Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Χρ. Γιανναράς: «Η καταστροφή ως ευκαιρία»

Την Παρασκευή 18 Μαΐου του 2012 έγινε στο βιλιοπωλείο IANOS η παρουσιάση του νέου «επιφυλλιδογραφικού» βιβλίου του κ. Χρήστου Γιανναρά «Η καταστροφή ως ευκαιρία».
[Για να κυριολεκτεί ρεαλιστικά ο τίτλος του βιβλίου, προϋποτίθεται να σταθεί ο αναγνώστης στις προτάσεις του. Να τις καταλάβει σωστά, να τις αξιολογήσει αμερόληπτα. Είναι συγκεκριμένες και στοχεύουν στο ανέφικτα ποθούμενο: Να ξαναυπάρξει Ελλάδα, που να τη χρειάζονται οι κοινωνίες των εθνών και να τη σέβονται. Να επανιδρυθεί το κράτος ξαναχτίζοντας εξ υπαρχής την ελληνική του ταυτότητα. Όχι με ιδεολογήματα ελληνικότητας, αλλά με προτεραιότητα των ελληνικών αναγκών: γλώσσα, ιστορική συνείδηση, κατά κεφαλήν καλλιέργεια, δημιουργική φαντασία, σέβας του ιερού. Ένας τέτοιος στόχος, με συνέπεια στην πολιτική του επιδίωξη, θα ήταν η μεταποίηση της δεδομένης σήμερα καταστροφής σε ευκαιρία. Δηλαδή σε πρόταση για ποιότητα ζωής μέσα σε πολιτιστικό «παράδειγμα» που ολοφάνερα πια καταρρέει.]



πηγή : Αντίφωνο

ΣΧΟΛΙΟ : Ο ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ! Είναι τόσο βαρετός πλέον. Άς ξεκινήσει ο ίδιος νά στήνει ένα Ελληνικό μυαλό. Καί όμως ο προφήτης τής ελευθερίας είναι κάλπικος. Θέλει μιά Ελλάδα "που να τη χρειάζονται οι κοινωνίες των εθνών και να τη σέβονται". Ποτέ δέν έγινε στήν ιστορία σεβαστή η αλήθεια. "σέβας του ιερού", ο άνθρωπος πού υβρίζει τήν Θεοτόκο, τό Άγιον Όρος, τόν Ησυχασμό, πού μισεί τόν Άγιο Νικόδημο τόν Αγιορείτη, ο μεγαλύτερος εισαγωγέας Δυτικών ιδεών, ο πιό κοσμικός Έλληνας, συνεχίζει νά κάνει τό δάσκαλο Ελληνικότητος, καί συνεχίζει νά βρίσκει ανόητους πού νομίζουν ότι τόν καταλαβαίνουν.
Αμέθυστος

1 σχόλιο:

  1. Αφ'ης στιγμής έχουμε αναλωθή 'σε μία ''προσωπικότητα'' και ενασχοληθή με μία ''προσωπικότητα'' που πασχίζει και αγωνιά να αυτοεπιβεβαιωθή,να αναγνωρισθή,να επιδοκιμασθή,να καθιερωθή,να επιβραβευθή,να επικροτηθή και να δ ο ξ α σ θ ή πάση θυσία και,ακόμη,δε,παντί μέσω και τρόπω(βλ.''Νάρκισσος''/''νάρκισσος'' και ''ναρκισσισμός'' και ''ναρκισσεύομαι'' εδώ),περί τ ί ν ο ς/Τ ί ν ο ς Χριστού και περί τ ί ν ο ς/Τ ί ν ο ς Κυρίου αποθρασυνόμεθα συνεχώς να κράζουμε και να φωνασκούμε χάσκακες και χάσκοντες,ε μ ε ί ς;Το ''πρόσωπο'' αποδεικνύεται,εν τέλει,μία από τις πομφόλυγες,μία 'μικρογραφία καθώς και ένας θεμελιακός λίθος,μία λυδία λίθος της νεωτερικότητας,του νεωτερικού δυτικού και δυτικογενούς πνεύματος-φρονήματος,του πνεύματος και του φρονήματος αυτού,πνεύματος και φρονήματος όσο και ρεύματος αντιχρίστων και μισοχρίστων,αντιχρίστων και μισοχρίστων δυνάμεων και οπαδών εξ ολοκλήρου και 'σε απόλυτο,κυριαρχικό,επικυριαρχικό σημείο και βαθμό.

    Με κάθε ειλικρίνεια και προς όλες τις κατευθύνσεις...αλλά...ΠΛΗΤΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΛΗΤΤΟΜΕΘΑ Α Ι Ω Ν Ε Σ ΚΑΙ Α Ι Ω Ν Ε Σ ΤΩΡΑ ΑΠΟ Μ Ε Τ Α Π Ρ Α Τ Ε Σ ΚΑΙ...''Φ Ω Τ Α Δ Ι Σ Τ Ε Σ''-''Μ Ε Τ Α Κ Ε Ν Ω Τ Ε Σ''(sic!)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή