"Πνευματικός μας πατήρ" ο Πατριάρχης;

     

Εὐχαριστοῦμε τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιὰ τὶς προτροπές του, ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀφοῦ (καὶ κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου) ὅ,τι καλὸ μᾶς λένε οἱ θρησκευτικοὶ ἄρχοντες πρέπει νὰ τὸ ἐκμεταλλευόμαστε. Ὅμως ‒δυστυχῶς γι’ αὐτόν‒ ὅ,τι καλὸ μᾶς διδάσκει, δὲν τὸ πράττει ὁ ἴδιος. Διότι, ἐνῶ στὸν «Κατηχητήριο λόγο του ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς» βαυκαλίζεται νὰ πιστεύει καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι «πνευματικός μας πατέρας» καὶ διδάσκει «μὴ ἄτοπα λογιζόμενοι, μὴ παράνομα πράττοντες», καὶ μᾶς προτρέπει σὲ μετάνοια, ὁ ἴδιος δημοσίως καὶ ἀναισχύντως διαπράττει παράνομα καὶ ἄτοπα, παραβαίνει τοὺς Ἱ. Κανόνες, ἀκολουθεῖ καὶ διδάσκει αἱρετικὲς ἰδέες, συμπροσεύχεται ἀδιαλλείπτως μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν.

Πῶς ἕνας τέτοιος ψευδεπίσκοπος, τολμᾶ νὰ μᾶς συστήνεται ὡς «πνευματικὸς πατήρ»; Εἶναι δυνατὸν ποτὲ ἕνας αἱρετικὸς νὰ εἶναι Πατέρας; Ἐκτὸς ἂν τὸν ἐκλάβουμε ὡς ἄλλο ἀντι-πατέρα, (πάλι κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου), ἀφοῦ πατέρας καὶ ἐμπνευστὴς τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὁ διάβολος.

Ἐκεῖνο ποὺ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ εὐχηθεῖ στὸν Πατριάρχη, εἶναι νὰ σταματήσει νὰ πράττει καὶ νὰ λέγει «παράνομα», νὰ διατυπώνει κακόδοξες θεωρίες, νὰ συμπράττει σὲ ἄθεσμες συμπροσευχές, νὰ κοινωνεῖ μὲ ποικίλους αἱρετικοὺς καὶ εἰδωλολάτρες κ.λπ.

Καί, ἐπίσης, νὰ εὐχηθεῖ καὶ στοὺς ὀρθοδόξους Ποιμένες, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καὶ μάλιστα στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ποὺ τὸν ἀποδέχονται ἐξ εὐγενείας(!) ὡς Πατέρα τους, νὰ ἐπιδείξουν τὴν μετάνοια πού, καλῶς πράττοντες, μᾶς προτρέπουν νὰ ἔχουμε. Πέρα ἀπὸ τὴν μετάνοια, ὅμως, γιὰ τὰ προσωπικά μας ἁμαρτήματα, ὑπάρχει καὶ ἡ μετάνοια γιὰ τὰ κακῶς διαπραττόμενα στὰ θέματα τῆς Πίστεως. Καὶ εἶναι καιρὸς ὅλοι μας νὰ μετανοήσουμε καὶ στὰ θέματα τῆς συμπόρευσης μὲ τὴν αἵρεση. Καιρὸς νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν σήμερα ἑορταζόμενο ἅγιο Εὐστάθιο, ὁ ὁποῖος, ὄχι τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ αἵρεση ὀργιάζει καὶ διαλύει τὴν Ἐκκλησία (ὅπως γίνεται σήμερα μὲ τὸν Οἰκουμενισμό), ἀλλὰ πρὶν ἡ νόσος πλήξει τοὺς Ἀντιοχεῖς, ἑτοιμάζετο νὰ ἀποκρούσει τὴν αἵρεση, ἐνημερώνοντας τοὺς πιστοὺς καὶ παρασκευάζοντας τὰ ἀντίδοτα φάρμακα, «πειρατῶν ἐπιτιθεμένων καὶ τῆς πίστεως τὸν θησαυρὸν ἀποσυλῆσαι ἐπιχειρούντων», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος! (ἐδῶ).

Τὸ τμῆμα τοῦ «Κατηχητήριου λόγου» τοῦ Πατριάρχη, στὸ ὁποῖο ἀναφερόμαστε, ἔχει ὡς ἑξῆς:

Ὅθεν, προτρεπόμεθα καὶ παρακαλοῦμεν, ὡς πνευματικὸς Πατὴρ τῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ὀρθοδόξων πιστῶν μας, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους, νὰ δράμωμεν μετὰ σπουδῆς εἰς τὸ ἀπὸ τῆς αὔριον ἀρχόμενον στάδιον τῶν ἀρετῶν, «μὴ ἄτοπα λογιζόμενοι, μὴ παράνομα πράττοντες», ἀλλὰ πορευόμενοι ἐν Χάριτι νὰ ἐκπλύνωμεν τὰς συνειδήσεις «γνώμῃ ἀγαθῇ» διὰ τῆς μετανοίας, ἔχοντες τὴν βεβαιότητα ὅτι οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ καὶ πάντα «τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα» θὰ καταυγασθοῦν ἐν τέλει ὑπὸ τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

 ΤΡΕΛΟ--ΓΙΑΝΝΗΣ