Μην δεχθείτε ποτέ τις συκοφαντίες για τον λαό και την πατρίδα!

Συγκλονιστική ημερήσια διαταγή ταξιάρχου

olympiada


Με μία ημερήσια διαταγή καταπέλτη και ταυτόχρονα ύμνο για τον κάθε Έλληνα στρατιωτικό και ειδικά για το προσωπικό που είχε την ευκαιρία να διοικήσει αποχαιρέτησε την ενεργό υπηρεσία
ο Ταξίαρχος Κωνσταντίνος Φλώρος Διοικητής 13ης Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ.
Το κείμενο της ημερήσιας διαταγής τους το οποίο σχολίαζει ο Αντιστράτηγος ε.α Ιωάννης Μπαλτζώης στο*** Analysts for Change, πρέπει να διαβαστεί γιατί δινει την πραγματική εικόνα όσων αντιμετωπίσουν τα στελέχη και το προσωπικό των ΕΔ και κυρίως πως τα αντιμετωπίζουν.
Με αξιοπρέπεια. Στην ημερήσια διαταγή του ο Ταξίαρχος αποθέωσε το ανθρώπινο δυναμικό με το οποίο συνεργάστηκε λέγοντας:
“Με ξαφνιάζατε όταν έβλεπα και αφουγκραζόμουν, καθημερινά την προσπάθεια και την αγωνία των Διοικητών μου να επιτελέσουν κατά τον καλύτερο τρόπο το καθήκον τους.
Mε εντυπωσιάζατε όταν σε κάθε επαφή μαζί σας κατέγραφα την εργώδη, φιλότιμη, συνεχή και αταλάντευτη επιμονή των μικρών ηγητόρων και όλου του προσωπικού των Μονάδων και Υπομονάδων της 13ης ΔΕΕ, να φέρουν εις πέρας το έργο τους.
Mε ξαφνιάζατε με την επιμονή και την εφευρετικότητα σας να διατηρήσετε αξιόπιστο και αξιόπλοο το υλικό σας, χωρίς σημαντική βοήθεια, χωρίς την οικονομική υποστήριξη του προσφάτου παρελθόντος, ξεχωρίζοντας αξιοζήλευτα και με πολύ μεγάλη αξιοπρέπεια το καθήκον, από την προσωπική σας οικονομική Οδύσσεια, Οδύσσεια όλων μας άλλωστε, διδάσκοντας καρτερία, ήθος και αξιοπρέπεια.
Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές, συνήθως όταν η κάθε κουραστική, επίπονη αλλά πάντοτε συναρπαστική ημέρα του Διοικητού τυπικά τελείωνε και προσπαθούσα να χαλαρώσω λίγο, ή να οργανώσω την επόμενη ημέρα, με κατέκλυζαν σκέψεις για το εάν η 13η ΔΕΕ, θα κατάφερνε, εάν αυτό καθίστατο απαιτητό, να εκτελέσει αυτό για το οποίο υπάρχει και υφίσταται.
Και για όσους γνωρίζουν, αυτό για το οποίο υφίσταται είναι πολύ απαιτητικό, πολύπλοκο, δύσκολο και εξαιρετικά κρίσιμο για την αξιοπρέπεια, την τιμή και την υπερηφάνεια της Πατρίδος.
Όταν έφερνα όμως στον νου μου εσας και τον τρόπο με τον οποίο, οχι μόνον σας έβλεπα, αλλά άκουγα και άλλους να μιλούν για σας, στρατιωτικούς αλλά και απλούς Έλληνες πολίτες, όταν είχαν την τύχη να σας δούν απο κοντά στις εκπαιδευτικές και άλλες σημαντικότατες δραστηριότητες σας, τότε μέσα μου έλεγα ότι ναι, εαν και όποτε απαιτηθεί θα τα καταφέρουμε.
Το υλικό κι ο σπόρος που έπλαθε τους Έλληνες που τα κατάφερναν και νικούσαν στο παρελθόν, δεν έχει χαθεί, δεν έχει αλλάξει, παραμένει αναλλοίωτος και ίδιος.
Σήμερα λοιπόν, βασιζόμενος σε εσάς, μπορώ ως απερχόμενος Διοικητής σας, να διαβεβαιώσω κάθε ενδιαφερόμενο, ότι αυτός που θα δοκιμάσει, είτε είναι προφανής εχθρός, είτε είναι ντυμένος φίλος, όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν και συμβαίνει και σήμερα, θα διαπιστώσει πολύ πικρά και ακριβά, ότι το υλικό που πλάθει τον Έλληνα Καταδρομέα, παραμένει αναλλοίωτο.
Ερχόμαστε απο τα βάθη της Ιστορίας και σκοπεύουμε να παραμείνουμε εδώ, με κάθε κόστος και με κάθε τίμημα, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Για τους Έλληνες, δεν ήρθε, ούτε θα έρθει ποτέ το τέλος της Ιστορίας, διότι οι Έλληνες είναι η Ιστορία. H Ιστορία του Κόσμου.
Στο έμβλημα της 13ης ΔΕΕ, είναι γραμμένη η εντολή της αρχαίας Σπάρτης, προς τους υπερασπιστές της : «Η΄ ΤΑΝ Η΄ ΕΠΙ ΤΑΣ». Παλεύουμε καθημερινά για το πρώτο μέρος της φράσεως, για την Ασπίδα της Πατρίδος δηλαδή, αλλά δεν θα διστάσουμε ούτε λεπτό, για το δεύτερο.
Συνεχίστε έτσι και μην φοβάστε τίποτε, ατσαλώστε την ψυχή και την καρδιά σας κλείνοντας μέσα σας την Ελλάδα και να είστε σίγουροι οτι δεν μπορεί να μας αγγίξει κανείς. Ανήκετε στους Έλληνες που μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στο τέλος κάθε κουραστικής και δύσκολης ημέρας σας.
Δεν είστε σ’ αυτούς που έκαναν ή κάνουν κακό στην Πατρίδα. Είστε σ’ αυτούς που νοιάζονται, αγωνιούν και παράγουν, παράγουν το ύψιστο αγαθό, χωρίς το οποίο κανείς δεν μπορεί να παράξει οτιδήποτε άλλο, ούτε καν την χολή του εναντίον μας. Παράγετε το ύψιστο αγαθό της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, που και τα 2 γίνονται αντιληπτά στους πολλούς, δυστυχώς, μόνον όταν λείψουν.
Φάρος όλων οφείλει να είναι και σε οτι αφορά στο προσωπικό της 13ης ΔΕΕ είναι, η ΑΠΟΣΤΟΛΗ και ΣΚΟΠΟΣ η διατήρηση της Τιμής και της Αξιοπρέπειας της Ελλάδος.
Δεν θα αναφερθώ σήμερα εδώ για το τι κάναμε ή δεν κάναμε αυτά τα 2 χρόνια. Αυτά θα τα κρίνουν και θα τα μετρήσουν άλλοι. Αλλωστε όλοι κρίνουμε και κρινόμεθα απ’ όλους, μικροτέρους και μεγαλυτέρους κι έτσι πρέπει να είναι.
Αυτό όμως το οποίο μετά βεβαιότητος μπορώ να δηλώσω είναι οτι, ως αποχωρών Διοικητής της 13ης ΔΕΕ, έχω ήσυχη την συνέιδηση μου, ότι έπραξα οτι καλύτερο μπορούσα, προκειμένου αυτό που βρήκα όταν παρέλαβα την Διοίκηση και το οποίο ανήκε σε όλους τους προκατόχους μου, αρκετοί εκ των οποίων παρίστανται σήμερα εδώ, τιμώντας με προσωπικά, να το προχωρήσω λίγο παρακάτω.
Να προσθέσω κι εγώ, βασιζόμενος στις προσπάθειες και τους κόπους ολοκλήρου του προσωπικου μου, κάτι ακόμη σ’ αυτό το οικοδόμημα που λέγεται 13η Διοικηση Ειδικών Επιχειρήσεων – Ιερός Λόχος, που σε 1 μήνα κλείνει 26 χρόνια διαρκούς παρουσίας, μαζύ με τα χρόνια του 13ου ΣΑΚ, του οποίου αποτελεί συνέχεια.
Θυμάμαι στην πρώτη μου επίσκεψη σε κάθε Μονάδα, όταν είχα πρωτοπαραλάβει την διοικηση και έχοντας κατά νούν την δυσχερή οικονομική κατάσταση που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ακόμη η Ελλάδα, αλλά αναλογιζόμενος και την κακή προσωπική οικονομική κατάσταση του προσωπικού, σας είχα πει ότι δεν σας φοβάμαι σε οτι αφορά στις ικανότητες σας και στην επιδεξιότητα σας να ανταπεξέλθετε σε οτιδήποτε σας ζητηθεί, διότι αποτελούσε και αποτελεί εδραία πεποίθηση μου, οτι αυτοί που υπηρετούν στην 13η ΔΕΕ, δεν υπηρετούν για να αποδείξουν οτι είναι καλοί και επαρκείς, αντιθέτως υπηρετούν στην 13η ΔΕΕ επειδή είναι επαρκείς και καλοί.
Θα θυμάσθε ότι αυτό το οποίο σας είχα τονίσει ως το υπέρτατο μέλημα και ανησυχία μου, ήταν μήπως σ’ αυτό το δύσκολο και άγνωστο μονοπάτι που μπαίναμε τότε και εξακολουθούμε να πορευόμαστε και σήμερα, χαθούμε μεταξύ μας, χάσουμε την συνοχή μας, το ενδιαφέρον και την ανησυχία για τον συνάδελφο, κληρωτό και επαγγελματία και σας είχα ζητήσει, να προσέξετε να μην αφήσουμε κόσμο πίσω μας, κόσμο χαμένο στις προσωπικές δυσκολίες και αντιξοότητες, μένοντας περιχαρακωμένοι στα δικά μας προσωπικά, επαγγελματικά και οικογενειακά προβλήματα που φέρνουν πάντοτε οι οικονομικές κρίσεις στους ανθρώπους.
Με αυτά που έβλεπα, άκουγα και μάθαινα και διαπίστωνα τα 2 τελευταία χρόνια, αυτό το οποίο σας ζήτησα και το οποίο είναι ο πυρήνας κάθε στρατιωτικού τμήματος, πολλώ δε μάλλον, Μονάδων και τμημάτων Ειδικών Επιχειρήσεων, δηλαδή η ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ, ανεξαρτήτως βαθμών και προελεύσεων, το επιτύχατε σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό.
Γνωρίζω οτι η ατομική υπερηφάνεια και ο καλώς εννοούμενος εγωισμός, δεν επέτρεπαν σε πολλές περιπτώσεις την εμφάνιση σε κοινή θέα των όποιων ατομικών σας αδυναμιών και προβλημάτων. Και καλώς κάμνατε. Έτσι είναι και πρέπει νάναι ο Καταδρομέας. Περήφανος και μαχητής και στην ατομική του ζωή, όπως και σ’ αυτό που διάλεξε να κάνει και μοιάζει με επάγγελμα, αλλά είναι κάτι πολύ υψηλότερο και πολυτιμότερο.
Είναι προσφορά στην Πατρίδα, είναι παραγωγή Ελλάδας.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια πρωτίστως στις υφιστάμενες μου Διοικήσεις, αλλά και σ’ όλο το προσωπικό που μείναμε όλοι μαζί, φροντίζοντας αυτούς που είχαν κάποιο πρόβλημα, κάνοντας τους να το ξεπεράσουν και να συνεχίσουν μαζί μας.
Μπράβο σας, η οικονομική κρίση, για το προσωπικό της 13ης ΔΕΕ, απετέλεσε «ευκαιρία» αναδείξεως ευγενών και υψηλών προτερημάτων του Έλληνα, όπως είναι ο αλτρουισμός, η ανιδιοτέλεια, η αγάπη και το ενδιαφέρον για τον συνάδελφο και αυριανό συμπολεμιστή. Κι αυτά είναι ενδείξεις υψηλού ηθικού, ανυπέρβλητου φρονήματος και αταλάντευτης πίστεως στον σκοπό .
Σήμερα, στεκόμενος εδώ ενώπιον σας, για τελευταία φορά ως Διοικητής της 13ης ΔΕΕ, κάτω από το βλέμμα του ιδρυτού και Διοικητού του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής, του Υποστρατήγου Χριστόδουλου Τσιγάντε, την προτομή του οποίου σε λίγες ημέρες θα αποκαλύψουμε και επισήμως, με την προσήκουσα τιμή και τον δέοντα σεβασμό στην μνήμη του, αισθάνομαι την ανάγκη να σας καλέσω να αναλογισθείτε, ποιοί πραγματικά είστε.
Ποιοί πραγματικά είμαστε.
Απο πού και απο ποιούς προερχόμεθα και προς τα που μας έχει καθορίσει το παρελθόν μας να πορευθούμε και να βαδίσουμε, χτίζοντας σήμερα, το μέλλον για μας και τα παιδιά μας, όπως έκαναν και για μας, οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας.
Μην ακούτε αυτούς που λοιδορούν, υβρίζουν και ομιλούν ταπεινωτικά και απαξιωτικά για τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Μην παραδεχθείτε κι αποδεχθείτε ποτέ, οτι είμαστε Έθνος τεμπέληδων, απατεώνων, άχρηστων και τιποτένιων, που πρέπει να νοιώθουν ένοχοι για την ύπαρξη τους.
Μην ανέχεστε να δέχεσθε μαθήματα από αυτούς που το μόνο που έχουν να επιδείξουν στην ιστορική διαχρονία υπάρξεως τους, είναι η καταστροφή, ο όλεθρος, οι γενοκτονίες και οι στάχτες των ερειπίων απ’ όπου πέρασαν. Τα σημάδια είναι ορατά ακόμη σ’ αυτην την μικρή Πατρίδα, με την τεράστια όμως προσφορά στο πνεύμα και στον σύγχρονο κόσμο.
Τεράστια προσφορά, ανείπωτες θυσίες και βαρύς φόρος αίματος. ΠΑΝΤΟΤΕ όμως, στην σωστή πλευρά των αντιμαχομένων, πάντοτε με το όπλο στο χέρι για την ελευθερία, οχι μόνο την δική μας, αλλά και των άλλων.
Προμαχούντες απο αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι σήμερα.
Πραγματικοί κυματοθραύστες.
Φαντασθείτε μόνον, πως θα ήταν ο σύγχρονος κόσμος, αν οι Έλληνες δεν είχαν νικήσει και θυσιασθεί στην μάχη του Μαραθώνος, ή αν είχαμε χάσει την ναυμαχία της Σαλαμίνος.
Γεννήτορες και αιώνιοι ακρίτες του δυτικού πολιτισμού, λοιπόν.
Αυτοί είναι οι Έλληνες.
Εξ’ άλλου δεν χρειάζεσθε κανέναν για να σας το πιστοποιήσει.
Το αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας, όταν έρχεσθε σε επαφή με ξένους δυτικούς ή/και άλλους στρατούς, σε ασκήσεις, σε εκπαιδεύσεις, σε επιχειρήσεις, σε Στρατηγεία.
Αποσπάτε τον θαυμασμό και την ειλικρινή αποδοχή, που πολλές φορές λαμβάνουν και την μορφή της εύλογης απορίας, των αδαών και ευεπίφορων στην προπαγάνδα των ξένων ΜΜΕ, αλλοδαπών συναδέλφων σας : «Μα είναι δυνατόν αυτοί οι τύποι να είναι τόσο καλοί και τόσο ικανοί;»
Ναι, είναι δυνατόν, γιατί είσθε απόγονοι ευκλεών και γενναίων πολεμιστών.
Ναι, είναι δυνατόν, διότι είσθε απόγονοι ανθρώπων που με τη ζωή τους άλλαξαν τον ρουν της ανθρώπινης ιστορίας.
Ναι, είναι δυνατόν γιατί προέρχεσθε απο την μήτρα που έπλασε τον Αριστείδη, το Θεμιστοκλή, τον Λεωνίδα, τον Επαμεινώνδα, τον Αλέξανδρο τον Μέγα, τον Παλαιολόγο, τον Υψηλάντη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραισκάκη, τον Νικηταρά.
Είστε εγγόνια αυτών που τσαλάκωσαν τον εθνικό εγωισμό πολλών εκ των σημερινών τιμητών της Πατρίδος μας, στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας και έθαψαν την αφρόκρεμα του στρατού τους στα χωράφια και στα ρουμάνια της Κρήτης.
Τέλος, ναι είναι δυνατόν να είσθε τόσο καλοί, γιατί είσθε απόγονοι ανθρώπων σαν τον Χριστόδουλο Τσιγάντε και τους συμπολεμιστές του, μερικοί εκ των οποίων είναι σήμερα εδώ μαζί μας τιμώντας μας με την παρουσία τους, υπέργηροι αλλά ευκλεείς, υπερήφανοι και δοξασμένοι, που στα μάτια τους ακόμη και σήμερα παρά τα χρόνια τους, λάμπει η Ελλάδα.
Πιστέψτε ότι είστε απόγονοι τέτοιων ατσάλινων ανθρώπων που με ριψοκίνδυνες ενέργειες και πράξεις «μη φειδόμενοι της ζωής αυτών», πολεμώντας από αέρος, θαλάσσης και ξηράς, απελευθέρωσαν τα νησιά μας, στο τέλος του τελευταίου Μεγάλου Πολέμου και προετοιμαστείτε και προετοιμάστε τους άνδρες σας για την ώρα που ευχόμαστε όλοι να μην έρθει. Τα σύννεφα όμως στην γειτονιά μας πυκνώνουν και η σκακιέρα έχει πάρει φωτιά. Γρηγορείτε λοιπόν
Αυτά τα τελευταία λόγια μου λοιπόν, θα ήθελα να θυμάσθε μόνον, απο εμένα ως παρακαταθήκη της διαρρεύσασας 2ετους διοικήσεως μου, γιατί τα άλλα είναι εύκολα για σας.
Αισθάνομαι και θα είμαι πάντοτε δίπλα σας και πάντα θα αισθάνομαι μια κρυφή χαρά όταν θα καταλαβαίνω οτι με θεωρείτε έναν από σας. Οι δεσμοί αυτών που υπηρετούν ή υπηρέτησαν στην 13η ΔΕΕ, που υπηρετούν ή υπηρέτησαν την ιδέα που λέγεται 13η ΔΕΕ, είναι ακατάλυτοι και δεν τελειώνουν ποτέ. Διατηρείστε το και εμβαθύντε το.
Να είστε πάντα μια γροθιά.
Σας αποχαιρετώ όλους με αγάπη και θαυμασμό γι αυτό που κάνετε και νομίζω οτι μπορώ να σας κοιτάζω κατάματα. Θα αισθάνομαι πραγματική και ειλικρινή χαρά για τις επιτυχίες σας και να ξέρετε οτι θα είμαι πάντοτε δίπλα σας, όταν έρχονται δυσκολίες κι αναποδιές, όπου κι αν είμαι.
Στον νέο σας Διοικητή, τον καθ’ όλα άξιο, αγαπητό και εκλεκτό συνάδελφο και φίλο Ταξίαρχο Σταύρο Παναγιωτάκη, εύχομαι τα καλλίτερα. Υγεία, δύναμη και κάθε επιτυχία στο δύσκολο και απαιτητικό έργο που αναλαμβάνει απο σήμερα. Στηρίξτε τον και βοηθείστε τον με όλες σας τις δυνάμεις, για να πάτε τον μοναδικό αυτό Σχηματισμό του Στρατού μας και των Ειδικών Δυνάμεων, ακόμη ψηλότερα.
Στον νέο Διοικητή της Μεραρχίας, τον άξιο συνάδελφο, φίλο, συμμαθητή, αλλά και παλιό Διοικητή της 13ης ΔΕΕ, Υποστράτηγο Αντώνιο Νομικό, του εύχομαι, υγεία, τύχη, δύναμη και κάθε επιτυχία στα επίσης δύσκολα και πολύπλοκα καθήκοντα που ανελαβε, προ ολίγων μόλις ημερών.
Η 13η ΔΕΕ, είναι σίγουρο ότι έχει έναν καλό φίλο και συμπαραστάτη στη Βέροια”.

ΠΗΓΗ: εν αιθρία

Ποιά θα είναι η Τουρκία της επόμενης ημέρας;

• Η τεράστια σε έκταση νοθεία έδωσε στον Ερντογάν τη νίκη και του αύξησε την αλαζονεία μετατρέποντάς τον επικίνδυνο για την ίδια την Τουρκία 
• Τεράστιο ρήγμα, με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά, στην τουρκική κοινωνία 
• Τώρα αρχίζει η κυρίως μάχη του τούρκου πρωθυπουργού με εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν την παραδειγματική πλέον απομάκρυνσή του

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Οι εκλογές ολοκληρώθηκαν. Νικητής, εν μέσω πάρα πολλών καταγγελιών για νοθεία (στην Σμύρνη συνελήφθη νωρίς το πρωί το εκλογών φορτηγάκι να μεταφέρει ψηφοδέλτια ψηφισμένα υπέρ του υποψηφίου του κυβερνώντος κόμματος!) και με τον Ερντογάν να ευχαριστεί τους Σκοπιανούς που του συμπαραστάθηκαν, να εξαπολύει απειλές κατά όσων τον αμφισβήτησαν και του αντιστάθηκαν και να ανακοινώνει προγραφές εκείνων που δεν τον ψήφισαν με βάση λίστες που ήδη έχουν συνταχθεί…

Όποιος δεν ξέρει τι είναι η Τουρκία και συγκεκριμένα πως διοικείται η Τουρκία του «σουλτάνου» Ταγίπ Ερντογάν, νιώθει έκπληκτος και αρνείται –όπως είναι φυσικό- να πιστέψει τα… γεγονότα. Γεγονότα που ανοίγουν την πόρτα του φρενοκομείου για την γειτονική χώρα, η οποία ζει την πρώτη της ημέρα ενός μεγάλου ρήγματος αφού οι πολίτες της έχουν πλέον χωρίσει σε δύο στρατόπεδα.
Σε εκείνους που πίστεψαν ότι μπορούν να ζήσουν μέσα σε μία Δημοκρατική χώρα με κύριο θρήσκευμα το Ισλάμ, αλλά με έντονα τα στοιχεία των ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως τα απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες των δυτικών χωρών.
Και σε εκείνους που ελέω Ισλάμ, περιορισμένης ενημέρωσης και κάτω από έντονες πιέσεις των τοπικών ολιγαρχών (αγάδων), ψήφισαν έναν ισλαμιστή πολιτικό ηγέτη, ο οποίος τους αναγνωρίζει τα δημοκρατικά τους δικαιώματα μόνο την ημέρα των εκλογών (το υπόλοιπο διάστημα τους εγκαταλείπει στις διαθέσεις των αγάδων), αλλά κι ενώ δηλώνει θρήσκος και καλός ισλαμιστής παραμένει ακάθαρτος, αφού δεν προσεύχεται με βάση τους κανόνες* που σαφέστατα ορίζει το Κοράνι περί προσευχής.

Ο Ερντογάν κέρδισε και η Τουρκία έχασε την ευκαιρία να πλησιάσει προς τη Δύση. Η Τουρκία των μεγάλων αντιθέσεων, η χώρα που σπαράσσεται από έντονες αντιφάσεις αλλά και που πάντα διοικούνταν με τον πλέον σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, σήμερα περνάει στο επόμενό της στάδιο, στην φάση της χωρίς όρια σύγκρουσης που διαφαίνεται (και που προλογίστηκε προεκλογικά) μεταξύ ενός αλαζόνα και διεφθαρμένου πρωθυπουργού και των ισχυρών της Δύσης που αποφάσισαν να προχωρήσουν στα σχέδιά τους χωρίς τον μέχρι χθες αγαπημένο συνομιλητή τους και σημερινό καταφανέστατα εχθρό τους.

Το να αναλυθούν οι λόγοι (προφανείς και αφανείς) της αλλαγής πλεύσης της Δύσης όσον αφορά την πολιτική δομή της Τουρκίας, είναι κάτι ιδιαίτερα σύνθετο, αλλά εστιάζεται –κυρίως- στην απόπειρα αλλαγής των χαρακτηριστικών της Τουρκίας με την ταυτόχρονη απόλυτη σύμπλευση και συμπόρευσή της με τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Δύσης που απειλούν ευθέως την ακεραιότητά της.

Το μεγάλο πρόβλημα που από σήμερα καλείται να αντιμετωπίσει ο τούρκος πρωθυπουργός, είναι εκείνο το κομμάτι του τουρκικού πληθυσμού που αντιμετωπίζει τον Ερντογάν ως πολιτικό που επιθυμεί να μεταβάλει τη χώρα σε αμιγώς ισλαμική και ταυτόχρονα απειλεί με απομάκρυνση από τον δυτικό τρόπο ζωής τους τούρκους πολίτες. Είναι εκείνο το κομμάτι των πολιτών της Τουρκίας που ζουν στα παράλια της Μεσογείου, στην Κωνσταντινούπολη και στην ανατολική Τουρκία (σύνορα με Ιράκ), οι οποίοι νιώθουν ως ευθεία απειλή την συνέχιση της παραμονής στην εξουσία του ισλαμιστή πρωθυπουργού.
Αυτοί οι τούρκοι δηλώνουν μουσουλμάνοι αλλά προτιμούν να ζουν με τον δυτικό τρόπο ζωής, οι οποίοι αισθάνονται πλέον να καταστρέφεται η ζωή τους από τις επιλογές άλλων τούρκων που ζουν στην κεντρική και ανατολική Τουρκία, των οποίων η ποιότητα ζωής βρίσκεται τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω, αλλά το πληθυσμιακό τους μέγεθος, το χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο και η σχεδόν μονοπωλιακή ενημέρωσή τους από κυβερνητικά ΜΜΕ, λειτουργεί καταλυτικά στην διατήρηση στην εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν και ως εκ τούτου στην βίαιη αλλαγή του τρόπου ζωής εκείνων των τούρκων που ονειρεύτηκαν να γίνουν… Ευρωπαίοι!

Στην Τουρκία έχει δημιουργηθεί ένα βαθύτατο και επικίνδυνο κοινωνικό χάσμα, το οποίο είναι δυνατόν (εάν κάποιοι χειριστούν κατάλληλα τους «αντίθετους» πληθυσμούς) να αποκτήσει χαρακτηριστικά εμφυλιοπολεμικά ή μίας βίαιης σύγκρουσης με την κυβέρνηση Ερντογάν.

Ο τούρκος πρωθυπουργός έχει κατορθώσει να κερδίσει μία μάχη, αλλά σύμφωνα με τις δηλώσεις του που έγιναν το βράδυ των εκλογών, όλα δείχνουν πως η κυρίως μάχη δεν έχει δοθεί ακόμη. Ο κυκλοθυμικός χαρακτήρας του Ερντογάν είναι βέβαιο πως τις επόμενες ημέρες θα τον παρασύρει σε τραγικά λάθη (τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική ιδιαίτερα στο θέμα της Συρίας), τα οποία θα εκμεταλλευθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό (μέσα από εμφανίσεις νέων σκανδάλων, τα οποία πιθανότατα θα αφορούν και την εκλογική νοθεία που υπήρξε) και θα λειτουργήσουν ως προλείανση της «κίνησης ματ», που γνωρίζει πολύ καλά πως μπορεί να συμβεί και την οποία τρέμει ο «σουλτάνος» Ερντογάν.

Πολλοί πιστεύουν πως η Τουρκία έχει ξεπεράσει το πολιτικό πρόβλημά της, αγνοούν όμως πως το πρόβλημα της διαφθοράς δεν εμφανίσθηκε λόγω «κορεσμού», αλλά λόγω απόφασης των ΗΠΑ να «τελειώνουν με τον Ερντογάν». Κι επειδή είναι αδύνατον ο σκληροτράχηλος τούρκος πρωθυπουργός να αντέξει τα δυτικά χτυπήματα, ίσως θα έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται πολύ σοβαρά πως η εμμονή του με την εξουσία μπορεί να καταστρέψει εκτός από την ίδιο και την πατρίδα του, την Τουρκία.
Η Τουρκία της επόμενης ημέρας είναι μία Τουρκία τεραστίων διαστάσεων συγκρούσεων που νομοτελειακά θα καταλήξουν στην ηχηρή πτώση του Ταγίπ Ερντογάν που πίστεψε ότι μπορεί να γίνει σουλτάνος...

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

* Σύμφωνα με ηχητικό ντοκουμέντο που είχε διαρρεύσει προεκλογικά στην Τουρκία, ο τούρκος πρωθυπουργός αποδέχθηκε ότι δεν χρησιμοποιεί "μπιντέ" στην τουαλέτα του, διαλύοντας έτσι την εικόνα του σωστού μουσουλμάνου και παραβιάζοντας τον σαφέστατο κανόνα που υπάρχει στο Κοράνι για προσευχή με καθαρό το σώμα. Βέβαια, το συγκεκριμένο ηχητικό δεν μεταδόθηκε από τις φιλοκυβερνητικές τουρκικές εφημερίδες, με αποτέλεσμα ένα τεράστιο τμήμα του τουρκικού πληθυσμού να αγνοεί ότι ο αυτοδιαφημιζόμενος ως ισλαμιστής Ερντογάν δεν προσεύχεται ως καλός μουσουλμάνος... Εκτός και εάν ο Ταγίπ Ερντογάν δεν προσεύχεται καθόλου, οπότε δεν υπάρχει και λόγος να είναι "καθαρός"...

ΠΗΓΗ: Aς Μιλήσουμε Επιτέλους

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ.

 

Πηγή: ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ DE TRINITATE του Αυγουστίνου (2)

Συνέχεια από Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014

Ένα πανόραμα της αναπτύξεως της μοντέρνας φιλολογίας και της Ιστορίας της φιλοσοφίας των φιλοσοφικών προϋποθέσεων της Τριαδολογίας του Αυγουστίνου. Αντλείται από το μεγάλο κείμενο του αιώνος μας "Πορφύριος και Βιττορίνο" του Pierre Hadot.

Το πρόβλημα του Βιττορίνο

Ο Βιττορίνο θα είχε μείνει στην Ιστορία σαν ένας ρήτορας της Ρώμης, της εποχής των αυτοκρατόρων Κωνστάντιου και Ιουλιανού, ένας συνηθισμένος σχολιαστής του De inventione (περί εμπνεύσεως ή περί επινοήσεως) του Κικέρωνα, ένας μεταφραστής μερικών νεοπλατωνικών κειμένων, εάν γέρος, δεν είχε μεταστραφεί στον Χριστιανισμό και δεν είχε αναλάβει την υπεράσπιση και την απολογία του ορθόδοξου δόγματος τού Ομοουσίου τού Υιού και τού Πατρός εναντίον των Αρειανών που ήταν σύγχρονοί του. Και πράγμα παράξενο, ο γέρο-ρήτορας που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν χωρίς καμμία ιδιοφυία στο έργο του, συνθέτει το μοναδικό μεταφυσικό έργο όλης της αρχαίας λατινικής γραμματείας, το οποίο όμως ήταν τόσο δύσβατο που ξεχάστηκε αμέσως. Υπήρξε η πρώτη συστηματική έκθεση του δόγματος της Τριάδος.

Από το 1880 όμως η σύγχρονη αναγεννημένη φιλολογία ανακαλύπτει αυτό το έργο του Βιττορίνο και αρχίζει να το αναλύει. Αναγνωρίζει σε αυτόν ένα πρόδρομο του Αρεοπαγίτη και βλέπει στον Αριστοτέλη την πηγή της θεωρίας της ουσίας τού συστήματος. Ο C. Gore, το 1887, εντοπίζει τις ουσιαστικές θέσεις του συστήματος αυτού.

Είναι μια απάντηση σε ένα γράμμα κάποιου αρειανού ονόματι Candido, κατ’ αρχάς. Αυτός λοιπόν ισχυρίζεται πως εάν ο Θεός γεννά έναν Υιό, είναι αναγκαίο να δεχθούμε μία κίνηση, και επομένως μία μετάλλαξη στην θεία ουσία. Σε αυτό ο Βιττορίνο απαντά ότι υπάρχει μία κίνηση ταιριαστή με την θεία ουσία, η οποία δηλαδή δεν προκαλεί κίνηση, η οποία δεν προξενεί καμία αλλαγή. Σύμφωνα με αυτήν την κίνηση ο Θεός γεννά τον Υιό του. Αυτή η «ακίνητη» γέννηση είναι γέννηση τής θελήσεως του Θεού, δηλαδή της αυτοσυνειδήσεώς του. Ορίζοντας τοιουτοτρόπως τον Υιό σαν όριο και σαν μορφή του Θεού. Ο ίδιος  συνεχίζει να βλέπει τον Πλωτίνο πίσω από ορισμούς του Θεού σαν μη ον π.χ. όπως και την επήρρεια αυτών των θέσεων στον Αυγουστίνο. Όπως π.χ. η διπλή πρόοδος του Αγίου πνεύματος και την σύλληψή του σαν τον δεσμό της Τριάδος.

Ο Dom G. Geiger, 1887-1889, οικοδομεί το σύστημα τού Βιττορίνο αναγνωρίζοντάς το σαν το μοναδικό μνημείο τής νεοπλατωνικής φιλοσοφίας στην Δύση. Ο Θεός είναι γνωστός τόσο σαν δύναμις και αιτία των όντων όσο και σαν Είναι απολύτως υπερβατικό. Η πομπή, η διαδικασία, ο τρόπος των πεπερασμένων όντων αποτελεί μία Ιεραρχημένη φανέρωση της υπερβατικής δυνάμεως και ο Λόγος είναι ταυτόσημος με τον Νου τού Πλωτίνου. Υπάρχουν όμως και σημαντικές διαφορές, οι οποίες θα αποδειχθούν θεμελιώδεις για τον Αυγουστίνο. Ο Πατήρ αντιπροσωπεύει την πρώτη στιγμή τού Νου τού Πλωτίνου, δηλαδή την Ουσία. Διότι το Ένα του Πλωτίνου είναι το δυνάμει θεμέλιο, το Urgrund των τριών υποστάσεων της Τριάδος και επομένως η Ίδια η Τριάδα εγκαθίσταται και συστήνεται στο επίπεδο της νοήσεως του Πλωτίνου. [Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της Τριαδολογίας που μας παρέδωσε ο Αυγουστίνος και επικράτησε αστραπιαία, διότι εύκολη, κατανοητή, λογική. Όπως λέει ο Αυγουστίνος, οι υποστάσεις σαν σχέσεις, η Τριάδα, είναι ένα επίπεδο πιο κάτω από το απόλυτο του Θεού. Και δυστυχώς για όλους μας, αυτή η Τριάδα είναι πλέον το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, η πνοή ζωής που δώρισε ο δημιουργός στον άνθρωπο, είναι η ψυχή του ανθρώπου όπως την ανακάλυψε η ελληνική φιλοσοφία. Γι’ αυτό και είναι εμμενής, ενυπάρχουσα, η πηγή της θελήσεως]. Αυτή όμως η νόηση του Πλωτίνου, το Είναι, η ζωή και η σκέψη υποστατικοποιείται και γίνεται ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο πνεύμα! Επέρχεται λοιπόν η πλήρης σύγχυση ανάμεσα στην φιλοσοφία και την θεολογία με θανάσιμες συνέπειες. Χάνεται κάθε διάκριση ανάμεσα στο φυσικό και το υπερφυσικό, ανάμεσα στην πίστη και στην γνώση. Η προσωπική διάκριση των τριαδικών υποστάσεων χάνεται επίσης. Η γένεση του Λόγου και η δημιουργική ενέργεια, η πράξη της Δημιουργίας ταυτίζονται. Το προπατορικό αμάρτημα συγχέεται με την κάθοδο της ψυχής στον αισθητό κόσμο, η σωτηρία βρίσκεται σε μία απλή φυσική σχέση με τον Λόγο, ο Σωτήρ αναγνωρίζεται σαν ο παγκόσμιος άνθρωπος [η αρχή της παγκοσμιοποιήσεως], σαν ο καθολικός άνθρωπος [της αναγεννήσεως, σαν ο άνθρωπος του Λεονάρντο], και η πίστη συγχέεται με τη σειρά της με την γνώση του Λόγου. Παρά την μεταστροφή του ο Βιττορίνο παραμένει νεοπλατωνικός. Και το Άγιο πνεύμα είναι η επιστροφή της ψυχής στον Νου.

Έναν χρόνο μετά τον Geiger, o Α. Von Harnack χρησιμοποιεί έναν πρωτάκουστο χαρακτηρισμό για τον Βιττορίνο: Είναι, λέει, ένας Αυγουστίνος πριν τον Αυγουστίνο. Αυτή η δήλωση προκαλεί την αντίδραση του R. Schmid, ο οποίος διαφωνώντας με τον Harnack, μας δίνει κάτι ενδιαφέρον. Λέει λοιπόν πως αν εξετάσουμε προσεκτικά το ιστορικό πλαίσιο του Αυγουστίνου θα διακρίνουμε τις διαφορές τής θεολογίας του από τον Βιττορίνο. Διότι το πλαίσιο των αιρέσεων, το αιρεσιολογικό πλέγμα (ο ιστός των αιρέσεων) ήταν διαφορετικό [μια κρυφή πτυχή της Ιστορικής Εκκλησίας λοιπόν η οποία προσαρμόζεται στις αιρέσεις πολεμώντας τες, και εξελίσσεται αναγκαίως, διότι μόνο το κακό εξελίσσεται. Αυτή την προσαρμογή και εξέλιξη, ονομάζουμε σήμερα Εκκλησιολογία], διαφορετικό επίσης και το εκκλησιολογικό του ενδιαφέρον και η διδασκαλία του, αλλά και πολύ σημαντικές επίσης οι αναλογίες του Τριαδικού του δόγματος με τις θέσεις του Μ. Αθανασίου.

[Έτσι λοιπόν σήμερα ακούμε χωρίς να ανησυχούμε πως η Εκκλησιολογία του Ζηζιούλα, όπως παρουσιάζεται στο βασικό του κείμενο, για την θέση του Επισκόπου, είναι η καλύτερη απάντηση στις ασάφειες των σύγχρονων Ρώσων θεολόγων ή ότι η Εκκλησία οφείλει να απαντήσει στα προβλήματα της εποχής της, δηλαδή στην ατομικότητα].

(Συνεχίζεται)

Αμέθυστος

ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΟΥΔΗΣ - Β ΜΕΡΟΣ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 22)

Συνέχεια από Παρασκευή, 28 Μαρτίου 2014

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Α ΜΕΡΟΣ)

O Doctor Angelicus συναντά τον Κάλλιστο Αγγελικούδη

Ο Κάλλιστος Αγγελικούδης αναλύει και σχολιάζει 
  το κατά των Ελλήνων βιβλίο του Θωμά Ακινάτη

Περί θείας απλότητος και διαφοράς ουσίας και ενέργειας

400. « Είναι αναγκαίο να γνωρίζη ο Θεός τα άλλα, όχι όμως και να τα θέλη ». Κι ακόμα˙ « δεν θέλει αναγκαστικά ο Θεός τα άλλα, θέλει όμως αναγκαστικά ο Θεός τον εαυτό του ». Δεν θέλει άρα με μιάν ενέργεια θελήσεως ο Θεός και τον εαυτό του και τα άλλα. « Ο Θεός θέλει με μιάν ενέργεια και τη δική του αγαθότητα και τα άλλα ». Αν θέλη με μιάν ενέργεια ο Θεός και τη δική του αγαθότητα και τα άλλα, είναι φανερό, ότι φιλεί ( αγαπά ) και με μιαν ενέργεια και τον εαυτό του και τα άλλα. Αλλά δεν το επιτρέπει αυτό ο ίδιος πάλι ο Θωμάς˙ δεν θέλει να θέλη, όχι μόνο στα θεία και σ’ αυτά που ονομάζει άλλα, αλλά και σ’ αυτά μόνα τα άλλα με μιαν ενέργεια ο Θεός. Γιατί λέει˙ « ο Θεός φιλεί κατ’ εξοχήν τις νοερές ουσίες ». Κι αν φιλή, είναι φανερό, ότι και θέλει, γιατί απ’ το θέλειν προέρχεται η φιλία. Θέλει λοιπόν κατ’ εξοχήν ανάμεσα στα άλλα τις νοερές ουσίες ο Θεός˙ κι αν θέλη κατ’ εξοχήν, είναι φανερό, ότι δεν θέλει με μιάν και την ίδιαν ενέργεια τα πάντα. Κι αν δεν θέλη με μιάν ενέργεια τα πάντα, δεν θέλει πολύ περισσότερο τον εαυτό του και τα άλλα με μιάν ενέργεια.

401. Και είναι και κατ’ άλλον τρόπο απ’ τα εξαιρετικά άτοπα να θέλη τη φυσική του αγαθότητα, την άναρχη και αΐδια, και τα άλλα κτιστά και άχρονα, που είναι τόσο πολύ απομακρυσμένα απ’ τον Θεό, με μιάν ενέργεια ο Θεός. Κι αν θέλη με μιάν ενέργεια και τη δική του αγαθότητα και τα άλλα, είναι φανερό, ότι είναι και τα ποιήματα άναρχα και θα γίνουν αΐδια σύμφωνα με την αγαθότητα του Θεού , που είναι ακριβώς εξαιρετικά άτοπο. Δεν « θέλει » άρα « με μιάν ενέργεια και τη δική του αγαθότητα και τα άλλα ο Θεός ».

402. « Τα γνωρίζει όλα με μιάν ενέργεια ο Θεός ». Αυτό ανήκει σε κείνους που έχουν αποφασίσει να αδικούν τις θείες Γραφές. Γιατί όχι μόνο δεν γνωρίζει τα πάντα με μιάν ενέργεια ο Θεός, αλλ’ ούτε και μόνους τους ανθρώπους. « Έγνω γαρ Κύριος τους όντας αυτού » ( Β΄Τιμ. β΄19 ), λένε οι θείες Γραφές˙ κι αυτούς που αποκλείει άθλια απ’ τον νυμφώνα ο Κύριος, « ουκ οίδα » λέει « υμάς » ( Ματθ. κε΄12 ), παρ’ όλο που είναι βέβαια όλα μπροστά στα μάτια ( ενώπια ) του Θεού. Αλλά είναι φανερό, ότι δεν γνωρίζει με μιάν ενέργεια γνώσης τους πάντες. Γνωρίζει και καθιστά γνήσιους ( γνησιεύεται ) τους φίλους και οικείους ως φίλους και οικείους, γνωρίζει δε και τους αμαρτωλούς κι αυτούς που έχουν εκπέσει απ’ το θείο θέλημα ως τέτοιους. Και είναι άλλο αυτό και άλλο εκείνο.

403. Γι’ αυτό και λέει ο ιερός Παύλος˙ « τότε δε γνώσομαι, καθώς και επεγνώσθην » ( Α΄ Κορινθ. ιγ΄ 12 ). Πολλοί μεν θα γίνουν άγιοι, δεν θα είναι όμως όλοι στην ίδια στάση και τάξη, κατά τον Θεολόγο Γρηγόριο ( Λόγος 32 ). Η δε διαφορά αυτή τής στάσης και τάξης, είναι φανερό ότι ( θα προέλθη…) απ’ αυτόν που πρόκειται να κρίνη και να αποδώση στον καθένα κατά τα έργα του, κατά την προπαρασκευή τής καθαρότητάς του, κατά τη θερμή ( ζέουσα ) επιστροφή του προς τον Θεό. Όπως θα γίνουν λοιπόν αυτά με την ενέργεια διαφορετικής κρίσης από μιάν κρίση, έτσι γνωρίζει με διαφορετικές ενέργειες απ’ τη μια του γνώση τα πάντα ο Θεός, κι όχι με μιάν ενέργεια, όπως νομίζει ο Θωμάς. Κι ακόμα˙ πολλοί μεν θα είναι άγιοι, θα είναι δε η διαφορά τους στη δόξα, όπως λέει ο ιερός Παύλος, όπως ακριβώς « αστήρ αστέρος διαφέρει εν δόξη » ( Α΄Κορινθ. ιε΄ 41 ), την οποία δόξα δεν θα την πάρουν απ’ τον εαυτό τους, αλλ’ απ’ τον Θεό όσοι την επιτύχουν ( οι επιτυχείς ).
  404. Από πού θα είναι λοιπόν η διαφορά εκείνης της δόξας στους αγίους, παρά απ’ το ότι γνωρίζει τα πάντα με διαφορετική ενέργεια γνώσης ο Θεός ; Γιατί στον καθένα, λέει, όπως διαμοίρασε ( εμέρισε ) ο Θεός. Κι όταν δίνη στον άνθρωπο πνεύμα σοφίας, και σ’ άλλον πνεύμα γνώσης, σ’ άλλον χαρίσματα ιαμάτων και απλώς στον κάθε έναν διαφορετική δωρεά του πνεύματος ( Α΄Κορινθ. ιβ΄9,10 ), το κάνει αυτό με διαφορετικό λόγο γνώσης και κρίση ασφαλέστατη, γνωρίζοντας γιά τί είναι άξιος ο καθένας. Και η διαφορά των δωρεών δείχνει ολοφάνερα διαφορετική ενέργεια της θείας γνώσης σε όλα. Δεν αληθεύει άρα λέγοντας ο Θωμάς, ότι γνωρίζει τα πάντα με μιάν ενέργεια ο Θεός.

405. « Δεν γνωρίζει κάτι άλλο πέρα απ’ τον εαυτό του ο θείος νους, που να είναι τελείωση γι’ αυτόν, όπως συμβαίνει σε κάτι που είναι πρωταρχικά γνωστό ». Νά που δίνει και παρά τη θέλησή του τάξη στη γνωστική ενέργεια του Θεού. Γιατί αν είναι το πρωταρχικά γνωστό ο Θεός, θα υπάρχη αναγκαστικά και δευτερευόντως γνωστό και τρίτως και καθεξής. Είναι μεν πρωταρχικά γνωστός στον εαυτό του ο Θεός, όπως υποθέτει κι ο Θωμάς, αλλά εννοεί και πρωταρχικά τις αγγελικές δυνάμεις και τους ουράνιους θεούς κατά τον Θεολόγο Γρηγόριο. Και είναι πολλή, σ’ εκείνες τις ουράνιες δυνάμεις, και η στάση και η τάξη και η διαφορά, και τα εποίησε όπως θέλησε αυτά ο Θεός. Τα θέλησε διαφορετικά και έχουν γίνει διαφορετικά αυτά εξ ανάγκης, έχει δε η διαφορετική θέληση και διαφορετική αναγκαστικά νόηση και γνωστική ενέργεια. Θέλοντας δε πολλά και διαφορετικά – για τα διαφορετικά και πολλά θελητά – ο Θεός, νοεί και πολλά και διαφορετικά με πολλές και διαφορετικές ενέργειες της θείας γνώσης. Δεν αληθεύει άρα λέγοντας ο Θωμάς, ότι γνωρίζει τα πάντα με μιάν ενέργεια ο Θεός.[όπως ισχυρίζεται σήμερα ο Ζηζιούλας]

406.Γιατί λέει αλλού, ανατρέποντας όπως το συνηθίζει τα δικά του, κι ο ίδιος˙ « γνωρίζει όλα όσα υπάρχουν στον ίδιον σύμφωνα με την ενεργητική δύναμη ο Θεός, επειδή είναι αυτός η αρχή τού κάθε όντος. Έχει άρα δική του γνώση για όλα τα πράγματα ». Και πάλι˙ « είναι φανερό, ότι καθόσον είναι παντελώς ( απολελυμένως ) τέλεια η θεία ουσία, μπορεί να εκλαμβάνεται ως ιδιαίτερος λόγος για το κάθε τι. Μπορεί λοιπόν να έχη σύμφωνα μ’ αυτήν ιδιαίτερη γνώση για όλα ο Θεός. Κι επειδή διακρίνεται ο ιδιαίτερος λόγος του ενός απ’ τον ιδιαίτερο λόγο του άλλου, είναι δε η διάκριση αρχή πλήθους, είναι αναγκαίο να νοούμε κάποια διάκριση κι ένα πλήθος λόγων στον θείο νου. Απομένει λοιπόν να μην είναι περισσότεροι ή διακεκριμένοι οι λόγοι των πραγμάτων στον θείο νου, παρά μόνον καθόσον γνωρίζει ο Θεός τα πράγματα, που μπορούν να εξομοιωθούν με περισσότερους και διαφορετικούς τρόπους μ’ αυτόν. Και γι’ αυτό λέει ο Αυγουστίνος, ότι έχει ποιήσει με διαφορετικό λόγο ο Θεός τον άνθρωπο και με διαφορετικό τον ίππο˙ και λέει πως υπάρχουν ως πλήθος οι λόγοι των πραγμάτων στον θείο νου ».

407. Αν γνωρίζη λοιπόν ο Θεός τα πράγματα, που μπορούν να εξομοιωθούν με περισσότερους και διαφορετικούς τρόπους μ’ αυτόν, και υπάρχει πλήθος διάκρισης των λόγων των όντων στον θείο νου, είναι φανερό, ότι υπάρχει και πλήθος νοήσεων. Γιατί δεν υπάρχει λόγος, που να μην έχη και νόηση. Είναι φανερό λοιπόν, ότι είναι ψευδές και άστοχο αυτό που λέει ο Θωμάς, ότι « γνωρίζει τα πάντα με μιαν ενέργεια ο Θεός ».

408.« Αυτό που πρωταρχικά θέλει η θεία θέληση είναι η ουσία του Θεού ». Κι ακόμα˙ « είναι η θεία ουσία αυτό για το οποίο υπάρχει πρωταρχικά η θεία θέληση ». Νά που υπάρχει και στη θεία θέληση τάξη, όπως ακριβώς και στη νόηση. Αν είναι λοιπόν το πρώτο θελητό ο Θεός, είναι τα άλλα το λιγότερο δευτερευόντως θελητά, για να μην πω πολυμερώς. Δεν αληθεύει άρα λέγοντας αλλού ο Θωμάς˙ « θέλει με μια και την ίδια ενέργεια της θέλήσης και τον εαυτό του και τα άλλα ο Θεός ». « αυτό που πρωταρχικά και καθ’ εαυτό νοείται απ’ τον Θεό δεν είναι κανένα άλλο παρά ο ίδιος ». Κι ακόμα˙ « γνωρίζει πρωταρχικά και καθ’ εαυτόν μόνον τον εαυτό του ο Θεός ». Κι ακόμα˙ « απομένει λοιπόν να μην είναι τίποτα γνωστό πρωταρχικά και καθ’ εαυτό απ’ τον Θεό, παρά μόνον η ουσία του ». Αποδείξαμε προηγουμένως, ότι τα διαφορετικά νοητά στον Θεό γνωρίζονται και διαφορετικά απ’ αυτόν. Και η διαφορετική γνωστική ενέργεια του Θεού έχει ποιήσει διαφορετικά ως προς τον Θεό τα όντα, όπως λέει και η αγία Γραφή˙ συ ηθέλησας πάντα τα όντα ούτω γενέσθαι και εγένετο ούτω ( Α΄Κορινθ. ιβ΄9.10 ). Και προηγείται απ’ τη θέληση η νόηση, και έχουν αναγκαστικά οι διαφορετικές θελήσεις και διαφορετικές τις νοήσεις. Δεν αληθεύει άρα λέγοντας ο Θωμάς, ότι « τα γνωρίζει όλα με μιαν ενέργεια ο Θεός ».

409. « Θέλει με μιαν ενέργεια και τη δική του αγαθότητα και τα άλλα ο Θεός ». Και λέει πάλι, θέλοντας να ανατρέψη από συνήθεια τα δικά του˙ « επειδή δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο χωρίς τα άλλα η θεία αγαθότητα και δεν προστίθεται τίποτα σ’ αυτήν με τα άλλα, δεν υπάρχει σ’ αυτήν καμμιά ανάγκη να θέλη τα άλλα, έτσι όπως θέλει τη δική της αγαθότητα ». Κι ακόμα˙ « έχει αποδειχθή πιο πάνω πως θέλει ο Θεός το δικό του είναι και τη δική του αγαθότητα, όπως ακριβώς ένα αρχικό αντικείμενο ». Αλλά δεν υπάρχουν τα άλλα ως αρχικό αντικείμενο στη θέληση του Θεού, πώς θα υπάρχουν λοιπόν τα πολλά και ποικίλα και διάφορα ; Δεν είναι άρα, όπως λέει κι ο ίδιος εδώ, αναγκαίο να θέλη τα άλλα με τον ίδιον τρόπο ο Θεός , όπως θέλει τη δική του αγαθότητα.

410. Είναι ψέμμα άρα αυτό που λέει ο Θωμάς, ότι « θέλει με μιαν και την ίδιαν ενέργεια θελήσεως και τον εαυτό του και τα άλλα ο Θεός˙ σε κάθε ενέργεια της θέλησης παραβάλλεται το θελητό προς αυτόν που θέλει, όπως ακριβώς αυτός που κινεί προς το κινούμενο. Αν υπάρχη λοιπόν κάποια ενέργεια θελήσεως, σύμφωνα με την οποία θέλει τον εαυτό του, και διαφορετική σύμφωνα με την οποία θέλει τα άλλα, θα υπάρχη σ’ αυτήν κάτι άλλο που κινεί τη θεία θέληση, που είναι ακριβώς αδύνατο ». Είναι μάλλον αδύνατο και άτοπο, αυτό ακριβώς που λες εσύ εδώ. Και γίνεσαι αμέσως κι από κοντά σ’ αυτό μάρτυρας, αποφαινόμενος ως κατ’ εξοχήν ελεεινός ή κατ’ εξοχήν γελοίος. Γιατί λες˙ « δεν μάχεται το πλήθος αυτών που θέλει ο Θεός, την απλότητά του ». « Οδηγείται ( φέρεται ) μετά η θεία θέληση στα θελητά, που δεν γίνεται με διαφορετικό τρόπο, παρά καθόσον υπάρχουν αυτά στον Θεό ή στον νου του ».

