Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας. Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου».
Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).
Έτσι έλεγα επιμόνως: «Θεέ μου, δώρισε πλουσίαν είσοδον στο δούλο σου και τοποθέτησε την ψυχή του μαζί με τους Πατέρες του» και ονόμαζα όλους τους συντρόφους του ασκητές πού ήξερα ότι είχε στο Αγιον Όρος, αρχίζοντας από τον Άγιο Σιλουανό και μετά όλους τους άλλους.
Την τελευταία μέρα πήγα να τον δω στις έξι το πρωΐ. Ηταν Κυριακή και τελούσα την πρωϊνή λειτουργία, ενώ ο πάτερ Κύριλλος μαζί με τους άλλους ιερείς θα τελούσαν τη δεύτερη. Αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο να μας αφήσει τη μέρα εκείνη. Πήγα και άρχισα την Πρόθεση. Οι Ώρες άρχισαν στις εφτά και μετά ακολούθησε η λειτουργία. Είπα μόνο τις ευχές της Αναφοράς, διότι στο μοναστήρι μας έχουμε τη συνήθεια να τις διαβάζουμε εκφώνως. Για τις υπόλοιπες η προσευχή μου ήταν συνεχώς: «Κόριε, δώρισε πλουσίαν είσοδο στη βασιλεία σου στο δούλο σου». Η λειτουργία εκείνη ήταν διαφορετική απ΄όλες τις άλλες. Τη στιγμή που είπα «Τα άγια τοις αγίοις» ο πάτερ Κύριλλος εισήλθε το ιερό. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο, άρχισε να κλαίει κι εννόησα ότι ο πάτερ Σωφρόνιος είχε φύγει. Ρωτώντας ποιά ώρα είχε αναχωρήσει ήξερα ότι ήταν η ώρα πού διάβαζα το ευαγγέλιο.
Πήγα παράμερα, διότι ο πάτερ Κύριλλος ήθελε να μιλήσει μαζί μου και μου είπε: «Μετάδωσε την Κοινωνία στους πιστούς και μετά ανακοίνωσε την αναχώρηση του πατρός Σωφρονίου και κάνε το πρώτο Τρισάγιο θα κάνω το ίδιο στη δεύτερη λειτουργία». Έτσι διαμοίρασα τον Αμνό και μετάλαβα· μετέδωσα στους πιστούς τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα τη Θεία Λειτουργία. Δεν γνωρίζω πώς τα κατάφερα. Μετά βγήκα έξω και είπα στον κόσμο:
«Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστός ο Θεός μας είναι το σημείο του Θεού για όλες τις γενεές αυτής της εποχής, διότι στα λόγια του βρίσκουμε τη σωτηρία και τη λύση κάθε ανθρώπινου προβλήματος. Και τώρα πρέπει να κάνουμε όπως μας διδάσκει η λειτουργία, δηλαδή να ευχαριστήσουμε, να ικετεύσουμε, να παρακαλέσουμε. Έτσι ας ευχαριστήσουμε το Θεό πού μας έχει δώσει τέτοιο πατέρα κι ας προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής του». «Ευλογητός ο Θεός ήμων …;», κι άρχισα το Τρισάγιο. Τον βάλαμε στην εκκλησία για τέσσερις μέρες, διότι η Κρύπτη δεν ήταν ακόμη τελειωμένη κι ο τάφος δεν είχε ακόμην κτισθεί. Τον αφήσαμε ακάλυπτο στην εκκλησία για τέσσερι μέρες και συνεχώς διαβάζαμε τα άγια Ευαγγέλια από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά, όπως είναι το έθος για ιερείς. Διαβάζαμε τα άγια εϋαγγέλία και διαβάζαμε Τρισάγια καιι άλλες προσευχές. Είχαμε τις ακολουθίες, τη λειτουργία αυτός ήταν εκεί, στη μέση της εκκλησίας για τέσσερεις μέρες
Ήταν σαν Πάσχα, ήταν τέτοια όμορφη κι ευλογημένη ατμόσφαιρα! Κανένας δεν έδειξε οποιανδήποτε υστερία, καθένας προσευχόταν με έμπνευση. Είχα ένα φίλο αρχιμανδρίτη πού συνήθιζε να έρχεται στο Μοναστήρι κάθε χρόνο και να περνά λίγες εβδομάδες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τον πατέρα Ιερόθεο Βλάχο, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους». Τώρα είναι μητροπολίτης Ναυπάκτου. Έφτασε μόλις έμαθε ότι ο πάτερ Σωφρόνιος πέθανε. Αισθάνθηκε την ατμόσφαιρα και μου είπε: «Αν ο πάτερ Σωφρόνιος δεν είναι άγιος, τότε δεν υπάρχουν άγιοι». Έτυχε να έχουμε μερικούς μοναχούς από το Άγιον Όρος, οι οποίοι ήρθαν για να δουν τον πάτερ Σωφρόνιο, μα δεν τον βρήκαν ζωντανό. Ο πάτερ Τύχων από τη Σιμωνόπετρα ήταν ένας από αυτούς. Κάθε φορά πού έρχονταν Έλληνες στην Αγγλία για ιατρικούς λόγους είχαν την συνήθεια να έρχονται στο Μοναστήρι για να τους διαβαστεί μια προσευχή από τον πάτερ Σωφρόνιο, διότι πολλοί είχαν θεραπευθεί.
