Διαφθορά και καθίζηση κρατικών εσόδων οδηγούν τη χώρα σε χρεοκοπία.

Του Γιώργου Βάμβουκα

Η καλοπροαίρετη κριτική προάγει την αποτελεσματικότητα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Η ειλικρινής κριτική εννοείται ότι βασίζεται σε τεκμηριωμένα επιχειρήματα και καταλήγει σε αποδοτικές προτάσεις οικονομικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικοί φορείς και ιδίως τα κόμματα εξουσίας, θα πρέπει να στελεχώνονται από έντιμα και άξια άτομα, που να χαρακτηρίζονται για την θεωρητική και την εμπειρική τους επάρκεια, ώστε να έχουν την ικανότητα επιλογής των καταλληλότερων προς εφαρμογή μέτρων οικονομικής πολιτικής. Πριν και μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζαν ότι

αν το κόμμα τους ανέβει στην κυβερνητική εξουσία, στα πλαίσια μιας δίκαιης και κοινωνικά αποδεκτής οικονομικής πολιτικής, θα φορολογήσουν την κοινωνική τάξη των πλουσίων, θα πατάξουν την φοροδιαφυγή, θα εξαλείψουν το λαθρεμπόριο και θα ξεριζώσουν την διαφθορά, με συνέπεια να γεμίσουν με έσοδα τα άδεια κρατικά ταμεία και άνετα να χρηματοδοτηθούν οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ύψους 12 δις ευρώ (€).

Καθίζηση κρατικών εσόδων

Οι κοινοβουλευτικές εκλογές έγιναν και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον στην κυβερνητική εξουσία. Οι πολίτες αναμένουν οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ από λόγια να γίνουν πράξη. Ωστόσο, εκεί που προεκλογικά ακούγαμε από τους κυρίους Τσίπρα, Λαφαζάνη, Μηλιό, Τσακαλώτο, Βαλαβάνη, Βαρουφάκη, κ.λπ., ότι, έχουν τη μαγική συνταγή για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, τις τελευταίες μέρες άρχισαν να μιλούν για χρεοκοπία της χώρας, αν οι ξένοι πιστωτές δεν βάλουν βαθειά το χέρι στην τσέπη και δεν μας δώσουν άμεσα τουλάχιστον δέκα δις ευρώ. Ποια είναι όμως η σκληρή πραγματικότητα; Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι τα κρατικά έσοδα έχουν βουλιάξει και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2014-2018 έχει πλήρως εκτροχιαστεί. Ωστόσο, ο κοινός νους θα διερωτηθεί: 1) Αν και μετά το 2010 τα φορολογικά χαράτσια επιβάλλονται στους πολίτες κατά ριπάς, γιατί τα κρατικά έσοδα μειώνονται αντί να αυξάνουν; 2) Η μεγαλύτερη φορολόγηση των εισοδημάτων των ευπορότερων πολιτών, δύναται να συμβάλλει στην άνοδο των κρατικών εσόδων; Και 3) Κάτω υπό ποιες προϋποθέσεις τα δημοσιονομικά έσοδα μπορούν να αυξηθούν;

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, τέσσερις είναι οι κύριες πηγές κρατικών εσόδων. Οι άμεσοι φόροι, οι έμμεσοι φόροι, οι ασφαλιστικές εισφορές και τα λοιπά έσοδα. Οι άμεσοι φόροι προέρχονται από τη φορολόγηση κάθε μορφής εισοδήματος, όπως μισθοί, επιχειρηματικά κέρδη, νοίκια, τόκοι καταθέσεων, μερίσματα μετοχών, κ.λπ. Οι έμμεσοι φόροι επιβάλλονται στις τιμές των ενδιάμεσων (ΦΠΑ) και τελικών προϊόντων, στον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων, στη μεταβίβαση των ακινήτων και σε διάφορες κατηγορίες συμβάσεων. Τα ‘τέλη’ π.χ. τέλη κυκλοφορίας, διόδια, κ.ά., αθροίζονται στην κατηγορία των έμμεσων φόρων. Οι ασφαλιστικές εισφορές είναι έσοδο του κράτους από την πλευρά των εργαζομένων (εισφορές εργαζομένων) και των εργοδοτών (εργοδοτικές εισφορές). Σε αρκετές χώρες (Σουηδία, Δανία, κ.λπ.), οι ασφαλιστικές εισφορές συγκαταλέγονται στους άμεσους φόρους, καθότι αποτελούν μέρος των μικτών αποδοχών των εργαζομένων. Τέλος, τα λοιπά κρατικά έσοδα προέρχονται από διάφορες πηγές, τούτου εξαρτωμένου από τη δομή του φορολογικού συστήματος της χώρας. Για παράδειγμα, το 2014 το σύνολο των εσόδων της γενικής κυβέρνησης εκτιμάται σε 80 δις €, εκ των οποίων τα 23,8 δις ήταν έμμεσοι φόροι, τα 20,5 δις άμεσοι φόροι, τα 18 δις ασφαλιστικές εισφορές και τα 17,8 δις λοιπά έσοδα (εισροές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έσοδα αποκρατικοποιήσεων, κ.λπ.).

Αναφορικά με το πρώτο ερώτημα θα πρέπει να επισημανθεί, ότι, ναι μεν μετά το 2009 η μνημονιακή οικονομική πολιτική είναι άκρως φορομπηχτική, ωστόσο η παρατεταμένη ύφεση της εθνικής μας οικονομίας, έχει προκαλέσει τη σημαντική πτώση των κρατικών εσόδων. Την περίοδο 2008-2014 τα συνολικά έσοδα της γενικής κυβέρνησης από 95,5 μειώθηκαν σε 80 δις ευρώ. Για παράδειγμα, την περίοδο 2008-2014 οι έμμεσοι φόροι από 30,2 μειώθηκαν σε 23,8 δις ευρώ (€), οι άμεσοι φόροι από τα 20,9 έπεσαν σε 20,5 δις €, οι ασφαλιστικές εισφορές από 21,5 ελαττώθηκαν σε 18,0 δις €, κ.λπ. Δυστυχώς, η καθοδική πορεία των κρατικών εσόδων συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια του 2015, απειλώντας με ολοσχερή κατάρρευση των Δημοσίων Οικονομικών και χρεοκοπία τη χώρα.

Τα υποζύγια

Το δεύτερο ερώτημα αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, αν η μεγαλύτερη φορολόγηση των εισοδημάτων των εύπορων πολιτών, δύναται να συμβάλλει στην άνοδο των κρατικών εσόδων. Αρκετοί βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν ότι από την άνοδο του φορολογικού βάρους στους πλούσιους, θα αυξηθούν τα κρατικά έσοδα και έτσι θα γεμίσει ο κρατικός κορβανάς. Πράγματι, ο μέσος πολίτης που δεν γνωρίζει τη διάρθρωση της Φορολογίας Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων (ΦΕΦΠ), θα πιστέψει ότι οι πλούσιοι πρέπει και μπορούν να συνεισφέρουν στα κρατικά ταμεία περισσότερους φόρους.

Ας δούμε όμως τι λένε τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Τρεις είναι οι βασικές διαπιστώσεις:

1) Ας υποτεθεί ότι πλούσιο θεωρείται ένα νοικοκυριό με συνολικό ετήσιο εισόδημα άνω των 70.000 ευρώ. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία του 2012, σε σύνολο 5.681.066 φορολογικών δηλώσεων (του υπόχρεου και της συζύγου), μόλις το 1,9%, δηλαδή 107.940 νοικοκυριά, δήλωσαν συνολικό ετήσιο οικογενειακό εισόδημα άνω των 70.000 ευρώ. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι το 75% των νοικοκυριών αυτών ανήκουν στην κατηγορία των μισθωτών (στελέχη επιχειρήσεων και οργανισμών, διευθυντές τραπεζών, κ.ά.).

2) Σε σύνολο 5.681.066 φορολογικών δηλώσεων, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατέβαλαν το 78,1% του Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων (ΦΕΦΠ) και το υπόλοιπο 19,9% καταβλήθηκε από τους ελεύθερους επαγγελματίες (γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, κ.ά,), επιχειρηματίες, εφοπλιστές, βιομήχανοι, εισοδηματίες, κ.ά. Και

3) Στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα μόλις το 0,4% των ελλήνων πολιτών έχουν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Αν υποτεθεί ότι τα βιβλιάρια καταθέσεων στις εγχώριες τράπεζες είναι 10.000.000, προκύπτει ότι 40.000 πολίτες έχουν τραπεζικές καταθέσεις μεγαλύτερες των 100.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι μιζαδόροι, οι καρεκλοκένταυροι της μεταπολιτευτικής δικομματικής εξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κ.λπ., έχουν τις χρυσοφόρες καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού.

Οι ανωτέρω διαπιστώσεις συγκλίνουν στο ουσιαστικό συμπέρασμα ότι τα περίφημα υποζύγια, δηλαδή οι μισθοσυντήρητοι, οι συνταξιούχοι και οι τίμιοι μικρομεσαίοι, φέρουν το μεγαλύτερο φορτίο της ΦΕΦΠ και παράλληλα από το δικό τους κομπόδεμα τροφοδοτούνται οι εγχώριοι τραπεζικοί καταθετικοί πόροι.

Η απειλή της χρεοκοπίας

Δυστυχώς, η πλειονότητα των εύπορων πολιτών, οφείλει τα πλούτη της στις έκνομες παραοικονομικές δραστηριότητες, όπως φοροδιαφυγή, εμπόριο ναρκωτικών, λαθρεμπόριο (καυσίμων, τσιγάρων, πολύτιμων λίθων, ρούχων, ηλεκτρικών συσκευών, κ.λπ.), ξέπλυμα χρήματος, αρχαιοκαπηλία, πορνεία, κ.λπ. Οι έλληνες πλουτοκράτες του δικομματικού καθεστώτος, του κρατικοδίαιτου επιχειρηματικού κατεστημένου και της άνομης παραοικονομίας, έχουν τις καταθέσεις τους σε τραπεζικούς παραδείσους του εξωτερικού. Δεν είναι τυχαίο ότι διάφορες διεθνείς στατιστικές πηγές, προσδιορίζουν τις καταθέσεις ελλήνων σε ξένες τράπεζες μεταξύ 300 έως 600 δις ευρώ. Τα λίγα ευρώ, δηλαδή τα ψίχουλα, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των νοικοκυραίων μικρομεσαίων επιχειρηματιών και των ειλικρινών ελεύθερων επαγγελματιών, είναι στις εγχώριες ελληνικές τράπεζες.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το φορολογικό μας σύστημα είναι άδικο και ανίκανο να κτυπήσει στις ρίζες της τις άνομες παραοικονομικές δραστηριότητες. Οι προύχοντες καλοπερνούν, με τα παράνομα εισοδήματά τους να φεύγουν από τη χώρα μας και να τροφοδοτούν τις καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Το μεταπολιτευτικό δικομματικό καθεστώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με λίπασμα τη ρουσφετολογία και τις αδιαφανείς συναλλαγές, γιγάντωσε τα εκτρώματα της πολιτικής διαφθοράς και της παραοικονομίας.

Η καθίζηση των κρατικών εσόδων, η διαφθορά και οι άνομες παραοικονομικές δραστηριότητες, απειλούν με χρεοκοπία τη χώρα. Η αλήθεια είναι πικρή και αδιαμφισβήτητη. Αν οι ξένοι πιστωτές κλείσουν την κάνουλα των δανείων, τράπεζες και κράτος οδηγούνται άμεσα σε χρεοκοπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική βούληση, να συγκρουστεί με τα κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα, να κόψει τα πλοκάμια της δικομματικής διαφθοράς και να πατάξει την έκνομη παραοικονομία;

Πηγή: gvamvoukas

hassapis-peter.