Κάποτε
λοιπόν, πολὺ κάποτε, σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἀλλὰ κι ἀλλοῦ, ὅσα δημιουργοῦσε
ὁ ἄνθρωπος, τὰ δημιουργοῦσε γιὰ νὰ ὀφεληθῇ τὸ σύνολον. Γενικῶς.
Κάθε δημόσιον ἔργο ἦταν λίγο, ἔως πολύ, …ἀθάνατον.
Κάποτε αὐτά…
Πολὺ κάποτε..
Μετὰ
ἦλθαν τὰ …«πανεπιστήμια» (μὲ μικρὸ λέμε πλέον!!!) ποὺ παρήγαγαν καὶ
παράγουν στρατιὲς ἐξειδικευμένων εἰδικῶν ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ.
Ἡ διαφορὰ στὸ τότε καὶ στὸ τώρα εἶναι πὼς τώρα ὁ κάθε ἕνας δουλεύει γιὰ τὴν πάρτη του καὶ μόνον!!!
Δῆλα
δή, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, νὰ τὰ κάνουμε ὅλα, τὸ
ταχύτερον δυνατόν, σκόνη καὶ νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή…
Φοβερή αυτή η εικόνα με την αρχαία κατασκευή δρόμου. Απλά να ξέρουμε ότι στην αρχαιότητα όλα γινόταν από πλήθος δούλων που υπήρχε σε όλες τις χώρες. Έτσι δημιουργήθηκαν και οι πυραμίδες. Όλα αυτά είναι ποτισμένα με ανθρώπινο αίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ αισθάνεσαι ελεύθερος; Τό καθεστώς τής σημερινής δουλείας είναι ασύγκριτο μέ ο,τιδήποτε υπήρξε στό παρελθόν. Ποιοί κατασκεύασαν τά Ολυμπιακά έργα, πού σαπίζουν σήμερα; Η ανάρτηση βασίζεται στό αιώνιο καί αθάνατο τής αρχαίας κατασκευής καί στήν αντίθεσή της μέ τήν μοντέρνα κατασκευή πού στηρίζεται στόν χρόνο καί στό κέρδος.
ΑπάντησηΔιαγραφή