Το βράδυ της 17ης Ιουλίου ήταν και το πιο δύσκολο από την έναρξη των βομβαρδισμών της Γάζας από το Ισραήλ.
Δεκάδες άνθρωποι, με πολύ βαριά τραύματα, έφταναν στο νοσοκομείο αλ Σίφα. Ανάμεσά τους και το αγόρι της φωτογραφίας.
Περίπου στις 3 τα ξημερώματα, περίπου οκτώ ή εννέα θύματα έφτασαν στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης.
Οι τελευταίοι που μπήκαν ήταν τέσσερα αδέρφια – εκ των οποίων δυο μικρά παιδιά, περίπου τριών ετών, με σχετικά επιφανειακά τραύματα. Φαινόταν πως τα παιδιά είχαν ανασυρθεί από τα συντρίμμια, τα πρόσωπα και τα ρούχα τους ήταν καλυμμένα με βρωμιά και σκόνη.
Στη συνέχεια ήρθε το μεγαλύτερο από τα τέσσερα αδέρφια, ένα αγόρι στις αρχές της εφηβείας του. Το κεφάλι και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με αίμα και πίεζε ένα πανί στο κεφάλι του για να σταματήσει την αιμορραγία. Η προσοχή του όμως ήταν στραμμένη αλλού: “Σώστε το μικρό αδελφό μου!” ούρλιαζε.
Λίγο μετά μπήκε μέσα το τελευταίο αγόρι. Αυτό της φωτογραφίας. Το μετέφερε ένας νοσηλευτής στην εντατική, δίπλα ακριβώς από τα επείγοντα. Εκείνος επέμενε κλαίγοντας: “Θέλω τον πατέρα μου, φέρτε μου τον πατέρα μου!”.
Μια ομάδα τεσσάρων νοσηλευτών είχε αναλάβει να περιποιηθεί τα τραύματά του. Εκείνος συνέχισε να κλωτσά στον αέρα και να ζητά τον πατέρα του.
Τα τραύματά του ήταν σοβαρά: υπήρχε μια πληγή στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού του η οποία θα μπορούσε να είναι κάταγμα κρανίου και ένα μεγάλο κομμάτι από οβίδα σφηνωμένο στο λαιμό του. Ένα άλλο κομμάτι της οβίδας είχε διεισδύσει στο στήθος του και ένα τρίτο είχε χτυπήσει την κοιλιά του. Υπήρχαν πολλά μικρότερα τραύματα σε όλο το σώμα του.
Οι γιατροί προχώρησαν σε αναισθησία για να δουλέψουν. Ύστερα από προσεκτική εξέταση των πληγών, φάνηκε ότι η έκρηξη είχε εκτοξεύσει μικρά τμήματα από τους τοίχους του σπιτιού του στο σώμα του παιδιού και πως μερικές από τις πληγές του είχαν προκληθεί από τα θραύσματα.
Ευτυχώς, όμως, ήταν πολύ τυχερός καθώς το τραύμα στον αυχένα του ήταν μόνο μια ίντσα μακριά από μια κεντρική αρτηρία, η πληγή στο στήθος του είχε οριακά αποφύγει να τρυπήσει τους πνεύμονές του και το έντερό του είχε από τύχη γλιτώσει από τα θραύσματα στην κοιλιά του.
Στο μεταξύ στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, οι γιατροί είχαν τελειώσει με τα ράμματα του μεγαλύτερού του αδελφού και εξέταζαν τα υπόλοιπα αδέλφια για πιθανόν κρυμμένα τραύματα. Ο αδελφός τους με τα πιο σοβαρά τραύματα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβιώσει, αλλά με πολλά σημάδια και μια δύσκολη περίοδο ανάρρωσης, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.
Τα τέσσερα αδέρφια στάθηκαν πολύ τυχερά μέσα στη φρίκη του πολέμου, αλλά κανείς δεν έμαθε αν το αγόρι της φωτογραφίας, είδε ξανά τον πατέρα του…
Δεκάδες άνθρωποι, με πολύ βαριά τραύματα, έφταναν στο νοσοκομείο αλ Σίφα. Ανάμεσά τους και το αγόρι της φωτογραφίας.
Περίπου στις 3 τα ξημερώματα, περίπου οκτώ ή εννέα θύματα έφτασαν στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης.
Οι τελευταίοι που μπήκαν ήταν τέσσερα αδέρφια – εκ των οποίων δυο μικρά παιδιά, περίπου τριών ετών, με σχετικά επιφανειακά τραύματα. Φαινόταν πως τα παιδιά είχαν ανασυρθεί από τα συντρίμμια, τα πρόσωπα και τα ρούχα τους ήταν καλυμμένα με βρωμιά και σκόνη.
Στη συνέχεια ήρθε το μεγαλύτερο από τα τέσσερα αδέρφια, ένα αγόρι στις αρχές της εφηβείας του. Το κεφάλι και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με αίμα και πίεζε ένα πανί στο κεφάλι του για να σταματήσει την αιμορραγία. Η προσοχή του όμως ήταν στραμμένη αλλού: “Σώστε το μικρό αδελφό μου!” ούρλιαζε.
Λίγο μετά μπήκε μέσα το τελευταίο αγόρι. Αυτό της φωτογραφίας. Το μετέφερε ένας νοσηλευτής στην εντατική, δίπλα ακριβώς από τα επείγοντα. Εκείνος επέμενε κλαίγοντας: “Θέλω τον πατέρα μου, φέρτε μου τον πατέρα μου!”.
Μια ομάδα τεσσάρων νοσηλευτών είχε αναλάβει να περιποιηθεί τα τραύματά του. Εκείνος συνέχισε να κλωτσά στον αέρα και να ζητά τον πατέρα του.
Τα τραύματά του ήταν σοβαρά: υπήρχε μια πληγή στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού του η οποία θα μπορούσε να είναι κάταγμα κρανίου και ένα μεγάλο κομμάτι από οβίδα σφηνωμένο στο λαιμό του. Ένα άλλο κομμάτι της οβίδας είχε διεισδύσει στο στήθος του και ένα τρίτο είχε χτυπήσει την κοιλιά του. Υπήρχαν πολλά μικρότερα τραύματα σε όλο το σώμα του.
Οι γιατροί προχώρησαν σε αναισθησία για να δουλέψουν. Ύστερα από προσεκτική εξέταση των πληγών, φάνηκε ότι η έκρηξη είχε εκτοξεύσει μικρά τμήματα από τους τοίχους του σπιτιού του στο σώμα του παιδιού και πως μερικές από τις πληγές του είχαν προκληθεί από τα θραύσματα.
Ευτυχώς, όμως, ήταν πολύ τυχερός καθώς το τραύμα στον αυχένα του ήταν μόνο μια ίντσα μακριά από μια κεντρική αρτηρία, η πληγή στο στήθος του είχε οριακά αποφύγει να τρυπήσει τους πνεύμονές του και το έντερό του είχε από τύχη γλιτώσει από τα θραύσματα στην κοιλιά του.
Στο μεταξύ στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, οι γιατροί είχαν τελειώσει με τα ράμματα του μεγαλύτερού του αδελφού και εξέταζαν τα υπόλοιπα αδέλφια για πιθανόν κρυμμένα τραύματα. Ο αδελφός τους με τα πιο σοβαρά τραύματα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιβιώσει, αλλά με πολλά σημάδια και μια δύσκολη περίοδο ανάρρωσης, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική.
Τα τέσσερα αδέρφια στάθηκαν πολύ τυχερά μέσα στη φρίκη του πολέμου, αλλά κανείς δεν έμαθε αν το αγόρι της φωτογραφίας, είδε ξανά τον πατέρα του…
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΡΑΜΦΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ. ΑΥΤΕΣ ΕΝΝΟΟΥΣΕ;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου