Γέροντα, μπορεί να ταπεινώνεται κανείς σκεπτόμενος λογικά, χωρίς να
ταπεινώνεται καρδιακά;
– Παλιά τα μοναστήρια και πολλά σπίτια είχαν πολύ χαμηλές πόρτες και έπρεπε κανείς να σκύψη, για να περάση· αν δεν έσκυβε, χτυπούσε το κεφάλι του. Έτσι το μπόι του καμπτόταν λίγο και το κεφάλι του έβαζε μυαλό, ώστε να προσέχη άλλη φορά, για να μη σακατεύεται και ρεζιλεύεται.
Μ᾿ αυτό το παράδειγμα θέλω να πω ότι, όταν ταπεινώνεται κανείς με την λογική, είναι ίσα‐ίσα για να μη σπάζη το κεφάλι του και χάνη την υπόληψή του. Νά, προχθές ήρθε μια αδελφή και μου λέει: «Γέροντα, μου είπε η Γερόντισσα ότι, όταν ψάλλω, καμαρώνω την φωνή μου, και από τότε το έχω στον νού μου και προσπαθώ να ψάλλω πιο ταπεινά».
«Κατάλαβες αυτό που σού είπε η Γερόντισσα; της λέω.
Χρειάζεται να αισθανθής αυτήν την αδυναμία σου και να θελήσης να απαλλαγής από αυτήν. Γιατί, αν η προσπάθειά σου να μην καμαρώνης την φωνή σου είναι μόνον εξωτερική, απλώς για να μη σού ξανακάνη παρατήρηση η Γερόντισσα, τότε μπορεί να φθάσης να καμαρώνης όλον τον εαυτό σου»
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1004909646281370&set=a.117109165061427.15896.100002870336759&type=3&theater
anexperimentindepth.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου