ΠΗΓΗ: RAMNOUSIA
Σαν πολιτική ατομική βόμβα έσκασε στη Γαλλία η κυκλοφορία του νέου βιβλίου του γνωστού Γάλλου αναλυτή Φρανσουά Εζμπούρ, πασίγνωστου και στο αγγλικό και στο αμερικανικό κοινό υψηλής στάθμης. Ο τίτλος του βιβλίου τα έλεγε όλα: «Το τέλος του ευρωπαϊκού ονείρου».
Ακόμη πιο σοκαριστικό το συμπέρασμα του Εζμπούρ: «Το ευρώ ως ενιαίο
νόμισμα μιας Ευρώπης χωρίς ομοσπονδιακή κυβέρνηση φέρνει αστάθεια,
ανισορροπία και στασιμότητα. Για να σώσουμε την Ευρωπαϊκή Ενωση, αξίζει
τον κόπο να αποχωρήσουμε από το ευρώ»!
Γνωρίζοντας ότι ο εν λόγω αναλυτής εκφράζει τις θέσεις της γαλλικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, η υποστήριξη τέτοιων θέσεων εκ μέρους του συνιστά πολιτικό σεισμό. Η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το αγαπημένο ημερήσιο έντυπο της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ, σημαίνει αμέσως συναγερμό. «Συντεταγμένη έξοδος» ήταν ο τίτλος σοβαρού άρθρου της την περασμένη εβδομάδα. «Αυξάνεται ο ευρω-σκεπτικισμός στην ελίτ της Γαλλίας» προειδοποιούσε τους αναγνώστες της και τους εξηγεί γιατί πρέπει να ανησυχήσουν σοβαρότατα: «Οι γαλλικές ελίτ, πολιτικές, οικονομικές ή διανοουμένων, παρέμειναν εκπληκτικά ενωμένες στην υποστήριξή τους προς το ευρώ. Η ήττα στο δημοψήφισμα του τέλους Μαΐου του 2005, καθώς η πλειοψηφία των Γάλλων τάχθηκε εναντίον της εμβάθυνσης της Ευρώπης, συσπείρωσε ακόμη στενότερα τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Η γαλλική ελίτ στάθηκε ακόμη πιο αποφασισμένη εναντίον της γνώμης του λαού» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Συνεχίζει την ανάλυσή της, μπαίνοντας στα κρισιμότερα θέματα που αποκαλύπτει το βιβλίο του Φρανσουά Εζμπούρ:
«Στα περασμένα οκτώ χρόνια όμως αποδυναμώθηκε αυτή η συναίνεση. Η χρηματοπιστωτική και η οικονομική κρίση κλόνισαν εκ θεμελίων την ευρωπαϊκή πεποίθηση.»
Ο Εζμπούρ εξέφρασε δυνατά αυτά που πολλοί Γάλλοι ηγέτες σκέπτονται χαμηλόφωνα. «Η νομισματική ένωση δεν είναι δυνατόν ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά να επιβιώσει, γράφει. Το ευρώ, το οποίο έπρεπε να διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη ευημερία και ανάπτυξη στην Ευρώπη, δεν εκπλήρωσε τον στόχο του. Ακόμη χειρότερα, το κοινό νόμισμα έγινε βάρος για την Ευρώπη, την οποία απειλεί να καταξεσκίσει», πιστεύει ο Εζμπούρ, γράφει η γερμανική εφημερίδα, πριν περάσει στην παρουσίαση της άκρως επώδυνης για τα γερμανικά συμφέροντα λύσης που προτείνει ο αναλυτής που ανέκαθεν εξέφραζε και συνεχίζει να εκφράζει τις απόψεις της γαλλικής ελίτ - και μάλιστα ουδέποτε τις απόψεις εκείνων των ηγετικών κύκλων που σκέπτονται και δρουν κατά καιρούς «γαλλοκεντρικά», από εθνική αστική σκοπιά. «Για να σώσουμε την Ευρώπη και το ευρωπαϊκό ενοποιητικό έργο που έχει γίνει μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους, ο Εζμπούρ δεν βλέπει κανέναν άλλον δρόμο από μια συντεταγμένη διάλυση του ευρώ» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και συνεχίζει: «Μια σωτηρία της Ευρωζώνης μέσω της αυστηρής συμμόρφωσης προς τους διευρυμένους κανόνες του Μάαστριχτ αποκλείεται, όπως πιστεύει ο Εζμπούρ...
Μια συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας και δομικών μεταρρυθμίσεων στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση με ελάχιστη ανάπτυξη, θα τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη το αργότερο σε δέκα χρόνια, κατά τον Εζμπούρ. Γι' αυτό απομένει ως μοναδική ανεκτή λύση μια γερμανογαλλική δράση συντονισμένη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αποχώρηση από το ευρώ και επιστροφή στα εθνικά νομίσματα»!
Ο Ελληνας αναγνώστης πραγματικά έχει μια αντικειμενική δυσκολία να αντιληφθεί το τεράστιο πολιτικό βάρος που έχει το γεγονός ότι μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα εμφανίζει σε άρθρο της τη γαλλική ελίτ να προτείνει μέσω εκπροσώπου της τη διάλυση του ευρώ. Θεωρητικά μιλώντας, ακόμη και αν από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης έφευγαν οι 15 και απέμεναν μόνο η Γερμανία και η Γαλλία, το ευρώ μπορούσε άνετα να διασωθεί και να είναι νόμισμα υψηλού κύρους. Χωρίς τη Γαλλία όμως ευρώ δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια. Από τη στιγμή που ως και οι Γερμανοί αντιλήφθηκαν ότι η γαλλική ελίτ προβληματίζεται πλέον πολύ σοβαρά αν πρέπει να μείνει στο ευρώ ή να αποχωρήσει από αυτό και να επιστρέψει στο φράγκο, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Ο εκνευρισμός των Γερμανών με την απροθυμία της Γαλλίας να υποταγεί οριστικά και αμετάκλητα στις απαιτήσεις του Βερολίνου, σταδιακά παραχωρεί τη θέση του σε μια ανησυχία, σε μια αναστάτωση των Γερμανών για την τύχη του ευρώ. Ασχέτως του αν δεν το λένε ανοιχτά, οι Γερμανοί θεωρούν ότι η Γαλλία παρασιτεί σε βάρος της χώρας τους. Και φυσικά τους ενοχλεί βαθύτατα το γεγονός ότι μια χώρα που κατά την άποψή τους έχει τύχει τόσο προνομιακής οικονομικής στήριξης τολμάει τώρα με τόσο «αχάριστο» τρόπο να σκέπτεται αν πρέπει να απομακρυνθεί από το Βερολίνο και την ηγεμονική επιρροή του.
Γιώργος Δελαστίκ για το ethnos.grΓνωρίζοντας ότι ο εν λόγω αναλυτής εκφράζει τις θέσεις της γαλλικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, η υποστήριξη τέτοιων θέσεων εκ μέρους του συνιστά πολιτικό σεισμό. Η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το αγαπημένο ημερήσιο έντυπο της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ, σημαίνει αμέσως συναγερμό. «Συντεταγμένη έξοδος» ήταν ο τίτλος σοβαρού άρθρου της την περασμένη εβδομάδα. «Αυξάνεται ο ευρω-σκεπτικισμός στην ελίτ της Γαλλίας» προειδοποιούσε τους αναγνώστες της και τους εξηγεί γιατί πρέπει να ανησυχήσουν σοβαρότατα: «Οι γαλλικές ελίτ, πολιτικές, οικονομικές ή διανοουμένων, παρέμειναν εκπληκτικά ενωμένες στην υποστήριξή τους προς το ευρώ. Η ήττα στο δημοψήφισμα του τέλους Μαΐου του 2005, καθώς η πλειοψηφία των Γάλλων τάχθηκε εναντίον της εμβάθυνσης της Ευρώπης, συσπείρωσε ακόμη στενότερα τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Η γαλλική ελίτ στάθηκε ακόμη πιο αποφασισμένη εναντίον της γνώμης του λαού» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Συνεχίζει την ανάλυσή της, μπαίνοντας στα κρισιμότερα θέματα που αποκαλύπτει το βιβλίο του Φρανσουά Εζμπούρ:
«Στα περασμένα οκτώ χρόνια όμως αποδυναμώθηκε αυτή η συναίνεση. Η χρηματοπιστωτική και η οικονομική κρίση κλόνισαν εκ θεμελίων την ευρωπαϊκή πεποίθηση.»
Ο Εζμπούρ εξέφρασε δυνατά αυτά που πολλοί Γάλλοι ηγέτες σκέπτονται χαμηλόφωνα. «Η νομισματική ένωση δεν είναι δυνατόν ούτε οικονομικά ούτε πολιτικά να επιβιώσει, γράφει. Το ευρώ, το οποίο έπρεπε να διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη ευημερία και ανάπτυξη στην Ευρώπη, δεν εκπλήρωσε τον στόχο του. Ακόμη χειρότερα, το κοινό νόμισμα έγινε βάρος για την Ευρώπη, την οποία απειλεί να καταξεσκίσει», πιστεύει ο Εζμπούρ, γράφει η γερμανική εφημερίδα, πριν περάσει στην παρουσίαση της άκρως επώδυνης για τα γερμανικά συμφέροντα λύσης που προτείνει ο αναλυτής που ανέκαθεν εξέφραζε και συνεχίζει να εκφράζει τις απόψεις της γαλλικής ελίτ - και μάλιστα ουδέποτε τις απόψεις εκείνων των ηγετικών κύκλων που σκέπτονται και δρουν κατά καιρούς «γαλλοκεντρικά», από εθνική αστική σκοπιά. «Για να σώσουμε την Ευρώπη και το ευρωπαϊκό ενοποιητικό έργο που έχει γίνει μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους, ο Εζμπούρ δεν βλέπει κανέναν άλλον δρόμο από μια συντεταγμένη διάλυση του ευρώ» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και συνεχίζει: «Μια σωτηρία της Ευρωζώνης μέσω της αυστηρής συμμόρφωσης προς τους διευρυμένους κανόνες του Μάαστριχτ αποκλείεται, όπως πιστεύει ο Εζμπούρ...
Μια συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας και δομικών μεταρρυθμίσεων στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση με ελάχιστη ανάπτυξη, θα τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη το αργότερο σε δέκα χρόνια, κατά τον Εζμπούρ. Γι' αυτό απομένει ως μοναδική ανεκτή λύση μια γερμανογαλλική δράση συντονισμένη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αποχώρηση από το ευρώ και επιστροφή στα εθνικά νομίσματα»!
Ο Ελληνας αναγνώστης πραγματικά έχει μια αντικειμενική δυσκολία να αντιληφθεί το τεράστιο πολιτικό βάρος που έχει το γεγονός ότι μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα εμφανίζει σε άρθρο της τη γαλλική ελίτ να προτείνει μέσω εκπροσώπου της τη διάλυση του ευρώ. Θεωρητικά μιλώντας, ακόμη και αν από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης έφευγαν οι 15 και απέμεναν μόνο η Γερμανία και η Γαλλία, το ευρώ μπορούσε άνετα να διασωθεί και να είναι νόμισμα υψηλού κύρους. Χωρίς τη Γαλλία όμως ευρώ δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια. Από τη στιγμή που ως και οι Γερμανοί αντιλήφθηκαν ότι η γαλλική ελίτ προβληματίζεται πλέον πολύ σοβαρά αν πρέπει να μείνει στο ευρώ ή να αποχωρήσει από αυτό και να επιστρέψει στο φράγκο, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Ο εκνευρισμός των Γερμανών με την απροθυμία της Γαλλίας να υποταγεί οριστικά και αμετάκλητα στις απαιτήσεις του Βερολίνου, σταδιακά παραχωρεί τη θέση του σε μια ανησυχία, σε μια αναστάτωση των Γερμανών για την τύχη του ευρώ. Ασχέτως του αν δεν το λένε ανοιχτά, οι Γερμανοί θεωρούν ότι η Γαλλία παρασιτεί σε βάρος της χώρας τους. Και φυσικά τους ενοχλεί βαθύτατα το γεγονός ότι μια χώρα που κατά την άποψή τους έχει τύχει τόσο προνομιακής οικονομικής στήριξης τολμάει τώρα με τόσο «αχάριστο» τρόπο να σκέπτεται αν πρέπει να απομακρυνθεί από το Βερολίνο και την ηγεμονική επιρροή του.
Με την ευρωπαϊκή οικονομία αδύναμη διεθνώς και την πολιτική ενοποίηση να εκκρεμή(ανύπαρκτη ακόμη),έπειτα (και) από την αμφίβολη οικονομική,η Ε.Ε. καλείται μετ’επιτάσεως είτε να καλύψη και υποστή τους τριγμούς των παγκόσμιων ανταγωνιστών της είτε να αυτοαναιρεθή ‘στην πορεία του χρόνου,με την πάροδο των αμέσως προσεχών,αμέσως προσεχώς ετών.Δεν υφίσταται κάποιο πλατωνικό "μεταξύ" για την Ευρωζώνη(και με τη Γωγώ και με τη Μαριγώ δε γίνεται -και- για πάντοτε αδελφοί να πορευθούμε -ή έστω και σπανίως..- -εάν και αφανώς..-..)ούτε ‘μπορούμε να ‘πούμε πως ο χρόνος μας μας επαρκεί για περαιτέρω κοινωνικούς πειραματισμούς μεταξύ παρατεταμένης περιόδου υπανάπτυξης,ύφεσης και σταθεροποίησης,ανάκαμψης.Ή λαμβάνονται ουσιαστικές,βιώσιμες,πρόσφορες αποφάσεις εδώ και τώρα,εδώ και προχθές για το (κοινό) μέλλον μας ‘στο πλαίσιο μιας αρχικής οικονομικής ένωσης (ισχυρών) βιομηχανικών (ισχυρών) κρατών/χωρών της Γηραιάς Ηπείρου μας ή πλέουμε,ακόμη,χωρίς πυξίδα και ορίζοντα ενός σαφούς πανευρωπαϊκού προσανατολισμού μας(για/προς ένα ευρωπαϊκό όραμα και έναν πανευρωπαϊκό μετασχηματισμό ενωτικότητας μεταξύ των εθνών-κρατών/κρατών-μελών της/’στην Ε.Ε. μόνον όμως μέσα από μια πράγματι ισχυρή διεθνή της θέση-θέση παρέμβασης ‘στα παγκόσμια δρώμενα και χρονικά του κόσμου μας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤολμηρές,άμεσες,συγκεκριμένες αποφάσεις.Σαφές,συνεκτικό μήνυμα-πλαίσιο που θα στηρίζεται ‘στις κύριες ενωσιακές αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜειονεκτήματα ως προς τη θεσμική θωράκιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος (από την αρχή του (και) από/υπό την έλλειψη ενός (ολοκληρωμένου και υγιούς) πολιτικού σχεδιασμού/σχεδίου και οράματος για την Ευρώπη των Εθνών και των Λαών:
α.Συγκέντρωση πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας.
β.Πιθανότητα εσωτερικής υποτίμησης του νομίσματος που εγκυμονεί πάντοτε ‘σε περιπτώσεις ευρυζωνικών οικονομικών διαταραχών ενός ευρώ πολλών ταχυτήτων ‘στις διάφορες δομές των οικονομιών των κρατών-μελών της Ε.Ε.
γ.Ανυπαρξία κεντρικών μηχανισμών αυτόματης σταθεροποίησης των δεικτών.
δ.Ανεπάρκεια του τωρινού Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
ε.Απουσία εκκωφαντική ενός Ευ(ευ)ρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.
Το δέον γενέσθαι και το διά ταῦτα:
Α.Ενίσχυση της αξιοπιστίας,της φερεγγυότητας,της διεθνούς θέσης της Ε.Κ.Τ. με την έκδοση/κοπή του κοινού νομίσματος.
Β.Εστίαση,επικέντρωση,έμφαση ‘σε αντικυκλικές πολιτικές με εφικτούς και πραγματιστικούς,επιδιώξιμους αλλά και ευέλικτους στόχους όπως και σαφή και ακριβή χρονοδιαγράμματα εκτέλεσής των.
Η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. είτε ανασυστήνονται,αναθεμελιώνονται είτε αποσαθρώνονται,αποσυντονίζονται και,ἐν τέλει,περιθωριοποιούνται και αποβάλλονται με την πάροδο των ετών από το διεθνές οικονομικό σύστημα,από τις ενδιαφέρουσες εξελίξεις ‘στο/από το διεθνές,παγκόσμιο οικονομικό σημερινό σύστημα.
''(από την αρχή του)''.
ΑπάντησηΔιαγραφή