Πατριάρχης της Ορθοδοξίας ή της κακοδοξίας;

Προβληματισμοί και ερωτήματα

Γνωστή βέβαια πλέον η είδηση της επίσκεψης σήμερα και αύριο στην Κομοτηνή του πατριάρχη Βαρθολομαίου, που θα αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ από σχολή του τοπικού πανεπιστημίου και θα τιμηθεί και με άλλες εκδηλώσεις. Και επειδή βλέπουμε ότι κανείς άλλος δεν αντιδρά δημοσίως για το γεγονός, αλλά αντιθέτως άπαντες είτε δείχνουν να αποδέχονται τη σπουδαιότητα της ελεύσεως στην ταλαίπωρη Θράκη της «Αυτού…Θειοτάτης Παναγιότητος», είτε διαφωνούν (γνωρίζουμε όντως αρκετούς τέτοιους), αλλά ενδεχομένως τους λείπει η αποφασιστικότητα, η τόλμη ή και το βήμα, για να μπορέσουν διαφοροποιηθούν δημοσίως από το…μαντρί, είναι προφανές πως για μια ακόμη φορά (συνηθισμένα γαρ τα βουνά στα χιόνια) σ’ εμάς πέφτει ο κλήρος και η ευθύνη να πούμε και πάλι τα απλώς αυτονόητα. Μήπως και καταλάβει δηλαδή και κανείς άλλος μέσα στο τοπικό χριστεπώνυμο πλήθος (και το μαντρί) ότι ο βασιλιάς είναι απλούστατα γυμνός.

Εμείς λοιπόν, έχοντας δει το πρόγραμμα, έχοντας ενημερωθεί για τις προετοιμασίες και έχοντας διαβάσει και την ανακοίνωση του μητροπολίτη μας κ. Παντελεήμονα, αναρωτιόμαστε ειλικρινέστατα τι νόημα έχει και πού ακριβώς αποσκοπεί όλη αυτή η φιέστα – εκδήλωση (νέας) προσωπολατρείας απέναντι σε έναν κληρικό που θα έλεγε κανείς πως ο μόνος λόγος ύπαρξής του εδώ και πολλά χρόνια είναι να σκανδαλίζει και, αντί να «ορθοδομεί τον λόγον της αληθείας», να βυσσοδομεί αντίθετα λόγον πλάνης, κακοδοξίας και αιρέσεως.

Έναν άνθρωπο που πρωτοστατεί στη σύναψη αντορθόδοξων σχέσεων βλασφημίας με κάθε είδους αιρετικές παρασυναγωγές και συνηθίζει να συμπροσεύχεται αδιαλλείπτως και ακαταπαύστως (προφανώς κατά βδελυρή παραχάραξη του αποστολικού «αδιαλείπτως προσεύχεσθε») με αμετανόητους εκπροσώπους τους, ακόμη και με ιέρειες και επισκοπίνες ακραίων προτεσταντικών παραφυάδων, που ευλογούν γάμους ομοφυλοφίλων και στηρίζουν δημοσίως το παγκόσμιο ομοφυλοφιλικό κίνημα.

Έναν άνθρωπο που έχει δηλώσει το θεολογικά απίστευτο, πως όλες οι θρησκείες οδηγούν στον Θεό – ασπαζόμενος με άλλα λόγια το υπ’ αριθμόν 1 δόγμα του New Age και της προετοιμαζόμενης παγκόσμιας Πανθρησκείας.

Έναν άνθρωπο που έχουμε συνηθίσει πλέον να τον βλέπουμε να μπαινοβγαίνει σε τζαμιά και συναγωγές ή να τιμάται από τη Μπίλντερμπεργκ και άλλα σκοτεινά κέντρα του διεθνούς Σιωνισμού.

Έναν άνθρωπο που από το στόμα του έχουμε πολλά χρόνια να ακούσουμε το παραμικρό ίχνος ορθόδοξης πνευματικότητας, αλλά αντίθετα ακούμε μόνο απρόσωπες και συγκρητιστικές ανοησίες στείρας αγαπολογίας και αλλεπάλληλα οικολογικά κηρύγματα – λες και αυτό είναι αυτή τη στιγμή το βασικό πρόβλημα της ανθρωπότητας.

Έναν άνθρωπο που τον βλέπουμε συχνά σε θρησκευτικές συνάξεις με ιμάμηδες, γκουρού, ραβίνους, μάγους και σαμάνους (χάριν ποίου Θεού άραγε, του αποκαλυφθέντος Θεανθρώπου ή μήπως του Αλλάχ, του Μ.Α.Τ.Σ. και του…Μεγάλου Μανιτού);

Έναν άνθρωπο που τον είδαμε κάποτε να συμπροσεύχεται σε μία απερινόητα βλάσφημη νεοεποχίτικη βαβέλ, παρέα με άλλους «ηγέτες» θρησκειών, γύρω από κρυστάλλινη σφαίρα της θεότητας Γαίας (και μετά από αυτό, ακόμη δεν έχει καθαιρεθεί η κηρυχθεί αποσυνάγωγος).

Έναν άνθρωπο που μετέρχεται τα πάντα, μπροστά στον στόχο της ψευδοένωσης με την «αδελφή Εκκλησία» του, όπως ατυχώς αποκαλεί την πεπτωκυία ρωμαιοπαπική εταιρεία, αλλά και τα λοιπά άθλια παραμάγαζα του Π.Σ.Ε.

Έναν άνθρωπο που περιφρονεί συστηματικά και προκλητικά θείους και ιερούς κανόνες Οικουμενικών Συνόδων, που προαναγγέλλει την πανορθόδοξη κατάργηση όσων από αυτούς θεωρεί εμπόδιο στα σχέδιά του, που ανατρέπει ιερούς θεσμούς και παραδόσεις, τροποποιώντας «όρια αιώνια», τα οποία έθεσαν οι Απόστολοι και οι μεγάλοι εκκλησιαστικοί μας Πατέρες, και κατασκανδαλίζοντας καθημερινά όσους έχουν (ακόμη) οφθαλμούς του οράν και νουν του συνιέναι.

Έναν άνθρωπο, τέλος, που με όλα τα παραπάνω δυστυχώς ωθεί τα πράγματα με μαθηματική βεβαιότητα προς καταστάσεις σχισματικές, γιατί φυσικά είναι απολύτως δεδομένο ότι ένα μεγάλο κομμάτι της εκκλησίας μας, που χρόνια τώρα επιδεικνύει ιώβεια υπομονή, δεν θα ανέχεται επ’ άπειρον τις εκτροπές του ίδιου και της βέβηλης οικουμενιστικής παρέας του.

Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο, που με όλα όσα λέει και πράττει εδώ και πολλά χρόνια σπιλώνει και προσβάλλει βαθύτατα τον σεπτό οικουμενικό μας πατριαρχικό θρόνο, ένα θρόνο που λάμπρυναν με την παρουσία τους μορφές σαν τον Ιωάννη Χρυσόστομο, τον Γρηγόριο Θεολόγο, τον Μέγα Φώτιο και τόσους άλλους, μάς τον φέρνουν στην Κομοτηνή για να τον…τιμήσουμε. Και κάποιοι μάς λένε μάλιστα ότι η παρουσία του θα είναι (λέει) και ευλογία για τον τόπο μας. Εμείς λοιπόν που μόνο ως ευλογία δεν εκλαμβάνουμε το γεγονός (αλλά ως το ακριβώς αντίθετο), ρωτάμε και πάλι ποιο είναι το νόημα αυτής της επίσκεψης. Υπάρχει πολιτική χροιά, θα μας πουν πάλι για τη…γνήσια ελληνοτουρκική φιλία, θα ακούσουμε ξανά τα τραγικωμικά περί Χάλκης, έχουμε να κάνουμε με άλλη μια γυροβολιά στα πλαίσια της αρχηγικής περιοδείας που πραγματοποιεί επ’ εσχάτων των χρόνων ο κ. Βαρθολομαίος στις «νέες χώρες» (άλλη διαιωνιζόμενη γελοιότητα και αυτή) ή υποκρύπτεται και τίποτε άλλο;

Και απευθύνουμε τέλος και κάποια ακόμη ερωτήματα, όχι βέβαια προς τους κοσμικούς μας τοπικούς άρχοντες (πόσο δε μάλλον τη μασωνοσύναξη του φερόμενου ως πανεπιστημίου) – από τους οποίους ούτως ή άλλως δεν αναμέναμε εκκλησιαστικές ευαισθησίες – αλλά προς τον τοπικό μητροπολίτη μας: Δεν τα γνωρίζει άραγε όλα τα προαναφερθέντα (και τα οποία μόνο ακροθιγώς μνημονεύσαμε, καθότι για εκτενέστερη αναφορά θα χρειαζόμασταν ολόκληρους τόμους); Δεν είναι ενήμερος για όλες αυτές τις βαρύτατες θεολογικές και εκκλησιαστικές εκτροπές του αιρετικού πατριάρχη; Και δεν αντιλαμβάνεται πόσο πολύ εκτίθεται και στιγματίζει τοιουτοτρόπως τη δική του αρχιερατεία (στην οποία έως τώρα, για να είμαστε δίκαιοι, ελάχιστα μόνο πράγματα είχε κάποιος να προσάψει);

Απλά ερωτήματα, στα οποία κάποια στιγμή αναμένουμε (ειλικρινά με κάθε καλή διάθεση) απαντήσεις. Έως τότε πάντως, καλό θα ήταν να έλειπαν ανακοινώσεις τόσο αποθεωτικές ή οδηγίες προς τους πιστούς για υποδοχές με…ροδοπέταλα και βάγια (λες και αναμένουμε την έλευση του Μεσσία), που προκαλούν το ορθόδοξο αίσθημα πολλών πιστών. Κάποια παραίνεση αντιθέτως προς τον λαό του Θεού για προσευχή, ώστε να φωτίσει ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς» τον πεπτωκότα προκαθήμενο και να του χαρίσει οδόν επιστροφής από τον τραγικό του πνευματικό κατήφορο, θα ήταν ως κίνηση, νομίζουμε, σε αυτή τη φάση πολύ πιο εύστοχη και λυσιτελής…

Πηγή "Αντιφωνητής"

 kostasxan