Πηγή: http://aienaristeyein.com/
Για πολλά χρόνια και κυρίως το βασικό μας μέλημα ήταν και συνεχίζει να είναι το εγώ.
Να βολευτω, να επιδοτηθω, να περνάω εγώ καλά, να έχω πιο πολλά, εγώ να ξεχωρίζω, εγώ, εγώ, εγώ………
Και ο καθένας μας έγινε ένα τεράστιο εγώ, με τον εγωκεντρισμό μας να δουλεύει στα κόκκινα και το αποτέλεσμα: σήμερα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτό το εγώ.
Κάποτε ένας φίλος μου είπε: ο εγωισμός μπορεί να σε παει πολύ ψηλά, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσει το τίμημα και όσο πιο ψηλά σε παει τόσο πιο μεγάλο θα είναι το τίμημα.
Σήμερα οι άνθρωποι που μπορούν να δουν πέρα από την μύτη τους είναι αυτοί που έχουν νιώσει την ανάγκη για βοήθεια, αυτοί που βιώνουν το προσωπικό τους πάτο και είναι αυτοί που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για ένα κοινό σκοπό.
Είναι αυτοί που έχουν χάσει το εγώ τους μέσα σε έναν πάτο και πληρώνουν το τίμημα.
Και ξέρω από τον δικό μου πάτο ότι αν δεν φτάσεις στο προσωπικό σημείο μηδέν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις καμία αλλαγή, δεν είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις τίποτα άλλο εκτός από το εγώ.
Και αυτό που σήμερα συντηρεί αυτήν την πολιτική και του πολιτικούς της είναι εκείνο το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν πως απέχουν πολύ από το να βιώσουν τον πάτο και νομίζουν πως θα την γλιτώσουν, λειτουργεί το εγώ τους με κάποιο βόλεμα, με κάποιο κομπόδεμα που δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Ακόμη και η τρόικα δεν πιστεύει στα μάτια της, περίμενε πως ήδη θα έπρεπε να είχαμε εξεγερθεί.
Κάπως έτσι ήμουν και γω μέχρι που βίωσα τον πάτο μου και μετά άκουσα, είχα μείνει μόνος και μετά ενδιαφέρθηκα για τους ανθρώπους, είχα χάσει τα πάντα και λίγο πριν χάσω και τον εαυτό μου, κοίταξα λίγο πιο πέρα από το εγώ μου, κατάλαβα ότι δεν είμαι τίποτα το σημαντικό, τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα παραπάνω από ένας απλός άνθρωπος που είχα γίνει με το κοντό μου το μυαλό το κέντρο του κόσμου, τα όνειρα μου ήταν υλικά, οι αγάπες μου εικόνες, τα ιδανικά μου ήταν κομμάτια που ολοκλήρωναν το εγώ μου.
Δυστυχώς η ευτυχώς έτσι είναι ο άνθρωπος.
Όσο το ποσοστό της κοινωνίας μας που πιστεύουν στο εγώ τους είναι μεγαλύτερο από αυτό που έχει πατώσει καμία αντίσταση δεν θα ξεπηδήσει καμία αλλαγή δεν θα έρθει.
Όσο το εγώ είναι ιδανικό η τρόικα θα είναι εδώ………..
Καλή μέρα να έχουμε !!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. ο πάτος είναι πάντα άπατος………………………
Άκης κουστουλιδης
http://upogia-taxi.blogspot.gr/
Για πολλά χρόνια και κυρίως το βασικό μας μέλημα ήταν και συνεχίζει να είναι το εγώ.
Να βολευτω, να επιδοτηθω, να περνάω εγώ καλά, να έχω πιο πολλά, εγώ να ξεχωρίζω, εγώ, εγώ, εγώ………
Και ο καθένας μας έγινε ένα τεράστιο εγώ, με τον εγωκεντρισμό μας να δουλεύει στα κόκκινα και το αποτέλεσμα: σήμερα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτό το εγώ.
Κάποτε ένας φίλος μου είπε: ο εγωισμός μπορεί να σε παει πολύ ψηλά, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσει το τίμημα και όσο πιο ψηλά σε παει τόσο πιο μεγάλο θα είναι το τίμημα.
Σήμερα οι άνθρωποι που μπορούν να δουν πέρα από την μύτη τους είναι αυτοί που έχουν νιώσει την ανάγκη για βοήθεια, αυτοί που βιώνουν το προσωπικό τους πάτο και είναι αυτοί που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για ένα κοινό σκοπό.
Είναι αυτοί που έχουν χάσει το εγώ τους μέσα σε έναν πάτο και πληρώνουν το τίμημα.
Και ξέρω από τον δικό μου πάτο ότι αν δεν φτάσεις στο προσωπικό σημείο μηδέν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις καμία αλλαγή, δεν είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις τίποτα άλλο εκτός από το εγώ.
Και αυτό που σήμερα συντηρεί αυτήν την πολιτική και του πολιτικούς της είναι εκείνο το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν πως απέχουν πολύ από το να βιώσουν τον πάτο και νομίζουν πως θα την γλιτώσουν, λειτουργεί το εγώ τους με κάποιο βόλεμα, με κάποιο κομπόδεμα που δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Ακόμη και η τρόικα δεν πιστεύει στα μάτια της, περίμενε πως ήδη θα έπρεπε να είχαμε εξεγερθεί.
Κάπως έτσι ήμουν και γω μέχρι που βίωσα τον πάτο μου και μετά άκουσα, είχα μείνει μόνος και μετά ενδιαφέρθηκα για τους ανθρώπους, είχα χάσει τα πάντα και λίγο πριν χάσω και τον εαυτό μου, κοίταξα λίγο πιο πέρα από το εγώ μου, κατάλαβα ότι δεν είμαι τίποτα το σημαντικό, τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα παραπάνω από ένας απλός άνθρωπος που είχα γίνει με το κοντό μου το μυαλό το κέντρο του κόσμου, τα όνειρα μου ήταν υλικά, οι αγάπες μου εικόνες, τα ιδανικά μου ήταν κομμάτια που ολοκλήρωναν το εγώ μου.
Δυστυχώς η ευτυχώς έτσι είναι ο άνθρωπος.
Όσο το ποσοστό της κοινωνίας μας που πιστεύουν στο εγώ τους είναι μεγαλύτερο από αυτό που έχει πατώσει καμία αντίσταση δεν θα ξεπηδήσει καμία αλλαγή δεν θα έρθει.
Όσο το εγώ είναι ιδανικό η τρόικα θα είναι εδώ………..
Καλή μέρα να έχουμε !!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. ο πάτος είναι πάντα άπατος………………………
Άκης κουστουλιδης
http://upogia-taxi.blogspot.gr/
Αληθινός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ''αντιδημοκρατικότητα''(βλ. και ''αντικοινοβουλευτικότητα'' όπως και ''αντιφασιστικότητα'' εδώ..)είναι η σημαία και η προμετωπίδα του νεορεγιαδισμού σήμερα 'στην Ελλάδα,'στην Ελλάδα τού σήμερα.Αυτό,κάτι τέτοιο συμβαίνει απλούστατα επειδή πρώτα έρχεται ο πνευματικός εξανδραποδισμός και,ύστερα,έπεται η απολύτως λογική απόρροιά του,ο υλικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ελληνικός λαός δεν εξεγείρεται και δεν πρόκειται να εξεγερθή έναντι των δυναστών του (πολυεπίπεδων και πολύμορφων και πολυπρισματικών),ακριβώς επειδή δεν υφίστανται και δε 'βρίσκονται 'στη σημερινή Ελλάδα φρυκτωρίες και φρύκτορες,πια.Οι ριζοσπαστικοί εκείνοι μοχλοί και κύκλοι της ιστορίας του,δηλαδή,που και θα τον θέσουν προ των ευθυνών του,είτε άμεσων είτε (και) έμμεσων,που και θα θέσουν 'σε επαγρύπνηση και εγρήγορση τα αντανακλαστικά του (κάποτε άλλοτε πράγματι άκαμπτα και εν τοις πράγμασιν απτόητα και γρανιτένια αλλά επακριβώς τώρα εθελόδουλα-δουλικά-δουλοπρεπή-υποτακτικά και συμβιβάσιμα-προσαρμόσιμα/ευπροσάρμοστα -ή...''ευπροσάρμοστα''- -φυλλορροούντα-διαχυτικά και διαχεόμενα δυστυχώς..).Ούτε πνευματικοί διδάσκαλοι υπάρχουν σήμερα (εξόχως σπάνιο και δυσεύρετο φαινόμενο -και- αυτό..) αλλά και ούτε,βεβαίως,και κάποιας μορφής και κάποιου είδους ελληνική εθνική αστική τάξη,ικανή και διαθέσιμη,για την ανάληψη και την επιφόρτιση του έργου της εθνικής-πανεθνικής (ενδο-)συνεννόησης και της εθνικής-πανεθνικής ανανέωσης (όσο) και αλλαγής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εκφασισμός είναι ένα καθημερινό φαινόμενο 'στην Ελλάδα τού σήμερα που και αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο,ακλόνητο,αδιάσειστο δυνατό τρόπο πως ουδέποτε υπήρξε πραγματική πολυφωνικότητα και ουσιαστικός εκδημοκρατισμός 'σε αυτόν τον τόπο(ενν.'σε όλους τους τομείς και κλάδους και όλα τα επίπεδα και αντικείμενα εδώ..).
ΑπάντησηΔιαγραφή