ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου Γερου π. Ιωαννη Διωτη.

                                                     

  13ον

Ποικίλα λοξοδρομήματα του Σωφρονίου

Συνεχῶς λοξοδρομεῖ καὶ παραπαίει θεολογικῶς ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Εἶχεν ὁλοκληρωθῆ ἡ συγγραφὴ τοῦ ἀνὰ χεῖρας βιβλίου ὅταν ἐπληροφορήθην τὴν κυκλοφορίαν ἑνὸς νέου βιβλίου ὑπὸ τὸν τίτλον «ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ζαχαρία (Ζάχαρου). Ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι εἰς τὸ ἴδιον κύκλωμα τοῦ Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου Βλάχου διεθνοῦς προβολῆς τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ καὶ προσπαθείας ἁγιοκατατάξεως αὐτοῦ. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ζαχαρίας εἶναι συγκάτοικος μὲ Μοναχοὺς καὶ Μοναχὰς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας, τὴν ὁποίαν ἵδρυσεν, ὡς γνωστόν, ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ κατὰ παράβασιν καὶ προκλητικὴν περιφρόνησιν ἱερῶν Κανόνων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τούτου γίνεται συχνὴ εἰσαγωγὴ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου διὰ νὰ ἐξομολογῇ τὰς Μοναχὰς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Ναυπάκτου. Ὁ Ναυπάκτου ὀφείλει νὰ ἐξηγήσῃ ποία ἀνάγκη ἐπιβάλλει τὴν εἰσαγωγὴν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ζαχαρίου ὡς ἐξομολόγου τῆς προαναφερθείσης Μονῆς τῆς Μητροπόλεώς του, τὸν ὁποῖον ἐν συνεχείᾳ προώθησεν ὡς ἐξομολόγον καὶ ἄλλων γυναικείων Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἐν Ἑλλάδι Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία δὲν ἔχει καταλλήλους πνευματικούς;

Ἔχω ἐπισημάνει καὶ εἰς αὐτὸ τὸ ὡς ἄνω νέον βιβλίον περιέργους, ἀνερματίστους καὶ ἀθεολογήτους ἰδέας τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ. Ἰδού:

«Πρέπει λοιπὸν νὰ θυμόμαστε ὅτι ἡ ἴδια πίστη, ἡ ἴδια ὑπακοὴ καὶ πιστότητα ποὺ ἀπαιτεῖται ἀπὸ τοὺς μοναχούς, ἀπαιτεῖται καὶ στὰ παντρεμένα ζευγάρια» (σελ. 25).

Αὐτό ἐπισημαίνεται ὡς μία ἀκόμη ἀντίφασις τοῦ Σωφρονίου πρὸς αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἶπε καὶ ἐσχολιάσθησαν, ὡς ἀνωτέρω:

«Συνήθως δὲν πρέπει νὰ μιλᾶμε σὲ ἐγγάμους ἀνθρώπους γιὰ τὴν ἀξία τοῦ Μοναχισμοῦ, γιατὶ τότε μπερδεύονται καὶ δὲν ἐκτιμοῦν τὸν γάμο».

*

«Ὅταν καὶ ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ, περιβάλλει ὅλον τὸν κόσμον, καὶ μὲ τὴν προσευχὴ τῆς μεσιτείας του φέρνει μπροστὰ στὸν Θεὸ κάθε κτίσμα, φανερώνει ὅτι ἔχει πραγματωθεῖ σὲ αὐτὸν τὸ προαιώνιον σχέδιον τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται ″κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ‶, μὲ πλήρη καὶ τέλειο τρόπο. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ Γέροντας ἀποτολμᾷ νὰ ἐκφράσει τὸν σκληρὸ καὶ καθοριστικὸ λόγο:

»″Ὅποιος δὲν προσέγγισε τὰ ὅρια τῶν καταστάσεων αὐτῶν, ἂς μὴν τολμᾷ νὰ ὀνομάζει τὸν ἑαυτό του Χριστανὸ χωρὶς φόβο καὶ ντροπή, ἀλλ’ ἄς συνειδητοποιεῖ μὲ πόνο ὅτι εἶναι ἀνάξιος αὐτῆς τῆς κλήσεως‶» (σελ. 71)

Ὅλα αὐτὰ στεροῦνται πάσης σοβαρότητος καὶ ὁ οἱοσδήποτε σχολιασμὸς καταντᾷ λίαν ἀνιαρός. Δὲν ἀρκεῖ μία μόνον καὶ τοιαύτη κοινὴ εἰς ὅλους τοὺς πιστοὺς καὶ συνήθης προϋπόθεσις (προσευχὴ ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου) διὰ νὰ φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸ «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Ἐπίσης, καὶ εἷς καλοπροαίρετος ἄνθρωπος, καίτοι εὑρίσκεται ἐν ἁμαρτίᾳ καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὰ πάθη του, δὲν παύει καὶ νὰ ὀνομάζεται καὶ νὰ εἶναι πράγματι χριστιανός. Ὁ ἀντίθετος ἰσχυρισμὸς τοῦ Σωφρονίου δὲν στηρίζεται οὔτε εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν οὔτε εἰς δογματικοὺς Ὅρους οὔτε εἰς ἱεροὺς Κανόνας οὔτε εἰς Πατερικὰ κείμενα οὔτε εἰς Ἐκκλησιαστικήν τινα Παράδοσιν. Εἶναι παιδαριώδης ἡ ἰδέα αὐτὴ καὶ παντάπασιν ἀθεολόγητος. Παναγία μας, νὰ μᾶς προστατεύσῃς ἀπὸ ἕνα τοιοῦτον ἀερολόγον… «ἅγιον».

*

«Ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας μας καὶ τῶν πρωτοφανῶν συνθηκῶν τοῦ συγχρόνου δυτικοῦ κόσμου, ὁ γέροντας Σωφρόνιος ἁπλοποίησε κατὰ κάποιον τρόπο τὴν πολυσύνθετη μοναστικὴ πρακτικὴ καὶ τόνισε ἐκεῖνα τὰ σημεῖα, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν οὐσία τῆς Ἱερᾶς παραδόσεως καὶ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τῆς μοναχικῆς κλήσεως» (σελ. 77).

Ἔκρινε λοιπὸν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὅτι οἱ ἱεροὶ Κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς ἐπὶ ποινῇ καθαιρέσεως τὴν ἵδρυσιν μικτῶν Μονῶν «δὲν ἀποτελοῦν οὐσίαν τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως» καὶ δι’ αὐτὸ ἵδρυσε σκανδαλωδῶς τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex. Ἰδοὺ ποῖον «ἅγιον» προσπαθεῖ νὰ μᾶς φορτώσῃ ὁ Δεσποτοποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος.

*

«Στὶς μέρες μας δὲν ὑπάρχουν πιὰ κατάλληλες συνθῆκες γιὰ ἡσυχαστικὴ προσευχή» (σελ. 79).

Εἶναι ἐπιπόλαιος καὶ ἀνεύθυνος ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Καὶ εἰς προηγηθέντα κεφάλαια τοῦ βιβλίου τούτου κατεγράφησαν ἀλλόκοτοι ἰδέαι τοῦ Σωφρονίου περὶ προσευχῆς. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς προηγηθέντας σχετικοὺς σχολιασμοὺς ἐφαρμόζονται καὶ ἐδῶ. Δὲν ἐγνώριζεν ὁ Σωφρόνιος ὅτι ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς; Ἐπαναλαμβάνεται τὸ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον». Ἀπὸ οὐδεμίαν συνθήκην καὶ ἀπὸ οὐδεμίαν περίστασιν ἐμποδίζεται ἡ ἀναπνοή.

*

«Ὁ γέροντας Σωφρόνιος, ὁ ὁποῖος ἔθεσε τὶς βάσεις τῆς ζωῆς τοῦ μοναστηριοῦ μας, ἔλεγε γιὰ τὴν προσευχὴ ὅτι εἶναι ″ἀτελεύτητη δημιουργία‶» (σελ. 84).

Δύο παρατηρήσεις. Πρῶτον παρατηρεῖται ἀντίφασις πρὸς τὴν προηγουμένην ἄποψιν τοῦ Σωφρονίου ὅτι δὲν ὑπάρχουν κατάλληλοι συνθῆκαι διὰ ἡσυχαστικὴν προσευχήν, ἀφοῦ ἡ «προσευχὴ εἶναι ἀτελεύτητη δημιουργία», ὡς γράφει, καὶ δεύτερον μία ἀπὸ τὰς βάσεις τῆς ζωῆς τοῦ μικτοῦ Μοναστηριοῦ του εἰς τὸ Essex τὰς ὁποίας ἔθεσεν ὁ Σωφρόνιος εἶναι καὶ ἡ κοινὴ προσευχὴ καὶ κοινὴ τράπεζα τῶν Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν. Ὅμως, «μοιχεία μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν» αὐτήν, κατὰ τὸν 20^ὸν Κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Εἶναι λοιπὸν ἐπαινετὴ αὐτὴ ἡ βάσις; Ἀκατάστατος ἡ κατάστασις του Σωφρονίου, καθὼς καὶ τοῦ ὑμνητοῦ αὐτοῦ Ἱεροθέου Βλάχου.

*

«Ὁ Σωφρόνιος, σύμφωνα μὲ τὴν ἐμπειρία του, ὅταν προσεύχεται τοῦ μεταδίδεται θεία κατάσταση. Δὲν γνωρίζει ἂν βρίσκεται ἐν σώματι ἢ ἐκτὸς σώματος» (σελ. 188).

Τρία εἶναι τὰ ἐνδεχόμενα: Ἢ ἐψεύδετο ὁ Σωφρόνιος, διὰ νὰ θεωρηθῇ ὅτι ἦτο ἅγιος ἐν ζωῇ, ἢ εἶχε παραισθήσεις, ἢ ἦτο δαιμονόπληκτος.

*

«Τὸ Μοναστήρι δὲν εἶναι τόπος ἀναπαύσεως, ἀλλὰ τόπος νεκρώσεως γιὰ ἀνάσταση σὲ νέα ζωὴ» (σελ. 208).

Εἰς τὴν ἰδικήν του μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex εἶναι πολὺ δύσκολον νὰ ὑπάρχη, δι’ ὅλους τοὐλάχιστον, «νέκρωσις», ἀλλὰ ἐμπαθὴς διέγερσις, κατὰ τοὺς ἱεροὺς Κανόνας καὶ τοὺς ὁσίους Πατέρας, ὅπως ἀνεπτύχθη εἰς τὸ κεφάλαιον: «Ἡ νοερὰ σαρκικὴ ἁμαρτία» τοῦ παρόντος βιβλίου, ἀφοῦ συναγελάζονται ἄνδρες μὲ γυναῖκας.

«Ὁ Γέροντας λέει ὅτι στὸν κόσμο μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποκτήσουν μεγάλη χάρη, νὰ ἁγιασθοῦν, νὰ θαυματουργοῦν, νὰ γίνουν ἀκόμη καὶ Μάρτυρες, ἀλλὰ ἡ καθαρότητα τοῦ νοῦ εἶναι ἀποκλειστικὸ δῶρο γιὰ τοὺς μοναχούς. Ἡ καθαρὰ προσευχή, ὅπως τὴν περιγράφουν οἱ Πατέρες, εἶναι δῶρο μόνο τῶν μοναχῶν» (σελ. 290).

Σχετικοὶ σχολιασμοὶ ἔχουν γίνει καὶ προηγουμένως. Εἶναι ἄχαρις ἡ ἀντιμετώπισις παραλογισμῶν καὶ ἐξωπραγματικῶν καταστάσεων Σωφρονίου Σαχάρωφ, ὡς καὶ Ἱεροθέου Βλάχου. Ὥστε λοιπόν, κατὰ τὸν Σωφρόνιον, οἱ ἀναρίθμητοι ἔγγαμοι Ἅγιοι, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπάρχει καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, δὲν εἶχον «καθαρότητα τοῦ νοῦ» καὶ «καθαρὰ προσευχή». Ὅταν ἔγραφεν αὐτὰ τὰ ἐκτρωματικὰ ὁ Σωφρόνιος, εἰς ποίαν κατάστασιν εὑρίσκετο;

«Μιὰ φορὰ ρώτησα τὸν Γέροντα: ″Γέροντα, διαβάζουμε στὰ Γεροντικὰ ὅτι οἱ μοναχοὶ ἀρνοῦνταν νὰ δοῦν τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα τους, ἐνῷ ἐμεῖς τοὺς δεχόμαστε καὶ τοὺς περιποιούμαστε. Μήπως σφάλλουμε‶; Ὁ Γέροντας μοῦ ἀπάντησε: ″Ὄχι. Τὸ κάνουμε κατ’ ἀνάγκην, γιὰ νὰ μὴ μᾶς φοβοῦνται οὔτε αὐτοὶ οὔτε καὶ ὁ κόσμος‶» (σελ. 293).

Ἐγὼ ἀδυνατῶ νὰ διεισδύσω εἰς τὰ ἄδυτα τῶν ἀνοήτων διανοημάτων τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ. Ἐάν τις ἐκ τῶν ἀναγνωστῶν μαντεύσῃ τί ἐννοεῖ ὁ Σωφρόνιος, θὰ ἤθελα νὰ πληροφορήσῃ καὶ ἐμέ.

*

«Βλέπω ὅτι, ὅταν οἱ ἀδελφοὶ ἔχουν κάποιο πρόβλημα καὶ πηγαίνουν στὸ μνῆμα τοῦ Γέροντα γιὰ νὰ προσευχηθοῦν, λαμβάνουν μεγάλη παράκληση καὶ ἐλευθερώνονται. Ὅταν ὁ πατὴρ Ἰ. ἀνέλαβε τὰ μελίσσια δὲν γνώριζε καθόλου αὐτὴ τὴ διακονία καὶ δὲν εἶχε κανέναν νὰ ρωτήσει τί καὶ πῶς νὰ κάνει. Αὐτὸς ὁ μοναχὸς ἦταν πολὺ θερμὸς στὴν καρδιὰ καὶ βρῆκε τὸν τρόπο νὰ λάβει τὴ βοήθεια ποὺ χρειαζόταν γιὰ τὴ νέα διακονία του. Ἦρθε καὶ μοῦ εἶπε: ″Τὸ βράδυ πῆγα καὶ προσευχήθηκα στὸν τάφο τοῦ Γέροντα καὶ μετὰ κοιμήθηκα ἥσυχος. Τὸ πρωὶ ἤξερα τί καὶ πῶς νὰ κάνω μὲ τὰ μελίσσια‶, καὶ μάζεψε μὲ εὐκολία τὸ μέλι» (σελ.298-299).

Εἶναι ἀστειότητες αὐτὰ τὰ τεχνάσματα καὶ γελοιότητες, διὰ νὰ ἀποδειχθῇ ὅτι δῆθεν ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, μὲ ὅλα ὅσα ἀπεκαλύφθησαν εἰς βάρος του, θαυματουργεῖ καὶ μετὰ θάνατον.

Ἀρχιμανδρῖτα Ζαχαρία (Ζάχαρου), νὰ ἀποσύρῃς πάραυτα τὸ κρινόμενον τοῦτο βιβλίον σου. Τὸ περιεχόμενόν του εἶναι ἀσυνάρτητον καὶ οὐδὲν οὐσιαστικὸν γράφεις, τὸ ὁποῖον δὲν περιέχεται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τὰ Πατερικὰ κείμενα. Περιέχει δὲ καὶ πολλὰς θεολογικὰς πλάνας. Ἐγὼ περιωρίσθην εἰς τὰ τραγελαφικὰ τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου. Ἡ σπασμωδικὴ προσπάθειά σου νὰ ὑπερεξυψώσῃς τὸν Γέροντά σου Σωφρόνιον Σαχάρωφ ἀπέτυχε παταγωδῶς. Ἔφερες τὸ ἀντίθετον ἀποτέλεσμα.

apotixisi 

ΣΧΟΛΙΟ: Ο δαίμονας τής Μαγδαληνής βρήκε νέο πρόσφορο έδαφος καί φώλιασε, εξασφαλίζοντας καί νέους συνεργάτες. Αυτή είναι καί η ουσία τής μετενσαρκώσεως. Οι δαίμονες μετενσαρκώνονται.  Ο φθόνος προστιθέμενος στόν ζήλο τού γράμματος μεταλλάσσεται σέ μίσος, σέ φόνο. Ο Διώ(χ)της, όπως καί ο καλόγερος στήν λυσσασμένη επίθεση εναντίον τού Αγίου Νεκταρίου, προσπαθεί νά αποκεφαλίσει τόν Γέροντα Σωφρόνιο. Ούτε οι Τζιχαντιστές τής Συρίας δέν έφτασαν σέ τέτοιο δαιμονικό ύψος.  Ας  προσέξουν οι αποτειχισμένοι διότι τό δαιμονικό πνεύμα πού κατείχε τήν Μαγδαληνή κυριαρχεί καί στά κείμενα τού Τρικαμηνά. Οι δαίμονες είναι όντα τού αέρος καί η δράση τών αποτειχισμένων είναι κατεξοχήν αεράτη, καθοδηγούμενη από τά αεροπλανικά κόλπα τού Τρικαμηνά. ΤΕΛΟΣ.

Αμέθυστος