Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Είναι απ' τις ελάχιστες φορές που ένας λαός έχει την ευκαιρία και την διαύγεια να διακρίνει πως ζει ιστορικές στιγμές, δηλαδή στιγμές που αύριο η Ιστορία θα καταγράψει ως καθοριστικές για το μέλλον της παγκόσμιας κοινότητας.
Το ωραίο είναι πως ενώ όλοι μας παίρνουμε μέρος στην διαμόρφωση αυτής της ιστορικής περιόδου, την διαμορφώνουμε με την ακινησία μας, και όχι με την συμμετοχή μας.
Κι επειδή η ιστορία γράφεται απ' τους νικητές, κι εμείς δεν προβλέπεται να είμαστε μέσα σ' αυτούς -όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε-, η θέση μας και η άποψή μας θα περιγραφούν διαστρεβλωμένες έως αγνώριστες.
Θα περιγράψει δηλαδή ο ιστορικός του μέλλοντος πως: "Επειδή οι έλληνες κατανόησαν την αναγκαιότητα παράδοσης των ινίων και των συμφερόντων της χώρας στην συνετή φροντίδα ενωμένων διεθνών δυνάμεων, δεν προέβαλλαν καμία αντίδραση και σιωπηρά συναίνεσαν σε αυτό."
Η ιστορικότητα των στιγμών που η κατανόησή τους γίνεται άμεσα αντιληπτή και "εν τη γενέσει" τους, μπορούν να συμβούν μία ή δύο φορές στην διαδρομή ενός λαού.
Ήδη η πρώτη φορά (ιστορικά επιβεβαιωμένη) για τους έλληνες ήταν εκείνη που περιγράφει το περίφημο επίγραμμα: " Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν ", όπου μ' εκείνο το "Ελλήνων προμαχούντες" οι πρόγονοί μας δείχνουν να αντιλαμβάνονται την συλλογικότητα στην οποία οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος (πως όλοι, δηλαδή Αθηναίοι και Πλαταιείς που συμμετείχαν, Θηβαίοι και Σπαρτιάτες που απουσίαζαν, όλοι είναι έλληνες) και πως στέρησαν την δύναμη των Μήδων, την δυνατότητά τους δηλαδή να εξαπλωθούν στην όλη γνωστή τότε υφήλιο.
Όχι των τυχαίων Μήδων, των τυχαίων δηλαδή βαρβάρων, παρά των χρυσοφόρων Μήδων, των βαρβάρων δηλαδή που έχουν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους τον πλούτο και την δύναμη του χρυσού.
Με τους ίδιους αυτούς χρυσοφόρους Μήδες βρίσκεται σήμερα για μιά δεύτερη φορά αντιμέτωπος ο έλληνικός λαός.
Η ίδια βαρβαρότητα, η ίδια επιθετικότητα, ο ίδιος κούφιος υλικός "πολιτισμός".
Είμαστε όμως ικανοί να κατανοήσουμε όπως οι πρόγονοι, την σπουδαιότητα της θέσης μας και της αντίστασής μας προς χάρη των υπόλοιπων λαών;
Είμαστε σε θέση να ζυγίσουμε την βαρύτητα της μάχης (που δεν δίνουμε);
Και το σπουδαιότερο: έχουμε Αθηναίους για να προμαχήσουν; Έχουμε Μιλτιάδη;
Όχι.
Έχουμε μόνον Εφιάλτες. Και καναπέδες.Και τηλεοράσεις. Και καφετέριες.
Γι αυτό θα ηττηθούμε.
Γι αυτό έχουμε ήδη ηττηθεί!...
Υ.Γ. Η μάχη του Μαραθώνα έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως σαν μία από τις σπουδαιότερες μάχες για την ιστορία και την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που ένας απ' τους σύγχρονους Εφιάλτες, ο υπουργός Παιδείας, εξέδωσε εγκύκλιο όπου καλεί του καθηγητές να διδάσκουν συνοπτικά και εν τάχει τα Μηδικά, και να μην αποτελούν αυτά εξεταστέα ύλη.
Ο μόνος δρόμος για την Παγκοσμιοποίηση περνάει από την λήθη της ιστορίας.
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
kostasxan.
Είναι απ' τις ελάχιστες φορές που ένας λαός έχει την ευκαιρία και την διαύγεια να διακρίνει πως ζει ιστορικές στιγμές, δηλαδή στιγμές που αύριο η Ιστορία θα καταγράψει ως καθοριστικές για το μέλλον της παγκόσμιας κοινότητας.
Το ωραίο είναι πως ενώ όλοι μας παίρνουμε μέρος στην διαμόρφωση αυτής της ιστορικής περιόδου, την διαμορφώνουμε με την ακινησία μας, και όχι με την συμμετοχή μας.
Κι επειδή η ιστορία γράφεται απ' τους νικητές, κι εμείς δεν προβλέπεται να είμαστε μέσα σ' αυτούς -όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί δεν θέλουμε-, η θέση μας και η άποψή μας θα περιγραφούν διαστρεβλωμένες έως αγνώριστες.
Θα περιγράψει δηλαδή ο ιστορικός του μέλλοντος πως: "Επειδή οι έλληνες κατανόησαν την αναγκαιότητα παράδοσης των ινίων και των συμφερόντων της χώρας στην συνετή φροντίδα ενωμένων διεθνών δυνάμεων, δεν προέβαλλαν καμία αντίδραση και σιωπηρά συναίνεσαν σε αυτό."
Η ιστορικότητα των στιγμών που η κατανόησή τους γίνεται άμεσα αντιληπτή και "εν τη γενέσει" τους, μπορούν να συμβούν μία ή δύο φορές στην διαδρομή ενός λαού.
Ήδη η πρώτη φορά (ιστορικά επιβεβαιωμένη) για τους έλληνες ήταν εκείνη που περιγράφει το περίφημο επίγραμμα: " Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν ", όπου μ' εκείνο το "Ελλήνων προμαχούντες" οι πρόγονοί μας δείχνουν να αντιλαμβάνονται την συλλογικότητα στην οποία οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος (πως όλοι, δηλαδή Αθηναίοι και Πλαταιείς που συμμετείχαν, Θηβαίοι και Σπαρτιάτες που απουσίαζαν, όλοι είναι έλληνες) και πως στέρησαν την δύναμη των Μήδων, την δυνατότητά τους δηλαδή να εξαπλωθούν στην όλη γνωστή τότε υφήλιο.
Όχι των τυχαίων Μήδων, των τυχαίων δηλαδή βαρβάρων, παρά των χρυσοφόρων Μήδων, των βαρβάρων δηλαδή που έχουν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους τον πλούτο και την δύναμη του χρυσού.
Με τους ίδιους αυτούς χρυσοφόρους Μήδες βρίσκεται σήμερα για μιά δεύτερη φορά αντιμέτωπος ο έλληνικός λαός.
Η ίδια βαρβαρότητα, η ίδια επιθετικότητα, ο ίδιος κούφιος υλικός "πολιτισμός".
Είμαστε όμως ικανοί να κατανοήσουμε όπως οι πρόγονοι, την σπουδαιότητα της θέσης μας και της αντίστασής μας προς χάρη των υπόλοιπων λαών;
Είμαστε σε θέση να ζυγίσουμε την βαρύτητα της μάχης (που δεν δίνουμε);
Και το σπουδαιότερο: έχουμε Αθηναίους για να προμαχήσουν; Έχουμε Μιλτιάδη;
Όχι.
Έχουμε μόνον Εφιάλτες. Και καναπέδες.Και τηλεοράσεις. Και καφετέριες.
Γι αυτό θα ηττηθούμε.
Γι αυτό έχουμε ήδη ηττηθεί!...
Υ.Γ. Η μάχη του Μαραθώνα έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως σαν μία από τις σπουδαιότερες μάχες για την ιστορία και την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που ένας απ' τους σύγχρονους Εφιάλτες, ο υπουργός Παιδείας, εξέδωσε εγκύκλιο όπου καλεί του καθηγητές να διδάσκουν συνοπτικά και εν τάχει τα Μηδικά, και να μην αποτελούν αυτά εξεταστέα ύλη.
Ο μόνος δρόμος για την Παγκοσμιοποίηση περνάει από την λήθη της ιστορίας.
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
kostasxan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου