Συνεχίζεται απο : Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2013
Βλαδίμηρου Λόσκι.
8ο Κεφάλαιο: Η οικονομία του Αγίου Πνεύματος.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Παρ'όλα αυτά όμως, παρόλη την σπουδαιότητα και τον κεντρικό ρόλο στην οικονομία της Σωτηρίας, το Άγιο Πνεύμα στο προσωπικό του γεγονός δεν φανερώνει το πρόσωπό του: δεν έρχεται στο όνομά Του, αλλά στο όνομα του Υιού, για να προσφέρει μαρτυρία στον Υιό, όπως ο Υιός ήλθε στο όνομα του Πατρός, για να μας γνωρίσει τον Πατέρα. "Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τον Πατέρα χωρίς τον Υιό,-λέει ο Νύσσης-δεν γίνεται κατανοητός ο Υιός χωρίς το Άγιο Πνεύμα. Καθότι είναι αδύνατον να φτάσουμε στον Πατέρα εκτός και αν μας υψώσει ο Υιός και είναι αδύνατον να ονομάσουμε τον Ιησού Κύριο παρά μόνον εν Αγίω Πνεύματι
". Τα Θεία πρόσωπα δεν καθορίζονται από μόνα τους, αλλά το ένα μαρτυρεί για το άλλο. Γι'αυτό τον λόγο ο Ιωάννης Δαμασκηνός έλεγε πώς "Ο Υιός είναι η εικόνα του Πατρός και το Πνεύμα είναι η εικόνα του Υιού". Όπως γίνεται κατανοητό όμως η τρίτη υπόσταση τής Τριάδος είναι η μόνη που δεν έχει την εικόνα της σ'ένα πρόσωπο. Το Άγιο Πνεύμα παραμένει μη-φανερωμένο σαν πρόσωπο, παραμένει κρυμμένο, καλυπτόμενο στην ίδια του την φανέρωση. Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος θα το υμνήσει στους ύμνους του στην Θεία αγάπη, με τις γραμμές του αποφατισμού, σαν ένα πρόσωπο άγνωστο και μυστηριώδες.
"Έλθε το φώς το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή, ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον, ελθέ ο ακατονόμαστος θησαυρός, ελθέ το ανεκφώνητον πράγμα, ελθέ το ακατανόητον πρόσωπον, ελθέ η αΐδιος αγαλλίασις, ελθέ το ανέσπερον Φώς. Ελθέ πάντων των μελλότων σωθήναι η αληθινή προσδοκία, ελθέ των κειμένων η έγερσις, ελθέ ο αόρατος και αναφής πάντη και αψηλάφητος, ελθέ ο αεί μένων αμετακίνητος και καθ'ώραν όλος μετακινούμενος και ερχόμενος προς ημάς, τους εν τω άδει κείμενους, ο υπεράνω πάντων των ουρανών, ελθέ το περιπόθητον όνομα και θρυλούμενος λαληθήναι δε παρ'ημών όπερ ής και γνωσθήναι οποίος και ποταπός, όλων ημίν ανεπίδεκτον, ελθέ η αιώνιος χαρά, ελθέ το στέφος το αμαράντινον, ελθέ όν επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή, ελθέ ο μόνος προς μόνον, ότι μόνος είμι καθάπερ οράς, ελθέ ο χωρίσας και ποιήσας με μόνον επί της γής, ελθέ ο γενόμενος πόθος αυτός εν εμοί και ποθείν σε ποιήσας με τον απρόσιτον παντελώς. Ελθέ η πνοή μου και η ζωή, ελθέ η παραμυθία της ταπερνής μου ψυχής" (Αγίου Συμεών ευχή μυστική) .
Η διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος λοιπόν έχει τον χαρακτήρα μίας πιο μυστικής παραδόσεως, λιγότερο φανερής από την θέση τής εκθαμβωτικής φανερώσεως του Υιού, την οποία κήρυξε η Εκκλησία μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός αναφέρεται σε μία μυστηριώδη οικονομία όσον αφορά την γνώση όλων των αληθειών που ενδιαφέρουν το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. "Η Π.Δ. εκήρυττε φανερά τον Πατέρα, ενώ τον Υιό αμυδρότερα. Η Καινή φανέρωσε τον Υιό και άφησε να φανεί εν μέρει η Θεότης του Πνεύματος. Τώρα εκπολιτεύεται το πνεύμα (ζεί ανάμεσα μας, ενεργεί ανάμεσα μας) και μας δηλώνει σαφέστερα τον εαυτό του. Διότι δεν ήτο ασφαλές, ενώ ακόμη δεν ωμολογήθη η Θεότης του Πατρός να κηρύττεται φανερά ο Υιός. Ούτε μόλις έγινε δεκτή η Θεότης του Υιού, να μας φορτώνεται επι πλέον και το πνεύμα το Άγιον, για να μιλήσω και κάπως τολμηρότερα….αλλά με τις βαθμιαίες προσθήκες και με τις "αναβάσεις", όπως είπε και ο Δαβίδ και με τις προόδους και τις προκοπές από δόξης εις δόξαν να λάμψη το Φώς της Τριάδος τούς λαμπρότερους….Βλέπεις τι φωτισμοί μας πλημμυρίζουν βαθμηδόν και τι τάξις Θεολογίας. Αυτή και εμείς άριστον και αμείωτον ας διατηρούμε και ούτε ξαφνικά και αθρόως να την εμφανίζουμε ούτε και τελείως να την αποκρύπτουμε. Το μέν γάρ άτεχνον, το δε άθεον. Και το μέν μπορεί να πλήξει τους ξένους, το δε να αποξενώσει τους ιδικούς μας….Ο Σωτήρ έλεγε στους μαθητάς του ότι είχε και άλλα πολλά να τους πεί, τα οποία όμως δεν μπορούσαν τότε να βαστάξουν….Και πάλι έλεγε ότι θα μας τα διδάξει όλα το πνεύμα, όταν θα έλθη. Νομίζω ότι ένα από αυτά είναι και η ίδια η Θεότης του Πνεύματος, η οποία αποσαφηνίζεται βραδύτερον, μετά την ανάληψη του σωτήρος, οπότε οι μαθητές ήσαν πλέον ώριμοι και ικανοί να κατανοήσουν, διότι δεν δυσπιστούν πλέον στο θαύμα" (Γρ Θεολόγου, Λόγος 31, 26-27).
Η Θεότης του Υιού βεβαιώθηκε και στερεώθηκε από την Εκκλησία και κηρύχθηκε στα πέρατα του Σύμπαντος, εμείς ομολογούμε επίσης και την Θεότητα του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι κοινή με εκείνη του Πατρός και του Υιού, και ομολογούμε την Αγία Τριάδα. Όμως το ίδιο το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος που μας αποκαλύπτει αυτές τις αλήθειες, που μας τις καθιστά εσωτερικά ορατές, φανερές, σχεδόν απτές, παραμένει παρ'όλα αυτά χωρίς αποκάλυψη, κρυμμένο, υποκρυπτόμενο κάτω από την Θεότητα που μας αποκαλύπτει, κάτω από την δωρεά που μας κοινωνεί, που μας παρέχει. [Είναι η Θεοτόκος άνθρωπε, η ΠΑΝΑΓΙΑ.ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΌ ΠΡΌΣΩΠΟ ΤΟΎ ΑΓΊΟΥ ΠΝΕΎΜΑΤΟς. Είναι η σωτηρία μας η ίδια αυτή η απόκρυψη. Διότι η ταπεινότης διά της μετανοίας είναι η σωτηρίας μας. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΑ. Ο Άγιος Συμέων ο Ν.Θεολόγος, έδωσε εντολή να κυκλοφορήσουν τα κείμενα του, δέκα χρόνια μετά την αναχώρησί του: Η Παναγία μας είναι το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, μαζί με τους Υιούς της, τους Αγίους μας. Δεν γνωρίζουμε τίποτε από την δράση της Παναγίας. Και μόνον ο Κύριος αποφασίζει να κάνει γνωστούς μερικούς από τους Αγίους του, όσο βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Και μόνον οι δικοί Του τούς γνωρίζουν και τούς αναγνωρίζουν. Η Πλατυτέρα των Ουρανών δοξάζεται από τους Ορθοδόξους αιώνες τώρα και αφήνουμε δυστυχώς τους Ρώσους διανοούμενους να μας παραπλανήσουν διδάσκοντας μας καινά δαιμόνια;! Είναι τυχαίο που ο Γιανναράς, πιστός μαθητής των νέο-Ρώσων, ύβρισε τόσο αποτροπιαστικά την Θεοτόκο; Ο πίνων το ποτήριον του Κυρίου είναι το πρόσωπον του Αγίου Πνεύματος, διότι έχει μορφώσει μέσα του Χριστό, σε ηλικία Χριστού].
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου