Δὲν λησμονοῦν τὴν σφαγὴν τῶν μοναχῶν ὑπὸ τῶν Λατίνων εἰς τὴν Ἱ. Μ. Ζωγράφου καὶ ἀπειλοῦν τὸν Οἰκουμ. Πατριάρχην μὲ διακοπὴν τοῦ Μνημοσύνου του

Προσφάτως ἀπεκαλύφθη ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχει ἀντιδράσει πολὺ δυναμικῶς εἰς τὰ συμφωνηθέντα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου μετὰ τοῦ Πάπα κ. Φραγκίσκου εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἑτοίμασε καὶ ἀπέστειλε καὶ σχετικὴν ἐπιστολὴν εἰς τὴν Ἱερὰν Ἐπιστασίαν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ τὴν ὁποίαν καταθέτει τὰς ἐντόνους διαφωνίας της καὶ προειδοποιεῖ ὅτι, ἐὰν δὲν ἀλλάξη στάσιν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔναντι τῶν Παπικῶν, θὰ διακόψη τὸ μνημόσυνόν του. Εἰς τὰ συμφωνηθέντα ἀντιδροῦν καὶ ἄλλαι δέκα Ἱεραὶ Μοναί, ἀλλὰ δὲν φθάνουν ἕως τοῦ σημείου νὰ ἀπειλήσουν μὲ διακοπὴν τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Διατὶ ὅμως ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου ἐγνώρισε τὴν μεγαλυτέραν σφαγὴν τῶν μοναχῶν της ὑπὸ τῶν Λατίνων ἐπὶ τοῦ Πατριάρχου Βέκκου. Καὶ ὡς εἶπεν ἕνας Ἁγιορείτης μοναχός, «κάποιοι εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐλησμόνησαν τὰ μαρτύρια καὶ τὴν σφαγὴν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ζωγράφου, ἀλλὰ οἱ Ζωγραφῖται Μοναχοὶ καὶ ὁ Καθηγούμενός των ὄχι».

Τί ἔγινε

Τί ἔγινε ὅμως ὑπὸ τῶν Λατίνων ἐπὶ Πατριάρχου Βέκκου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ζωγράφου; Ἀντιγράφομεν ἐκ τοῦ Συναξαριστοῦ:

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ (22 Σεπτεμβρίου), οἱ Ἅγιοι Εἰκοσιὲξ Ὁσιομάρτυρες Ζωγραφῖται, οἱ ἐλέγξαντες τοὺς Λατινόφρονας· τόν τε βασιλέα Μιχαήλ, καὶ πατριάρχην Βέκκον, ἐπάνωθεν τοῦ πύργου, πυρὶ τελειοῦνται.»

Ὡς πυρίκαυστοι θυσίαι τῷ Κυρίῳ,

Οἱ εἰκοσιὲξ ὡράθησαν εἰκότως.

ΕΠΕΙΔΗ τὸ Ἅγιον Ὄρος πάντοτε καὶ ἦτο καὶ εἶναι ὁ πρόβολος καὶ τὸ στήριγμα τῆς πασχούσης ἐν τῇ Ἀνατολῇ Ἐκκλησίας, διά τοῦτο οἱ Λατῖνοι, ἵνα καταστρέψωσι τὸ θεμελιῶδες τοῦτο στήριγμα τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰσεπήδησάν ποτε καὶ εἰς αὐτό, πείθοντες διά λόγων, ἐξαπατῶντες διά χρημάτων καὶ ὑποσχέσεων, καὶ καταναγκάζοντες διά τῶν ἀπειλῶν καὶ τῆς τυραννικῆς μέχρι μαρτυρίου βίας, ὅπως ἀναγνωρισθῇ καὶ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει ἡ ἐξουσία τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης. Πλὴν ὅμως ὀλίγοι τινὲς δειλοκάρδιοι ἐπείθοντο εἰς τοῦτο· οἱ δὲ πλείονες αὐτῶν ἐπεσφράγισαν διά τοῦ ἰδίου αἵματος τὴν ἑαυτῶν ὁμολογίαν, καὶ διά τῆς σταθερότητας αὐτῶν ἐξήλεγξαν τὴν ἱερόσυλον τοῦ Πάπα οἰκειοποίησιν τῆς ἐξουσίας καὶ τοῦ πεπλασμένου ὀνόματος ὡς τοποτηρητοῦ τοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἷς καὶ μόνος καὶ ἦτο καὶ εἶναι καὶ θὰ εἶναι εἰς τοὺς αἰῶνας, ἡ κεφαλὴ τῆς Ἁγίας αὐτοῦ Ἐκκλησίας.

Ἵνα δὲ παρεκκλίνωσι οἱ Μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰς τὰ τῆς Ρώμης καὶ τοῦ Πάπα σαθρὰ δόγματα, συνήργει δυστυχῶς καὶ ὁ τότε αὐτοκρά-τωρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως Μιχαὴλ ὁ Παλαιολόγος, καὶ ὁ Πατριάρχης αὐτῆς Ἰωάννης Βέκκος.

Οὗτοι λοιπὸν ἦλθον εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος μετὰ στρατιωτικῆς δυνάμεως, καὶ ἀφοῦ ἔπραξαν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἔπραξαν εἰς τὰς ἄλλας Μονάς, ἦλθον τελευταῖον καὶ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ζωγράφου, πῦρ καὶ μανίαν πνέοντες κατὰ τῶν οἰκούντων αὐτὴν Μοναχῶν. Κατ᾽ ἐκεῖνον δὲ τὸν φρικτὸν καὶ φοβερὸν διά τὸ Ἅγιον Ὄρος καιρόν, πλησίον τῆς Μονῆς Ζωγράφου ἠγωνίζετο κατὰ μόνας εἷς Μοναχός, ἔχων συνήθειαν ἱερὰν νὰ ἀναγινώσκη πολλάκις καθ᾽ ἑκάστην τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον τῆς Θεοτόκου ἐνώπιον τῆς θείας Εἰκόνος αὐτῆς. Ἐν μιᾷ λοιπὸν τῶν ἡμερῶν, ὅτε εἰς τὰ χείλη τοῦ Γέροντος ἀντηχοῦσεν ὁ Ἀρχαγγελικὸς ἀσπασμὸς τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου Μαρίας, τὸ “Χαῖρε”, ἀκούει αἴφνης ὁ Γέρων ἐκ τῆς ἁγίας αὐτῆς Εἰκόνος τοὺς ἑξῆς λόγους “Χαῖρε καὶ σύ, Γέρον τοῦ Θεοῦ!”· ὁ δὲ Γέρων ἐγένετο ἔντρομος. “Μὴ φοβοῦ”, ἐξηκολούθησεν ἡσύχως ἡ ἐκ τῆς Εἰκόνος θεομητορικὴ φωνή, “ἀλλ᾽ ἀπελθὼν ταχέως εἰς τὴν Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τὸν Καθηγούμενον ὅτι οἱ ἐχθροὶ ἐμοῦ τε καὶ τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν. Ὅστις λοιπὸν ὑπάρχει ἀσθενὴς τῷ πνεύματι, ἐν ὑπομονῇ ἂς κρυφθῇ, ἕως ὅτου παρέλθη ὁ πειρασμός· οἱ δὲ ἐπιθυμοῦντες μαρτυρικοὺς στεφάνους ἂς παραμείνωσιν ἐν τῇ Μονῇ· ἄπελθε λοιπὸν ταχέως”.

Ὑπακούσας ὁ Γέρων εἴς τε τὴν φωνὴν καὶ τὴν θέλησιν τῆς Πανάγνου Δεσποίνης ἡμῶν, καὶ καταλιπὼν τὴν κέλλαν αὐτοῦ, ἔδραμεν ὅσον ἠδύνατο ταχύτερον εἰς τὴν Μονήν, ἵνα παράσχη εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τρόπον καὶ καιρὸν νὰ ἐμψυχωθῶσι καὶ νὰ σκεφθῶσιν ὡρίμως ἕκαστος αὐτῶν περὶ τοῦ προκειμένου κινδύνου· ἀλλὰ μόλις ὁ Γέρων ἔφθασεν εἰς τὴν πύλην τῆς Μονῆς, καὶ ἰδοὺ βλέπει τὴν εἰς τὸ κελλίον αὐτοῦ ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἀνεγίνωσκε πρὸ ὀλίγου τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον, καὶ παρ᾽ αὐτῆς ἤκουσε τὴν ἀνωτέρω φωνήν, Ἐσταμένην ἐπὶ τῶν πυλῶν τῆς Μονῆς. Ὅθεν μετὰ κατανύξεως καὶ εὐλαβείας πεσὼν ἐνώπιον αὐτῆς καὶ προσκυνήσας ἔλαβεν αὐτὴν καὶ οὕτω ὁμοῦ μὲ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα παρουσιάσθη πρὸς τὸν Καθηγούμενον. Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ τὸν ἐπικείμενον κίνδυνον ἐταράχθησαν μεγάλως· καὶ οἱ μὲν ἀσθενέστεροι αὐτῶν ταχέως ἐκρύβησαν εἰς τὰ ὄρη καὶ σπήλαια· εἴκοσι δὲ καὶ ἕξ Μοναχοί, μετὰ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Καθηγούμενος, ἔμειναν εἰς τὴν Μονὴν καὶ εἰσῆλθον ἐντὸς τοῦ Πύργου, ἀναμένοντες τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν καὶ προσδοκῶντες τοὺς μαρτυρικοὺς στεφάνους.

Μετ᾽ ὀλίγον ἔφθασαν καὶ οἱ Λατῖνοι μετὰ τῶν λατινοφρόνων, οἵτινες κατ᾽ ἀρχὰς δι᾽ ὅλης τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ρητορικῆς τέχνης τῶν Δυτικῶν παρεκίνουν τοὺς Μοναχούς, ἵνα ἀνοίξωσιν εἰς αὐτοὺς τὰς πύλας τῆς Μονῆς καὶ ἀναγνωρίσωσι τὸν Πάπαν κεφαλὴν τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας, ὑποσχόμενοι τὸ ἔλεος αὐτοῦ τοῦ Πάπα καὶ πλῆθος χρυσίου· οἱ δὲ Μοναχοὶ ἠρώτησαν ἀπὸ τὸν Πύργον τοὺς Λατίνους, λέγοντες: «Καὶ τίς εἶπεν εἰς ὑμᾶς ὅτι ὁ ἰδικός σας Πάπας εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας; πόθεν ἡ τοιαύτη παρ᾽ ὑμῖν διδασκαλία; Εἰς ἡμᾶς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός!

Εὐκολώτερον ἡμεῖς ἀποφασίζομεν ἵνα ἀποθάνωμεν ἢ νὰ ὑποχωρήσωμεν, ὥστε νὰ μολυνθῇ ὁ ἱερὸς οὗτος τόπος ὑπὸ τῆς ἰδικῆς σας βίας καὶ τυραννίας· δὲν ἀνοίγομεν τὰς πύλας τῆς Μονῆς. Ἀναχωρήσατε ἐντεῦθεν!».

Οἱ δὲ Λατῖνοι ἐφώνησαν μανιωδῶς· «Καὶ λοιπόν, ἀφοῦ τὸ θέλετε, ἀποθάνετε». Καὶ εὐθὺς συναθροίσαντες πλῆθος φρυγάνων καὶ ξύλων περὶ τὸν Πύργον, κατέκαυσαν αὐτούς· καὶ ἡ μὲν φλὸξ ἐξαρθεῖσα ὑψηλὰ διεχύθη εἰς τὸν ἀέρα· οἱ δὲ Μοναχοὶ οὐδόλως ὑποχωρήσαντες τῆς πνευματικῆς αὐτῶν κατοικίας, δοξάζοντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον καὶ εὐχόμενοι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν παρέδωκαν τὰς ἁγίας αὐτῶν ψυχὰς εἰς χεῖρας Θεοῦ.

ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν»

Ορθόδοξος Τύπος, 17/10/2014

ΑΚΤΙΝΕΣ