Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιστροφή στη δραχμή υπό τις παρούσες συνθήκες, χωρίς καμία ουσιαστική προετοιμασία και με όρους ταπεινωτικής αποπομπής από την ευρωζώνη που θα επιχειρήσουν να επιβάλλουν οι δανειστές, αποτελεί μία εξαιρετικά προβληματική διαδικασία...
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Και προφανώς απευκταία. Μία χώρα χρεοκοπημένη, με πληθυσμιακή συρρίκνωση χωρίς παραγωγική βάση, χωρίς εξαγωγικό προσανατολισμό, που έχει αφήσει στη τύχη της την πρωτογενή παραγωγή και...
στηρίζεται μόνο στις φυσικές ομορφιές και την πολιτιστική της κληρονομιά δεν είναι δυνατόν να σταθεί στα πόδια της με ένα αδύναμο εθνικό νόμισμα. Το πολύ-πολύ να καταντήσει απ’ άκρη σ’ άκρη τουριστική λουτρόπολη φτωχών ιθαγενών που θα τρέχουν να εξυπηρετούν Γερμανούς συνταξιούχους μήπως και πληρωθούν σε «συνάλλαγμα».
Από την άλλη πλευρά όμως το συνεχές bullying εις βάρος των λεγόμενων «δραχμιστών», η τρομολαγνεία γύρω από ένα «ακαριαίο» Grexit και η απαγόρευση κάθε συζήτησης για εναλλακτικό πλάνο ανασυγκρότησης εκτός ευρωζώνης, έχει ως αποτέλεσμα την διαιώνιση μίας άλλης μορφής δουλοπαροικίας. Με δανειακή εξάρτηση, ξένη εποπτεία και ασφυκτικό έλεγχο που επεκτείνεται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα έως τις κοινωφελείς υπηρεσίες. H συνέχιση αυτής της πορείας θα έχει απλά ως αποτέλεσμα την περαιτέρω φτωχοποίηση και το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας. Πιθανόν βέβαια κάποιοι έτσι να βολεύονται και στο εσωτερικό. Είναι οι σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες(σ.σ. δεν ντρέπομαι καθόλου για τον όρο), υπάλληλοι δηλαδή γερμανικών συμφερόντων στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα, το επιχειρηματικό στερέωμα και τα μέσα ενημέρωσης που ταυτίζουν την ύπαρξη τους με τις επιθυμίες του Βερολίνου.
Αυτοί οι τελευταίοι, μαζί με κάτι πυροβολημένους Ευρωλάγνους που νομίζουν ότι αν βγούμε από το ευρώ θα πάψουν να τους σερβίρουν καφέ τα γκαρσόνια στην Grand Place των Βρυξελλών, έχουν δυστυχώς καταφέρει να περιχαρακώσουν το πλαίσιο του διαλόγου για το μέλλον της χώρας στα μέτρα του δικού τους…«πολιτικά ορθού». Κάθε κουβέντα για μελλοντική έστω μετάβαση σε εθνικό ή «διπλό» νόμισμα εξοβελίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο στα άκρα του πολιτικού φάσματος και εμφανίζεται ως επικίνδυνη «γραφικότητα». Και κάθε αναφορά στη δραχμή συνοδεύεται με ένα στερεότυπο κατεβατό άκρατης κινδυνολογίας περί «βενεζουελοποίησης» της χώρας. Αποτέλεσμα όλης αυτής της δαιμονοποίησης που αποτελεί, ξαναλέω, ένα είδος ανεπίτρεπτου για δημοκρατική χώρα bullying, είναι να μην γίνεται σοβαρή συζήτηση για αυτά που πρέπει να επιδιώξουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Όπως η στροφή στην πρωτογενή παραγωγή, η ενίσχυση του ελληνικού branding, η υιοθέτηση εξαγωγικού προσανατολισμού και η δημιουργία κινήτρων για επαναπατρισμό «εγκεφάλων». Ολη η κουβέντα περί μεταρρυθμίσεων από τους εγχώριους «ευρωπαιστές» εξαντλείται στην απολύτως αντίθετη κατεύθυνση: Μέτρα υπέρ των πολυεθνικών, ολιγοπωλιακή ασυδοσία, εδραίωση εργασιακής ζούγκλας και διάλυση της αμιγώς ελληνικής παραγωγής.
Μπορεί συνεπώς η δραχμική προσέγγιση να μην είναι η ενδεδειγμένη σε πρώτο χρόνο, αλλά και το «ευρώ με κάθε κόστος» παραπέμπει ευθέως στο σκοταδιστικό «πίστευε και μη ερεύνα». Που εξυπηρετεί μόνον τις ανάγκες των δανειστών. Υπάρχει βεβαίως και μια μικρή λεπτομέρεια. Αυτό που ξορκίζουν οι χλευαστές των «δραχμιστών» μπορεί να μας συμβεί από βούληση τρίτων. Και τότε θα φέρουν βαριά ευθύνη, ακριβώς γιατί δεν κάτσαμε να συζητήσουμε τους όρους με τους οποίους θα επιδιώξουμε να το διαχειριστούμε. Το λέω λοιπόν ορθά κοφτά για να το χωνέψουν κάποιοι. Αν αύριο εκδιωχθούμε κακήν-κακώς από την Ευρωζώνη και βρεθούμε από την μία μέρα στην άλλη με τα απόρρητα σχέδια Μοσχοβισί, ένα φιλοδώρημα και το εισιτήριο του λεωφορείου Παγκράτι-Κολιάτσου, συγκεκριμένα πρόσωπα θα κληθούν να απολογηθούν. Όχι οι «δραχμιστές». Οι άλλοι του «ανήκομεν στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε.» που τόσο καιρό άφησαν ανοχύρωτη την χώρα μπροστά στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία ενός Grexit- «ξαφνικού θανάτου». Αυτοί που απαγόρεψαν κάθε συζήτηση για τις προυποθέσεις μετάβασης στο εθνικό νόμισμα.
Το «μυστικό σχεδίο αποπομπής» της Ελλάδας που αποκαλύφθηκε με ερώτηση της γνωστής Αννούλας Διαμαντοπούλου στον Γιούγκερ (με ποια ιδιότητα θα σας γελάσω…) είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα τρομοκράτησης της ελληνικής κοινής γνώμης που εμφανίζει την έξοδο από την ευρωζώνη ως πυρηνική καταστροφή. Πυρηνική καταστροφή θα είναι πράγματι αν την αφήσουμε να γίνει με όρους που θα θέσουν οι ξένοι. Όμως όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι διάφορες Αννούλες του εκσυγχρονισμού, αυτόματες διαδικασίες αποπομπών δεν υπάρχουν στο γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών. Τουλάχιστον όχι χωρίς την συγκατάθεση των ενδιαφερομένων…
Ο,ΤΙ ΕΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου