Ο πρόεδρος της Ισλανδίας, Ολάφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον, σε ομιλία του στο οικονομικό πανεπιστήμιο IESE, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Ισπανία, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα του ξεπέρασε την κρίση, υπογραμμίζοντας πως κλειδί είναι η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ της Δημοκρατίας και των οικονομικών συμφερόντων.
Όπως αναφέρει η El Pais,
o Ράγκναρ Γκρίμσον κάλεσε την Ευρώπη να βγάλει συμπεράσματα από την
κρίση και την ανάκαμψη της Ισλανδίας, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως οι
πολίτες δεν πρέπει να υποφέρουν από δημοσιονομικές περικοπές.
Υπενθυμίζεται πως η
κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος στα τέλη του 2008 οδήγησε την
Ισλανδία σε απώλεια του 8% του πλούτου της σε δύο χρόνια και η ανεργία
έφτασε σχεδόν στο 12%. Όμως η ανάκαμψη ξεκίνησε από το 2011, όχι με
επιβολή λιτότητας αλλά με στήριξη της εγχώριας οικονομίας και κυρίως του
τουρισμού, της αλιείας και τόνωση των εξαγωγών αλουμινίου. Η ανεργία
μειώθηκε στο 3%, ενώ η αύξηση του ΑΕΠ εκτιμάται σε 3,3% για το 2015.
Ο Ράγκναρ Γκρίμσον
απέρριψε εξαρχής τις συμβουλές των διεθνών οργανισμών και της Ευρώπης
για εφαρμογή μέτρων λιτότητας. Η Ισλανδία, μετά την κατάρρευση αποφάσισε
με δημοψήφισμα να μην σώσει τις τράπεζες και προχώρησε σε υποτίμηση του
νομίσματός της. Ο Ράγκναρ Γκρίμσον αναφέρθηκε ιδιαίτερα στα συγκριτικά
πλεονεκτήματα της Ισλανδίας σημειώνοντας πως η οικονομία της στηρίζεται
ιδιαίτερα στον τουρισμό. Περίπου ένα εκατομμύριο τουρίστες επισκέπτονται
κάθε χρόνο τη νησιωτική χώρα, που αριθμεί 320.000 κατοίκους.
Ο πρόεδρος της Ισλανδίας
αρνήθηκε να δώσει κάποια συμβουλή στην Ελλάδα, ωστόσο σημείωσε με
νόημα: «Αφού η ΕΕ στη δική μας περίπτωση είχε άδικο, γιατί θα έπρεπε να
έχει δίκιο σε άλλες περιπτώσεις;»
http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2015/02/blog-post_807.html
Οι Ισλανδοί είναι λίγοι, ελάχιστοι αριθμητικά και με υψηλό επίπεδο μυαλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης δεν είναι κομπλεξικοί και ζηλόφθονοι όπως οι περισσότεροι Ελληναράδες. Μπόρεσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους και ν' αντιμετωπίσουν τα μεγάλα θηρία. Εμείς φθονούμε τόσο το διπλανό, δεν έχουμε μπέσα για μπέσα, και δεν διανοούμαστε την παραμικρή συν-εργασία. Επομένως, δύσκολη, έως αδύνατη η σωτηρία μας.