Κατά συγκυρία σήμερα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ η σύντροφος του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη συνομιλεί με τον δάσκαλό της καθηγητή Γεώργιο Μπαμπινιώτη, στο πλαίσιο των συνεντεύξεων που επιμελείται ο ποιητής Θανάσης Θ. Νιάρχος, με τον γενικό τίτλο: "Ο δάσκαλός μου, ο μαθητής μου".
Σ' αυτή την συνέντευξη η Ιουλίτα Ηλιοπούλου λέει: "Αν θα έπρεπε μονολεκτικά κανείς να δώσει έναν χαρακτηρισμό για τον Ελύτη, θα μπορούσε να πει ότι είναι ο ποιητής της γλώσσας. Θα πρόσθετα μάλιστα μιας υπερβατικής διάστασης της γλώσσας, κι αυτόν τον χαρακτηρισμό χρησιμοποιώ όταν καλούμαι να μιλήσω σε παιδιά".
Γράφει δέ ο Χατζιδάκις:
Την "Μαρία Νεφέλη" είχα την τύχη να την ακούσω από τον ίδιο τον ποιητή όσο την έγραφε, μια Πρωτομαγιά του '70 στο Παρίσι. Ήταν αυτοεξόριστος με το κορίτσι που αγαπούσε κι εγώ οδοιπόρος του κόσμου όλου, από την Καλιφόρνια ως τη Ρώμη, εξόριστος για χρέη εφοριακά, μα και μ' ασίγαστο το πάθος για πρόσωπα καινούρια, άλλων γλωσσών κι άλλων καταγωγών. Οι λεπτομέρειες, βλέπετε, είναι πολύ πιο ποιητικές απ' τους καιρούς που τότε ζούσαμε, σαν χουντοχτυπημένοι.
Έτσι καθώς μου διάβαζε το ένα ποίημα μετά το άλλο, ένιωθα πως ο Ελύτης ζούσε για άλλη μια φορά την επανάστασή του. Άφηνε πίσω την πραγματική του ηλικία κι έφτανε τροπαιούχος στην φανταστική νεότητά του. Εγκατέλειπε το βάθρο του επιβεβλημένου ποιητή και ξαναποκτούσε το μανδύα του επαναστάτη, όχι για την επανάσταση αλλά για το κορίτσι του. Κι ήταν πανέμορφος. Γιατί οι επαναστάσεις δεν εμπνέουν - κι ας λένε ό,τι θέλουν οι μέτριοι ποιητές των γενεών, που τάχα έχουν τάξει την ποίησή τους στο λαό, ετσιθελικά, ερήμην βέβαια της θελήσεως του λαού.
ΣΧΟΛΙΟ: Ο Ελύτης ήταν γνωστός μπήχτης. Καί όπως μαθαίνουμε καί λεξιλάγνος. Είχε όμως τό τέλος πού τού άξιζε τελειώνοντας τά χρόνια του μέ τήν ανέραστη τελευταία του σύντροφο. Είναι ή άλλη πλευρά τού νομίσματος μέ τόν Καβάφη. Αλληλοσυμπληρώνονται. Γι αυτό καί λατρεύονται από τα "πατριαρχικά" περιβάλλοντα.
Ανήκει δέ στήν αμούστακη καλλιτεχνική γενιά τού '30, η οποία εκφύλισε τό πολιτισμικό μας ήθος, ταυτίζοντας τόν καλλιτέχνη καί τόν διανοούμενο μέ τόν ευνουχισμένο puer aeternus.
Aμέθυστος
Ο Ελύτης γυρνωντας απο το μέτωπο μας το αφηγήθηκε με το παράπονο του παιδιου στη μάνα του " ..και η ψείρες ως το λαιμό..", ένας άλλος πολεμιστής όμως είχε πει στο γιο του " ..ευλογία, καλά που είχαμε και τις ψείρες και μας ξυπνούσαν και πολεμούσαμε, μέσα στον πάγο και την κούραση.." Ποιος είναι ο ποιητής?
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://stavrochoros.pblogs.gr/2011/08/o-paganisths-odysseas-elyths-.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παγανιστής Ελύτης.
Αμ τον παιδεραστή, πού τον πάς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε τώρα εσένα το 18χρονο κοριτσάκι σου, να ερωτευτεί τον 70χρονο παππού επειδή γράφει λέει ...ποιήματα. Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι;
"Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρί-
ΑπάντησηΔιαγραφήξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από
την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι
νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα
χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν
όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να
βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λο-
γιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα
μέσα στη γάζα. Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην
έχοντας άλλη εξορία, πού να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να στα-
θεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των
ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν
αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την
πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα
όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!"