«Κοσμικοί» ἤ λαϊκοί; Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

«Κοσμικοί» ἤ λαϊκοί;

Λέγει ὁ Κύριος: «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν»¹.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν ἀλλά καί πρέπει νά γίνουν τέλειοι, νά ἁγιασθοῦν. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι πρός ΟΛΟΥΣ καί εἶναι σαφής: «Τέλειοι γίνεσθε», δηλαδή «γίνεσθε τέλειοι» συνεχῶς, ὅλο καί περισσότερο· διότι ἡ πορεία πρός τήν τελειότητα δέν ἔχει τέλος. Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον τηρηθοῦν, κάνουν τόν ἄνθρωπο δεκτικό τῆς Θείας Χάρης καί τόν ὁδηγοῦν στήν τελειότητα, εἴτε εἶναι ἔγγαμος, εἴτε ἄγαμος, εἴτε μοναχός.

 Συχνά ἐπικρατεῖ μία σύγχυση.

Μερικοί ὀρθόδοξοι πιστοί, πού ζοῦν στόν κόσμο, θεωροῦν ὅτι δέν ἔχουν τίς ἴδιες ὑποχρεώσεις μέ τούς μοναχούς, ὡς πρός τήν πνευματική ζωή. 
Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ λαϊκοί δέν ἀπαιτεῖται να τηρήσουν πλήρως ὅλες τις ἐντολές τοῦ Χριστοῦ μας. Ἡ συνήθης δικαιολογία εἶναι ὅτι ζοῦν μέσα στόν κόσμο καί εἶναι «κοσμικοί».

Κοσμικός ὅμως σημαίνει ὅτι ἀνήκει στόν κόσμο καί εἶναι ὁπαδός τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος, σύμφωνα μέ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ «...ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται»².

Οἱ Χριστιανοί πού ζοῦν στόν κόσμο δέν εἶναι «κοσμικοί», ὅπως λανθασμένα ἀποκαλοῦνται· δέν ἀνήκουν στόν κόσμο, ἀλλά στόν Θεό. Ὁ ὅρος «λαϊκός» ἀποδίδει καλλίτερα τήν ἰδιότητα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. Οἱ λαϊκοί δέν εἶναι βέβαια μοναχοί, ἀλλά εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι τοῦ κόσμου.
 

1 Ματθ. 5, 48.

2 Ἰω. Α’, 5, 19.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού σύν Θεῶ θά ἐκδοθεῖ σύντομα

hristospanagia3.blogspot.gr  

πηγή : anavaseis.

ΣΧΟΛΙΟ 

"Οἱ λαϊκοί δέν εἶναι βέβαια μοναχοί, ἀλλά εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι τοῦ κόσμου".

ΑΥΤΟ ΤΟ "ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ" ΔΕΝ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΒΕΒΑΙΩΣ.

Ο λόγος του είναι ρητορικός, διότι μιλά σέ λαϊκούς καί διότι μόνο οι λαϊκοί μπορούν νά τόν αναγνωρίσουν. Οι μοναχοί τόν γνωρίζουν, δέν μπορεί νά τόν αναγνωρίζουν.

Δέν μπορεί νά κατανοήσει ότι οι μοναχοί είναι οι αδελφοί όλων τών χριστιανών καί προσεύχονται γιά όλους τούς χριστιανούς καί γιά όλους τούς ανθρώπους, όπως ακριβώς διδάσκει ο γέροντας Σωφρόνιος τό πρόσωπο.

Ενώ οι λαϊκοί παλεύουν γιά ετούτον εδώ τόν χριστιανό, ετούτον εδώ τόν άνθρωπο τόν συγκεκριμένο. Τήν οικογένειά του, τούς φίλους του, τούς αδελφούς του. Αυτούς πού συμπεριλαμβάνει ο Κύριος στόν λόγο Του, "ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με".
Μόνον ο Άγιος κατορθώνει τό ακατόρθωτο, νά φροντίζει καί νά προσεύχεται γιά τό ιδιαίτερο χωρις νά χάνει ποτέ τό καθολικό.

Σήμερα η εκκοσμίκευση διαίρεσε τήν ενότητα τού σώματος τού Κυρίου καί αφήνει τήν εκκλησία στήν μέριμνα τών υποθέσεών της καί τόν συγκεκριμένο άνθρωπο, τόν κοσμικό, νά πορεύεται πρός τόν θάνατο (υπαρξισμός) .

Αμέθυστος