Η αθλιότητα περί «δυο πλευρών του Αιγαίου» (του Σάββα Καλεντερίδη)

http://www.pontos-news.gr/article/149404/i-athliotita-peri-dyo-pleyron-toy-aigaioy

Άρθρον 12

Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.

Άρθρον 16
Η Τουρκία δηλοί ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή διά της παρούσης Συνθήκης [σ.σ.: σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές της], της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων.

---

Τα ανωτέρω είναι άρθρα της Συνθήκης της Λοζάνης, τα οποία καθορίζουν το καθεστώς στο Αιγαίο και το τι ανήκει σε ποιον. Όσον αφορά το τι ανήκει στην Τουρκία, αυτό αναφέρεται ΡΗΤΑ: Όσα νησιά βρίσκονται σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές της.

Επίσης, στο άρθρο 13 της ίδιας συνθήκης αναφέρεται ότι «…η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων».

Η Τουρκία, τις πρώτες δεκαετίες μετά την υπογραφή της ως άνω συνθήκης (24 Ιουλίου 1923), δεν αμφισβήτησε με κανέναν τρόπο, ούτε σε διμερές ούτε σε διεθνές επίπεδο, την κυριαρχία της Ελλάδας σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, και δεν έκανε παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις.

Η αμφισβήτηση άρχισε πρώτα με κείμενα Τούρκων διεθνολόγων τη δεκαετία του 1960 και πήρε τη μορφή αμφισβήτησης της υφαλοκρηπίδας και παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου μετά το 1973, που άρχισε η εκμετάλλευση του κοιτάσματος του Πρίνου.

Στη συνέχεια αρχίζει το «γαϊτανάκι» των ελληνοτουρκικών κρίσεων, το σύνολο των οποίων σχεδιάστηκε στην Ουάσινγκτον, αφού προηγουμένως είχε τεθεί ο ανάλογος πολιτικός στόχος. Έτσι, μετά από κάθε ελληνοτουρκική κρίση, η οποία κλιμακωνόταν με τη συνδρομή «υπάκουων» πολιτικών ή χρησίμων ηλιθίων από την ελληνική πλευρά και γερακιών από την τουρκική, η Ελλάδα, που φοβόταν τον πόλεμο, καθόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου υποχωρούσε από τις εθνικές της θέσεις δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να προωθεί τις δικές της.

Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία προχωρεί σε προκλήσεις που καμία χώρα στον κόσμο δεν θα είχε ανεχτεί, εκτός φυσικά από την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί η ανικανότητα, η διαφθορά και ο έλεγχος –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο– σημαντικού μέρους του πολιτικού κόσμου των κομμάτων εξουσίας από τις ΗΠΑ, και η συνειδητά πατριδοκτόνος και αιγαιοκτόνος στάση στελεχών συγκεκριμένων πολιτικών χώρων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, που υιοθετούν κατά γράμμα τις απόψεις της Τουρκίας, έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε μια τέτοια ηττοπαθή κατάσταση, που είναι έτοιμος να δεχτεί ακόμα και την απώλεια μερικών νησιών του Αιγαίου, αρκεί να μη διαταραχτεί η… ηρεμία μας.

Σε αυτήν την τραγική κατάσταση οδηγηθήκαμε και γιατί μια σημαντική μερίδα πολιτικών, διανοουμένων και δημοσιογράφων μιλάει για δεκαετίες για τις «δυο πλευρές του Αιγαίου», λες και τα νησιά του Αιγαίου και οι Έλληνες κάτοικοί τους δεν υπάρχουν – ή αν υπάρχουν, είναι για… παζάρια.

Η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι τραγική και δεν αναφέρομαι στην οικονομική κατάσταση. Κινδυνεύει η Κύπρος, κινδυνεύει το Αιγαίο, κινδυνεύει η Θράκη, κινδυνεύει η Ελλάδα.

Το πολιτικό προσωπικό, άσχετα με το τι επιδιώκει, στην ουσία οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή. Η μοναδική ελπίδα είναι ο Έλληνας πολίτης, που πρέπει να αφυπνιστεί και να αντιληφθεί τη δύναμη που έχει.

Είναι ώρα να αφυπνιστούμε και ας αρχίσουμε από το ανώδυνο. Να βροντοφωνάξουμε ότι δεν υπάρχουν δυο πλευρές του Αιγαίου, αλλά από τη μια πλευρά η Ελλάδα, καρδιά και πνεύμονας της οποίας είναι το Αιγαίο, και από την άλλη η Τουρκία με τα νησιά που βρίσκονται σε απόσταση 3νμ από τις ακτές της.

Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό και βλέπουμε…

 sociologyalert