411. Το να φέρεται (οδηγείται) δε η θεία θέληση, δηλαδή να κινείται και να ενεργή όμοια και αδιάφορα στο πλήθος των διαφόρων θελητών, θα ήταν απ’ τα αμήχανα. Γιατί φερόμενη (οδηγούμενη) προς τα έξω και τα όντα η θεία θέληση, συμπλέκεται πάντα με τη θεία σοφία, όπως λες πάλι και συ, ότι « δεν ορίζεται με έναν τρόπο καθ’ εαυτήν στα αιτιατά η θεία θέληση, παρά απ’ την τάξη της δικής της σοφίας ». Και όπου υπάρχει η θεία σοφία, εκεί θεωρείται και το ποικίλο και παντοδαπό˙ όπως φέρεται (οδηγείται) λοιπόν η θεία θέληση, που είναι μια, με ποικίλες και παντοειδείς κινήσεις ενεργειών προς τα έξω και τα όντα, έτσι φέρεται (οδηγείται) και η θεία σοφία, που είναι μια, με τις ποικίλες και παντοειδείς ενέργειές της επί τα (στα) θελητά. Γι’ αυτό και δεν θέλει με μιάν ενέργεια της θελήσεως και τον εαυτό του και τα άλλα ο Θεός, αλλά τον εαυτό του μεν με μια, τα άλλα δε με μύριες και παντοειδείς κινήσεις ενεργειών.

Σχόλιο: Τα πλοκάμια του Οικουμενισμού!

Μετά την κάποια εξοικείωσή μας με την Ορθόδοξη Θεολογία μέσω του Κάλλιστου Αγγελικούδη, και την ερμηνεία της περιπέτειας τής απελευθερώσεώς μας από τους Τούρκους, μέσα στην Ιστορία, διά του Κωστή  Παπαγιώργη, μπορούμε να δούμε την τραγική ιστορία τής Εκκλησιαστικής μας περιπέτειας, του αγώνος και του πολέμου των πιστών, που έχει περιέλθει πλέον στα ερμηνευτικά χέρια των Οικουμενιστών. Ας δούμε σήμερα τον πιο ύπουλο από τους Οικουμενιστές, το αριστερό χέρι του Ζηζιούλα, τον Λουδοβίκο, ο οποίος έχει πείσει τους πάντες ότι είναι διδάσκαλος Ορθοδοξίας. Υπάρχει λοιπόν ήδη από το 2010, εκδοθέν από τον Άρμο, ένα αποκαλυπτικό κείμενό του με τον εντυπωσιακό τίτλο: « Ο Μόχθος της Μετοχής, Είναι και Μέθεξη στον Γρ. Παλαμά και τον Θωμά Ακινάτη». Σ' αυτή την μελέτη δεν χρησιμοποίησε τον Κάλλιστο Αγγελικούδη, τον τελευταίο πατερικό μας Θεολόγο και φτάνει να γράψει τα εξής παράδοξα.
«Ο Γρηγόριος επιχείρησε να ανοίξει τον Ησυχασμό στην Πατερική Θεολογία για να τον θεμελιώσει και να τον διασώσει.» Ο Ησυχασμός λοιπόν κάτι καινοφανές που έπρεπε να κεντρωθεί στο κυρίως σώμα της Εκκλησίας. Σχεδόν μια αίρεση, την οποία έσωσε ο Παλαμάς. και συνεχίζει: Μετά το βιβλίο της Anna Williams, The Ground of Union: Deification in Aquinas and Palamas, που προσπαθεί να εξομοιώσει τους δύο συγγραφείς, εμφανίσθηκε το βιβλίο του David Bradshaw, Aristotle, East and West: Metaphysics and the Division of Christendom, το οποίο τονίζει υπερβολικά την αντιπαράθεση τους. 
Στην μελέτη λοιπόν που παρουσίασε ερευνά τις βαθύτερες δομές της σκέψεως των δύο συγγραφέων αποσκοπώντας στην πιθανότητα μιας σύνθεσης μεταξύ τους. 
Σύμφωνα με την διαλεκτική του Χέγκελ, η οποία σχηματικά αποδίδεται σαν θέση- αντίθεση-σύνθεση. Αυτή η "Ορθοδοξία" των συγχρόνων συγγραφέων, πηγάζει από τον Γερμανικό διαλεκτικό διαφωτισμό και κυριαρχεί πλεόν με τα ίδια τραγικά αποτελέσματα που είχε ο διαφωτισμός του Κοραή στήν παιδεία τού Γένους! 
Αμέθυστος

Ραχήλ Μακρή: «Τράπεζες μετέφεραν στα νησιά Κέυμαν 25 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης!»

 Από το βήμα της Βουλής η Ραχήλ Μακρή εξαπέλυσε φοβερές καταγγελίες για ελληνικές τράπεζες που μετέφεραν στα νησιά Κέυμαν 25 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίησή τους.

Διαβάστε τι ακριβώς είπε, όπως το ανάρτησε η ίδια στο facebook:

«Η ληστεία του Ελληνικού Λαού κορυφώνεται με τις διατάξεις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αφού ληστέψατε τους μικρομολογιούχους με το PSI και δώσατε τα λεφτά του Ελληνικού λαού στους τραπεζίτες, χωρίς να πάρετε τον έλεγχο τους, όπως συνέβη στην Αμερική.

Οι Έλληνες τραπεζίτες αποζημιώθηκαν στο ακέραιο, όχι μόνο για τις ζημιές που υπέστησαν από το κούρεμα ύψους 55% στα ομόλογα αξίας 56 δισ. ευρώ, που κατείχαν, αλλά και για τις ζημιές που υπέστησαν λόγω της ύφεσης. Αποκορύφωμα δε ήταν ότι 8,5 δισ. που περίσσεψαν από τα 50 δισ έμειναν παρακαταθήκη και τους περιμένουν μέχρι να αποσαφηνιστούν οι ανάγκες μιας νέας ανακεφαλαιοποίησης.



Βέβαια εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ανακαλύπτουμε οι τράπεζες αυτές να έχουν μεταφέρει κάτω από την μύτη των ελεγκτικών μηχανισμών, που εσείς ιδρύσατε, το χαρτοφυλάκιο χορηγήσεων τους, ύψους 25 δισ., στα νησιά Κέυμαν.

Όπως αποδεικνύεται με έγγραφο, το οποίο σας καταθέτω και αφορά μόνο μια τράπεζα. Γιατί κύριε Υπουργέ Οικονομικών μετέφεραν το χαρτοφυλάκιο τους στα νησιά Κέυμαν;

Μήπως για να μην φορολογούνται τα κέρδη.

Ακόμη η ίδια τράπεζα είχε συνάψει ομολογιακό δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου γεγονός που σημαίνει ότι αν δεν το πληρώσει, θα το πληρώσει ο Ελληνικός Λαός.

Για τον έλεγχο των τραπεζών ιδρύσατε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και διορίσατε σε αυτό κομματικούς εκλεκτούς με υπέρογκους μισθούς.

Όπως αποδεικνύεται από τα ανωτέρω έγγραφα το Ταμείο αυτό αποδείχθηκε τελείως ανίκανο να επιβλέψει την τραπεζική αγορά, αφού επέτρεψε να φύγουν τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης των Ελλήνων Πολιτών σε θυγατρικές υπεράκτιες εταιρίες.

Καταθέτω στα πρακτικά και τα υπόλοιπα 20 δισ. ευρώ της συγκεκριμένης Τράπεζας».

papaioannou

Πηγή: ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ

Νίκος Χειλαδάκης: Ἡ ἵδρυση τοῦ Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ ὡς ἔκφανση τῆς ἐπεκτατικότητας τοῦ Ἰσλὰμ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ

Ὁ τουρκολόγος, δημοσιογράφος καὶ συγγραφέας κ. Νίκος Χειλαδάκης μιλᾶ ἀποκλειστικὰ στὸ Ρωμαίικο Ὁδοιπορικὸ παρουσιάζοντας διεξοδικὰ τὴν ραγδαία ἐπέκταση καὶ ἐνίσχυση τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Ἑλλάδα καὶ γενικότερα στὴν Εὐρώπη κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τελευταίων δεκαετιῶν.

 

ΠΗΓΗ: Ρωμαίικο Οδοιπορικό

Η κυρίαρχη ψευδαίσθηση γιά τό ελληνικό χρέος

Της Cynthia Fleury

Στα μέσα Μαρτίου ,η τρόικα,εκτίμησε πως η κατάσταση στην Ελλάδα σταθεροποιείται και έτσι αποδέσμευσε ένα νέο πακέτο βοήθειας προς την Αθήνα.Παρόλη αυτή την εξέλιξη η κατάσταση δεν φαίνεται να είναι θετική ,με ένα ποσοστό ανεργίας που αγγίζει το 28% του πληθυσμού,μια συνολική ύφεση και τον ελληνικό λαό που βρίσκεται προ του τέλους του μορατόριου των κατασχέσεων ακινήτων,που είχαν τεθεί υπό προστασία με το νόμο του 2010 .
Κι όμως σύμφωνα με το βιβλίο του Gael Giraud H οικονομική ψευδαίσθηση –Illusion Financiere-η Ελλάδα ήταν μια ιδιαίτερα αποδοτική περίπτωση.

Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή.Το 2001 για να μπορέσει να ενταχθεί στην ζώνη του ευρώ η Ελλάδα έπρεπε να πληροί τους όρους του συμφώνου σταθερότητας,πράγμα που κατόρθωσε αλλοιώνοντας τα πραγματικά οικονομικά της στοιχεία με την βοήθεια εκπροσώπων της Goldman Sachs,που κατέφθασαν στην χώρα από τη Ν.Υόρκη προκειμένου να μετατρέψουν ένα δάνειο μακράς διάρκειας σε swap ακολουθώντας την δόλια πρακτική της Enron.H Εurostat ενημερώνεται,εξετάζει τα στοιχεία τακτικά,δυο φορές την εβδομάδα και παρόλο που γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα η Ελλάδα γίνεται δεκτή στην ευρωζώνη.Ο οικονομολόγος υπενθυμίζει ότι οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές και για άλλους εκτός απ'την Ελλάδα.Η γερμανική πολυεθνική Siemens πούλησε στην Αθήνα την ψηφιοποίηση των τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ ,το σύστημα ασφάλειας C4I για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που δεν λειτούργησε ποτέ ,υλικό στους ελληνικoύς σιδηροδρόμους.το τηλεπικοινωνιακό σύστημα Ερμής για τον ελληνικό στρατό,πανάκριβο νοσοκομειακό εξοπλισμό κ.α.

Η Thyssen Krupp πούλησε στην Αθήνα υποβρύχια αξίας 5 δις ευρώ.Και το κερασάκι στην τούρτα :η Ελλάδα αποτελούσε έναν από τους πέντε μεγαλύτερους εισαγωγείς στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ευρώπη με ποσοστό αντίστοιχο με το 4% του ΑΕΠ της ,έναντι 2,4% της Γαλλίας και 1,4% της Γερμανίας ! Η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που την ξεπερνούσε ήταν οι ΗΠΑ με 4,7 % ! Τις καλές εποχές η Ελλάδα συνέχιζε να αγοράζει φρεγάτες απ΄την Γαλλία αξίας 2,5 εκατομ.ευρώ,στρατιωτικά ελικόπτερα αξίας 400 εκατομ.ευρώ.

Προς τί όλη αυτή η πρεμούρα να δανείσουν την Ελλάδα ;

Το 2012 ο Greg Smith ,Δ/νων Σύμβουλος της Goldman Sachs στην ανοιχτή επιστολή παραίτησής του που δημοσιεύθηκε στους New York Times έγραφε μεταξύ άλλων-Σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στην Goldman Sachs...και μπορώ να πω ότι το περιβάλλον εδώ είναι πλέον πιο τοξικό και καταστροφικό από ποτέ..

Και το συμπέρασμα του Gael Giraud

Ο δανεισμός της Ελλάδας μεταξύ των ετών 2000 έως 2007,λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα μέρος του τωρινού της δημόσιου χρέους έχει κληροδοτηθεί από την δικτατορία των συνταγματαρχών, συνηγορεί στη δημιουργία μιας ανεξάρτητης αρχής ελέγχου του δημόσιου χρέους της ,όπως έγινε στην περίπτωση του Ισημερινού το 2007-2008 και στην διαγραφή του παράνομου χρέους της. 

Διαφορετικά ,θα μπορεί να επικαλείται κόντρα στις επιταγές της τρόικας τις εξοπλιστικές αγορές ή ακόμα και την περίπτωση της Ισλανδίας,όπου το 2008 το τραπεζικό της σύστημα κατέρρευσε και το 2010 η κυβέρνηση της χώρας ψήφισε ένα νόμο που υποχρέωνε τους πολίτες να καταβάλλουν κάθε μήνα το ποσό των100 ευρώ για 8 χρόνια.Ο Πρόεδρος αρνήθηκε να εγκρίνει τον νόμο και προσέφυγε σε δημοψήφισμα που κατέληξε στην απόρριψη του νόμου.Η ισλανδική επανάσταση,συνεχίζει ο Giraud,πραγματοποιήθηκε αναίμακτα.Μία βασική αρχή θα είναι όχι η ένοπλη μάχη αλλά η άρνηση των πολιτών να πληρώσουν την χρεοκοπία των τραπεζών και των τραπεζιτών τους...

