Και μόνο η κλιμάκωση των πιέσεων στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών επαρκεί για να καταδείξει ότι αυτό που παρουσιάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως οικονομικό κυβερνητικό πρόγραμμα, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα κακέκτυπο της συνταγής της δεκαετίας του 1980 που έβαλε την Ελλάδα στον δρόμο που κατέληγε στο σημερινό αδιέξοδο.Τα μισά τουλάχιστον από όσα εξαγγέλθηκαν επαρκούν από μόνα τους για να δημιουργήσουν τέτοιο ασφυκτικό κλίμα στην οικονομία αμέσως μετά την ανακοίνωσή τους – δεν θα χρειαστεί καν, και μόνο η είδηση της επικράτησής του στις εκλογές θα έχει άμεσες και πιθανότατα μη αναστρέψιμες συνέπειες – ώστε η εφαρμογή του ανάγεται απλά στη σφαίρα της ουτοπίας.
Σε γενικές γραμμές, τα μέτρα που θα παρθούν, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανέφερε:
-Θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο με ένα εθνικό σχέδιο ανόρθωσης (φυσικά δεν αναφέρει τι ακριβώς προτίθεται να κάνει αν το διεθνές περιβάλλον αδιαφορήσει για την εξαγγελία του, δεδομένων όσων ακολουθούν).-Θα πρέπει το ύψος εξυπηρέτησης του χρέους να συνδεθεί με το ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ (στο μεταξύ οι τόκοι να τρέχουν;).
-Θα ζητήσουμε αναστολή πληρωμών των τόκων μέχρι να δημιουργηθούν σταθερές συνθήκες (θα το δεχτούν… τρέχοντας).
-Θα επανεξετάσουμε από μηδενική βάση τη σχέση κράτους – εφοπλιστών (πρόκειται για μνημειώδη βλακεία και λαϊκισμό, απλά θα μείνει στην Ιστορία ως ο ηγέτης που κατόρθωσε ώστε 4.500 ελληνόκτητα πλοία να μην έχουν ούτε ελληνική σημαία, ούτε έδρα στον Πειραιά).
-Πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων (και μόνο αυτό αρκεί για να του πουν στο εξωτερικό «πάρε το κουβαδάκι σου και παίξει παραπέρα»).
-Άμεση υλοποίηση πλήρους και καθολικού περιουσιολογίου (συμπεριλαμβάνει και όσα έχουν αποκτηθεί στο εξωτερικό, αφού θέλει να τα συνυπολογίζει στη φορολογία, ασχέτως του αν έχουν αποκτηθεί εκτός Ελλάδας και φορολογηθεί εκεί!!!).
-Δήμευση περιουσίας για όσους δηλώνουν ψευδώς τα περιουσιακά τους στοιχεία.
-Εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και ολική η μερική διαγραφή των υποχρεώσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών (ισχύουν τα ανωτέρω… για το κουβαδάκι).
-Αναίρεση της απόφασης για άρση της μετενέργειας (κάμποσες χιλιάδες επιχειρήσεις θα έβαζαν την επόμενη κυριολεκτικά ημέρα λουκέτο).
-Θα σχηματίσουμε ένα μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο.
-Θα αξιοποιήσουμε τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.
-Θα βάλουμε τέλος στα «golden boys».
-Το επίδομα ανεργίας θα χορηγείται για διπλάσιο χρόνο από το σημερινό (άρα, λεφτά υπάρχουν).
-Θα καταργήσουμε τα χαράτσια, πρώτα για τους ανέργους.
-Θα αυξήσουμε τα έσοδα κατά 4% από τους έχοντες σε ορίζοντα 4ετίας.
-Σταδιακή μείωση ΦΠΑ και ελαχιστοποίησή του στα τρόφιμα.
-Άμεση μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και τον τουρισμό.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ήταν κυριολεκτικά ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ, καθώς τις τελευταίες ημέρες είχε δημιουργηθεί αισιοδοξία ότι η διαδικασία συζήτησης στο εσωτερικό του κόμματος θα οδηγούσε σε μερικό τουλάχιστον εξορθολογισμό των θέσεων, ώστε να είναι τουλάχιστον μαχητά τα επιχειρήματα, να μην τα απορρίπτει ο άλλος πριν καν τα συζητήσει. Δυστυχώς, η διάψευση ήταν παταγώδης.
Πέραν του λαϊκισμού που διαπνέει τις συγκεκριμένες εξαγγελίες, αφού χαϊδεύει τα αυτιά της νέα εκλογικής του πελατείας, των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι όσα έζησαν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 παρήλθαν ανεπιστρεπτί και απλώς οι άνθρωποι προσπαθούν να αγκιστρωθούν σε αυτόν που τους υπόσχεται προστασία.
Ωστόσο, το μόνο βέβαιο είναι ότι τυχόν απόπειρα εφαρμογής τέτοιων μέτρων θα προκαλέσει τέτοιο οικονομικό πατατράκ που δεν θα έχει καταγραφεί ξανά στην παγκόσμια οικονομική Ιστορία. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι τη δεκαετία του 1980 υπήρχε η Σοβιετική Ένωση με τη στρατιωτική ισχύ και το εναλλακτικό οικονομικό σύστημα, το οποίο όμως κατέρρευσε παταγωδώς, η δε παγκοσμιοποίηση σου υπόσχεται τρομακτικό κόστος όταν ξεφύγεις από κάποια πλαίσια που ορίζονται και ισχύουν απαρέγκλιτα για όλες τις χώρες του κόσμου.
Αντί να επιλέξει τη διεξαγωγή της μάχης στο εσωτερικό του διεθνούς οικονομικού συστήματος ώστε να μπορέσει η χώρα να αποσπάσει ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής, αλλά και νέα διαγραφή χρεών, επιλέγεται η εθελουσία έξοδος και όσα λέγονται περί προτεραιότητας παραμονής στην Ευρωζώνη, είναι προσχηματικά, αφού αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν αντιλαμβάνονται πως με αυτούς τους όρους δεν θα βρεθεί ούτε μία χώρα που να υποστηρίξει τα δίκαια αιτήματα της Ελλάδας.
Κοινώς, θα χάσουμε και την ευνοϊκή για την υιοθέτηση αλλαγών συγκυρία, ενώ όσοι εκτός δημοσίου τομέα αφελείς θεωρούν ότι «θα τη βγάλουμε καθαρή», θα συνειδητοποιήσουν τη σημασία των εξαγγελιών όταν μείνουν και αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες στον δρόμο αφού οι επιχειρήσεις είναι αδύνατο να επιβιώσουν με τέτοιους όρους.
Αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τέτοια γλώσσα, διότι το να στρογγυλεύεις τα πράγματα δεν εξυπηρετεί τελικά σε τίποτε και έχουμε καταλήξει στην Ελλάδα ο κάθε επίδοξος «σωτήρας» να έχει φτιάξει τη δική του εικονική πραγματικότητα παρασέρνοντας τη χώρα στην καταστροφή. Το πρόγραμμα δεν θα ήταν καν άξιο αναφοράς εάν επρόκειτο για ένα περιθωριακό κόμμα στις παρυφές του πολιτικού φάσματος. Κόμμα όμως εξουσίας με τέτοιες θέσεις ισοδυναμεί με προδιαγεγραμμένη καταστροφή. πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου