα. Ἔξοδο ἀπό τήν κρίση τῶν ὑλιστικῶν συμφερόντων καί εἴσοδο σέ μία κοινωνία ἀρχῶν καί ἀξιῶν. Καλή Ἀνάσταση!

Ἀκτίνες

πηγή : Ρωμαίϊκο Οδοιπορικό