Την τρίτη ή την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο του π. Σωφρονίου ήρθε μια οικογένεια με ένα παιδί δεκατριών χρονών. Είχε όγκο στον εγκέφαλο κι η εγχείρηση του ήταν καθορισμένη για την επόμενη μέρα. Ο πάτερ Τύχων ο Σιμωνοπετρίτης ήλθε και μου είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ λυπημένοι ήρθαν και δεν βρήκαν τον πάτερ Σωφρόνιο. Γιατί δεν διαβάζεις μερικές προσευχές για το παιδί»; Του είπα: «ας πάμε μαζί. Έλα και κάνε μου τον αναγνώστη. Θα διαβάσουμε μερικές προσευχές στο άλλο παρεκκλήσι». Πήγαμε και διαβάσαμε τις προσευχές για το παιδί και στο τέλος ο πάτερ Τύχων είπε: «Ξέρεις, γιατί δεν περνάτε το παιδί κάτω από το φέρετρο του πάτερ Σωφρονίου; Θα θεραπευθεί. Χάνουμε το χρόνο μας διαβάζοντας προσευχές». Του απάντησα ότι δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, διότι ο κόσμος μπορούσε να πει ότι μόλις έχει πεθάνει και ήδη προσπαθούμε να προωθήσουμε την αγιοποίηση του.
«Να το κάνεις εσύ», του είπα. «Είσαι Αγιορείτης μοναχός. Δεν θα πει κανένας τίποτε». Πήρε το αγόρι από το χέρι και το πέρασε κάτω από το φέρετρο. Την επομένη έκαναν εγχείρηση στο παιδί και δεν βρήκαν τίποτε. Έκλεισαν το κρανίο και είπαν: «Λανθασμένη διάγνωση. Θα ήταν πιθανώς φλόγωση». Έτυχε το παιδί να συνοδεύεται από ένα γιατρό από την Ελλάδα, πού είχε τις πλάκες ακτίνων Χ πού έδειχναν τον όγκο, πού τους είπε: «Ξέρετε καλά τί σημαίνει αυτή η «λανθασμένη διάγνωση»». Το παιδί μεγάλωσε. Τώρα είναι 27 χρονών και είναι πολύ καλά.
Πηγή: Αρχ. Ζαχαρίας – Μετάφραση Θ. Κυριάκου, Οι τελευταίες μέρες του Γέροντος Σωφρονίου (+11 Ιουλίου 1993), Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008
72 Αγιορειτες Πατερες απειλουν τον Βαρθολομαιο και τους ηγουμενους του Αγιου Ορους με αποτειχιση και ο χρυσοπρασος,ο υακινθος και ο αμεθυστος μουγκα
ΑπάντησηΔιαγραφήO ίδιος ο Θεός δίνει εσωτερική πληροφορία στην ψυχή για την αγιότητα κάποιων ανθρώπων. Η αγιότητα αυτή δεν είναι κάτι στατικό, μια εικόνα μόνο σ΄ένα τέμπλο που ασπαζόμαστε με ευλάβεια. Οι Άγιοι είναι ζωντανοί είμαστε "περικυκλωμένοι υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων", (ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζώντων όπως είπε ο Κύριος), η εκκλησία είναι ενιαία, ένα σώμα δια του Αγίου Πνεύματος. Με άπειρους τρόπους ο Ίδιος ο Κύριος που ρυθμίζει την ασύλληπτη πολυπλοκότητα και αλληλεξάρτηση στη Φύση στο Σύμπαν στους ζωντανούς οργανισμούς, ρυθμίζει και όλα τα πνευματικά φαινόμενα και δημιουργεί διαρκώς την "καινή κτίση". Είναι θαυμαστά όλα αυτά και η κατανόηση έρχεται σταδιακά όπως λέει ο Δαβίδ "..και εγώ δεν εγνώριζον..κτήνος ήμουν ενώπιόν Σου..".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λόγια αυτών των Αγίων ανθρώπων, αλλά κυρίως οι εμπειρίες τους όπως καταγράφονται και η ερμηνείες τους, χρησιμοποιούνται από τον ίδιο τον Θεό για να καθοδηγεί την κάθε πιστή ψυχή μέσα από μια απίστευτη πολυπλοκότητα εσωτερικών φαινομένων, και πνευματικών καταστάσεων.
Ο Γ.Σωφρόνιος μετά από βιώματα "μνήμης θανάτου" "πνευματικού πένθους" και "άδη μετάνοιας" (κατάσταση ακραίας κένωσης του "είναι" και του "εγώ" ώστε να προσλάβει το πλήρωμα της δωρεάς του Θεού..την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.. δύο οριακές καταστάσεις στα μέτρα της κάθε ψυχής, ανάλογα με το όριο της μιάς έρχεται το όριο της άλλης)..
ενώ δεν γνώριζε τι ακριβώς του συνέβαινε, απλά ζούσε κάποια πράγματα και την εσωτερική μεταποίηση, διάβασε στη συνέχεια τους μεγάλους ασκητές Πατέρες που ερμήνευαν ακριβώς αυτή την πνευματική πορεία.
Ακόμα και η πτώση του την οποία επέτρεψε ο Θεός όπως και την άρνηση του Απ.Πέτρου ή τον διωγμό της εκκλησίας του Απ. Παύλου, χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο ως το πιο δραστικό μέσο διάλυσης αυτοεκτίμησης και πεποίθησης στο εγώ. Η πορεία προς τον Ουρανό, περνάει μέσα από τον Άδη (μετάνοιας), και βιώνεται από τους πιστούς του Κυρίου, μέσα στα δεδομένα της κάθε εποχής. Τα πνευματικά φαινόμενα όμως παραμένουν αναλλοίωτα.
Ο Γέροντας Σωφρόνιος έχει οδηγήσει πάρα πολλούς ανθρώπους της σύγχρονης εποχής χαμένους μέσα σε σύγχρονους νεοεποχίτικους λαβύρινθους (διαβάστε την περίπτωση του Κλάους Κένεθ ο οποίος μετά από πολύ άσχημα παιδικά βιώματα, κακοποιήθηκε σεξουαλικά διαρκώς για 7 χρόνια από Καθολικό "ιερέα" και μίσησε θανάσιμα τον Χριστιανισμό, και μετά από απίστευτη περιπέτεια σχεδόν 20 χρόνων σε Ινδία, Θιβέτ, βουδιστικά μοναστήρια, μαγεία, απόπειρες αυτοκτονίας κτλ.. γνώρισε τον Γ.Σωφρόνιο τον οποίο περιγράφει ως άγιο.
Μιλάει για την βιωμένη αγάπη αυτού του ανθρώπου που για πρώτη φορά στη ζωή του γνώρισε (την έννοια της αγάπης), αλλά και τη σοφία του, και την συγκρίνει με τα κίβδηλα κακέκτυπα ανατολίτικου διαλογισμού, (πίστεψε με θαυμαστό τρόπο και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός). Ήταν ο μόνος κατάλληλος που είχε τη δυνατότητα (λόγω βιωμάτων, κατανόησης πνευματικών φαινομένων και αγιότητας) να τον βοηθήσει ώστε να σωθεί. Η δική του μαρτυρία στη συνέχεια με βιβλία και ομιλίες έχει οδηγήσει χιλιάδες άλλους ανθρώπους στην Ορθοδοξία και την αλήθεια.
Σήμερα τιμούμε τον Άγιο Παίσιο, ένα "σκεύος εκλογής" του Θεού που έχει καθοδηγήσει τόσες ψυχές, και έχει κάνει (και συνεχίζει) τόσες προσευχές (που εισακούγονται "δια την ευλάβειαν" όπως λέει ο Απ. Παύλος)..να έχουμε όλοι την ευχή και την μεσιτεία του, όπως και των άλλων αγίων γερόντων Αγίου Πορφυρίου, Αγίου Λουκά, Γέρ. Σωφρονίου, και τόσων άλλων γνωστών και αγνώστων.