του Βυζαντινολογου κ. Μαριου Πηλαβακη
«Οἱ σταυρωταί μας, οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισσαῖοι τῆς ἐποχῆς εἶναι οἱ Ἄγγλοι»
(Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης. Παράρτημα).
Οἱ μακαριστοί ἁγιορεῖται γέροντες: Διανιήλ Κατουνακιώτης, Θωμᾶς Μικραγιαννανίτης καὶ Γαβριὴλ Διονυσιάτης ἀποκαλοῦσαν τὸν πρώην ἁγιορείτην ἱερομόναχον Σαχάρωφ: πράκτορα τῶν Ἐγγλέζων.
Ἐάν ἐξετάσωμεν μὲ ὀλίγον καλὴν διάθεσιν, καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα μὲ ἀγάπην πρὸς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, αὐτὸν τὸν ἱσχυρισμὸν θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι, ὄντως ὁ «πρώην» βουδιστὴς Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἦτο πράκτωρ. Ἄλλωστε καὶ ὁ λίαν ἀγαπητὸς πνευματικός του υἱὸς καὶ «γκουροῦ», ὁ ψευδοϊερεὺς Μπάλφουρ ἦτο ἀνώτατον στέλεχος τῶν Ἀγγλικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τόσον κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν «ἱερατικῶν του καθηκόντων» εἰς Ἀθὴνας (1936-1941) ὅσω καὶ τῶν μουφτιφικῶν (Σπ.Β.Μαρκεζίνη, Πολιτική Ἱστορία τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος, Σειρὰ Β’, Σύγχρονος Ἑλλάς, τ. 4ος, Ἀθῆναι, Ἐκδοτικός Ὀργανισμός «Πάπυρος», 1987, σ.365) του καθηκόντων, τῶν στρατιωτικῶν του εἰς Αἴγυπτον (1941-1943) καὶ Ἑλλάδα (1943-1947).
Ὁ Σαχάρωφ ἐσχεδίαζε τὴν φυγὴν του ἐξ Ἁγίου Ὄρους μεθοδικῶς. Αὐτὸ δὲ γίνεται ἀντιληπτὸν ἀπὸ ἐπιστολὴν ποὺ στέλλει ὁ Μπάλφωρ ἀπὸ τὴν Βρεταννικὴν Πρεσβείαν τῶν Ἀθηνῶν τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1945.
Εἰς αὐτὴν κατ’ ἀρχὰς τὸν «συμβουλεύει» νὰ μὴν ἀφήσῃ τὸν Ἄθωνα!!! Ἐν συνεχείᾳ δὲ τὸν ἐνημερώνει ὅτι ἐὰν ἐρχόνταν εἰς τὰς Ἀθήνας τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1945 δὲν θὰ τὸν εὕρισκε ἐπειδὴ ἀπουσίαζε εἰς τὴν Ἀγγλίαν! (Ἀρχιμ. Σωφρονίου, Ἀγώνας Θεογνωσίας - Ἡ ἀλληλογραφία τοῦ γ. Σωφρονίου μὲ τὸν Δ. Μπάλφουρ - Ἔσσεξ Ἀγγλίας, Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγικὴ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου, 2006, σ.393). Ἀσφαλῶς δὲν θὰ ἐκατέβαινε ὁ Σαχάρωφ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς τὰς Ἀθήνας, μίαν πόλιν ποὺ ἐπικρατοῦσε τὸ χάος, διὰ νὰ συνομιλήσῃ μὲ τὸν ὑπαρχηγὸν τῆς Ἰντέλλιτζενς Σέρβις διὰ τὸ «ἄκτιστον φῶς». Τὸ ἐνδιαφέρον του τότε ἦτο στραμμένον πρὸς τὸ κτιστὸν φῶς» τῶν Παρισσίων!!! Ὁ «προϊστάμενος» του Μπάλφουρ ἐφρόντιζε νὰ τοῦ ἀποστέλλῃ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τὰ δἐματα μὲ διάφορα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ὁ Σαχάρωφ ἐχρησιμοποιοῦσε καὶ ἔγραφε εἰς αὐτὸν τὸν ἱερόσυλον, ὅτι τοῦ ἦτο: «ἀφάνταστα ευγνώμων» (Αγῶνος Θεογνωσίας, σ.309). Οὕτως ἐπεριφρονοῦσε τὸ γραφικὸν: «Ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλὴν μου (Ψαλμ. 140,5)».
Τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1946, ὁ Σαχάρωφ - ἀφοῦ εἶχε συνεννοηθεῖ μὲ τὸν Μπάλφουρ – παίρνει ἐξαπατώντας τοὺς Βατοπαιδινοὺς ἐπιτρόπους: «τρίμηνον ἄδειαν ἀπουσίας διὰ νὰ μεταβῆ εἰς Ἀθήνας πρὸς ἐκτέλεσιν μιᾶς εἰκονογραφικῆς παραγγελίας» (Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Γέροντας Σωφρόνιος ὁ Θεολόγος τοῦ ἀκτίστου φωτός: Πρακτικά διορθοδόξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου. Ἅγιον Ὄρος: Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, 2008, σ.89). Διερωτᾶται κάθε ἁπλὸς Χριστιανὸς, πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας πνευματικὸς πολλῶν ἁγιορειτικῶν μονῶν, ἕνας μύστης τοῦ «ἀκτίστου φωτός», ἀφήνει τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν τοῦ Ἄθωνος καὶ κατεβαίνει εἰς τὴν πολυτάραχον καὶ αἱμάσσουσαν - ἀπὸ τὴν προδοσίαν τῶν Ἄγγλων – πόλιν τῶν Ἀθηνῶν, διὰ νὰ «ζωγραφίσῃ» ἐπὶ παραγγελίᾳ εἰκόνας!!! Βεβαίως ποτὲ δὲν ἐξετελέσθῃ τοιαύτη ἀνύπαρκτος παραγγελία! Ἐν τῷ μεταξύ ὁ ταγματάρχης Μπάλφουρ ἐκανόνισεν τὰ πάντα διὰ τὴν μεγάλην ἐξ Ἁγίου Ὄρους «ἀπόδρασιν» τοῦ Σαχάρωφ.
Ὁ Σαχάρωφ οὕτως μετὰ ἀπὸ ἕνα ἔτος τὸν Μάρτιον τοῦ 1947 ἐξαπατώντας καὶ πάλιν τοὺς ἐπιτρόπους τῆς Βατοπαιδίου, ὡς γνήσιος πράκτωρ, παίρνει ἄδειαν ἵνα μεταβῇ: «Εἰς Παρισσίους τῆς Γαλλίας πρὸς ἀποπεράτωσιν τῶν ἀνωτέρω θεολογικῶν αὐτοῦ σπουδῶν καὶ ἀπάνοδον εἶτα εἰς τὰ ἴδια» (Πρακτικά Βατοπαιδίου, σ.90). Ποτὲ ὅμως ὁ Σαχάρωφ δὲν ἀποπεράτωσε ἀνωτέρας θεολογικὰς σπουδὰς, ἀφοῦ δὲν εἶχε τελειώσει κατωτέρας τοιαύτας εἰς τὸ παρελθὸν!!! Καὶ ποτὲ ἔκτοτε δὲν ἐπανῆλθε εἰς τὰ ἴδια οὔτε διὰ ἐπίσκεψιν!!! Τὸ ἴδιον ἔτος ἀφοῦ ἐξεπλήρωσε ἐπιτυχῶς τὴν σκοτεινὴν καὶ βέβηλον ἀποστολὴν του εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀνεχώρησεν καὶ ὁ ταγματάρχης Μπάλφουρ ὡς διπλωματικὸς πλέον ὑπάλληλος διὰ νέαν θέσιν εἰς τὸ ἐξωτερικὸν.