Φωτογραφία Γιάννης Μπεχράκης
Πηγή: humanite.fr / Απόδοση: Γοργόνα

Πηγή:ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΡΣΙ ΣΦΑΓΙΑΣΑΝ 25ΧΡΟΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΜΕ 16 ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ ΣΤΟ ΚΑΙΡΟ

13 ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ KASSAB 80 ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ

«H ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ” ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ

Bρυξέλλες Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

Ισλαμιστές δοφόνησαν την 25χρονη χριστιανή Mαρία Sameh George στο Κάιρο. Η κοπέλα ζούσε ακριβώς δίπλα από εκκλησία στο Ain Shams του Καΐρου, όταν ένας έξαλλος σε θρησκευτική έξαρση διαδηλωτής των Αδελφών Μουσουλμάνων σταμάτησε βίαια το αυτοκίνητο της. Ο όχλος έσπευσε να εκτονώσει τα πιο βάρβαρα ένστικτά του στο ανυπεράσπιστο θύμα. Έσυραν δια της βίας της νεαρή χριστιανή έξω από το αυτοκίνητό της την ξυλοκόπησαν με μένος έως θανάτου και την αποτέλειωσαν με 16 μαχαιριές. Η χαριστική βολή ήταν εξίσου επώδυνη. Τα φροιδοισλαμιστικά ένστικτα ξεσπάθωσαν κατά της Μαρίας. Την …

στραγγάλισαν. Στη συνέχεια έκαψαν το αυτοκίνητο της.

Η Μαρία ήταν ένα από τα 5 θύματα των ισλαμιστών στην κινητοποίησή τους που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή ημέρα της ιερότερης προσευχής των μουσουλμάνων.
Η κοπτική κοινότητα σοκαρισμένη από αυτή τη νέα απρόκλητη επίθεση έχει ζητήσει την άμεση διερεύνηση της υπόθεσης,την άμεση προσαγωγή στις αρχές των ενόχων καθώς και την παραδειγματική τους τιμωρία . Η κηδεία της Μαρίας έγινε το πρωί του Σαββάτου.(blogcopte.fr,Μaspero Youth Union,Wataninet.com)
Στο άλλο ισλαμοχριστιανικό μέτωπο της Ανατολής όπως καταγγέλει η χριστιανική οργάνωση Barnabas Fund που διοχέτευσε βοήθεια σε Συρία και στο Kassab σ΄άρθρο της την Πέμπτη δεν κατόρθωσαν όλοι οι χριστιανοί αρμένιοι του Kassab να διαφύγουν από το μένος των ισλαμιστών.Οι τρομοκρατικές οργανώσεις Τζαμπχάτ αλ Νούσρα , Sham al-Islam και Ansar al-Sham που σχετίζονται με την Al-Qaïda κατέλαβαν την περιοχή μετά την μαζική εισβολή μαχητών τους με την κάλυψη των τουρκικών δυνάμεων που εδρεύουν στην τουρκοσυριακή μεθόριο. «80 χριστιανοί κάτοικοι της περιοχής σφαγιάσθηκαν ενώ τουλάχιστον 13 αποκεφαλίστηκαν.Πιθανότατα μια δεκάδα χριστιανικών οικογενειών είναι ακόμη υπό την ομηρία των ξένων εισβολέων κατακτητών.Το τούρκικο καθεστώς πρέπει να θεωρηθεί συνυπεύθυνο αυτής της νέας σφαγής των χριστιανών γιατί αντικειμενικά διευκόλυνε το πέρασμα σε συριακό έδαφος των δολοφόνων ισλαμιστών.» (Observatoire de la christianophobie 30/03/2014 σε άρθρο του που τιτλοφορείται Kassab : 80 χριστιανοί σκοτώθηκαν, 13 αποκεφαλίστηκαν από τους ισλαμιστές)
Ήδη από τις 26/03/2014 το Shoebat.com μεταφέρει την είδηση «της βάρβαρης σφαγής στο συριακό αρμενικό χωριό του Kessab από μουσουλμάνους που στάλθηκαν από την Τουρκία και σφαγίασαν 80 χριστιανούς”. Στις 28/03/2014 επανέρχεται για να επιβεβαιώσει ότι οι μουσουλμάνοι αποκεφάλισαν εν ψυχρώ 13 χριστιανούς ομήρους. Ενώ όσο για τον καταλογισμό ευθυνών επισημαίνει ότι η αλήθεια είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη σφαγή και τον μαζικό αποκεφαλισμό των αρμένιων χριστιανών.

εκδηλώσεις προς τιμήν της δολοφονημένης Μαρίας

τζιχαντιστές από Κεντρική Ασία,Σαουδική Αραβία και Τσετσενία με την τούρκικη σημαία σε συριακά εδάφη

τζιχαντιστές δροσίζονται στις ακτές της περιοχής του Kassab

About these ads

olympia 
.

Το '21 ως μεταφραστικό πρόβλημα -- ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Το '21 ως μεταφραστικό πρόβλημα -- ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Συγγραφέας: Κωστής Παπαγιώργης
Mιά άγνωστη αλήθεια γιά τό '21. Ίσως η μόνη αξιοπρεπής ερμηνεία τού Νεοέλληνος.
Άρδην τ. 27

Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι γραμματικοί που πλαισίωναν τους οπλαρχηγούς κατά τη διάρκεια του Αγώνα δεν πολέμησαν. Ο Βλαχογιάννης σημειώνει με τη γνωστή του εμπάθεια ότι “από το πλήθος τ’ αμέτρητο των καλαμαράδων που ακολουθούσαν τα στρατόπεδα, κανένας δεν ακούστηκε ποτέ να λάβη μέρος στον πόλεμο, να πληγωθή ή να σκοτωθή”. Άρα οι Ιερολοχίτες ήταν το μόνο εγγράμματο ελληνικό σώμα που πολέμησε και θυσιάστηκε.

Μπορεί όντως τα καθήκοντα της σπάθης να μη συγκρίνονται με κείνα της γραφίδας, αλλά ο ρόλος των κάθε λογής γραφιάδων αποδείχθηκε μείζων σε σημασία. Οι καπεταναίοι, όπως ξέρουμε, μπορεί να ήταν ξεσκολισμένοι στην κλέφτικη ζωή, αλλά από γράμματα δεν σκάμπαζαν ούτε είχαν αγαθές σχέσεις με το χαρτοβασίλειο. Ακόμα κι εκείνοι που είχαν βγάλει λίγες τάξεις του αλληλοδιδακτικού, μόλις που κατάφερναν να συλλαβίζουν κάποιες αράδες καθότι το αλληλοδιδακτικό σύστημα διέπλαθε “διαβαστές” και όχι γραφιάδες.

Είναι λοιπόν προφανής η ξεχωριστή θέση των γραφιάδων μέσα στο στρατόπεδο. Για να σταλεί μια επιστολή, μια αναφορά, μια κατεπείγουσα αίτηση χρειαζόταν ειδική ικανότητα την οποία οι ορεσίβιοι ένοπλοι (γεωργοί, τσοπάνηδες, μαραγκοί και πεταλωτές) ή οι άξεστοι συντροφοναύτες αντιμετώπιζαν με δέος όσο και περιφρόνηση. Αξιομνημόνευτα είναι τα χοντρά πειράγματα του Καραϊσκάκη σε βάρος του Κασομούλη που, μολονότι καλαμαράς, επέμενε να φέρει και σπάθα. “Τί το θες αυτό το κρεμαστάρι;” τον ρώτησε κάποτε για να ειρωνευτεί τον τρόπο πού κρεμόταν το σπαθί από τη μέση του. Η λέξη καλαμαράς (από το μελανοδοχείο πού φύλαγε κάθε γραμματικός στο κεμέρι του) ηχούσε μειωτικά, αλλά ουδείς αμφισβητούσε την συμβολή τους στην εν γένει επιχείρηση. Άχρηστοι την ώρα της μάχης, ήταν πολύτιμοι στα πριν και στα μετά, διότι αποτελούσαν το δεξί (πολιτικό) χέρι του καπετάνιου ή, πιο σωστά, το επίσημο “στόμα” του σώματος προς τα άλλα σώματα και την Διοίκηση.

Γνωστοί καλαμαράδες ήταν: ο Φωτάκος (στην υπηρεσία του Κολοκοτρώνη), ο Αινιάν (στην υπηρεσία του Καραϊσκάκη), ο Κάρπος Παπαδόπουλος (στην υπηρεσία του Ανδρούτσου), ο Κασομούλης ( στην υπηρεσία του Στορνάρη). Όσο για τους Υψηλάντηδες, σπουδασμένοι αυτοί λόγω καταγωγής και στρατιωτικού κλάδου, είχαν τον Λασσάνη (ο Αλέξανδρος) και τον Φιλήμονα, τον μετέπειτα ιστορικό (ο Δημήτριος).

Ο Υδραίος που με τον σαλτιρμά (περίφημο μαχαίρι) κατέσφαξε ενενήντα άτομα μέσα σε μια μέρα κατά την άλωση της Τριπολιτσιάς, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το άγριο έργο του θα αθανατιζόταν χάρη στους καλαμαράδες. Εντούτοις κάποια υποψία του όλου πράγματος θα είχε συλλάβει το κοφτερό μυαλό του Καραϊσκάκη. Επιστρέφοντας από μια επιχείρηση στη Δομπραίνα –“καταβεβαρημένος από την βροχήν, την λάσπην καί τον κόπον”-στράφηκε λένε στον καλαμαρά του Δ. Αινιάνα και του είπε : “Βλέπεις τι βάσανα τραβάμε; Και μ’ όλα τούτα ποιος μας γνωρίζει; Γράφε καν, γράφε ό,τι βλέπεις κι αυτό θα είναι η ανταμοιβή μας”.

Αλλά το “γράφε καν” –προστακτικό, προτρεπτικό ή ευκτικό– δεν αφορούσε μιαν απλή, τεχνική δραστηριότητα. Εμπλεκόταν χαρακτηριστικά στα ίδια τα πολεμικά και πολιτικά γεγονότα γιατί αυτό –το φτερό βουτηγμένο στη μελάνη– τα μετέδιδε. Ο οπλαρχηγός δεν φειδόταν επιστολών και μηνυμάτων – πλην όμως δεν τα υπαγόρευε. Πρόκειται για μιαν λεπτότατη πτυχή του ’21 που δικαιολογημένα περνάει ασχολίαστη. Ο καπετάνιος αράδιαζε άραθα μάραθα κι ο καλαμαράς, παρευθύς, τα “μετέφραζε” δεόντως στην επίσημη και καθιερωμένη γλώσσα.

Ο Καραϊσκάκης πχ. “γράφει” από τη Δερβέκιστα στις 28 Ιουλίου 1825 :

“Σεβαστή Διοίκησις

...Και τότε ο Άρης άναψε το πυρ πανταχόθεν και τα σπαθιά και αϊταγάνια έλαμπαν, τα βόλια ως χάλαζα έπιπταν και ο αλαλαγμός έως τον ουρανόν ανέβαινεν. Επειδή δε εκ φύσεως το αιφνίδιον και ανέλπιστον κακόν είναι τρομερόν εις παν ζώον, εξόχως δε εις τον λογικόν άνθρωπον, ας στοχασθή ο καθείς οίαν τρομάραν έλαβον οι εχθροί· Τί σκοτωμός έγιναν!

Οι ευπειθείς πατριώται”.

Σε όλη αυτή τη σχοινοτενή περιγραφή, η οποία πάει του μάκρους στο ίδιο ακριβώς ρητορικό μοτίβο, δεν αναγνωρίζουμε τίποτα από το λέγειν του αρχηγού. Απεναντίας η σκηνή της καταγραφής έχει περίπου ως εξής. Ο γιος της καλογριάς (ο και μούλος ονομαζόμενος) μαζί με τον Φ. Τζαβέλα, τον Σαφάκα και τον Φωτομάρα βωμολοχούσαν, απειλούσαν θεούς και δαίμονες, ήθελαν να κόψουν τα ποδάρια των “πολιτικών” της Διοίκησης, κομπορρημονούσαν αφήνοντας τη ρουμελιώτικη λαλιά να εκρήγνυται, ενώ ο γραμματικός, διατηρώντας την κεντρική ιδέα, υποκαθιστούσε το εκπεφρασμένο θυμικό με ένα ρητορικό γράμμα. Συνεπώς ο καλαμαράς είχε τον τελευταίο λόγο – οι άλλοι μιλούσαν για να ακούγονται μεταξύ τους. Αυτός συνόψιζε, εξέφραζε, συνέτασσε και γενικά μετέφραζε από τα “άγρια” ελληνικά στα “λόγια” ελληνικά.

Νάνος την ώρα της μάχης, ο καλαμαράς κέρδιζε πρώτο μπόι στα πολιτικά ζητήματα. Εγγράμματος ων, συχνά πολυσπουδασμένος, είχε πολύ πιο συγκροτημένες ιδέες από τους ίδιους τους μαχητές. Δουλειά του δεν ήταν να συντάσσει παθητικά τα γαυγίσματα των οπλαρχηγών, αλλά να τα αναμορφώνει ριζικά και κυρίως να τα εμπλουτίζει με τις επείσαχτες και νεόκοπες ιδέες περί έθνους, ελληνισμού, αρχαιότητος, ελευθερίας, κράτους, δικαιωμάτων του ανθρώπου. Εκφέροντας τις καπετανέικες κουβέντες με άλλα λόγια δεν εξωράιζε απλώς την πρωτόγονη λαλιά, ουσιαστικά την αποκαθιστούσε με κριτήριο τις απώτερες βλέψεις του Αγώνα. Πιο ωμά: δίδασκε στους οπλαρχηγούς γιατί ακριβώς πολεμούν. Τους έλεγε ποιοι (πρέπει να) είναι, καθότι ήταν μυημένος εταιριστής.

Δε χρειάζεται να θυμίσουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αυθαίρετη διεύρυνση αρμοδιοτήτων ή με πατριωτικές εξάρσεις εκτός κανόνος. Η ιδεολογική γραμμή ήταν σαφής: οι ραγιάδες ήξεραν τα όπλα, σιγά σιγά θα μάθαιναν και τα υπόλοιπα. Η ιστορική προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη –παρότι ο ίδιος δεν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα– ήταν σαφέστατη στο πατριωτικό της μάθημα :

“Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, δια να μας αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί. Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμεινώνδου του Θηβαίου και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους· εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτονος οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν· εις εκείνην του Τιμολέοντος όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας· μάλιστα εις εκείνας του Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών των οποίων τους βαρβαρωτέρους και ανανδρεστέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον με πολλά μικρόν κόπον να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου”.

Από κακεντρέχεια θα λέγαμε ότι ο γραμματικός του Υψηλάντη δεν πρόσεξε ότι όλα τα ονόματα που αναφέρει –εκτός από τα τρία τελευταία– αφορούν εμφυλίους σπαραγμούς. Ας είναι όμως. Σήμερα γνωρίζουμε καλά ότι οι οπλαρχηγοί εμφορούνταν απολύτως από τοπικιστικό πνεύμα. Ο καθένας πολεμούσε για το κόλι του, την πολιταρχία του και το αρματολίκι του. Έτσι πίσω από κάθε επίσημη και εθνικώς στρογγυλεμένη ανακοίνωση λανθάνει μια άλλη που, επειδή ακριβώς αποδίδει την πραγματική κατάσταση, αποσιωπάται. Ο Κολοκοτρώνης δεν βγήκε ποτέ από τα όρια του Μοριά (μάλιστα στη μάχη του Πέτα πρόλαβε την δωδεκάτη ώρα να αποσύρει τον γιο του). Ο Καραϊσκάκης άρχισε να ενεργεί “εθνικά” μόνο αφότου του έδωσαν να καταλάβει ότι έχασε τελεσίδικα το αρματολίκι των Αγράφων. Ανάλογα πράγματα ίσχυαν για κάθε επαρχία, για κάθε νήσο, για κάθε μικροκαπετάνιο ή κολιτζή.

Αυτός είναι ο λόγος που όταν περνούμε από την επίσημη αλληλογραφία στην ιδιωτική –όπου πλέον τα λεγόμενα υπαγορεύονται και δεν "αποκαθίστανται"– ο Αγώνας παίρνει άλλο νόημα. Αξίζει να διαβάσει κανείς την αλληλογραφία των Κουντουριωταίων για να εκτιμήσει του λόγου το αληθές. Εκεί ο καλαμαράς δεν έχει κανένα ρόλο.

Θέλουμε να πούμε ότι από πολύ νωρίς ο Αγώνας είχε χωριστεί σε μέσα και έξω. Είτε φουστανελάδες και ψαλιδοκέρια δούμε σε αυτή τη διάκριση, είτε αυτόχθονες και ετερόχθονες, το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Υπήρχε η ένδοθεν Ελλάδα που πήρε (ή της φόρτωσαν) τα άρματα και η έξωθεν Ελλάδα που έφερε το βαρύ φορτίο του διαφωτισμού και κυρίως του “εξελληνισμού” της χώρας. Η Οδησσός, η Μόσχα, η Κωνσταντινούπολη, η Πίζα, η Τεργέστη είχαν ξαποστείλει τους εθνοσωτήρες αποστόλους τους. Το πνεύμα της ευρωπαϊκής εποχής έπρεπε πάση θυσία να μετακενωθεί, να μεταφυτευθεί, να μεταφραστεί στα καθ’ ημάς. Μια κατασκευασμένη Ελλάδα στην περιφέρεια έπρεπε να εγκατασταθεί στην ήδη υπάρχουσα. Διαφωτισμός, ιακωβινισμός, καρμποναρία, ανάγκη πάσα να μεταγλωττιστούν σε έθνος, κράτος, θρησκευτική και πληθυσμιακή ομοιομορφία, σε σύνορα, τακτικό στρατό, σημαία, διοίκηση κ.λπ.

Μπορεί οι οπλαρχηγοί να είχαν το πολεμικό σθένος, αλλά τα πνευματικά όπλα ανήκαν στους επήλυδες Ρωμιούς, ως εκ τούτου επεβλήθησαν. Οι καλαμαράδες νίκησαν κατά κράτος τους αρματωμένους. Μέσα σε μια δεκαετία, από το 21 ως το 30, οι ξεσηκωμένοι ραγιάδες φοίτησαν σε σκληρό φροντιστήριο. Όσα ήξεραν τα ξέμαθαν ή τα διδάχτηκαν αλλιώς. Τότε έμαθαν ότι λέγονται Έλληνες –και όχι ρωμιοί, Ρωμαίοι ή Γραικοί όπως επέμενε να τους αποκαλεί ο παριζιάνος Κοραής. Όψιμα έμαθαν να βάζουν τη λέξη πατρίδα στη θέση της λέξης Γένος. Τότε έμαθαν ότι η Ελλάς –πράγμα καινοφανές για την τρισχιλιετή της ιστορία– θα μπορούσε να έχει σύνορα, κρατική αυτονομία και κεντρική διοίκηση. Και το θαύμα εγένετο. Το ’21 των άγριων τοπικισμών, των θανάσιμων φατριασμών, που αγνοούσε απολύτως την ιστορική προοπτική, υποκαταστάθηκε από το ’21 με τις φερτές εθνο-πολιτικές απόψεις και την εκ δυσμών κηδεμονία.

“Η κοινωνία των ανθρώπων ήτον μικρή” μολογάει ο Κολοκοτρώνης στον Τερτσέτη. “Η Επανάστασίς μας εσχέτισε όλους τους Έλληνας. Ευρίσκοντο άνθρωποι όπου δεν εγνώριζον άλλο χωριό μακρυά μιαν ώρα από το εδικό τους. Την Ζάκυνθο την ενόμιζαν ως νομίζομεν τώρα το μακρύτερο μέρος του κόσμου”. Πράγματι, όταν ο Κασομούλης κατεβαίνει στην Εθνοσυνέλευση, με κατάπληξη διαπιστώνει ότι εκτός από τον Πετρόμπεη, τον Κολοκοτρώνη και τον Αναγνωσταρά, οι υπόλοιποι Οπλαρχηγοί –με μέστια και τζαρούχια ποδεμένοι–“δεν ήξευραν ίσως και αν υπάρχει Όλυμπος εις την Ελλάδα” …Μήπως στις Εθνοσυνελεύσεις οι οπλαρχηγοί καταλάβαιναν όλους αυτούς τους πολύγλωσσους και φραγκοφορεμένους που διαχειρίζονταν τις τύχες τους; Επανειλημμένα οι αγράμματοι αγωνιστές εξαπατήθηκαν στις ψηφοφορίες απλά και μόνο επειδή δεν ήξεραν να διαβάζουν ούτε καν τα ονόματα.

Μετά από τη δολοφονία του Κυβερνήτη, όταν αρχίζουν πλέον να γράφονται τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών και να κομίζεται κουτσά στραβά το πρώτο ιστορικό υλικό, θα περίμενε κανείς ότι θα εκφραζόταν σε κάποιο μέτρο αυτή η καθυστέρηση της ντόπιας συνείδησης απέναντι στα γεγονότα και η ανομοιότητα της ντόπιας Ελλάδας με την φερτή Ελλάδα. Φρούδες ελπίδες. Διότι τότε συνέβη μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μεταμορφώσεις της νεοελληνικής συνείδησης. Οι πάντες κράτησαν απόσταση από το παρελθόν. Η Ελλάδα του 1800 εξορίστηκε στο απώτατο παρελθόν. Ενώ βρέθηκαν σε έναν κόσμο που δεν είχαν φανταστεί, όταν κλήθηκαν να δώσουν την μαρτυρία τους εκφράστηκαν σαν οψιμαθείς ιδεολόγοι: πατρίδα, έθνος, ελληνισμός, αρχαιότητα, θρησκεία, κράτος κ.λπ. Ουδεμία κατάπληξη, ουδεμία σύγκριση όχι του παρελθόντος με το παρόν, αλλά των παλαιών τους αντιλήψεων με τις νεόκοπες. Αυτό το κομμάτι του Αγώνα, το μέγιστο κατά τη γνώμη μας, το έφαγε το σκοτάδι. Ακόμα και ο Κανέλλος Δεληγιάννης και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός αναδείχθηκαν σε εθνικούς οραματιστές. Ακόμα και πρόσωπα σαν τον Σπηλιάδη –ο οποίος είχε σοβαρές αντιρρήσεις για την Επανάσταση και μάλιστα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στην Αυλώνα αδυνατώντας να υπερβεί τις προσωπικές του αντινομίες– όταν τραγούδησαν, ακολούθησαν το γνωστό μοτίβο.

Οι αγωνιστές φιμώθηκαν ή φίμωσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους για ευνόητους λόγους. Αλλά η πιο συναρπαστική μούγγα αφορά την ίδια τη λαλιά αυτών των ιστορικών προσώπων. Σήμερα, με τα μπάζα της λογιοσύνης που κάλυψαν τον Αγώνα, δεν ξέρουμε πώς πραγματικά μιλούσε ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο Μιαούλης ή ο Καραϊσκάκης. Οι καλαμαράδες θεώρησαν περιττό –μάλλον ντροπή– να απαθανατίσουν τη φυσική λαλιά των αγωνιστών. Ίσως γι’ αυτό οφείλουμε χάριτες στον Κασομούλη που είχε το ένστικτο να απομνημειώσει ορισμένα φρασίδια του Καραϊσκάκη. Παραθέτουμε ένα από τα πιο εύγλωττα, έστω και σε αυτή την παραφθαρμένη μορφή:

“Ποία Κυβέρνησις, Καπιτάν Νότη; Το τζιογλάνι του Ρέιζ εφέντη, ο τεσσερομάτης (εννοεί τον Μαυροκορδάτο επειδή φορούσε γυαλιά). Εγώ και άλλοι δεν τον γνωρίζομεν! Ή σύναξεν δέκα ανόητους, και τον υπέγραψαν, δια τας ιδιοτελείας των; Ιδού ποιοί τον υπέγραψαν. Πρώτον εσύ, οπού όλα τα πράματα θέλεις να έρχωνται με το ζουρνά (δηλαδή εύκολα). Ο Σκαλτζάς, όπου δεν είναι άλλο παρά καμπάνα μπαγκ-μπαγκ (επαναλαμβάνει ό,τι του λένε). Ο Μακρής ο μακρολαίμης, ο κρεμασμένος όπου μόνον το κεφάλι ηξεύρει να ταράζη (έλεγε πάντα ναι στον Μαυροκορδάτο). Ο Μήτζιος Κοντογιάννης, η πουτάνα, όπου αν ήτον γυναίκα δεν εχόρταινεν με 80.000 φορές (...) την ώραν, ο ξεινόγαλο-Γιώργος Τζιόγκας (ήταν ξεινογαλάς) οπού στραβώνει τα χείλια με το τζιμπούκι και δεν ηξεύρει τι του γίνεται, και ο αδελφός μου ο Στορνάρης, ο ψεύτης. Δεν τον υπέγραψεν ο πούτζος μου, και να ιδώ την εκστρατείαν σας!”

Άρδην τ. 27

Αμέθυστος

Σήμερα η κηδεία του Κωστή Παπαγιώργη

Σήμερα το απόγευμα, στις 16:00, στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου θα πραγματοποιηθεί η κηδεία του δοκιμιογράφου Κωστή Παπαγιώργη.

Η οικογένειά του επιθυμεί αντί στεφάνου να δοθούν χρήματα στον Πολιτιστικό Σύλλογο «Λιανή Άμμος», του χωριού Παραλία της Κύμης για την κατασκευή παιδικής χαράς. Τα χρήματα θα συγκεντρωθούν στην Εκκλησία.

O Κωστής Παπαγιώργης απεβίωσε το βράδυ τις 21ης Μαρτίου του 2014, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.

Ο σπουδαίος δοκιμιογράφος γεννήθηκε το 1947 στο Nεοχώρι Yπάτης όπου εργαζόταν ως δάσκαλος ο πατέρας του. Στη συνέχεια έζησε στην Παραλία της Kύμης (1951-1960) και τέλος στο Xαλάνδρι όπου και διέμενε μέχρι και σήμερα.

Το 1966 μετέβη στη Θεσσαλονίκη για σπουδές νομικής και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για σπουδές φιλοσοφίας και παρέμεινε εκεί ως το 1975. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις σπουδές νομικής ούτε αυτές της φιλοσοφίας.

Μετά το 1975 επιστρέφει οριστικά στην Αθήνα και επιδίδεται στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων αλλά και τη συγγραφή δοκιμιακών κειμένων όπως και βιβλίων. Έχει εκδώσει το θεωρητικό περιοδικό «Χώρα». Έχει επίσης συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά, διατηρώντας κατά καιρούς στήλες στην εφημερίδα Επενδυτής, στο περιοδικό Αθηνόραμα, και στην εφημερίδα Lifo.

Το 2002 τιμήθηκε με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο μαρτυρίας - χρονικού για τον "Κανέλλο Δεληγιάννη". Ήταν παντρεμένος με τη Ράνια Σταθοπούλου.

Ο Κωστής Παπαγιώργης, ένας συγγραφέας λαμπρών έργων με έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα και κέντρο τα ανθρώπινα πάθη σε συνέντευξή του με αφορμή το συγγραφικό του έργο ανέφερε πως τον είχε απασχολήσει η έννοια του θανάτου και η «αρχάριά» του σχέση με αυτόν και τη ζωή. «Όλα τα κειμενάκια που έχω κάνει έχουν πίσω τους ένα τράνταγμα – θάνατο, ζήλια, μισανθρωπιά, αλκοόλ... Σαν να τρως ένα χαστούκι και να λες: Τώρα, με βάση τον πόνο, να προλάβω να γράψω...».
imerisia

Mνήμη Kωστή Παπαγιώργη

 τού Χρήστου Γιανναρά
 

 Kωστής Παπαγιώργης

Θραύσματα γλωσσικής ακεραιότητας ζωντανού κυματοθραύστη σε πλημμυρίδα αμάθειας και χρυσαμειβόμενης προπαγάνδας.
Eλεγε ο Kωστής Παπαγιώργης σε συνέντευξή του το 1997:
«H επανάσταση (του 1821) ξεκίνησε από έξω, από τους Eλληνες του εξωτερικού, στις παραδουνάβιες περιοχές και από έναν αξιωματικό του τσάρου, τον Yψηλάντη. Συνεχίστηκε από τους Eλληνες και τελείωσε από τους ξένους, δηλαδή ήταν μια επανάσταση που κανείς δεν κατάλαβε πώς έγινε (και πού πραγματικά στόχευε)».
O δημοσιογράφος ρώτησε: Yπήρχε πολιτικός λόγος που μια μερίδα Eλλήνων αρνούνταν την επανάσταση;
«Yπήρχε ισχυρότατος λόγος. O πατριάρχης ήταν ανώτατος αξιωματούχος της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας και είχε την απόλυτη ευθύνη για το χριστιανικό βιλαέτι, που περιλάμβανε Eλληνες, Aρμένηδες, Σέρβους, Bουλγάρους. H Oρθοδοξία είχε από την αρχή διεθνικό χαρακτήρα. Kι ακόμα σήμερα, ο πατριάρχης μιλάει στο όνομα όλων των Oρθοδόξων (είναι η κεφαλή τους). Πολιτικό στοιχείο αυτό πολύ σημαντικό. Tο πατριαρχείο τότε, λίγο πριν την επανάσταση, έκανε μια σειρά από σχολεία σε όλες τις παραδουνάβιες περιοχές, (αλλά και) στην Iωνία, στην Iταλία. Περίμενε, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και με την κατάρρευση της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, να ελευθερωθεί όλος ο Eλληνισμός, όχι μόνο ένα ελλαδικό κομμάτι. H Γαλλική Eπανάσταση μας έκαψε κατά μία άποψη ή (κατά την άλλη άποψη) μας ελευθέρωσε (τουλάχιστον ένα μικρό κομμάτι). Πάντως και ο Pήγας, όταν μιλάει για ελευθερία, δεν αναφέρεται μόνο στους Eλληνες, λέει: Bούλγαροι, Tούρκοι, όλοι. Aυτό το όραμα καταστράφηκε με τον Kοραή».
– Mια τέτοια κουβέντα ίσως να ξαναρχίζει στις μέρες μας.
– «Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτή η κουβέντα, απλά στην Eλλάδα την πνίγουμε, γιατί δεν μας συμφέρει. Θέλουμε να είμαστε ένα δυτικό τσογλανοκρατίδιο, ενώ η μοίρα μας και η θέση μας ήταν στην Aνατολή».
– Oι απόψεις σας συμπίπτουν με τα λεγόμενα των «νεορθοδόξων»;
– «Δεν υπάρχουν νεορθόδοξοι, πού τους βρήκατε, αυτά είναι (επιπόλαιη) δημοσιογραφία. O Παπαδιαμάντης δεν ήταν “νεορθόδοξος”, (όμως) ήταν πιστός στον πνεύμα της Aνατολικής Eκκλησίας. Ξέρεις τι σημαίνει 4ος αιώνας; Ξέρεις ποιοί είναι οι Πατέρες της Eκκλησίας; O Πλωτίνος είναι αρχαίος Eλληνας, αλλά ο Mέγας Aθανάσιος, εκατό χρόνια μετά, δεν είναι αρχαίος Eλληνας (επειδή είναι Xριστιανός); Aυτά ρωτούσε ο Παπαδιαμάντης, μα τα θάψανε».
– Aρα πρέπει να αποκατασταθεί η Iστορία;
– «Tι να αποκατασταθεί, αποκατεστημένη είναι. Yπάρχουν τα κείμενα. Kαι αφού υπάρχει κι ο Παπαδιαμάντης, δεν μπορεί να τα πούμε ξεχασμένα. Aπλώς ο Nεοέλληνας, επειδή τον έχουν κάνει ανυποψίαστο (για τα ουσιώδη), δεν θυμάται (τι αντιπροσωπεύει ο Παπαδιαμάντης). Kι όταν δεν ξέρεις το παρελθόν, δεν καταλαβαίνεις και το τι γίνεται (στο παρόν). Aκόμα και ο Πάγκαλος, επειδή προσέχω τι λέει, μίλησε μια μέρα για “ενδιάμεση περιοχή” την ώρα που η Eλλάδα ανήκει πια στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα στο βάθος, (η ενδιάμεση περιοχή), που καμιά Eυρωπαϊκή Kοινότητα δεν δέχεται να το θέσει, ούτε μπορεί να τεθεί πια. Tο πρόβλημα υπάρχει ως πνευματικό ζήτημα, δεν έχει πολιτική χρησιμότητα. Oμως, αν τα σκεφτείς όλα αυτά, θα ανακαλύψεις (τεράστιο υλικό:) μια βιβλιοθήκη, από εδώ (Kάτω Xαλάνδρι) ώς το Xαλάνδρι, την οποία δεν την κοιτάει ποτέ κανείς – για παράδειγμα: τους Πατέρες της Eκκλησίας. Eίναι ελληνικά όλα αυτά».
– Eχουν όμως σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα;
– «Προχθές άκουγα κάποιον που μιλούσε για τους Oλυμπιακούς Aγώνες, για τον λαό που έχει βγάλει τον Περικλή, τον Πλάτωνα, τον Oμηρο, τον Mιλτιάδη. Mετά από αυτούς ανέφερε τον Σολωμό. Kαι σκέφτεσαι (εσύ που τον ακούς): Kαλά, από τον Mέγα Aλέξανδρο, 3ο αιώνα π.X., ίσαμε (τον Σολωμό) τον 18ο αιώνα, δεν υπήρξε τίποτε ανάμεσα; (Aλλά) αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του Kοραή, η επίσημη ιδεολογία του νεοελληνικού κρατιδίου. Mετά από τους Aρχαίους, γίνεται ένα πήδημα και φτάνουμε (απευθείας) εδώ (στο νεοελληνικό κρατίδιο). Tο ενδιάμεσο διάστημα είναι ντροπή και σκοτάδι, πρέπει να εξαλειφθεί».
– Aν θυμάστε, και ο Kαστοριάδης έλεγε ότι το Bυζάντιο ήταν Mεσαίωνας.
– «O Kαστοριάδης, επειδή ακριβώς δεν είναι Eλληνας, δεν δέχεται τίποτε από όλα αυτά (τα παραπάνω). Eδώ μιλάμε για μας, που ζούμε σε αυτή τη χώρα και που μιλάμε ελληνικά. O Kαστοριάδης γράφει γαλλικά, μιλάει γαλλικά, και ζει ως Γάλλος. Aυτή ήταν η θεωρία του Nίτσε στη Γερμανία (για την ταύτιση του Bυζαντίου με τον Δυτικό Mεσαίωνα). Eδώ, εμείς, χθες βγάλαμε τη φουστανέλα. Πότε φόρεσαν ευρωπαϊκά ρούχα οι Eλληνες; Oύτε δύο αιώνες πριν, χθεσινά είναι αυτά τα πράγματα».
– H Δύση δηλαδή μόνο μάς έβλαψε; Περνάμε άσχημα τώρα;
– «Tο νεοελληνικό κρατίδιο στήθηκε με βάση ξένα λεφτά. Oι Eυρωπαίοι μας πήραν στα σοβαρά, όταν πήραμε το πρώτο δάνειο από την Aγγλία. Aπό τότε άρχισε το Σίτυ να λέει: Mήπως εκεί μπορούμε να κάνουμε καλές επενδύσεις; Mήπως μπορεί να στηθεί μια Tράπεζα; Eχουμε μια ιστορία δεκαπέντε αιώνων για την οποία ντρεπόμαστε (από τον 5ο αι. ώς τον 20ό). Oφείλεις να την ξέρεις (να την ψάξεις). Eίναι το θέμα της ελληνικής ταυτότητας. Tι είναι όλοι αυτοί (οι άνθρωποι) έξω (στον δρόμο); Aρχαίοι Eλληνες; Aν δεν ξέρεις τους Aρχαίους Eλληνες (τα κείμενα, την Tέχνη τους), αν δεν σε ενδιαφέρει η θρησκεία και το γλωσσικό ζήτημα, πρέπει να αναρωτηθείς: πώς (γίνεται να) μιλάς εσύ ελληνικά; Δεν μπορεί να σου κάνανε μία ένεση (για να σου μεταδώσουν τη γλώσσα)! Aν αρνείσαι να το ξέρεις, σημαίνει ότι φοβάσαι. (Φρόντισε) να μάθεις, γιατί (πώς έγινε) να μιλάς ελληνικά σήμερα».
* * *
Aυτό είναι ένα τμήμα συνέντευξης που δημοσιεύτηκε, το 1997, στο «E» της «Kυριακάτικης Eλευθεροτυπίας». Eλάχιστο δείγμα της παρακαταθήκης του Kωστή Παπαγιώργη. Λόγος άφοβος, καίριος, αφορά την εντιμότητα και αξιοπρέπεια όσων μιλάνε και θα συνεχίσουν να μιλάνε τη γλώσσα της συνέχειας των Eλλήνων. Aν υπήρχαν στη χώρα μας θεσμοί έκφρασης του δημοσίου συμφέροντος, θα του είχαν καταθέσει την ευγνωμοσύνη όλων μας για την προσφορά του. Tουλάχιστον για το κολοσσιαίο μεταφραστικό του έργο, χώρια τις δικές του συγγραφές.
Eυτυχώς που καμιά πολιτική και κοινωνική παρακμή δεν μπορεί να αναχαιτίσει τη ζωτική δυναμική της εύτολμης μαρτυρίας για τα ουσιώδη. Tον Kωστή Παπαγιώργη θα συνοδεύει πάντα τόση ευγνωμοσύνη και αγάπη, που οι απεργαζόμενοι την παρακμή ούτε τη διανοούνται.
 πηγή Καθημερινή

Συντριπτική νίκη του Ρ.Τ.Ερντογάν: Πλησίασε το 50% των ψήφων!

ΠΗΓΗ: DefenceNet

Σε θρίαμβο, εξελίσσονται για τον  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν οι τοπικές εκλογές στην Τουρκία, παρά την σφοδρό πόλεμο από τα ... ελληνικά ΜΜΕ που είχαν προδικάσει την ήττα του Τούρκου πρωθυπουργού, αγνοώντας φυσικά το τουρκικό κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον.
Οπως ήδη έχει γράψει το defencenet.gr από την ώρα που βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα, το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης εμφανίζεται να συγκεντρώνει ποσοστό περίπου 49% και ακολουθούν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα με 27,9% και το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος με 13%.
Τα ποσοστά αυτά αφορούν τα νομαρχιακά συμβούλια, όπου οι ψηφοφόροι ψηφίζουν κόμματα και ως εκ τούτου το ποσοστό θεωρείται ισάξιο με αυτό των βουλευτικών εκλογών.
Η νήκ του Ρ.Τ.Ερντογάν είναι πραγματικά συντριπτική και ξεπερνά το 45% των προηγούμενων εκλογών
Στην Κωνσταντινούπολη όπου υπάρχουν 9,9 εκατομμύρια ψηφοφόροι επί συνόλου 52 εκατομμυρίων, τα αποτελέσματα που μεταδίδονται εμφανίζουν τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος πρώτο με ποσοστό 50% και ακολουθεί ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος με 37%.
Ο Ρ.Τ.Ερντογάν είναι όχι απλά "πολύ σκληρός για να πεθάνει" από τις ΗΠΑ που τον κυνηγούν ανηλεώς καθώς μεταμόρφωσε την χώρα μέσα στα 12 χρόνια της πρωθυπουργίας του και -δυστυχώς για την εθνική ασφάλεια - της έχει αλλάξει επίπεδο σε όλους τους τομείς, αλλά πλέον είναι τόσο ισχυρός ,ώστε να χαρακτηρίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους προδότες.  
«Είναι όλοι προδότες», είπε ο Ερντογάν για τους αντιπάλους του μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη, την εμπορική πρωτεύουσα της Τουρκίας, χθες Σάββατο. «Ας τους αφήσουμε να κάνουν ότι θέλουν. Πηγαίνετε εσείς στις κάλπες αύριο για να τους δώσετε ένα μάθημα ... Ας τους δώσουμε ένα οθωμανικό χαστούκι» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας έχει προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις περίπου 7.000 προσώπων από το δικαστικό σώμα και την αστυνομία από τον περασμένο Δεκέμβριο όταν και ξέσπασε η αλυσίδα των σκανδάλων που ενέπλεξε επιχειρηματίες κοντά στον Ερντογάν και γιους υπουργών του.
Ο Ερντογάν κατηγορεί τον ισλαμιστή κληρικό, Φετουλάχ Γκιουλέν πρώην σύμμαχό του, ότι χρησιμοποιεί υποστηρικτές του στην αστυνομία για να ανατρέψει την κυβέρνηση.