Τὸ 1958 ὁ Σαχάρωφ ἀφοῦ ἀπέτυχε παταγωδῶς νὰ ἱδρύσῃ «μικτὴν ἱερὰν μονὴν» εἰς Παρισσίους, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ πανίσχυρου πλέον φίλου καὶ προστάτου του Μπάλφουρ παίρνει ἄδειαν μεταναστεύσεως διὰ τὴν Ἀγγλίαν μαζὶ μάλιστα μὲ δύο «καλογραίας τοῦ καὶ μερικοὺς νεαροὺς! Εἶναι ἐντυπωσιακὸν διὰ τοὺς μὴ γνωρίζοντας τοὺς Βρεταννοὺς, πῶς ὁ ἴδιος ὁ τότε ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν τῆς χώρας R.A. Butler ὑπέγραψε προσωπικῶς τὴν ἄδειαν εἰσόδου τοῦ Σαχάρωφ καὶ τῆς συνοδείας του σημειώνοντας εἰς αὐτὴν χαρακτηριστικῶς: «Δῶστε στὸν ἀρχιμανδρίτην Σωφρόνιο ὅλα ὅσα ζητεῖ» (Ἀρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου, «Ὁ Γέρων Σωφρόνιος τοῦ Essex», Πεμπτουσία, 3, 2000,27).
Ὡς Κύπριος γνωρίζω καλῶς τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπάνθρωπον συμπεριφορὰν τῶν Ἄγγλων ἔναντι τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου τῆς πολυβασανισμένης καὶ διχασμένης μὲ τὴν βοήθειαν των πρὸς τὸν Ἀττίλαν, μεγαλοννήσου. Δὲν ἐδίστασαν οἱ βάρβαροι αὐτοὶ Εὐρωπαῖοι νὰ ξυρίσουν καὶ νὰ φυλακίσουν ἱερεῖς (θυμᾶμαι ἀκόμη τὸν μακαριστὸν πλέον ἱερέα τοῦ χωριοῦ μου π.Χρῆστον Πιερῆν πίσω ἀπὸ συρματοπλέγματα, φρουρούμενον ὑπὸ ἡμιαγρίων Βρετανῶν στρατιωτῶν), καὶ νὰ ἐξορίσουν ἐκ τῆς νήσου ἐπισκόπους καὶ ἀρχιεπισκόπους διότι ἤθελαν νὰ παραμείνουν ἕλληνες.
Ἔχοντας αὐτὰ ὑπ’ὄψιν δύναταί τις νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν ἐνέργειαν τοῦ συντηρητικοῦ ὑπουργοῦ Butler ἔναντι τοῦ πράκτορος Σαχάρωφ: Ἡ κυβέρνησις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τῆς βασιλίσσης τῆς Μεγάλης Βρεταννίας Ἐλισάβετ τῆς Β’ ἐτιμοῦσε τὸν Σαχάρωφ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, διὰ τὰς ὑπηρεσίας ποὺ προσέφερε – μέσω Μπάλφουρ – διὰ τὴν διασφάλισιν τῶν συμφερόντων τοῦ Βρεταννικοῦ στέμματος!!!
Παράρτημα: Ὁ μακαριστὸς γέροντας Γαβριὴλ Διονυσιάτης (1896-1983) ἦτο ἡ δεσπόζουσα πνευματικὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κατὰ τὸν περασμένον αἰῶνα. Ἡ φωνὴ του ἦτο φωνὴ τῆς πονεμένης Ρωμιοσύνης, ἀλλὰ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἰδοὺ τί γράφει μὲ πόνον ψυχῆς διὰ τὸν ὕπουλον καὶ προδοτικὸν ρόλον τῶν Ἄγγλων συμμάχων μας ἔναντι τῆς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Β’ Π.Πόλεμον: «Οἱ σταυρωταὶ μας οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισσαῖοι τῆς ἐποχῆς εἶναι οἱ Ἄγγλοι. Αὐτοὶ γιὰ τὸ συμφέρον τους μᾶς φωνάζουν «ὠσσανά», ὅταν ἐν γνώσει τῆς καταστροφῆς μας πολεμούσαμε χάριν αὐτῶν στὴν Ἀλβανίαν καὶ στὸ Ἀλαμέϊν καὶ στὸ Ρίμινι. Καὶ ὅταν ἔγινε ἡ δουλειά τους, ἀφήσανε ἤ μᾶλλον βάλανε τὴν Ρωσσία νὰ μᾶς φορέσῃ «χλαμύδα κοκκίνην», ὅπως ὁ Πόντιος Πιλᾶτος στὸ Χριστό. Καὶ κατόπιν παρουσιάζονταν ὡς σωτῆρες, ὥστε ὄχι μόνον νὰ μὴν μένουν χρεῶσται, ἀλλὰ νὰ ζητοῦν καὶ ρέστα, διότι μᾶς ἔσωσαν, καὶ καλοκάθησαν πιὸ σταθερώτερα οἱ ἀγαπητοὶ μας... σύμμαχοι, οἱ μὲν εἰς τὴν Κύπρον, οἱ δὲ εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον...» (Μοναχοῦ Θεοκλήτου, Διονυσιάτου, Ὁ Γέροντάς μου Γαβριὴλ Διονυσιάτης, Ἀθῆναι, Ἐκδοτικὸς Οἶκος «Ἀστήρ», 1987, σσ. 123-124).apotixisi
ΣΧΟΛΙΟ: ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΝΟΒΙΟΣ. Τί άλλο θά μπορούσε νά κάνει; Φαίνονται όλα τόσο φυσιολογικά πιά. Συκοφαντώ άρα υπάρχω. Εχουμε νά κάνουμε μέ τρίτης κατηγορίας ανθρώπους. Μόνον σάν χριστιανοί θά μπορούσαν νά αλλάξουν τήν μοίρα τους. Αλλά αφέθηκαν νά κατέλθουν μέχρι τρίτου υπογείου.
Στούς πρόποδες τού Αγίου Ορους οι άνθρωποι
ανυπόμονα συνεχίζουν νά κατασκευάζουν καί νά λατρεύουν τόν χρυσό μόσχο.
Αμέθυστος.
«Οἱ σταυρωταί μας, οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισσαῖοι τῆς ἐποχῆς εἶναι οἱ Ἄγγλοι»
(Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης. Παράρτημα).
Οἱ μακαριστοί ἁγιορεῖται γέροντες: Διανιήλ Κατουνακιώτης, Θωμᾶς Μικραγιαννανίτης καὶ Γαβριὴλ Διονυσιάτης ἀποκαλοῦσαν τὸν πρώην ἁγιορείτην ἱερομόναχον Σαχάρωφ: πράκτορα τῶν Ἐγγλέζων.
Ἐάν ἐξετάσωμεν μὲ ὀλίγον καλὴν διάθεσιν, καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα μὲ ἀγάπην πρὸς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας, αὐτὸν τὸν ἱσχυρισμὸν θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι, ὄντως ὁ «πρώην» βουδιστὴς Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἦτο πράκτωρ. Ἄλλωστε καὶ ὁ λίαν ἀγαπητὸς πνευματικός του υἱὸς καὶ «γκουροῦ», ὁ ψευδοϊερεὺς Μπάλφουρ ἦτο ἀνώτατον στέλεχος τῶν Ἀγγλικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τόσον κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν «ἱερατικῶν του καθηκόντων» εἰς Ἀθὴνας (1936-1941) ὅσω καὶ τῶν μουφτιφικῶν (Σπ.Β.Μαρκεζίνη, Πολιτική Ἱστορία τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος, Σειρὰ Β’, Σύγχρονος Ἑλλάς, τ. 4ος, Ἀθῆναι, Ἐκδοτικός Ὀργανισμός «Πάπυρος», 1987, σ.365) του καθηκόντων, τῶν στρατιωτικῶν του εἰς Αἴγυπτον (1941-1943) καὶ Ἑλλάδα (1943-1947).
Εἰς αὐτὴν κατ’ ἀρχὰς τὸν «συμβουλεύει» νὰ μὴν ἀφήσῃ τὸν Ἄθωνα!!! Ἐν συνεχείᾳ δὲ τὸν ἐνημερώνει ὅτι ἐὰν ἐρχόνταν εἰς τὰς Ἀθήνας τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1945 δὲν θὰ τὸν εὕρισκε ἐπειδὴ ἀπουσίαζε εἰς τὴν Ἀγγλίαν! (Ἀρχιμ. Σωφρονίου, Ἀγώνας Θεογνωσίας - Ἡ ἀλληλογραφία τοῦ γ. Σωφρονίου μὲ τὸν Δ. Μπάλφουρ - Ἔσσεξ Ἀγγλίας, Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγικὴ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου, 2006, σ.393). Ἀσφαλῶς δὲν θὰ ἐκατέβαινε ὁ Σαχάρωφ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς τὰς Ἀθήνας, μίαν πόλιν ποὺ ἐπικρατοῦσε τὸ χάος, διὰ νὰ συνομιλήσῃ μὲ τὸν ὑπαρχηγὸν τῆς Ἰντέλλιτζενς Σέρβις διὰ τὸ «ἄκτιστον φῶς». Τὸ ἐνδιαφέρον του τότε ἦτο στραμμένον πρὸς τὸ κτιστὸν φῶς» τῶν Παρισσίων!!! Ὁ «προϊστάμενος» του Μπάλφουρ ἐφρόντιζε νὰ τοῦ ἀποστέλλῃ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τὰ δἐματα μὲ διάφορα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ὁ Σαχάρωφ ἐχρησιμοποιοῦσε καὶ ἔγραφε εἰς αὐτὸν τὸν ἱερόσυλον, ὅτι τοῦ ἦτο: «ἀφάνταστα ευγνώμων» (Αγῶνος Θεογνωσίας, σ.309). Οὕτως ἐπεριφρονοῦσε τὸ γραφικὸν: «Ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλὴν μου (Ψαλμ. 140,5)».
Τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1946, ὁ Σαχάρωφ - ἀφοῦ εἶχε συνεννοηθεῖ μὲ τὸν Μπάλφουρ – παίρνει ἐξαπατώντας τοὺς Βατοπαιδινοὺς ἐπιτρόπους: «τρίμηνον ἄδειαν ἀπουσίας διὰ νὰ μεταβῆ εἰς Ἀθήνας πρὸς ἐκτέλεσιν μιᾶς εἰκονογραφικῆς παραγγελίας» (Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Γέροντας Σωφρόνιος ὁ Θεολόγος τοῦ ἀκτίστου φωτός: Πρακτικά διορθοδόξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου. Ἅγιον Ὄρος: Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, 2008, σ.89). Διερωτᾶται κάθε ἁπλὸς Χριστιανὸς, πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας πνευματικὸς πολλῶν ἁγιορειτικῶν μονῶν, ἕνας μύστης τοῦ «ἀκτίστου φωτός», ἀφήνει τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν τοῦ Ἄθωνος καὶ κατεβαίνει εἰς τὴν πολυτάραχον καὶ αἱμάσσουσαν - ἀπὸ τὴν προδοσίαν τῶν Ἄγγλων – πόλιν τῶν Ἀθηνῶν, διὰ νὰ «ζωγραφίσῃ» ἐπὶ παραγγελίᾳ εἰκόνας!!! Βεβαίως ποτὲ δὲν ἐξετελέσθῃ τοιαύτη ἀνύπαρκτος παραγγελία! Ἐν τῷ μεταξύ ὁ ταγματάρχης Μπάλφουρ ἐκανόνισεν τὰ πάντα διὰ τὴν μεγάλην ἐξ Ἁγίου Ὄρους «ἀπόδρασιν» τοῦ Σαχάρωφ.
Ὁ Σαχάρωφ οὕτως μετὰ ἀπὸ ἕνα ἔτος τὸν Μάρτιον τοῦ 1947 ἐξαπατώντας καὶ πάλιν τοὺς ἐπιτρόπους τῆς Βατοπαιδίου, ὡς γνήσιος πράκτωρ, παίρνει ἄδειαν ἵνα μεταβῇ: «Εἰς Παρισσίους τῆς Γαλλίας πρὸς ἀποπεράτωσιν τῶν ἀνωτέρω θεολογικῶν αὐτοῦ σπουδῶν καὶ ἀπάνοδον εἶτα εἰς τὰ ἴδια» (Πρακτικά Βατοπαιδίου, σ.90). Ποτὲ ὅμως ὁ Σαχάρωφ δὲν ἀποπεράτωσε ἀνωτέρας θεολογικὰς σπουδὰς, ἀφοῦ δὲν εἶχε τελειώσει κατωτέρας τοιαύτας εἰς τὸ παρελθὸν!!! Καὶ ποτὲ ἔκτοτε δὲν ἐπανῆλθε εἰς τὰ ἴδια οὔτε διὰ ἐπίσκεψιν!!! Τὸ ἴδιον ἔτος ἀφοῦ ἐξεπλήρωσε ἐπιτυχῶς τὴν σκοτεινὴν καὶ βέβηλον ἀποστολὴν του εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀνεχώρησεν καὶ ὁ ταγματάρχης Μπάλφουρ ὡς διπλωματικὸς πλέον ὑπάλληλος διὰ νέαν θέσιν εἰς τὸ ἐξωτερικὸν.
Τὸ 1958 ὁ Σαχάρωφ ἀφοῦ ἀπέτυχε παταγωδῶς νὰ ἱδρύσῃ «μικτὴν ἱερὰν μονὴν» εἰς Παρισσίους, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ πανίσχυρου πλέον φίλου καὶ προστάτου του Μπάλφουρ παίρνει ἄδειαν μεταναστεύσεως διὰ τὴν Ἀγγλίαν μαζὶ μάλιστα μὲ δύο «καλογραίας τοῦ καὶ μερικοὺς νεαροὺς! Εἶναι ἐντυπωσιακὸν διὰ τοὺς μὴ γνωρίζοντας τοὺς Βρεταννοὺς, πῶς ὁ ἴδιος ὁ τότε ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν τῆς χώρας R.A. Butler ὑπέγραψε προσωπικῶς τὴν ἄδειαν εἰσόδου τοῦ Σαχάρωφ καὶ τῆς συνοδείας του σημειώνοντας εἰς αὐτὴν χαρακτηριστικῶς: «Δῶστε στὸν ἀρχιμανδρίτην Σωφρόνιο ὅλα ὅσα ζητεῖ» (Ἀρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζαχάρου, «Ὁ Γέρων Σωφρόνιος τοῦ Essex», Πεμπτουσία, 3, 2000,27).
Ὡς Κύπριος γνωρίζω καλῶς τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπάνθρωπον συμπεριφορὰν τῶν Ἄγγλων ἔναντι τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου τῆς πολυβασανισμένης καὶ διχασμένης μὲ τὴν βοήθειαν των πρὸς τὸν Ἀττίλαν, μεγαλοννήσου. Δὲν ἐδίστασαν οἱ βάρβαροι αὐτοὶ Εὐρωπαῖοι νὰ ξυρίσουν καὶ νὰ φυλακίσουν ἱερεῖς (θυμᾶμαι ἀκόμη τὸν μακαριστὸν πλέον ἱερέα τοῦ χωριοῦ μου π.Χρῆστον Πιερῆν πίσω ἀπὸ συρματοπλέγματα, φρουρούμενον ὑπὸ ἡμιαγρίων Βρετανῶν στρατιωτῶν), καὶ νὰ ἐξορίσουν ἐκ τῆς νήσου ἐπισκόπους καὶ ἀρχιεπισκόπους διότι ἤθελαν νὰ παραμείνουν ἕλληνες.
Ἔχοντας αὐτὰ ὑπ’ὄψιν δύναταί τις νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν ἐνέργειαν τοῦ συντηρητικοῦ ὑπουργοῦ Butler ἔναντι τοῦ πράκτορος Σαχάρωφ: Ἡ κυβέρνησις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τῆς βασιλίσσης τῆς Μεγάλης Βρεταννίας Ἐλισάβετ τῆς Β’ ἐτιμοῦσε τὸν Σαχάρωφ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον, διὰ τὰς ὑπηρεσίας ποὺ προσέφερε – μέσω Μπάλφουρ – διὰ τὴν διασφάλισιν τῶν συμφερόντων τοῦ Βρεταννικοῦ στέμματος!!!
Παράρτημα: Ὁ μακαριστὸς γέροντας Γαβριὴλ Διονυσιάτης (1896-1983) ἦτο ἡ δεσπόζουσα πνευματικὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κατὰ τὸν περασμένον αἰῶνα. Ἡ φωνὴ του ἦτο φωνὴ τῆς πονεμένης Ρωμιοσύνης, ἀλλὰ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἰδοὺ τί γράφει μὲ πόνον ψυχῆς διὰ τὸν ὕπουλον καὶ προδοτικὸν ρόλον τῶν Ἄγγλων συμμάχων μας ἔναντι τῆς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Β’ Π.Πόλεμον: «Οἱ σταυρωταὶ μας οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισσαῖοι τῆς ἐποχῆς εἶναι οἱ Ἄγγλοι. Αὐτοὶ γιὰ τὸ συμφέρον τους μᾶς φωνάζουν «ὠσσανά», ὅταν ἐν γνώσει τῆς καταστροφῆς μας πολεμούσαμε χάριν αὐτῶν στὴν Ἀλβανίαν καὶ στὸ Ἀλαμέϊν καὶ στὸ Ρίμινι. Καὶ ὅταν ἔγινε ἡ δουλειά τους, ἀφήσανε ἤ μᾶλλον βάλανε τὴν Ρωσσία νὰ μᾶς φορέσῃ «χλαμύδα κοκκίνην», ὅπως ὁ Πόντιος Πιλᾶτος στὸ Χριστό. Καὶ κατόπιν παρουσιάζονταν ὡς σωτῆρες, ὥστε ὄχι μόνον νὰ μὴν μένουν χρεῶσται, ἀλλὰ νὰ ζητοῦν καὶ ρέστα, διότι μᾶς ἔσωσαν, καὶ καλοκάθησαν πιὸ σταθερώτερα οἱ ἀγαπητοὶ μας... σύμμαχοι, οἱ μὲν εἰς τὴν Κύπρον, οἱ δὲ εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον...» (Μοναχοῦ Θεοκλήτου, Διονυσιάτου, Ὁ Γέροντάς μου Γαβριὴλ Διονυσιάτης, Ἀθῆναι, Ἐκδοτικὸς Οἶκος «Ἀστήρ», 1987, σσ. 123-124).apotixisi
ΣΧΟΛΙΟ: ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΝΟΒΙΟΣ. Τί άλλο θά μπορούσε νά κάνει; Φαίνονται όλα τόσο φυσιολογικά πιά. Συκοφαντώ άρα υπάρχω. Εχουμε νά κάνουμε μέ τρίτης κατηγορίας ανθρώπους. Μόνον σάν χριστιανοί θά μπορούσαν νά αλλάξουν τήν μοίρα τους. Αλλά αφέθηκαν νά κατέλθουν μέχρι τρίτου υπογείου.
Στούς πρόποδες τού Αγίου Ορους οι άνθρωποι
Αμέθυστος.
Νομικίστικη νοσηρή συμπεριφορά.Παραχάραξη χριστιανισμού.Συκοφαντία και λασπολογία. Ίχνος ταπείνωσης, διάκρισης, επίγνωσης, σεβασμού, σοβαρότητας. Αδιακρισία πλήρης και σκανδαλισμός των χριστιανών που αγαπούν τον Γ.Σ., αλλά και των άπιστων και άθεων που τους ακούνε, και γίνονται ακόμα πιο άπιστοι με τα νοσηρά φαινόμενα που βλέπουν. Δεν τους αγγίζει ο λόγος του Απ. Παύλου ΝΑ ΜΗΝ ΛΥΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ. Ο χριστιανισμός τους είναι επιλεκτικός, σύμφωνα με το θέλημα της καρδιάς τους. Με εωσφορική έπαρση υποκαθιστούν ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΑΛΑΘΗΤΟ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΡΙΤΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χριστιανική (και λογική) κριτική, ή ένας πνευματικός έλεγχος όπως του Μόνου Καθαρού κατά πάντα Κυρίου, και των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων, δεν έχει καμία σχέση με εμπάθεια, "ψιθυρισμούς", υπονοούμενα, λάσπη και διασυρμό. Πρέπει να ξέρουν όμως πως ότι σπείρει ο άνθρωπος θα θερίσει.Τους ευχόμαστε καλή μετάνοια.
"Η σχέση του γέροντα, όπως και του αγίου Σιλουανού, με το Μπάλφουρ ήταν καθαρά πνευματική και μάλιστα κατά ένα μέρος εξ αποστάσεως (κυρίως δι' αλληλογραφίας). Ο Μπάλφουρ ασπάστηκε την Ορθοδοξία και στα γράμματά του ο γέροντας του συμπαραστέκεται πνευματικά στον αγώνα του να φύγει από τον παπισμό και να γίνει ορθόδοξος. Κάθε νηφάλιος αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει εκεί ούτε υποψία της μελλοντικής πορείας του Μπάλφουρ. Ο Μπ., έχοντας καταφύγει στο Κάιρο με την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα, έπιασε δουλειά στο Αγγλικό Προξενείο τέλη του 1941 και μετά απ' όλα αυτά εργάστηκε για τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. Είχε ήδη χάσει την πίστη του και πετάξει τα ράσα, ενώ επανήλθε στην Ορθοδοξία μόλις το 1962! ("Αγώνας Θεογνωσίας", εισαγωγή, σελ. 26-30 - διαβάστε το βιογραφικό του Μπάλφουρ στην εισαγωγή του βιβλίου). Αν ήταν πράκτορας & υποκριτής από πριν, δε θα εμφάνιζε αυτές τις αμφιταλαντεύσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μπάλφουρ ήταν ένας άνθρωπος που πέρασε από πολλά κύματα. Επανήλθε στην Ορθοδοξία και πέθανε, όπως φαίνεται, ως ορθόδοξος πιστός (όχι ιερέας). Ο Θεός να τον αναπαύσει. Τα υπόλοιπα είναι σενάρια για μυθιστορήματα κατασκοπίας.
(Να παρατηρήσουμε ότι ο Μπάλφουρ αγνόησε τις προορατικές προειδοποιήσεις του αγίου Σιλουανού για την πνευματική του πορεία, πράγμα που του έγραψε ο γέροντας, για να τον προβληματίσει προφανώς. Βέβαια οι επικριτές θα ήθελαν να κηρύξουν πόλεμο κατά του Μπ. οι Σιλουανός+Σωφρόνιος και να τον καταγγείλουν στην Εκκλησία της Ελλάδος για κατασκοπεία (που ασφαλώς δεν υπήρχε, τουλάχιστον τότε). Δε σκέφτονται ότι άλλη είναι η οπτική της πνευματικής σχέσης και ζωής. Οι προειδοποιήσεις του αγίου Σιλουανού δεν σημαίνουν ότι γνώριζε το μέλλον με κάθε λεπτομέρεια."
http://syghorisis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_28.html
Όποιος θέλει ας ακούσει. Όποιος δεν θέλει ας γίνεται αγιομάχος, "τολμητής, αυδάδης, που βλασφημεί όσα αγνοεί" (κατά τον Απ. Πέτρο). Χωρίς φόβο Θεού, και επίγνωση της πνευματικής του ανεπάρκειας.Ο Απ. Ιούδας γράφει ότι ούτε για τον διάβολο δεν τολμάει ο ίδιος ο Αρχάγγελος Μιχαήλ να προφέρει κρίση ή βλασφημία. ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΗΚΕΙ.
"Ὁ δὲ Μιχαὴλ ὁ ἀρχάγγελος, ὅτε τῷ διαβόλῳ διακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦ Μωσέως σώματος, οὐκ ἐτόλμησε κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας, ἀλλ᾿ εἶπεν· ἐπιτιμήσαι σοι Κύριος.
10 Οὗτοι δὲ ὅσα μὲν οὐκ οἴδασι βλασφημοῦσιν.."
Ας προβληματιστούμε όλοι για το καλό μας.Ο καιρός της μετάνοιας δεν είναι απεριόριστος. Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος..